29 de xaneiro de 20124º Tempo ordinario (B)

Marcos 1, 21-28

Red evangelizadora BUENAS NOTICIASDifunde a forza curadora de Xesús. Pásao

José Antonio Pagola

Música: Bach; preesent: B. Areskurrinaga HC; euskaraz: D. Amundarain

Segundo Marcos, a primeira actuación

pública de Xesús foi a curación dun home

posuído por un espíritu maligno na sinagoga de

Cafarnaún.

É unha escena arrepiante, narrada para que, desde o

comezo, os lectores descubran a forza

curadora e liberadora de Xesús.

É sábado e o pobo encóntrase

reunido na sinagoga para

escoitar o comentario da Lei explicado polos

escribas...

Por primeira vez Xesús vai

proclamar a Boa Nova de Deus

precisamente no lugar onde se

ensina oficialmente ao

pobo as tradicións

relixiosas de Israel.

A xente queda sorprendida ao escoitalo. Teñen a impresión de que ata agora estiveron escoitando

noticias vellas, ditas sen autoridade.

Xesús é diferente.

Non repite o que oíu a outros. Fala con autoridade.

Anuncia con liberdade e sen medos a un Deus Bo.

De súpeto un home «pone a gritar:

Viñeches acabar con nós?».

Ao escoitar a mensaxe de Xesús, sentiuse

ameazado. O seu mundo relixioso

derrúbase. Dinnos que está posuído por un

«espírito inmundo», hostil a Deus.

Que forzas Que forzas estrañas lle estrañas lle

impiden seguir impiden seguir escoitando a escoitando a

Xesús?Xesús?Que experiencias Que experiencias

danosas e danosas e perversas lle perversas lle bloquean o bloquean o

camiño cara ao camiño cara ao Deus Bo que el Deus Bo que el

anunciaanuncia?

Xesús non se acovarda.

Ve o pobre home oprimido polo mal,

e grita: «Cálate «Cálate

e sae del»e sae del». .

Ordena que se calen Ordena que se calen esas voces malignas esas voces malignas

que non o deixan que non o deixan encontrarse con Deus encontrarse con Deus nin consigo mesmo.nin consigo mesmo.

Que recupere o Que recupere o silencio que sanda o silencio que sanda o máis profundo do ser máis profundo do ser

humano.humano.

O narrador describe a O narrador describe a curacióncuración

de maneira dramática.de maneira dramática. Nun último esforzo por Nun último esforzo por

destruílo,destruílo, o espírito o espírito

«retórceo e, dando un «retórceo e, dando un grito moi forte, saíu»grito moi forte, saíu». .

Xesús logrou liberar o home da súa Xesús logrou liberar o home da súa violencia interior. violencia interior. Puxo fin ás tebrasPuxo fin ás tebras

e ao medo a Deus.e ao medo a Deus. De agora en diante poderá escoitar a Boa De agora en diante poderá escoitar a Boa

Nova de Xesús.Nova de Xesús...

Non poucas persoas viven no seu interior de imaxes falsas Non poucas persoas viven no seu interior de imaxes falsas de Deus que lles fan vivir sen dignidade e sen verdade.de Deus que lles fan vivir sen dignidade e sen verdade.

Sínteno, non como unha presenza amigable que invita a Sínteno, non como unha presenza amigable que invita a vivir de maneira creativa, senón como unha sombra vivir de maneira creativa, senón como unha sombra

ameazadora que controla a súa existencia. ameazadora que controla a súa existencia. Xesús sempre empeza a curar liberando dunXesús sempre empeza a curar liberando dun

Deus opresor.Deus opresor.

As súas palabras espertan a confianza e

fan desaparecer os medos. As súas parábolas atraen cara ao amor a Deus, non cara ao o

sometemento cego á Lei.

A súa presenza fai A súa presenza fai medrar a liberdade,medrar a liberdade, non as servidumes;non as servidumes;

suscita o amor á vida, suscita o amor á vida, non o resentimento. non o resentimento.

Xesús cura porque ensina a Xesús cura porque ensina a vivir só da bondade, o vivir só da bondade, o

perdón e o amor que non perdón e o amor que non exclúe a ninguén.exclúe a ninguén.

Sanda porque libera do Sanda porque libera do poder das cousas, do poder das cousas, do

autoengano e da egolatría.autoengano e da egolatría.

CURADOR 

Segundo Marcos, a primeira actuación pública de Xesús foi a curación dun home posuído por un espírito maligno na sinagoga de Cafarnaún. É unha escena arrepiante, narrada para que, desde o comezo, os lectores descubran a forza curadora e liberadora de Xesús.

É sábado e o pobo encóntrase reunido na sinagoga para escoitar o comentario da Lei explicado polos escribas. Por primeira vez Xesús vai proclamar a Boa Nova de Deus precisamente no lugar onde se ensina oficialmente ao pobo as tradicións relixiosas de Israel.

A xente queda sorprendida ao escoitalo. Teñen a impresión de que ata agora estiveron escoitando noticias vellas, ditas sen autoridade. Xesús é diferente. Non repite o que oíu a outros. Fala con autoridade. Anuncia con liberdade e sen medos a un Deus Bo.

De súpeto un home «ponse a gritar: Viñeches acabar con nós?». Ao escoitar a mensaxe de Xesús, sentiuse ameazado. O seu mundo relixioso derrúbase. Dinos que está posuído por un «espírito inmundo», hostil a Deus. Que forzas estrañas lle impiden seguir escoitando a Xesús? Que experiencias danosas e perversas lle bloquean o camiño cara ao Deus Bo que el anuncia?

Xesús non se acovarda. Ve o pobre home oprimido polo mal, e grita: «Cálate e sae del». Ordena que se calen esas voces malignas que non o deixan encontrarse con Deus nin consigo mesmo. Que recupere o silencio que sanda o máis profundo do ser humano.

O narrador describe a curación de manera dramática. Nun último esforzo por destruílo, o espíriou «retórceo e, dando un grito moi foirte, saíu». Xesús logrou liberar o home da súa violencia interior. Puxo fin ás tebras e ao medo a Deus. De agora en diante poderá escoitar a Boa Nova de Xesús.

Non poucas persoas viven no seu interior de imaxes falsas de Deus que lles fan vivir sen dignidade e sen verdade. Sínteno, non como unha presenza amigable que invita a vivir de maneira creativa, senón como unha sombra ameazadora que controla a súa existencia. Xesús sempre empeza a curar liberando dun Deus opresor.

As súas palabras espertan a confianza e fan desaparecer os medos. As súas parábolas atraen cara ao amor a Deus, non cara ao sometemento cego á Lei. A súa presenza fai medrar a liberdade, non as servidumes; suscita o amor á vida, non ao resentimento. Xesús cura porque ensina a vivir só da bondade, o perdón e o amor que non exclúe a ninguén. Sanda porque libera do poder das cousas, do autoengaño e da egolatría.

José Antonio Pagola