Música: DemaR StraussMúsica: DemaR StraussEuskaraD.AmundarainEuskaraD.AmundarainPresentación:B.Areskurrinaga Presentación:B.Areskurrinaga HC

15 de marzo 20154º Coresma

Xoán 3, 14-21

Non é unha frase máis. Non é unha frase máis. Palabras que se poderían Palabras que se poderían

eliminar do Evanxeo, sen que eliminar do Evanxeo, sen que nada importante cambiase. nada importante cambiase. É a afirmación que recolle o É a afirmación que recolle o núcleo esencial da fe cristiá.núcleo esencial da fe cristiá. ««Tanto amou Deus o mundo Tanto amou Deus o mundo

que lle entregou seu Fillo que lle entregou seu Fillo únicoúnico». ».

Este amor de Deus é a orixe e o Este amor de Deus é a orixe e o fundamento da nosa esperanzafundamento da nosa esperanza.

««Deus ama o mundoDeus ama o mundo». ». Ámao tal como é. Inacabado e incerto. Ámao tal como é. Inacabado e incerto.

Cheo de conflitos e contradicións. Cheo de conflitos e contradicións. Capaz do mellor e do peor.Capaz do mellor e do peor.

Este mundo non Este mundo non percorre o seu percorre o seu

camiño só, perdido e camiño só, perdido e desamparado.desamparado.

Deus envólveo co Deus envólveo co seu amor polos catro seu amor polos catro

costados. costados. Isto ten Isto ten

consecuencias da consecuencias da máxima importanciamáxima importancia..

Primero. Xesús é , antes que nada, o «agasallo» que Deus fixo ao mundo, non só aos cristiáns.

Os investigadores poden discutir sen fin sobre moitos aspectos da súa figura histórica.

Os teólogos poden Os teólogos poden seguir seguir

desenvolvendo as desenvolvendo as súas teorías máis súas teorías máis

enxeñosasenxeñosas. Só quen se achega a Xesucristo como o gran agasallo de

Deus, pode ir descubrindo en todos os seus

xestos, con emoción e gozo, a

proximidade de Deus a todo ser

humano.

SegundoSegundo. . AA razón de ser da Igrexa, o único que xustifica a súa presenza no mundo é

lembrar o amor de Deus. Subliñouno moitas veces o Concilio Vaticano II: a Igrexa «é enviada por Cristo a manifestar

e comunicar o amor de Deus a todas as persoas».

Nada hai máis importante.

O primeiro é comunicar o amor de Deus a todo ser

humano.

Terceiro. Segundo o evanxelista, Deus fai ao mundo o gran agasallo que é Xesús,

«non para xulgar o mundo, senón para que o mundo se salve por El».

É moi perigoso facer da denuncia e da condena do mundo moderno todo un programa

pastoral. Só co corazón cheo de amor a todos,

podémonos chamar uns a outros á conversión.

Se as persoas se senten Se as persoas se senten condenadas por Deus, non condenadas por Deus, non

lles estamos transmitindo a lles estamos transmitindo a mensaxe de Xesús senón mensaxe de Xesús senón outra cosa: tal vez, o noso outra cosa: tal vez, o noso

resentimento e anoxo.resentimento e anoxo.

CuartoCuarto. . NestesNestes momentos en que todo parece confuso, incerto e desalentador,

nada nos impide a cada un introducir un pouco de amor no mundo.

É o que fixo Xesús. Non hai que esperar a nada.

Por que non vai Por que non vai haber nestes haber nestes momentos momentos

homes e mulleres homes e mulleres bos, que introduzan bos, que introduzan

entre nós amor, entre nós amor, amizade, amizade,

compaixón, compaixón, xustiza, xustiza,

sensibilidade e sensibilidade e axuda aos que axuda aos que

sofren…? sofren…? Estes constrúen a Estes constrúen a Igrexa de Xesús,Igrexa de Xesús,

a Igrexa do amor.a Igrexa do amor.

15 marzo 20154 º CoresmaXoán 3, 14-21

 DEUS AMA O MUNDO 

Non é unha frase máis. Palabras que se poderían eliminar do Evanxeo, sen que nada importante cambiase. É  a afirmación que recolle o núcleo esencial da fe cristiá. «Tanto amou Deus o mundo que entregou o seu Fillo único». Este amor de Deus é  a orixe e o fundamento da nosa esperanza.

«Deus ama o mundo».  Ámao  tal  como  é.  Inacabado  e  incerto.  Cheo  de  conflitos  e  contradiccións.  Capaz  do mellor e do peor. Este mundo non percorre o seu camiño só, perdido e desamparado. Deus envólveo co seu amor polos catro costados. Isto ten consecuencias da máxima importancia.

Primero. Xesús é, antes que nada, o «agasallo» que Deus fixo ao mundo, non só aos cristiáns. Os investigadores poden discutir sen fin sobre moitos aspectos da súa figura histórica. Os teólogos poden seguir desenvolvendo as súas teorías máis enxeñosas. Só quen se achega a Xesucristo como o gran agasallo de Deus, pode ir descubrindo en todos os seus xestos, con emoción e gozo, a proximidade de Deus a todo ser humano.

Segundo. A razón de ser da Igrexa, o único que xustifica a súa presenza no mundo é  lembrar o amor de Deus. Subliñouno moitas veces o Concilio Vaticano  II: a  Igrexa «é enviada por Cristo a manifestar e  comunicar o amor de Deus a todas as persoas». Nada hai máis importante. O primeiro é  comunicar este amor de Deus a todo ser humano.

Tercero. Segundo o evanxelista, Deus fai ao mundo este gran regalo que é  Xesús, «non para xulgar o mundo, senón  para  que  o  mundo  se  salve  por  El».  É  moi  perigoso  facer  da  denuncia  e  da  condena  do  mundo  moderno  todo  un programa pastoral. Só co corazón cheo de amor a todos, nos podemos chamar uns a outros á conversión. Se as persoas se senten  condenadas  por  Deus,  non  lles  estamos  transmitindo  a  mensaxe  de  Xesús  senón  outra  cousa:  tal  vez,  o  noso resentimento e anoxo.

Cuarto. Nestes  momentos  en  que  todo  parece  confuso,  incerto  e  desalentador,  nada  nos  impide  a  cada  un introducir  un  pouco  de  amor  no  mundo.  É  o  que  fixo  Xesús.  Non  hai  que  esperar  a  nada.  Por  que  non  vai  haber  nestes momentos homes e mulleres bos, que introduzan entre nós amor, amizade, compaixón, xustiza, sensibilidade e axuda aos que sofren…?  Estes constrúen a Igrexa de Xesús, a Igrexa do amor.

José Antonio Pagola