A ARTE DO RENACEMENTO

O HUMANISMO. A NOVA VISIÓN DO SER HUMANO

Lección 7

Características Principais

• Cando xurde? No século XV. • Onde? En Italia • Que é? Un movemento intelectual que supuxo un

cambio na mentalidade medieval. Baséase en dous elementos: – A Antigüidade Clásica tomada como modelo. As obras

filosóficas, literarias e artísticas gregas estudáronse, difundíronse e inspiraron a toda unha época.

– O ser humano é o centro do mundo. Fronte o Teocentrismo Medieval (o centro da vida era Deus), os humanistas destacan polo seu Antropocentrismo (os valores humanos son exaltados). Tamén defenden o mundo clásico, o individualismo, o éxito, as honras terrenais, a fama ou o poder.

Correntes Humanistas • Literaria e Filosófica. Dedicaouse a traducir e comentar

escritos clásicos, usando textos orixinais. Destacaron, entre outros Pico della Mirandola ou Maquiavelo.

• Relixiosa. Trataba de facer convivir a mensaxe do Evanxeo coa admiración polos autores clásicos. Destacaron, por exemplo, Erasmo de Rotterdam ou Thomas Moro.

• Científica. Intentan explicar os fenómenos da natureza a partir da observación, razón e experimentación. Son importantes Copérnico, coa súa teoría heliocéntrica, Paracelso ou Vesalio, que aportaron nova documentación á mediciña.

A extensión do Humanismo • Tivo lugar en Europa, nos séculos XV e XVI. • ¿Por qué se extendeu?

– Grazas ás viaxes dos humanistas, que permitiron o intercambio de ideas entre intelectuais de distintos países.

– Grazas á fundación de academias, onde se difundiu a cultura clásica.

– Grazas á invención da imprenta, que multiplicou e abaratou a produción de libros.

https://www.youtube.com/watch?v=3MJMowor2wk

http://www.ub.edu/geocrit/sn/sn-218-63.htm

http://blogs.ua.es/vehiculoshumanismo/relaciones/

• PARACELSO estudou as artes liberais (trivium; gramática, retórica, dialéctica; cuadrivium: xeometría, aritmética, música e astronomía) e titulouse de doutor.

• Fixo unha longa viaxe por Europa (12 anos), que moitos xoves imitaron. Tras entrar en contacto con diversas culturas e circunstancias, dixo entón: "Comadronas, curanderos, nigromantes, barberos, pastores y campesinos saben muchas cosas que aparentemente no han sido tomadas en consideración por los doctores eruditos. Los barberos, los médicos del pueblo, saben el arte de curar, no a merced de los libros sino a través de la luz de la naturaleza o por la tradición procedente de los antiguos magos".

• Paracelso cría que a enfermidade procede do exterior, polo que creou diversos remedios minerais cos que, na súa opinión, o corpo podería defenderse.

• Identificou as características de numerosas enfermidades, como o bocio e a sífilis, e usou ingredientes como o xofre (azufre) e o mercurio para combatelas. Foi precursor da homeopatía. A súa rebelión contra os antigos preceptos da medicina liberaron o pensamento médico, abrindo paso a un camiño máis científico.

• As sete regras de Paracelso:

1. O primeiro é mellorar a saúde. 2. Desterras absolutamente do teu ánimo,

por máis motivos que existan, toda idea de pesimismo, rancor, odio, tedio, tristeza, vinganza e pobreza.

3. Fai todo o ben posible. 4. Hai que esquecer toda ofensa, máis

aínda: esfórzate por pensar ben do maior inimigo.

5. Debes recollerte todos os días onde ninguén poida molestarte, aínda que sexa por media hora, sentarte o máis comodamente posible, cos ollos medio entornados e non pensar en nada.

6. Debes gardar absoluto silencio de todos os teus asuntos persoais.

7. Xamais temas aos homes nin te inspire sobresalto o Día de mañá.

http://adnhistoriadelarte.com/tag/florencia/

• MARSILIO FICINO foi un filósofo r humanista italiano. O apoio do mecenas florentino Cosme de Médicis, permitiuye abrir unha renovada Academia platónica preto de Florencia. Xunto con Pico della Mirandola desempeñou un papel fundamental no impulso dos estudos humanísiticos e sobre todo na difución do pensamento de Plantón, a quen traduciu e comentou abundantemente, xunto a Plotino e algúns neoplatónicos.

• Como sacerdote, o seu obxectivo era conectar a filosofía grega coa revelación critiá, considerando que a verdade revelábase en ambas, e que era precisamente a súa escisión a responsable da degradación que sufriran.

• As súas ideas foron decisivas par ao desenvolvemento do Renacemento poético, contribuíndo á formulación de diversas teorías do amor. Entre as súas obras destaca a súa Teoloxía Platónica.

Busto de Ficino. Basilica Cattedrale Metropolitana di

Santa Maria del Fiore

• Actividade sobre NICOLÁS COPÉRNICO:

– Tendo en conta o estudado, elabora un comentario de texto guiado partindo da información considerada ná páxina 37.

QUE É O RENACEMENTO? CARACTERÍSTICAS PRINCIPAIS

CRONOLOXÍA

• En Italia xurdiu no século XV, desenvolvéndose tamén no XVI. No Renacemento italiano distínguense dúas etapas:

– O Quatroccento (século XV) dominado pola actividade artística da cidade de Florencia.

– O Cinquecento (século XVI), dominado pola actividade artística de Roma.

Italia estaba formada por multitude de

pequenos estados

Florencia, foi o principal

foco da arte no século XV

Roma , foi o principal foco

da arte no século XVI

Características

1. MODELO ARTÍSTICO: A Antigüidade. Recupéranse elementos da arte clásica: 1. Ordes arquitectónicas (dórico, xónico e corintio).

2. Arcos de medio punto, bóvedas de canón, frontóns.

3. Cúpulas.

4. Proporcións.

5. Beleza.

6. Idealización da persoa.

7. Temas non soamente relixiosos (desnudos, mitoloxía, retratos).

Capitel dórico Capitel jónico

Capitel corintio

1. AS ORDES ARQUITECTÓNICAS

Planta basilical

Capitel dórico

Capitel jónico

Capitel corintio

Bóveda de cañón Arco de medio punto

2. ARCOS DE MEDIO PUNTO, BÓVEDAS DE CANÓN, FRONTÓNS

Detalle da bóveda del Panteón de Agripa Siglo I d.C. Masaccio, Fresco de

La Trinidad, siglo XV

3. CÚPULAS

Venus de Milo, obra de arte grega do século II a. C.

O Renacemento promoveu a recuperación da arte da antigüidade grega e romana.

4. PROPORCIÓNS

Escultura Grega Laoconte e os seus fillos, 50 d.C.

Esclavo, de Miguel Ángel, século XVI

Os pintores e os escultores do Renacemento abríronse a novos temas profanos xurdidos da mitoloxía clásica.

Venus púdica, escultura grega I a.C. Detalle Do Nacemento de Venus de Botticelli

5 E 6. BELEZA e IDEALIZACIÓN DAS PERSOAS

O Doríforo do escultor Policleto 450-445 a.C. Foi atopada no século XV.

El David de Miguel Ángel 1501-1504

7. TEMAS VARIADOS

Escultura ecuestre en bronce do emperador Marco Aurelio. 153 d.C.

Escultura ecuestre do Condottiero Gattamelata realizada polo escultor Donatello, 1445-1450.

2. INSPIRACIÓN: A Natureza, tratando de representar fielmente á natureza. De tal modo que recorreu, en moitas ocasións, a métodos matemáticos para calcular as prorpocións ou a perspectica lineal para representar a profundidade.

Canon de Policleto, escultor clásico grego

del século V a.C.

O canon grego fai referencia ás proporcións ideais do corpo humano e as relacións que se establecen entre as distintas partes do corpo.

Os escultores do Renacemiento recuperaron a proporcionalidade dos cánones do clasicismo de Grecia e Roma.

Basílica de San Lorenzo. 1419

Basílica do Espíritu Santo. 1434

• Con estas iglesias Brunelleschi intentou alcanzar a perfección xeométrica.

• Convertíronse no modelo de arte renacentista e foron moi imitadas en Italia e no resto de Europa

Santa María Novella

Templo Grego

Arco de

Triunfo

romano

3. ANTROPOCENTRISMO. O home se converte no centro de atención da Arte. Todas as artes seguían proporcións do corpo humano, ata o punto de que os edificios realizábanse a escala humana. Idealizábanse os rostros en busca da beleza, a serenidade e o equilibrio e traballábanse corpos desnudos e en movemento.

O home vitruviano de Leonardo da Vinci,

1484

Na Idade Media se pensaba que Deus era o centro do Universo (teocentrismo) No Renacemento o home queda colocado no centro do mundo (antropocentrismo) e a vida considérase digna de ser vivida a fondo. A principal consecuencia disto foi unha revalorización do mundo e do ser humano.

O redescubrimento das proporcións matemáticas do corpo humano no século XV por Leonardo da Vinci, Miguel Ángel e outros autores, está considerado como un dos grandes logros do Renacimiento.

4. IMPORTANCIA DO ARTISTA. O pintor, escultor ou arquitecto, pasou de ser un simple artesán como na Idade Media a ser un artista con recoñecemento público, que firmaba as súas obras e buscaba a fama. A súa formación era integral, dominando varias disciplinas artísticas, científicas e humanas.

Sandro Botticelli, Autorretrato, sobre 1475

Alberto Durero, Autorretrato, 1498

La Escuela de Atenas, de Rafael, pintura ao fresco, 1510-1511. Estancias Vaticanas (Roma)

Leonardo como Platón

Aristóteles

Miguel Ángel como Heráclito

Rafael como Apeles

Hypatia de Alejandría

5. IMPORTANCIA DOS MECENAS. Durante o Renacemento afianzouse a figura do mecenas, que eran persoas pertencentes a familias adiñeiradas que financiaban as obras e protexían aos artistas. Estas familias chegaban a ter rivalidade entre elas.

• Unhas das familias de mecenas máis importanates foron os Médici de Florencia.

Lorenzo de Medici

Lorenzo de Medici

O RENACEMENTO EN ITALIA A ARQUITECTURA

Esquema para comentar unha obra arquitectónica

1. Observación detida da obra. 2. Descrición e Análise do edificio.

– Clasificación: Tipo de construción e función (Relixiosos: templos, tumbas, altares; Residenciais: vivenda, pazo (palacio), castelo; Obras públicas: ponte, acueduto; Ocio: teatro, anfiteatro, museo; Administración: concellos, basílicas, ministerios. Conmemorativos: columnas, arcos triunfais, etc.)

– Análise da planta e das súas diversas partes. – Materiais de construción: indicar o material ou materiais cos que se construíu o edificio (pedra, barro,

cristal, ladrillo, ferro). – Elementos sustentantes (Muro, columna, pilar, pilastra). – Elementos sustentados ou de cuberta: estrutura que sirve de cerre a unha construción na súa parte

superior (adintelada, abovedada –de canón, de cruzaría, cúpula). – Elementos decorativos. – Portas, portadas e vanos. – Iluminación. – Concepción espacial e simbolismo.

3. Estilo ao que pertence. Nome e localización no tempo (cronoloxía aproximada da obra). Identificación dos caracteres xerais do estilo ao que pertence nesta obra en concreto, indicando (se procede) o país de orixe, escola ou período da obra. Identificación do autor e a obra. Nomear o autor/es e indicar algo sobre a súa vida, obra, influencias,...

4. Relación da obra coa época histórica e cómo se reflicte esta no edificio.

Características xerais da Arquitectura

• Tipos de construción. Os que máis destacan son os edificios relixiosos (igrexas, basílicas, catedrais) e os pazos (palacios).

• Plantas máis comúns. Cruz latina, basilical e centralizada.

• Materiais. Sobre todo a pedra, recuperando os modelos clásicos. Outros elementos que transmiten a influencia do mundo clásico son: – A utilización das ordes arquitectónicas greco-latinas

(dórico, xónico, corintio). – Os arcos semicirculares. – As cubertas planas e tamén as abovedadas.

Arquitectura do Quattrocento (século XV)

• Os arquitectos buscaron o dominio do espazo arquitectónico introducindo elementos simples, proporcionados e ordenados, que contribuíron a crear un espacio racional.

• Estes elementos inspiráronse nos modelos grecorromanos: arco de medio punto, columnas, frontóns, cornisas e cúpulas.

• En Florencia destacaron Filipo Brunelleschi e León Batista Alberti, que introduciron innovacións estilísticas basadas nas leis da xeometría.

Brunelleschi: la investigación • Brunelleschi destaca entre os artistas do

Quattrocento. Se lle considera o primeiro artista completo, xa que era ¡arquitecto, pintor e escultor!

• Entre 1417 e 1420 proxectou a cúpula da catedral de Florencia, que se convertió en símbolo cidadán da nova época.

• Está realizada cun sistema de nervios, ao estilo gótico, que ofrecen un perfil apuntado, reforzados con ligaduras horizontais concéntricas, que, en realidade, forman unha doble cúpula, cun espacio hoco, que alivia o peso sostido polo tambor.

A fachada do Palacio Pitti, en Florencia. O Renacemento é un arte fundamentalmente urbano. Neles vivían os mecenas, protectores dos artistas.

Un exemplo de palacio italiano típico do Renacemento

Basílica de San Lorenzo. 1419

Basílica do Espíritu Santo. 1434

• Con estas iglesias Brunelleschi intentou alcanzar a perfección xeométrica.

• Convertíronse no modelo de arte renacentista e foron moi imitadas en Italia e no resto de Europa

Leon Battista Alberti

Palacio Rucellai, en Florencia, deseño de Alberti. Século XV

Igrexa de San Andrés de Mantua

Santa María Novella

Templo Grego

Arco de

Triunfo

romano

San Pedro de Roma, a gran obra do Cinquecento

Arquitectura do Cinquecento (século XVI)

• O papa Julio II encargoulle a Bramante as obras do Vaticano nun principio.

• Trala súa morte, fixéronse cargo da construcción de San Pedro do vaticano diversos artistas, como Miguel Ángel, que modificou a cúpula.

Tempietto de San Pietro in Montorio Bramante (ca.1502-1510).

O RENACEMENTO EN ITALIA ESCULTURA E PINTURA

• Seguen modelos da antigüidade.

• Importancia das proporcións.

• Importancia da anatomía (presencia de desnudos).

• Idealización das figuras.

• Xéneros: Desnudos, Retratos, Escultura ecuestre.

• Materiais: bronce, mármore.

Características Xeráis da Escultura do Renacemento

Esquema para comentar unha obra escultórica

1. Observación detida da obra. 2. Descrición e Análise dos elementos da obra:

• Clasificación: Tipo de escultura (bulto redondo, relevo, busto, sedente, ecuestre, etc.).

• Xénero, temática. • Materiais: mármol, granito, basalto, barro, cera, madera, bronce, acero, ferro. • Técnicas: talla, esculpido, cera perdida, modelado, sacado de puntos. • Elementos formais: retoques posteriores, volúmenes, composición, estudio

anatómico, diagonales, movmento, análisis psicológico, expresións do rostro….

• Iconografía e función.. 3. Estilo ao que pertence. Nome e localización no tempo (cronoloxía aproximada da

obra). Identificación dos caracteres xerais do estilo ao que pertence nesta obra en concreto, indicando (se procede) o país de orixe, escola ou período da obra. Identificación do autor e a obra. Nomear o autor/es e indicar algo sobre a súa vida, obra, influencias,...

4. Relación da obra coa época histórica e cómo se reflicte esta no edificio.

ESCULTURA DO QUATTROCENTO

• Na escultura, a principios de século, iniciaríase o cambio artístico do Renacemento, que se fundamenta en:

O interese polo corpo humano.

O tratamento do desnudo.

David, Donatello, século XV

• Os principais cambios que se producen na escultura nos inicios do Renacemento son:

– O interese polo corpo humano, seguindo modelos da Antigüidade Clásica, en canto a proporcións e ao tratametno do desnudo.

– A busca do volume e movemento, dos que forma parte a luz.

– A vontade naturalista, é dicir, de representar a realidade de forma idealizada.

• Así, nos atopamos que se fixeron estatuas, nalgúns casos, para os edificios, pero tamén sobre pedestais, para honrar a memoria dunha persoa na cidade.

San Jorge, Donatello, século XV

Magdalena Penitente, Donatello, século XV

Profeta Habacuc, Donatello, século XV

Segundas Portas do

Baptisterio de Florencia.

Bronce dorado.

Lorenzo Ghiberti.

1425 - 1452.

Miguel Ángel chamounas

(ás primeiras e a estas) a

“Portas do paraiso”, porque

eran dignas, pola súa calidade

e beleza, de flanquear

a entrada ao ceo

Panel da Creación

Panel do Rei

Salomón e a

Raíña de Saba

• Profundidade: mediante a perspectiva, degradación da cor, a composición por escenas, marco arquitectónico ou paisaxístico.

• Proporción: as figuras seguen os cánones establecidos.

• Beleza: idealización das persoaxes e os seus movementos.

• Temas: relixiosos, mitolóxicos, desnudos e retratos.

Características Xeráis da Pintura do Renacemento

Esquema para comentar unha obra pictórica

1. Observación detida da obra.

2. Descrición e Análise da obra: • Xénero ou tipo de representación: relixiosa, mitolóxica, retrato, paisaxe…

• Tema: asunto

• Soporte: muro, caballete, pergamino, marfil, metal, papel, tela.

• Materiais e técnica: • Fresco: aplicado a un muro ou teito sen aglutinante (onde se dilúen os pigmentos).

• Temple: muro, tabla o lienzo. O aglutinante é a clara de ovo ou cola. Base de ieso e se aplica cun pincel pequeno.

• Óleo: táboa, lenzo ou cartón. O aglutinante é o aceite de linaza.

• Encausto, Acuarela, Pastel, Aguada o Gouache, etc.

• Composición. • Tipos de liña.

• Tipos de composición.

• Formas, volumes.

• A luz (natural, artificial, claroscuro)

• A cor: • Clasificación: primarios, secundarios, fríos e quentes.

• Calidades: o ton distingue unha cor doutra. color claro

• simboloxía: azul (función de pensar, o bo, descanso); negro (tebras, morte); vermello(paixón e ímpeto); branco (pureza); amarelo (envexa e loucura); verde (serenidade e esperanza); violeta (misterio e tristeza).

• Harmonía: hai combinacións de cores que resultan harmónicas e outras desharmónicas.

• Perspectiva: Raspa de pez, xerárquica, xeométrica, aérea, subxectiva, etc.

• Análise psicolóxica: expresión do rostro, actitude e análise da escena (relacións).

• Iconografía e función (sinalar a función da imaxe no mundo que a creou)

3. Estilo e movemento pictórico ao que pertence: • Nome e localización no tempo e no espazo.

• Identificación dos caracteres xerais do estilo na obra. Estilo artístico ao que pertence, indicando (se procede o país de orixe, a escola ou período da obra).

• Identificación do pintor e a obra. Nomear o autor e indicar algo sobre a súa vida, obra, influencias,...

4. Relación da obra coa época histórica e como se reflicte esta no cadro.

PINTURA DO QUATTROCENTO

• As grandes innovacións dos pintores do Quattrocento foron o uso racional da perspectiva.

• A perspectiva permitía representar a profundidade nunha superficie plana.

• Masaccio, Piero della Francesca e Sandro Botticelli son os pintores máis representativos.

O nacemento de Venus, de Botticelli.

A Santísima Trinidade, de Masaccio. É considerado como o primeiro pintor plenamente renacentista, especialmente polo seu tratamento da perspectiva

A Santísima Trinidade de Masaccio, século XV. •No Renacemiento se recorren ás figuras xeométricas para organizar o espacio. •A composición é típicamente renacentista xa que as figuras se inscriben nun triángulo equilátero que crea unha movilidade, pero sin xerar angustia ou tensiones, suliñando o eixo central no que se atopa a Trinidade.

punto de vista

do espectador

O Tributo á Moeda

1 2 3

Retratos de damas renacentistas realizados por Sandro Botticelli. Destaca neles a maestría do seu debuxo. O xénero do retrato foi moi

popular durante o Renacemento.

“XENIOS” DO CINQUECENTO

• A comezos do século XVI o Renacemento alanza a súa plenitude.

• É a época dos “xenios”: – Bramante, en arquitectura

– Leonardo, Rafael Sanzio e Miguel Ángel, en escultura e pintura.

• Roma convértese, baixo o mecenazgo dos papas, no novo centro de gravidade da arte.

Leonardo da Vinci

• Leonardo da Vinci foi un humanista que traballou moitos campos do coñecemento.

• Como pintor realizou poucas obras, pero todas xeniales.

• Unha das súas aportación á historia da Arte foi a achega da técnica do Sffumatto.

• Obras principáis. A Última Cea, a Gioconda ou a Virxe das Rochas

A última cea, Leonardo da Vinci

A Gioconda

Leonardo da Vinci destacou na representación da

natureza e das proporcións

Foi un maestro do sffumato, técnica pictórica que consiste

en difuminar os contornos para dar sensación de

profundidade.

A Virxe das Rocas

A Virxe o Neno Xesús e Santa Ana

A dama do armiño

Retrato de Miguel Ángel no tempo que pintaba a Capilla Sixtina, 1535.

• Foi un extraordinario arquitecto, pintor e, sobre todo, escultor.

• Como pintor mostrou grande interese polo un, o movemento, a variedade de posicións, o debuxo e a represenación do volume.

• Como escultor realizou obras en mármore de gran forza e perfección anatómica.

• Obras principáis. • En arquitectura, a cúpula de

San Pedro do Vaticano. • En escultura destacaron o

David, o Moisés pertencente á tumba do Papa Julio II ou diversas tumbas da familia Médici.

• En pintura sobresae o Conxunto de Frescos da Capela Sixtina (teito muro frontal)

Miguel Ángel Buonarroti (1474-1564)

Vista do exterior da Cúpula da Basílica de San Pedro

Vista do interior da Cúpula da Basílica de San Pedro

Tondo Doni

Frescos da Capilla Sixtina no Vaticano realizados por Miguel Ángel

Capilla Sixtina: A Creación de Adán

Capilla Sixtina: A Creación de Eva

Capilla Sixtina: “A tentación de Adán e Eva” e “A Expulsión do Paraíso”

A obra de Miguel Ángel xa non se centra na búsqueda das proporcións e o o equilibrio, senón na expresión de sentimentos.

O Xuizo Final (Capilla Sixtina)

Batalla dos Centauros. Museo-Casa de Miguel Ángel

(Florencia)

A Virxe da Escaleira. Museo-Casa de Miguel Ángel

(Florencia)

Esclavos

Unha réplica do David na Piazza della Signoría de Florencia

David. Galería da Academia Florencia

Parte baixa da sepultura de Julio II en San Pietro in Vincoli, en Roma, coas esculturas de Moisés, Raquel y Lía.

Moisés

A Piedade do Vaticano: A Virxe María co seu fillo morto en brazos

Rafael

Rafael, A Escuela de Atenas. Estancias Vaticanas

• Rafael destacou pola súa perfección na cor, o debuxo e a composición.

• Obra principal. A Escola de Artenas

• A luz é natural; inténtase crear volumen mediante o claro oscuro. • O foco de luz procede de arriba e procura distribuila de forma

homoxénea, sen marcar excesivos contrastes.

• No Renacemento predomina a liña frente á cor.

• En canto á cor, se intenta compensar os tonos fríos cos cálidos para crear armonía.

• A composición é simétrica, cun gran eixo que, pasando entre Platón e Aristóteles, divide en dúas partes o cadro. A cada lado do eixo, aparecen os grupos compensados.

• Advírtese neste cadro de Rafael o uso da xeometría, tan apreciada polos artistas renacentistas, que organiza o cadro mediante formas armónicas e regulares.

• A perspectiva lineal creada a través da arquitectura que nos conduce ao punto de fuga central (encima das cabezas dos dous filósofos) que volve a insistir na idea de simetría e armonía.

O RENACEMENTO FÓRA DE ITALIA Lección 10

Características principais da Escola Flamenca

• Destacaron sobre todo na pintura.

• Nas cidades de Gante e Brujas a enriquecida bruguesía encargou numerosas obras para decorar as súas casas.

• Dita escola (a dos “Primitivos Flamencos”) ten trazos propios, entre os que destaca a introducción da técnica do óleo, que consiste en disolver as cores en aceite de liñaza. Deste modo, os cadros adquiren cores máis brillantes e luminosos e resulta posible realizar transparencias, polo que os resultados son moito máis detallistas.

• Autores:

• Irmáns Van Eyck: Políptico da Adoración do Cordeiro Místico.

• Jan Van Eyck: O matrimonio Arnolfini.

• Roger Van der Weyden: Descendemento de Cristo, Cristo Crucificado coa Virxe e San Xoán (engade ás súas obras a expresión de sentimentos).

• O Bosco: O Xardín das Delicias (critica e caricaturiza á sociedade da súa época a través de imaxes e seres fantásticos).

https://www.youtube.com/watch?v=YsQXNiQM4gA

¿ ?

Alberto Durero. Alemaña

• A difusión do Renacemento fíxose efectiva por toda Europa durante o XVI.

• Moitos nobres e reis mercaban obras de arte italianas ou chamaban a artistas italianos ás súas cortes.

• Outros artísticas, formábanse en Italia para introducir o Renacemento á súa volta.

Alberto Durero. Alemania

A estética renacentista foi introducida en Alemania por Alberto Durero. Foi un debuxante e grabador excepcional.

• A gran figura do Renacemento fora de Italia foi o pintor Alberto Durero, que introduciu este estilo en Alemania tralas súas viaxes a Italia.

• Obras. autorretratos, Adán e Eva.

Autorretrato

O Rinoceronte de Alberto Durero

Alberto Durero, A lebre