Udazkena da. Hotz egiten du eta enarak Afrikara doaz.

- Uf, oso nekatuta nago. Hemen geldituko naiz

deskantsatzera.

- Ah, ze estatua polita! Eta zenbat diamante dituen!

- Bai, ni estatua naiz baina triste

nago. Entzun nire istorioa.

Ni printze zoriontsua nintzen baina orain triste nago jendea pobre delako. Ez du dirurik jateko.

- Tori, hartu nire diamanteak eta

eman jende pobreari.

- Zuek pobreak zarete. Tori diamante hau zuentzat.

Eskerrik asko

enara.

- Esnatu neska. Tori esmeralda hau zuretzat,

oso pobre zara eta

- Eskerrik asko

enara.

- Zuek familia pobrea zarete. Tori diamante hau.

- Eskerrik asko enara

- Eskerrik asko, enara. Orain joan zaitez Afrikara.

- Ez, oso nekatuta nago.Hemen geratuko naiz.

Negua da eta elurra hotz handia. - Begira, enara bat hilda.- Zakarrontzira botako dut.

- Estatua hau oso zaharra dago. Bota behar dugu

eta nirea jarriko dugu.

Alkatea etorri da.

Orain alkateak bere estatua jarri du eta paperontzian bi bihotz daude; handia printzearena da eta txikia… norena ote da?