Música:Bach-dobleviolinConcierto.Presentación:B.Areskurrinaga HCEuskaraz:D.Amundarain

14 de abril de 20133º Pascua (C)Xoán 21, 1-19

Red evangelizadora BUENAS NOTICIASAxuda a recoñecer a presenza de Xesús vivo entre nós. Pásao.

José Antonio Pagola

No epílogo do evanxeo de Xoán recóllese un relato do No epílogo do evanxeo de Xoán recóllese un relato do encontro de Xesús resucitado cos seus discípulos na ribeira do encontro de Xesús resucitado cos seus discípulos na ribeira do

lago de Galilea. lago de Galilea. Cando se redacta, os cristiáns están vivindo momentos difíciles Cando se redacta, os cristiáns están vivindo momentos difíciles

de proba e persecución: de proba e persecución: algúns renegan da súa fe.algúns renegan da súa fe.

O narrador quere reavivar a fe dos seus lectoresO narrador quere reavivar a fe dos seus lectores

Achégase a noite e os discípulos van

pescar. Non están os Doce. O grupo rompeu ao ser crucificado o seu

Mestre. Están de nuevo coas

barcas e as redes que deixaran para

seguir a Xesús. Todo rematou.

De novo están sós.

A pesca resulta un fracaso completo.A pesca resulta un fracaso completo. O narrador sublíñao con forza: O narrador sublíñao con forza: "Saíron, "Saíron,

embarcaron e aquela noite non colleron nada"embarcaron e aquela noite non colleron nada".. Volven coas redes baleiras. Volven coas redes baleiras.

Non é ésta a experiencia de non Non é ésta a experiencia de non poucas comunidades cristiás que poucas comunidades cristiás que

ven como se debilitan as súas ven como se debilitan as súas forzas e a súa capacidade forzas e a súa capacidade

evanxelizadora?evanxelizadora?

A miúdo, os nosos esforzos no medio dunha sociedade indiferente apenas obteñen resultados.

Tamén nós constatamos que as nosas redes están baleiras.

É fácil a tentación do desalento e a desesperanza. Como soster e reavivar a nosa fe?

Neste contexto de fracaso, o relato di que Neste contexto de fracaso, o relato di que ""estaba estaba amencendo cando amencendo cando

Xesús se presentou na ribeira"Xesús se presentou na ribeira". . Con todo, os discípulos non o recoñecen desde a barca. Con todo, os discípulos non o recoñecen desde a barca.

Tal vez é a distancia, tal vez a bruma do amencer, e, sobre todo, o seu corazón entristecido o que lles

impide velo. Xesús está falando con eles, pero "non sabían que era Xesús".

Non é éste un dos efectos máis perniciosos da crise relixiosa que estamos sufrindo?

Preocupados por sobrevivir, constatando cada vez máis a nosa debilidade, non nos resulta fácil recoñecer entre nós a presenza de

Xesús resucitado, que nos fala desde o evanxeo e nos alimenta na celebración da cea

eucarística.

É o discípulo máis É o discípulo máis querido por Xesús querido por Xesús o primeiro que o o primeiro que o

recoñece:recoñece:"É o Señor!""É o Señor!". . Non están sós. Non están sós.

Todo pode empezar Todo pode empezar de novo. de novo.

Todo pode ser Todo pode ser diferentediferente.

Con humildade pero Con humildade pero con fe, Pedro con fe, Pedro

recoñecerá o seu recoñecerá o seu pecado e confesará o pecado e confesará o seu amor sincero a seu amor sincero a

Xesús:Xesús:"Señor, ti sabes que "Señor, ti sabes que

te quero"te quero".. Os demais discípulos Os demais discípulos non poden sentir outra non poden sentir outra

cousa.cousa.

Nos nosos grupos e comunidades cristiás necesitamos testemuñas de Xesús.

Crentes que, coa súa vida e a súa palabra nos axuden a descubrir nestes momentos a

presenza viva de Xesús no medio da nosa experiencia de fracaso e fraxilidade.

Os cristiáns sairemos desta crise acrecentando a nosa confianza en Xesús.

Hoxe non somos capaces de sospeitar a súa forza para sacarnos do desalento e a desesperanza.

AO AMENCER 

No epílogo do evanxeo de Xoán recóllese un relato do encontro de Xesús resucitado cos seus discípulos na ribeira do lago de Galilea. Cando se redacta, os cristiáns están vivindo momentos difíciles de proba e persecución: algúns renegan da súa fe. O narrador quere reavivar a fe dos seus lectores.

Achégase a noite e os discípulos van pescar. Non están os Doce. O grupo rompeu ao ser crucificado o seu Mestre. Están de novo coas barcas e as redes que deixaran para seguir a Xesús. Todo rematou. De novo están sós.

A pesca resulta un fracaso completo. O narrador sublíñao con forza: "Saíron, embarcaron e aquela noite non colleron nada". Volven coas redes baleiras. Non é esta a experiencia de non poucas comunidades cristiás que ven como se debilitan as súas forzas e a súa capacidade evanxelizadora?

A miúdo, os nosos esforzos no medio dunha sociedade indiferente apenas obteñen resultados. Tamén nós constatamos que as nosas redes están baleiras. É fácil a tentación do desalento e a desesperanza. Como soster e reavivar a nosa fe?

Neste contexto de fracaso, o relato di que "estaba amencendo cando Xesús se presentou na ribeira". Con todo, os discípulos non o recoñecen desde a barca. Tal vez é a distancia, tal vez a bruma do amencer, e, sobre todo, o seu corazón entristecido o que lles impide velo. Xesús está falando con eles, pero "non sabían que era Xesús".

Non é este un dos efectos máis perniciosos da crise relixiosa que estamos sufrindo? Preocupados por sobrevivir, constatando cada vez máis a nosa debilidade, non nos resulta fácil recoñecer entre nós a presenza de Xesús resucitado, que nos fala desde o evanxeo e nos alimenta na celebración de a cea eucarística.

É o discípulo máis querido por Xesús o primeiro que o recoñece:“É o Señor!". Non están sós. Todo pode empezar de novo. Todo pode ser diferente. Con humildade pero con fe, Pedro recoñecerá o seu pecado e confesará o seu amor sincero a Xesús:"Señor, ti sabes que te quero". Os demais discípulos non poden sentir outra cousa.

Nos nosos grupos e comunidades cristiás necesitamos testemuñas de Xesús. Crentes que, coa súa vida e a súa palabra nos axuden a descubrir nestes momentos a presenza viva de Xesús no medio da nosa experiencia de fracaso e fraxilidade. Os cristiáns sairemos desta crise acrecentando a nosa confianza en Xesús. Hoxe non somos capaces de sospeitar a súa forza para sacarnos do desalento e a desesperanza.

José Antonio Pagola