BOLETÍN DE CODIFICACIÓN DIAGNÓSTICA DA … · boletÍn de codificaciÓn diagnÓstica da...

BOLETÍN DE CODIFICACIÓN DIAGNÓSTICA DA COMUNIDADE

AUTÓNOMA DE GALICIA

Boletín número 1 Xuño 1996 XUNTA DE GALICIA

SUBDIRECCIÓN XERAL DE INFORMACIÓN SANITARIA CONSELLERÍA DE SANIDADE E SERVICIOS SOCIAIS.

Í N D I C E 1.- Introducción ..................................................................................... 4 2.- Procedemento de envío de cuestións de Codificación....................... 6 3.- Sección preguntas/respostas. .......................................................... 10 4.- Monográfico: Codificación da Cardiopatía Isquémica................... 23 5.- Situación do C.M.B.D. en Galicia. Anos 94-95............................... 37

BOLETÍN DE CODIFICACIÓN DIAGNÓSTICA Boletín número 1

Unidade de Referencia de Codificación Diagnóstica de Galicia Páx.:4

1.- INTRODUCCIÓN.



En decembro de 1995 editouse o número 0 do Boletín de Codificación Diagnóstica, primeiro dunha publicación periódica que pretende servir como medio de comunicación entre os profesionais da Comunidade Autónoma Galega, de cara á unificación dos criterios de codificación, á resolución de dúbidas e a actualización de coñecementos. No boletín recopílanse unha serie de cuestións remitidas dende os hospitais e analizadas pola Unidade de Referencia de Codificación Diagnóstica de Galicia. Algunhas delas non se incluíron, ben por falta de concreción ou por representar únicamente unha historia clínica sen especifica-la natureza do problema. Nesta ocasión as preguntas foron aportadas polos hospitais Juan Canalejo, Arquitecto Marcide, Comarcal de Monforte, Cristal-Piñor, Comarcal de Valdeorras, Xeral Cíes, e Montecelo. Colaboraron co envío das contestacións os centros Juan Canalejo, Arquitecto Marcide, Comarcal de Monforte, Comarcal da Costa, Comarcal de Valdeorras, Xeral Cíes, Montecelo, Meixoeiro e Santa María de Pontevedra. Queremos expresarlles ós codificadores destos centros o agradecemento pola súa colaboración nesta sección de gran interese. Outro apartado é o monográfico sobre cardiopatía isquémica, elaborado pola Unidade de Referencia de Codificación Diagnóstica de Galicia e que se publicará no boletín nacional. Finalmente, inclúese un resumo da publicación sobre o CMBD galego no bienio 1994-1995, que estará dispoñible en curto prazo, e mantén a mesma estructura ca do 1993-1994.



2.- PROCEDEMENTO DE ENVÍO DE CUESTIÓNS DE CODIFICACIÓN



1.- Os codificadores remitirán semestralmente cinco preguntas por cada hospital á Unidade de

Referencia da Codificación Diagnóstica, no impreso que se adxunta, ás dependencias da Subdirección Xeral de Información Sanitaria no Edificio Administrativo de San Lázaro.

As preguntas deberán estar na Subdirección, como data límite, o 30 de abril (as corres-

pondentes ó primeiro número do ano) e o 31 de outubro (as correspondentes ó segundo número).

2.- As preguntas deben reuni-las seguintes características: a.- Deben segui-lo modelo que se xunta, cubertas a máquina ou con letra maiuscula)

(IMPRESO Nº 1) b.- Deben mante-la confidencialidade do paciente. b.- Deben referirse a casos concretos de codificación diagnóstica. c.- Deben documentarse axeitadamente. 3.- A Subdirección Xeral de Información Sanitaria recopilará e enviará ós codificadores dos

hospitais a relación completa das preguntas de cada semestre, asignándolle a cada pregunta un código identificativo.

Este envio farase na primeira semana de maio (as correspondentes ó primeiro número) e de novembro (as correspondentes ó segundo).

4.- Os codificadores elaborarán e remitirán as respostas a tódalas preguntas, nun prazo de 3

semanas, á Subdirección Xeral de Información Sanitaria, facendo referencia, en cada resposta, ó código identificativo da pregunta.

As respostas deberán estar na Subdirección, como data límite, o 31 de maio (as corres-pondentes ó primeiro número do ano) e o 30 de novembro (as correspondentes ó segundo número). Estas respostas enviaranse no modelo que se xunta (IMPRESO Nº 2).

5.- Nos meses de Xullo e Xaneiro elaboraranse os correspondentes boletíns de codificación

diagnóstica coas respostas correctas e unha análise dos principais erros e das porcentaxes de acerto.

No boletín identificarase en cada pregunta o hospital que a formulou pero, por contra,

manterase a confidencialidade respecto o grao de acertos e de erros nas respostas.



IMPRESO Nº 1

HOSPITAL: DESCRIPCIÓN DO CASO.

PREGUNTA.

CÓDIGO DA PREGUNTA (a cubrir pola Unidade de Referencia da Codificación)



IMPRESO Nº 2 HOSPITAL:

CÓDIGO DA PREGUNTA

RESPOSTA.



3.- SECCIÓN PREGUNTAS/RESPOSTAS



DIAGNÓSTICOS-XENERALIDADES G.1- Elección do diagnóstico principal. Paciente que acude a urxencias onde lle diagnostican unha fractura patolóxica de

fémur e anemia severa. Ingresa no servicio de traumatoloxía. Faise interconsulta co servicio de dixestivo que diagnostica un ulcus duodenal con hemorraxia, sendo transfundido o paciente. Unha vez compensado hemodinámicamente, realízase a reducción aberta de fémur con fixación interna.¿ Cal é o diagnóstico principal: a fractura ou o ulcus?. (Formulada por: H. Comarcal de Monforte)

Resposta: O diagnóstico principal é o motivo do ingreso, neste caso a fractura patolóxica 733.1. Esto

sempre que non se coñeza a causa desta fractura, posto que se se coñece a etioloxía esta pasa a se-lo diagnóstico principal.

DIAGNÓSTICOS- CAPÍTULO 1 1.1 Tromboembolismo pulmonar séptico. (Formulada por: C.H. Arquitecto Marcide) Os embolismos sépticos pulmonares son o resultado da complicación dun foco de sepsis

en territorio venoso, ou ben dunha endocardite dereita. No índice alfabético non existe unha entrada para esta entidade nosolóxica, pero si

existe para: Embolia - pulmonar 415.1 Embolia - septicémica/piémica 038.9 Resposta: No caso plantexado, a orixe do embolismo pulmonar é unha septicemia que o clínico sinala

(tromboembolismo séptico pulmonar") aínda que non se especifica concretamente o foco séptico.

Así, a codificación correcta é: D.P.: Septicemia 038.9 D.S.: Embolismo pulmonar 415.1



DIAGNÓSTICOS-CAPÍTULO 2 2.1- Paciente con linfoma gástrico. O índice alfabético non ten entrada para linfoma

extraganglionar. ¿É correcto codificalo como Neoplasia maligna por sitio e o código morfolóxico do linfoma?. (Formulada por: Hospital Montecelo).

Resposta: A codificación correcta é: D. principal: 202.80 Outros linfomas de sitio non especificado ou órganos sólidos D. secundario: M9590/3

A entrada polo alfabético faise por Linfoma e o 5º díxito 0 é o que indica que se sitúa nun órgano sólido (existe un erro no tabular de enfermidades xa detectado e sinalado no Boletín de codificación diagnóstica da Comunidade Autónoma Galega- número 0 - Decembro 1995- Páxina 28)

2.2- Pseudotumor. ¿Cómo se codificaría un pseudotumor inflamatorio mesentérico?.

(Formulada por: C.H. Xeral-Cies)

Resposta: "Pseudotumor" non é unha neoplasia senon unha fibrose secundaria a unha inflamación crónica. O código que se debe asignar é 567.8. A entrada polo índice alfabético é:

Inflamación - peritoneo

que che manda a: Peritonite - crónica 567.8



DIAGNÓSTICOS-CAPÍTULO 4 4.1- Paciente con esplecnectomía realizada antes do ingreso, pero que esto supón unha

situación de alto risco no episodio actual. ¿Debería codificarse?. (Formulada por: C.H. Xeral-Cies) Resposta: Si. Debe codificarse como 289.59 entrando por:

Ausencia - bazo - adquirida DIAGNÓSTICOS -CAPÍTULO 6 6.1- Catarata subluxada .¿Cómo se codifica?.(Formulada por:H. Comarcal de Monforte) Resposta: Unha catarata subluxada fai referencia a que o cristalino enteiro opacifícase e se subluxa dando

lugar o que se coñece como "Catarata de Morgagni". Esta ten entrada directa polo alfabético: Catarata -Morgagni 366.18 6.2- Quiste radicular L4..¿Cómo se codifica?. (Formulada por: C.H. Juan Canalejo) Resposta: A entrada polo índice alfabético é: Trastorno - nervio - especificado 353.8 Sen embargo, ó ir á lista tabular atopamo-lo 4º díxito 4 que é mais específico. Polo tanto, o

códiga a signar nestes casos é 353.4



DIAGNÓSTICOS-CAPÍTULO 7 7.1- Codificación de infarto con ergometría positiva Paciente con un infarto agudo de miocardio 410.*1, ergometría positiva e HTA. ¿Podría

codificarse 410.*1 (D.P.), 414.0 (D.S.) e 401.9 (D.S.)? (Formulada por: Hospital Montecelo)

Resposta: Non é correcto supoñer unha ateroesclerose, xa que a ergometría non é unha proba concluínte

neste senso. A codificación neste caso será: D. principal 410.*1 Infarto agudo D. secundario 401.9 HTA P.principal 89.4* Ergometría 7.2 - Codificación de diversas manifestacións de cardiopatía isquémica. (Formulada por C.H.

Cristal-Piñor) 1) Paciente que ingresa con angor e evoluciona en días a IAM ¿Cal é o diagnóstico

principal? 2) ¿Cómo se codifica a "anxina mixta"? 3) Paciente ingresado por angor, portador de cardiopatía isquémica ateroesclerótica.

¿Cómo se codifica? 4) Cardiopatía isquémica crónica. Cando só consta esto no informe ¿Cómo se codifica? Resposta: 1) D. principal 410.*1 Infarto agudo de miocardio 2) D. principal 413.9 Outra anxina de peito 3) D. principal 413.9 Outra anxina de peito D. secundario 414.0 Ateroesclerose coronaria 4) D. principal 414.9 Cardiopatía isquémica crónica non especificada Para mais información ve-lo Monográfico sobre Cardiopatía isquémica- Boletín de codificación

diagnóstica número1 da Comunidade Autónoma Galega.



7.3 - Trombo adherido ó tabique interauricular sen constancia de infarto previo. ¿Cómo se

codifica?. (Formulada por: C.H. Juan Canalejo) Resposta: 429.89. Non existe entrada directa para este diagnóstico cando non é secuela de infarto ou

prodúcese no curso dun infarto. 7.4- Miocardiopatía dilatada de orixe isquémico. ¿Cómo se codifica?. (Formulada por: C.H.

Juan Canalejo) Resposta: D. principal 414.8 Isquemia miocardio D. secundario 425.9 Miocardiopatía secundaria DIAGNÓSTICOS-CAPÍTULO 9 9.1- Paciente que ingresa por dolor abdominal inespecífico que tralos estudios pertinentes

diagnostícase de "suboclusión intestinal". ¿O código de "suboclusión intestinal" é o de "oclusión intestinal inespecífica" 560.9?. (Formulada por: H. Comarcal de Valdeorras)

Resposta: Si, o código correcto é o 560.9 xa que así o especifican as aclaracións da lista tabular (baixo o

código existen termos como estenose, estreitamento... que significan o mesmo que suboclusión). Sen embargo, se se especifica que a suboclusión é de orixe funcional, debe de asignarse o código

564.8 9.2- Hipertensión portal e varices gástricas sangrantes. ¿Cómo se codifica?.(Formulada por:

C.H. Xeral-Cies) Resposta: O diagnóstico principal é a causa da patoloxía, a Hipertensión portal 572.3 Como códigos secundarios adicionais : 456.8 Varices gástricas 578.9 Sangrado gástrico



DIAGNÓSTICOS-CAPÍTULO 11 11.1- Parto normal sen complicacións, no que a estadía se prolonga inusualmente por "estar

pendente da alta do recén nado" que permanece ingresado na unidade de prematuros. ¿Qué código V pode usarse na historia da nai para indicar esta circunstancia e xustifica-

la estadía?. (Formulada por: C.H. Arquitecto Marcide) Resposta: O problema do neno non se pode reflexar na historia da nai. Polo tanto a única maneira de baixar

esa estadía é dar de alta á nai cando "o seu problema" esté resolto. O codificador non pode arranxalo, xa que é un problema de xestión.

11.2- Varices uterinas e anexiales en embarazadas. ¿Cómo se codifican?. (Formulada por: C.H.

Xeral-Cies) Resposta: A entrada é por: Variz - no embarazo 671.8* Outras complicacións venosas Como diagnóstico secundario rexistrarase o código 456.5 "varices pélvicas". DIAGNÓSTICOS-CAPÍTULO 13 13.1-Fisura/fractura. (Formulada por H. Comarcal de Valdeorras) Paciente diagnósticado de fisura de húmero ¿Cómo se codifica?

Resposta: As fisuras codifícanse como fracturas. Ver páxina 731 da lista tabular de Enfermidades da CIE-9-MC 2ª edición en castelán.



DIAGNÓSTICOS-CAPÍTULO 14 14.1- Quiste de duplicación esofáxica. ¿Cómo se codifica?. (Formulada por: C.H. Xeral-Cies)

Resposta: A duplicación esofáxica é unha anomalía conxénita. O termo "quiste" de duplicación esofáxica refírese á imaxe radiolóxica (TAC). A entrada polo índice alfabético será:

Duplicación -esófago DIAGNÓSTICOS-CAPÍTULO 17 17.1- Edema por escaiola. (Formulada por C.H. Arquitecto Marcide)

Tras unha fractura que se trata con reducción e colocación de escaiola, ós poucos días prodúcese edema por compresión que fai necesaria a apertura da mesma. ¿Cómo se codificaría esta complicación?

Resposta: A entrada polo índice alfabético sería: Complicación -mecánica - dispositivo - fijación, externa, con componentes internos 996.4 Polo tanto, codificarase: D.P.: 996.4 Complicación mecánica D.S.: 782.3 Edema

17.2- Efecto adverso ou envelenamento.(Formulada por: Hospital Montecelo)

Paciente con nefropatía diabética, HTA e hiperpotasemia iatrogénica. A tratamento con Aldactone e hipotensores. ¿Esta hiperpotasemia considérase envelenamento ou efecto adverso á droga por sobredose ou a dose correcta?

Resposta: Considerarase efecto adverso a droga a dose correcta. Ver Manual do Usuario 3ª edición- capítulo 14 sobre "Lesións e envelenamentos".



17.3- Flevite con probable relación coa extravasación de droga.(Formulada por: C.H. Cristal-

Piñor) Paciente con adicción activa a heroina-metadona-cocaína intravenosa, que ingresa por lesión inflamatoria en cara interna de xeonllo esquerdo con posterior necrose e ulceración. Juicio diagnóstico: Necrose de partes blandas en probable relación con extravasación de cocaína e sen poder descartar a orixe dunha flevite pióxena. Resposta: Entendendo que a orixe da flevite é a extravasación da droga, codificarase: D.P.: 968.5 Envelenamento por anestésicos de superficie [tópicos] e de infiltración D.S.: 785.4 Gangrena D.S.: 451.2 Flevite extremidades inferiores D.S.: E855.2 Envelenamento por anestésicos locales (cocaína) D.S.: 304.71 Dependencia de drogas contínua

17.4- Seroma en herida postoperatoria. ¿Cómo se codifica?. (Formulada por: H. Comarcal de

Monforte) Resposta: A entrada por seroma dí: véase hematoma Hematoma

- que complica un procedemento 998.1 17.5- Necrose de pel en ferida operatoria. ¿Cómo se codifica?. (Formulada por: C.H. Juan

Canalejo)

Resposta: Se este é o motivo de ingreso, codificarase: D.P.: 998.5 Ferida operatoria infectada D.S.: 785.4 Necrose de pel Se non é motivo de ingreso, senon que ocorre dentro dun episodio, ámbolos dous códigos serán secundarios.



DIAGNÓSTICOS- CAPÍTULO "V" V.1- Estado de anticoagulación. Non existe un código específico para esta circunstancia, que por outra parte é o

suficientemente perigosa nalgúns casos como para tela en conta á hora da codificación.(Formulada por: C.H. Arquitecto Marcide)

Resposta: Codificarase V49.8 "Outros problemas especificados que inflúen no estado de saúde" como diagnóstico secundario. A entrada polo índice alfabético é:

Problema

- que inflúe no estado de saúde

O código V67.51 "Recoñecemento de seguimento despois de tratamento con medicación de alto risco, non clasificado baixo outro concepto", reservarase para utilizar como diagnóstico principal cando o motivo de ingreso sexa o control e seguimento do tratamento anticoagulante.

PROCEDEMENTOS-XENERALIDADES G.1- Codificación de probas realizadas en urxencias ou hospital de día. Paciente que ingresa por urxencias ó que se lle realizaron diversas probas que tiveron

como resultado o ingreso en planta do paciente. ¿Estes procedementos deben codificarse como propios do ingreso xa que son recollidos e aparecen no informe de alta?. (Formulada por: H. Comarcal de Valdeorras)

Resposta: Dentro do modelo organizativo actual dos hospitais galegos, a Unidade de Referencia considera

que os "Procedementos terapéuticos/diagnósticos" que se produzan en urxencias, e se axusten a definición de procedemento, e que os seus resultados den lugar a un ingreso subseguinte do paciente e se rexistren no informe de alta, deben de codificarse dentro dese episodio de hospitalización. Esta norma será vixente en espera dunha codificación específica do servicio de urxencias.



PROCEDEMENTOS-CAPÍTULO 8 8.1- Laparotomía media, gastrolise parcial e desprazamento do epiplon a traves do arco crural

a espacio subcutaneo do muslo hasta o xeonllo. Tunelización con hilos según técnica de Handley. ¿Cómo se codificaría este procedemento?. (Formulada por: Hospital Montecelo)

Resposta: Para a técnica descrita non existe entrada directa polo índice alfabético. O que mais se lle

aproxima é Reparación - linfática (canal) (periférica) NCOC 40.9 Polo tanto este é o código que debe utilizarse mentras que o clínico non aclare ou especifique mais

o procedemento levado a cabo. PROCEDEMENTOS-CAPÍTULO 12 12.1- Paciente que ingresa co diagnóstico de prolapso uterino. Realízase intervención

atopándose cistocele e rectocele que se corrixen con plastia anterior con puntos de Kelly e plastia posterior con elevadores.

¿É correcto poñer como procedemento o código 70.50, ou sería mellor 70.51 + 70.52? ¿qué pasa co prolapso uterino?. (Formulada por: Hospital Montecelo)

Resposta: O código 70.50 é correcto como procedemento principal, seguido do 59.3 (puntos de Kelly). O diagnóstico principal é o 618.* (para determina-lo 4º díxito é necesario consultar co

facultativo). A codificación correcta, polo tanto, será: D.P.: 618.* Prolapso xenital P.P.: 70.50 Reparación de cistocele e rectocele P.S.: 59.3 Puntos de Kelly



PROCEDEMENTOS-CAPÍTULO 14 14.1- Recambio de protese de cadeira. ¿O código de recambio sería o de "revisión"?.

(Formulada por: H. Comarcal de Valdeorras) Resposta: Sí. O código asignado é 81.53. A entrada é por: Sustitución -protese -cadeira PROCEDEMENTOS- CAPÍTULO 16 16.1- Pielografía retrógrada. É norma na nosa Comunidade Autónoma que o procedemento principal é aquel que se

realiza en quirófano ou sala de partos. En ocasións, para realizar unha pielografía retrógrada colócase o cateter ureteral en

quirófano aínda que a pielografía se realice noutra sala diferente dun quirófano. Seguindo as indicacións do índice alfabético non debemos codifica-lo cateterismo ureteral nas pielografías retrógradas pois xa está incluído no código, pero nesta ocasión perderíamos o procedemento principal. (Formulada por C.H. Arquitecto Marcide).

Resposta: Existen dúas posibilidades: A) Que ámbolos dous procedementos (o cateterismo e a pielografía) se realicen en quirófano.

Neste caso, a codificación será: P.P.: Pielografía retrógrada 87.74 (non se codifica o cateterismo) B) Que o cateterismo ureteral se faga en quirófano e a pielografía noutra sala. Neste caso, a

codificación será: P.P.: Cateterismo ureteral 59.8 P.S.: Pielografía retrógrada 87.74 Neste caso, para recupera-la información bastaría con poñe-la mesma data de intervención

námbolos dous procedementos.



16.2- Citoloxía de esputo. ¿Qué código se lle asigna: o 90.46 ou o 90.49?. (Formulada por: H.

Comarcal de Valdeorras) Resposta: Asignaráselle o código 90.49



4.- MONOGRÁFICO: CODIFICACIÓN DA CARDIOPATÍA ISQUÉMICA



CARDIOPATÍA ISQUÉMICA Defínese como un trastorno da función cardíaca debido a un desequilibrio entre aporte e demanda de osíxeno. Na maioría das ocasións está causado por placas ateromatosas nos vasos coronarios, aínda que noutros casos pode ser debida a trombos, émbolos, arteritis, déficit de osíxeno (mal de altura),... nn CARDIOPATÍA ISQUEMICA AGUDA FORMAS DE PRESENTACIÓN: 1.- Anxina / Angor/ Angor pectoris 2.- Infarto agudo de miocardio 1.- ANXINA / ANGOR/ ANGOR PECTORIS Defínese como dolor, opresión, malestar, ardor ou pesadez torácica, atribuible á isquemia transitoria do

miocardio. É un concepto clínico e está baseado nas características do dolor. • CLASIFICACIÓN SEGÚN A CIRCUNSTANCIA DE APARICIÓN: a) Anxina de esforzo. Está provocada polo aumento da demanda miocárdica de osíxeno

debido ó esforzo, estres... Evolución: a1) Inicial. Antigüedade menor dun mes. a2) Progresiva. Empeoramento no último mes. a3) Estable. Sen modificacións no último mes.



b) Anxina de reposo. Prodúcese espontáneamente, sen relación aparente co incremento da

demanda miocárdica de osíxeno. Unha variedade é a " anxina variante, vasoespástica ou de Prinzmetal", que está provocada por espasmo coronario da arteria epicárdica proximal. É habitual nesta variedade a elevación do ST durante a crise.

c) Anxina mixta. É aquela na que coexisten a anxina de reposo e de esforzo, sen predominio

claro de ningunha delas. • CLASIFICACIÓN SEGÚN A SÚA FORMA EVOLUTIVA: a) Anxina estable. É aquela cunhas características que non variaron no último mes.

Xeralmente é de esforzo, estando en relación co exercicio. Se subclasifica en varios grados (I-IV), según a intensidade do exercicio necesaria para que apareza o dolor.

b) Anxina inestable. É a anxina que apareceu ou empeorou no último mes. Existen distintos

tipos: - Inicial - Progresiva - Prolongada - Variante - Postinfarto

EEVVOOLLUUCCIIÓÓNN PPRREESSEENNTTAACCIIÓÓNN CCÓÓDDIIGGOO CCIIEE

ESTABLE CALQUERA 413.9

INESTABLE DE ESFORZO 411.1

DE REPOSO PINZMETAL

DE DECUBITO

411.1 413.1 413.0

NO ESPECIFICADA* CALQUERA 413.9

* Antes de utiliza-lo código 413.9, o codificador debe intentar recabar información do clínico a fin de

poder asignar un código mais específico.



2.- INFARTO AGUDO DE MIOCARDIO Defínese como a necrose aguda dunha zona concreta do músculo cardíaco, de orixe isquémico,

secundaria xeralmente á oclusión dunha arteria coronaria. Débese a unha desproporción aguda, severa e prolongada entre o fluxo coronario e as necesidades metabólicas dunha zona determinada do miocardio nese momento. No 95% dos casos aparecen lesións ateromatosas das arterias coronarias, pero tamén pode deberse a fenómenos de espasmo sobre a placa de ateroma, arterite, traumatismos, enfermidades metabólicas, disección aórtica ou das arterias coronarias, embolismos, anomalías conxénitas da árbore coronaria, trombose por alteracións hematolóxicas, etc.

• CLASIFICACIÓN CLÍNICO-RADIOLÓXICA: I- Sen signos de insuficiencia cardíaca II- Con signos de insuficiencia cardíaca (disnea, estertores, galope protosistólico, edema

intersticial en Rx de tórax...) III- Con insuficiencia cardíaca severa, edema agudo de pulmón. IV- Shock cardioxénico • CLASIFICACIÓN SEGÚN O EPISODIO DE ATENCIÓN: 1.- Episodio de atención inicial. Designa a primeira fase de coidados (fase aguda). 2.- Episodio de atención subseguinte. Designa o episodio de observación, tratamento ou

avaliación do infarto, despois da fase aguda e antes de 8 semanas. • COMPLICACIÓNS DO INFARTO Arritmias ventriculares Arritmias supraventriculares Bloqueos Pericardite/Síndrome postinfarto



Insuficiencia cardíaca Shock cardioxénico Disfuncións ou rotura dos músculos papilares Rotura tabique interventricular Rotura do corazón Aneurismas cardíacos Trombos murais n CODIFICACIÓN • O IAM codificase na categoría 410. As subcategorías, que resultan determinadas polo

4º díxito, especifican o lugar anatómico do corazón no que se produce o infarto. O 5º díxito indicanos o episodio de atención. Así:

0 Episodio de atención non especificado. Nunca deberá utilizarse. O

codificador debe obter do clínico mais información para a correcta clasificación do episodio de infarto.

1 Adxudicarase durante todo o episodio inicial e sempre que transcurriran

menos de 8 semanas. Considerarase episodio inicial ante calquera envío a outro centro para algunha proba complementaria, o do hospital de orixe, se procede a alta, o do hospital destino e o do hospital orixe se se produce un novo ingreso.

2 Calquera coidado, observación, tratamento e avaliación posterior ós

correspondentes ó díxito 1 e que se produzan antes das 8 semanas tralo IAM.

* Nota: Aínda que a etioloxía do infarto sea ateromatosa, codificarase sempre o infarto

como diagnóstico principal.



• O Infarto antigo de miocardio. Considerase como tal cando pasaron mais de 8

semanas e codificase na categoría 412. • As complicacións do infarto serán codificadas como tales seguindo os criterios xerais

de codificación. IAM/ REINFARTO/ USO DO 5º DÍXITO

INGRESO POR IAM

CIRCUNSTANCIA ALTA

CÓDIGO REINGRESOHOSPITAL

Tº DESDE 1ER IAM

CÓDIGO

<8 Semanas 410.*2 SEN REINFARTO >8 Semanas 412

<8 Semanas 410.*1 + 410.*2 A DOMICILIO 410.*1

CON REINFARTO >8 Semanas 410.*1 + 412

SEN REINFARTO

(No mesmo episodio clínico)

410.*1

CUIDADOS INICIAIS

TRASLADO A OUTRO HOSPITAL

410.*1 CON

REINFARTO (No mesmo

episodio clínico)

410.*1 + 410.*1

nn CARDIOPATÍA ISQUEMICA CRÓNICA É un termo co que definimos a aqueles pacientes que sufriron procesos agudos de cardiopatía isquémica, ou ben foron diagnosticados de ateroesclerose coronaria e que, habitualmente, seguen tratamento farmacolóxico, dietético ou rehabilitador, para evitar que a progresión da enfermidade dé lugar a manifestacións agudas. ATEROESCLEROSE CORONARIA Codificase como 414.0. Consiste na formación de placas de ateroma na parede das arterias. Para poder ser codificado como sinónimo de cardiopatía isquémica crónica, no informe de alta debe constar de forma explícita ou ben ter realizado probas diagnósticas concluíntes que demostren a ateroesclerose.



Cando a causa da cardiopatía isquémica é conocida pero diferente da ateroesclerose, codificaráse como 414.8. Tamén usarase este código en enfermidades clasificables baixo 410 especificadas como crónicas ou que se presenten con síntomas despois de 8 semanas a partires da data do infarto. Só se usará o 414.9 cando a cardiopatía é totalmente inespecífica e o codificador non poida obter mais información, pero sempre que sexa posible deberá evitarse. ANEURISMA CARDÍACO Codificase como 414.1. É unha complicación dos infartos agudos de miocardio extensos. Aumenta o risco de trombos murais e de embolias arteriais. Dentro deles distinguense: • Aneurismas de vasos coronarios. As coronarias como calquera arteria poden sufrir unha

dilatación provocada por ateroesclerose e hipertensión. • Fístulas arteriovenosas adquiridas. Se afectan ó corazón tamén clasificanse nesta subcategoría.

CARDIOPATÍA ISQUÉMICA CRONICA

CON ATEROESCLEROSE CORONARIA ESPECIFICADA 414.0

CON OUTRAS CAUSAS: - antecedentes de IAM con síntomas, de > 8 semanas - Outras causas especificadas distintas a ateroesclerose

414.8

CARDIOPATÍA ISQUÉMICA CRÓNICA NEOM 414.9



PROCEDEMENTOS DIAGNÓSTICOS E TERAPEÚTICOS DA CARDIOPATÍA ISQUÉMICA É preciso ter en conta que o paciente, nas primeiras horas de evolución, non tivo un IAM senon que está facendo un IAM, nun contexto dinámico de xogo de aporte e demandas do miocardio que se pode alterar, mediante o tratamento adecuado e oportuno. Conqueri-la menor área necrosada posible debe sel-o principal obxectivo. PROCEDEMENTOS DIAGNÓSTICOS 1.- PROBAS DE ESFORZO. Codificación: Na 2ª edición da CIE-9-MC (1992) a entrada polo índice alfabético de

procedementos é por "Proba, -cardíaca, -tensión (mala traducción que corresponde a esforzo)". Así, as probas de esforzo cardíacas codificaranse como 89.4* (*= 1,2,3 ou 4). A "proba do escalón" correspondese coa "proba de esforzo en dous fases de Masters" (89.42) .

2.- ESTUDIOS ISOTÓPICOS (Gammagrafía isotópica de perfusión: Talio-201). Codificación: Na 2ª edición CIE-9-MC (1992), no índice alfabético de procedementos non aparece

o termo principal "gammagrafía". Cremos que se trata dun erro, posto que si aparece na 2ª edición en catalán cunha instrucción do tipo "vease" que nos remite a scanner, -radioisótopo. Pero esta entrada tampouco existe na edición en castelán, aparecendo sen embargo o termo "scanning" que nos envía a "Tomografía axial computerizada", baixo a cal existe un modificador esencial "-radioisótopo", sen asignación de código, polo que debemos buscar o mais apropiado entre os modificadores esenciais existentes debaixo. No caso que nos ocupa serían:

"- -cardiovascular" 92.05 "- -infarto de miocardio" 92.05 "- -saída cardíaca" 92.05 Polo tanto, o código a asignar en tódolos casos é o 92.05.



No caso de realizar dous probas diagnósticas á vez, por exemplo proba de esforzo e estudio radioisotópico, debe aplicarse o principio de codificación múltiple, codificando todos e cada un dos procedementos realizados (89.4* + 92.05).

3.- CORONARIOGRAFÍA.

O fin das coronariografías é defini-la anatomía das arterias coronarias: a extensión, localización e severidade das estenoses coronarias, o tamaño e calibre das mesmas, a presencia de circulación colateral, os datos morfolóxicos da lesión (lonxitude, presencia de trombos ou ulceración, excentricidade, calcificación) e presencia de espasmo coronario. As estenoses coronarias cuantificanse en tanto por cento, considerando significativas as superiores ó 50% no tronco común da coronaria esquerda, e ó 70% no resto dos vasos. Un apartado esencial dentro da coronariografía é a ventriculografía esquerda. Codificación: O código CIE utilizado para identifica-las coronariografías é o 88.5*. A entrada polo índice alfabético é por "arteriografía, -coronaria" ou "anxiocardiografía" ou "anxiografía, -coronaria". Seguindo a regla xeral de codificación de procedementos, a categoría 88.5 inclúe a vía de acceso, é dicir, o cateterismo arterial. Pero no caso no que se chegue co cateter ás cavidades cardíacas (cateterismo cardíaco) debe aplicarse o principio de codificación múltiple, tal e como indica a instrucción "codificar ademais" que aparece nesta categoría. Nestos casos (a entrada polo alfabético é por "Cateterización, -cardíaca ou -corazón"), utilizaríanse os códigos 37.21, 37.22 ou 37.23 dependendo do lado do corazón explorado. Así, a coronariografía con ventriculagrafía esquerda se codificaría como 88.53 + 37.22. A descrición do código da subcategoría 88.55 "Arteriografía coronaria con empleo dun só cateter", contradicese coas notas explicativas incluidas baixo ese código "arteriografía coronaria selectiva directa con empleo de dous catéteres". Cremos que é un erro e que o código 88.55 debe emplearse para as arteriografías con empleo dun só cateter.

ARTERIOGRAFÍA CORONARIA

EMPLEO DUN SÓ CATETER 88.55

EMPLEO DE DOUS CATÉTERES 88.56



PROCEDEMENTOS TERAPEÚTICOS (En UCI) 1.- Reposo, analxésicos, ansiolíticos 2.- Osixenoterapia 3.- TROMBOLISE.

Tamén denominada fibrinolise. A eficacia é maior canto mais precozmente se estableza. Nos IAM trombolizados son mais frecuentes o reinfarto e o angor postinfarto como expresión das lesións residuais severas da arteria responsable. O obxectivo dos axentes trombolíticos é activa-lo sistema fibrinolítico fisiolóxico, actuando sobre a fibrina, se ben ten, en maior ou menor grao, efecto sobre o fibrinóxeno, coa conseguinte alteración sistémica que inhibe os mecanismos xerais de coagulación e pode producir complicacións. Formas de administración: a) A administración intracoronaria require a existencia dun laboratorio de hemodinámica capaz de

actuar rápidamente. Neste caso realizase cateterismo para localiza-la extensión e adminístrase selectiva e progresivamente o fármaco.

b) Sen embargo está moito mais extendida a administración endovenosa, que mesmo podese

utilizar en fases prehospitalarias. Codificación: O código empleado para a trombolise é o 99.29. A entrada polo índice alfabético é "Inxección, -axente terapeútico" cando a administración é endovenosa. Si a administración é intracoronaria (utilizando cateterismo) debe codificarse como 36.04 entrando por "Inxección, -axente trombolítico (estreptoquinasa), - -arteria intracoronaria directa" ou por "Infusión, intraarterial, -axente, - - trombolítico, - - -directamente en arteria intracoronaria". Se a infusión de axente trombolítico faise por anxioplastia transluminal percutánea (ACTP), codificaríase como 36.02 ou 36.05, dependendo se é a un só vaso ou a vasos múltiples.



TROMBOLISE(FIBRINOLISE)

VÍA ENDOVENOSA 99.29

SEN ACTP 36.04

UN VASO 36.02 VÍA CATETERISMO ART. CORONARIA

CON ACTP MULT. VASOS 36.05

4.- ANXIOPLASTIA CORONARIA.

A anxioplastia coronaria transluminal (ACT) é un procedemento para aumenta-lo aporte de osíxeno pola persistencia de síntomas inaceptables ou por lesións potencialmente perigosas para a vida. A técnica consiste na introducción dun cateter de dilatación que está provisto no seu extremo distal dun balón de polietileno ou polivinilo, que ó ser inchado acada un diámetro prefixado. A abordaxe soe ser por vía femoral percutánea (ACTP) ou vía braquial por disección da arteria umeral. Codificación: O código da anxioplastia coronaria sen mais especificacións é o 36.09. A entrada é por "Anxioplastia, -coronaria". Baixo esto aparecen outros modificadores esnciais como "- - transluminal percutánea (balón) (un só vaso)" con o código 36.01.

ANXIOPLASTIAS CORONARIAS (sen trombolise)

NEOM 36.09

DUN SÓ VASO 36.01

DE VASO MÍLTIPLE 36.05



COMPLICACIÓNS DA TÉCNICA: 1.- Ruptura accidental de vasos........................................................................................ 998.2 2.- Formación de trombos................................................................................................ 997.2 3.- Espasmo .................................................................................................................... 997.2 4.- Infección postoperatoria ............................................................................................. 998.5 5.- Embolización da placa ateromatosa a outros órganos por deprendimento de fragmentos da

mesma. As complicacións codificaríanse según o órgano afectado: - Embolia pulmonar postoperatoria ......................................... 997.2 + 415.1 - Embolización de arterias cerebrais........................................ 997.9 + 434.1 - Embolización de arterias renais.........................................997.5 + 584-586 - Embolización de arterias coronarias.................................... 997.1 + 410.** - Tromboembolismo venoso profundo.................................... 997.2 + 453.9 6.- A complicación en derivación vascular preexistente (by-pass).................................... 996.03 5.- OUTRAS TÉCNICAS NON CIRÚRXICAS. • Laser intracoronario.- Codificase, cando é con anxioplastia coronaria, igoal que esta, pois así está

indicado nas notas da subcategoría. • Endoprótesis metálica. É unha técnica nova que se codifica como anxioplastia coronaria, aínda que

non consta nas notas (así o indica o Codig clinic Vol 11 nº 1- 1er trimestre 1994, paxs. 5, 6 e 7). • Rotores e cuchillas. 6.- TÉCNICAS CIRÚRXICAS. Realizanse sempre con circulación extracorpórea, a cal debe de codificarse. Existen dúas técnicas ( a entrada é por Desviación aortocoronaria): • Con vea safena interna invertida. Codificase como 36.10-36.14, dependendo do número de

vasos



• Con arteria mamaria interna. Codificase como 36.15-36.16, dependendo do número de vasos.

Pero ademais débese codificar a circulación extracorpórea como 39.61 ( entrada por Extracorpórea, circulación).

ALGÚNS EXEMPLOS

ANGOR INESTABLE CON INFARTO MIOCARDIO ANTIGO DP- 411.1 DS- 412

INGRESO POR ANGOR QUE EVOLUCIONA A INFARTO DE MIOCARDIO POSTEROINFERIOR

DP- 410.31 (Non se debe codifica-lo angor)

INGRESO PARA CATETERISMO POR ANGOR INESTABLE. REALÍZASE CORONARIOGRAFÍA, CATETERISMO ESQUERDO E TRIPLE BYPASS AORTOCORONARIO CON CIRCULACIÓN EXTRACORPÓREA. DETECTASE ATEROESCLEROSE CORONARIA.

DP- 414.0 DS- 411.1 PP- 36.13 PS- 39.61 37.22 88.55

INGRESO PARACORONARIOGRAFÍA E CATETERISMO ESQUERDO POR ANGOR, PRESENTANDO ATEROESCLEROSE. REINGRESA Ó CABO DE 2 MESES PARA TRIPLE BYPASS AORTOCORONARIO

1ER INGRESO................... DP-414.0 DS-413.9 PP-37.22 PS-88.55 2º INGRESO.................... DP-414.0 PP-36.13 PS-39.61

INGRESO DESDE CONSULTA EXTERNA POR SER POSITIVO O TEST DE ESFORZO. DETECTASE ATEROESCLEROSE MEDIANTE CORONARIOGRAFÍA E CATETERISMO CARDÍACO

DP- 414.0 PP- 37.21 PS- 88.55

INGRESO DESDE CONSULTA EXTERNA POR SER POSITIVO O TEST DE ESFORZO. NON SE DETECTA ATEROESCLEROSE MEDIANTE CORONARIOGRAFÍA E CATETERISMO CARDÍACO

DP- V71.7 PP- 37.21 PS- 88.55

PACIENTE CON INFARTO DE MIOCARDIO ANTEROLATERAL HACE 6 SEMANAS QUE INGRESA POR ANGOR INESTABLE. CONTROLASE O ANGOR CON MEDICACIÓN E NON REINFARTA

DP- 411.1 DS- 410.02



INGRESO PARA CORONARIOGRAFÍA E CATETERISMO CARDÍACO. HACE 2 SEMANAS TIVO IAM INFERIOR. DEMOSTRASE ATEROESCLEROSE CORONARIA

DP- 414.0 DS- 410.42 PP- 37.21 PS- 88.55

INGRESO POR ANGOR PREINFARTO. É ESTABILIZADO E TRASLADASE A OUTRO HOSPITAL, NO QUE VOLVE A PRESENTAR ANGOR INESTABLE. REALIZASE CORONARIOGRAFÍA E CATETERISMO ESQUERDO CARDÍACO QUE DEMOSTRA ATEROESCLEROSE CORONARIA E REALIZASE BYPASS DE DOUS VASOS CON CIRCULACIÓN EXTRACORPÓREA

1ER HOSPITAL................ DP-411.1 2º HOSPITAL................. DP-414.0 DS-411.1 PP-39.61 PS-36.12 37.22 88.55

INGRESO POR ANGOR QUE CEDE CON TRATAMENTO MÉDICO DP- 413.9

PACIENTE DIAGNOSTICADO EN EPISODIO ANTERIOR DE ATEROESCLEROSE CORONARIA . TRES SUPOSTOS: 1º) INGRESA POR ANGOR. NON SE REALIZAN PROBAS 2º) INGRESA POR ANGOR E REALIZASE OUTRA

CORONARIOGRAFÍA E CATETERISMO DIAGNÓSTICO QUE VOLVE A DEMOSTRA-LA ATEROESCLEROSE

3º) INGRESA POR ANGOR E REALIZASE TRIPLE BYPASS CON CIRCULACIÓN EXTRECORPÓREA

1ER SUPOSTO ................. DP-413.9 DS-414.0 2º SUPOSTO................... DP-414.0 DS-413.9 PP-37.21 PS-88.55 3ER SUPOSTO ................. DP-414.0 DS-413.9 PP-36.13 PS-39.61



5.- SITUACIÓN DO C.M.B.D. EN GALICIA. ANOS 94-95



a.- NIVEL DE CODIFICACIÓN A porcentaxe de codificación pasa do 77,1 % no ano 1994 ó 83,98 en 1995. En relación á situación por hospitais podemos destaca-los seguintes aspectos: Segue sen codificar o Hospital Santa María Nai de Ourense. Incrementan sensiblemente a súa porcentaxe de codificación o C.H. Universitario de Santiago (do 18,4% pasa ó 63,69%) e o H. Comarcal de Valdeorras (dun 53,9% pasa a un 95,17%) Disminúen a porcentaxe de codificación o C.H. Xeral-Cíes (85,0% en 1994, 69,33% en 1995) e H. Comarcal de Monforte (98,2% e 90,47% respectivamente) O Hospital Meixoeiro acada un 100% de codificación e Cristal-Piñor, Arquitecto Marcide e Costa superan o 99%. En relación á porcentaxe de codificación por servicio cabe sinalar: Ningún servicio está por debaixo do 75% de altas codificadas na área médica. Tan só Anestesioloxía e Cirurxía Maxilofacial non acadan o 70% de codificación na área cirúrxica. *Nas restantes áreas tan só psiquiatría non acada o 84% de codificación quedando nun 68%.



Táboa 1. ALTAS CODIFICADAS. ANO 1994

ALTAS PRODUCIDAS

ALTAS CODIFICADAS

%

JUAN CANALEJO-MARÍTIMO DE OZA 34.658 32.474 93,7

C. HOSPITALARIO DE SANTIAGO 26.900 4.943 18,4

XERAL-CÍES 20.498 17.414 85,0

CRISTAL-PIÑOR 21.145 19.830 93,8

XERAL-CALDE 18.647 16.272 87,3

ARQUIT. MARCIDE-NOVOA SANTOS 11.518 11.378 98,8

MONTECELO 12.655 12.240 96,7

MEIXOEIRO 11.034 10.069 91,3

COMARCAL VALDEORRAS 3.510 1.891 53,9

COMARCAL MONFORTE 4.220 4.145 98,2

COMARCAL DA COSTA 4.078 4.074 99,9

HOSPITAL ST.M. NAI 5.855 0 0,0

T O T A L 174.718 134.730 77,1

ALTAS PRODUCIDAS. Corresponde ó número total de altas que tiveron lugar no centro. ALTAS CODIFICADAS. Son as altas en que se codificaron os diagnósticos e procedementos do

paciente. % . (Altas codificadas : Altas producidas) x 100



Táboa 2. ALTAS CODIFICADAS. ANO 1995

ALTAS PRODUCIDAS

ALTAS CODIFICADAS

%

JUAN CANALEJO-MARÍTIMO DE OZA 36.106 34.806 96,39

C. HOSPITALARIO DE SANTIAGO 29.702 18.919 63,69

XERAL-CÍES 21.675 15.029 69,33

CRISTAL-PIÑOR 20.983 20.868 99,45

XERAL-CALDE 19.808 17.083 86,24

ARQUIT. MARCIDE-NOVOA SANTOS 12.760 12.665 99,25

MONTECELO 12.222 11.880 97,20

MEIXOEIRO 11.413 11.413 100,00

COMARCAL VALDEORRAS 3.731 3,551 95,17

COMARCAL MONFORTE 4.451 4.027 90,47

COMARCAL DA COSTA 4.772 4.769 99,93

HOSPITAL STA.M. NAI 6.959 0 0,00

T O T A L 184.582 155.010 83,98



Táboa 3. ALTAS CODIFICADAS POR SERVICIO

ANO 1994 ANO 1995

ALTAS PRODUC

ALTAS CODIF.

% ALTAS PRODUC.

ALTAS CODIF.

%

ALERXIOLOXÍA CARDIOLOXÍA DERMATOLOXÍA APARELLO DIXESTIVO ENDOCRINOLOXÍA XERIATRÍA HEMATOLOXÍA CLÍNICA MEDICINA INTERNA NEFROLOXÍA NEUMOLOXÍA NEUROLOXÍA ONCOLOXÍA MÉDICA REHABILITACIÓN REUMATOLOXÍA U. LESION. MEDULARES UNIDADE TRASPRANTES TOTAL ÁREA MÉDICA

2 5.504

398 3.136

711 1.228 2.126

22.897 1.718 5.299 3.055 2.265

354 775 136

27

49.631

2 4.112

171 2.528

425 1.033 1.425

18.899 1.164 3.971 2.406 2.011

350 510 135

0

39.142

100,00 74,71 42,96 80,61 59,77 84,12 67,03 82,54 67,75 74,94 78,76 88,79 97,87 65,81 99,26

0,00

78,87

0 5.837

412 3.216

756 1.325 2.359

24.602 1.796 5.867 3.373 2.563

302 854

95 26

52.583

0 4.931

359 2.730

567 1.205 1.937

22.220 1.585 4.962 2.685 2.149

287 711 936

20

46.441

0,00 84,48 87,14 84,89 75,00 90,94 82,11 90,32 88,25 84,57 79,60 83,85 95,03 83,26 97,89 76,92

88,32

ANESTESIOLOXÍA ANXIOLOXÍA E C. VASC. CIR. CARDÍACA CIR. XERAL E DIXESTIVA CIR. MAXILOFACIAL CIR. PEDIÁTRICA CIR. PLÁSTICA CIR. TORÁCICA NEUROCIRURXÍA OFTALMOLOXÍA OTORRINOLARINGOLOXÍA TRAUMATOLOXÍA UROLOXÍA XINECOLOXÍA TOTAL ÁREA CIRÚRXICA

27 1.930 1.130

20.749 302

2.203 1.728

872 2.348 7.490 6.541

12.857 6.389

11.513

76.079

12 1.127

722 17.694

22 1.750 1.254

422 1.642 5.846 5.563

11.341 5.549 9.444

62.388

44,44 58,39 63,89 85,28

7,28 79,44 72,57 48,39 69,93 78,05 85,05 88,21 86,85 82,03

80,94

141 2.261 1.228

22.012 413

3.042 1.995

943 2.407 7.788 7.292

14.929 6.827

11.562

82.840

45 1.978

998 19.958

166 2.132 1.703

792 1.943 7.380 6.647

13.774 6.176

10.020

73.712

31,91 87,48 81,27 90,67 40,19 70,09 85,36 83,99 80,72 94,76 91,15 92,26 90,46 86,66

88,98

OBSTETRICIA TOTAL ÁREA OBSTÉTRICA

20.045

20.045

16.682

16.682

83,22

83,22

19.391

19.391

16.440

16.440

84,78

84,78

PEDIATRÍA UCI PEDIÁTRICA TOTAL ÁREA PEDIÁTRICA

15.725 1.198

16.923

12.450 1.167

13.617

79,17 97,41

80,46

17.731 379

18.110

15.067 283

15.350

84,98 74,67

84,76

PSIQUIATRÍA TOTAL ÁREA PSIQUIÁT

1.429

1.429

956

956

66,90

66,90

1.662

1.662

1.139

1.139

68,53

68,53

UCI TOTAL ÁREA UCI

1.556

1.556

1.207

1.207

77,57

77,57

1.571

1.571

1.330

1.330

84,66

84,66

OUTRAS TOTAL OUTRAS ÁREAS

1.734

1.734

738

738

42,56

42,56

666

666

598

598

89,79

89,79

T O T A L 167.397 134.730 80,49 177.623 155.010 87,27



b.- ALTAS VÁLIDAS Os motivos de que se invaliden altas son os seguintes: - NÚMERO DE HISTORIA: altas duplicadas ou solapadas. - DATA DE NACEMENTO: en branco, posterior á actual, posterior á

do ingreso, idade maior de 120 anos ou data incorrecta.

- DATA DE INGRESO: en branco, posterior á de final de período, posterior á de alta ou data incorrecta.

- DIAGNÓSTICO PRINCIPAL: en branco ou código non permitido. - DATA DE ALTA: en branco, fora do período estudiado

ou data incorrecta. - ESTADÍAS: superior a 999.

A porcentaxe de altas válidas é moi alta en tódolos hospitais, podemos destaca-los seguintes datos: Ano 1994: Valor mínimo 97,7 % Valor máximo 99,9 % Media 99,5 % Ano 1995: Valor mínimo 98,94 % Valor máximo 100,00 % Media 99,75 %



Táboa 4. ALTAS VÁLIDAS. ANO 1994

ALTAS CODIFIC.

ALTAS VÁLIDAS

% VÁLIDAS ALTAS INVALIDAD.

% INVALIDAD.

CANALEJO 32.474 32.452 99,9 22 0,1

C.H. SANTIAGO 4.943 4.892 99,0 51 1,0

XERAL-CÍES 17.414 17.306 99,4 108 0,6

CRISTAL-PIÑOR 19.830 19.816 99,9 14 0,1

XERAL-CALDE 16.272 16.185 99,5 87 0,5

MARCIDE 11.378 11.291 99,2 87 0,8

MONTECELO 12.240 12.180 99,5 60 0,5

MEIXOEIRO 10.069 9.942 98,7 127 1,3

VALDEORRAS 1.891 1.880 99,4 11 0,6

MONFORTE 4.145 4.049 97,7 96 2,3

COSTA 4.074 4.028 98,9 46 1,1

Sta. M. NAI 0 0 0,0 0 0,0

TOTAL 134.730 134.021 99,5 709 0,5

ALTAS VÁLIDAS. Altas en que non se detecta ningún erro que faga necesario a súa exclusión da ba-se de datos.

ALTAS INVALIDADAS. Altas con información incompleta ou errónea en: datas de ingreso ou de al-

ta ou de nacemento ou sen diagnóstico principal. % . Sobre as altas codificadas.



Táboa 5. ALTAS VÁLIDAS. ANO 1995

ALTAS CODIFIC.

ALTAS VÁLIDAS

% VÁLIDAS

ALTAS INVALIDAD.

% INVALIDAD.

CANALEJO 34.806 34.786 99,94 20 0,06

C.H. SANTIAGO 18.919 18.719 98,94 200 1,06

XERAL-CÍES 15.029 15.022 99,95 7 0,05

CRISTAL-PIÑOR 20.868 20.852 99,92 17 0,08

XERAL-CALDE 17.083 16.985 99,43 98 0,57

MARCIDE 12.665 12.656 99,93 9 0,07

MONTECELO 11.880 11.880 100,00 0 0,00

MEIXOEIRO 11.413 11.413 100,00 0 0,00

VALDEORRAS 3.551 3.551 100,00 0 0,00

MONFORTE 4.027 4.018 99,78 9 0,22

COSTA 4.769 4.746 99,52 23 0,48

Sta. M. NAI 0 0 0,00 0 0,00

TOTAL 155.010 154.626 99,75 385 0,25



c.- NIVEL DE ERROS

O total de altas sen erro pasa do 96,7% de 1994 ó 98,84% en 1995. Os erros confirmados baixan de 4.777 (0,04 de media por alta) a 1.841 (media de 0,01). Esta baixada dase en tódolos hospitais e, como logo se describe, son erros sobre todo de tipo administrativo. En valores absolutos os hospitais en que se rexistra unha maior baixada son: C.H. Universitario de Santiago (0,35 erros por alta en 1994 e 0,04 en 1995) H. Comarcal de Monforte (de 0,07 baixa a 0,01) H. Comarcal da Costa (0,13 pasa a 0,08)



Táboa 6. ALTAS CON ERROS CONFIRMADOS. ANO 1994

ALTAS CODIFIC.

ALTAS SEN ERRO

% SEN ERRO

ALTAS CON ERRO

% CON ERRO

CANALEJO 32.474 32.324 99,5 150 0,5

C.H. SANTIAGO 4.943 3.457 69,9 1.486 30,1

XERAL-CÍES 17.414 16.625 95,5 789 4,5

CRISTAL-PIÑOR 19.830 19.605 98,9 225 1,1

XERAL-CALDE 16.272 15.878 97,6 394 2,4

MARCIDE 11.378 11.264 99,0 114 1,0

MONTECELO 12.240 12.004 98,1 236 1,9

MEIXOEIRO 10.069 9.922 98,5 147 1,5

VALDEORRAS 1.891 1.806 95,5 85 4,5

MONFORTE 4.145 3.853 93,0 292 7,0

COSTA 4.074 3.571 87,7 503 12,4

Sta. M. NAI 0 0 0,0 0 0,0

TOTAL 134.730 130.309 96,7 4.421 3,3

ALTAS SEN ERRO. Son as altas sen ningún erro confirmado. ALTAS CON ERRO. Altas en que o programa informático de validación atopa algún dos erros con-

firmados. % . Sobre altas codificadas.



Táboa 7. ALTAS CON ERROS CONFIRMADOS.

ANO 1995

ALTAS CODIFIC.

ALTAS SEN ERRO

% SEN ERRO

ALTAS CON ERRO

% CON ERRO

CANALEJO 34.806 34.679 99,64 127 0,36

C.H. SANTIAGO 18.919 18.169 96,04 750 3,96

XERAL-CÍES 15.029 14.967 99,59 62 0,41

CRISTAL-PIÑOR 20.868 20.756 99,46 112 0,54

XERAL-CALDE 17.083 16.859 98,69 224 1,31

MARCIDE 12.665 12.653 99,91 12 0,09

MONTECELO 11.880 11.843 99,69 37 0,31

MEIXOEIRO 11.413 11.402 99,90 11 0,10

VALDEORRAS 3.551 3.477 97,92 74 2,08

MONFORTE 4.027 3.999 99,30 28 0,70

COSTA 4.769 4.405 92,37 364 7,63

Sta. M. NAI 0 0 0,00 0 0,00

TOTAL 155.010 153.209 98,84 1.801 1,16



Táboa 8. NÚMERO DE ERROS CONFIRMADOS. ANO 1994

ALTAS CODIFIC.

NÚMERO ERROS

MEDIA ERROS POR ALTA

CANALEJO 32.474 168 0,01

C.H. SANTIAGO 4.943 1.748 0,35

XERAL-CÍES 17.414 803 0,05

CRISTAL-PIÑOR 19.830 225 0,01

XERAL-CALDE 16.272 404 0,02

MARCIDE 11.378 122 0,01

MONTECELO 12.240 249 0,02

MEIXOEIRO 10.069 147 0,01

VALDEORRAS 1.891 89 0,05

MONFORTE 4.145 301 0,07

COSTA 4.074 521 0,13

Sta. M. NAI 0 0 0,00

TOTAL 134.730 4.777 0,04

MEDIA DE ERROS POR ALTA.

Total de erros confirmados detectados, dividido entre o total de altas codificadas.



Táboa 9. NÚMERO DE ERROS CONFIRMADOS. ANO 1995

ALTAS CODIFIC.

NÚMERO ERROS

MEDIA ERROS POR ALTA

CANALEJO 34.806 129 0,00

C.H. SANTIAGO 18.919 762 0,04

XERAL-CÍES 15.029 63 0,00

CRISTAL-PIÑOR 20.868 117 0,01

XERAL-CALDE 17.083 239 0,01

MARCIDE 12.665 12 0,00

MONTECELO 11.880 37 0,00

MEIXOEIRO 11.413 11 0,00

VALDEORRAS 3.551 75 0,02

MONFORTE 4.027 27 0,01

COSTA 4.769 368 0,08

Sta. M. NAI 0 0 0,00

TOTAL 155.010 1.841 0,01



d.- TIPOS DE ERROS MÁIS FRECUENTES As variables do C.M.B.D. nas que se concentran os erros son no ano 1995:

* Circunstancia de alta (35,31%) * Residencia (24,55%) * Data de nacemento (11,52%) * Morfoloxía de tumores (10,21%) En algunhas variables os erros non acadan o 1%: * Código de hospital (0,00%) * Sexo (0,05%) * Financiamento (0,00%) * Circunstancia de ingreso (0,00%) * Procedemento cirúrxico principal (0,00%) * Outros procedementos (0,00%) * Data de intervención (0,05%) * Estadías (0,15%)



Táboa 10. TIPOS DE ERROS CONFIRMADOS MÁIS FRECUENTES.

ANO 1994 ANO 1995

NÚMERO % NÚMERO %

CÓDIGO DO HOSPITAL 0 0,00 0 0,00

NÚMERO DE HISTORIA 144 3,01 149 8,09

DATA NACEMENTO 412 8,62 212 11,52

SEXO 0 0,00 1 0,05

RESIDENCIA 893 18,69 452 24,55

FINANCIAMENTO 49 1,03 0 0,00

SERVICIO 460 9,63 45 2,45

CIRCUNSTANCIA INGRESO 220 4,61 0 0,00

DIAGNÓSTICO PRINCIPAL 231 4,84 26 1,41

OUTROS DIAGNÓSTICOS 12 0,25 114 6,19

PROC. CIRÚRXICOS PRINCIPAIS 347 7,26 0 0,00

OUTROS PROCEDEMENTOS 11 0,23 0 0,00

MORFOLOXÍAS DE TUMOR 1.322 27,67 188 10,21

DATA INTERVENCIÓN 13 0,27 1 0,05

ESTADÍAS 2 0,04 3 0,15

CIRCUNSTANCIAS DA ALTA 661 13,84 650 35,31

TOTAL 4.777 100,00 1.841 100,00



e.- MEDIA DE DIAGNÓSTICOS E PROCEDEMENTOS POR ALTA. A media de diagnósticos por alta pasa de 2,36 a 2,74 e a de procedementos de 1,37 a 1,62. Respecto á media de diagnósticos por alta o crecemento é xeneralizado, destacando os seguintes hospitais: C.H. Cristal-Piñor (de 2,49 pasa a 3,29) * H. Meixoeiro (de 2,09 a 2,78) En relación á media de procedementos cabe sinalar: O centro que máis incrementa esta media é o H. Comarcal da Costa (de 1,98 pasa a 4,15). Aparece unha disminución destacable no C.H. Universitario de Santiago (3,70 e 2,35).



Táboa 11. MEDIA DE DIAGNÓSTICOS E PROCEDEMENTOS.

MEDIA DE DIAGNÓSTICOS MEDIA DE PROCEDEMENTOS

ANO 1994 ANO 1995 ANO 1994 ANO 1995

CANALEJO 2,11 2,49 1,32 1,48

C.H. SANTIAGO 2,56 2,61 3,70 2,35

XERAL-CÍES 2,29 2,89 1,40 1,70

CRISTAL-PIÑOR 2,49 3,29 1,22 1,54

XERAL-CALDE 2,27 2,37 1,14 1,10

MARCIDE 3,57 3,30 1,42 1,40

MONTECELO 1,93 2,38 1,20 1,31

MEIXOEIRO 2,09 2,78 1,01 1,19

VALDEORRAS 2,45 2,50 2,25 2,57

MONFORTE 1,93 2,26 0,82 0,76

COSTA 3,18 3,48 1,98 4,15

Sta. M. NAI 0,00 0,00 0,00 0,00

TOTAL 2,36 2,74 1,37 1,62

MEDIA DE DIAGNÓSTICOS POR ALTA. Calcúlase dividindo o total de códigos de diagnósticos entre o total de altas codificadas. MEDIA DE PROCEDEMENTOS POR ALTA. Calcúlase dividindo o total de códigos de procedementos entre o total de altas codifi-cadas.

BOLETÍN DE CODIFICACIÓN DIAGNÓSTICA DA … · boletÍn de codificaciÓn diagnÓstica da...

Documents

Transcript of BOLETÍN DE CODIFICACIÓN DIAGNÓSTICA DA … · boletÍn de codificaciÓn diagnÓstica da...