A arte prerrománica. A arte asturiana

Tema 2

A arte prerrománicaA arte asturiana

Características xerais daarquitectura asturiana

Arte áulica (impulsada pola realeza) Materiais:

Pobreza dos materiais (pedra de cantaría e cachotaría)

Muros: Denomínanse compostos Uso de pedra de cantaría perfectamente

encadrados nas esquinas No resto do muro úsase a cachotaría Engádese arquerías cegas para reforzalo polo

exterior Uso de piares en vez de columnas


Pedra de cantaría Cachotaría

Son edificios moi altos, con grandes contrafortes



O uso de contrafortes vai permitir dotar dunha maior altura os edificios

Vaise dotar os edificios dunha maior lixeireza, polo que é posible incorporar grandes xanelas e miradoiros

As tribunas están situadas nas zonas altas da igrexa (espazos reservados para o rei)


A descarga do peso dos muros nos contrafortes posibilita a apertura de novos espazos, como este triforio-miradoiro de Santa María do Naranco

Os medallóns decorativos prefiguran o Románico

Empréganse arcos de medio punto peraltados, sostidos por piares ou por columnas que foron reutilizados. Desaparecen os arcos de ferradura


A bóveda de medio canón vai ser a forma máis habitual no cerre dos edificios, sendo unha das grandes achegas ao Románico, xunto co uso das xanelas xeminadas

Os arcos feixóns vanse usar como elementos de articulación do espazo, fortalecendo a bóveda, descargando o seu peso nos contrafortes externos

No exterior utilízanse contrafortes (elemento sustentante) e arquerías cegas (elemento decorativo)


O uso de celosías, que toma da arte visigoda, vai ser outra das características desta arte


Na fin da arte asturiana, o gusto polo detalle e o gran dominio do traballo da pedra, enlazan cos ideais que veremos reflectidos no Románico e no Gótico, sobre todo no relativo á decoración das xanelas


Plantas basilicais de tres naves con cruceiro

A cabeceira é tripla, con ábsidas cadradas no interior

Aparecen tribunas altas na igrexa, reservada para o rei (influencia da arte carolinxia)


Dispoñen no interior de elementos ornamentais: Medallóns (clipeos) Decoración de sogas en capiteis, bandas decorativas Copian elementos decorativos dos tapices nas

paredes

Período preramirense

Igrexa de San Julián de los Prados (Afonso II) Basílica extramuros de Oviedo (fóra da muralla),

da 1ª metade s. IX Planta:

Tres naves e tres tramos separados con tres piares de sección cadrada sobre os que se elevan arcos de medio punto

Ten un transepto moi marcado e 3 ábsidas cadradas

A división das naves faise por medio dun arco de medio punto sobre piares de planta cadrada


Igrexa de San Julián de los Prados (Afonso II) Cuberta:

Madeira, sen bóveda de canón Interior:

Arco de triunfo separa zona dos fieis e zona do clero

Todo o edificio está decorado con pinturas murais, cuxo significado non foi descifrado

Pinturas de edificios dispostos en frisos e cun certo intento de representar a perspectiva


Igrexa de San Julián de los Prados


Igrexa de San Julián de los Prados Influencia paleocristiá, especialmente no arco de

medio punto Das igrexas visigodas toma o transepto e as tres

capelas Pinturas

Algúns autores sinalan que podería representar a Xerusalén Celeste. Non aparecen figuras, mais si elementos que nolo lembran (representación anicónica e simbólica)

É un edificio que reflicte a personalidade do seu creador, o rei Afonso II


Igrexa de San Julián de los Prados

Período ramirense

Período de plenitude (842-859) A obra principal é o palacio construído por Ramiro I,

que no s. IX será reconvertido en igrexa: Santa María do Naranco

Trataríase dunha aula rexia, convertida en igrexa (845)

Planta: Alongada, con dous miradoiros ou belvederes nos

laterais menores Ten escaleiras nos laterais maiores

Interior: Reforzado con arcos feixóns e bóveda de canón

Período ramirense Santa María do Naranco

Planta alongada, con dous miradoiros ou belvederes nos laterais menores e con escaleiras nos laterais maiores

Período ramirense Santa María do

Naranco Interior reforzado con arcos

feixóns e bóveda de canón


Alzado: ten dous andares A cámara principal está cuberta con bóveda de canón. Sobre os miradoiros do

andar superior hai pequenas cámaras denominadas tesouros Os contrafortes subliñan a verticalidade do edificio

Elementos decorativos Arcos peraltados con capiteis controcónicos decorados con sogas Os arcos feixóns rematan nuns clipeos


Este edificio foi concebido como un palacio, tomando como referente os palacios carolinxios (construción alongada e reducida)

A decoración copiouse de tapices. A existencia dun pequeno baño na parte inferior mostra un certo grao de refinamento


Alzado: ten dous andares A cámara principal está cuberta con bóveda de canón. Sobre os miradoiros do

andar superior hai pequenas cámaras denominadas tesouros Os contrafortes subliñan a verticalidade do edificio

Elementos decorativos Arcos peraltados con capiteis controcónicos decorados con sogas Os arcos feixóns rematan nuns clipeos

Período ramirense San Miguel de Lillo

Formaba parte do recinto do palacio de Ramiro I Só se conserva unha terza parte do edificio: o vestíbulo e o arranque

das naves (o resto pertence ao período medieval posterior)


Alzado: Edificio moi desenvolvido en

sentido vertical Contrafortes moi elevados Ausencia de xanelas no andar

inferior No andar superior: xanelas

caladas e decoradas con elementos xeométricos e arcos peraltados

As xambas das portas estaban decoradas con moitos xeométricos con relevos moi planos (vexetais: follas, rosetas, ananás, etc.)


Significado: O relevo das xambas das portas

de entrada reproducen a decoración dun díptico consular en marfil que os emperadores bizantinos utilizaban para conmemorar batallas ou algún acontecemento singular

Representouse en diferentes cadros escenas do cónsul dando a orde de comezar os xogos, así como os propios xogos

Xeometrización e esquematismo (da arte visigoda)

É un tema laico nun edificio relixioso. Explicase porque é a igrexa do palacio

Período ramirense

Santa Cristina de Lena Ten planta central Edificio de pequenas dimensións Zona da cabeceira está elevada e separada por

cancelas Ten un vestíbulo aos pés, dúas cámaras no centro

dos lados maiores e a capela maior e cadrada e saínte

Ten o presbiterio máis elevado có tramo anterior

Período ramirense Santa Cristina de Lena

Período ramirense Santa Cristina de Lena

O iconostasio segue a estar presente, herdanza da cultura bizantina, e que a arte asturiana vai compartir coa mozárabe

Período posramirense

Incorpóranse elementos da arte musulmá: Alfiz, capiteis con influencia islámica, arcos de

ferradura

San Salvador de Valdediós Ten como novidade un pórtico no lado sur (será

copiado no románico castelán)


Nesta xanela podemos ver o

modelo que seguirá posteriormente a

arte románica, conxugando a

herdanza visigoda e hispanomusulmá,

visibles no arco de ferradura e no alfiz

Alfiz

Albanegas

Arcos de ferradura

Capiteis

Parteluz


San Salvador de Valdediós

A arte prerrománica. A arte asturiana

Education

Transcript of A arte prerrománica. A arte asturiana