15 febreiro 201515 febreiro 20156º Tempo Ordinario6º Tempo Ordinario

  Marcos 1, 40-45 Marcos 1, 40-45   

José Antonio PagolaJosé Antonio Pagola

Música:Haendel LargoMúsica:Haendel LargoPresent:B.Areskurrinaga HC;Present:B.Areskurrinaga HC;Euskaraz: D.AmundarainEuskaraz: D.Amundarain

Deus acolle os “impuros”

De forma inesperada, un leproso «achégase a Xesús».

Segundo a lei, non pode entrar en contacto con ninguén. É un «impuro» e ha de vivir illado.

Tampouco pode entrar no templo.

Como vai acoller Deus na súa

presenza un ser tan repugnante? O seu destino é vivir excluído. Así o establece

a lei.

A pesar de todo, este leproso, desesperado,

atrévese a desafiar todas as normas.

Sabe que está obrando mal.

Por iso ponse de xeonllos.

Non se arrisca a falar con Xesús de

fronte.

Desde o chan, faille esta súplica:

«Se queres, podes limparme».

Sabe que Xesús o pode curar,

pero quererá limpalo?,

atreverase a sacalo da exclusión á que está sometido en nome de Deus?

Sorprende a emoción que lle produce

a Xesús a proximidade do leproso.

Non se horroriza nin se bota atrás.

Ante a situación daquel pobre home,

«conmóvese ata as entrañas».

A tenrura desbórdao. Como non vai querer limpalo el, que só vive movido pola compaixón de Deus cara a

seus fillos e fillas máis indefensos e desprezados?

Sen dubidalo, «Sen dubidalo, «estende a manestende a man» cara a aquel home e » cara a aquel home e ««tocatoca» a súa pel desprezada polos puros. Sabe que » a súa pel desprezada polos puros. Sabe que está prohibido pola lei e que, con este xesto, está está prohibido pola lei e que, con este xesto, está reafirmando a transgresión iniciada polo leproso. reafirmando a transgresión iniciada polo leproso.

Só o move a compaixón: Só o move a compaixón: ««Quero: queda limpoQuero: queda limpo».».

Isto é o que quere o Deus encarnado

en Xesús: limpar o mundo de exclusións que van contra a súa

compaixón de Pai. Non é Deus quen exclúe, senón as

nosas leis e institucións. Non é Deus quen

marxina, senón nós. En adiante, todos han

de ter claro que a ninguén se ha de

excluír no nome de Xesús.

Seguilo a el significa non horrorizarnos Seguilo a el significa non horrorizarnos ante ningún impuro nin impura. ante ningún impuro nin impura.

Non retirar a ningún «excluído» a nosa acollida. Non retirar a ningún «excluído» a nosa acollida. Para Xesús, o primeiro é a persoa Para Xesús, o primeiro é a persoa

que sofre e non a norma.

Poñer sempre por diante a norma é a mellor Poñer sempre por diante a norma é a mellor maneira de ir perdendo a sensibilidade de maneira de ir perdendo a sensibilidade de

Xesús ante os desprezados e rexeitados. A Xesús ante os desprezados e rexeitados. A mellor maneira de vivir sen compaixónmellor maneira de vivir sen compaixón.

En poucos lugares é máis recoñecible o Espírito de Xesús En poucos lugares é máis recoñecible o Espírito de Xesús que nesas persoas que ofrecen apoio e amizade gratuíta a que nesas persoas que ofrecen apoio e amizade gratuíta a

prostitutas indefensas, que acompañan a sidóticos prostitutas indefensas, que acompañan a sidóticos esquecidos por todos, que defenden a homosexuais que non esquecidos por todos, que defenden a homosexuais que non

poden vivir dignamente a súa condición… poden vivir dignamente a súa condición… Eles lémbrannos que no corazón de Deus caben todos.Eles lémbrannos que no corazón de Deus caben todos. 

15 febreiro 20156º Tempo Ordinario Marcos 1, 40 - 45

 DEUS ACOLLE OS «IMPUROS» 

De forma inesperada, un leproso «achégase a Xesús». Segundo a lei, non pode entrar en contacto con ninguén. É un «impuro» e ha de vivir illado. Tampouco pode entrar no templo. Como vai acoller Deus na súa presenza un ser tan repugnante? O seu destino é vivir excluído. Así o establece a lei.

A pesar de todo, este leproso, desesperado, atrévese a desafiar todas as normas. Sabe que está obrando mal. Por iso ponse de xeonllos. Non se arrisca a falar con Xesús de fronte. Desde o chan, faille esta súplica: «Se queres, podes limparme». Sabe que Xesús o pode curar, pero, quererá limparlo?, atreverase a sacalo da exclusión á que está sometido no nome de Deus?

Sorprende a emoción que lle produce a Xesús a proximidade do leproso. Non se horroriza nin se bota atrás. Ante a situación daquel pobre home, «conmóvese ata as entrañas». A tenrura desbórdao. Como non vai querer limparlo el, que só vive movido pola compaixón de Deus cara a seus fillos e fillas máis indefensos e desprezados?

Sen dubidalo, «extende a man» cara a aquel home e «toca» a súa pel desprezada polos puros. Sabe que está prohibido pola lei e que, con este xesto, está reafirmando a transgresión iniciada polo leproso. Só o move a compaixón: «Quero: queda limpo».

Esto é o que quere o Deus encarnado en Xesús: limpar o mundo de exclusións que van contra a súa compaixón de Pai. Non é Deus quen exclúe, senón as nosas leis e institucións. Non é Deus quen marxina, senón nós. En adiante, todos han de ter claro que a ninguén se ha de excluír no nome de Xesús.

Seguilo a el significa non horrorizarnos ante ningún impuro nin impura. Non retirar a ningún «excluído» a nosa acollida. Para Xesús, o primeiro é a persoa que sofre e non a norma. Poñer sempre por diante a norma é a mellor maneira de ir perdendo a sensibilidade de Xesús ante os desprezados e rexeitados. A mellor maneira de vivir sen compaixón.

En poucos lugares é máis recoñecible o Espírito de Xesús que nesas persoas que ofrecen apoio e amizade gratuíta a prostitutas indefensas, que acompañan a sidóticos esquecidos por todos, que defenden a homosexuais que non poden vivir dignamente a súa condición… Eles lémbrannos que no corazón de Deus caben todos.

José Antonio Pagola