Presentación: B.Areskurrinaga HCEuskaraz: D. Amundarain.Musika: Bach, Concierto 2 violines en D.

4 outubro 201527 Tempo Ordinario

Marcos 10, 2-16

José Antonio Pagola

Acolleros

pequenos

O episodio parece insignificante. Con todo, encerra un trasfondo de grande importancia para os seguidores de

Xesús. Segundo o relato de Marcos, algúns tratan de acercar a Xesús uns nenos e nenas que brincaban por alí. O único que buscan é que aquel hombre de Deus os poida tocar para comunicarlles algo da súa forza e da súa vida.

Ao parecer, era unha crenza popular.

Os discípulos Os discípulos moléstanse e tratan moléstanse e tratan

de impedilo. de impedilo. Pretenden levantar Pretenden levantar un cerco en torno a un cerco en torno a

Xesús. Xesús. Atribúense o poder Atribúense o poder

de decidir quen de decidir quen poden chegar ata poden chegar ata

Xesús e quen non. Xesús e quen non. Interpóñense entre Interpóñense entre

el e os máis el e os máis pequenos, pequenos, fráxiles e fráxiles e

necesitados de necesitados de aquela sociedade. aquela sociedade. En vez de facilitar o En vez de facilitar o

seu acceso a seu acceso a Xesús, Xesús,

obstaculízano.obstaculízano.

Esquecéronse xa do xesto de

Xesús que, uns días antes, puxo no centro do grupo un neno para que aprendan ben que

son os pequenos os que han de ser o centro de atención e coidado dos

seus discípulos. Esquecéronse de cómo

lle deu unha aperta diante de todos,

invitándoos a acollelos no seu nome e co

seu mesmo agarimo.

Xesús indígnase. Aquel

comportamento dos seus discípulos

é intolerable. Enfadado, dálles

dúas ordes: «Deixade que os

nenos se acheguen a min.

Non llelo impidades».

Quen lles ensinou a actuar dunha maneira tan contraria ao

seu Espírito? Son, precisamente, os pequenos, débiles e

indefensos, os primeros que han de ter aberto o acceso a Xesús.

A razón é moi profunda pois obedece aos designios do Pai: «Dos que son coma eles é o

Reino de Deus».

No Reino de Deus e no grupo de Xesús, os No Reino de Deus e no grupo de Xesús, os que molestan non son os pequenos, senón que molestan non son os pequenos, senón

os grandes e poderosos, os que queren os grandes e poderosos, os que queren dominar e ser os primeiros.dominar e ser os primeiros.

O centro da súa comunidade non ha de estar O centro da súa comunidade non ha de estar ocupado por persoas fortes e poderosas que se ocupado por persoas fortes e poderosas que se

impoñen aos demais desde arriba.impoñen aos demais desde arriba. Na súa comunidade necesítanse homes e Na súa comunidade necesítanse homes e

mulleres que buscan o último lugar para acoller, mulleres que buscan o último lugar para acoller, servir, abrazar e bendicir os máis débiles e servir, abrazar e bendicir os máis débiles e

necesitados.necesitados.

O Reino de Deus non se difunde desde a imposición dos grandes senón desde a

acollida e defensa dos pequenos.

Onde estes se converten no centro de atención e coidado, aí está chegando o Reino de Deus, a

sociedade humana que quere o Pai.

ACOLLER OS PEQUENOS 

El episodio parece insignificante. Con todo, encerra un trasfondo de grande importancia para os seguidores de Xesús. Segundo o relato de Marcos, algúns tratan de acercar a Xesús uns nenos e nenas que brincaban por alí. O único que buscan é que aquel home de Deus os poida tocar para comunicarlles algo da súa forza e da súa vida. Ao parecer, era unha crenza popular.

Os discípulos moléstanse e tratan de impedilo. Pretenden levantar un cerco en torno a Xesús. Atribúense o poder de decidir quen poden chegar ata Xesús e quen non. Interpóñense entre el e os máis pequenos, fráxiles e necesitados de aquela sociedade. En vez de facilitar o seu acceso a Xesús, obstaculízano.

Esquecéronse xa do xesto de Xesús que, uns días antes, puxo no centro do grupo un neno para que aprendan ben que son os pequenos os que han de ser o centro de atención e coidado dos seus discípulos. Esquecéronse de como lle deu unha aperta diante de todos, invitándoos a acollelos no seu nome e co seu mesmo agarimo.

Xesús indígnase. Aquel comportamento dos seus discípulos é intolerable. Enfadado, dálles dúas ordes: «Deixade que os nenos se acheguen a min. Non llelo impidades». Quen lles ensinou a actuar dunha maneira tan contraria ao seu Espírito? Son, precisamente, os pequenos, débiles e indefensos, os primeros que han de ter aberto o acceso a Xesús.

A razón é moi profunda pois obedece aos designios do Pai: «Dos que son coma eles é o Reino de Deus». No Reino de Deus e no grupo de Xesús, os que molestan non son os pequenos, senón os grandes e poderosos, os que queren dominar e ser os primeros.

O centro da súa comunidade non ha de estar ocupado por persoas fortes e poderosas que se impoñen aos demais desde arriba. Na súa comunidade necesítanse homes e mulleres que buscan o último lugar para acoller, servir, abrazar e bendicir os máis débiles e necesitados.

O Reino de Deus non se difunde desde a imposición dos grandes senón desde a acollida e defensa dos pequenos. Onde estes se converten no centro de atención e coidado, aí está chegando o Reino de Deus, a sociedade humana que quere o Pai.  

José Antonio Pagola