Presentación: B. Areskurrinaga HCEuskaraz: D. Amundarain.Música: Mahler, Sinfonia 5.a Adagietto..

22 febreiro 20151º Coresma

Marcos 1, 12-15José Antonio Pagola

Empuxados ao deserto

Marcos presenta a Marcos presenta a escena de Xesús no escena de Xesús no

deserto como un deserto como un resumo da súa vida.resumo da súa vida.

Sinalo algunhas Sinalo algunhas claves. Segundo o claves. Segundo o

evanxelista, evanxelista, ««o Espírito o Espírito empuxa a Xesús ao empuxa a Xesús ao

desertodeserto». ».

Non é unha iniciativa Non é unha iniciativa súa. É o Espírito de súa. É o Espírito de

Deus o que o Deus o que o despraza ata colocalo despraza ata colocalo no deserto: a vida de no deserto: a vida de Xesús non vai ser un Xesús non vai ser un camiño de éxito fácil; camiño de éxito fácil;

máis ben espérano máis ben espérano probas, inseguridade probas, inseguridade

e ameazas.e ameazas.

Pero o «Pero o «desertodeserto» é, ao mesmo tempo, o » é, ao mesmo tempo, o mellor lugar para escoitar, en silencio e mellor lugar para escoitar, en silencio e soidade, a voz de Deus. O lugar ao que soidade, a voz de Deus. O lugar ao que hai que volver en tempos de crise para hai que volver en tempos de crise para

abrirlle camiños ao Señor no corazón do abrirlle camiños ao Señor no corazón do pobo. Así se pensaba na época de Xesús.pobo. Así se pensaba na época de Xesús.

No deserto, XesúsNo deserto, Xesús «é tentado por Satán«é tentado por Satán».».

Nada se di do contido das tentacións. Nada se di do contido das tentacións. Só que proveñen de «Só que proveñen de «SatánSatán», o Adversario », o Adversario

que busca a ruína do ser humanoque busca a ruína do ser humano destruíndo o plan de Deus. destruíndo o plan de Deus.

Xa non volverá aparecer en todo o Xa non volverá aparecer en todo o evanxeo de Marcos. Xesús veo evanxeo de Marcos. Xesús veo

actuando en todos aqueles que o actuando en todos aqueles que o queren desviar da súa misión, queren desviar da súa misión,

incluído Pedro.incluído Pedro.

O breve relato termina con dúas

imaxes en forte contraste: Xesús

«vive entre feras», pero

«os anxos sérveno».

As «As «ferasferas», os seres máis violentos da », os seres máis violentos da creación, evocan os perigos que creación, evocan os perigos que

ameazarán sempre a Xesús e ao seu ameazarán sempre a Xesús e ao seu proxectoproxecto..

Os «Os «anxosanxos», os seres máis bos da », os seres máis bos da creación, evocan a proximidade de creación, evocan a proximidade de Deus que bendí, coida e defende a Deus que bendí, coida e defende a

Xesús e a súa misión.Xesús e a súa misión.

O cristianismo está vivindo momentos O cristianismo está vivindo momentos difíciles. Seguindo os estudos difíciles. Seguindo os estudos

sociolóxicos, nós falamos de crise, sociolóxicos, nós falamos de crise, secularización, rexeitamento por parte secularización, rexeitamento por parte

do mundo moderno…do mundo moderno…

Pero tal vez, desde unha lectura de fe, Temos que dicir algo máis:

Non será Deus quen nos está empuxando a este «deserto»?

Non necesitabamos algo disto para Non necesitabamos algo disto para liberarnos de tanta vangloria, poder liberarnos de tanta vangloria, poder mundano, vaidade e falsos éxitos mundano, vaidade e falsos éxitos

acumulados inconscientemente durante acumulados inconscientemente durante tantos séculos?tantos séculos?

Nunca haberiamos elixido nós estes Nunca haberiamos elixido nós estes camiños.camiños.

Esta experiencia de deserto, que irá Esta experiencia de deserto, que irá crecendo nos próximos anos, é un tempo crecendo nos próximos anos, é un tempo inesperado de graza e purificación que inesperado de graza e purificación que

temos que agradecer a Deus.temos que agradecer a Deus.

El seguirá coidando o seu proxecto.El seguirá coidando o seu proxecto. Só se nos pide rexeitar con lucidez as tentacións Só se nos pide rexeitar con lucidez as tentacións

que nos poden desviar unha vez máis da conversión a que nos poden desviar unha vez máis da conversión a Xesucristo. Xesucristo.

22 febreiro 20151º CoresmaMarcos 1, 12-15 

EMPUXADOS AO DESERTO 

Marcos presenta a escena de Xesús no deserto como un resumo da súa vida. Sinalo algunhas claves. Segundo o evanxelista, «o Espírito empuxa a Xesús ao deserto». Non é unha iniciativa súa. É o Espírito de Deus o que o despraza ata colocarlo no deserto: a vida de Xesús non vai ser un camiño de éxito fácil; máis ben espérano probas, inseguridade e ameazas.

Pero o «deserto» é, ao mesmo tempo, o mellor lugar para escoitar, en silencio e soidade, a voz de Deus. O lugar ao que hai que volver en tempos de crise para abrirlle camiños ao Señor no corazón do pobo. Así se pensaba na época de Xesús.

No deserto, Xesús «é tentado por Satán». Nada se di do contido das tentacións. Só que proveñen de «Satán», o Adversario que busca a ruína do ser humano destruíndo o plan de Deus. Xa non volverá a aparecer en todo o evanxeo de Marcos. Xesús veo actuando en todos aqueles que o queren desviar da súa misión, incluído Pedro.

O breve relato termina con dúas imaxes en forte contraste: Xesús «vive entre feras», pero «os anxos sérveno». As «feras», os seres máis violentos da creación, evocan os perigos que ameazarán sempre a Xesús e ao seu proxecto. Os «anxos», os seres máis bos da creación, evocan a proximidade de Deus que bendí, coida e defende a Xesús e á súa misión.

O cristianismo está vivindo momentos difíciles. Seguindo os estudos sociolóxicos, nós falamos de crise, secularización, rexeitamento por parte do mundo moderno… Pero tal vez, desde unha lectura de fe, temos de dicir algo máis: Non será Deus quen nos está empuxando a este «deserto»? Non necesitabamos algo disto para liberarnos de tanta vangloria, poder mundano, vaidade e falsos éxitos acumulados inconscientemente durante tantos séculos? Nunca haberiamos elixido nós estes camiños.

Esta experiencia de deserto, que irá crecendo nos próximos anos, é un tempo inesperado de graza e purificación que temos que agradecer a Deus. El seguirá coidando o seu proxecto. Só se nos pide rexeitar con lucidez as tentacións que nos poden desviar unha vez máis da conversión a Xesucristo.

José Antonio Pagola