Bazen behin etxe zahar-zahar bat milaka eta milaka hezur

gordetzen zituena. Hezur bat oso interesgarria zen, bizirik

zegoen eta gauetan herrira jaisten zen eta etxerik etxe

ibiltzen zen umeen geletara sartzen.

Egun batean etxe batera sartu zen baina erratu egin zen

eta ez zen umearen logelara sartu amaren logelara baizik. Ama

txiza egitera jaiki zen eta hezurra ikusi zuenean ikaratu eta

oihuka hasi zen. Aita ere izartu egin zen eta hezurrak bere

gaztelura ihes egin zuen beldurturik. Biharamunean berriro ere herrira jaitsi zen eta hurrengo

hiru egunetan ere. Plan bat zeukan eta aurrera eraman zuen.

Herrian ez zuten ikusi eta honela egin zuen: lehenengo teila-

tura igo zen, tximiniatik jaitsi zenean, ia komunetik erori zen

baina tapari ondo helduta zegoenez ez zen erori eta muturreko

handia hartu zuen, eskerrak etxekoak ez zirela izartu

bestela...ez dakigu zer gertatuko zen.

Hurrengo egunean hezurra gizaki lagun batzuekin elkartu

zen, gizakiek bromatako hezurra zela pentsatu zuten.

Bat-batean gizaki batek esan

zuen:

-Hau ez da bromatako he-

zurra benetakoa baizik -

Horrela lagun minak egin zi-

ren . Eta gure ipuin zoragarri eta

distiratsua amaitzen zaigu

eta hurrengo ipuinera arte.