ordesía - diariodeferrol.com · ra, ubicada no mesmo templo. Logo de diversos rezos, cantos e...

20
SUPLEMENTO DOMINICAL Diario de Ferrol 3 de marzo de 2013 Año XIV / Número 766 “La clave en un trasplante es el diagnóstico precoz” GALICIA ESTÁ A LA CABEZA EN CUANTO A NÚMERO DE TRASPLANTES REALIZADOS. MANUEL GÓMEZ GUTIÉRREZ ES EL JEFE DE LA UNIDAD DE TRASPLANTE HEPÁTICO DEL CHUAC, ÁREA EN LA QUE EL PORCENTAJE DE INTERVENCIONES SE DISPARA AL PRIMER PUESTO TENIENDO EN CUENTA LA POBLACIÓN DE LA COMUNIDAD GALLEGA. CINE MÚSICA Estreno de “Hansel y Gretel: Cazadores de brujas”, una versión muy diferente del cuento Pablo Milanés presenta este mes en el teatro Colón de A Coruña su nuevo disco, “Regalo” Ignacio Escolar ofrece acción e unha velocidade de vertixe no seu último libro, “31 noites” LIBROS N ordesía

Transcript of ordesía - diariodeferrol.com · ra, ubicada no mesmo templo. Logo de diversos rezos, cantos e...

Page 1: ordesía - diariodeferrol.com · ra, ubicada no mesmo templo. Logo de diversos rezos, cantos e pregarias, un dos oficiantes achéga-se ao crucifixo levando unha fonte de prata na

SUPLEMENTO DOMINICALDiario de Ferrol

3 de marzo de 2013Año XIV / Número 766

“La clave en un trasplante es el diagnóstico precoz”GALICIA ESTÁ A LA CABEZA EN CUANTO A NÚMERO DE TRASPLANTES REALIZADOS. MANUEL GÓMEZ GUTIÉRREZ ES EL JEFE DE LA UNIDAD DE TRASPLANTE HEPÁTICO DEL CHUAC, ÁREA EN LA QUE EL PORCENTAJE DE INTERVENCIONES SE DISPARA AL PRIMER PUESTO TENIENDO EN CUENTA LA POBLACIÓN DE LA COMUNIDAD GALLEGA.

CIN

E

SIC

AEstreno de “Hansel y Gretel: Cazadores de brujas”, una versión muy diferente del cuento

Pablo Milanés presenta este mes en el teatro Colón de A Coruña su nuevo disco, “Regalo”

Ignacio Escolar ofrece acción e unha velocidade de vertixe no seu último libro, “31 noites”

LIB

RO

S Nor

des

ía

Page 2: ordesía - diariodeferrol.com · ra, ubicada no mesmo templo. Logo de diversos rezos, cantos e pregarias, un dos oficiantes achéga-se ao crucifixo levando unha fonte de prata na

NO INTERIOR, CADA IGREXA CELEBRA AS CERIMONIAS PROPIAS, ESPECIALMENTE SOLEMNES NA FESTA DE PASCUA. A DO “LUME SAGRADO” DOS GRECO ORTODOXOS É UNHA DAS MÁIS ESPECTACULARES. CIRIOS E FACHOS RESPLANDECEN NA PENUMBRA DO TEMPLO

Como na maioría das igrexas e mosteiros de Terra Santa, o complexo arquitec-

tónico do Santo Sepulcro presenta estilos de diversas épocas.

A base actual parte da reconstru-ción feita no século XII polos arqui-tectos francos chegados a Xerusalén coas Cruzadas. Nunha parte, érgue-se o mosteiro ruso que alberga o Santo Sepulcro. A rocha do Gólgo-ta, tallada en forma cúbica, sostén a capela do Calvario, da mesma épo-ca. Porén, a capela de santa Elena é bizantina. Disque no ano 326 che-gou aquí a santa e descubriu a “Ve-racruz”, repartida logo en tantas re-liquias que darían para repoboar un bosque.

Outra capela moi venerada é a de Adán, construída sobre o lugar onde supostamente se enterrou o primeiro home. (Ignora esta tradi-ción as teses evolucionistas). Prima en todo o recinto unha estética re-cargada, con profusión de lámpa-das, cadros, tapices e alfombras e unha atmosfera crédula e dogmáti-ca. O control das áreas do santuario por parte das diferentes faccións orixinou numerosas liortas e con-flictos, algúns aínda vixentes.

Na festividade anual da Pascua, cada comunidade organiza os seus ritos, competindo entre elas na cap-tación masiva de fieis e peregrinos. Os católicos (aquí nomeados “lati-nos”) maniféstanse serios, circuns-pectos, mentres que os grego orto-doxos son preciosistas e buliceiros. A modestia dos sirios, que rezan en arameo, contrasta co corido das vestimentas e dos cantos etíopes (que tamén usan o arameo no cul-to), fusionando o credo con antigas danzas tribais. Dise que o cristianis-mo foi introducido en Etiopía no 330 por Frumencio, un xove cristián de Tiro, que logo sería o primeiro bispo de Aksum. Pero en realidade a igrexa etíope xurdiu dunha excisión dos coptos de Alexandría (Exipto) e conservou moitos usos xudíos; en-tre eles, a circuncisión, o descanso do sábado e a abstención de comer algúns alimentos considerados im-puros.

No que atingue aos armenios, adoptan unha postura altiva, de prevalencia, con luxosos tocados e fastuosa liturxia, quizais lembrando que foi Armenia o primeiro país que adoptou o cristianismo como relixión de Estado, no 303 d. C., dez anos antes do edicto de Constanti-

case místico. A pedra da unción é rectangular, de cor vermelliza, e cu-bre o sitio, ao pé do Calvario, onde o corpo morto de Xesús foi unxido con óleos e ungüentos antes de ser depositado no sartego de Xosé de Arimatea.

No ritual do “lume sagrado” in-terveñen greco ortodoxos, coptos, armenios e sirios. Consiste nunha especie de batalla na que os fieis dos distintos grupos pelexan polo “lume sagrado”.

O momento culminante chega cando un Patriarca grego ortodoxo sae, carrexado a ombros, da aedícu-la na que está o Sepulcro. Leva na man un facho co que encende cirios e candeas dos presentes, máis faná-ticos que piadosos, que se amon-toan entre broncas e empurróns para conseguir o lume.

no. No século V a igrexa armenia separouse en dúas: a tradicional e a ortodoxa. Esta última nega o purga-torio, as indulxencias, a presenza real de Cristo na Eucaristía e a In-maculada Concepción.

Unha das cerimonias máis emo-cionantes protagonízana os frades franciscanos: unha fileira de relixio-sos, portanto un gran crucifixo, atravesa a nave desde a última esta-ción do Viacrucis (onde se ubica o Sepulcro) e diríxese á decimotercei-ra, ubicada no mesmo templo.

Logo de diversos rezos, cantos e pregarias, un dos oficiantes achéga-se ao crucifixo levando unha fonte de prata na que descansan unhas tenaces. A seguir arrinca os cravos do crucificado e o corpo nu é envol-to nun lenzo e levado até a “pedra da unción” no medio dun fervor

XULIO VALCÁ[email protected]

Ilustración de Xabier Garo.

Beascoa. Madrid, 2013. 32 páginas.El grandioso mago del desierto tiene un hijo. Le enseña cómo alzando su mano puede pedir a todas las estrellas que salgan a iluminar a los viajeros. Y el hijo del mago muestra mucho afán por saber.

Edita Asociación de Escritores en Lingua Galega. A Coruña, 2012. 55 páginas. La asociación dirigida por Cesáreo Sánchez Iglesias, publica las “Actas do VI Encontro de Novos Escritores”, donde se aborda con gran lucidez el cambio de época que vivimos.

Mira Editores. Zaragoza, 2012. 187 páginas.Marco Valerio Marcial, poeta satírico aragonés, fue tes-tigo de excepción de la turbulenta Roma Imperial. En un ejercicio de dominio narrativo, el autor transita en-tre las costumbres de aquella sociedad y la actualidad.

Algaida editorial. Madrid, 2013. 272 páginas.En octubre de 1967 Ernesto Che Guevara y sus gue-rrilleros son cercados por el ejército boliviano. Tras su captura y ejecución, algunos rumores desmienten la versión oficial sobre el suceso.

EL MAGO DEL DESIERTOMARTA VILLEGAS

DA TINTA Á PEGADA DIXITALVARIOS AUTORES

LAS PUERTAS DE ROMAJOSÉ VERÓN

DONDE LA MUERTE TE ENCUENTREFERNANDO OTERO

BElenlasel h

ECpoVI con

MMtiguntre

AEnrrisu la v

librosRecomendados

Santo sepulcropáx

inaL

iter

aria

28

Diario de FerrolDOMINGO,3 MARZO DE 2013N

ord

esí

a

Page 3: ordesía - diariodeferrol.com · ra, ubicada no mesmo templo. Logo de diversos rezos, cantos e pregarias, un dos oficiantes achéga-se ao crucifixo levando unha fonte de prata na

En 2007 María López Sández obtivo o pre-mio de ensaio Ramón Piñeiro pola súa obra

Paisaxe e nación. A creación discur-siva do territorio, (Vigo, Galaxia, 2008). Agora, a súa primeira nove-la, A forma das nubes (Vigo, Ga-laxia, 2012) acaba de facerse mere-cedora do Premio de Narrativa Breve Repsol, na súa edición do pa-sado ano.

A forma das nubes é unha es-pléndida mostra dun xénero, a no-vela curta, que, de sempre impor-tante no sistema literario galego, ten acadado notables resultados de calidade nos últimos anos, e que amosa no seu escaso centenar de páxinas, un talento literario, unha madurez e unha solidez innegables.

O texto desenvolve un discurso moi ben construído e coherente, que nun estilo límpido, vai amosan-do en primeira persoa as relacións dunha muller co seu contorno pasa-do e presente, e as íntimas co-nexións de ambos os dous cara ao desamor e a súa superación. O que podería parecer narración pura, con todo, prescinde en boa medida dos elementos contextuais cotiás (espa-zo, tempo, mesmo o nome comple-to dos personaxes principais), do-tando así ao texto dunha enorme forza suxestiva.

O que podería parecer narración pura, con todo, prescinde en boa medida dos elementos contextuais cotiás (espazo, tempo, mesmo o nome completo dos personaxes principais), dotando así ao texto dunha enorme forza suxestiva. Do eu protagonista feminina só sabe-mos a súa inicial, ao igual que de D., a actriz cinematográfica da que

queda fascinada durante un crucei-ro que realiza de adolescente, e que terá consecuencias vitais enormes mesmo moitos anos despois de acaecido.

Texto breve pero aberto a múlti-ples perspectivas de significación, A forma das nubes permite unha pri-meira lectura coma “bildungsro-man” –en alemán novela de apren-dizaje o formación–, que conduce de inmediato a niveis narrativos moito máis amplos a través dun xogo construtivo de elipses, antíte-sis e paralelismos entre acontece-mentos e personaxes, que subliñan no seu desenvolvemento amplas posibilidades de interpretación do conxunto narrativo.

Consonte á metáfora do título, a narración obriga ao lector a facer un exercicio de análise complexo

do narrado. O estilo acada cun mí-nimo de recursos unha prosa limpa pero non por eso pobre; polo con-trario, dotada de lectura enorme-mente fluída, A forma das nubes preséntanos un discurso dotado de gran riqueza intertextual onde ac-túan formas literarias, pictóricas e cinematógraficas que amosan a am-pla cultura da autora e abren o texto cara vencellos que suliñan e enri-quecen un conxunto xa de por si suxerente e polisémico.

Obra de reflexión profunda sobre e a (re-)construción persoal, o amor, e as relacións de parella e de mater-nidade, A forma das nubes, sen lu-gar a dúbidas, constata a entrada no panorama literario galego dun-ha autora de enorme talento, que fai desexable que teña pronta conti-nuación narrativa.

para ir descubrindo os diferentes ángulos dunha construcción vital que pasa pola búsqueda complexa do amor, da maternidade e das rela-cións cun pasado profundamente turbador e catártico.

A forma das nubes é, pois, unha novela que avanza a través de reve-lacións íntimas, non só narradas se-nón tamén intuídas, que queda no lector como unha reflexión profun-da sobre o feito de que a marca das relacións humanas supón, asema-de, a dificultosa necesidade de ir constantemente conciliando as re-lacións vitais entre pasado e presen-te. A autora subliña este aspecto cun interesante uso da técnica da elipse e da concisión narrativa que poñen de relevo, precisamente, os aspectos xa comentados de suxe-rencia e apertura de significación

XOSÉ ANTONIO LÓPEZ SILVA

Novo traballo da que fora premio de ensaio R. Piñeiro

viax

eInco

nst

ante

“Espléndida mostra dun xénero, a novela curta, que ten acadado nos últimos anos notables resultados de calidade”

A narración obliga ao lector a facer un exercicio de análise complexo para ir descubrindo os diferentes ángulos dunha construcción vital..” Tapa do libro da autora María López Sández

29

Diario de FerrolDOMINGO,

3 DE MARZO DE 2013 Nord

esí

a

Page 4: ordesía - diariodeferrol.com · ra, ubicada no mesmo templo. Logo de diversos rezos, cantos e pregarias, un dos oficiantes achéga-se ao crucifixo levando unha fonte de prata na

Polo labirinto adiantem

áisL

ibro

s30

Diario de FerrolDOMINGO,3 DE MARZO DE 2013N

ord

esí

a

Do conxunto de documentos de Ra-món Otero Pedrayo depositados na Fundación Penzol, sobresaen estas tres versións inéditas dun poema, “Xeórxicas do pan”, que, tanto pola súa extensión como pola súa calidade literaria, o confi rman como un dos grandes poetas do seu tempo. Trátase de 2.300 versos inéditos que si-túan a Otero Pedrayo como un dos grandes líricos galegos do século XX, un libro imprescindible para comprendermos a tradición lírica galega contemporánea. Publicado pola Editorial Galaxia, a edición conta coa co-laboración das fundacións Penzol e Ramón Otero Pedrayo e o Consello Social da Universidade. A edición está preparada pola man do profesor Manuel Forcadela, director do equipo encargado de dixitalizar os manus-critos de Otero Pedrayo gardados nos arquivos da Penzol, que defi ne “Xeórxicas do Pan” como “un canto á paisaxe de Galicia na procura das súas raíces como nación”, segundo recolle a web da Universidade de Vigo. Canda el están as investigadoras Ana Belén Crespo e Silvia Penas, autora esta última dunha excelente introdución na que se analiza a cali-dadade poética de Otero Pedrayo.

XEÓRXICAS DO PAN

RAMÓN OTERO PEDRAYO

Editorial Galaxia / 20 euros

UN POEMARIO INÉDITO DE OTERO PEDRAYO

O LABIRINTO DA SAUDADELUIS G. SOTOEdicións Laiovento- 301 páxinas. 12 euros.

No que nos plantexa Luís G. Soto, profe-sor titular de Filo-sofía Moral na USC,

hai de todo un pouco, como para que neste sabido (e sabedor) caixón de xastre teñamos material, tamén materia, abondo para non terminar de perdernos. Que perderse un chisquiño sempre está ben. A risco de que os paxarolos papen esas mi-guiñas que fumos deixando no la-birinto en cuestión.

O da saudade, ese asunto tan mítico que estudan con paixón os portugueses, a lista, inmensa, des-de Eduardo Lourenço poñendo en marcha a máquina de Soto ata o es-cultor Henrique Pousão, en Ama-rante, e con sentimento arrebatado os galegos, así Ramón Piñeiro, eru-dito na espiñenta cuestión. Que en puridade arranca neste libro, O la-birinto da saudade (Edicións Laio-vento, Brión, A Coruña, 2012) cun-ha canción de Andrés Do Barro, Teño saudade. Unha espléndida balada, que interpretara tamén a galesa Andee Silver. E que estivera a piques de gravar Julio Iglesias, dixérame o autor da súa letra, Xa-vier Alcalá, quen non aparece por certo nos créditos deste libro tan variado desde a súa sinxeleza ex-

invernía. O mesmo sentimento que sentía o nacho “brigantino” preso en Orán, anseiando voltar aos seus eidos, onde se atopaba A campana d´Anllons, tan por definición pon-daliana que semella obviedade maiúscula poñerlle autor. Un au-tor, como o seu poema, ben anali-zados por Luís G. Soto. Bo coñece-dor da cultura galega e máis da portuguesa, que é na que vai en-trando polo miúdo desde a súa propia experiencia de viaxeiro im-penitente polo país veciño.

A súa entrada en materia labi-ríntica vai acompañada dun orear das roupas de Carolina Michaëlis de Vasconcelos ou Teixeira de Pas-coaes, e xa de rebote o traxe severo (no seu compromiso por Galicia) de Ricardo Carvalho Calero, que aquí é Carballo, porque cando es-cribira os libros que aquí se citan así fora como asinara. E, lástima fora, tamén está Rosalía de Castro, dando batalla neste libro que se le nun sospiro, o mesmo que eu dou mentres escoito (disimulen pola nota expresionista) La musica not-turna delle strade di Madrid, de Luigi Boccherini. Outro asolagado en saudades, de Italia neste caso, ¿mais que máis ten se todo é mun-do, saudadoso, morriñento?

VICENTE ARAGUAS

presiva que ten, xa que logo, moito da xentileza na expresión que Or-tega pedía ao filósofo.

Algo así este Luis G. Soto, lene-mente lusista na escrita, declara-damente pro-luso no concepto, au-tor dun manual moi chamativo, o que teño diante miña, sobre a sau-dade (e a súa parenta a morriña, de paso). Onde trata novos ache-gamentos a este vello choio que desasosegaba, “avant la lettre”, ao Luis G. Soto veraneante n´O Pedri-do, si, o da mítica ponte (alo menos para os da banda de Ferrol), e aso-lagado nun estraño sentimento, para el indefinible, cando tiña que deixar aquelas praias por mor da

Un pai e os seus catro fi llos inician unha aventura que os levará a ir atra-vesando un campo de herba, un río, un bosque... ata que fi nalmente che-gan a unha cova na que aparece un oso que os fai fuxir desandando a toda présa o camiño de volta á casa. A partir dunha canción tradicional, Michael Rosen elabora un texto sinxelo cunha estrutura rimada e repeti-tiva que, no clímax do relato, invirte a orde de todas as accións. Ao inter-calar onomatopeas que describen os movementos da familia, resulta un conto moi dinámico. Ademais, recrea un ambiente sonoro propicio para ser contado e para involucrar o público infantil na narración. Dende o punto de vista artístico, “Imos cazar un oso” comeza na mesma portada e, incluídas as gardas, ofrece acuarelas a dobre páxina que en-chen a vista con paisaxes e panorámicas nas que destaca a representa-ción da natureza. Helen Oxenbury -que para crear os personaxes inspi-rouse nos seus fi llos e mesmo no seu propio can- fai un xogo visual ao alternar imaxes en branco e negro con ilustracións en color para diferen-ciar os planos nos que a familia se dispón a afrontar cada obstáculo. Ilus-tracións que van mudando de tons luminosos e lixeiros a cores densas e escuras a medida que se vai acrecentando o suspense para volver á clari-dade do fogar. Un libro excelente para iniciar aos pequenos na lectura.

IMOS CAZAR UN OSO

MICHAEL ROSEN

E HELEN OXENBURY

Kalandraka / 15 euros

A LECTURA ENTRA POLOS OLLOS

“Luis García Soto afonda nun estraño sentimento, para el indefi nible, cando tiña que deixar as praias onde veraneaba por mor da invernía”

Page 5: ordesía - diariodeferrol.com · ra, ubicada no mesmo templo. Logo de diversos rezos, cantos e pregarias, un dos oficiantes achéga-se ao crucifixo levando unha fonte de prata na

FRUTOS EXTRAÑOSLEILA GUERRIERO

Editorial Alfagura, 2012

Crónica hispanoamericana

La publicación de Frutos extraños (Alfaguara, 2012), antología de cró-nicas de la argentina Lei-

la Guerriero, necesita de algunas pre-cisiones a partir de su dimensión de constituir un episodio más de la siem-pre polémica relación periodismo-li-teratura, términos cuya vecindad es malsana e inconveniente para unos y eficaz banco de pruebas del oficio de escribir para otros. La expresión “pe-riodismo literario”, por lo demás, ha tenido sus cultivadores (Cunqueiro, sin ir más lejos) y el “nuevo periodis-mo” norteamericano ha tenido sus seguidores entre afamados narrado-res de Hispanoamérica (de Juan Vi-lloro a García Márquez).

Pero ahora, y desde hace más de una década, se trata de un fenóme-no (el de la “nueva crónica” hispa-noamericana) menos disperso e in-dividual; más abarcador, pues atañe a escritores, revistas y pequeñas edi-toriales. La misma Leila Guerriero, en un artículo de prensa ha definido (caracterizado, más bien) esta pe-culiar cronística como “historias de no ficción que requieren largos tra-bajos de campo y que se narran uti-lizando recursos formales de la lite-ratura de ficción”. Estos nuevos textos periodístico-narrativos pue-den leerse en revistas de reducida difusión como “El Malpensante”, “SoHo”, “The Clinic”, “Gatopardo”, “Marcapasos”, “Pie Izquierdo”, “La-mujerdemivida” y otras. Sus autores (además de la mentada Leila Gue-rriero) son Martín Caparrós, Alber-to Salcedo, Gabriela Wiener, Miguel Silva, Rafael Molano, Daniel Titin-

LUIS ALONSOGIRGADO

ger y otros muchos. Una antología: Antología de crónica hispanoameri-cana actual, de Darío Jaramillo Agudelo. Un impulsor de este nue-vo fenómeno literario: García Már-quez, inspirador de la Fundación Nuevo Periodismo Iberoamericano. Estos son, en fin, los datos del con-texto; muy esquemáticos, desde luego.

Frutos extraños, vayamos ya al libro, es un conjunto bimembre (ce-rrado en una coda de imprescindi-ble lectura) que abarca un total de veinticuatro crónicas, casi todas ellas vinculadas a un personaje-per-sona real como eje: toda una gale-ría, un muestrario que va de figuras ejemplares a otras depravadas, soli-tarias, perdedoras; ilustres o vulga-res, célebres o anónimas, exponen-tes de un var iado arco de profesiones, oficios y “modus viven-di” y, sobre todo, con historias tan opuestas como variadas, dotadas de cursos biográficos cambiantes que se mueven entre lo insólito y lo cotidiano. La amenidad, la atrac-ción lectora están aseguradas.

No es sin embargo la pasión ima-ginativa la que mueve a la narrado-ra (explícitamente la propia auto-ra), sino el afán de indagar, de saber, de entrar a fondo en la vida y hechos de los protagonistas y equili-brar el tono y la expresión de su modo de contar el “caso” ante el lec-tor. Lo suyo es informar, aportar da-tos e incluso opinar abiertamente (muestra de esto último: “Enfermos de salud”) de temas de actualidad. Varios de los textos están recorridos por elementos o trazos autobiográ-ficos de la escritora que, en sus pie-zas finales, incide con originales puntos de vista sobre el “métier” pe-riodístico. No faltan miradas sobre aspectos tan disímiles de la vida ar-gentina como la dictadura del 76, el márketing femenino de la venta de cosméticos a domicilio made in USA, la educación de la mujer ar-gentina y un memorable, admirable retrato del maestro español don Pe-dro Henríquez Ureña, cuya vida en el exilio, esclavizada por las clases, nos recuerda el hiperbólico y desga-rrador patetismo del poema “Auto-rretrato”, de Nicanor Parra.

Hasta no hace muchos años, algu-nos farmacéuticos publicitaban sus “fórmulas magistrales”. Leila Gue-rriero, en las antípodas de cualquier pedantería, autodidacta, sabedora de que sus crónicas, aunque no todas, tienden a lo marginal y trágico, tiene también su fórmula: contar la reali-dad como ficción narrativa, oficiar de entrevistadora fragmentariamente, no escatimar datos sobre lo tratado y atraer al lector. La soltura y fuerza de su escritura revelan su brillante oficio de cronista que tiene mucho de fu-sión, de mestizaje, de espacio fronte-rizo. Un hallazgo, esta antología.

Continúa la editorial Libros del As-teroide publicando no solo excelen-tes novelas sino descubriendo a au-tores novedosos en el ámbito hispano procedentes de otros terri-torios literarios. Así sucede con “La estratagema”, de la escritora búlgara Lea Cohen (Sofía, 1942), primera obra de esta narradora que se publica en España. Estamos ante un fasci-nante thriller que recorre la historia reciente de Bulgaria. Su punto de partida es la promulgación de las leyes antisemitas en 1941 durante el reinado del zar Borís III, aliado del Tercer Reich. En los años treinta, los Calderón eran una de las familias más ricas del país, pero durante los años de la II Guerra Mundial su suerte quedó ligada a la de otras tres fa-milias: la de su contable Núshkov, la del abogado Marínov y la de Jacques Levi, un amigo del joven Calderón. Tras la caída del Telón de Acero, cuan-do secretos ocultos durante décadas salieron a la luz y los exiliados pu-dieron reencontrarse con aquellos de quienes se vieron obligados a se-pararse, Eva Marínova, una periodista de Sofía, viaja a Nueva York para desentrañar la historia de estas cuatro familias. Un dinero oculto centra la búsqueda del misterio y su fi nal nos recuerda a “El tesoro de Sierra Madre”. En defi nitiva, thriller e historia se unen en esta excelente novela que habla de Bulgaria y las consecuencias de sus dictaduras.

LA ESTRATAGEMA

LEA COHEN

Libros del Asteroide / 23,95 euros

THRILLER BÚLGARO TRAS EL TELÓN DE ACERO

No es casual que la editorial Impedi-menta haya echado la vista atrás para recuperar la obra maestra de Alan Silli-toe, “La soledad del corredor de fon-do”, cuando además ya lo había hecho con la fantástica “Sábado por la noche y domingo por la mañana”. Ambos libros, los dos primeros escri-tos por su autor, llevados al cine con notable fortuna. Fue Sillitoe uno de los representantes genuinos de la generación de los “jóvenes airados” británicos de finales de los años 50, y su sensibilidad nos resulta cíclica-mente cercana, hoy más que nunca. Sociología aparte, este volumen que nos ocupa está conformado por nueve relatos, excelentemente tra-ducidos por Mercedes Cebrián, con un vibrante y sentido prólogo a car-go de Kiko Amat. Como sucedía en su primera novela, los cuentos están ambientados en la ciudad obrera de Nottingham a finales de los años 50 y, sin duda el que titula el volumen es el más destacado: un joven que vive en un reformatorio comprueba que su habilidad para correr le abre todas las puertas que su clase social le niega. Parece que su vida está marcada hasta que hace con su libertad un quiebro al destino. Como perspicazmente apunta Amat, la guerra de clases, la honradez, la huida y el deseo de individualidad definen los temas que trata este libro ex-traordinario y directo cuya actualidad, a medio siglo vista, pasma.

LA SOLEDAD DEL CORREDOR

DE FONDO

ALAN SILLITOE

Impedimenta / 11,95 euros

UN CLÁSICO DE LA GENERACIÓN AIRADA

FRUTOS EXTRARAAÑOÑÑOÑOÑOÑOÑOSSSSSSSS

NEtelu

lirrbvelsoríejtaretepdo

más

Lib

ros

31

Diario de FerrolDOMINGO,

3 FEBRERO DE 2013 Nord

esí

a

Page 6: ordesía - diariodeferrol.com · ra, ubicada no mesmo templo. Logo de diversos rezos, cantos e pregarias, un dos oficiantes achéga-se ao crucifixo levando unha fonte de prata na

letr

asA

tlán

tica

s32

Diario de FerrolDOMINGO,3 DE MARZO DE 2013N

ord

esí

a

paralelo dos que viven á marxe da lei mesmo sendo servidores dela: traficantes de poder desmedido, se-guratas matóns, mafias de mercena-rios asasinos e, xaora, polis corrup-tos que defecan, directamente, pola placa e o que tal poida esta repre-sentar.

E vai agora un aviso para nave-gantes: que ninguén pretenda ato-par en 31 noites descricións sutís do Madrid avolto no que transcorre a acción, nin sequera fragmentos dis-cursivos nos que a trama remanse para mergullar na interioridade convulsa dos personaxes. O que Es-colar ofrece é simple e acaidamente acción, acción e acción, un trepidan-te carrusel de situacións que se suce-den á velocidade da vertixe e que acaba por debuxar un relato electri-zante, furioso e en non pequena me-dida macabro desoutro universo oculto que alenta como una fera agochada nas nosas macrourbes contemporáneas.

A Escolar hai que lle recoñecer a súa natural habelencia para o fraseo espasmódico, ese ir e vir pola boca dos personaxes con calculada ira-cundia e sarcasmo ás presas, tamén si a capacidade para erguer climati-camente os remates dos trinta e un breves capítulos dos que se compón esta novela curta (outros tantos como noites da vida do narrador se nos relatan). E de seguro que axuda a isto o feito de que un dos coprota-gonistas sexa, xustamente, xornalis-ta, o que engade verosemellanza a esta traxicomedia ácida e colérica

31 NOITESIGNACIO ESCOLAREdicións Morgante, 12 euros. 2012

A prosa eléctrica de Ignacio Escolar

Coñecía a Ignacio Es-colar como ensaísta histórico e de actuali-dade, pois nos últi-

mos dous ou tres anos teñen sido varios os libros deste xorne que deu á luz, como La nación inventada (2010), Reacciona (2011) ou El jus-ticieiro cruel (2012), tamén o máis recente La crisis en 100 apuntes (2012). Por descontado, érame co-ñecida a súa traxectoria xornalística, mesmo a súa moi popular presenza mediática, pero non era sabedor da súa faciana de escritor de ficción, así que o descubrimento desta dedica-ción constituíu para min unha ben grata sorpresa.

Non sempre ocorre –aínda que tampouco é infrecuente– que perio-distas de oficio se desenvolvan con fortuna nos eidos literarios. Sucede ás veces que a fama adquirida a tra-vés dos medios (principalmente te-levisión) acaba por catapultar á po-pularidade sinaturas sen voz, que ofrecen ben pouco por non dicir ren ao panorama creativo. Precisamente por isto, a lectura de 31 noites, a no-vela negra de Escolar publicada an-dado o pasado ano por Morgante Edicións, deixou en min máis que agradable saibo.

31 noites é, en realidade, a tradu-ción dun texto en castelán publica-do con apenas semanas de distancia na lingua de noso. A versión galega correu a cargo dun innominado “Equipo Morgante” e cómpre dicir que, alén de mínimos esquecemen-tos da norma e algún que outro cas-telanismo infiltrado, o traballo reali-zado é máis que plausible, pois non era en absoluto doado o traslado da linguaxe suburbial de malotes de discoteca, fauna insomne e narcos transatlánticos cos que se adobía a prosa de Escolar.

Porque o que o periodista burgal-ense propón non é senón unha his-toria de negra, corrosiva, onde alen-ta tras cada recanto ese mundo

31 NOITES

mvá(tr(ñmmsqcg

tdfá

ARMANDO [email protected]

que 31 noites é.Todo o anterior non é óbice para

que, sen deter completamente este tren ave narrativo, Escolar se permi-ta pequenos apeadeiros diexéticos nos que, en dúas ou tres secuencias fulgurantes, haxa o rícino preciso para políticos mentireiros, prensa tendeira e outras finas herbas que tanto abundan pola realidade de noso.

Como se dunha vibrante cinta do Tarantino máis violento se tratase ou se se transcribisen as revelacións do Urbizo último, esta novela de Es-colar amosa no seu adn un moito de cinematográfico, que vai deitando aquí e acolá tanto no acompasado rítmico coma no xogo compositivo e aínda nas múltiples homenaxes e ci-tas internas que atravesan estas páxinas.

Os amantes do “hard-boiled” de novo selo, desa escrita onde o pulso acelerado do submundo criminal agurgulla en cada poro, 31 noites ha resultar escrita deliciosamente fre-nética, adrenalina pura que agora temos a sorte de poder ler en galego na colección Mudanzas da sempre refrescante Morgante Edicións.

“O que Escolar ofrece é simple e acaidamente acción, acción e acción...”

Ignacio Escolar

Page 7: ordesía - diariodeferrol.com · ra, ubicada no mesmo templo. Logo de diversos rezos, cantos e pregarias, un dos oficiantes achéga-se ao crucifixo levando unha fonte de prata na

“La Sanidad está muy revuelta

y hay que adaptarse a la

nueva situación”

Muchos son los te-mas que la Sani-dad tiene sobre la mesa. Y por si fue-

sen pocos, el regreso a los campos de juego del futbolista del FC Barce-lona Eric Abidal (Lyon, 11-9-1979) después de haber sufrido un tras-plante de hígado el pasado 10 de abril de 2012, ha creado ciertas du-das sobre la conveniencia de que el futbolista afronte con total garantía este nuevo reto en su vida deportiva teniendo en cuenta que no se tienen antecedentes.

Juan Carlos García Valdecasas, el cirujano que realizó el trasplante, no descarta que el lateral del Barça, a sus 33 años, pueda volver a jugar. “Depende de él. Yo no me negaría a ello. La respuesta nos la dará el tiempo, pero si responde satisfacto-riamente, no hay nada que pueda condicionarle”, matizó el galeno. Sin embargo, tras la intervención, otras fuentes médicas certifican que difícilmente podrá desarrollar su actividad profesional.

De este y otros temas relaciona-dos con la sanidad habla Manuel Gómez Gutiérrez, Jefe de la Unidad de Trasplante Hepático del Chuac, palentino de 56 años y que lleva en A Coruña desde el año 1993.

La Sanidad está muy revuelta. ¿Cómo la ve usted?Está muy revuelta porque hemos pasado de una fiesta en la que te-níamos un dineral a otra etapa más negativa. Tenemos que adaptarnos a esta nueva situación. Y vendrá bien porque permitirá hacer cam-bios que de otra manera no serían posibles y que eran necesarios.

España es pionera en trasplan-tes. Para un cirujano como us-ted este tiene que ser un dato muy significativo, ¿no?Es un orgullo para todos nosotros. Significa que somos capaces de ha-cer cosas importantes siempre y cuando nos organicemos. Nuestro nivel no tiene nada que envidiar al de otros países.

¿Cada vez es más factible so-brevivir a un trasplante hepáti-co?La clave es tener un diagnóstico precoz. Que exista una sospecha a partir de la cual empecemos a bus-car para poder diagnosticar antes de que dé clínica. Por ejemplo, pa-cientes que tienen hepatitis C, he-patitis B, cirrosis… ¿Que los trasplantes de órga-nos sean más habituales y exi-tosos significa que en este cam-po se avanzó mucho?Sí. Los trasplantes en el mundo se aplicaron en el año 1983. En nues-tro país a partir de los 90 es cuando se desarrollan más y en la actuali-dad los resultados están siendo muy positivos.

¿El ciudadano debe concien-ciarse más a la hora de hacerse

MANUEL GÓMEZ GUTIÉRREZJEFE DE LA UNIDAD DE TRASPLANTE HEPÁTICO DEL CHUAC

EL TRASPLANTE DE ABIDAL, JUGADOR DEL BARÇA, ABRE UN DEBATE EN LA SANIDAD /VENTUREIRA

Yo de la pública, que es en la que trabajo.

Galicia es una de las comunida-des con más trasplantes de Es-paña...Si no es la que más, está siempre a la cabeza por nivel de población. En cuanto a los trasplantes hepáticos es la comunidad que mayor número realiza en proporción a la población que tenemos. Es una ventaja y una suerte que debemos mantener e in-tentar conservar.

¿Cuántos trasplantes hepáticos se realizaron en la comunidad gallega durante 2012?Unos 98. Hay que tener en cuenta que nuestra población es de 2,5 mi-

llones de personas, por lo tanto se trata de un porcentaje muy alto.

Hablando de este tipo de tras-plantes, es actualidad el caso del jugador francés del FC Bar-celona Eric Abidal. Personal-mente, su regreso a los campos de fútbol me parece un riesgo excesivo. ¿Cuál es su opinión?El caso del futbolista del Barcelona es muy curioso porque es un tipo de persona distinto al que existe en nuestro medio. Con él se contempla un tipo de donante vivo que noso-tros en nuestro centro no tenemos.

Esta circunstancia permite plan-tear la situación de una forma total-mente diferente a lo que es el do-nante cadáver, lo que se traduce en una realidad de urgencia. Nunca sa-bes cuándo va a suceder, si se va a demorar, hay listas de espera… Sin embargo, con el donante vivo tú puedes escoger el tiempo en el cual te vas a trasplantar, elegir el mo-mento idóneo, la mejor oportuni-dad... Puedes plantearte otra serie de decisiones que de otra forma no podrías.

¿La juventud del “22” azulgra-na es un punto a su favor?Seguro. Aunque atención, puede ser favorable pero también puede jugar en su contra porque los tumo-res evolucionan más rápidamente en personas más jóvenes. Pero es bueno también porque tolera mejor las intervenciones. ¿El optimismo que demuestra el futbolista francés es clave para su recuperación y su re-greso al fútbol de élite?Ojalá sea así. Lo deseo por su bien y para que vuelva a disfrutar y a hacer disfrutar a la gente en el campo. Pero no sé si será posible por sus condiciones. Habrá que ver cómo evoluciona su enfermedad, que no lo sé. Ver cómo tolera el injerto, cómo tolera el trasplante. Nosotros cuando realizamos este tipo de ope-raciones siempre lo hacemos para que el paciente se rehabilite y recu-pere su vida normal.

Gerard, un primo de Abidal, fue el donante vivo. ¿Garantiza el éxito en la operación?Por un lado garantiza mejor porcen-taje. Por otro, hace que el trasplante sea diferente al que hacemos noso-tros con un donante cadáver. Son trasplantes que tienen más proble-mas técnicos que éstos últimos por-que son más difíciles de manejar y en ocasiones tienen más problemas sicológicos por la semejanza de un paciente a otro.

chequeos para prevenir proble-mas de salud?Se aprecia una progresiva sensibili-dad porque también se involucran los médicos de cabecera y, en este caso, los especialistas de digestivos.

¿Es partidario de la sanidad pú-blica o de la privada?

Pasamos de una fi esta en la que

había un dineral a otra etapa más negativa. Esto permitirá hacer cambios necesarios

Ojalá que Eric Abidal, jugador

del Barcelona, vuelva a disfrutar con el fútbol, pero deberá cuidarse mucho

laEntr

evis

ta

33

Diario de FerrolDOMINGO,

3 MARZO DE 2013 Nord

esí

a

Page 8: ordesía - diariodeferrol.com · ra, ubicada no mesmo templo. Logo de diversos rezos, cantos e pregarias, un dos oficiantes achéga-se ao crucifixo levando unha fonte de prata na

Lentejuelas y elegancia en unos Oscar con muchos ganadores

El presentador, Seth MacFarlane, cantó, bailó, se metió con media platea y usó su

humor irreverente, pero sus inter-venciones más redondas se fueron diluyendo en una gala de más de tres horas y media que contó con un sinfín de actuaciones musicales.

El propio MacFarlane protagoni-zó varios números, entre ellos algu-nos muy vistosos con Charlize The-ron, Channing Tatum, Daniel Radcliffe o Joseph Gordon-Levitt. Aunque no pudieron resistir la com-paración con las actuaciones de Adele, Shirley Bassey (en recuerdo de los 50 años de la saga de James Bond) y Barbra Streisand, que can-tó “The Way We Were” como tributo a los fallecidos durante 2012.

Asimismo hubo homenajes a los principales musicales de la última década con referencias a “Chicago”, “Dreamgirls” y “Los Miserables”, cuyo mágico número con todo el re-parto (Hugh Jackman, Anne Ha-thaway y Russell Crowe incluidos) resultó de lo más destacado de la ceremonia.

El éxito del británico Day-Lewis era previsible, lo mismo que el de Jennifer Lawrence por “El lado bue-no de las cosas” como mejor actriz. La joven, emocionada, acabó por los suelos al caerse por las escaleras que daban acceso al escenario don-de le esperaba su Oscar.

Tampoco hubo sorpresa en la vic-toria de Anne Hathaway como me-jor actriz de reparto por “Los Mise-rables”, mientras que Christoph Waltz logró el premio equivalente en categoría masculina por “Django desencadenado”, de Quentin Ta-rantino.

En cuanto a la alfombra roja, un sencillo diseño de dos piezas de Dior en tono blanco, peinado en corto, maquillaje natural y apenas complementos, fue la discreta com-binación que encumbró a Charlize Theron con el premio a la más ele-gante de la noche, seguida de la os-carizada Jennifer Lawrence con otro diseño de Dior.

En líneas generales, el tono de la alfombra roja del Teatro Dolby de Los Ángeles fue poco arriesgado, una noche en la que las actrices apostaron por las bazas seguras del rojo, el escote palabra de honor, al-guna que otra espalda abierta, ver-tiginosos zapatos y también muchos brillos y lentejuelas.

CINE

Daniel Day-Lewis, Jennifer Lawrence, Anne Hathaway y Christoph Waltz con sus Oscar; la caída de Lawrence, Jennifer Garner y Ben Affl eck; George Clooney y Stacy Keibler, Justin Theroux y Jennifer Aniston; Keith Urban y Nicole Kidman; (en la columna), Miranda Kerr y Orlando Bloom, Richard Gere y Elizabeth Banks y Natalie Portman. EFE / HOLA

Liev Schreiber y Naomi Watts, Michael Douglas y Catherine Zeta-Jones y un momento de la actuación de Barbra Streisand. EFE

En la 85 edición de los premios Oscar dos grandes momentos centraron la atención, el desfi le de estrellas por la alfombra roja y la entrega de los

galardones más prestigiosos del cine. No hubo grandes sorpresas y los premios estuvieron muy repartidos. “Argo” se convirtió en la película del

año con tres premios: mejor película, mejor montaje y mejor guion adaptado. El taiwanés Ang Lee, se llevó el premio al mejor director por “La vida de Pi”.

enD

etal

le34

Diario de FerrolDOMINGO,4 DE MARZO DE 2013N

ord

esí

a

Page 9: ordesía - diariodeferrol.com · ra, ubicada no mesmo templo. Logo de diversos rezos, cantos e pregarias, un dos oficiantes achéga-se ao crucifixo levando unha fonte de prata na

Todo el ruido y la furia de la British Angry Generation: un texto

Sillitoe como novela base (en los 60, everybody sabía de qué se

estaba hablando); Richardson a la batuta, responsable fílmico de

“Mirando hacia atrás con ira” de John Osborne, evangelio de la

comuna cabreada, o de “Sabor a Miel” de Shelagh Delanney, la

versión femenina del fenómeno “angry” (con Joe Orton, abrién-

dose de orejas, a tomar por el saco); por último pero no por lo

menos, Tom Courtenay como Colin Smith, corredor sin retorno, a

punto de redimirse de un pasado juvenil manifi estamente mejo-

rable…¿Pues no va y se cabrea y deja de correr, en un “fuck off”

sublime que nunca tal se viera: “Para ésos, va a trotar su p. ma-

dre…”? El “Free Cinema”, por así decirlo, había marcado, con un

par, su meta y su paquete. Mr. Courtenay, muy bien acompañado

(James Fox, Michael Redgrave…) nunca volvería a ser, en el Cine,

lo que allí era, a pesar de su Losey (“King & Country”, 1964), su

“Dr. Zhivago” (David Lean, 1965) o batiéndose los cobres con Al-

bert Finney en “La Sombra del Actor” (Peter Yates,1983), basada

en una obra teatral de Ronald Harwood, autor, asimismo de “El

Cuarteto”…El actor siempre ha manifestado que donde se en-

cuentra realmente a gusto es subido a un escenario. Ya me hubie-

se gustado verlo en su “Rey Lear” de 1991 o en el “Tío Vania” de

Chejov en 2001. Pero, volvamos a “La Soledad del Corredor de

Fondo”…“La actitud rebelde del protagonista se enfrenta contra

toda una serie de mitos bien amañados para lograr la domestica-

ción del ser humano: el deporte, el matrimonio, el trabajo”, se leía

en “Tele/Express”, vespertino independiente catalán que sobre-

vivió hasta el año 80, el 25 de mayo del 68, que fue lo que tardó

en estrenarse la película en España, a través de la fórmula de

“Arte y Ensayo”, adonde iría a parar “Billy, el Mentiroso”, de John

Schlesinger, la siguiente película de T. C., con Julie Christie, hoy

venerable anciana. El bueno de Tom, por cierto, ha envejecido

con admirable dignidad, como acredita en “El Cuarteto” (véase

en las borrascosas cumbres de la página).

“The Loneliness of the Long Distance Runner”, después de me-

dio siglo, sigue recordándonos que la clase dominante nos quiere

para currantes agradecidos en sus fábricas y como enanos feli-

ces en sus circos. Todo será que, de pronto, todos juntos, dejemos

de correr en sus competiciones: la victoria fi nal se juega en otras

pistas…

A revisar urgentemente “Tom Jones” (1965), hermana de padre

de “La Soledad…”, a partir del texto Henry Fielding, viaje feliz al

País de la Alegría…

De “senectute” mar-cha este quilombo últimamente. Cice-rón debiera estar

contento. No bastaba con lo de Ha-neke en cartelera que viene Dustin Hoffman –es su primera peli– a dar más cuartos todavía al pregonero de lo que nos aguarda los mortales cuando llegue el momento de mar-charnos con la música a otra parte (y esto vale para “Amor” y para este cuarteto de cuerdas vocales desgas-tadas pero dispuestas todavía a dar el Do de pecho, con permiso de los gallos carroñeros, cual buitres, en acecho).

Disculparán los amables lectores –en el caso de haberlos– un breve intermezzo autobiográfico por echar cuentas y aplicarme el cuento (de Hoffman, para el caso). ¿Quién se lo iba a decir a este escribano-es-cribiente-escribidor que, palote a palote, llegado el año trece del se-gundo milenio, iría desembarcar, manda zaragozano, en su otoño del 68…? La imaginación al poder (mientras se pueda): cuando pasen dos años, plis y plas, apareceré plan-tado en los setenta. Eso es mucho tener y mucho haber perdido; mu-cho haber mojado magdalena…Confieso me han vivido y no me quejo.

Si añado a lo antedicho que aca-bo de admirar, vía TV, el “Vivir” de Akira Kurosawa, poema lírico sobre lo que hay que dejar hecho antes de irse, entenderán el clima campane-ro mortuorio que reina últimamen-te por estos pago-pagos.

Hace muy bien el Hoffman en meterse a dirigir a estas alturas. Después de todo, él ha trabajado con gente muy competente del ofi-cio: Sam Peckinpah (“Perros de Paja”), Arthur Penn (“Pequeño Gran Hombre”), John Schlesinger (“Cow-boy de Medianoche”), Bob Fosse (“Lenny”)…Lo único que puedo re-procharle es haberse metido a inter-pretar el Willy Loman de “La Muer-te de un Viajante” de Arthur Miller,

salles donde entonar un canto de cisne en envidiables condiciones… El “espíritu Haneke” no anda por allí ni se le espera… Se me vino a la memoria (a los viejales nos re-sulta más fácil el ordenar y mandar en pretérito imperfecto) el sketch correspondiente del primer Ma-nuel Summers, “Del Rosa al Ama-rillo” (1963), que también se apuntaba al bombardeo de “¡Qué bonito es ser viejo…!”; lástima que, por aquellos mismos años y sobre el mismo tema, con guion firmado por Azcona, Marco Ferreri estuviese filmando “El Cochecito”. Como maestro de escuela jubila-do, aún he de añadir un título más al saco roto: aquel “Umberto D” (1951) de Vittorio de Sica, dado a sombra cuando el “estado del bienestar” constituía, todavía, una utopía en proyecto.

Nos pide D. H. una sonrisa y no será un servidor quien se la nie-gue. “Rigoletto”, además, invitado por Roberto Casteleiro, fue mi pri-mera ópera (Diana D´Angelo in-terpretaba a Gilda). Maggie Smith o la crema de la crema; Tom Cour-tenay (véanse los bajos fondos de la página), un icono de la “angry generation”; Pauline Collins, la que fuera Shirley Valentine sobre pantalla y sobre tabla en el 88 y continúa siendo un encanto de se-ñora… En cuanto a Michael Gam-bon (especialista en Harold Pinter sobre escenarios londinenses), se me apetece cocido con laurel, al ajillo, en salpicón o, vuelta y vuel-ta, pasado por la plancha…Un menú de cinco michelines…

La culpa toda, camarada Tova-rich, es de Haneke: no se pueden ver las dos películas seguidas. A los 68, querido compañero, uno debería empezar a cuidarse…

JOSÉ TORREGROSA

El cuarteto

La soledad del corredor de

fondo (1962), de Tony R.

la vuelta al mundo en 80 clásicos

UNA PELÍCULA DE DUSTIN HOFFMAN

cineT

eatr

ocon dirección Volker Schlöndorff, primero on Broadway y luego en la pantalla (1985), cuando aún no ha-bía llegado su momento. En Cine resultaba ciertamente patético…

En cuanto a “Quartet”, made in BBC, está claro que juega a ganar en todo momento: un reparto de joyas

y joyones (prácticamente lo mejor de cada casa); un tono agridulce, milimétricamente empeñado en no buscar tres pies al tigre; “Rigoletto” como música de fondo… Un triunfo absoluto de la nostalgia, el glamour y el discreto encanto de las elites que cuentan con una fuente de Ver-

35

Diario de FerrolDOMINGO,

3 MARZO 2013 Nord

esí

a

Page 10: ordesía - diariodeferrol.com · ra, ubicada no mesmo templo. Logo de diversos rezos, cantos e pregarias, un dos oficiantes achéga-se ao crucifixo levando unha fonte de prata na

enFo

togra

mas

36

Diario de FerrolDOMINGO,3 DE MARZO DE 2013N

ord

esí

a muchasFelicidadesFelicita con Diario de Ferrol

JAVIER GRUEIRO

¡Feliz cumpleaños tío Waby! De parte de toda tu familia.

AARÓN

¡Felicidades! Ya llevas 3 añitos con nosotros, eres lo mejor que nos ha pasado. ¡Eres nuestra alegría! Te desean lo mejor, tus abuelos Evaristo, Fina y Teresa, tus tíos Manolo y Marisol, tu bisabuelo Manuel, tu madrina Sonia y Andrés y Maruja. Te queremos. Un beso.

INÉS

¡Felicidades por tus ocho años! Te lo desea toda tu familia, en especial, tu hermana Carolina y tu primo Hugo.

LOURDES Y GRECIA

¡Felicidades a las chicas más guapas de la familia! Con mucho cariño.

ALBA PRADO ROCA

¡Muchas felicidades para la más loquita niña de mis ojos! Aunque a veces me estreses, te queremos un montón. De parte de tu familia, en especial, de tu mami. Besos.

Page 11: ordesía - diariodeferrol.com · ra, ubicada no mesmo templo. Logo de diversos rezos, cantos e pregarias, un dos oficiantes achéga-se ao crucifixo levando unha fonte de prata na

enFo

togra

mas

37

Diario de FerrolDOMINGO,

3 DE MARZO DE 2013 Nord

esí

amuchasFelicidadesFelicita con Diario de Ferrol

VÍCTOR HUGO

¡Feliz 8º cumpleaños! De parte de papá, mamá, tu termano Cayetano, la abuela y tus tíos Gena, Rebeca y Diego. Con todo nuesto amor, gracias por hacernos tan felicies.

MAYTE GARCÍA ORMAECHEA

¡Felicidades! Queremos que sigas así, eres genial, hay que hacer una cenita de mujeres para celebrarlo, así que ve poniendo fecha. Un besazo, de tu familia y todos tus amigos. Disfrútalos.

JOSEFA (LA ASTURIANA)

¡Felicidades Asturiana, que cumplas muchos más! De parte de toda tu familia, en especial Choni, Pili, Sandra y Rubé. Te deseamos un muy FELIZ CUMPLEAÑOS.

NOEMI

¡Felicidades Noemi por tu 12º cumpleaños! Con todo el amor de tus padres y familiares.

AINARA

¡Muchas, muchas felicidades!

Page 12: ordesía - diariodeferrol.com · ra, ubicada no mesmo templo. Logo de diversos rezos, cantos e pregarias, un dos oficiantes achéga-se ao crucifixo levando unha fonte de prata na

Óscar López y Amador Pico

Nicasio Pena y Moncho Seijas

Parte del grupoLuis Nabo

Antonio González

Eloy Rico y Roberto Calvo

Miguel Palmeira, Carla Palmeira y Yesica PalmeiraEloy Seijas y Miro Tembrás

Cena de miembros de la peña Bar Viravolta celebrada el 18 de enero

Un año más el grupo de amigos y miembros de la peña Bar Viravolta de Neda celebraron su tradicional encuentro anual, una cena que tuvo lugar el pasado 18 de enero. El gru-po disfrutó de una velada cargada de humor y buenos momentos.

enFo

togra

mas

38

Diario de FerrolDOMINGO,3 DE MARZO DE 2013N

ord

esí

a

Page 13: ordesía - diariodeferrol.com · ra, ubicada no mesmo templo. Logo de diversos rezos, cantos e pregarias, un dos oficiantes achéga-se ao crucifixo levando unha fonte de prata na

enFo

togra

mas

39

Diario de FerrolDOMINGO,

3 DE MARZO DE 2013 Nord

esí

a

Jesús Pérez, Mariló S., Ana Fuentes y Marián López

Ramón Pernas y Carmen Varela

Yayo Castiñeira, Elena Castiñeira y Teresa Pérez

Beatríz Díaz, Pepa Pérez y Dolores Veiga

José Mª Gómez, Eduardo Fernández y José Luis Pernas

Mª Jesús Castrillón y Angeles Coira

Fernanda Sampedro, Beatriz Sampedro y Bel Fernández

Isabel Varela, Amparo Pérez y Asís Lamas

Primer encuentro de alumnos del colegio Virxe do Mar de Narón

E l 19 de enero volvieron a encontrarse antiguos alumnos del colegio Virxe do Mar de Santa Icía, en Narón. El grupo de excompañeros de pupitre se reunió en las instalaciones del mesón O Escudo. Todos recordaron aquellos tiempos en los que compartieron ense-

ñanzas y adquirieron sus primeros conocimientos en materia de estudios.

Page 14: ordesía - diariodeferrol.com · ra, ubicada no mesmo templo. Logo de diversos rezos, cantos e pregarias, un dos oficiantes achéga-se ao crucifixo levando unha fonte de prata na

enFo

togra

mas

40

Diario de FerrolDOMINGO,3 DE MARZO DE 2013N

ord

esí

a

Natalia Díaz, Patricia Díaz y Bego Sanjuán

Mariló Souto, Ana Fuentes, Ana Dopico y Jesús Pérez

B. S., Mª Teresa López, Angeles Coira y Marián López

Abre al público la zapatería Princess

E l pasado viernes inauguró su nueva tienda de calza-do Javier Vidal Hermida, un viejo conocido de esta profesión que tras haber perdido su puesto de tra-

bajo en Prince inicia ahora nueva andadura con su propio negocio, la zapatería Princess, en la calle Rubalcava nú-mero 2. El nuevo negocio se diferencia del resto en que además de las últimas tendencias y novedades en calzado ofrece la posibilidad de adquirir modelos con anchos espe-ciales. Familiares y amigos arroparon a Vidal en esta nue-va etapa. Mucha suerte.

Page 15: ordesía - diariodeferrol.com · ra, ubicada no mesmo templo. Logo de diversos rezos, cantos e pregarias, un dos oficiantes achéga-se ao crucifixo levando unha fonte de prata na

enFo

togra

mas

41

Diario de FerrolDOMINGO,

3 DE MARZO DE 2013 Nord

esí

a

Luis Torrente y Alberto Vilasuso (primeros clasifi cados)

José Carrión y Carlos Meizoso

Carlos Meizoso, Miro Tembrás y J. José Veiga

Jacobo Bermúdez y Manuel Naveiras

Manolita Díaz y Claudina Perille (terceras clasifi cadas)

Mercedes Pérez y César Leal

Juan Carlos Ramos y José Pita

Alberto Vilasuso y Luis Torrente

Campeonato de tute celebrado en la SCD de O Roxal en Neda

La sede de la Sociedad Cultural y Deportiva de O Roxal, en Neda, acogió el pasado mes de diciembre la comida y entrega de premios del campeonato de tute organizado en el mu-nicipio por un grupo de vecinos y amigos. Todos disfrutaron de la velada y de sus trofeos,

con los que posan en las fotografías. Luis Torrente y Alberto Vilasuso fueron los primeros clasi-ficados, Miro Tembrás y Juan José Veiga, los segundos y Manolita Díaz y Claudina Perille las terceras clasificadas en el campeonato de 2012.

Page 16: ordesía - diariodeferrol.com · ra, ubicada no mesmo templo. Logo de diversos rezos, cantos e pregarias, un dos oficiantes achéga-se ao crucifixo levando unha fonte de prata na

enFo

togra

mas

42

Diario de FerrolDOMINGO,3 DE MARZO DE 2013N

ord

esí

a

Hermitas López y María José Veiga

Todos los jugadores del campeonato posando para el recuerdo

Manolita Díaz y Claudina Perille

Page 17: ordesía - diariodeferrol.com · ra, ubicada no mesmo templo. Logo de diversos rezos, cantos e pregarias, un dos oficiantes achéga-se ao crucifixo levando unha fonte de prata na

perior, polas constelaciones de Acuario, Cetus, Piscis, Pegaso e An-drómeda. Pasará a unha distancia mínima da terra de 165.000.000 quilómetros (1,1 UA). Así mesmo, alcanzará o seu máximo brillo entre os días 8 e 12, e o día 10 estará no perihelio, a unha distancia do Sol de 45.000.000 de quilómetros.

Estímase que a súa órbita alrede-ror do sol dure 110.000 anos.

No entanto, este ano, durante os

PAULINO GASALLA

Desde xaneiro de 2007, ano no que puidemos ver ao co-meta C/2006 P1

(McNaught), pasaron seis anos sen poder voltar a observar cometas nunha primeira ollada. Este ano, con todo, é posible que poiamos go-zar dun novo cometa que será rela-tivamente sinxelo observar. Trátase do C/2011 L4 (PANSTARRS).

Foi descuberto en xuño de 2011 polo telescopio PAN-STARRS, que está situado no cumio do volcán Haleakala, na illa hawaiana de Maui. A primeira vez que se obser-vou tiña unha magnitude de 19. A mediados de 2012 esperábase que para o momento do seu perihelio (distancia máis próxima ao Sol),

Omes de marzo nos deixa esta sucesión de efemérides:

Día 3: A lúa e Saturno estarán moi próximos.

Día 4: Ás 21:53 horas a lúa en-tra en cuarto minguante. Cúmpre-se este día o aniversario do descu-brimento do planeta Urano polo astrónomo inglés William Herschel (1781).

Día 6: No mencer, Mercurio e Venus moi próximos.

Día 10: Mercurio e a lúa moi próximos.

Día 11: Ás 19:51 horas, lúa nova.

Día 12: Marte e a lúa sitúanse moi próximos.

Día 14: Prodúcese o punto máximo da choiva de estrelas Ga-mma-Nórmidas (6 por hora), que estarán con nós ata o día 22. Ra-diante en Norma.

Día 18: Xúpiter e a lúa moi His

tori

aNat

ure

za

Simulación da traxectoria que seguirá o cometa C/ 2011 L4 e que será facilmente observable P. GASALLA

Na imaxe pode verse o ceo estrelado do mes de marzal P. GASALLA

O cometa C/2011 L4 (Panstarrs)

brillase con magnitude 0, é dicir, como a estrela Vega. Durante o mes de outubro as expectativas aumen-taron de forma espectacular e espe-rábase que puidese alcanzar a mag-nitude -4, é dicir, como o planeta Venus. Pero a día de hoxe 3 de mar-zo, non se espera unha magnitude superior a 2 ou 3.

Así, durante o mes en curso a traxectoria transcorrerá, como se pode apreciar no mapa da imaxe su-

próximos. Día 19: Ás 17:27 horas a lúa

entra en cuarto crecente.Día 20: Ás 11:02 horas a terra

sitúase no equinocio. Comenza a primavera no norte, outono no sur.

Día 22: Urano e Marte moi próximos.

Día 27: Ás 09:28 horas, lúa chea.

Día 28: Venus e Urano, preto.Día 28: Saturno e a Lúa moi

xuntos neste día.

PLANETASMercurio en Acuario, visible nos

menceres, magnitude -1,3. Venus en Acuario, deixará de observarse a partir do día 8, magnitude -3,5. Marte en Piscis, visible ata o día 14, magnitude 1,4. Xúpiter en Tauro, observable nas cinco primeiras ho-ras da noite, magnitude -1,8. Sa-turno en Libra, poderá observarse depois da media noite, magnitude 0,7. Urano en Piscis, difícil de ob-servar, magnitude 6,3.

COMETASTan só C/2011 L4 (PANSTARRS)

entre as constelaciones de Piscis e Andrómeda, con magnitude 3, pode ser observado a simple vista ou con prismáticos. Os outros te-ñen magnitudes que non fan doada a súa observación.

NOTA: Na imaxe, o ceo do 15 de marzo á medianoite, mirando cara o sur.

meses de novembro e decembro, es-pérase outro cometa con boas ex-pectativas de observación. Trátase do ISON (C/2012 S1). Segundo as primeiras estimacións, agárdase que teña un brillo de ata -13. Esta magnitude faríao máis brillante que a mesma lúa chea (-12.7).

Namentres, centrémonos no C/2011 L4 (PANSTARRS), que pode darnos algunha boa noite de observación.

43

Diario de FerrolDOMINGO,

3 DE MARZO DE 2013 Nord

esí

a

Page 18: ordesía - diariodeferrol.com · ra, ubicada no mesmo templo. Logo de diversos rezos, cantos e pregarias, un dos oficiantes achéga-se ao crucifixo levando unha fonte de prata na

NONITO [email protected]

A sus casi 70 años, sometido única-mente a las exi-gencias de su áni-

mo, el cantautor sigue haciendo canciones que plasman sus temáti-cas más clásicas, pero son también ahora las incógnitas del devenir ac-tual de la humanidad, las que lo llevan a lareflexión más profunda .

Pablo Milanés sigue siendo un músico apegado a sus raíces, te-niendo a Cuba como el telón de fondo de todas sus acciones, afe-rrado a una guitarra que es la clave de su composición pero desde la que se proyecta para alcanzar so-noridades muy diversas con arre-glos propios del “filin”, movimien-to musical de los jóvenes músicos cubanos de los años cincuenta –en el que se movió en sus inicios Pa-blo– donde se mezcla la armonía blues con la del bolero.

É un libro de tamaño 23x23 centímetros e de tapas duras adica-do aos máis cativos.

“A Nena e o Grilo nun barquiño” (Fol Música) está cheo de pequenas historias orixinais, cada unha acom-pañada da súa canción do máis ex-quisito e pegadizo pop e folk rock, todo creado polo polifacético Magín Blanco.

Decorado con fermosas ilustra-cións a cargo de Leandro Lamas está aderezado con estimulantes ac-tividades creativas e interactivas para os nenos, para que poidan pin-tar, escribir e debuxar o seu propio libro. A parte musical deste disco li-bro, chea de suavidade onírica para nenos e maiores, conta con brillan-tes xogos de voces e coidados arranxos, candor infantil e a voz da experiencia –colaboran cantantes e músicos como Uxía Senlle, Guadí Galego e músicos como Quim Fari-ña, Fred Martins, Tarci Ávila, Sérgio Tannus, entre outros.

Todas as composicións, con ex-cepción de “Aquí en baixo (é todo azul)”, unha adaptación da canción do cantautor portugués João Afon-so, son de Magín Blanco.

O libro CD infantil “A Nena e o Grilo nun barquiño” –á venda o 5 de marzo– con trece contos, trece acti-vidades creativas e trece cancions, é unha experiencia moi satisfactoria e recomendable que gozarán tanto os máis pequenos como os grandes da casa.

Un “regalo” de Pablo Milanés

Magín Blaco presenta “A Nena e o Grilonun barquiño”

EL MÚSICO CUBANO LLEGARÁ EL 15 DE MARZO AL TEATRO COLÓN DE A CORUÑA PARA CERRAR LA GIRA DE PRESENTACIÓN DE SU DISCO “REGALO” QUE SE VIO INTERRUMPIDA POR PROBLEMAS DE SALUD. COMO NOVEDAD, PABLO TRAERÁ ALGUNAS DE LAS COMPOSICIONES QUE CONFORMARÁN UN NUEVO DISCO QUE VERÁ LA LUZ EN LOS PRÓXIMOS MESES. DESDE COMIENZOS DE LOS AÑOS 50, ÉPOCA EN LA QUE EL CUBANO COMENZÓ A TENER CONTACTO CON EL MUNDO DE LA MÚSICA, Y HASTA AHORA, MILANÉS HA EDITADO CUARENTA Y CINCO DISCOS Y RECIBIDO UNA GRAN NÚMERO DE PREMIOS POR SU DILATADA CARRERA MUSICAL. ES UNA FIGURA RECONOCIBLE EN TODO EL MUNDO.

El hoy musical de Milanés no ol-vida la música popular cubana con aire renacentista y las incursiones en el jazz que están marcando un punto de inflexión en sus trabajos más recientes.

Los temas de “Regalo” serán puestos, como es habitual en las presentaciones del cantautor, a la “consideración de ustedes” al igual que algunas de las canciones que forman parte de su cuadragésimo sexto trabajo, de próxima edición, que, según explica, implica muchas “resurrecciones” –la de su trabajo, la música y su propia persona– al tiempo que en él rinde “un gran homenaje” a la música cubana, de ahí que de los diez nuevos temas, seis son “expresiones” propias de los ritmos de su isla como el “chan-güí guantanamero”, los sones ba-rrocos o la conga, y el resto melo-días “más contemporáneas”.

Este grupo británico de folk rock arrasa a ambos lados del Atlántico, con su álbum multiplatino “Babel” considerado como el mejor álbum de año en los premios Grammy. Formado por Marcus Mumford (voz principal, guitarra, batería, mandolina), Ben Lovett (voces, teclado, acordeón, batería), Winston Marshall (voces, banjo) y Ted Dwane (voces, contrabajo, batería, guitarra) en 2007, dentro de “la escena folk” del oeste de Londres, se consolida con “Babel” como una de las bandas de mayor potencial del momento que ofrecen en directo conciertos enérgicos en los que los componentes del grupo se intercambian los instrumentos. Curiosamente el disco salió a la venta a fi nales de 2011, aunque en España es ahora cuando empiezan a tener el reconocimiento de más público.

El cantante canadiense anuncia próximo lanzamiento para el mes de abril: “To be loved”. El disco incluye una mezcla de grandes clásicos y tres canciones suyas. Además, incluye la canción “After all” compuesta junto a Bryan Adams. Entre los clásicos incluidos se pueden encontrar temas de los músicos que le han inspirado en toda su carrera: “To love somebody” (Bee Gees), “Nevertheless” (Dean Martin), “Who’s loving You” (Jackson 5), “To be loved” (Jackie Wilson) y el gran clásico de clásicos “Have I told You lately” versionado por los más grandes intérpretes. Además, la actriz Reese Witherspoon acompaña a Michael en una interpretación atemporal de “Something stupid” de Frank & Nancy Sinatra.

MUMFORD & SONS Y “BABEL”, EL MEJOR ÁLBUM DEL AÑO

MICHAEL BUBLE“TO BE LOVED”

todoM

úsi

ca44

Diario de FerrolDOMINGO,3 DE MARZO DE 2013N

ord

esí

a

Page 19: ordesía - diariodeferrol.com · ra, ubicada no mesmo templo. Logo de diversos rezos, cantos e pregarias, un dos oficiantes achéga-se ao crucifixo levando unha fonte de prata na

Dos óperas primas están entre los estrenos de esta semana

El guionista de “El espi-nazo del diablo”, An-tonio Trashorras, de-buta con su primer

largometraje, “El callejón”, thriller psicológico con dosis de terror pro-tagonizado por la televisiva Ana de Armas y que llega a los cines tras pasar, hace dos años, por festivales como Sitges, el Donosti de Terror o el Fancine de Málaga.

Rodada entre Bogotá y Beni-dorm, la cinta se desarrolla en una ciudad costera en invierno, y narra la historia de una joven que se ve

Hansel y Gretel, aque-llos pobres niños cuyo destino pasaba por la marmita y el

estómago de una bruja, no solo con-siguieron escapar y hacerse mayo-res, sino emprender su particular venganza convirtiéndose en experi-mentados y sangrientos cazadores de brujas. Esta es la readaptación del clásico cuento de los hermanos Grimm que plantea Tommy Wirkola en “Hansel y Gretel: Cazadores de brujas”.

Jeremy Renner y Gemma Arter-ton son los encargados de dar vida a la pareja de hermanos. Metidos de lleno en su particular purga de he-chiceras, darán de bruces con un ser demoníaco mucho más peligroso que sus presas, y que podría descu-brirles un secreto del oscuro pasado de los protagonistas.

La literatura juvenil de corte fan-tástico y romántico no deja de gene-rar ríos de tinta, y muchos son los títulos que se están adaptando a la gran pantalla. Es el caso del bestse-ller “Hermosas Criaturas”, una his-toria ambientada en Carolina del Sur, cuya soporífera normalidad se verá alterada por unos habitantes particulares.

Los adolescentes protagonistas en esta ocasión son Ethan (Alden Ehrenreich) y Lena (Alice Englert), una bruja, cuya historia de amor tendrá que hacer frente al oscuro y

La gran pantalla se llena de magia, historia y cine familiar

El actor español Luis Tosar, protagonista de “Operación E”, y José Crisanto Gómez, personaje en el que se inspira la cinta, estrenaron en Colombia la polémica película en el 53 Festival Internacional de Cine de Cartagena de Indias que se desarrolla en esta ciudad. EFE

Los actores españoles Miguel Ángel Muñoz, Kira Miró, Manuela Vellés y Maribel Verdú asistieron en Hollywood a la gala de entrega de los premios Spirit del cine independiente. La película “El lado bueno de las cosas” se convirtió en la gran triunfadora de la noche al recibir cuatro de los cinco premios a los que optaba. EFE/MICHAEL KOVAC

Natascha Kampusch asistió al estreno en Munich de la película basada en su dramática historia y titulada “3.096 días”. Kampusch fue secuestrada cuando tenía diez años y vivió en un sótano durante ocho años.

TOSAR, EN EL FESTIVAL INTERNACIONAL DE CINE DE CARTAGENA DE INDIAS

RECONOCIMIENTO AL CINE INDEPENDIENTE EN LOS PREMIOS SPIRIT

ESTRENO EN ALEMANIA DE LA PELÍCULA SOBRE NATASCHA KAMPUSCH

LA TAQUILLA ESPAÑOLA SE LLENA DE TÍTULOS MUY DISPARES QUE CONTENTARÁN AL PÚBLICO MÁS JOVEN Y AL MÁS CULTIVADO

“WEEKEND” Y “EL CALLEJÓN”, DE DIRECTORES NOVELES, TIENEN ARGUMENTOS MUY DIFERENTES, UNO SOBRE UNA INTENSA HISTORIA DE AMOR Y OTRO DE TERROR PSICOLÓGICO, RESPECTIVAMENTE

atrapada durante la noche en una lavandería de autoservicio, donde es acosada por un asesino en serie.

Otro realizador que se estrena con su primer largometraje es el bri-tánico Andrew Haigh con “Wee-kend”, la historia de dos jóvenes homosexuales que empieza como un encuentro sexual esporádico tras conocerse en una discoteca, pero que conforme transcurren las horas va convirtiéndose en una relación especial y profunda, hasta hacer de ese fin de semana el más intenso de sus vidas.

También hay esta semana opcio-nes para ir al cine en familia. La so-corrida figura de los abuelos cuan-do papá y mamá se van de viaje o tienen que trabajar no ha sido retra-tada muchas veces en el cine. El di-rector Andy Fickman les rinde su particular tributo con la comedia “Abuelos al poder”, humor inocente para toda la familia con Billy Cristal como protagonista.

Él y Bette Midler son los abuelos que tienen que hacerse cargo de sus nietos porque sus progenitores, Ma-risa Tomei y Tom Everett Escott, se marchan de viaje por trabajo. Una obligación inesperada que se con-vertirá en una experiencia vital.

cineT

eatr

o

45

Diario de FerrolDOMINGO,

3 MARZO DE 2013 Nord

esí

a

Fotograma de la película “Hansel y Gretel: Cazadores de brujas”.

mitológico destino escrito para la joven. El resto del reparto de la cin-ta, dirigida por Richard Lagravenes, lo completan Jeremy Irons, Emmy Rossum y Emma Thompson.

HISTORIA

Por otro lado, una producción histó-rica de factura impecable a la altura de las grandes de Hollywood es lo que presenta el premiado realizador danés Nikolaj Arcel con “Un asunto real”, la primera adaptación a la gran pantalla de la historia de amor que sacudió a la corte danesa del si-glo XVIII y a toda la nación, nomi-nada al Oscar como mejor película de habla no inglesa.

Page 20: ordesía - diariodeferrol.com · ra, ubicada no mesmo templo. Logo de diversos rezos, cantos e pregarias, un dos oficiantes achéga-se ao crucifixo levando unha fonte de prata na

Como acostumbra a suceder con los grandes conciertos operísticos, el teatro Jofre vivió el pasado domingo una de esas noches de gala, con sus butacas llenas, para presenciar la ópera de Giuseppe Verdi, Nabucco. La función no dejó indiferente a ninguna de las personas que presenció la velada.

Convulsa semana para padres y equipo docente del Isaac Peral, tras conocerse que uno de los profesores sustitutos reconoció haber recibir masages de los niños y maniatar y amordazar a una alumna del centro.

El pleno de Ferrol volvió a convertirse en el centro concentración de diversos colectivos. Afectados por las preferentes y opositores a los deshaucios aprovecharon la celebración de la sesión de este mes para manifestar su malestar al equipo de gobierno, que aprobó, con el respaldo del PSOE, la creación de un fondo social de vivienda.

El Jofre se llena para ver la ópera Nabucco

Denuncia a un docente

Pleno reivindicativo

Buenas noticias en el Concello de Narón, que esta semana ha visto como se retoman las obras de la futura urbanización de San Mateo. Se trata de una promoción que contempla la construcción de un hotel, un centro comercial y 349 viviendas.

Retoman las obras en San Mateo

CULTURA

VIVIENDA

EDUCACIÓN

MUNICIPAL

Hallan en la parroquia eumesa de Santa María de Ombre los restos de seis nuevas mámoas. Este hallazgo es fruto de los trabajos de planimetría que ejecutan desde el Concello para elaborar el nuevo Plan General de Ordenación Municipal, que se aprobará en breve.

Descubren nuevas mámoas en el Eume

HALLAZGO

Sin augua en OrtigueiraEL CONCELLO HA PARALIZADO LOS TRABAJOS DE LA EMPRESA RESPONSABLE DE LA CONTAMINACIÓN DEL RÍO

Vecinos de siete parroquias de Ortigueira se han quedado sin

suministro de agua potable de-bido a los trabajos realizados por una empresa maderera en la zona. Al parecer, la tala de árbo-les habría provocado la afecta-ción del manantial que se en-cuentra en las inmediaciones del río Baleo, lugar desde el que se toma el agua para dar servicio a los afectados. Técnicos de Aqua-gest determinaron que la calidad de la misma no era apta para se-guir dando servicio a las zonas de Ladrido, Espasante, Céltigos, Loiba, Mosteiro, Barbos y Luhía. El agua que da servicio a las parroquias afectas se encuentra en el manantila del Baleo J. MEISlaSem

ana

46

Diario de FerrolDOMINGO,3 DE MARZO DE 2013N

ord

esí

a