Presentación: B. Areskurrinaga HCEuskaraz: D. Amundarain Música: Bach. Aria de a Suite en Re.

José Antonio Pagola

27 setembro 201527 setembro 201526º Timpo Ordinario26º Timpo Ordinario

Marcos 9, 38-43. 45. 47-48Marcos 9, 38-43. 45. 47-48

A pesar dos esforzos de Xesús por ensinalos a vivir coma El, ao A pesar dos esforzos de Xesús por ensinalos a vivir coma El, ao servizo do reino de Deus, facendo a vida das persoas máis humana, servizo do reino de Deus, facendo a vida das persoas máis humana,

máis digna e ditosa, os discípulos non terminan de entender o máis digna e ditosa, os discípulos non terminan de entender o Espírito que o anima, o seu amor grande aos máis necesitados e a Espírito que o anima, o seu amor grande aos máis necesitados e a

orientación profunda da súa vida.orientación profunda da súa vida.

O relato de Marcos é moi iluminador. Os discípulos informan a Xesús dun feito que

os desagradou moito. Viron un descoñecido ««expulsando demosexpulsando demos». ».

Está actuando ««no nome de Xesúsno nome de Xesús» » e na súa mesma liña: dedícase a liberar as persoas do mal que as impide vivir de

maneira humana e en paz.

Con todo, aos discípulos non lles

gusta o seu traballo liberador. Non pensan na alegría dos que son

curados por aquel home. A súa actuación parécelles unha intrusión

que hai que cortar.

Expóñenlle a Xesús a súa reacción: «Quixémosllo impedir porque

non é dos nosos». Aquel estraño non debe seguir curando

porque non é membro do grupo.

Non lles preocupa a saúde da xente,

senón o seu prestixio de grupo.

Pretenden monopolizar a

acción salvadora de Xesús: ninguén

debe curar no seu nome se non se adhire ao grupo.

Xesús reproba a actitude dos seus discípulos e colócase nunha lóxica radicalmente diferente.

El ve as cousas doutra maneira. O primeiro e máis importante non é o crecemento daquel

pequeno grupo, senón que a salvación de Deus chegue a todo ser humano, incluso por medio de persoas que non pertencen

ao grupo: «o que non está contra nós, está connosco».

O que fai presente no mundo a forza curadora e liberadora de Xesús está a

favor do seu grupo.

Xesús rexeita a postura sectaria e excluínte dos seus discípulos que só pensan no seu prestixio e crecemento, e adopta unha actitude aberta e inclusiva onde o primeiro é

liberar o ser humano daquilo que o destrúe e o fai desditado. Este é o Espírito que ha de animar sempre os seus

verdadeiros seguidores.

Fóra da Igrexa católica, hai no mundo un número incontable de homes e mulleres que fan o ben e

viven traballando por unha humanidade máis digna, máis xusta e máis liberada. Neles está vivo o Espírito

de Xesús.

Temos que sentilos como amigos e aliados, Temos que sentilos como amigos e aliados, nunca como adversarios. nunca como adversarios.

Non están contra nós pois están a favor do ser Non están contra nós pois están a favor do ser humano, como estaba Xesús. humano, como estaba Xesús.

 SON AMIGOS, NON ADVERSARIOS 

A pesar dos esforzos de Xesús por ensinalos a vivir coma El, ao servizo do reino de Deus, facendo a vida das persoas máis humana, máis digna e ditosa, os discípulos non terminan de entender o Espírito que o anima, o seu amor grande aos máis necesitados e a orientación profunda da súa vida.

O relato de Marcos é moi iluminador. Os discípulos informan a Xesús dun feito que os desagradou moito. Viron un descoñecido «expulsando demos». Está actuando «no nome de Xesús» e na súa mesma liña: dedícase a liberar as persoas do mal que as impide vivir de maneira humana e en paz. Con todo, aos discípulos non lles gusta o seu traballo liberador. Non pensan na alegría dos que son curados por aquel home. A súa actuación parécelles unha intrusión que hai que cortar.

Expóñenlle a Xesús a súa reacción: «Quixemos impedirllo porque non é dos nosos». Aquel estraño non debe seguir curando porque non é membro do grupo. Non lles preocupa a saúde da xente, senón o seu prestixio de grupo. Pretenden monopolizar a acción salvadora de Xesús: ninguén debe curar no seu nome se non se adhire ao grupo.

Xesús reproba a actitude dos seus discípulos e colócase nunha lóxica radicalmente diferente. El ve as cousas doutra maneira. O primeiro e máis importante non é o crecemento daquel pequeno grupo, senón que a salvación de Deus chegue a todo ser humano, incluso por medio de persoas que non pertencen ao grupo: «o que non está contra nós, está connosco». O que fai presente no mundo a forza curadora e liberadora de Xesús está a favor do seu grupo.

Xesús rexeita a postura sectaria e excluínte dos seus discípulos que só pensan no seu prestixio e crecemento, e adopta unha actitude aberta e inclusiva onde o primeiro é liberar o ser humano daquilo que o destrúe e fai desditado. Este é o Espírito que ha de animar sempre aos seus verdadeiros seguidores.

Fóra da Igrexa católica, hai no mundo un número incontable de homes e mulleres que fan o ben e viven traballando por unha humanidade máis digna, máis xusta e máis liberada. Naqueles está vivo o Espírito de Xesús. Temos que sentilos como amigos e aliados, nunca como adversarios. Non están contra nós pois están a favor do ser humano, como estaba Xesús.

José Antonio Pagola