Música:Aleluea Haendel;present:B.Areskurrinaga H.C.; euskaraz: D. Amundarain

José Antonio Pagola

5 de abril de 2015 Domingo de Pascua (B)

Marcos 16, 1-7

O relato evanxélico O relato evanxélico que se le na noite que se le na noite pascual é dunha pascual é dunha

importancia importancia excepcional.excepcional.

Non só se anuncia Non só se anuncia a gran noticia de a gran noticia de que o crucificado que o crucificado foi resucitado foi resucitado por

Deus. Indícasenos,

ademais, o camiño que temos que

percorrer para velo e encontrarnos

con El.

Marcos fala de tres mulleres admirables que non poden esquecer a Xesús.

Son María de Magdala, María a de Santiago e Salomé.

Nos seus corazóns espertouse un proxecto Nos seus corazóns espertouse un proxecto absurdo que só pode nacer do seu amor absurdo que só pode nacer do seu amor apaixonado: apaixonado: ««mercar aromas para ir ao mercar aromas para ir ao sepulcro a embalsamar o seu cadáversepulcro a embalsamar o seu cadáver».».

O sorprendente é que, ao chegar ao sepulcro, observan que está aberto.

Cando se achegan máis, ven un «mozo vestido de branco» que as tranquiliza

do seu sobresalto e do seu sobresalto e lles anuncia algo lles anuncia algo

que xamais tivesen que xamais tivesen sospeitado.sospeitado.

«Buscades a Xesús de Nazaré, o crucificado?«Buscades a Xesús de Nazaré, o crucificado?». ». É un erro buscalo no mundo dos mortos.É un erro buscalo no mundo dos mortos.

««Non está aquíNon está aquí». ». Xesús non é un defunto máis. Non é o momento de Xesús non é un defunto máis. Non é o momento de

choralo e renderlle homenaxes. choralo e renderlle homenaxes.

«Resucitou». Está vivo para

sempre. Nunca poderá ser

encontrado no mundo do morto,

do extinguido, do acabado.

».

Pero, se non está Pero, se non está no sepulcro, no sepulcro,

onde se pode ver?, onde se pode ver?, onde nos podemos onde nos podemos encontrar con El?encontrar con El?

O mozo O mozo recórdalles ás recórdalles ás

mulleres algo que mulleres algo que xa lles dixera xa lles dixera

Xesús:Xesús: ««El vai diante de El vai diante de

vós a Galilea. vós a Galilea. Alí verédeloAlí verédelo».».

Para «ver» o resucitado hai que volver a Galilea. Por

que? Para que?

O resucitado non pode ser «visto» sen facer o seu propio percorrido.

Para experimentalo cheo de vida no medio de nós, hai que volver ao punto

de partida e facer a experiencia do que foi esa vida que levou a Xesús á crucifixión e

resurrección.

Se non é así, a «Resurrección» será para

nós unha doutrina sublime, un dogma sagrado, pero non

experimentaremos a Xesús vivo en nós.

Galilea foi o escenario principal da súa actuación. Alí o viron os seus discípulos curar, perdoar,

liberar, acoller, espertar en todos unha esperanza nova. Agora os seus seguidores

temos que facer o mesmo.

Non estamos sós. O Non estamos sós. O resucitado vai diante de resucitado vai diante de nós. Irémolo vendo se nós. Irémolo vendo se

camiñamos tras os camiñamos tras os seus pasos.seus pasos.

O máis decisivo para O máis decisivo para experimentar o experimentar o

«resucitado» non é o «resucitado» non é o estudo da teoloxía nin a estudo da teoloxía nin a

celebración litúrxica celebración litúrxica senón o seguimento fiel senón o seguimento fiel

a Xesúsa Xesús..

IDE A GALILEA. ALÍ VERÉDELO

O relato evanxélico que se le na noite pascual é dunha importancia excepcional. Non só se anuncia a gran noticia de que o crucificado foi resucitado por Deus. Indícasenos, ademais, o camiño que temos que percorrer para velo e encontrarnos con El.

Marcos fala de tres mulleres admirables que non poden esquecer a Xesús. Son María de Magdala, María a de Santiago e Salomé. Nos seus corazóns espertouse un proxecto absurdo que só pode nacer do seu amor apaixonado: «mercar aromas para ir ao sepulcro a embalsamar o seu cadáver».

O sorprendente é que, ao chegar ao sepulcro, observan que está aberto. Cando se achegan máis, ven un «mozo vestido de branco» que as tranquiliza do seu sobresalto e lles anuncia algo que xamais tivesen sospeitado.

«Buscades a Xesús de Nazaré, o crucificado?». É un erro buscalo no mundo dos mortos. «Non está aquí». Xesús non é un defunto máis. Non é o momento de choralo e renderlle homenaxes. «Resucitou». Está vivo para sempre. Nunca poderá ser encontrado no mundo do morto, do extinguido, do acabado.

Pero, se non está no sepulcro, onde se pode ver?, onde nos podemos encontrar con El? O mozo recórdalles ás mulleres algo que xa lles dixera Xesús: «Él vai diante de vós a Galilea. Alí verédelo». Para «ver» o resucitado hai que volver a Galilea. Por que? Para que?

O resucitado non pode ser «visto» sen facer o seu propio percorrido. Para experimentalo cheo de vida no medio de nós, hai que volver ao punto de partida e facer a experiencia do que foi esa vida que levou a Xesús á crucifixión e resurrección. Se non é así, a «Resurrección» será para nós unha doutrina sublime, un dogma sagrado, pero non experimentaremos a Xesús vivo en nós.

Galilea foi o escenario principal da súa actuación. Alí vírono os seus discípulos curar, perdoar, liberar, acoller, espertar en todos unha esperanza nova. Agora os seus seguidores temos que facer o mesmo. Non estamos sós. O resucitado vai diante de nós. Irémolo vendo se camiñamos tras os seus pasos. O máis decisivo para experimentar o «resucitado» non é o estudo da teoloxía nin a celebración litúrxica senón o seguimento fiel a Xesús.

José Antonio Pagola