2 agosto 201518º Tempo Ordinario

Xoán 6, 24-35

José Antonio Pagola

Presentación: B.Areskurrinaga HCEuskaraz: D. AmundarainMúsica: Adagio Concierto nº 12

A xente necesita a Xesús e búscao.

Hai algo nel que os atrae, pero aínda

non saben exactamente por que o buscan nin

para que. Segundo o

evanxelista, moitos fano porque o día

anterior lles deu pan para saciar a súa

fame.

Xesús comeza a conversar con eles. Xesús comeza a conversar con eles. Hai cousas que convén aclarar desde o principio. O Hai cousas que convén aclarar desde o principio. O

pan material é moi importante.pan material é moi importante. El mesmo lles ensinou a pedir a Deus «El mesmo lles ensinou a pedir a Deus «o pan de o pan de

cada díacada día» para todos. » para todos.

Pero o ser humano Pero o ser humano necesita algo máis. necesita algo máis.

Xesús quere Xesús quere ofrecerlles un ofrecerlles un

alimento que pode alimento que pode saciar para sempre a saciar para sempre a

súa fame de vida.súa fame de vida.

A xente intúe que Xesús lles está abrindo un horizonte novo, A xente intúe que Xesús lles está abrindo un horizonte novo, pero non saben que facer, nin por onde empezar. pero non saben que facer, nin por onde empezar.

O evanxelista resume os seus interrogantes con estas O evanxelista resume os seus interrogantes con estas palabras: palabras: ««e, que obras temos que facer para traballar no que e, que obras temos que facer para traballar no que

Deus quere?Deus quere?».».

Hai neles un desexo Hai neles un desexo sincero de acertar. sincero de acertar.

Queren traballar no que Queren traballar no que Deus quere, pero, Deus quere, pero,

acostumados a pensalo acostumados a pensalo todo desde a Lei, todo desde a Lei,

preguntan a Xesús que preguntan a Xesús que obras, prácticas e obras, prácticas e

observancias novas observancias novas teñen que ter en conta.teñen que ter en conta.

A resposta de Xesús toca o corazón do cristianismo: A resposta de Xesús toca o corazón do cristianismo: ««a obra a obra (en singular!)(en singular!) que Deus quere é esta: que Deus quere é esta:

““que creades no que El que creades no que El enviouenviou»..

Deus só quere que crean en

Xesucristo pois é o gran agasallo que

El enviou ao mundo.

Esta é a nova esixencia.

Nisto han de traballar.

O demais é secundario.

Despois de vinte séculos de cristianismo,

non necesitamos descubrir de novo que toda a forza e a

orixinalidade da Igrexa está en crer en Xesucristo e seguilo? Non necesitamos pasar da actitude de adeptos dunha relixión de "crenzas" e de "prácticas" a vivir como

discípulos de Xesús?

A fe cristiá non consiste primordialmente A fe cristiá non consiste primordialmente en ir cumprindo correctamente un código en ir cumprindo correctamente un código

de prácticas e observancias novas, de prácticas e observancias novas, superiores ás do antigo testamento. Non.superiores ás do antigo testamento. Non.

A identidade cristiá está en aprender a vivir un estilo de A identidade cristiá está en aprender a vivir un estilo de vida que nace da relación viva e confiada en Xesús o vida que nace da relación viva e confiada en Xesús o

Cristo.Cristo.

Ímonos facendo cristiáns na medida en que aprendemos Ímonos facendo cristiáns na medida en que aprendemos a pensar, sentir, amar, traballar, sufrir e vivir coma a pensar, sentir, amar, traballar, sufrir e vivir coma

Xesús.Xesús.

Ser cristián esixe hoxe unha experiencia Ser cristián esixe hoxe unha experiencia de Xesús e unha identificación co seu de Xesús e unha identificación co seu proxecto que non se requería hai uns proxecto que non se requería hai uns

anos para ser un bo practicante.anos para ser un bo practicante.

Para subsistir no medio da sociedad laica, as Para subsistir no medio da sociedad laica, as comunidades cristiás necesitan coidar comunidades cristiás necesitan coidar máis ca

nunca a adhesión e o contacto vital con Xesús o Cristo.

O CORAZÓN DO CRISTIANISMO  

A xente necesita a Xesús e búscao. Hai algo nel que os atrae, pero aínda non saben exactamente por que o buscan nin para que. Segundo o evanxelista, moitos fano porque o día anterior lles deu pan para saciar a súa fame.

Xesús comeza a conversar con eles. Hai cousas que convén aclarar desde o principio. O pan material é moi importante. El mesmo lles ensinou a pedir a Deus «o pan de cada día» para todos. Pero o ser humano necesita algo máis. Xesús quere ofrecerlles un alimento que pode saciar para sempre a súa fame de vida.

A xente intúe que Xesús lles está abrindo un horizonte novo, pero non saben que facer, nin por onde empezar. O evanxelista resume os seus interrogantes con estas palabras: «e, que obras temos que facer para traballar no que Deus quere?». Hai neles un desexo sincero de acertar. Queren traballar no que Deus quere, pero, acostumados a pensalo todo desde a Lei, preguntan a Xesús que obras, prácticas e observancias novas teñen que ter en conta.

A resposta de Xesús toca o corazón do cristianismo: «a obra (en singular!) que Deus quere é esta: que creades no que El enviou». Deus só quere que crean en Xesucristo pois é o gran agasallo que El enviou ao mundo. Esta é a nova esixencia. Nisto han de traballar. O demais é secundario.

Despois de vinte séculos de cristianismo, non necesitamos descubrir de novo que toda a forza e a orixinalidade da Igrexa está en crer en Xesucristo e seguilo? Non necesitamos pasar da actitude de adeptos dunha relixión de "crenzas" e de "prácticas" a vivir como discípulos de Xesús?

A fe cristiá non consiste primordialmente en ir cumprindo correctamente un código de prácticas e observancias novas, superiores ás do antigo testamento. Non. A identidade cristiá está en aprender a vivir un estilo de vida que nace da relación viva e confiada en Xesús o Cristo. ¨Imonos facendo cristiáns na medida en que aprendemos a pensar, sentir, amar, traballar, sufrir e vivir coma Xesús.

Ser cristián esixe hoxe unha experiencia de Xesús e unha identificación co seu proxecto que non se requería hai uns anos para ser un bo practicante. Para subsistir no medio da sociedade laica, as comunidades cristiás necesitan coidar máis ca nunca a adhesión e o contacto vital con Xesús o Cristo.  

José Antonio Pagola