COIDA�

A�

LINGUA�

COIDA A LINGUA

Narrador 1.- Mozas e mozos,

todos os que aquí escoitades:

Imos contar unha historia que semella fantasía,

aínda que, se ben o pensamos, tamén pode ser verdade.

(música breve)

Narrador 2.- Nun país de xente amable, moi pertiño destas te-rras, vivían en casa de aldea, don Latín e dona Grecia.

Narrador 3.- Un día do mes de maio,

en mañá de neboeiro,

naceulles unha meniña

que chamaron Gallaecia.

Narrador 4.- A nena bulía e xogaba entre soutos e carballos.

Enredaba no camiño vendo voar os paxaros.

Mais, na súa mocidade

cousas raras lle pasaban.

Botou corpo de muller…

pero a lingua non lle medraba.

Narrador 1.- Que poderemos facer?

Preguntábanse os seus pais.

Coa lingua tan pequeniña

non vai ser quen de falar.

Narrador 2.- Entre tanto desacougo,

a nena palidecía,

entrábanlle febres altas,

e de pena non comía.

Narrador 3.- Os seus pais, moi preocupados,

chamaron pola doutora.

Na bisbarra era o mellor,

unha “eminencia” de sona.

(Aparece a doutora en escena. Examina detidamente á nena; tócalle na cabeza para ver se ten febre… finalmente míralle a lingua. Qeda moi estrañada e dictamina.)

Doutora.- Esta pobre Gallaecia

ten a lingua un pouco enferma.

Entroulle un virus na gorxa

por falar en lingua allea.

Se só fala en castelán,

a súa lingua non medra.

Nai.- E como podemos facer para curar este mal?

Pai.- Fareille unha sopa quente e un caldo ben natural.

Nai.- Terémola sempre abrigada e que non lle dea o sol.

Pai.- Dareille uns baños quentiños para que estea mellor.

Doutora.- Ai, Don Latín, dona Grecia!!

Non entenden o que digo?

Nen o frío nen o sol afectan a Gallaecia.

O único que precisa para mellorar a doenza,

é falar a súa lingua e non outras extranxeiras.

Non se decatan, señores,

que por non falar en galego

a súa lingua non medra?

Ha saber das andoriñas,

das landras e mais dos carballos,

conservar a nosa fala

para que sexa duradeira.

Así, medraralle a lingua

e rematará a doenza.

Pai.- Falarlle en galego á nena?

Mais vostede toleou!!

E logo, que lle van dicir

se un día marcha a Madrid?

Doutora.- Ai, señor don Latín,

pensei que era máis espabilado!!

Eu sonlle unha boa doutora e estudei en Santiago.

En Vigo, Coruña e Ourense teñen universidade.

E tamén hai madrileños que estudan nesta cidade.

A lingua dos nosos pais ha de ser a que mamemos

Un dos máis ricos do mundo presume de ser galego.

Fálenlle en galego á nena

E presuman do que teñen:

unha fermosa rapaza

cun falar doce e alegre.

(Os pais óllanse estranados co que lles receita a doutora. Achéganse a nena acariñándoa, desconfiando das palabras da médica)

Nai.- Tal vez se nos dá un xarope…

ou algún remedio caseiro…

Doutora.- Fáganme caso señores,

e traian aos seus amigos

que lle dean a nena alento

e a traten con moito mimo.

(a médica desaparece da escena)

Narrador 4.- A doutora marchou, segura

do seu remedio.

Os pais quedaban na casa

asombrados e con medo.

Nai.- Ai, miña filla querida…!!

Co que ela gosta das letras!

Non ha poder ir á escola

e todos se van rir dela.

(Os pais desaparecen. No escenario só está Gallaecia, deitada na súa cama)

Narrador 1.- En canto seus pais marcharon

Gallaecia descansaba.

A nena quedou durmida

e deste xeito, soñaba...

(música.- Suso Vaamonde. Os soños na gaiola.

Aparecen un grupo de letras bailando en roda. Ao final do baile, agóchanse e susurran)

Letra X.- (en baixiño)

Gallaecia ! Ei, Gallaecia !!

non esteas preocupada.

Letra I.- Somos as letras galegas,

as túas amigas da casa.

Letra G.- Ven xogar á nosa beira,

cantar, rir e andar de brincadeira.

Letra H.- Anímate, Gallaecia,

Veña, érguete e baixa da cama.

(Gallaecia abre ben os ollos e mira para as letras con aire entusiasmado. Baixa da cama e comeza a xogar na roda coas letras. Soa a mesma música)

Gallaecia.- Si que me gustaría usar

vuestra lengua amada,

ero a mi no me la hablan,

y no estoy acostumbrada.

Letra V.- Falar coma nós é doado,

non tes que facer case nada!!

Letra Z.- Simplemente tes que querernos

e non deixarnos na casa.

Letra A Nós somos a letra “A”

con ela damos “Apertas” (a letra abraza á nena)

segunda letra A “Aloumiños” (acaríñaa)

Terceira letra A e “Alimento”.

Letra B Eu sonche a letra “B”.

Dou mil “Bicos” nun momento. (Bícaa)

Letras M Con nós, as da letra “M”

terás “Mimiños” a centos. (danlle un achuchón)

Letras F Olla como somos nós “F” de “Felicidade”

Letras P Ou nós que somos o “P”

“Pacíficas Pombas” a voar en liberdade .

Letras L Con nós, as do “L”

con “Ledicia”, “Loitarás” pola verdade.

Letras N (con timidez) A nós chámannos “N”

porque estamos “Namoradas”.

Letras U Nós somos o “U” de Unidade

e xogamos ás agochadas.

Letra T Eu, como son a máis forte,

serei quen bote ás sortes

“Pelo gato vintecatro

unha, dúas, tres e catro”!!

(todos sinalan a unha das letras “C” e din ao unísono...)

Letras .- “Apandaaaaaaaas”!!!

(todas as letras desaparecen da escena, menos o “C” )

Letra C Eu son o “C” de “Conto e Cantiga”

de todas… a máis divertida!!

Canta comigo, veña! sen medo!

(Gallaecia e a letra “C” póñense a bailar en roda e a cantar...)

Polo fondo do mar, materile,rile,rile

Polo fondo do mar, materile, rile, rile ron...

vai voando unha sardiña, materile, rile, rile

e nadando un avión, materile, rile, rile ron...

(A letra “C” desaparece da escena. Gallaecia volta para a cama e segue a durmir. No seu soño aparece a súa nai)

Nai.- E agora, miña meniña,

eu que son a túa nai,

xuntareime as letras amigas…

as letras do teu fogar…

Serei a letra primeira.

Eu farei de letra “A”

O “A” que será o teu “Acougo”,

o “M” da túa “Mamá”,

Serei “O” dos teus “Ollos”,

“R” que te axude a “Remar”.

E navegarás polo mundo

orgullosa do teu falar.

(o pai entra na escena, achegándose á nena)

Pai.- Eu serei parte do “C”

e axudareite a “Cantar”.

O “S” que coide os teus “Soños”

e deixe a imaxinación voar.

Nai.- Durme miña nena, durme,

que logo chegará a mañá.

(Entre os dous arrolan a Gallaecia en canto soa este cantar... cantiga de Berce de Fuxan os Ventos. Disco O Tequeletéquele)

Gallaecia.- (Érguese da cama e diríxese ao público)

Eu serei unha serea que case a area co mar.

Que faga bailar ás estrelas cando me escoiten cantar.

Teño amigos, teño irmás, teño unha lingua que é miña,

e túa .... e de moitos, moitos máis.

Fin