Musika: Beethoven.Romance para violin.Musika: Beethoven.Romance para violin.Present:B.Areskurrinaga HCPresent:B.Areskurrinaga HCEuskaraz:D- AmundarainEuskaraz:D- Amundarain

José Antonio Pagola

Rede evanxelizadora Rede evanxelizadora BUENAS NOTICIASBUENAS NOTICIASInvita a buscar a experiencia dun Deus Bo. Invita a buscar a experiencia dun Deus Bo. Pásao.Pásao. 23 de marzo de 2014

3º Coresma (A)Xoán 4, 5 - 42

A g u s t oC o n D e u s

A escena é cativadora. A escena é cativadora. Canso do camiño, Xesús senta Canso do camiño, Xesús senta onda o manancial de Xacob. onda o manancial de Xacob. Axiña chega unha muller a sacar auga. Axiña chega unha muller a sacar auga. Pertence a un pobo semipagán, Pertence a un pobo semipagán, desprezado polos xudeusdesprezado polos xudeus. .

Con toda espontaneidade, Con toda espontaneidade, Xesús inicia o diálogo. Xesús inicia o diálogo.

Non sabe mirar a ninguén Non sabe mirar a ninguén con desprezo, senón con con desprezo, senón con

tenrura grande. tenrura grande. ““Muller, dáme de beber”Muller, dáme de beber”..

A muller queda

sorprendida. Como se atreve

a entrar en contacto cunha

samaritana? Como se

rebaixa a falar cunha muller descoñecida?

As palabras de Xesús As palabras de Xesús sorprenderana aínda máis:sorprenderana aínda máis:

““Se coñeceses o don de Deus Se coñeceses o don de Deus e quen é o que che pide de e quen é o que che pide de

beber, pediríaslle ti, e el beber, pediríaslle ti, e el daríache da auga da vida”daríache da auga da vida”..

Son moitas as persoas Son moitas as persoas que, ao longo destes que, ao longo destes

anos, se foron anos, se foron afastando de Deus, afastando de Deus,

sen apenas advertir o sen apenas advertir o que realmente estaba que realmente estaba

ocorrendoocorrendo no seu interior. no seu interior.

Hoxe Deus resúltalles Hoxe Deus resúltalles un “ser estraño”.un “ser estraño”. Todo o que está Todo o que está

relacionado con el, relacionado con el, parécelles baleiro e parécelles baleiro e

sen sentido: un mundo sen sentido: un mundo infantil, cada vez máis infantil, cada vez máis

afastado.afastado.

Enténdoos. Sei o que poden sentir. Enténdoos. Sei o que poden sentir. Tamén eu me fun afastando pouco a Tamén eu me fun afastando pouco a

pouco daquel “Deus da miña pouco daquel “Deus da miña infancia” que espertaba dentro de infancia” que espertaba dentro de

min tantos medos, desazón e min tantos medos, desazón e malestar.malestar.

Probablemente, sen Xesús nunca me Probablemente, sen Xesús nunca me tivese encontrado cun Deus que tivese encontrado cun Deus que hoxe é para min un Misterio de hoxe é para min un Misterio de

bondade: unha presenza amigable e bondade: unha presenza amigable e acolledora en quen podo confiar acolledora en quen podo confiar

sempre.sempre.

Nunca me atraíu a tarefa de verificar a miña fe con probas científicas: creo que é un erro tratar o misterio de Deus como

se fose un obxecto de laboratorio.

Tampouco os dogmas relixiosos me Tampouco os dogmas relixiosos me axudaron a encontrarme con Deus. axudaron a encontrarme con Deus.

Sinxelamente, deixeime conducir por unha Sinxelamente, deixeime conducir por unha confianza en Xesús que foi medrando cos confianza en Xesús que foi medrando cos

anos.anos.

Só diría que Xesús me trouxo a vivir a fe en

Deus de maneira sinxela desde o fondo do meu

ser.

Non sabería dicir exactamente como se sostén hoxe a miña fe no medio dunha crise relixiosa

que me sacode tamén a min como a todos.

Se eu escoito, Deus non se

cala. Se eu me

abro, el non se encerra.

Se eu me confío,

acólleme. Se eu me

entrego, el sostenme. Se eu me afundo, el érgueme.

Creo que a experiencia primeira e máis importante é encontrarnos a gusto con Deus porque o percibimos como unha “presenza

salvadora”.

Cando unha persoa sabe o que é vivir a

gusto con Deus porque, a pesar

da nosa mediocridade,

os nosos erros e egoísmos, el nos acolle tal como

somos, e nos impulsa a enfrontarnos á vida con paz, difícilmente

abandonará a fe.

Moitas persoas están hoxe abandonando a Moitas persoas están hoxe abandonando a Deus antes de telo coñecido. Deus antes de telo coñecido.

Se coñecesen a experiencia de Deus que Se coñecesen a experiencia de Deus que Xesús contaxia, buscaríano.Xesús contaxia, buscaríano.

A GUSTO CON DEUS

A escena é cativadora. Canso do camiño, Xesús senta onda o manancial de Xacob. Axiña chega unha muller a sacar auga. Pertence a un pobo semipagán, desprezado polos xudeus. Con toda espontaneidade, Xesús inicia o diálogo. No sabe mirar a ninguén con desprezo, senón con tenrura grande. “Muller, dáme de beber”.

A muller queda sorprendida. Como se atreve a entrar en contacto cunha samaritana? Como se rebaixa a falar cunha muller descoñecida? As palabras de Xesús sorprenderana aínda máis: “Se coñeceses o don de Deus e quen é o que che pide de beber, pediríaslle ti, e el daríache da auga da vida”.

Son moitas as persoas que, ao longo destes anos, se foron afastando de Deus, sen apenas advertir o que realmente estaba ocorrendo no seu interior. Hoxe Deus resúltalle un “ser estraño”. Todo o que está relacionado con el, parécelles baleiro e sen sentido: un mundo infantil, cada vez máis afastado.

Enténdoos. Sei o que poden sentir. Tamén eu me fun afastando pouco a pouco daquel “Deus da miña infancia” que espertaba dentro de min tantos medos, desazón e malestar. Probablemente, sen Xesús nunca me tivese encontrado cun Deus que hoxe é para min un Misterio de bondade: unha presenza amigable e acolledora en quen podo confiar sempre.

Nunca me atraíu a tarefa de verificar a miña fe con probas científicas: creo que é un erro tratar o misterio de Deus como se fose un obxecto de laboratorio. Tampouco os dogmas relixiosos me axudaron a encontrarme con Deus. Sinxelamente deixeime conducir por unha confianza en Xesús que foi crecendo cos anos.

Non sabería dicir exactamente como se sostén hoxe a miña fe no medio dunha crise relixiosa que me sacode tamén a min como a todos. Só diría que Xesús me trouxo a vivir a fe en Deus de maneira sinxela desde o fondo do meu ser. Se eu escoito, Deus no se cala. Se eu me abro, el non se encerra. Se eu me confío, acólleme. Se eu me entrego, el sosténme. Se eu me afundo, el érgueme.

Creo que a experiencia primeira e máis importante é encontrarnos a gusto con Deus porque o percibimos como unha “presenza salvadora”. Cando unha persoa sabe o que é vivir a gusto con Deus porque, a pesar da nosa mediocridade, os nosos erros e egoísmos, el nos acolle tal como somos, e nos impulsa a enfrontarnos á vida con paz, dificilmente abandonará a fe. Moitas persoas están hoxe abandonando a Deus antes de telo coñecido. Se coñecesen a experiencia de Deus que Xesús contaxia, buscaríano.

José Antonio Pagola