O xesto máis provocativo e escandaloso de Xesús foi, sen dúbida, a súa forma de acoller con simpatía especial a

pecadoras e pecadores, excluídos polos dirixentes relixiosos e marcados socialmente pola súa conduta á marxen da Lei.

O que máis irritaba era o seu costume de comer amigablemente con eles.

De ordinario, esquecemos que Xesús creou De ordinario, esquecemos que Xesús creou unha situación sorprendente na unha situación sorprendente na

sociedade do su tempo. sociedade do su tempo. Os pecadores non fuxían del.Os pecadores non fuxían del.

Ao contrario, séntense atraídos pola súa Ao contrario, séntense atraídos pola súa persoa e a súa mensaxe.persoa e a súa mensaxe.

Lucas dinos que “os pecadores e os publicanos soían

achegarse a Xesús para escoitalo”.

Ao parecer, encontran nel unha acollida e

comprensión que non encontran en

ningunha outra parte.

Mentres tanto, os sectores fariseos e os doutores da Lei, os Mentres tanto, os sectores fariseos e os doutores da Lei, os homes de maior prestixio moral e relixioso ante o pobo, só homes de maior prestixio moral e relixioso ante o pobo, só saben criticar escandalizados o comportamento de Xesús: saben criticar escandalizados o comportamento de Xesús:

“Ese acolle os pecadores e come con eles”“Ese acolle os pecadores e come con eles”. . Como Como

pode un home de Deus comer na pode un home de Deus comer na mesma mesa mesma mesa con aquela con aquela xente pecadora e indesexable?xente pecadora e indesexable?

Xesús nunca fixo Xesús nunca fixo caso das súas caso das súas

críticas. críticas. Sabía que Deus Sabía que Deus

non é o Xuíz severo non é o Xuíz severo e rigoroso do que e rigoroso do que falaban con tanta falaban con tanta

seguridade aqueles seguridade aqueles mestres que mestres que ocupaban os ocupaban os

primeiros asentos primeiros asentos nas sinagogas.nas sinagogas.

El coñece ben o El coñece ben o corazón do Pai. corazón do Pai.

Deus entende Deus entende os pecadores; os pecadores; ofrece o seu ofrece o seu

perdón a todos; perdón a todos; non exclúe a non exclúe a

ninguén;ninguén; perdóao todo. perdóao todo. Ninguén ha de Ninguén ha de

escurecer e escurecer e desfigurar o desfigurar o seu perdón seu perdón

insondable e insondable e gratuíto.gratuíto.

Por iso, Xesús ofrécelles a súa comprensión e a Por iso, Xesús ofrécelles a súa comprensión e a súa amizade. súa amizade.

Aquelas prostitutas e recadadores han de sentirse Aquelas prostitutas e recadadores han de sentirse acollidos por Deus. acollidos por Deus.

É o primeiro. Nada teñen que temer. É o primeiro. Nada teñen que temer.

Poden sentar á súa mesa, poden beber viño e Poden sentar á súa mesa, poden beber viño e cantar cánticos a carón de Xesús.cantar cánticos a carón de Xesús.

A súa acollida vainos curando por dentro. A súa acollida vainos curando por dentro. Libéraos da vergoña e da humillación. Libéraos da vergoña e da humillación.

Devólvelles a ledicia de vivir.Devólvelles a ledicia de vivir.

Xesús acólleos tal Xesús acólleos tal como son, como son,

sen esixirlles sen esixirlles previamente nada. previamente nada.

Vailles contaxiando a Vailles contaxiando a súa paz e a súa súa paz e a súa

confianza en Deus, confianza en Deus, sen estar seguro de sen estar seguro de

que responderán que responderán cambiando de cambiando de

conduta. conduta.

Faino confiando totalmente na

misericordia de Deus que xa os está esperando

cos brazos abertos, como un pai bo que corre ao encontro do

seu fillo perdido.

A primeira tarefa dunha A primeira tarefa dunha Igrexa fiel a Xesús non é condenarIgrexa fiel a Xesús non é condenar os pecadores senón comprendelosos pecadores senón comprendelos

e acollelos amigablemente. e acollelos amigablemente. En Roma puiden comprobar hai uns meses que, En Roma puiden comprobar hai uns meses que,

sempre que o Papa Francisco insistía en que Deus sempre que o Papa Francisco insistía en que Deus perdoa sempre, perdona todo, perdoa a todos...,perdoa sempre, perdona todo, perdoa a todos...,

a xente aplaudía cona xente aplaudía con entusiasmoentusiasmo. .

Seguramente é o que moita Seguramente é o que moita xente de fe pequena e xente de fe pequena e

vacilante necesita escoitar vacilante necesita escoitar hoxe con claridade da Igrexa.hoxe con claridade da Igrexa.

O XESTO MÍAS ESCANDALOSO

O xesto máis provocativo e escandaloso de Xesús foi, sen dúbida, a súa forma de acoller con simpatía especial a pecadoras e pecadores, excluídos polos dirixentes relixiosos e marcados socialmente pola súa conduta á marxe da Lei. O que máis irritaba era o seu costume de comer amigablemente con eles.

De ordinario, esquecemos que Xesús creou unha situación sorprendente na sociedade do seu tempo. Os pecadores non foxen del. Ao contrario, séntense atraídos pola súa persoa e a súa mensaxe. Lucas dinos que “os pecadores e os publicanos soían achegarse a Xesús para escoitalo”. Ao parecer, encontran nel unha acollida e comprensión que non encontran en ningunha outra parte.

Mentres tanto, os sectores fariseos e os doutores da Lei, os homes de maior prestixio moral e relixioso ante o pobo, só saben criticar escandalizados o comportamento de Xesús: “Ese acolle os pecadores e come con eles”. Como pode un home de Deus comer na mesma mesa con aquela xente pecadora e indesexable?

Xesús nunca fixo caso das súas críticas. Sabía que Deus non é o Xuíz severo e rigoroso do que falaban con tanta seguridade aqueles mestres que ocupaban os primeiros asentos nas sinagogas. El coñece ben o corazón do Pai. Deus entende os pecadores; ofrece o seu perdón a todos; non exclúe a ninguén; perdóao todo. Ninguén ha de escurecer e desfigurar o seu perdón insondable e gratuíto.

Por iso, Xesús ofrécelles a súa comprensión e a súa amizade. Aquelas prostitutas e recadadores han de sentirse acollidos por Deus. É o primeiro. Nada teñen que temer. Poden sentar á súa mesa, poden beber viño e cantar cánticos a carón de Xesús. A súa acollida vainos curando por dentro. Libéraos da vergoña e da humillación. Devólvelles a ledicia de vivir.

Xesús acólleos tal como son, sen esixirlles previamente nada. Vailles contaxiando a súa paz e a súa confianza en Deus, sen estar seguro de que responderán cambiando de conduta. Faino confiando totalmente na misericordia de Deus que xa os está esperando cos brazos abertos, como un pai bo que corre ao encontro do seu fillo perdido.

A primeira tarefa dunha Igrexa fiel a Xesús non é condenar os pecadores senón comprendelos e acollelos amigablemente. En Roma puiden comprobar hai uns meses que, sempre que o Papa Francisco insistía en que Deus perdoa sempre, perdoa todo, perdoa a todos..., a xente aplaudía con entusiasmo. Seguramente é o que moita xente de fe pequena e vacilante necesita escoitar hoxe con claridade da Igrexa.

José Antonio Pagola