LINGUA

E

LITERATURA

ESCRIBIMOS

CONTOS

SOBRE

FLORES

AS FLORES MAXICAS

Haba unha vez das princesas simpticas, sensibles, amables... Un da de tormenta os seus padres marcharon e deixronas ao coidado dunha criada Esta criada quera casalas con dous malvados reis. Aquel da decidiron escaparse a unha pequena aldea. Al encontraron unha casia de campo na que haba un inmenso xardin baleiro onde plantaron azucenas , margaridas , cornetas , hibiscos... Unha ma que foron ao rio a buscar auga, atopronse con dous rapaces e Hai Lim preguntou: -Como vos chamades? -Eu chmome Thay Lum- Dixo un dos dous. Despois Taila preguntoulle ao que non respondera: -E ti,como te chamas? -Kaito, chmome Kaito -Respondeu. Fixronse amigos e despois marcharon para casa os catro . Entn medianoite deron con elas. Arrincaron as flores mis bonitas que haba no xardn, arrinconaron a un rapaz e unha rapaza cada un e convertronnos en flores . Unha vez transformadas fixeron un valado arredor de cada parella . Thay Lum estaba con Hai Lim transformados nun tulipn e nun hibisco. No extremo opuesto estaban Taila e Kaito trasnformados en rosa e nunha extraa flor. A lenda conta que agora nesa casa habitan pantasmas e que a quen consiga liberalos do esconxuro concederanll tres desexos e a quen intente apoderarse desa casa non volveran sair xamais. Pero cada mil aos durante cinco minutos todos estarn como senon houbese pasado pero so por ese tempo ata que os liberen

Irene Novo

A ABELLINA E A FLOR

Haba unha vez unha abellia que non poda coller pole porque as flores botbana fra e sempre chegaba colmea coas mans baleiras. A raa enfadbase moito con ela ata o punto de querer expulsala da colmea, pero pensouno mellor e dxolle: -Douche unha ltima oportunidade, sal a fra e consigue pole! A abellia estaba desesperada anda as, intentouno unha vez e outra e outra mis, pero non deu conseguido nada ata que, de speto, viu unha flor tan fermosa, tan fermosa que se sentiu atrada por ela nada mis vela e pensou:

-De seguro que me vai botar fra como as outras, pero teo que intentalo. Pousouse na flor e a flor deixoulle coller o seu pole. A abellia non saba como darlle as grazas, pxose moi nerviosa e comezou a revolotear coma unha tola. Cuando chegou colmea co pole, a raa preguntoulle: -Onde colliches este pole? -Naquela flor de ali, a flor mis fermosa que vin nunca!-Contestou a abellia. -Pois parte de fermosa, tamn ten o pole mis exquisito que nunca probei!. Luca Meizoso

Gabanzas