26 de agosto de 201221º Tempo ordinario (B)

Xoán 6, 60-69

José Antonio Pagola 

Música: Serenata 119Presentación: B. Areskurrinaga HCEuskaraz. D. Amundarain

O evanxeo de Xoán conservou a lembranza dunha forte crise entre os seguidores de Xesús.

Non temos apenas datos. Só se nos di que aos discípulos lles resulta

duro o seu modo de falar.

Probablemente parécelles excesiva a adhesión Probablemente parécelles excesiva a adhesión que reclama deles.que reclama deles.

Nun determinado momento,Nun determinado momento,

"moitos discípulos seus botaranse atrás""moitos discípulos seus botaranse atrás". . Xa non camiñaban con El.Xa non camiñaban con El.

Por primeira vez experimenta Xesús que as súas palabras non teñen a forza desexada.

Con todo, non as retira senón que se reafirma máis:

"As palabras que vos dixen As palabras que vos dixen son espírito e son vida. son espírito e son vida.

e con todo, algúns de vosoutros non cren"e con todo, algúns de vosoutros non cren"..

As súas As súas palabras palabras parecen parecen

duras pero duras pero transmiten transmiten vida, fan vida, fan vivir pois vivir pois conteñenconteñen

Espírito de Espírito de DeusDeus..

Xesús non perde a paz.

Non o inquieta o fracaso.

Dirixíndose aos Doce failles a pregunta decisiva: "Tamén

vosoutros queredes

irvos?"

Non os quere reter pola forza.

Déixalles a liberdade de decidir.

os seus discípulos no os seus discípulos no han de serhan de ser

servos senón servos senón amigos. amigos.

Se queren poden Se queren poden volver ás súas casas.volver ás súas casas.

"Señor, a quen imos "Señor, a quen imos ir?"ir?"

Unha vez máis Pedro responde en nome de

todos. A súa resposta é ejemplar,ejemplar, sincera, humilde, sensata, sincera, humilde, sensata, propia dun discípulo que propia dun discípulo que

coñece a Xesús o coñece a Xesús o suficiente como para non suficiente como para non

abandonalo. abandonalo. A súa actitude pode aínda A súa actitude pode aínda hoxe axudar aos que hoxe axudar aos que con fe vacilante se formulan

prescindir de toda fe.

Non ten sentido abandonar Non ten sentido abandonar a Xesús de calquera a Xesús de calquera

maneira, sen ter maneira, sen ter encontrado un mestre encontrado un mestre

mellor e máis convincente: mellor e máis convincente: Se non seguen a Xesús Se non seguen a Xesús

quedarán sen saber a quen quedarán sen saber a quen seguir.seguir.

Non se han de precipitar. Non se han de precipitar. Non é bo quedarse sen luz Non é bo quedarse sen luz

nin guía na vida.nin guía na vida.

Pedro é realista. Pedro é realista. E bo abandonar a Xesús sen ter encontrado E bo abandonar a Xesús sen ter encontrado

unha esperanza máis convincente e atractiva?unha esperanza máis convincente e atractiva?

Abonda con substituílo por un estilo de vida

Abonda con substituílo por un estilo de vida

rebaixada,rebaixada,

sen apenas metas nin horizonte? sen apenas metas nin horizonte?

É mellor vivir sen preguntas, planeamentos nin

É mellor vivir sen preguntas, planeamentos nin busca de ningunha clase?busca de ningunha clase?

Hai algo que Pedro non esquece:

"Ti tes palabras de

vida eterna". Sinte que as palabras de

Xesús non son palabras

baleiras nin enganosas.

A carón del descubriron a vida doutra maneira. A súa mensaxe abriunos á vida eterna.

Con que poderían substituír o evanxeo de Xesús?

Onde poderán encontrar unha Nova mellor de Deus?

Pedro lembra, por último,

a experiencia fundamental.

Ao convivir con Xesús

descubriron que vén do misterio de

Deus.

Desde lonxe, na distancia, desde a indiferenza ou o desinterese non se pode

recoñecer o misterio que se encerra en Xesús.

Os Doce tratárono de cerca. Por iso poden dicir:

"Nosoutros cremos e sabemos". Seguirán a carón de Xesús.

PREGUNTA DECISIVA 

O evanxeo de Xoán conservou a lembranza dunha forte crise entre os seguidores de Xesús. Non temos apenas datos. Só se nos di que aos discípulos lles resulta duro o seu modo de falar. Probablemente parécelles excesiva a adhesión que reclama deles. Nun determinado momento, "moitos discípulos seus botaranse atrás". Xa non camiñaban con El.

Por primeira vez experimenta Xesús que as súas palabras non teñen a forza desexada. Con todo, non as retira senón que se reafirma máis: "As palabras que vos dixen son espírito e son vida. E con todo, algúns de vosoutros non cren". As súas palabras parecen duras pero transmiten vida, fan vivir pois conteñen Espírito de Deus.

Xesús non perde a paz. Non o inquieta o fracaso. Dirixíndose aos Doce failles a pregunta decisiva: "Tamén vosoutros queredes irvos?" Non os quere reter pola forza. Déixalles a liberdade de decidir. Os seus discípulos non han de ser servos senón amigos. Se queren poden volver ás súas casas.

Unha vez máis Pedro responde en nome de todos. A súa resposta é exemplar, sincera, humilde, sensata, propia dun discípulo que coñece a Xesús o suficiente como para non abandonalo. A súa actitude pode aínda hoxe axudar aos que con fe vacilante se formulan prescindir de toda fe.

"Señor, a quen imos ir?" Non ten sentido abandonar a Xesús de calquera maneira, sen ter encontrado un mestre mellor e máis convincente: Se non seguen a Xesús quedarase sen saber a quen seguir. No se han de precipitar. Non é bo quedar sen luz nin guía na vida.

Pedro é realista. É bo abandonar a Xesús sen ter encontrado unha esperanza máis convincente e atractiva? Abonda con substituilo por un estilo de vida rebaixada, sen apenas metas nin horizonte? É mellor vivir sen preguntas, planeamentos nin busca de ningunha clase?

Hai algo que Pedro non esquece: "Ti tes palabras de vida eterna". Sente que as palabras de Xesús non son palabras baleiras nin enganosas. A carón del descubriron a vida doutra maneira. A súa mensaxe abriunos á vida eterna. Con que poderían substituir o evanxeo de Xesús? Onde poderán encontrar unha Nova mellor de Deus?

Pedro lembra, por último, a experiencia fundamental. Ao convivir con Xesús descubriron que vén do misterio de Deus. Desde lonxe, na distancia, desde a indiferenza ou o desinterese non se pode recoñecer o misterio que se encerra en Xesús. Os Doce tratárono de cerca. Por iso poden dicir: "Nosoutros cremos e sabemos". Seguirán a carón de Xesús. 

José Antonio Pagola