Rede evanxelizadora BUENAS NOTICIASAnuncia a Xesús. Pásao.

16 de marzo de 20142º Coresma (A)Mateu 17, 1 - 9

José Antonio Pagola

Música::Mozart sinfonía nº 29 Present:B.Areskurrinaga HCEuskaraz:D.Amundarain

ESCOITAR A XESÚS

O centro deste relato complexo, chamado tradicionalmente “A transfiguración de Xesús”, “A transfiguración de Xesús”,

ocúpao unha Voz que vén dunha estraña “nube luminosa”, símbolo que se emprega na Biblia para falar da presenza sempre misteriosa de Deus que se nos manifesta e, ao

mesmo tempo, se nos oculta.

A Voz di estas palabras: A Voz di estas palabras: “ “ Este é o meu Fillo, o amado, o meu Este é o meu Fillo, o amado, o meu

predilecto.predilecto. Escoitádeo”Escoitádeo”..

Os discípulos non han de confundir a Xesús Os discípulos non han de confundir a Xesús con ninguén, nin sequera con Moisés e Elías,

representantes e testemuñas do Antigo Testamento.

Só Xesús é o Fillo querido de Deus, o que ten o seu rostro

“resplandecente coma o sol”..

Pero a Voz engade algo máis: “Escoitádeo”.

Noutros tempos, Deus revelara a súa vontade por medio dos

“dez mandatos” da Lei.

Agora a vontade de Deus resúmese e concrétase

nun só mandato: escoitade a Xesús.

A escoita establece a verdadeira relación entre os seguidores e Xesús.

Ao oír isto, os discípulos caen por terra

“cheos de espanto”.

Están sobrecollidos por aquela Están sobrecollidos por aquela experienciaexperiencia

tan próxima de Deus, pero tamén tan próxima de Deus, pero tamén asustados polo que oíron: asustados polo que oíron:

poderán vivir escoitando só a Xesús, poderán vivir escoitando só a Xesús, recoñecendo só nel a presenza recoñecendo só nel a presenza

misteriosa misteriosa de Deus?de Deus?

Entón, Xesús Entón, Xesús ““achégase e, tocándoos, dilles: achégase e, tocándoos, dilles:

Erguédevos. Non teñades medo”Erguédevos. Non teñades medo”.. Sabe que necesitan experimentar a súa Sabe que necesitan experimentar a súa

proximidade humana: o contacto da súa man, non proximidade humana: o contacto da súa man, non só o resplandor divino do seu rostro.só o resplandor divino do seu rostro.

Sempre que escoitamos a Xesús no silencio do Sempre que escoitamos a Xesús no silencio do noso ser, as súas primeiras palabras dinnos: noso ser, as súas primeiras palabras dinnos:

Érguete, non teñas medo.Érguete, non teñas medo.

Moitas persoas só coñecen a Xesús de oídas.Moitas persoas só coñecen a Xesús de oídas. O seu nome resúltalles, tal vez, familiar, pero o que O seu nome resúltalles, tal vez, familiar, pero o que

saben del non vai máis alá dalgúns recordos e saben del non vai máis alá dalgúns recordos e impresións da infanciaimpresións da infancia

Incluso, aínda que se Incluso, aínda que se chamen cristiáns, viven chamen cristiáns, viven

sen escoitar no seu sen escoitar no seu interior a Xesús. interior a Xesús.

e, sen esa experiencia, e, sen esa experiencia, non é posible coñecer a non é posible coñecer a

súa paz inconfundible nin súa paz inconfundible nin a súa forza para alentar e a súa forza para alentar e

soster a nosa vidasoster a nosa vida.

Cando un crente se detén a escoitar en silencio a Xesús, no interior da súa conciencia, escoita conciencia, escoita

sempre algo como isto:sempre algo como isto:““Non teñas medo.Non teñas medo.

Abandónate con toda sinxeleza no misterio de Abandónate con toda sinxeleza no misterio de Deus. A túa pouca fe abonda. Non te inquietes.Deus. A túa pouca fe abonda. Non te inquietes.

Se me escoitas, descubrirás Se me escoitas, descubrirás que o amor de Deus consiste que o amor de Deus consiste

en estar sempre en estar sempre perdoándote.perdoándote.

E, se cres isto, a túa vida E, se cres isto, a túa vida cambiará. cambiará.

Coñecerás a paz do corazón”.Coñecerás a paz do corazón”.

No libro da Apocalipse No libro da Apocalipse pódese ler así:pódese ler así:

““Mira, estou á porta Mira, estou á porta e chamo; e chamo;

se alguén oe a miña se alguén oe a miña voz e me abre a voz e me abre a

porta, entrarei na porta, entrarei na súa casa”.súa casa”.

Xesús chama á porta de cristiánsXesús chama á porta de cristiáns e non cristiáns. e non cristiáns.

Podemos abrir a porta ouPodemos abrir a porta ou podemos rexeitalo.podemos rexeitalo.

Pero non é o mesmo vivir con Xesús que sen elPero non é o mesmo vivir con Xesús que sen el.

ESCOITAR A XESÚS O centro deste relato complexo, chamado tradicionalmente “A transfiguración de Xesús”, ocúpao

unha Voz que vén dunha extraña “nube luminosa”, símbolo que se emprega na Biblia para falar da presenza sempre misteriosa de Deus que se nos manifesta e, ao mesmo tempo, se nos oculta.

A Voz di estas palabras: “Este é o meu Fillo, o amado, o meu predilecto. escoitádeo”. Os discípulos non han de confundir a Xesús con ninguén, nin sequera con Moisés e Elías, representantes é testemuñas do Antigo Testamento. Só Xesús é o Fillo querido de Deus, o que ten o seu rostro “resplandecente coma o sol”.

Pero a Voz engade algo máis: “escoitádeo”. Noutros tempos, Deus revelara a súa vontade por medio dos “dez mandatos” da Lei. Agora a vontade de Deus resúmese e concrétase nun só mandato: escoitade a Xesús. A escoita establece a verdadeira relación entre os seguidores é Xesús.

Ao oír isto, os discípulos caen por terra “cheos de espanto”. Están sobrecollidos por aquela experiencia tan próxima de Deus, pero tamén asustados polo que oíron: poderán vivir escoitando só a Xesús, recoñecendo só nel a presenza misteriosa de Deus?

Entón, Xesús “achégase e, tocándoos, dilles: Erguédevos. Non teñades medo”. Sabe que necesitan experimentar a súa proximidade humana: o contacto da súa man, non só o resplandor divino do seu rostro. Sempre que escoitamos a Xesús no silencio do noso ser, as súas primeiras palabras dinnos: Érguete, non teñas medo.

Moitas persoas só coñecen a Xesús de oídas. O seu nome resúltalles, tal vez, familiar, pero o que saben del non vai máis alá dalgúns recordos e impresións da infancia. Incluso, aínda que se chamen cristiáns, viven sen escoitar no seu interior a Xesús. E, sen esa experiencia, non é posible coñecer a súa paz inconfundible nin a súa forza para alentar e soster a nosa vida.

Cando un crente se detén a escoitar en silencio a Xesús, no interior da súa conciencia, escoita sempre algo como isto: “Non teñas medo. Abandónate con toda sinxeleza no misterio de Deus. A túa pouca fe abonda. Non te inquietes. Se me escoitas, descubrirás que o amor de Deus consiste en estar sempre perdoándote. E, se cres isto, a túa vida cambiará. Coñecerás a paz do corazón”.

No libro da Apocalipse pódese ler así: “Mira, estou á porta é chamo; se alguén oe a miña voz é me abre a porta, entrarei na súa casa”. Xesús chama á porta de cristiáns e non cristiáns. Podemos abrirlle a porta ou podemos rexeitalo. Pero non é o mesmo vivir con Xesús que sen el.

José Antonio Pagola