Xesús naceu en Belén de Xudea en tempos 

do rei Herodes.Daquela, uns magos de Oriente presentáronse en 

Xerusalén preguntando:-« Onde está o Rei dos xudeus que naceu? Porque 

vimos saír a súa estrela e viñemos adoralo.»

Ao informarse o rei Herodes, sobresaltouse, e todo Xerusalén con el; convocou os sumos sacerdotes e os 

escribas do país, e preguntoulles onde tiña que nacer o Mesías.

Eles contestáronlle:-«En Belén de Xudea, porque así o escribiu o profeta:“E ti, Belén, terra de Xudea, non é nin con moito menos a última das cidades de Xudea, pois de ti sairá un xefe 

que será o pastor do meu pobo Israel."»Entón Herodes chamou en segredo os magos para que lle precisaran o tempo en que lles aparecer a estrela, e  

mandounos a Belén, dicíndolles:

-«Ide e informádevos coidadosamente que hai do neno e, cando o encontredes, avisádeme, para ir eu 

tamén adoralo.»Eles, despois de oír o rei, puxéronse en camiño, e 

de pronto a estrela que viran saír comezou a guialos ata que veu pararse encima de onde  estaba 

o neno.Ao vela estrela, enchéronse de inmensa ledicia. Entraron na casa, viron o neno con María, súa nai, e caendo de xeonllos adorárono; despois, abrindo os seus cofres, ofrecéronlle regalos: 

ouro, incenso e mirra.E tenso recibido en soños un oráculo, para que non volvesen a Herodes, marcharon á súa terra por 

outro camiño.

Epifanía do Señor (B)

Lectura do santo Evanxeo segundo san Mateo 2, 1-12

clic

06-01-2018Epifanía do Señor – B

(Mateo 2,1-1)José Antonio Pagola

Presentación:B.Areskurrinaga HCEuskaraz: D. AmundarainMúsica: Duérmete-Brahms

Non hai técnicas nin métodos que conduzan de forma automática

cara a Deus. Pero si hai actitudes e xestos que nos

poden dispoñer ás persoas a preparararnos ao encontro con El.

Máis aínda. As palabras máis

belas e os discursos máis brillantes sobre máis brillantes sobre Deus son inútiles se Deus son inútiles se

cada un non nos cada un non nos abrimos a El. abrimos a El.

Como?Como?

O máis importante para orientarnos

cara a Deus é invocalo desde o

fondo do corazón, a soas, na intimidade

da propia conciencia.

É aí onde un se abre confiadamente ao

misterio de Deus ou decide vivir só,

de forma atea, sen Deus.

Pero,pódese

invocar a Deus cando un non cre

nel nin está seguro de nada?

Carlos de Foucauld e outros non

crentes iniciaron a súa busca de Deus

con esta invocación:

«Deus, se existes, «Deus, se existes, amósame o teu amósame o teu

rostro». rostro».

Esta invocación humilde e sincera no medio da

escuridade é, probablemente, un dos

camiños máis puros para facernos sensibles

ao misterio de Deus.

Para orientarnos cara a Deus tamén é importante eliminar da propia vida aquilo que nos está impedindo

encontrarnos con El. Se un, por exemplo, ten a pretensión de sabelo todo e de

ter comprendido xa o misterio último da realidade, do ser humano, da vida e da morte, é difícil que busque de

verdade a Deus.

Se un vive encollido por

diferentes medos ou

afundido na desesperanza,

como se abrirá con

confianza a un Deus

que o ama sen fin?

Se alguén se pecha no seu propio egoísmo e só sente desamor e indiferenza cara aos demais, como poderá abrirse a un Deus que é só Amor?

Para orientarnos cara a Deus é importante manter o desexo, perseverar na busca, seguir invocando, saber esperar.

No hai outra forma de camiñar cara ao Misterio de quen é a fonte da

vida.

O relato dos magos destaca de moitas formas a súa actitude

exemplar na busca do Salvador. Estes homes saben poñerse en

camiño cara ao Misterio.

Saben preguntar humildemente, superar

momentos de escuridade, perseverar

na busca e adorar a Deus encarnado na fraxilidade dun ser

humano.