25 de agosto de 201321º Tempo ordinario (C)

Lucas 13, 22-30

Red evangelizadora BUENAS NOTICIASAxuda a vivir a fe con confianza e responsabilidade. Pásao.

José Antonio Pagola

Música: Mozart. Sinfonía, nº 29.Presentación:B.Areskurrinaga HCEuskaraz:D.Amundarain

A sociedade moderna vai impoñendo

cada vez con máis forza un estilo de vida marcado polo pragmatismo do inmediato.

Apenas interesan as grandes cuestións

da existencia.

Xa non temos Xa non temos certezas firmescertezas firmes nin conviccións nin conviccións

profundas. profundas. Pouco a pouco, Pouco a pouco,

Ímonos convertendo Ímonos convertendo en seres triviais,en seres triviais,

cargados de tópicos, cargados de tópicos, sen consistencia interior sen consistencia interior

nin ideais nin ideais que alenten o nosoque alenten o noso

vivir diario, vivir diario, máis alá do benestar emáis alá do benestar e

a seguridade do a seguridade do momento.momento.

É moi significativo observarÉ moi significativo observar a actitude xeralizada de non poucos cristiáns ante a cuestión a actitude xeralizada de non poucos cristiáns ante a cuestión

da “salvación eterna” que tanto preocupaba só hai poucos da “salvación eterna” que tanto preocupaba só hai poucos anos: anos:

bastantes borrárona sen máis da súa conciencia; algúns, non bastantes borrárona sen máis da súa conciencia; algúns, non se sabe ben por que, séntense con dereito se sabe ben por que, séntense con dereito a un “final feliz”;

outros non queren recordar experiencias relixiosas que lles fixeron moito dano.

Segundo o relato de Lucas, un descoñecido faille a Xesús unha

pregunta frecuente naquela sociedade relixiosa:

““Serán poucos os que se salven?”Serán poucos os que se salven?” Xesús non responde directamente

á súa pregunta.

Non lle interesa especular sobre ese tipo de cuestións Non lle interesa especular sobre ese tipo de cuestións estériles, tan queridas por algúns mestres da época. estériles, tan queridas por algúns mestres da época.

Vai directamente ao esencial e decisivo: Vai directamente ao esencial e decisivo: como temos que actuar para non quedar excluídos da como temos que actuar para non quedar excluídos da

salvación que Deus ofrece a todos?salvación que Deus ofrece a todos?

Esta é a actitude sa. Esta é a actitude sa. Confianza en Deus, si;Confianza en Deus, si;

frivolidade, despreocupación e frivolidade, despreocupación e falsas seguridades, non. falsas seguridades, non.

“Esforzádevos por entrar pola porta estreita”.

Estas son as súas primeiras palabras. Deus ábrenos a todos a porta da vida eterna, pero

temos que esforzarnos e traballar para entrar por ela.

Xesús insiste, sobre todo, en non enganarnos Xesús insiste, sobre todo, en non enganarnos con falsas seguridades.con falsas seguridades.

Non abonda con pertencer ao pobo de Israel; Non abonda con pertencer ao pobo de Israel; non é suficiente ter coñecido non é suficiente ter coñecido

persoalmente a Xesús persoalmente a Xesús polos camiños de Galilea. polos camiños de Galilea.

O decisivo é entrar desde agora no Reino de Deus e da súa xustiza.

De feito, os que quedan fóra do banquete final son, literalmente,

“os que practican a inxustiza”.

Xesús invita á confianza e á

responsabilidade. No banquete final do Reino de Deus non se

sentarán só os patriarcas e

profetas de Israel.

Estarán tamén pagáns vidos de todos os recantos do mundo.

Estar dentro ou estar fóra depende de como responde cada un á salvación que

Deus ofrece a todos.

Xesús remata cun Xesús remata cun proverbio que resume proverbio que resume

a súa mensaxe. a súa mensaxe. En relación ao Reino En relación ao Reino

de Deus: de Deus: ““hai últimos que serán hai últimos que serán primeiros, e primeiros primeiros, e primeiros

que serán que serán derradeiros”.derradeiros”.

A súa advertencia é A súa advertencia é claraclara. .

Algúns Algúns que se que se

senten seguros senten seguros de ser de ser

admitidos admitidos poden quedar poden quedar

fóra.fóra. Outros que Outros que

parecen parecen excluídos de excluídos de

antemán poden antemán poden quedar quedar dentro.dentro.

CONFIANZA, SI. FRIVOLIDADE, NONA sociedade moderna vai impoñendo cada vez con máis forza un estilo de vida marcado polo

pragmatismo do inmediato. Apenas interesan as grandes cuestións da existencia. Xa non temos certezas firmes ni conviccións profundas. Pouco a puoco, ímonos convertendo en seres triviais, cargados de tópicos, sen consistencia interior nin ideais que alenten o noso vivir diario, máis alá do benestar e a seguridade do momento.

É moi significativo observar a actitude xeralizada de non poucos cristiáns ante a cuestión da “salvación eterna” que tanto preocupaba só hai poucos anos: bastantes borrárona sen máis da súa conciencia; algúns, non se sabe ben por que, séntense con dereito a un “final feliz”; outros non queren recordar experiencias relixiosas que lles fixeron moito dano.

Segundo o relato de Lucas, un descoñecido faille a Xesús unha pregunta frecuente naquela sociedade relixiosa: “Serán poucos os que se salven?” Xesús no responde directamente á súa pregunta. Non lle interesa especular sobre ese tipo de cuestións estériles, tan queridas por algúns mestres da época. Vai directamente ao esencial e decisivo: como temos que actuar para non quedar excluídos da salvación que Deus ofrece a todos?

“Esforzádevos por entrar pola porta estreita”. Estas son as súas primeiras palabras. Deus ábrenos a todos a porta da vida eterna, pero temos que esforzarnos e traballar para entrar por ela. Esta é a actitude sa. Confianza en Deus, si; frivolidade, despreocupación e falsas seguridades, non.

Xesús insiste, sobre todo, en non enganarnos con falsas seguridades. No abonda con pertencer ao pobo de Israel; non é suficiente ter coñecido persoalmente a Xesús polos camiños de Galilea. O decisivo é entrar desde agora no Reino Deus e da súa xustiza. De feito, os que quedan fóra do banquete final son, literalmente, “os que practican a inxustiza”.

Xesús invita á confianza e á responsabilidade. No banquete final do Reino de Deus non sentarán só os patriarcas e profetas de Israel. Estarán tamén pagáns vidos de todos os recantos do mundo. Estar dentro ou estar fóra depende de como responde cada un á salvación que Deus ofrece a todos.

Xesús remata cun proverbio que resume a súa mensaxe. En relación ao Reino de Deus, “hai últimos que serán primeiros, e primeiros que serán derradeiros”. A súa advertencia é clara. algúns que se senten seguros de ser admitidos poden quedar fóra. Outros, que parecen excluídos de antemán, poden quedar dentro.

José Antonio Pagola