24 de abril 20165º Pascua – C

(Xoán 13,31-33a.34-35)

José Antonio Pagola

Presentación: B.Areskurrinaga HCEuskaraz: D. AmundarainMúsica:Thunderstom005

Xesús estase a despedir dos seus discípulos.Xesús estase a despedir dos seus discípulos. Dentro de moi poco, xa non o terán con eles. Dentro de moi poco, xa non o terán con eles.

Xesús fálalles con tenrura especial: Xesús fálalles con tenrura especial: «Meus filliños, só un pouquiño«Meus filliños, só un pouquiño

estarei convosco»estarei convosco». . A comunidade é pequena e fráxil. A comunidade é pequena e fráxil.

Acaba de nacer.Acaba de nacer. Os discípulos son coma nenos pequenos.Os discípulos son coma nenos pequenos. Que será deles se quedan sen o Mestre?Que será deles se quedan sen o Mestre?

Xesús failles un regalo: Xesús failles un regalo: «Douvos un mandamento novo: amádevos «Douvos un mandamento novo: amádevos

uns a outros como eu vos ameiuns a outros como eu vos amei».

Se se queren mutuamente co amor con que Se se queren mutuamente co amor con que Xesús os quixo, non deixarán de sentilo vivo no Xesús os quixo, non deixarán de sentilo vivo no

medio deles. medio deles. O amor que recibiron de Xesús seguirá O amor que recibiron de Xesús seguirá

difundíndose entre os seus. difundíndose entre os seus.

Por iso, Xesús engade: «O sinal polo que coñecerán todos que «O sinal polo que coñecerán todos que

sodes discípulos meus será que vos sodes discípulos meus será que vos amades uns a outros». amades uns a outros».

O que permitirá descubrir que unha comunidade que se di cristiá é realmente de Xesús, non será a confesión dunha doutrina, nin a observancia duns ritos, nin o

cumprimento dunha disciplina, senón o amor vivido co espírito de Xesús.

Nese amor está a súa identidade.

Vivimos nunha sociedade onde se foi impoñendo a «cultura do intercambio».

As persoas intercámbianse obxectos, servizos e prestacións. A cotío, intercámbianse ademais sentimientos, corpos e ata

amizade.

Eric Fromm chegou a dicir queEric Fromm chegou a dicir que «o amor é un fenómeno marxinal «o amor é un fenómeno marxinal na sociedade contemporánea». na sociedade contemporánea». A xente capaz de amar é unha A xente capaz de amar é unha

excepción.excepción.

Probablemente sexa una análise Probablemente sexa una análise excesivamente pesimista, pero o excesivamente pesimista, pero o

certo é que, para vivir hoxe o amor certo é que, para vivir hoxe o amor cristián, é necesario resistirse á cristián, é necesario resistirse á

atmosfera que envolve a sociedade atmosfera que envolve a sociedade actual.actual.

Non é posible vivir un amor Non é posible vivir un amor inspirado por Xesús sen distanciarse inspirado por Xesús sen distanciarse do estilo de relacións e intercambios do estilo de relacións e intercambios

interesados que predomina con interesados que predomina con frecuencia entre nós. frecuencia entre nós.

Se a Igrexa "se está diluíndo“ noSe a Igrexa "se está diluíndo“ no medio da sociedade contemporánea non é só medio da sociedade contemporánea non é só pola crise profunda das institucións relixiosas. pola crise profunda das institucións relixiosas.

No caso do cristianismo é, tamén, porque No caso do cristianismo é, tamén, porque moitas veces non é fácil ver nas nosas moitas veces non é fácil ver nas nosas

comunidades discípulos e discípulas de Xesús comunidades discípulos e discípulas de Xesús que se distingan pola súa capacidade de amar que se distingan pola súa capacidade de amar

como amaba El. como amaba El. Fáltanos o distintivo cristián.Fáltanos o distintivo cristián.

Os cristiáns temos falado moito do amor. Con todo, Os cristiáns temos falado moito do amor. Con todo, non sempre temos acertado ou non nos temos non sempre temos acertado ou non nos temos

atrevido a darlle o seu verdadeiro contido a partir atrevido a darlle o seu verdadeiro contido a partir do espírito e das actitudes concretas de Xesúsdo espírito e das actitudes concretas de Xesús..

Fáltanos aprender que El viviu o amor como un

comportamento activo e creador que o levaba a

unha actitude de servizo e de loita contra todo o que deshumaniza e fai sufrir o

ser humano.

NON PERDER A IDENTIDADE 

Xesús estase a despedir dos seus discípulos. Dentro de moi poco, xa non o terán con eles. Xesús fálalles con tenrura especial: «Meus filliños, só un pouquiño estarei convosco». A comunidade é pequena e fráxil. Acaba de nacer. Os discípulos son coma nenos pequenos. Que será deles se quedan sen o Mestre?

Xesús failles un regalo: «Douvos un mandamento novo: amádevos uns a outros como eu vo amei». Se se queren mutuamente co amor con que Xesús os quixo, non deixarán de sentilo vivo no medio deles. O amor que recibiron de Xesús seguirá difundíndose entre os seus.

Por iso, Xesús engade: «O sinal polo que coñecerán todos que sodes discípulos meus será que vos amades uns a outros». O que permitirá descubrir que unha comunidade que se di cristia é realmente de Xesús, non será a confesión dunha doutrina, nin a observancia duns ritos, nin o cumprimento dunha disciplina, senón o amor vivido co espírito de Xesús. Nese amor está a súa identidade.

Vivimos nunha sociedade onde se foi impoñendo a «cultura do intercambio». As persoas intercámbianse obxectos, servizos e prestacións. A cotío, intercámbianse ademais sentimentos, corpos e ata amizade. Eric Fromm chegou a dicir que «o amor é un fenómeno marxinal na sociedade contemporánea». A xente capaz de amar é unha excepción.

Probablemente sexa unha análise excesivamente pesimista, pero o certo é que, para vivir hoxe o amor cristián, é necesario resistirse á atmosfera que envolve a sociedade actual. Non é posible vivir un amor inspirado por Xesús sen distanciarse do estilo de relacións e intercambios interesados que predomina con frecuencia entre nós.

Se a Igrexa "se está diluíndo“ no medio da sociedade contemporánea non é só pola crise profunda das institucións relixiosas. No caso do cristianismo é, tamén, porque moitas veces non é fácil ver nas nosas comunidades discípulos e discípulas de Xesús que se distingan pola súa capacidade de amar como amaba El. Fáltanos o distintivo cristián.

Os cristiáns temos falado moito do amor. Con todo, non sempre temos acertado ou non nos temos atrevido a darlle o seu verdadeiro contido a partir do espírito e das actitudes concretas de Xesús. Fáltanos aprender que El viviu o amor como un comportamento activo e creador que o levaba a unha actitude de servizo e de loita contra todo o que deshumaniza e fai sufrir o ser humano. 

José Antonio Pagola