Ao final da Derradeira Cea, os discípulos comezan a intuír Ao final da Derradeira Cea, os discípulos comezan a intuír que Xesús xa non estará moito tempo con eles. que Xesús xa non estará moito tempo con eles.

A saída precipitada de Xudas, o anuncio de que Pedro o A saída precipitada de Xudas, o anuncio de que Pedro o negará moi pronto, negará moi pronto,

as palabras de Xesús falando da súa próxima partida, as palabras de Xesús falando da súa próxima partida, deixaron a todos desconcertados e abatidos. deixaron a todos desconcertados e abatidos.

Que vai ser de eles?Que vai ser de eles?

Xesús capta a súa tristura e a súa turbación.Xesús capta a súa tristura e a súa turbación. O seu corazón conmóvese. O seu corazón conmóvese.

Esquecéndose de si mesmo e do que lle espera,Esquecéndose de si mesmo e do que lle espera, Xesús trata de animalos:Xesús trata de animalos:

””Que non se agoníe o voso corazón; Que non se agoníe o voso corazón; crede en Deus e crede tamén en min”crede en Deus e crede tamén en min”..

Máis tarde, no curso da conversa, Máis tarde, no curso da conversa, Xesús failles esta confesión:Xesús failles esta confesión:

““Eu son o camiño, a verdade e a vida.Eu son o camiño, a verdade e a vida. Ninguén vai ao Pai, senón por min”Ninguén vai ao Pai, senón por min”. .

Non o han de esquecer nunca.Non o han de esquecer nunca.

““Eu son o camiño”Eu son o camiño”.. O O problema de non poucos non é que vivenproblema de non poucos non é que viven

extraviados ou descamiñados. extraviados ou descamiñados. Sinxelamente, viven sen camiño, perdidos nunha especie Sinxelamente, viven sen camiño, perdidos nunha especie de labirinto: andando e desandando os mil camiños que, de labirinto: andando e desandando os mil camiños que, desde fóra, lles van indicando as consignas e modas do desde fóra, lles van indicando as consignas e modas do

momento.momento.

E, que pode facer un E, que pode facer un home ou unha muller home ou unha muller cando se encontra sen cando se encontra sen

camiño? camiño? A que se pode dirixir?A que se pode dirixir? A onde pode acudir?A onde pode acudir?

Se se achega a Se se achega a Xesús, o que Xesús, o que encontrará encontrará

non é unha relixión, non é unha relixión, senón un camiñosenón un camiño

Ás veces, avanzará con fe; Ás veces, avanzará con fe; outras veces, encontrará outras veces, encontrará

dificultades; incluso poderá dificultades; incluso poderá retroceder, pero está no camiño retroceder, pero está no camiño acertado que conduce ao Pai. acertado que conduce ao Pai.

Esta é a promesa de Xesús.Esta é a promesa de Xesús.

““EuEu son a verdade” son a verdade”.. Estas palabras encerran unha invitaciónEstas palabras encerran unha invitación

escandalosa aos oídos modernos.escandalosa aos oídos modernos. Non todo se reduce á razón. Non todo se reduce á razón.

A teoría científica non contén toda a verdade.A teoría científica non contén toda a verdade.

O misterio último da realidad non se deixa O misterio último da realidad non se deixa atrapar polas análises máis sofisticadas.atrapar polas análises máis sofisticadas.

O ser humano ha de vivir ante o misterio último O ser humano ha de vivir ante o misterio último da realidade.da realidade.

Xesús preséntase Xesús preséntase como camiño que como camiño que conduce e achega conduce e achega

a ese a ese Misterio último.

Deus non se impón.

Non forza a ninguén con probas nin evidencias.

O Misterio último é silencio eO Misterio último é silencio e atracción respectuosa. atracción respectuosa.

Xesús é o camiño que nos podeXesús é o camiño que nos pode abrir a súa Bondade.abrir a súa Bondade.

““Eu son a vida”Eu son a vida”.. Xesús pode ir transformando a nosa vida.Xesús pode ir transformando a nosa vida.

Non como o mestre afastado que deixou un legado de Non como o mestre afastado que deixou un legado de sabedoría admirable á humanidade, senón como sabedoría admirable á humanidade, senón como

alguén vivo que, desde o mesmo fondo de noso ser, alguén vivo que, desde o mesmo fondo de noso ser, nos infunde un xermenos infunde un xerme

de vida nova.de vida nova.

Esta acción de Xesús en Esta acción de Xesús en nós prodúcese case nós prodúcese case

sempre de forma sempre de forma discreta e calada. discreta e calada. O mesmo crente só O mesmo crente só intúe unha presenza intúe unha presenza

imperceptible. imperceptible. Ás veces, con todo, Ás veces, con todo,

invádenos a certeza, a invádenos a certeza, a alegría incontenible, a alegría incontenible, a confianza total: Deus confianza total: Deus

existe, ámanos, todo é existe, ámanos, todo é posible, incluso a vida posible, incluso a vida

eterna. eterna.

Nunca entenderemos a fe cristiá se non acollemos a Xesús como o camiño,

a verdade e a vida.

O CAMIÑO

Ao final da Derradeira Cea, os discípulos comezan a intuír que Xesús xa non estará moito tempo con eles. A saída precipitada de Xudas, o anuncio de que Pedro o negará moi pronto, as palabras de Xesús falando de súa próxima partida, deixaron a todos desconcertados e abatidos. Que vai ser deles?

Xesús capta a súa tristura e a súa turbación. O seu corazón conmóvese. Esquecéndose de si mesmo e do que lle espera, Xesús trata de animalos:”Que non se agoníe o voso corazón; crede en Deus e crede tamén en min”. Máis tarde, no curso da conversa, Xesús failles esta confesión: “Eu son o camiño, a verdade e a vida. Ninguén vai ao Pai, senón por min”. Non o han de esquecer nunca.

“Eu son o camiño”. O problema de non poucos non é que viven extraviados ou descamiñados. Sinxelamente, viven sen camiño, perdidos nunha especie de labirinto: andando e desandando os mil camiños que, desde fóra, lles van indicando as consignas e modas do momento.

E, que pode facer un home ou unha muller cando se encontra sen camiño? A quen se pode dirixir? A onde pode acudir? Se se achega a Xesús, o que encontrará non é unha relixión, senón un camiño. Ás veces, avanzará con fe; outras veces, encontrará dificultades; incluso poderá retroceder, pero está no camiño acertado que conduce ao Pai. Esta é a promesa de Xesús.

“Eu son a verdade”. Estas palabras encerran unha invitación escandalosa aos oídos modernos. Non todo se reduce á razón. A teoría científica non contén toda a verdade. O misterio último da realidade non se deixa atrapar polas análises máis sofisticadas. O ser humano ha de vivir ante o misterio último da realidade

Xesús preséntase como camiño que conduce e achega a ese Misterio último. Deus non se impón. Non forza a ninguén con probas nin evidencias. O Misterio último é silencio e atracción respectuosa. Xesús é o camiño que nos pode abrir a súa Bondade.

“Eu son a vida”. Xesús pode ir transformando a nosa vida. Non como o mestre afastado que deixou un legado de sabedoría admirable á humanidade, senón como alguén vivo que, desde o mesmo fondo do noso ser, nos infunde un xerme de vida nova.

Esta acción de Xesús en nós prodúcese case sempre de forma discreta e calada. O mesmo crente só intúe unha presenza imperceptible. Ás veces, con todo, invádenos a certeza, a alegría incontenible, a confianza total: Deus existe, ámanos, todo é posible, incluso a vida eterna. Nunca entenderemos a fe cristiá se non acollemos a Xesús como o camiño, a verdade e a vida.

José Antonio Pagola