ordesía - diariodeferrol.com · novo libro de LIBROS poemas “Monstruos ... improvisado exército...

21
“Me gusta plantearles retos a mis lectores” “EL ÚLTIMO PASAJERO” DE MANEL LOUREIRO ES UNA NOVELA CON GRANDES DOSIS DE MISTERIO Y ACCIÓN QUE ENGANCHAN AL LECTOR DESDE EL INICIO Chus Pato presenta un novo libro de poemas LIBROS “Monstruos University” llega esta semana a los cines gallegos CINE El Nordestazo Rock de Malpica incluye a Loquillo en su cartel MÚSICA SUPLEMENTO DOMINICAL Diario de Ferrol 23 de junio de 2013 Año XIV / Número 782 EFE/JAVIER LIZÓN N ordesía

Transcript of ordesía - diariodeferrol.com · novo libro de LIBROS poemas “Monstruos ... improvisado exército...

“Me gusta plantearles retos a mis lectores”“EL ÚLTIMO PASAJERO” DE MANEL LOUREIRO ES UNA NOVELA CON GRANDES DOSIS DE MISTERIO Y ACCIÓN QUE ENGANCHAN AL LECTOR DESDE EL INICIO

Chus Pato presenta un novo libro de poemas

LIB

RO

S

“Monstruos University” llega esta semana a los cines gallegos

CIN

E

El Nordestazo Rock de Malpica incluye a Loquillo en su cartel

SIC

ASUPLEMENTO DOMINICAL

Diario de Ferrol

23 de junio de 2013Año XIV / Número 782

EFE/JAVIER LIZÓN Nor

des

ía

páx

inaL

iter

aria

28

Diario de FerrolDOMINGO,23 JUNIO DE 2013N

ord

esí

a

PIONEIRO NAS GRANDES DESCUBERTAS XEOGRÁFICAS E CULTURALMENTE DESENVOLVIDO, PORTUGAL SENTÍASE CHAMADO A GRANDES XESTAS

Equivocado sería pen-sar que o mesianismo, a crenza na chegada dun “mesías” salva-

dor, é exclusiva do pobo xudeo. Ben preto de nós, os viciños portugueses mantiveron a esperanza no regreso de El Rei don Sebastián, que devol-vería a Portugal o prestixio das grandes épocas. O sebastianismo nace dunha lenda cun fondo real: Seguindo imperativos de carácter esotérico, o xove rei don Sebastián marchou á fronte dun maltreito e improvisado exército a conquistar Marrocos e convertir os “mouros” ao cristianismo. Don Sebastián con-siderábase chamado a tan compli-cada empresa en base a unha inter-pretación “sui géneris” do poema épico “Os Lusiadas”, de Luíz de Ca-moens. A súa intención era erixirse en heroi para devolver o orgullo a un país, pequeno de extensión pero grande nas conquistas e nos desco-brimentos marítimos.

O caso foi que no transcurso dun-ha batalla ás portas de Alcácer Qui-bir desapareceu. Era moi novo, ape-nas 24 anos. Ninguén o viu morrer nin se atopou logo o seu cadáver, pero tanto en Lisboa como en Ma-drid dérono por morto. Descenden-te de Xoana de Castela e sobriño de Felipe II, ao non deixar descenden-

cia o monarca español reclamou o trono de Portugal. Por virtude de es-tratexias diplomáticas e onde non abondaron empregando outros ar-gumentos máis convincentes, Felipe II fíxose co trono portugués en 1580. Cumpríase así a unidade pe-ninsular, Iberia capital Lisboa, que duraría até 1640 (con Felipe IV), cando Portugal recupera de novo a independencia. O que para España era un trunfo, para Portugal (“a época dos filipes”) significou unha humillación.

O sebastianismo convértese en lenda mercede a Gonzalo Annes, de Trancoso, un zapateiro/poeta que en base a unha particular interpre-tación do antigo testamento anun-ciou nunha serie de trovas a chega-da dun mesías.

As “profecías” de Gonzalo, de se-gundo apelido Bandarra, converté-ronse en “certeza” para o pobo in-cauto: don Sebastian era o mesías, don Sebastián había retornar de-volvendo a Portugal o esplendor de antano. Aínda hoxe, logo de varios séculos, a lenda pervive no imaxi-nario colectivo portugués.

Non se crea que tan inxenua es-peranza ou ilusión é exclusiva das capas populares. O xesuíta Antonio Vieira sostiña que Portugal estaba destinado por Deus a rexir un quin-

ple…, don Sebastián voltaría para pórse á fronte do pobo portugués e do seu glorioso destino. E voltaría, dicían, unha mañá bretemosa xur-dindo victorioso de entre a néboa dacabalo dun brioso corcel.

O sebastianismo foi recollido ta-mén por Fernando Pessoa. Pessoa aceptaba a morte de don Sebastián pero acreditaba no advenimento dun quinto imperio que liderado por un supra-Camoens situaría a Portugal no lugar prevalente que lle corresponde.

Ora, ese imperio non se basearía como os anteriores na forza das ar-mas nin na dominación política e económica, senón na cultura, sinte-tizadora e superior, á que todos os pobos ibéricos habían facer valiosas achegas.

to imperio que sucedería ao exipcio, asirio, persa e romano. Nese quinto imperio, universal e cristián, “todos os reinos uniríanse baixo o mesmo cetro, todas as cabezas obedecerían a unha soa cabeza suprema, todas as coroas reuniríanse nunha soa diadema”. Para concretar tan vasto plan pensouse en instalar a capital en Brasil e desde alí espallar a in-fluenza portuguesa como un dos “primeiros poderes do universo”.

A utopía do frade Vieira foi reco-llida polos saudosistas de Teixeira de Pascoaes que anceiaban aquel Rei desaparecido na flor da súa ida-de nunha incríbel e inexplicábel de-rrota. Como podía permitir Deus que as “súas” tropas fosen derrota-das polos inimigos infieis? Pero non, aquilo non podía ser tan sim-

XULIO VALCÁ[email protected]

Ilustración de Xabier Garo.

Sebastianismo

Asociación Cultural Xermolos. Guitiriz, 2013. 218 pá-ginas. El libro del autor chantadino se compone de 86 poemas y otras tantas fotografías, que dan cuenta de la trágica desaparición de la realidad geográfica y hu-mana de lugares como Taboada, Paradela o Chantada.

Fundación Alambique para la Poesía. Guadalajara, 2013. 133 páginas. Claudio Rodríguez Fer, José Anto-nio Zambrano, o Irene Sánchez Carrón, entre otros, rinden homenaje a Ángel Campos Pámpano, poeta, profesor y traductor de obras de Pessoa o De la Cerda.

Espiral Maior. A Coruña, 2013. 54 páginas.Con este libro, el dramaturgo y director teatral com-postelano ganó el XV Premio de Poesía de Carral. Cada poema es una invocación que el lector podrá interpretar en términos de ternura, pasión, amistad...

Alianza Editorial. Madrid, 2013. 320 páginas.Liberto Ruano, abogado mujeriego y perdidamen-te romántico, se mueve con igual soltura por juzga-dos y bajos fondos. Todo va a cambiar cuando se vea envuelto en el asesinato de una prostituta.

REMITENCIASXOSÉ LOIS GARCÍA

EL ALAMBIQUEVARIOS AUTORES

TEATROROI VIDAL

LOS HOMBRES MOJADOS NO TEMEN LA LLUVIA JUAN MADRID

Asociación Cultural Xermolos. Guitiriz, 2013. 218 pá-ginas. El libro del autor chantadino se compone de 86 poemas y otras tantas fotografías, que dan cuenta de la trágica desaparición de la realidad geográfica y hu-mana de lugares como Taboada, Paradela o Chantada.

Fundación Alambique para la Poesía. Guadalajara, 2013. 133 páginas. Claudio Rodríguez Fer, José Anto-nio Zambrano, o Irene Sánchez Carrón, entre otros, rinden homenaje a Ángel Campos Pámpano, poeta, profesor y traductor de obras de Pessoa o De la Cerda.

Espiral Maior. A Coruña, 2013. 54 páginas.Con este libro, el dramaturgo y director teatral com-postelano ganó el XV Premio de Poesía de Carral. Cada poema es una invocación que el lector podrá interpretar en términos de ternura, pasión, amistad...

Alianza Editorial. Madrid, 2013. 320 páginas.Liberto Ruano, abogado mujeriego y perdidamen-te romántico, se mueve con igual soltura por juzga-dos y bajos fondos. Todo va a cambiar cuando se vea envuelto en el asesinato de una prostituta.

librosRecomendados

Escribo estas liñas xus-to cando se cumpren exactamente dous anos da morte de Sir

Patrick Leigh Fermor (1915-2011), quen foi descrito por Bruce Chatwin coma o mellor escritor de viaxes da literatura en lingua inglesa. Para-doxalmente, ambos autores están enterrados lonxe, pese a que Chat-win pediu xacer en Kardamili, no Peloponeso, moi preto da casa do seu íntimo amigo. A tumba de Leigh Fermor está sita en Dumbleton, a carón da súa muller, Joan Elizabeth Rayner, finada en 2003. No funeral de Leigh Fermor Colin Thubron, outro afamado autor de viaxes leu unha críptica alusión de Sir Thomas Browne en torno ao número cinco. Os alí presentes ben poideron en-tendela coma homenaxe ao outro gran literato británico vencellado indefectiblemente a Grecia, Lawren-ce Durrell, e ao seu Quinteto de Avignon. Queda por saber quen ocuparía o quinto lugar nesa nómi-na de escritores viaxeiros.

Durrell e Fermor coñecíanse ben. Así nolo fai saber Artemis Cooper na interesante biografía recente-mente aparecida en España Patrick Leigh Fermor (RBA 2013, traduc-ción de Dolores Payás). Se dita bio-grafía se le como unha novela, a mesma Cooper está a preparar para setembro a edición do libro póstu-mo de Fermor, The Broken Road, o esperado final da triloxía composta por dous clásicos ineludibles da lite-ratura de viaxes: Entre los bosques y el agua, e El tiempo de los regalos. Paddy –el prefería que o chamaran así– narra neles a viaxe que realizou aos 18 anos, cando percorreu a pé dende Holanda ata Constantinopla, a través da Alemania nazi e unha centroeuropa desfeita pola Primei-ra Guerra Mundial.

A obra de Leigh Fermor ten tar-dado en traducirse ao castelán e áchase lamentablemente dispersa en varios selos editoriais. Hoxe po-demos achegarnos a súa única no-vela, a recreación da paisaxe e dos ritmos antillanos que é Los violines de Saint-Jacques (Tusquets 2006, tradución de Silvia Barbero), así como aos seus libros de estampas sobre esa Grecia que tanto amou, en Mani. Viajes por el sur del Pelopo-neso (2010) e Roumeli (2011) am-bos publicados por Acantilado. O primeiro traza os seus percorridos por esa áspera terra na que decidiu

construir unha casa no curuto da colina de Kardamili. Mani é unha evocación do presente de Grecia a través de ollar cara o seu pasado. Grecia convertiuno, en certo xeito, nun Byron que levou as cousas ata o final. Como él, cruzou a nado o He-lesponto.

Quedan por traducir da obra de Fermor tres volumes: Three Letters from the Andes (1991), onde nos amosa a súa faceta como alpinista, a correspondencia coa súa amiga Diana Cooper, duquesa de Devons-hire, In Tearing Haste (2008) e o feixe de narracións e ensaios Words of Mercury (2003) editado pola mesma Artemis Cooper.

Fermor é un dos grandes estilis-tas da prosa inglesa posterior a 1945. En certo sentido, a súa figura segue a resumir un ideal máis próxi-mo ao Renacemento que aos nosos días, o do soldado literato, de tan longa tradición dende Sir Philip Sidney ata Robert Graves. A súa biografía de escritor –e mesmo de guionista, pois colaborou con Ro-main Gary na escritura do filme de John Huston As raíces do ceo (1958)– estaría incompleta sen a revisión do seu pasado militar, no que Leigh Fermor levou a cabo un dos máis gloriosos e inéditos golpes de man de toda a guerra. El e outro oficial, Stanley Moss, capturaron ao xeneral Kreipe, comandante en xefe das forzas alemanas en Creta. Tras cruzar unha ducia de controis mili-tares, ocultáronse durante varias semanas nas montañas do centro da illa, perseguidos por boa parte do exército de ocupación.

Fermor narra en Words of Mer-cury un dos momentos máis curio-sos do secuestro:

“Un brillante mencer quebraba a cima do monte Ida. Os tres estaba-mos a fumar en silencio, cando o xeneral, medio para si, musitou len-tamente:

‘Vides ut alta stet nive candidum Soracte’

‘Ves erguerse branco o Soracte entre a alta neve’

Eran os primeiros versos dunha das poucas odas de Horacio que eu sabía de memoria. Continuei reci-tando onde el o deixara.... os ollos azuis do xeneral volvéronse dende o cumio da montaña ata min, e ao rematar eu, tras un longo silencio, dixo: -Ach so Herr Major.

Todo era moi extraño. -Ja, Herr General

Foi coma se por un intre a guerra

habitual bo facer de Clara Pastor, a súa directora: o primeiro libro de viaxes de Leigh Fermor El árbol del viajero. Un viaje por las Antillas (2012) ofrece unha curiosa visión dese universo tan alonxado para os ollos occidentais.

Destaca aínda máis Un tiempo para callar (2010), que recolle es-critos sobre as súas estancias en di-versos mosteiros. O devandito libro está plagado de achádegos litera-rios, de poesía lúcida e aguda que resulta a mellor porta de entrada para a prosa de Paddy Leigh Fermor. Solvitur ambulando, dicía. Todo resólvese camiñando. Nas pegadas das súas verbas Leigh Fermor segue a estar máis vivo ca nunca. Quizá como a el lle tería gustado.

deixase de existir. Os dous bebera-mos das mesmas fontes moito tem-po antes, e a partir dese momento, as cousas pasaron a ser diferentes entre nós.”

Paddy ten presencia curiosa na literatura galega. Xavier Alcalá fic-cionalizou a captura de Kreipe nun meritorio relato titulado A guerra de Creta (VVAA, A semente aqueci-da da palabra, 2003), que mostra a visión popular do acontecemento, tal e como foi transmitida setenta anos despois. Épica e literatura, ou como nacen os poemas épicos.

Mentras esperamos a edición de The Broken Road, podémonos ache-gar, como colofón, a dúas gorento-sas alfaias editadas primorosamen-te por Elba Editorial dentro do

Xosé Antonio LópEz siLvA

o último dos heroes

viax

einco

nst

ante

29

Diario de Ferroldomingo,

23 de junio de 2013 nord

esí

a

Capa da biografia publicada recentemente en España. Abaixo, Fermor na guerra

As épicas de Chus Pato

mái

sLib

ros

30

Diario de FerrolDOMINGO,23 DE JUNIO DE 2013N

ord

esí

a

“Imos buscar un tesouro”, xunto con “Que bonito é Panamá!” e “Correo para tigre”, forma parte dunha serie de libros cos que o gran Janosch –despois dunha pri-meira etapa na que os seus libros tiñan un certo trasfondo político– enxalza o valor da amizade, o auténtico tesouro do título. Faino cunhas deliciosas historias protagonizadas por ani-mais humanizados. Nesta ocasión, oso pequeno e tigre pequeno aprenden que o auténtico valor da vida non sempre está no económico nin no mate-rial. Cunhas ilustracións alegres e coloristas, clásicas e planas, de estilo in-fantil, este entrañable relato de Janosch desprende humor e deixa un pouso sentimental de optimismo e inocencia, cun inesperado fi nal que col-ma as expectativas dos personaxes..Janosch, seudónimo do alemán Horst Ecker (1931), logrou unha grande sona internacional co seu conto “Que bonito é Panamá!”, editado en 1979. Dende 1980 reside en Tenerife, onde escribe e ilustra libros infantís, de na-rrativa, pezas teatrais e fi lmes de animación. Tamén é autor dalgunha no-vela para adultos con elementos autobiográfi cos.

IMOS BUSCAR UN TESOURO

JANOSCH

Kalandraka / 15 euros

O TESOURO MÁIS GRANDE DO MUNDO

CARNE DE LEVIATÁNCHUS PATO

Editorial Galaxia, Vigo 2013.

Antes de falar dun l i b ro de Chus Pato, cousa que fago cada vez que

sae un novo (entre outras razóns porque se hai hoxe unha poeta ga-lega coñecida fóra de Galicia, que se exprese únicamente en galego, esta é Chus, que dentro xa se ve-ría) fago por refuxiarme baixo da pel de Leviatán. E non digo que o ano que ven en Xerusalén, porque prefiro dicir que en Xuvia-Neda, co que xa estou diferindo dos xudeus ortodoxos, o que eu obviamente non son (tampouco heterodoxo, claro).

E digo estas cousas porque o úl-timo libro de poemas de Chus, Car-ne de Leviatán (Editorial Galaxia, Vigo, 2013), ten que ver con este mítico e bíblico becho, que algúns identifican propiamente co demo, na súa versión serpe paradisíaca, outros cunha balea moi grande (e por aí daríamos chegado a Moby Dick, e a cousa relixiosa aquela que fascinaba a Melville, ao Capitán Ahab e ao propio Dylan, xudeu el mesmo, e cantor deste en Bob Dylan´s 115th Dream, por máis que mudándoo en Captain Arab). E máis cousas daría dito se non

Aquí vemos unha Chus Pato disparando por elevación, co mé-rito engadido dunha contención expresiva que sendo selo da casa non deixa de chamar a atención nestas “mínimas moralidades”. Dicía que diante de Chus Pato o mellor é deixarse levar por ela. Trasacordo e digo que o seu é lela, lela en voz alta, facendo nós mes-mos do autofalante que esta auto-ra, transgresora desde o principio, desde cando escribía poesía direc-tísima e “desgarrada”, anda a pe-dir implícitamente dos seus lecto-res. Por aquilo de que a súa é poesía épica, homérica se queren, e hoxe semella moi pouco doado atopar un Esténto

VICENTE ARAGUAS

fose porque a voz “épica”, que me toca xulgar hoxe, é a de Chus Pato. Con ese discurso distante, mais próximo, culturalista, mais con cultura, políglota, mais de aquí, de sempre, irracionalista, mais dota-do dunha lóxica que fai tremar os fundamentos. Os alicerces dunha poética brava que revira o pescozo da convencionalidade, tan veciña por momentos da prosa que isto lembra unha “jam session” entre palmeiras ou baixo duns cipreses, competentes e goberneiros.

Quero dicir que diante da poe-sía de Chus Pato, da que cada vez gusto máis mentres a miña distan-cia poética persoal é cada vez mei-rande, o seu é deixarse levar por ela, en caso de que con ela a cousa veña pouco doada. Chus Pato, en fin, esixe dos lectores unha entre-ga pouco emotiva, un distancia-mento que tampouco é que impli-que frialdade. E como diante de quen escribe, por exemplo, “No aire/ no aire están os corpos/ nos ventres de aire”, ou “Quoi? L´Êternité/ ao irse o sol co mar conta as sílabas”? En poemas que titulan, respectivamente, Para acordeón harmónica e guitarra eléctrica e métrica.

sae un novo (entre outras razóns porque se hai hoxe unha poeta ga-lega coñecida fóra de Galicia, que se exprese únicamente en galego, esta é Chus, que dentro xa se ve-ría) fago por refuxiarme baixo da pel de Leviatán. E non digo que o ano que ven en Xerusalén, porque prefiro dicir que en Xuvia-Neda, co que xa estou diferindo dos xudeus ortodoxos, o que eu obviamente non son (tampouco heterodoxo, claro).

timo libro de poemas de Chus, ne de LeviatánVigo, 2013), ten que ver con este mítico e bíblico becho, que algúns identifican propiamente co demo, na súa versión serpe paradisíaca,

O veterano poeta e narrador can-gués Bernardino Graña prosegue a súa andaina literaria que nos úl-timos anos ten no selo Morgante a súa casa con títulos recentes e in-teresantes como “Curros Enríquez e os gansos” e “Carmela e os la-dróns”. Neste caso, Graña recupera a súa infancia, rende homenaxe ao seu pai en tempos duros e fai de todo literatura, xa que “¡Medre o mar!” está ambientada na guerra civil de 1936 e retrata a vida na vila de Cangas. Faino a través dos ollos dun neno orfo, tutelado estritamente pola súa tía e polo seu avó. Apoucado, aplicado nos estudos e encargado de asistir nos ofi cios relixiosos, o rapaz descubrirá o cinema da man do seu pícaro irmán menor, Milucho, que goza da compaña do poeta ladrón Serafín Graña, e lanzarase a unha aventura que o levará a Vigo co fi llo do xastre. Bernardi-no Graña penétranos a través da súa imaxinación nunha Cangas que vive do mar e morre no mar. Pero non se recrea na nostalxia, simplemente tena como referencia e aprovéitaa para mostrar o seu lado máis pícaro.

¡MEDRE O MAR!

BERNARDINO GRAÑA

Morgante / 12 euros

CRECENDO EN TEMPOS ESCUROS

“O libro de Pato aporta un discurso distante, máis próximo, culturalista, máis con cultura, políglota, máis de aquí...”

CONTRA EL TIEMPOANA MARÍA SHUA

Páginas de espuma, 2013.

Los magistrales cuentos de Ana María Shua

Es la bonaerense Ana María Shua una de las pocas figuras consagra-das, imprescindibles en

la órbita del cuento hispanoamerica-no contemporáneo; y ello, a pesar de haber escrito novelas memorables como La muerte como efecto secun-dario y alguna más. Pero sus ya nu-merosos libros de cuentos y microrre-latos ganan la partida en la producción de esta escritora que lo fue desde la infancia, tanto como lectora insacia-ble y luchadora infatigable en la difí-cil empresa de afirmarse desde un género editorialmente incómodo frente a la novela. Por ejemplo. “Si me trajera una novela... si fuera una no-vela...” era la reiterada y desalentado-ra respuesta editorial a quien había sido más que precoz escritora, se ha-bía iniciado en el teatro y, en 1978, su libro de relatos Los días de pesca tenía editor, aunque su aparición se retra-sase hasta 1981.

Ahora, en esta selección o antolo-gía preparada por la personalísima narradora que es Samanta Schweblin (de cuyos relatos tenemos viva me-moria) y que se titula Contra el tiem-po (Ed. Páginas de Espuma, 2013) puede el lector conocer algunos rela-tos de aquel libro y de otros posterio-res, precedidos de un certero y sensi-ble prólogo de S. Schweblin, donde se combinan vida y obra, biografía y literatura y una precisa caracteriza-

LUIS ALONSOGIRGADO

ción temática y formal de los cuentos de la escritora antologada, lo que se completa con una reveladora entre-vista. En resumen: uno piensa, leídos prólogo y entrevista, ¿qué voy a decir yo ahora?

Lo que se me ocurre es reiterar la voluntad de escritora de Ana María Shua y sus esfuerzos (incluso econó-micos) por llegar al público. Encare-cer su condición de gran lectora y cul-tivadora de lo bien escrito, que se encaja en la tradición argentina y en figuras de la literatura universal. Lite-ratura, la suya, escrita con pulcritud verbal, con imaginación de signo rea-lista o fantástico; literatura con vida propia que recrea claves enraizadas en el vivir cotidiano con algunas refe-rencias autobiográficas y nos remite, en historias de diferente signo, a mi-crocosmos que son fruto de la rica fe-cundidad creadora con la que nos sorprende una y otra vez.

En fin, de Contra el tiempo, lo me-jor con diferencia es “Como una bue-na madre”, el primer relato, que nos atrapa con su inmediatez y que nos in-quieta con el “crescendo” de una anéc-dota que vemos en escena, manejada con mano maestra. “La revancha” es una original contribución a la narra-ción de deporte, tan rica en Argentina en boxeo y fútbol. En otros títulos como “Octavio el invasor” o “Vida de perros” domina lo fantástico (el se-gundo se inspira en el muy tratado motivo del hombre-lobo” impregnado de un tratamiento terrorífico, de pesa-dilla. El clímax ascendente es ley cons-tructiva en el muy realista y hasta kaf-kiano “La mujer herida”. Por su parte, “Ha llegado el escritor” recrea muy probablemente algunas experiencias de la escritora. Otros títulos exhiben una fusión de cotidianeidad e irrup-ción de lo fantástico que evidencia una atractiva y eficaz fuerza narrativa y un certero (irónico a veces) arte de acabar la historia que se nos cuenta.

La antología posee una marcada unicidad que advertimos en tres cons-tantes: la omnipresencia de los cuer-pos y sus daños, su destrucción, sus alteraciones degenerativas, su cruel asedio por la enfermedad, su irrever-sible condena a muerte. Los finales de las historias son siempre de des-trucción y fracaso, de perversión y degradación, de violencia y crueldad en las relaciones humanas, en la vida. Y, en tercer lugar, la inalterable cali-dad de página, la escritura estética-mente trabajada, precisa, equilibra-da. Claro está: Ana María Shua es una figura de alto relieve, de contrastado valor, de privilegiado prestigio –gana-do a pulso y con esfuerzo– en la na-rrativa argentina. Una escritora de obligado conocimiento; el reconoci-miento ya lo tiene.

El de Penelope Fitzgerald (1916-2000), es un caso de narradora tar-día cuyo valor no ha dejado de crecer. De hecho el crítico Philip Henser en un artículo publicado en The Guar-dian bajo el título de “Un genio tran-quilo”, sitúa a Fitzgerald a la altura de “Lawrence, Conrad o Waugh” y defi ne sus cualidades como “inteligencia, comedia y pathos”. Ganadora del prestigioso Booker la editorial Impedimenta vuelve a publicar una novela suya, un texto inteligente y seductor, que recuerda a una comedia de Shakespeare y que crea un universo real y completo, casi tangible, en el que es posible encontrar un auténtico prodigio tras cada esquina.Su trama parte de la joven Chiara Ridolfi acaba de salir del colegio inglés en el que ha pasado su infancia. Al llegar a Florencia, donde viven su pa-dre y su tía, descendientes de una antigua familia de nobles venidos a menos, se enamora del doctor Rossi, un hombre hecho a sí mismo y con una inmensa conciencia de clase. Pero a partir de su primer encuentro, en un concierto para violín de Brahms, el mundo parece confabularse para que sientan que todo se interpone en su camino. El carácter de am-bos, insegura ella e infl exible él, ayuda a hacer de su vida algo insoporta-ble. Hasta que alguien decide adoptar una medida sorprendente y extre-ma, fruto de una peculiaridad ancestral del temperamento familiar.

INOCENCIA

PENELOPE FITZGERALD

TRADUCCIÓN, PILAR ADÓN

Impedimenta / 22,75 euros

EL GENIO VIVO DE PENELOPE FITZGERALD

Escritas con un lenguaje muy narrativo, ágil y visual las memorias noveladas de Jesús Felipe Martínez se presentan en orden cronológico y, aunque centradas en una trayectoria personal, logran convocar literariamente todo el contexto cultural, político y existencial de la generación que nacida en la postguerra civil asiste a los cambios y transformaciones que tuvieron lugar durante los largos años de la dicta-dura. Memoria, por tanto, de una generación que vive desde dentro el paso de una España rural cuasi medieval a la España urbana del seis-cientos y el turismo. En estos recuerdos, el yo personal y propio de un militante antifranquista alcanza a ser memoria de una generación y de una época visto con vigor narrativo y un fino humor.Jesús Felipe Martínez Sánchez (Segovia 1948), catedrático de Lengua Castellana y Literatura, actualmente jubilado, es coautor de la novela “Los narradores cautivos” (Alfaguara, 1999) y de varios ensayos, entre los que destaca “La narración infantil. Una experiencia pedagógica” (Mi-nisterio de Educación y Ciencia, 1977) o “La narrativa española contem-poránea” (Akal, 1987). Ha publicado asimismo antologías y ediciones li-terarias sobre autores clásicos y modernos en las editoriales como Debate, Legasa Literaria, Alborada, Edelvives y Orbis. “Retrato con fon-do rojo” es su segunda obra narrativa.

RETRATO CON FONDO ROJO

JESÚS FELIPE MARTÍNEZ

Caballo de Troya / 24,90 euros

MEMORIAS DEL DESARROLLISMO Y LA TRANSICIÓN

CONTRA EL TIEMPO

más

Lib

ros

31

Diario de FerrolDOMINGO,

23 DE JUNIO DE 2013 Nord

esí

a

letr

asA

tlán

tica

s32

Diario de FerrolDOMINGO,23 DE JUNIO DE 2013N

ord

esí

a

tura visual para estas tramas gur-gullantes de intriga.

O misterio dos bailaríns. Penca de prata transvasa dous textos ca-nónicos do máis de medio centos de relatos protagonizados polo in-fatigable detective. O primeiro de-les publicouse co título orixinal “The Adventure of Dancing Men” en 1898 no rotativo The Strand, para formar logo parte do volume de relatos The Return of Sherlock Holmes (1903). O segundo, “Silver Blaze”, apareceu no mesmo medio en 1892, indo despois parar ao ta-mén compilatorio The Memoirs of Sherlock Holmes (1894).

Esta proposta de Vicens Vives na voz de Alejandro Tobar é, por tanto, unha ben recomendable vía para se achegar á escrita enigmática de Do-

O MISTERIO DOS BAILARÍNS. PENCA DE PRATAARTHUR CONAN DOYLEEd. Vicens Vives. 10,97 euros.

Os enigmas de Sherlock Holmes

Non é frecuente, pero ás veces pasa, que un personaxe lite-rario chega a tal no-

toriedade que empurra a un segun-do plano o seu creador. Iso acontece, coido eu, co celebérrimo Sherlock Holmes imaxinado por Arthur Conan Doyle, clásico entre os clásicos da narrativa de misterio anglófona de hai dous séculos, que segue hoxe a reeditarse relerse con renovada voracidade.

A proba máis evidente da veraci-dade do que conto é que nas últimas semanas foron varias as edicións que da narrativa de Doyle se teñen feito entre nós, dalgunha das cales, por certo, xa teño dado conta aquí.

Pois ben, hoxe quero recuncar nesta materia literaria cunha reco-mendación para aquel@s que se inicien no universo holmesiano: O misterio dos bailaríns. Penca de prata, dous relatos do autor escocés protagonizados polo inefable Sher-lock Holmes e a súa inseparable sombra o Dr. Watson, que foron tra-ducidos con toda competencia por Alejandro Tobar e publicados por Vicens Vives.

Integrados na colección Cucai-na, estes contos van acompañados de amplos e didácticos cadernos de traballo en apéndice nos que pode esmiuzarse a lectura ata tirar dela todo o partido posible, tanto dende o intra coma dende o extratextual, igual no contidista que no estilísti-co, o mesmo no idiomático ca no transversal.

Sempre é agradecido para o pú-blico non familiarizado coa escrita do autor ao que van principalmen-te dirixidas estas edicións atoparse con volumes nos que pertinentes notas aclaratorias e pé de páxina solucionan as posibles dificultades e, amais, ofrecen a través das ilus-tracións (neste caso de Tha) apoia-

ARMANDO [email protected]

yle, que remansa aquí en historias nas que o criptográfico e o dedutivo cobran decisivo protagonismo e manteñen en todo momento o sus-pense duns finais que moito agra-darán aos que se animen a descu-brilos servíndose das artes de ventrílocuo bilingüe de Tobar, quen anosa con tanta naturalidade que tal semella por veces estarmos a ler un escocés galaico ou un atlántico compartido.

Sexan, pois, parabéns tanto para a casa editora e a súa serie Cucaina (na que teñen aparecido xa outros volumes non menos valiosos) coma para o tradutor, pois grazas a am-bos estes dous enigmas de Doyle O misterio dos bailaríns. Penca de prata han ser para todos ben menos impenetrables.

Fotografía do xenial escritor Arthur Conan Doyle

“Al final todo se reduce a encontrar una buena historia”

Agosto de 1939, días antes de que esta-lle la segunda gue-rra mundial un

carbonero británico se encuentra en plena noche en mitad del océano Atlántico a un trasatlántico a la de-riva. Aparentemente no hay nadie abordo, aunque cuando entran des-cubren un barco en perfecto estado con los platos de la comida aun ca-lientes y la bebida servida, pero no hay ni rastro de la tripulación ni el pasaje. El único que puede contar que ha pasado es un bebé judío de unos meses de vida que se encuen-tra solo en medio de la pista de bai-le. Al llegar a puerto el estallido de la guerra sepulta en el olvido esta asombrosa historia del Valkirie, que será rescatada del olvido por un multimillonario empresario setenta años después...

Así resume, Manel Loureiro, un gallego, de Pontevedra, que dejó la abogacía para dedicarse a la litera-tura, su nueva novela. Con su pri-mer trabajo, la trilogía Apocalipsis Z, que se gestó en un blog, consi-guió situarse entre los autores más vendidos del país y también de Es-tados Unidos, casi nada.

Nada de zombies esta vez, ¿no?No, nada esta vez. Ya tenía ganas de hacer algo diferente.

¡Pero ha arrasado con su histo-ria de zombies ambientada en Galicia!Si, y estoy muy, muy contento, pero necesitaba hacer otra cosa, sobre todo después de escribir al ritmo de un libro por año. Además, la histo-ria del Valkirie llevaba más de un año y medio en mi cabeza y necesi-taba plasmarla.

¿Cómo va la promoción?Está siendo de locura. En esta oca-sión he cambiado de editorial, pa-sando de Plaza y Janés a Planeta y aquí todo es distinto, Planeta es un monstruo y las directrices son muy diferentes.

¿Y la respuesta de los lectores?Está siendo increíblemente buena. Estoy muy, muy satisfecho. El últi-mo pasajero solo lleva dos semanas en la calle y ya es uno de los libros más vendidos de España, desde lue-go es una auténtica satisfacción que a la gente le guste.

¿Por qué cree que debe leerse

MAnel loureiro escritor

el autor regresa con un nuevo registro tras el éxito de la saga “apocalipsis Z” /M. Fernández

este libro?El último pasajero es un thriller de misterio con grandes dosis de ac-ción, está repleto de incógnitas y misterios que enganchan al lector, que no puede dejar de pasar pági-nas. Ese es mi principal objetivo, plantear novelas que supongan re-tos a los lectores y que se enganchen desde la página 1, y me da la sensa-ción, por lo que los lectores me han dicho, de que lo he conseguido.

¿Cuál es el secreto de su éxito?Si hubiese algún secreto las edito-riales se harían con el sistema y pu-blicarían libros como churros y no existirían los escritores. No hay una receta mágica, solo hay unos pasos que debes dar. Yo siempre he sido un lector voraz, bebo principalmen-te de la literatura anglosajona don-de hay un personaje carismático que atrapa al lector, una historia que enganche, sobre todo esto, ya que todo se reduce a encontrar una buena historia. Desde luego, lo me-jor de esta profesión es eso, poder idear universos paralelos en los que uno se pierde de vez en cuando.

Le quita usted importancia,

pero ha logrado triunfar nada menos que en Estados UnidosBien, aquello es un caso aparte. Es un mercado muy particular en el que se publica a muy pocos autores no anglosajones al año. Es cierto que si me quedo con eso y con que encima de todo he logrado tener éxito allí pues no me lo creo, la ver-dad.

¿Ha aparcado definitivamente los zombis?Sí, creo que sí. Además, ahora mismo considero que existe una sobresatu-ración de zombies. Está claro que po-dría seguir el camino fácil, estirando una historia que funcionaba, pero no quería volverme el típico esclavo de mí mismo. Un ejemplo de ello es lo que ha ocurrido con J.K. Rowlin, que al dejar su exitoso Harry Potter sus lectores esperaban algo igual y no en-tendieron el cambio. Yo decidí darle un final digno a la trilogía.

¿Cómo comenzó todo?Empecé a escribir para huir de al-gún modo del formalismo de la lite-ratura jurídica y decidí hacerlo a través de un blog. Lo cierto es que había visto días antes una película de zombies que tal vez influyera a la hora de elegir la temática, aunque creo que surgió por mera casuali-dad, antes de este boom que vivi-mos ahora. Lo más llamativo creo que fue situar a los muertos vivien-tes en Galicia. Fue increíble descu-brir un día que el blog había pasado

de los 200 seguidores a casi dos mi-llones. Una pequeña editorial se in-teresó por el libro, después lo hizo Plaza y Janés y así empezó todo. Fue impactante la primera vez que vi mi obra escrita en otros idiomas, no podía creerlo. Todo fue realmen-te asombroso.

¿Entenderán sus lectores el cambio de tercio?Espero que sí, aunque también me interesa llegar a un público nuevo. En la feria del libro de Madrid, por ejemplo, pude comprobar que gran parte de los lectores de El último pa-sajero son mujeres de entre 30 y 60 años, personas con gran capacidad para emocionarse a las que engan-chó la historia.

¿Veremos en la gran pantalla a los zombis de la saga Apocalip-sis Z?Es posible. De hecho los derechos de producción los han adquirido dos importantes productoras galle-gas y se encuentra en fase de pre-producción. No obstante, el merca-do audiovisual en Galicia no está pasando por sus mejores momentos así que no sé exactamente cuando se podrá ver la película en los cines.

¿Para cuando otra novela?Lo cierto es que ya estoy con un nuevo proyecto que me entusiasma. Iba conduciendo una noche de llu-via y paré en el arcén cuando me aaltó la idea....

Podría seguir el camino fácil y

continuar la saga pero no quise convertirme en esclavo de mí mismo

laentr

evis

ta

33

Diario de Ferroldomingo,

23 de junio de 2013 nord

esí

a

El cine europeo estrena tres películas en clave de drama

La a c t r i z B a r b a r a Sukowa (“Europa”) protagoniza “Hannah Arendt”, una produc-

ción francoalemana que relata la vida de la pensadora, filósofa y pe-riodista judía Hannah Arendt, que se exilió en Estados Unidos y provo-có con sus escritos un escándalo in-ternacional.

Dirigida por Margarethe von Trotta (“Visión”), “Hannah Arendt” cuenta además con la interpreta-ción de Axel Milberg (“Rubinrot”) Janet Mcteer (“Albert Nobbs”) y Ju-lia Jentsch (“La granja”), entre otros.

La comedia de anima-ción más terrorífica re-gresa a los cines con “Monstruos Universi-

ty”, una producción de Disney-Pixar dirigida y escrita por Dan Scanlon (“Cars”) y que cuenta con las voces de Billy Crystal (“Una terapia peli-grosa”) y John Goodman (“El gran Lebowski”) en su versión original y Santiago Segura y José Mota en la traducción al castellano.

La precuela de “Monstruos SA” relata cómo se fraguó la amistad en-tre los dos protagonistas principa-les, Mike y Sulley, dos personajes antagónicos que aprenderán a su-perar sus diferencias y se harán in-separables.

Los regresos de Superman y de Monstruos SA animan la cartelera

Los actores Arturo Fernández y Nuria Espert recibieron los premios de La Casa del Actor en una acto celebrado en Madrid. Con estos premios, la Fundación La Casa del Actor pretende impulsar el reconocimiento a los actores que han dedicado su vida a la profesión. EFE/K. RodRigo

Florentino Fernández y Patricia Conde, actores que doblaron al español a los protagonistas de “gru2, mi villano favorito”, posaron con los personajes durante la presentación de la película en Madrid. EFE/J. LizóN

James gandolfini, conocido por interpretar al mafioso Tony Soprano en la popular serie “Los Soprano”, murió esta semana en italia a los 51 años a causa de un infarto. El actor estaba en italia de vacaciones con su hijo Michael, de trece años, y tenía previsto asistir a la 59 edición del Festival de Cine de Taormina. El actor deja dos hijos, Michael, de su primer matrimonio; y Ruth, de nueve meses, de su actual esposa, deborah Lin.

ARtuRo FERnándEz y nuRiA ESpERt, pREMiAdoS poR LA CASA dEL ACtoR

pRESEntACión pREviA AL EStREno dE “GRu2, Mi viLLAno FAvoRito”

JAMES GAndoLFini FALLECE En itALiA dE un AtAquE AL CoRAzón

les “Mi encuentro con Marilou”. Este drama francés dirigido por Jean Becker (“Mis tardes con Mar-gueritte” o “Conversaciones con mi jardinero”) explica cómo un viaje sin destino puede sanar la vida de personas heridas.

Taillandier es un prestigioso pin-tor sexagenario interpretado por Patrick Chesnais (“La escafandra y la mariposa”) que, sumido en la de-presión, abandona a su familia y emprende un viaje en el que conoce a Marilou (Jeanne Lambert), una joven con problemas familiares por la que sentirá de inmediato una co-nexión especial.

bos”) y Amy Adams (“Golpe de efecto”).

Por último, y cambiando de gé-nero, se estrena la película “Después de mayo”. Dirigida por Olivier Assa-yas (“Paris, je t’aime”), el filme tras-lada al espectador al París de la dé-cada de los 70, etapa crucial en la vida de Gilles, un adolescente inter-pretado por Clément Métayer, que se encuentra sumergido en una constante efervescencia política y artística.

El reparto lo completan Lola Cré-ton (“Un amour de jeunesse”), Felix Armand y Carole Combe, que ayu-darán al adolescente a encontrarse a sí mismo en un complejo momen-to histórico.

cinet

eatr

o

“Monstruos University” es el primero y uno de los más esperados estrenos de animación de este verano. EFE

Por otro lado, esta semana tam-bién llega a los cines la nueva saga de superhéroes protagonizada por el gran icono estadounidense, Su-perman.

Titulada “El hombre de acero”, la cinta descubrirá los secretos más ín-timos del joven Clark Kent, destina-do a convertirse en salvador de la humanidad.

Protagonizada por el británico Henry Cavill (“Inmortals”), las se-ñas de identidad del productor Christopher Nolan (“El caballero oscuro”) inundan un filme dirigido por Zack Snyder (“300”) y coprota-gonizado por el ganador de un Os-car Russell Crowe (“Gladiador”), Kevin Costner (“Bailando con lo-

Por otro lado, Laurence Alia (Melvil Pouplad) es un profesor de literatura que lleva toda la vida guardando un secreto en el filme “Lawrence anyways”. Al cumplir treinta años decidirá cambiar de sexo, pero inevitablemente también tendrá que renunciar a su antigua vida.

Estigmas sociales, dramas fami-liares y la frialdad en las relaciones sentimentales hacen de esta cinta una de las obra más maduras del jo-vencísimo director Xavier Dolan (“Les amours imaginaires”).

Finalmente, esta semana tam-bién se estrena en los cines españo-

34

diario de Ferroldomingo,23 de junio de 2013n

ord

esí

a

Calificarla de “Hitchcock de 2ª” podría considerarse semisuma

llevando de sofisma y paradoja. Cierto que nunca tuvo el presti-

gio y la repercusión de las más grandes (“Vértigo”, “Con la Muer-

te en los Talones”, “Psicosis”…), pero su museo de perfecciones

(y rarezas) la convierte en clásico insoslayable. “Spellbound”(o

sea “hechizad@”, “fascinad@”… En México se titulaba, toma ya,

“Cuéntame tu vida”…) juega a ganar con su reparto encabezado

por Ingrid Bergman + Gregory Peck (Pi, para los locutores radio-

fónicos de la época), puesto al servicio de una intriga criminal

cuyo protagonista ha perdido la memoria y busca recuperarla

con ayuda de la Dra. Peterson. Como valor añadido, fue muy pu-

blicitado el hecho de que la “escena onírica” que, a pie de desen-

lace, pone las cosas en su sitio (“el asesino es…”), estaba diseña-

da por Dalí, aunque, con respecto a ello, Sir Alfred se mostraba

bastante displicente en sus conversaciones con Truffaut: “Inven-

tó (S. D.) cosas bastante extrañas que no fue posible realizar. ¡Una

estatua se resquebraja y unas hormigas se escapan de las grietas

y se arrastran por la estatua y, luego, vemos a Ingrid Bergman

cubierta de hormigas!”. Planos mucho más enrevesados había

filmado antes don Alfredo. Estoy por apostar que esta historia de

alguien que dice ser quien en realidad no es lo había puesto ner-

vioso…De cualquier manera, “Spellbound” puso de moda en el

Cine el psicoanálisis. Dos años más tarde, 1947, Fritz Lang, con

“Secreto tras la Puerta”, le rendiría una especie de homenaje, del

que, según contó a Peter Bogdanovich, no quedó en absoluto sa-

tisfecho…Lo de viajar cabeza adentro en busca de imágenes más

o menos turbadoras parece no resultar sencillo…De hecho, a es-

tas alturas, el cine no ha sido capaz de aportar una versión creíble

de “Crimen y Castigo”, novela condenada a la truculencia de-

mencial o un academicismo a prueba de bostezos: el viejo querido

Rasky no tiene quien lo filme. Se me antoja que Orson Welles-

como en el caso Kafka y su “Proceso”- se hubiese salido con la

suya (y con la de Dostoyevski…).

“Spellbound” nació en 1945, año de finalización de la 2ª G. M. y

del comienzo de mi guerra particular contra el mundo, cuando un

16 de julio, a las cinco de la tarde, asomé cabezón al Ruedo Ibérico

y unas manos me agarraron por los pies y comenzaron a golpear-

me los nalgares…Reconozcamos que la peli ha resistido el paso

de los años con más galanura y frío que un servidor de Vds.…Una

curiosidad: ¿No va A. H. y le dice a F. T. que G. P. es un actor “hue-

co, sin ninguna mirada”…? Un día de estos, Sir Alfred, te tacho de

mi lista, chocho viejo…(¡Es una broma, camarada Tovarich…!)

Todavía recuerdo el es-treno de “Trainspot-ting” en el Cine Azul, mediados los 90. Una

sala abarrotada de legionarios de María rugiendo de empatía y auto-rreconocimiento; un “todos para uno” que llevó a mi vecino de locali-dad, hasta entonces “un extraño para mí”, según canta el bolero, a propinarme cómplices codazos du-rante toda la proyección, para, en-cendidas las luces, honrarme con el título de colega e invitarme a unas birras epifanias, por celebrar el éxi-to. Aludí, inveterado cobardica, a cierto compromiso inaplazable: lo dejé plantado y florecido de catarsis en medio del gentío.Humeaba sobre fumado: cuarto y mitad había suce-dido de lo mismo en el estreno de “Historias del Kronen” de Moncho Armendáriz, dos años antes, en otros cines, los Goya, a los que también se los ha llevado el cuesco de una in-dustria que, tras haber superado la bárbara invasión televisiva, navega a trompicones por el ciberespacio…

Lo de “Trainspotting” se me anto-jó folklore, turismo por el “wild side of the street”, sin entrar en el fondo del problema…Lo mismo que, en su tarde, mal y rastro, me pareció “El Crimen de Cuenca”: exhibición del monstruo en barraca de feria…

Tampoco resultaba menos claro que el tal Danny, con su macabra tra-vesura a la hora de adaptar la novela de Irvine Welsh- vida y milagros de un grupo de heroinómanos en un Edimburgo convertido en cloaca-, nos había preparado un “scotch” no apto para paladares pusilánimes, donde el habitual chorrito de soda y cubito de hielo se sustituían por un vómito furioso, exorcizando unos cuantos demonios familiares según los cuales las drogas duras nos ha-rían más libres, más nosotros.

He seguido la pista a su andadu-ra. Lo que vino después, si no palos de ciego, fue un totum revolutum de talento chillón mezclado con veloci-dad (y hasta me atrevería a escribir que con tocino veteado): “La Pla-ya”(2001) dio paso a “28 Días más

dos” de Buñuel presenta otro fuste y otra hondura, desde luego.

“Trance”, faltaría más, se me muere de intensa y de vistosa, en su “viaje alucinante al fondo de la men-te”, que diría Ken Russell. A saber lo que anda por ahí dentro; lo manipu-lables que somos desde fuera…¿Pensamos o nos piensan a nosotros, programados desde sabe dios qué instancia, en su propio beneficio…?

Héteme aquí un cuadro de Goya (“Vuelo de Brujas”), escondido, tras “atraco perfecto”, quién sabe dónde, por un cachorro de gangster viciosi-llo; una psicoanalista de buen ver, encargada, mediante hipnosis, de desfacer aquel entuerto, quien, ade-más, a mayores, no tenía un pelo de tonta; el jefe de la banda y sus mu-chachos, capaces de hacerte la mani-cura de muy mala manera o tratarte con la más delicada de las ternuras masculinas…Sangre, sudor y lágri-mas marca Boyle, ya bruto, ya tan convincente (y demagogo) como Antonio. Una pena que el guión se olvide de contarnos, al detalle, cuá-les eran los terrores más íntimos de la banda al completo (sólo conoce-mos el del negrito malo, mucho que ver con Poe en fase cataléptica) y que, cuando llegue la hora de desve-larnos el “terrible secreto” del prota-gonista, referido a sus hábitos sexua-les, éstos se limiten a…Los míos, camarada Tovarich, habrían de re-sultarte bastante más chocantes (a nivel babilónico)…Lo mejor de la peli: Vincent Cassel, villano hasta las cachas (diríase un Dan Duryea re-gresado del Cine Negro USA años 50), y Miss Rosario Dawson, con glo-riosos misterios de cintura para aba-jo…No se me equivoque, camarada T; como Unamuno dijo : ¡No es eso, no es eso…! No es eso, ni nada que se le parezca.

josé Torregrosa

Trance

recuerda (1945) de a. Hitchcock

la vuelta al mundo en 80 clásicos

Una pelícUla de danny boyle

cineT

eatr

o

35

Diario de Ferroldomingo,

23 de junio de 2013 Nord

esí

a

tarde” (2002) y ésta a “Slumdog Mi-llionaire”, que, con óscar o sin óscar (hasta ocho se llevó, incluidos los de mejor película y mejor director), me parece un ejercicio sobre la cuerda

floja: otra vez el folclore y su ración inevitable de racismo, con su coarta-da de infancias desvalidas, romances del Bosque de los Bollos y torturas policiales de por medio. “Los Olvida-

enFo

togra

mas

36

Diario de Ferroldomingo,23 de junio de 2013N

ord

esí

a muchasFelicidadesFelicita con Diario de Ferrol

DiNa

¡Feliz cumpleaños Dina! Y felicidades también para Pepe. De parte de vuestras nietas, Carla, Lorena y Carolina. Besos.

CristiNa y alberto

¡Muchas felicidades por ese gran día de boda! Os lo desean todos vuestros primos.

Katy

¡Muchas felicidades a todas y que sigáis así de marchosas!

Carla

¡Muchas, muchas felicidades Carla! También aprovechamos para felicitar a sus padres Mariluz y Óscar.

María

¡Muchas Felicidades! De parte de tu madre, tus sobrinos y, en especial, de tu marido y tu hijo. Gracias por todo. Besos.

¡Feliz CuMpleaños!

Felicidades por tu cuarto de siglo. Te deseamos lo mejor, porque lo mereces. No cambies nunca y sigue como siempre. Te queremos. Tus amigos. Besos y abrazos.

enFo

togra

mas

37

Diario de Ferroldomingo,

23 de junio de 2013 Nord

esí

amuchasFelicidadesFelicita con Diario de Ferrol

RubéN

Rubén, toda tu familia y amigos deseamos que pases un muy feliz día.

ADRiáN

Los mejores años de tu vida están a punto de venir. ¡Feliz 25 cumpleaños! Tu familia, que te quiere.

MARcos y ADRiáN

¡Felices vacaciones, chicos! Pasadlo muy bien. Besos.álex

¡Muchísimas felicidades! Te queremos mucho, cariño. Mamá y Santi. Besos.

¡FeliciDADes!

¡Viejo gruñón, deja tus pataletas que ya son 43 años! No obstante, te deseamos lo mejor, ya que te queremos muchísimo. Sesy y Xana. Muchos besos.

enFo

togra

mas

38

Diario de Ferroldomingo,23 de junio de 2013N

ord

esí

a

El ambiente que se vivivió en el recinto fue muy emocionante

Iago Sanmartín con su premio y Manolo Planas recibiendo su distinción de manos de Jesús Piñón, del Boxin Narón

La concejala Natalia Hermida entregando el premio a uno de los homenajeados

Velada del Boxin Narón que se celebró en FIMO el pasado 14 de junio

Los amantes del boxeo han tenido la oportunidad de disfrutar de una velada organizada por Boxin Narón en las instalaciones de FIMO. En total se disputaron siete combates en las dife-rentes modalidades. La cita congregó en el recinto de Punta Arnela a un nutrido grupo de

aficionados, que disfrutaron con la actuación de los púgiles. La cita sirvió también para homena-jear a los boxeadores locales Joaquín Alejo, al fallecido José Dopico (recogió el premio su hijo) y a Iago Sanmartín. Se hizo lo propio también con el cuatro veces campeón europeo y cinco del mun-do Manolo Planas, actual presidente de la Federación Gallega de este deporte.

Laura Lama e Jorge Prieto, Atletismo

Luis Miguel Pita, Deporte adaptado

J. Castro (hermana) e Arantxa Gómez, BaloncestoAlfonso Fraga Seco, Balonmano

Marta Castro Romaní, Esgrima Pablo Ramos Morales, Fútbol sala

O teatro Jofre encheuse para presenciar esta nova edición da gala do deporte ferrolán

Premios de la XXI Gala do Deporte Ferrolán

O teatro Jofre quedou pequeno o pasado día 13 de xunio para presenciar unha nova edición, a vixési-mo primeira, da Gala do Deporte Ferrolán. Duran-

te o certame entregáronse máis de medio cento de pre-mios aos deportistas más relevantes e destacados do panorama local durante o último ano. A maior distinción foi para a arqueira Iria Grandal, que recibiu a Carabela de Prata desta edición, a que distingue á mellor deportista.

Teresa Hermida y Adrián Martínez, Fútbol sala

Alberto Hermida y Sara Rey, Hípica

Ángel Guillén Herrero, Kárate

En Natación, premios para Óscar García y Claudia

Silvia Arroyo Cunha, Pádel

La madre de Alberto Díaz Mbang, Halterofilia

Sandra Dopico Codesido,Judo

Álvaro Gutiérrez y Antía Graña, Kaiac Polo

José García de los Reyes Luque, Pádel

Ángel Saavedra Arozamena, Remo enFo

togra

mas

39

Diario de Ferroldomingo,

23 de junio de 2013 Nord

esí

a

Manuel Martínez Castro, Golf

Pablo Trillo Valeiro, Judo

Carmen Mª Peña Caaveiro, Kárate

Eva Herrero Domínguez, Natación sincronizada

Antonio L. Calvo Fernández, Pesca

enFo

togra

mas

40

Diario de Ferroldomingo,23 de junio de 2013N

ord

esí

a

Alejandro Rico Lodeiro, Bodyboard

Juan García Burgos, Tenis

Carmen López Graña, Xadrez

Javier Pérez Bouza, Triathlon

Vanesa Suárez Díaz, Remo

Darío Piroscia Penado, Tiro olímpico

Erika Franco y Miguel Pérez, Surf

Camila Alonso Aradas, Triathlon

Alba Sanmartín, Ximnasia estética

Iria López y Fernando Tajuelo, VelaAaron Tellado Martínez, Waterpolo

Belén Sañudo y Antonio Casal, Tenis de mesa

José A. Calvo Amado, Rugby

Jennifer Bartuca Nión, Tiro con arco

Henrique Rey Malde, Xadrez

Laura Pena Fernández, Ximnasia Rítmica

Equipo infantil bateis Club A Cabana, recibindo a Mención Especial do Xurado

José López Rodríguez, recollendo o premio de Vella Gloria

O premio á mellor dirixente deportiva foi para Mª Carmen Barro Pita

Sergio Trillo Valerio, Mellor promesa masculina

Juan Varela Torrente, Mención Especial Xurado

Mención Especial Xurado á Xunta de Educación Físca da Armada

O galardón a mellor clube de promoción base para o clube Esquío

Claudia Rojo, Mellor promesa feminina

Os gañadores das carabelas, Iria Grandal, Guillermo J. Rodríguez e Álex López enFo

togra

mas

41

Diario de Ferroldomingo,

23 de junio de 2013 Nord

esí

a

Melina Alonso Aradas, Mención Especial do Xurado

“Come o mar” propone un suculento bocado de turismo mariñeiro

El sitio web www.co-meomar.com recoge todas las posibilida-des de ocio que ofrece

esta iniciativa, lo que permite com-binarlas en función de las preferen-cias personales de cada uno y plani-ficar si así se desea una completa “escapada mariñeira” para todo el fin de semana en cualquier zona de la costa gallega.

Así, si uno se aproxima por ejem-plo al territorio del Grupo de Acción Costeira Seo de Fisterra-Ría de Mu-ros-Noia (donde surgió “Come o mar”) puede iniciar su escapada acercándose al Museo de la Pesca de Fisterra, donde el guía y poeta Francisco Manuel López Martínez (“Alexandre Nerium”, para los que quieran conocer su obra) sumerge al visitante como pocos sabrían ha-cer en la cultura marinera más au-téntica, seguramente porque tras su amable sonrisa se esconden años de experiencia en el mar.

Quizás sea esta precisamente una de las características esenciales de “Come o mar”: la oportunidad de conocer y descubrir la Galicia más marinera a través de sus pro-pios protagonistas. Otro ejemplo es la tripulación del catamarán “María Elena”, que comparte experiencias con el pasaje mientras le descubre la otra cara del faro de Fisterra, esa que solo puede verse cuando se está a bordo de una de sus rutas marine-ras por el “finisterrae”.

No menos interesantes resultan los talleres organizados por O Can-to da Balea en Lira (Carnota) don-de, entre otras cosas, se puede aprender a distinguir las distintas especies de pescados y mariscos de un modo ameno y divertido. O los obradoiros gastronómicos organi-zados a bordo del “Joaquín Vieta”, un balandro construido en 1916 en una carpintería de ribeira de O Freixo y restaurado con mimo por su tripulación. Sobre sus históricas cuadernas se emprende una ruta única durante la que el visitante en-sueña la navegación de antaño, al tiempo que aprende a preparar, por ejemplo, unas sardinas marinadas.

Del trabajo de mariscadores como Ricardo (con el que también se pueden descubrir las artes del marisqueo) da cuenta también el Museo da Memoria Mariñeira de Porto do Son, parada obligada para conocer no solo las artes y la cultura

turismo

De izquierda a derecha y de arriba a abajo: El balandro “Joaquín Vieta” durante una de sus rutas; mariscador explicando las artes; museo do mar de Fisterra; obradoiro gastronómico a bordo; Museo da Memoria Mariñeira de Porto do Son; taller de reconoci-miento de especies y el catamarán “María Elena”.

La costa gallega está llena de atractivos entre los que están sus costumbres, gastronomía, paisajes, su gente... Para descubrir todos estos encantos de cerca los Grupos de Acción Costeira de

Galicia han desarrollado la iniciativa “Come o mar” durante todos los fines de semana de junio. Es una inmejorable oportunidad para adentrarse en la cultura marinera gracias a una amplia y

variada programación que combina múltiples alternativas turísticas y de ocio vinculadas al mar, que se prolonga más allá de este mes con las propuestas de Mar Galaica.

enD

etal

le42

Diario de Ferroldomingo,23 junio de 2013N

ord

esí

a

marinera sino también su propia me-moria, a través de los testimonios au-diovisuales de los hombres y mujeres del mar de esta localidad costera.

La experiencia marinera puede re-dondearse haciendo noche en lugares tan idílicos como La Pesquería del Tambre, en Noia, y degustando la pro-puesta gastronómica de “Come o mar” (elaborada siempre con productos del mar) en establecimientos como Casa Anido (ubicado en una antigua fábrica de salazón de Muros), el restaurante

Pepe do Coxo (O Freixo) o el Bodegón O Pescador (Portosín), entre otros.

Con ellos son en total más de 500 establecimientos y entidades los que integran la oferta de “Come o mar” a lo largo de la costa gallega durante todos los fines de semana de junio.

En todo caso, para aquellos que quieran experimentar la cultura del mar más allá de este mes, pueden acer-carse a todas las alternativas que ofre-ce a lo largo del año Mar Galaica en www.margalaica.net.

nonito [email protected]

La XVIII edición del Fes-tival Derrame Rock, que ha cambiado su ubicación, para mejor,

se presenta potente con 32 concier-tos –16 cada día– distribuidos en dos escenarios. Agnostic Front, Reincidentes, La Pegatina, Def con Dos y Costas serán algunos de los grupos que “derramarán” su rock ante un público que la organización espera numeroso.

Destaca el concierto que dará el grupo de la casa los Suaves en el escenario de la Radio Galega el día 29 a las 23.50 horas. Será mono-gráfico y lleva el título “Los Suaves Somos Todos. La Reunión”, donde componentes de todas las épocas de la banda pisarán el escenario para interpretar junto a los actua-les integrantes todos los clásicos

“Cinco pé-talos na voz, per-fume de

flor campeira, medra no alto do cas-tro e a sombra da Oliveira”. Así ini-cia Carlos Fontes a presentación de “A sombra da Oliveira” (Inquedan-zas SonoraS) a segunda escolma de cancións tradicionais galegas do grupo de pandereteiras “Tanxedo-ras”. As súas voces tan persoais identifícanas e diferencian doutras formacións.

Tanxedoras é un proxecto que agroma en setembro de 2003 coas primeiras choivas que fan medrar a herba nos campos, que enchen os regueiros e acougan as sedes do ve-rán. Son cinco mulleres –Leni Pérez, Margó Gaioso, Teresa Santamaría, Loli Pérez e María Silva– que tecen xotas, muñeiras, valses e rumbas con instrumentos tradicionais gale-gos: pandeiro, pandeireta, gaita, acordeón, cunchas, ferriños, culle-res, legóns, tixolas, morteiros, etcé-tera. Con anterioridade, formaron parte doutras agrupacións folclóri-cas, mais os camiños da vida as xun-taron para traballar arredor dunha idea común: a recuperación do le-gado musical de Galicia.

De norte a sur da xeografía gale-ga recibiron dous seus maiores o va-lioso legado de pezas tradicionais, que fan súas e relanzan ao mundo, para que resoen e prendan novas sementes que mateñan vivo o son da nosa terra.

Traspasando fronteiras abren ou seu repertorio a músicas de territo-rios veciños, reinterpretando pezas que recollen do folclore portugués e astur-leonés.

nordestazo y Derrame

tanxedoras presenta “a sombra da oliveira”

LLega eL verano y con éL gaLicia se puebLa de festivaLes musicaLes, para Los amantes de La fiesta y Los sonidos más variados. Las organizaciones se han “buscado La vida” durante meses para poder mantenerse en pie, a pesar deL “ventarrón” que sopLa, y siguen su camino, aunque sea ajustando eL cinturón presupuestario. dos ejempLos, eL derrame rock de ourense que se ceLebrará en benposta Los próximos 28 y 29 de junio y eL nordestazo rock de maLpica, que tendrá Lugar eL 13 de juLio.

del grupo. Las entradas costarán un 27 por ciento más baratas que en 2012 quedando el precio del abono sin camping en 38 euros más gastos de distribución y con acampada en 43 euros más gastos. Las entradas por días costarán 25 euros más gastos.

Por su parte, la asociación cultu-ral Tralla, organizadora del Nor-destazo Rock de Malpica de Ber-gantiños –con Loquillo, Corizonas, Hamlet, Costas, Sandford Music Factory y los DJ’s Chema Ray y An-tón (con sesiones gratuitas en la playa)– otea un horizonte despeja-do en cuanto a la afluencia de pú-blico esperando superar las 4.500 personas que acudieron a la pasa-da edición en vista de la venta de entradas anticipadas, que cuestan 15 euros.

Ya no hay canción del verano a la “antigua usanza”. En su lugar desde el Caribe llegan las músicas tropicales, calientes y bailonas para amenizar los saraos veraniegos. Fiel a su cita se anuncia la llegada de un clásico del verano, “Caribe 2013”, un doble CD recopilatorio con la presencia de habituales del género como Juan Magán, Don Omar, Andy Rivera, Comando Tiburón, Plan B y Chino y Nacho, entre otros. Junto a este “mueve caderas”, en un mismo pack, se incluye el “Disco Estrella 16”, que recopila 40 temas superventas de Maroon 5, Carly Rae Jepsen, Swedish House Mafia, Calvin Harris, Avicii y lo último de PSY… etcétera. Dos en uno para la fiesta.

Para los amantes de la “música disco” Chic publica una caja de cuatro discos con todos sus éxitos y material inédito, rarezas, tomas alternativas, remixes (del DJ francés Dimitri Paris), canciones inéditas y temas de otros artistas producidos por el grupo de Nile Rodgers. Encabezó en los años 70 y 80 la revolución “disco” hasta convertirse en “la mayor factoría de hits desde la Motown”. El repertorio de Chic es además uno de los mas sampleados de la historia y Nile Rodgers se convirtió en el mayor productor pop de los 80, trabajando con artistas de la talla de David Bowie, Madonna, Mick Jagger, INXS, Michael Jackson o Duran Duran. Nile Rodgers y Chic han vuelto a acaparar la atención de los medios de comunicación tras la colaboración con Daft Punk en su nuevo disco.

Dos en uno, “Caribe 2013 y DisCo estreLLa 16”

ChiC pubLiCa La Caja Definitiva

todoM

úsi

ca

43

Diario de ferroldomingo,

23 junio de 2013 nord

esí

a

LOEWE DISEÑA MONEDEROS DE ANIMALES Loewe ha diseñado una serie de monederos, charms y candados con formas de distintos animales. La idea surgió cuando a uno de los artesanos se le ocurrió hacer una vaca de pequeño tamaño empleando piel de ternero que había sobrado del bolso en el que estaba trabajando. Siguiendo la técnica del origami, mediante una serie de sencillas dobleces sujetas mediante puntadas discretas y estratégicamente situadas, los artesanos de Loewe han creado unos monederos con forma de osos, elefantes y toros. Realizados en piel de ternera refi nada, una cremallera que recorre el lomo revela el interior sin forrar característico de tantos bolsos de Loewe. También de piel de ternera refi nada, los charms tienen la misma forma que los monederos, pero están hechos en miniatura y llevan una pequeña cadena metálica. Están disponibles en colores verde bosque, coral, violeta, magenta, lila y rojo sangre de toro. Los candados han sido moldeados en metal dorado.

UNA ESTILIZADA TORRE CILÍNDRICA Apple presenta sus novedades: nuevo iOS 7, otra generación de portátiles y un espectacular Mac Pro. El equipo de sobremesa más profesional de la marca recibe un profundo remodelado que afecta no solo a todos los componentes, sino también al aspecto y diseño del dispositivo. Se cambia la clásica “torre” por una caja cilíndrica fabricada en aluminio y de color completamente negro. Según Apple han elegido este formato para mejorar el sistema de refrigeración, ahora central y que afecta a los componentes distribuidos por los laterales. El calor se disipa hacia el interior que, a su vez, sale hacia arriba. Algo sencillo y a priori muy práctico. El nuevo Mac Pro de 2013 es muy potente, haciendo uso de procesadores Intel Xeon, gráfi cos AMD FirePro y almacenamiento fl ash por PCI Express.

TECLADO PARA EL IPADLogitech cree que en los actuales tablets está el futuro de la educación, pero que se necesita un teclado. Puede ser uno de los muchos inalámbricos que hay en el mercado o su nuevo Logitech Wired Keyboard para iPad, que utiliza cable. Para olvidarse de las baterías, Wired Keyboard se conectará directamente al iPad, ya sea una versión antigua o el más moderno con conector Lightning. Es un teclado QWERTY completo al que se le ha añadido una fi la superior de teclas de accesos directos (control y gestión de la reproducción de música, bloqueo del tablet...) y protección frente al derramamiento de líquidos. El fabricante lo ve como el teclado perfecto para estudiantes, aunque tendrán que ahorrar 45 euros para invertirlos en él. Empezará a venderse en el mes de agosto.

PARA IR AL MERCADO EN VERANOMiniLunchBox Deco es la colección más veraniega de Iris Barcelona. Para la temporada de verano las bolsas térmicas para transportar comida se visten de colores y estampados alegres. Iris Barcelona ha rediseñado el típico capazo para hacer la compra. Market Bag es una bolsa bonita, divertida y original. Su diseño destaca por un fondo negro, a modo de pizarra, con nombres y dibujos de alimentos. La bolsa se puede llevar en la mano o en el hombro. Su interior termoinsulado conserva los alimentos frescos durante mucho tiempo y dispone de una rejilla con cierre para llevar la comida bien sujeta. También dispone de un bolsillo en el interior y una mini calculadora.

Homedia, un televisor con un moderno diseño retro

EL TELEVISOR ES UNA PIEZA FUNDAMENTAL EN TODOS LOS HOGARES Y ÚLTIMAMENTE PARTE IMPORTANTE INCLUSO DE LA DECORACIÓN. LAS ÚLTIMAS TECNOLOGÍAS COMBINAN EL DISEÑO Y LAS PRESTACIONES

Los televisores han ido evolucionando en los últimos veinte años desde esos armatostes

con una amplia y sobresaliente par-te trasera imposibles de mover y en-cajar dentro de un mueble hasta las pantallas ultraplanas que hay en la mayoría de los salones en la actuali-dad.

Pero realmente es complicado, como ha descubierto el diseñador Robert Bronwasser, encontrar un televisor diferente en lo que a dise-ño se refiere.

Salvo marcas como Hansspree, la mayoría de los fabricantes no se complican la existencia. Así, el dise-ñador danés ha creado un concepto llamado Homemedia, un televisor

donde se fusiona la última tecnología con un diseño completamente diferente que aporta a la decoración del hogar un toque algo re-tro.

El marco del televisor está forrado de tela similar al denim, pero con un aca-bado en turquesa que pre-cisamente busca sumar al diseño de la habitación en la que esté, no convertirse en un mero objeto más que no aporta nada. Algo que inspire más que esos mamotretos negros.

Bronwasser ha busca-do la manera de hacer del televisor

donde se fusiona la última tecnología con un diseño completamente diferente que aporta a la decoración del hogar un toque algo re-

El marco del televisor está forrado de tela similar al denim, pero con un aca-bado en turquesa que pre-cisamente busca sumar al diseño de la habitación en la que esté, no convertirse en un mero objeto más que no aporta nada. Algo algo personal

que dé identidad al cuarto en el que esté. Su soporte amarillo remata el diseño, y la lástima es que no sea más que un concep-

to todavía. Pero la idea de que el televisor

evolucione en el campo del diseño y no sólo en la tecnología es sensa-cional.

elIn

venta

rio

44

Diario de FerrolDOMINGO,23 JUNIO DE 2013N

ord

esí

a

INCENSARIOS DE ARCILLAFabricados con arcilla New Mexico y diferentes colores, estos incensarios llevan el espíritu de la naturaleza a los hogares. Hay dos modelos, el de horno de adobe y el de tradicional tipi indio. Con el incensario vienen incluidos veinte ladrillos de Pinon incienso. Cada estilo se vende por separado y sus medidas aproximadas son de 11,4x6,3 centímetros el horno y 6,3x7,6 centímetros el tipi. Su precio es de unos siete euros.

Dedales y botones cobran protagonismo

LAS PIEZAS ORIGINALES GANAN CADA VEZ MÁS ADEPTOS EN TODOS LOS HOGARES

duado en la escuela de diseño in-dustrial de Florencia.

El dedal y el botón, pe-queños objetos que están en todas las ca-sas desde hace siglos,

han sido algunos de los objetos que han inspirado las fabulosas creacio-nes de un joven diseñador italiano llamado Vito Nesta.

Así han nacido “inDito” y “beau-Toni”, un bello recipiente y un plato para mesas diferentes. Nesta ha re-producido, ampliado, el diseño de un dedal y un botón, dos objetos muy comunes ricos en historia y re-cuerdos infantiles, la abuela de Vito era costurera.

A partir de materiales cerámicos (yeso y arcilla, el plato; te-rracota y cris- tal de esmal-te, el “dedal”) el promete-dor creador italiano ha

compartido su memoria afec-tiva y propone dos piezas de gran atractivo.

El dedal de Vito Nesta pue-de ser lo que se quiera: reci-piente para mil cosas, jarrón, maceta, simple objeto de de-coración. Los platos se pre-sentan en seis colores diferen-tes y los “dedales” en trece.

Decorativos y funcionales, atractivos y divertidos, cuen-tan con la firma de un artesano gra-

Dutch Design Chair es un taburete di-señado por los holandeses Tim

Várdy y Marcel Hellemons. Pesa 896 gramos y soporta hasta 200 kilogramos de peso y con él han ganado un premio Red Dot de di-seño.

Se trata de una magnífica pie-za plegable de cartón de alta ca-lidad y cien por cien reciclable. Un versátil taburete para el ho-gar y para todo tipo de espacios, que también puede ser una sim-ple caja o una original cesta. Un taburete que también puede ha-cer la función de una mesa auxi-liar. Queda elegir un modelo en-tre una atractiva colección de acabados gráficos…

Resistentes taburetes de cartón muy decorativos

La iluminación es parte fundamental en la decoración de los espacios, pero no

solo por dar luz, sino también por su estética.

Algunas más originales, otras más cercanas a obras de arte y, en otros casos, funcionales y di-vertidas la variedad es increíble. El dúo Domaas / Høgh (Ane Do-maas y Kathrine Høghes) ha creado una opción muy intere-sante, una lámpara a la que die-ron el nombre de LM Box y que, además de aportar luz, cuenta con una serie de interesantes de-

Una lámpara magnética funcional y divertida

talles. A simple vista parece una caja de madera que ilumina desde su pantalla blanca colocada en la parte frontal.

Pero, además, ese sector está ha-bilitado para ser decorado. Dibujos, mensajes o lo que se desee. Por otro lado, los paneles de los lados están dotados de una estructura magnéti-ca que brinda la posibilidad de col-gar en ellos, con imanes, lo que se quiera. Notas, fotografías, dibujos y llaveros, entre otras cosas.

Para colocar en el suelo o bien sobre un mueble, la lámpara LM Box es un producto decorativo y con muchos usos.

elIn

venta

rio

45

Diario de FerrolDOMINGO,

23 JUNIO DE 2013 Nord

esí

a

(yeso y arcilla, el plato; te-rracota y cris- tal de esmal-te, el “dedal”) el promete-dor creador italiano ha

tes y los “dedales” en trece.Decorativos y funcionales,

atractivos y divertidos, cuen-tan con la firma de un artesano gra-

LCUENCOS CON HUELLAS VEGETALESDespués de graduarse en la prestigiosa Design Academy de Eindhoven, Katharina Mischer (1982) y Thomas Traxler (1981) fundaron en 2009 el estudio de diseño Mischer’Traxler. Invitados a dar conferencias y talleres en las mejores academias, institutos y universidades europeas, sus proyectos y creaciones buscan un equilibrio entre lo artesanal y la tecnología, concibiendo sistemas y métodos de producción sostenibles que ponen de manifi esto la importancia de la naturaleza. Katharina y Thomas han reeditado la colección Reversed Volumes, que nació como un proyecto experimental para Foodmarketo en el año 2010. Un conjunto de cuencos de resina que conserva la huella de una fruta o verdura. Aptos para el lavavajillas, se fabrican mediante un proceso mixto industrial-artesanal ya que el acabado y la elaboración de los colores se hace manualmente. Con el sello Made in Spain de PCM.

Nor

desí

a

aVoces

María Jiménez confiesa en “¡Hola!” que se ha operado para quitarse un tumor que tenía en el pecho. La cantante habla de cómo ha vivido su enfermedad y de la muerte de Pepe Sancho, su exmarido y padre de su hijo, Alejandro. “Estaba con mi hijo y me llamaron porque estaban diciendo que Pepe se había muerto. Me quedé bloqueada porque tres días antes había tenido que contarle a Alejandro que me habían descubierto un tumor en el pecho”.

Se sabía que estaban juntos, ella no lo negaba y confesaba estar feliz. Sin embargo, no ha sido hasta ahora cuando la bailaora Cecilia Gómez ha presentado en sociedad a su chico, el exgimnasta Jesús Carballo. La pareja acudió a la cena benéfica organizada por la fundación Lucas Koch, oficializando así su relación.

María JiMéNez, operada de uN tuMor

CeCilia GóMez y Jesús Carballo, JuNtos

semana de bautizos

borja Thyssen y Blan-ca Cuesta celebraron el bautizo de su ter-cer hijo, Enzo, que

nació en octubre de 2012. La iglesia de San Pedro, en Tarrasa, fue el lu-gar elegido por el matrimonio para que el tercero de sus hijos recibiera las aguas bautismales.

A la ceremonia asistieron un gru-po de familiares del matrimonio, como los padres de Blanca, Miguel Cuesta y Heidi Unkoff, y amigos como Alejandra Prat y su marido, Paloma Segrelles o Chelo García Cortés, entre otros. El pequeño lu-ció el mismo faldón de cristianar que llevaron sus hermanos Eric y Sacha.

La gran ausente fue la baronesa Thyssen, a causa de las desavenen-cias que tiene desde hace unos años con su hijo y su nuera.

DiArio DE FErroLAño XiV / NúMEro 782 SuPLEMENto DoMiNiCAL

DoMiNGo23 DE JuNio DE 2013

ba el mismo faldón de cristianar que llevó el torero en su bautizo. A la ce-remonia asistió Gloria Camila, hija de Ortega y Rocío Jurado, pero no su hermano, José Fernando, ni nin-gún miembro de la familia Jurado.

El tErcEr hijo dE Borja thyssEn y Blanca cuEsta y El primEro dE josé ortEga cano y ana maría aldón cElEBraron su Bautizo

La princesa de Asturias fue fotografiada visitando por sorpresa y en solitario las casetas de la Feria del Libro de Madrid, donde estuvo durante unas dos horas, que aprovechó para curiosear por diferentes puestos de los muchos instalados en el recinto ferial del parque del Retiro, y para adquirir varios libros. Durante esa jornada doña Letizia, que vestía de modo informal, consiguió pasar totalmente inadvertida entre la gente, excepto para la mirada del fotógrafo que realizó las ins-tantáneas para “¡Hola!”.

La princesa Carolina de Mónaco aparece en la revista “¡Hola!” en una faceta nunca vista hasta ahora, la de abuela. Se trata de las fotogra-fías más tiernas de la glamourosa princesa con su nieto, Sacha, que ya tiene tres meses, a bordo del “Pachá III”. La princesa estuvo junto a su hijo Andrea Casiraghi y la pareja de este, Tatiana Santodomin-go, disfrutando de unas vacaciones en el barco familiar y cuidando de su nieto, a quien le da el biberón con ternura, como se puede ver

en las imágenes que ofrece esta semana la revista. La pareja tiene pre-visto casarse este verano, aunque toda- vía no se

conoce la fecha.

La princesa Magdalena de Suecia ha sido fotografiada en el paraíso junto a su marido, Chris O’Neill. Después de su romántica boda en Suecia hace dos semanas, la pareja ha viajado a una exclusiva y re-cóndita isla del archipiélago de las Seychelles, el mismo lugar que eligieron los duques de Cambridge para su luna de miel. Este especta-cular viaje se trata de una sorpresa que ha querido dar Chris O’Neill a Magdalena, quien no supo hasta el mismo momento de embarcar el destino de su viaje de novios.

la princesa letizia, de incógnito

Carolina de Mónaco ejerce de abuela

luna de miel de Magdalena de suecia

Por otro lado, el exdiestro José Ortega Cano y Ana María Aldón bautizaron el pasado fin de semana a su hijo José María en la iglesia de San Bernardo de Sevilla. El peque-ño, que nació el 8 de febrero, lleva-

en primera línea

Borja y Blanca, con su hijo Enzo; ortega cano y ana aldón, con josé maría. hola

A lo largo de su carrera profesional, rosa Clará ha tenido el privilegio de vestir a novias tan conocidas como Paula Echevarría, Lorena Bernal, Paulina rubio o Sheila Dúrcal. Sin embargo, el pasado sábado todas las miradas estaban puestas en el vestido que ella misma diseñó para dar el “sí, quiero” al empresario Josep Artigas. Lució un elegante vestido estilo años 30 de manga larga y cuello a la caja en crêpe de seda natural blanco con detalles de pedrería en los puños y la cintura. semana

la seNCillez del Vestido de rosa Clará

Los manifestantes brasileños piden más inversiones y menos gastos deportivos

n efe río de janeiro

Las protestas se apagaron conforme fueron comenzando los partidos de fútbol

Unos 15.000 manifestantes ini-ciaron ayer una marcha hacia el estadio Mineirao de la ciudad brasileña de Belo Horizonte, donde Japón y México se midie-ron en partido de la Copa Confe-deraciones, para protestar por los elevados gastos del gobierno en eventos deportivos y exigir mejores servicios públicos.

Los manifestantes critican las costosas inversiones y los posi-bles desvíos de recursos públicos en la construcción de los estadios que la FIFA exigió para Brasil como sede de la Copa Confede-raciones, que comenzó hace una semana, y del Mundial de 2014.

La protesta en Belo Horizon-te, una de las tantas que sacuden a Brasil desde la semana pasada, es la mayor entre las convocadas para ayer pese a la propuesta de diálogo que la presidenta brasi-leña, Dilma Rousseff, hizo en la víspera a los manifestantes.

Ni el discurso de la jefe de Es-tado en el que propuso un pacto nacional para mejorar los servi-cios públicos ni la reducción de las tarifas de transporte público, que era la reivindicación inicial de los manifestantes, han con-vencido a los brasileños de cesar sus manifestaciones.

Pese a que han perdido inten-sidad desde la multitudinaria

Los manifestantes muestran su desacuerdo con las inversiones en eventos deportivos eFe/a. Lacerda

jornada del jueves, cuando cerca de 1,2 millones de brasileños sa-lieron a la calle en un centenar de ciudades, las protestas prosi-guieron ayer en al menos 70 mu-nicipios, entre ellos siete capita-les regionales.

Los manifestantes en Belo Ho-rizonte se concentraron en la céntrica Praça Sete y anunciaron su intención de marchar hacia el estadio Mineirao pese a la adver-tencia de la Policía de que no per-mitirá que se acerquen a menos de tres kilómetros del lugar.

Los espectadores que acudie-ron al Mineirao llegaron sin com-plicaciones e ingresaron en un clima festivo al partido.

Los manifestantes también convocaron protestas en Salva-dor, donde Brasil e Italia se en-frentan también en la Copa Con-federaciones, pero sin mucho éxito, ya que pocas personas se mostraron dispuestas a generar alguna complicación en el parti-do de la selección brasileña.

La protesta en Belo Horizonte también estuvo dirigida a criticar un proyecto de ley impulsado por un polémico diputado y pas-tor evangélico para autorizar a psicólogos a ofrecer tratamiento para “curar” a los homosexuales.

Las mayores manifestaciones se registraron en Sao Paulo y en Goiania. n

Varias ciudades convocaron actos contra las medidas del Gobierno

La presidenta se comprometió a dialogar con los dirigentes

n Ilya U. Topper estambuL

La Policía turca lanzó ayer gases lacrimógenos para dispersar a los numerosos manifestantes que seguían ocupando la comer-cial calle Istiklal tras haber sido expulsados de la vecina plaza Taksim, donde habían celebrado una protesta con claveles rojos.

La primera gran manifesta-ción en una semana en la plaza de Taksim, en el centro de Es-tambul, acabó así una vez más en desalojo policial.

Agua a presión primero, cor-dones policiales después y, final-mente, nuevas cargas con gases

La Policía emplea de nuevo cañones de agua y gas lacrimógeno contra los manifestantes en Estambul

Una joven muestra una pancarta en mitad del caos de Taksim eFe

lacrimógenos en la calle más concurrida de la ciudad, marca-ron el anochecer de un sábado que al principio parecía tranqui-lo y festivo.

La cita transcurrió pacífica una hora y decenas de miles de personas cantaron consignas y lanzaron al aire sus flores, crean-do una espectacular lluvia roja, a la que siguieron aplausos y sus ya famosas consignas.

Todo parecía transcurrir en un ambiente festivo y de paz. Pero apenas una hora más tarde, la policía les pidió que se dispersa-ran y al no observar reacción, co-menzó su intervención. n

n efe Gaza

Hamas ejecuta a dos palestinos acusados de colaborar con Israel

El Gobierno del movimiento islamista Hamas ejecutó a dos palestinos residentes en la franja de Gaza a quienes acu-só de un delito de colabora-cionismo con Israel, informó ayer el Ministerio del Interior.

Los dos palestinos, de 43 y 49 años e identificados por sus iniciales como H.K. y A.G., fueron condenados a la pena capital después de ser juzga-dos ante un tribunal militar de haber colaborado con los servicios secretos israelíes du-rante una década.

Según la acusación, pasa-ron a Israel información sobre instalaciones y bases de los servicios de seguridad palesti-nos en Gaza, sedes guberna-mentales y talleres para la fa-bricación de armamento, que fueron luego destruidas por el Ejército israelí. n

n b. IndarT moscú

El Kremlin recibe de uñas la propuesta de Obama de desarme nuclear

El Kremlin ha recibido de uñas la propuesta del presidente de EEUU, Barack Obama, de re-ducir hasta un tercio los arse-nales nucleares de ambos paí-ses, iniciativa inaceptable para Rusia debido a su rezago tecnológico en otro tipo de ar-mas, en particular, las de alta precisión.

Moscú reaccionó a la ini-ciativa de Obama con la fór-mula diplomática de que re-quiere un análisis concienzudo y que “llevará tiempo” dar una respuesta, sin embargo los nu-merosos “peros” puestos por las autoridades rusas mues-tran que la propuesta no lle-gará a buen puerto.

“Nuestra postura será acor-de a nuestras tareas para ga-rantizar la seguridad nacional y de la paz. El análisis de la propuesta de Obama implica a muchos departamentos y llevará tiempo”, declaró el vi-ceministro de Asuntos Exte-riores, Serguei Riabkov. n

mundo 47diario de ferrol www. diariodeferrol.com

Domingo, 23 De junio De 2013