Ensinanza aprendizaxe Código: MD75010303

PRESENTACIÓN DA

MATERIA/MÓDULO

Data 1-9-09

Nº. Revisión: 2

Páxina 1 de 29

MATERIA/

MÓDULO TECNOLOXÍA

CURSO /

CICLO 1º BAC A

CURSO

ACADÉMICO 2015/16

PROFESOR Elisa Ferreiro Álvarez

CONTIDOS

Bloque I. Recursos enerxéticos

Unidade 1. A enerxía e a súa transformación

Conceptos

Relación entre ciencia, tecnoloxía e técnica.

Terminoloxía de tipo científico e tecnolóxico.

Sistemas de unidades.

Concepto de enerxía. Unidades.

Formas de manifestarse a enerxía.

Transformacións enerxéticas: consumo e rendemento.

Aforro enerxético.

Procedementos

Conversión dunha unidade, magnitude derivada ou fundamental, noutro sistema de

unidades distinto.

Resolución de problemas de conversión de enerxías.

Cálculo de enerxías aportadas ou gastadas en función do tipo de enerxía.

Determinación do reneimento dunha máquina.

Pautas para conseguir un aforro enerxético.

Representación e relación, mediante organigramas, das distintas máquinas

empregadas para transformar unha enerxía noutra.

Unidade 2. Enerxías non renovables

Conceptos

Fontes de enerxía primarias e secundarias.

Combustibles fósiles:

o Carbón. Tipos. Aplicacións. Produtos derivados. Funcionamento dunha

central térmica. Sectorización. Carbón e medio ambente. Tratamento de

residuos.

o Petróleo. Orixe. Pozos. Refinerías. Produtos obtidos. Impacto

medioambental do petróleo. Tratamento de residuos.

o Enerxía nuclear. Fisión. Componentes dunha central. Fusión. Impacto

medioambental. Tratamento de residuos.

Procedementos

Resolución de problemas relacionados cas enerxías non renovables.

Proceso seguido nunha central térmica para transformar un combustible fósil

(xeralmente carbón) en enerxía eléctrica.

Representación gráfica do proceso seguido polo petróleo ou crudo ata convertirse nun

hidrocarburo: unha fonte de enerxía secundaria.

Descrición do funcionamento dunha central nuclear de fusión e fisión.

Unidade 3. Enerxías renovables Conceptos

Enerxía hidráulica:

o Compoñentes dun centro hidroeléctrico.

o Potencia e enerxía obtenida nunha central hidráulica.

o Tipos de centrais.

Enerxía hidráulica e medio ambente.

Enerxía solar:

o Aporveitamento: colectores planos, aporveitamento pasivo, campo de

helióstatos, colectores cilíndrico-parabólicos, forno solar e placas

fotovoltaicas.

Enerxía eólica:

o Clasificación das máquinas eólicas.

o Cálculo da enerxía xerada nunha aeroturbina.

Biomasa:

o Extracción directa.

o Procesos termoquímicos.

o Procesos bioquímicos.

Enerxía xeotérmica. Tipos de xacementos.

Enerxía mareomotriz.

Residuos sólidos urbáns.

Enerxía das olas

Enerxías alternativas e medio ambente.

Procedementos

Proceso de obtención de enerxía eléctrica nunha central hidroeléctrica.

Resolución de problemas relacionados ca enerxía hidráulica, solar, eólica e biomasa.

Representación gráfica do funcionamento dunha central de bombeo puro e bombeo

mixto.

Explicación do funcionamento dun colector plano e dun colector cilíndrico-

parabólico. Transformación de enerxías.

Análese do funcionamento dun campo de helióstatos.

Pasos a seguir a hora de instalar un equipo que permita o aporveitamiento da enerxía

xeotérmica.

Descrición, mediante diagramas conceptuais, do funcionamento dos dispositivos

empregados para obter enexgía eléctrica a partir da enerxía das olas.

Unidade 4. A enerxía no noso contorno

Conceptos

Xeración, transporte e distribución da enerxía eléctrica.

Coxeración.

Análise dunha instalación sinxela de transformación de enerxía: calentador.

Modelización.

Montaxe e experimentación de instalacións de transformación de enerxías

alternativas:

o Necesidades mínimas.

o Deseño da instalación.

o Selección da enerxía mais axeitada.

Coste enerxético na vivienda.

Aforro enerxético.

Procedementos

Representación gráfica do sistema de xeración, transporte e distribución da enerxía

eléctrica, indicando as diferentes tensións ou voltaxes.

Explicación do funcionamento dunha caldeira de gas natural.

Proceso seguido na modelización de máquinas sinxelas.

Deteción das necesidades enerxéticas mínimas dunha vivienda empregando enerxías

alternativas.

Deseño de instalacións enerxéticas sinxelas.

Avaliación da fonte de enerxía mais axeitada para ser empregada no centro docente

ou vivenda.

Alternativas de aforro enerxético, mantendo a mesma calidade de vida.

Bloque II. Introdución a ciencia dos materiais

Unidade 5. Os materiais e as súas propiedades

Conceptos

Clasificación dos materiais.

Propiedades mais importantes dos materiais.

Esforzos físicos ós que poden estar sometidos os materiais.

Introdución ós ensaios de materiais.

Estrutura interna dos materiais.

Características das redes cristalinas metálicas.

Solidificación de metais.

Modificación das propiedades.

Eleción axeitada e uso racional de materiais.

Residuos industriais: inertes, tóxicos e peligosos.

Procedementos

Clasificación dos distintos materiais que podemos encontrar no noso contorno.

Determinación das propiedades mecánicas mais importantes dun material.

Análise do tipo de esforzo a que pode estar sometida unha peza en función do

número e dirección das forzas que actúen sobre él.

Pasos a seguir a hora de endurecer ou ablandar un metal.

Proceso seguido a hora de realizar un ensaio mecánico determinado sobre un material

calquera.

Criterios para a eleción axeitada dun material que debe cumprir uns requisitos

determinados.

Adopción de posibles solucións para evitar un esgotamento prematuro de todos

aqueles materiais non renovables.

Normas a seguir para evitala contaminación do medio ambente cando se xeran

residuos inertes, tóxicos e peligosos.

Unidade 6. Metales ferrosos

Conceptos

Metais ferrosos ou férricos: xacementos e tipos de mineral.

Proceso de obtención do aceiro e outros produtos ferrosos: materia prima alto forno,

convertidor e forno eléctrico.

Colada do aceiro.

Trens de laminación.

Produtos ferrosos: clasificación e diagrama do ferro-carbono.

Tipos de aceiro: non aleados e aleados.

Presentacións comerciais do aceiro.

Fundicións: tipos e propiedades.

Impacto medioambental producido polos produtos ferrosos.

Procedementos

Presentación de informes orais e escritos sobre un tema determinado, seguindo unhas

pautas que simplifiquen e axuden a entender o mesmo.

Elaboración de diagramas conceptuais que mestren o proceso seguido polol aceiro,

dende a mina (mena) ata a súa comercialización.

Representación gráfica de aleacións do ferro-carbono en función da temperatura a

que se encontren sometidas e do porcentaxe de carbono.

Identificación do tipo de aceiro co que se poden fabricar distintos elementos do noso

contorno, segundo a aplicación á que se destinen.

Descripción dos pasos seguidos para a obtención das fundicións mais importantes.

Unidade 7. Metales non ferrosos

Conceptos

Clasificación dos metais non ferrosos.

Características, obtención, aleacións e aplicacións mais importantes dos seguintes

metais non ferrosos:

o Pesados: estaño, cobre, cinc e plomo.

o Lixeiros: aluminio e titanio.

o Ultralixeiros: magnesio.

Impacto medio ambental durante a extración, obtención e reciclado de produtos non

ferrosos.

Presentacións comerciais.

Procedementos

Pasos necesarios para identificar os metais ferrosos polo seu aspecto, aplicación ou

peso específico.

Elaboración de métodos que simplifiquen o proceso de aprendizaxe das propiedades e

características dos metais ferrosos.

Proceso de obtención dos seguintes metales non ferrosos: estaño, cobre, cinc, plomo,

aluminio, titanio e magnesio.

Representación mediante diagramas de bloques conceptuais, relacionados entre sí, do

proceso de obtención dos metais ferrosos mais usuais.

Como consumidor, pautas para reducir o impacto medioambental na utilización e

recicaxeo de produtos non ferrosos.

Unidade 8. Plásticos, fibras téxtiles e outros materiais

Conceptos

Plásticos ou polímeros: materia prima, componentes aditivos, tipos, conformación de

plásticos e plásticos compostos.

Fibras téxtiles: orixe (mineral, vexetal, animal, artificial e sintético).

Elastómeros.

A madeira:

o Transformación en produtos industrais.

o Derivados da madeira.

O papel: obtención e clases.

O corcho: obtención e produtos obtidos.

O vidro.

Materiais cerámicos: porosos e impermeabeis.

Yeso.

Cemento e os seus derivados.

Novos materiais.

Impacto medioambental

Procedementos

Recollida de información relacionada cos plásticos.

Proceso de conformación dun plástico para unha aplicación determinada seguindo

certas pautas, tales como durabilidade, economía, propiedades mecánicas, etc.

Identificación de fibras textiles e produtos plásticos segundo as etiquetas e símbolos

normalizados escritos sobre eles.

Descripción do proceso de obtención de produtos derivados da madeira.

Representación, mediante diagramas conceptuais, do proceso de fabricación do papel.

Pasos a seguir para a obtención de produtos de corcho a partir da materia prima.

Procesos de fabricación do vidro, do yeso, do cemento e do formigón pretensado.

Búsca e selección de información relacionada co impacto medioambental orixinado

por diferentes materiais de uso industrial, buscando posibles solucións para disminuir

ou eliminar ese impacto.

Bloque III. Máquinas e sistemas

Unidade 9. Elementos mecánicos transmisores do movemento

Contenidos

Conceptos

Elementos motrices.

Elementos de máquinas.

Elementos transmisores do movemento.

Acoplamento entre árbores.

Transmisión por frición: exterior, interior e cónica. Cálculos.

Transmisión mediante poleas e correas.

Transmisión por engranaxes. Cálculos.

Transmisión do movemento entre eixes que se cruzan.

Cadenas cinemáticas. Representación. Cálculos.

Relación entre potencia e par.

Articulacións.

Elementos de corda ou alambre.

Elementos transmisores por cadena e correa dentada.

Rendimento de máquinas.

Normas de seguridade e uso de elementos mecánicos.

Procedementos

Pasos a hora de montar e desmontar diferentes elementos transmisores do

movemento.

Cálculo do número de revolucións por minuto con que xirará o eixe conducido si se

emprega na transmisión rodas, engranaxes, cadenas, correas, etc.

Representación gráfica, mediante o símbolo mecánico correspondente, dunha

transmisión dende o elemento motriz ata a árbore final.

Determinación das causas que poden reducir considerablemente o rendemento dunha

máquina, en relación ca transmisión do movemento.

Establecemento das normas de seguridade e uso de máquinas sinxelas próximas o

contorno do alumnado.

Averiguación da potencia ou enerxía perdida o transmitida dende a árbore motriz o

lugar na que se necesita.

Unidade 10. Elementos mecánicos transformadores do movemento e de

unión

Conceptos

Elementos transformadores do movemento:

o Piñón-cremallera.

o Tornillo-tuerca.

o Leva e excéntrica.

o Biela-manivela-émbolo.

o Trinquete. Roda libre.

Elementos mecánicos de unión:

o Unión desmontable: bulones, tornillos de unión, prisioneros, espárragos,

pernos, tornillos de rosca cortante e tirafondos, pasadores, chavetas,

lengüetas, etc.

o Unión fixa: remaches, roblones, adhesivo, soldadura e unión forzada.

Procedementos

Realización de montaxe e desmontaxes de elementos transformadores do

movemento, tales coma roda libre dunha bicicleta, trinquete dun reloxo de corda, etc.

Elaboración de croquis nos que se representen os distintos elementos transformadores

do movemento que constituen unha máquina, indicando o proceso de montaxe e

desmontaxe.

Realización de problemas sinxelos nos que se pide determinar a potencia, par ou

forza transmitida a través dun elemento roscado.

Elaboración do proceso a seguir a hora de realizar unha soldadura, elixindo aquel

tipo que resulte mais axeitado de acordo cos materiais a unir.

Pasos a seguir a hora de unir dúas pezas mediante un elemento de unión fixo ou

desmontable.

Unidade 11. Elementos mecánicos auxiliares

Conceptos

Acumuladores de enerxía: volantes de inercia e elementos elásticos.

Elementos disipadores de enerxía (frenos) de: zapata, disco, tambor e eléctricos.

Sistemas de accionamiento.

Embragues de dientes, disco, cónicos e hidráulicos.

Outros elementos mecánicos: soportes, coxinetes de frición e rodamentos.

Lubricación de máquinas: manual, a presión e por borboteo.

Mantemento de elementos mecánicos.

Interpretación de planos de montaxe de máquinas sinxelas.

Identificación de mecanismos en máquinas reais.

Selección de mecanismos mecánicos para unha tarea concreta.

Normas de seguridade e uso de elementos mecánicos.

Unidade 12. Circuítos eléctricos de corrente continua

Conceptos

O circuito eléctrico. Características.

Magnitudes eléctricas: intensidade, voltaxe e resistencia eléctrica. Lei de Ohm.

Enerxía e potencia eléctrica.

Elementos dun circuito. Acoplamiento de xeradores e receptores. Elementos de

control. Elementos de protección.

Leis de Kirchhoff aplicadas a unha malla e a varias mallas.

Distribución da enerxía eléctrica.

Simboloxía e esquemas eléctricos. Interpretación de planos.

Circuitos eléctricos domésticos.

Montaxe e experimentación de circuitos eléctricos de corrente continua.

Normas de seguridade en instalacións eléctricas.

Procedementos

Representación, mediante diagramas conceptuais, dos distintos elementos que

compoñen un circuito eléctrico, indicando a interelación entre eles, así como os

símiles correspondentes.

Resolución de problemas relacionados ca corrente eléctrica.

Realización de esquemas eléctricos, empregando a simboloxía normalizada.

Determinación experimental, empregando o instrumento de medida axeitado, de

diferentes magnitudes eléctricas, dentro dun circuito.

Pasos a hora de determinar as diferentes incógnitas dun circuito empregando as leis

de Kirchhoff.

Montaxe e experimentación con circuitos eléctricos sinxelos típicos de corriente

continua.

Uso axeitado de normas de seguridade en instalacións eléctricas.

Unidade 13.O circuíto neumático

Conceptos

O circuito neumático:

o Magnitudes e unidades.

o Elementos dun circuito. Produtores e tratamiento do aire, redes de

distribución, reguladores e elementos de acionamiento final (cilindros e

motores).

o Simboloxía neumática.

o Montaxe e experimentación con circuitos neumáticos.

Análise do funcionamento de circuitos neumáticos complexos.

Procedementos

Montaxe e experimentación de distintos circuitos neumáticos sinxelos.

Representación secuencial e lóxica a hora de debuxar circuitos neumáticos

empregando simboloxía normalizada.

Proceso de análise e descubrimento do funcionamento interno de distintas válvulas

neumáticas.

Explicación do funcionamento de circuitos neumáticos.

Resolución de problemas sinxelos relacionados ca neumática.

Interpretación do funcionamento de circuitos neumáticos sinxelos a partir da súa

representación simbólica

Bloque IV. Procedementos de fabricación

Unidade 14. Conformación de pezas sen arranque de viruta

Conceptos

Fabricación de pezas por unión: ensamblado e texidos.

Conformación por fusión: colada por gravidade, sobre moldes de area, a cera

perdida, en molde que xira e colada continua.

Laminación en quente e en frío.

Forma en quente e en frío.

Fabricación mediante corte: corte, cizalladura e troquelado.

Control do proceso de fabricación e calidade da obra: concepto de tolerancia,

posición da tolerancia, indicación da posición, tipos de axustes e instrumentos de

medida.

Impacto medio ambental dos procedementos de fabricación.

Procedementos

Proceso seguido para a conformación de pezas mediante sintetizado ou metalurxia de

polvos.

Pasos a hora de elaborar un texido.

Descrición dos pasos seguidos para a obtención de pezas mediante os seguintes

procedementos de colada ou moldeo por gravedade, en moldes permanentes, a cera

perdida, en molde que xira e por inxeción.

Método seguido para a obtención de pezas mediante forxa, segundo o tipo de peza a

obter.

Medición de pezas empregando os instrumentos de medida convencionais, tales como

calibrador o palmer.

Análise descriptivo dos impactos medioambentales producidos polos distintos

procesos de fabricación ou búsca de medidas correctoras que reduzcan ese impacto

ou o eviten.

Unidade 15. Fabricación de pezas por arranque de viruta e outros

procedementos

Conceptos

Aserrado. Características e técnicas.

Limado.

Concepto de rosca. Características dunha rosca. Sistema de roscas e identificación.

Fabricación de tornillos y porcas.

Mecanizado de pezas mediante máquinas-ferramentas:

o Taladradora: fixación da peza, cálculo do número de revolucións (rpm).

o Torno. Principio de funcionamento. Formas das pezas a obter.

o Cepilladora e lixadora. Características.

o Fresadora.

o Limadora e rectificadora.

Fabricación de pezas mediante separación por calor.

o Oxicorte.

o Fio quente

o Plasma e láser.

Fabricación totalmente automatizada mediante CNC.

Melloras técnicas de produtos acabados.

Desarrollo de produtos.

Normas de seguridade e salud nos centros de traballo.

Impacto medioambental dos procedementos de fabricación.

Procedementos

Descripción de cada unha das operacións necesarias para elaborar unha peza

empregando o método de fabricación por arranque de viruta.

Representación gráfica da peza que se desea obter, indicando tanto as súas cotas

coma a posición da tolerancia.

Normas a seguir para o uso axeitado de serras, limas, machos e coxinetes (terrajas) de

roscar.

Determinación do número de revolucións con que debe xirar a ferramenta ou peza

cando se está empregandodo unha máquina-ferramenta.

Establecimiento das normas a seguir a hora de empregar unha determinada

ferramenta, na fabricación dunha peza, con obxeto de evitar accidentes

Bloque V. Produtos Tecnolóxicos: deseño, produción e

comercialización

Unidade 16. O mercado e o deseño de produtos

Conceptos

Sistemas económicos. Características.

O mercado. Leis. Tipos de mercado.

A oferta e a demanda.

O prezo de coste e o prezo de mercado dun produto.

A empresa no sector produtivo.

Ciclos de vida das tecnoloxías empregadas na empresa.

Fases do proceso produtivo.

Estudo de mercado.

Desarrollo de produtos.

Normalización.

O proxecto técnico.

Procedementos

Determinación do prezo de mercado dun produto a partir de datos que determinen a

curva de oferta e demanda.

Búsca de información para o establecemento dunha empresa que satisfaga unhas

necesidades comerciais previamente establecidas.

Representación, mediante diagramas conceptuais, do organigrama de funcionamento

dunha empresa sinxela.

Secuenciación lóxica do ciclo de vida de cada tecnoloxía.

Pasos a seguir a hora de facer un estudo de mercado para un produto determinado.

Desarrollo dun proxecto técnico ou de investigación.

Unidade 17. Fabricación e comercialización de productos

Conceptos

Planificación da produción (fase 3):

o Listado de fases.

o Diagramas de fluxo.

Fabricación de produtos (fase 4):

o Aprovisionamento de materiais.

o Procesos de fabricación.

Prevención de riscos laborais.

Repercusións medioambentais dos sistemas produtivos.

Gestión da calidade.

o Control de calidade.

o Ferramentas empregadas.

o Control de calidade a produción.

o Defectos típicos.

Empaquetado e almacenamento de produtos.

Comercialización e reciclado de produtos (fase 5):

o Marketing.

o Publicidade: estratexias e medios.

o Venta. Distribución.

o Dereitos e deberes dos consumidores.

o Reciclaxe de produtos.

Procedementos

Realización do listaxe das fases que corresponderían a un produto comercial.

Elaboración dun plan de prevención de accidentes dunha empresa sinxela.

Representación, mediante diagramas conceptuais das fases de produción e

comercialización de produtos.

Análise das repercusións medioambentais a hora da produción ou fabricación de

obxetos, aportando solucións para reducir esos impactos.

Pasos para contribuir a mellora do control de calidade na fabricación de produtos

sinxelos.

Pautas a seguir a hora de realizar unha compra para ter dereito a reclamar.

OBXECTIVOS

Adquirir os coñocementos necesarios e empregarlos nouotras áreas para a

comprensión e análises de máquinas e sistemas técnicos.

Comprender o papel da enerxía nos procesos tecnolóxicos, as súas transformacións

e aplicacións, e adoptar actitudes de aforro e valoración da eficiencia enerxética.

Comprender e explicar cómo se organizan e desenvolven procesos tecnolóxicos

concretos, e identificar e describir as técnicas e os factores económicos e sociais que

xurden en cada caso.

Analizar de forma sistemática aparellos e produtos da actividade técnica para

explicar o seu funcionamento, utilización e forma de control, así como avaliar a súa

calidade e adecuación.

Valorar críticamente e aplicar os coñecementos xa adqueridos, as repercusións da

actividade tecnolóxica na vida diaria e na calidade de vida, manifestando e

argumentando as súas ideas e opinións.

Expresar con exactitude as súas ideas e opinións sobre procesos uo produtos

tecnolóxicos concretos, e usar vocabulario, símbolos e formas de expresión axeitadas.

Participar na planificación e desenvolvemento de proxectos técnicos en equipo,

aportando ideas e opinións, responsabilizándose de tarefas.

Actuar con autonomía e confianza o inspeccionar, manipular e intervir en máquinas,

sistemas e procesos técnicos para comprender o seu funcionamento.

Buscar, seleccionar, comprender e relacionar a información obtida de diferentes

fontes , incluida a que proporciona o contorno físico e social, os medios de

comunicación e as Tecnoloxías da Información e a Comunicación, tratala de acordo a

finalidade perseguida e comunicala os demais, de forma oral e escrita, de xeito

organizado e intelixible.

Potenciar actitudes flexibles e responsables no traballo en equipo e de relación

interpersoal, na toma de decisións, execución de tarefas, busca de solucións e toma de

iniciativas ou accións emprendedoras, valorandola importancia de traballar como

membro dun equipo na resolución de problemas tecnolóxicos, asumiendo as súas

responsabilidades individuais na realización das tarefas encomendadas con actitude

de cooperación, tolerancia e solidaridade.

.

CONTIDOS

MÍNIMOS

Bloque I. Recursos enerxéticos

Unidade 1. A enerxía e a súa transformación

Conceptos

Relación entre ciencia, tecnoloxía e técnica.

Terminoloxía de tipo científico e tecnolóxico.

Sistemas de unidades.

Concepto de enerxía. Unidades.

Formas de manifestarse a enerxía.

Transformacións enerxéticas: consumo e rendemento.

Procedementos

Conversión dunha unidade, magnitude derivada ou fundamental, noutro sistema de

unidades distinto.

Resolución de problemas de conversión de enerxías.

Cálculo de enerxías aportadas ou gastadas en función do tipo de enerxía.

Determinación do rendemento dunha máquina.

Representación e relación, mediante organigramas, das distintas máquinas

empregadas para transformar unha enerxía noutra.

Unidade 2. Enerxías non renovables

Conceptos

Fontes de enerxía primarias e secundarias.

Combustibles fósiles:

o Carbón. Tipos. Aplicacións. Produtos derivados. Funcionamento dunha

central térmica. Sectorización. Carbón e medio ambente. Tratamento de

residuos.

o Petróleo. Orixe. Pozos. Refinerías. Produtos obtidos. Impacto

medioambental do petróleo. Tratamento de residuos.

o Enerxía nuclear. Fisión. Componentes dunha central. Fusión. Impacto

medioambental. Tratamento de residuos.

Procedementos

Resolución de problemas relacionados cas enerxías non renovables.

Proceso seguido nunha central térmica para transformar un combustible fósil

(xeralmente carbón) en enerxía eléctrica.

Representación gráfica do proceso seguido polo petróleo ou crudo ata convertirse nun

hidrocarburo: unha fonte de enerxía secundaria.

Descrición do funcionamento dunha central nuclear de fusión e fisión.

Unidade 3. Enerxías renovables Conceptos

Enerxía hidráulica:

o Compoñentes dun centro hidroeléctrico.

o Potencia e enerxía obtenida nunha central hidráulica.

o Tipos de centrais.

Enerxía hidráulica e medio ambente.

Enerxía solar:

o Aporveitamento: colectores planos, aporveitamento pasivo, campo de

helióstatos, colectores cilíndrico-parabólicos, forno solar e placas

fotovoltaicas.

Enerxía eólica:

o Clasificación das máquinas eólicas.

o Cálculo da enerxía xerada nunha aeroturbina.

Biomasa:

o Extracción directa.

o Procesos termoquímicos.

o Procesos bioquímicos.

Enerxía xeotérmica. Tipos de xacementos.

Enerxía mareomotriz.

Residuos sólidos urbáns.

Enerxía das olas

Enerxías alternativas e medio ambente.

Procedementos

Proceso de obtención de enerxía eléctrica nunha central hidroeléctrica.

Resolución de problemas relacionados ca enerxía hidráulica, solar, eólica e biomasa.

Explicación do funcionamento dun colector plano e dun colector cilíndrico-

parabólico. Transformación de enerxías.

Análese do funcionamento dun campo de helióstatos.

Descrición, mediante diagramas conceptuais, do funcionamento dos dispositivos

empregados para obter enexgía eléctrica a partir da enerxía das olas.

Unidade 4. A enerxía no noso contorno

Conceptos

Xeración, transporte e distribución da enerxía eléctrica.

Coxeración.

Análise dunha instalación sinxela de transformación de enerxía: calentador.

Modelización.

Coste enerxético na vivienda.

Aforro enerxético.

Procedementos

Representación gráfica do sistema de xeración, transporte e distribución da enerxía

eléctrica, indicando as diferentes tensións ou voltaxes.

Explicación do funcionamento dunha caldeira de gas natural.

Proceso seguido na modelización de máquinas sinxelas.

Avaliación da fonte de enerxía mais axeitada para ser empregada no centro docente

ou vivenda.

Bloque II. Introdución a ciencia dos materiais

Unidade 5. Os materiais e as súas propiedades

Conceptos

Clasificación dos materiais.

Propiedades mais importantes dos materiais.

Esforzos físicos ós que poden estar sometidos os materiais.

Introdución ós ensaios de materiais.

Estrutura interna dos materiais.

Características das redes cristalinas metálicas.

Solidificación de metais.

Modificación das propiedades.

Eleción axeitada e uso racional de materiais.

Residuos industriais: inertes, tóxicos e peligosos.

Procedementos

Clasificación dos distintos materiais que podemos encontrar no noso contorno.

Determinación das propiedades mecánicas mais importantes dun material.

Análise do tipo de esforzo a que pode estar sometida unha peza en función do

número e dirección das forzas que actúen sobre él.

Proceso seguido a hora de realizar un ensaio mecánico determinado sobre un material

calquera.

Criterios para a eleción axeitada dun material que debe cumprir uns requisitos

determinados.

Adopción de posibles solucións para evitar un esgotamento prematuro de todos

aqueles materiais non renovables.

Normas a seguir para evitala contaminación do medio ambente cando se xeran

residuos inertes, tóxicos e peligosos.

Unidade 6. Metales ferrosos

Conceptos

Metais ferrosos ou férricos: xacementos e tipos de mineral.

Proceso de obtención do aceiro e outros produtos ferrosos: materia prima alto forno,

convertidor e forno eléctrico.

Trens de laminación.

Produtos ferrosos: clasificación e diagrama do ferro-carbono.

Tipos de aceiro: non aleados e aleados.

Fundicións: tipos e propiedades.

Impacto medioambental producido polos produtos ferrosos.

Procedementos

Presentación de informes orais e escritos sobre un tema determinado, seguindo unhas

pautas que simplifiquen e axuden a entender o mesmo.

Elaboración de diagramas conceptuais que mostren o proceso seguido polo aceiro,

dende a mina (mena) ata a súa comercialización.

Representación gráfica de aleacións do ferro-carbono en función da temperatura a

que se encontren sometidas e do porcentaxe de carbono..

Descripción dos pasos seguidos para a obtención das fundicións mais importantes.

Unidade 7. Metales non ferrosos

Conceptos

Clasificación dos metais non ferrosos.

Características, obtención, aleacións e aplicacións mais importantes dos seguintes

metais non ferrosos:

o Pesados: estaño, cobre, cinc e plomo.

o Lixeiros: aluminio e titanio.

o Ultralixeiros: magnesio.

Impacto medio ambental durante a extración, obtención e reciclado de produtos non

ferrosos.

Procedementos

Pasos necesarios para identificar os metais ferrosos polo seu aspecto, aplicación ou

peso específico.

Proceso de obtención dos seguintes metales non ferrosos: estaño, cobre, cinc, plomo,

aluminio, titanio e magnesio.

Representación mediante diagramas de bloques conceptuais, relacionados entre sí, do

proceso de obtención dos metais ferrosos mais usuais.

Como consumidor, pautas para reducir o impacto medioambental na utilización e

recicaxeo de produtos non ferrosos.

Unidade 8. Plásticos, fibras téxtiles e outros materiais

Conceptos

Plásticos ou polímeros: materia prima, componentes aditivos, tipos, conformación de

plásticos e plásticos compostos.

Fibras téxtiles: orixe (mineral, vexetal, animal, artificial e sintético).

Elastómeros.

A madeira:

o Transformación en produtos industrais.

o Derivados da madeira.

O papel: obtención e clases.

O corcho: obtención e produtos obtidos.

O vidro.

Materiais cerámicos: porosos e impermeabeis.

Yeso.

Cemento e os seus derivados.

Novos materiais.

Impacto medioambental

Procedementos

Proceso de conformación dun plástico para unha aplicación determinada seguindo

certas pautas, tales como durabilidade, economía, propiedades mecánicas, etc.

Identificación de fibras textiles e produtos plásticos segundo as etiquetas e símbolos

normalizados escritos sobre eles.

Descripción do proceso de obtención de produtos derivados da madeira.

Representación, mediante diagramas conceptuais, do proceso de fabricación do papel.

Pasos a seguir para a obtención de produtos de corcho a partir da materia prima.

Procesos de fabricación do vidro, do yeso, do cemento e do formigón pretensado.

Búsca e selección de información relacionada co impacto medioambental orixinado

por diferentes materiais de uso industrial, buscando posibles solucións para disminuir

ou eliminar ese impacto.

Bloque III. Máquinas e sistemas

Unidade 9. Elementos mecánicos transmisores do movemento

Contenidos

Conceptos

Elementos motrices.

Elementos de máquinas.

Elementos transmisores do movemento.

Acoplamento entre árbores.

Transmisión por frición: exterior, interior e cónica. Cálculos.

Transmisión mediante poleas e correas.

Transmisión por engranaxes. Cálculos.

Transmisión do movemento entre eixes que se cruzan.

Cadenas cinemáticas. Representación. Cálculos.

Relación entre potencia e par.

Articulacións.

Elementos de corda ou alambre.

Elementos transmisores por cadena e correa dentada.

Rendimento de máquinas.

Normas de seguridade e uso de elementos mecánicos.

Procedementos

Cálculo do número de revolucións por minuto con que xirará o eixe conducido si se

emprega na transmisión rodas, engranaxes, cadenas, correas, etc.

Representación gráfica, mediante o símbolo mecánico correspondente, dunha

transmisión dende o elemento motriz ata a árbore final.

Determinación das causas que poden reducir considerablemente o rendemento dunha

máquina, en relación ca transmisión do movemento.

Establecemento das normas de seguridade e uso de máquinas sinxelas próximas o

contorno do alumnado.

Averiguación da potencia ou enerxía perdida o transmitida dende a árbore motriz o

lugar na que se necesita.

Unidade 10. Elementos mecánicos transformadores do movemento e de

unión

Conceptos

Elementos transformadores do movemento:

o Piñón-cremallera.

o Tornillo-tuerca.

o Leva e excéntrica.

o Biela-manivela-émbolo.

o Trinquete. Roda libre.

Elementos mecánicos de unión:

o Unión desmontable: bulones, tornillos de unión, prisioneros, espárragos,

pernos, tornillos de rosca cortante e tirafondos, pasadores, chavetas,

lengüetas, etc.

o Unión fixa: remaches, roblones, adhesivo, soldadura e unión forzada.

Procedementos

Realización de montaxe e desmontaxes de elementos transformadores do

movemento, tales coma roda libre dunha bicicleta, trinquete dun reloxo de corda, etc.

Elaboración de croquis nos que se representen os distintos elementos transformadores

do movemento que constituen unha máquina, indicando o proceso de montaxe e

desmontaxe.

Realización de problemas sinxelos nos que se pide determinar a potencia, par ou

forza transmitida a través dun elemento roscado.

Pasos a seguir a hora de unir dúas pezas mediante un elemento de unión fixo ou

desmontable.

Unidade 11. Elementos mecánicos auxiliares

Conceptos

Acumuladores de enerxía: volantes de inercia e elementos elásticos.

Elementos disipadores de enerxía (frenos) de: zapata, disco, tambor e eléctricos.

Sistemas de accionamiento.

Embragues de dientes, disco, cónicos e hidráulicos.

Outros elementos mecánicos: soportes, coxinetes de frición e rodamentos.

Lubricación de máquinas: manual, a presión e por borboteo.

Mantemento de elementos mecánicos.

Interpretación de planos de montaxe de máquinas sinxelas.

Identificación de mecanismos en máquinas reais.

Selección de mecanismos mecánicos para unha tarea concreta.

Normas de seguridade e uso de elementos mecánicos.

Unidade 12. Circuítos eléctricos de corrente continua

Conceptos

O circuito eléctrico. Características.

Magnitudes eléctricas: intensidade, voltaxe e resistencia eléctrica. Lei de Ohm.

Enerxía e potencia eléctrica.

Elementos dun circuito. Acoplamiento de xeradores e receptores. Elementos de

control. Elementos de protección.

Leis de Kirchhoff aplicadas a unha malla e a varias mallas.

Distribución da enerxía eléctrica.

Simboloxía e esquemas eléctricos. Interpretación de planos.

Circuitos eléctricos domésticos.

Montaxe e experimentación de circuitos eléctricos de corrente continua.

Normas de seguridade en instalacións eléctricas.

Procedementos

Representación, mediante diagramas conceptuais, dos distintos elementos que

compoñen un circuito eléctrico, indicando a interelación entre eles, así como os

símiles correspondentes.

Resolución de problemas relacionados ca corrente eléctrica.

Realización de esquemas eléctricos, empregando a simboloxía normalizada.

Determinación experimental, empregando o instrumento de medida axeitado, de

diferentes magnitudes eléctricas, dentro dun circuito.

Pasos a hora de determinar as diferentes incógnitas dun circuito empregando as leis

de Kirchhoff.

Montaxe e experimentación con circuitos eléctricos sinxelos típicos de corriente

continua.

Uso axeitado de normas de seguridade en instalacións eléctricas.

Unidade 13.O circuíto neumático

Conceptos

O circuito neumático:

o Magnitudes e unidades.

o Elementos dun circuito. Produtores e tratamiento do aire, redes de

distribución, reguladores e elementos de acionamiento final (cilindros e

motores).

o Simboloxía neumática.

o Montaxe e experimentación con circuitos neumáticos.

Análise do funcionamento de circuitos neumáticos complexos.

Procedementos

Montaxe e experimentación de distintos circuitos neumáticos sinxelos.

Representación secuencial e lóxica a hora de debuxar circuitos neumáticos

empregando simboloxía normalizada.

Proceso de análise e descubrimento do funcionamento interno de distintas válvulas

neumáticas.

Explicación do funcionamento de circuitos neumáticos.

Resolución de problemas sinxelos relacionados ca neumática.

Interpretación do funcionamento de circuitos neumáticos sinxelos a partir da súa

representación simbólica

Bloque IV. Procedementos de fabricación

Unidade 14. Conformación de pezas sen arranque de viruta

Conceptos

Fabricación de pezas por unión: ensamblado e texidos.

Conformación por fusión: colada por gravidade, sobre moldes de area, a cera

perdida, en molde que xira e colada continua.

Laminación en quente e en frío.

Forma en quente e en frío.

Fabricación mediante corte: corte, cizalladura e troquelado.

Control do proceso de fabricación e calidade da obra: concepto de tolerancia,

posición da tolerancia, indicación da posición, tipos de axustes e instrumentos de

medida.

Impacto medio ambental dos procedementos de fabricación.

Procedementos

Proceso seguido para a conformación de pezas mediante sintetizado ou metalurxia de

polvos.

Pasos a hora de elaborar un texido.

Descrición dos pasos seguidos para a obtención de pezas mediante os seguintes

procedementos de colada ou moldeo por gravedade, en moldes permanentes, a cera

perdida, en molde que xira e por inxeción.

Método seguido para a obtención de pezas mediante forxa, segundo o tipo de peza a

obter.

Medición de pezas empregando os instrumentos de medida convencionais, tales como

calibrador o palmer.

Análise descriptivo dos impactos medioambentales producidos polos distintos

procesos de fabricación ou búsca de medidas correctoras que reduzcan ese impacto

ou o eviten.

Unidade 15. Fabricación de pezas por arranque de viruta e outros

procedementos

Conceptos

Aserrado. Características e técnicas.

Limado.

Concepto de rosca. Características dunha rosca. Sistema de roscas e identificación.

Fabricación de tornillos y porcas.

Mecanizado de pezas mediante máquinas-ferramentas:

o Taladradora: fixación da peza, cálculo do número de revolucións (rpm).

o Torno. Principio de funcionamento. Formas das pezas a obter.

o Cepilladora e lixadora. Características.

o Fresadora.

o Limadora e rectificadora.

Fabricación de pezas mediante separación por calor.

o Oxicorte.

o Fio quente

o Plasma e láser.

Fabricación totalmente automatizada mediante CNC.

Melloras técnicas de produtos acabados.

Desarrollo de produtos.

Normas de seguridade e salud nos centros de traballo.

Impacto medioambental dos procedementos de fabricación.

Procedementos

Descripción de cada unha das operacións necesarias para elaborar unha peza

empregando o método de fabricación por arranque de viruta.

Representación gráfica da peza que se desea obter, indicando tanto as súas cotas

coma a posición da tolerancia.

Normas a seguir para o uso axeitado de serras, limas, machos e coxinetes (terrajas) de

roscar.

Determinación do número de revolucións con que debe xirar a ferramenta ou peza

cando se está empregandodo unha máquina-ferramenta.

Establecimiento das normas a seguir a hora de empregar unha determinada

ferramenta, na fabricación dunha peza, con obxeto de evitar accidentes

Bloque V. Produtos Tecnolóxicos: deseño, produción e

comercialización

Unidade 16. O mercado e o deseño de produtos

Conceptos

Sistemas económicos. Características.

O mercado. Leis. Tipos de mercado.

A oferta e a demanda.

O prezo de coste e o prezo de mercado dun produto.

A empresa no sector produtivo.

Ciclos de vida das tecnoloxías empregadas na empresa.

Fases do proceso produtivo.

Estudo de mercado.

Desarrollo de produtos.

Normalización.

O proxecto técnico.

Procedementos

Determinación do prezo de mercado dun produto a partir de datos que determinen a

curva de oferta e demanda.

Búsca de información para o establecemento dunha empresa que satisfaga unhas

necesidades comerciais previamente establecidas.

Representación, mediante diagramas conceptuais, do organigrama de funcionamento

dunha empresa sinxela.

Pasos a seguir a hora de facer un estudo de mercado para un produto determinado

Unidade 17. Fabricación e comercialización de productos

Conceptos

Planificación da produción (fase 3):

o Listado de fases.

o Diagramas de fluxo.

Fabricación de produtos (fase 4):

o Aprovisionamento de materiais.

o Procesos de fabricación.

Prevención de riscos laborais.

Repercusións medioambentais dos sistemas produtivos.

Gestión da calidade.

o Control de calidade.

o Ferramentas empregadas.

o Control de calidade a produción.

o Defectos típicos.

Empaquetado e almacenamento de produtos.

Comercialización e reciclado de produtos (fase 5):

o Marketing.

o Publicidade: estratexias e medios.

o Venta. Distribución.

o Dereitos e deberes dos consumidores.

o Reciclaxe de produtos.

Procedementos

Realización do listaxe das fases que corresponderían a un produto comercial.

Representación, mediante diagramas conceptuais das fases de produción e

comercialización de produtos.

Análise das repercusións medioambentais a hora da produción ou fabricación de

obxetos, aportando solucións para reducir esos impactos.

Pautas a seguir a hora de realizar unha compra para ter dereito a reclamar.

SISTEMA DE

AVALIACIÓN

O departamento de Tecnoloxía utilizará no presente ano académico os seguintes criterios de

avaliación:

1- Probas escritas:

Realización de resumos por parte do alumno de cada tema da avaliación. Son de

obrigada entrega, en caso de que non entrega procederase a descontar ata un total de 0,5

puntos na cualificación do trimestre. ( exemplo se no trimestre hai que entregar 2 resumos, se

non se entrega 1 restaremos 0,25 puntos, se non se entregan os 2 restarase 0,5 puntos)

Realización dun exame onde o alumno terá que resolver problemas e contestar

razoadamente a preguntas ou cuestións.

2- Probas orais:

Respostas a preguntas na aula relacionados ca realización dos exercicios propostos. Só

se empregarán para controlar o traballo e a evolución do alumno, non terán unha finalidade de

suma o resta na nota do trimestre.

3- Traballos individuais/ en grupo ( realización dun proxecto):

Realizar traballos de investigación sobre temas relacionados cos temas ( por exemplo

en qué consiste a fusión, en qué punto nos encontramos a día de hoxe, onde se esta

investigando sobre este tema...) realización de pequenos proxectos onde o alumno observará

fenómenos relacionados cos temas e deberá realizar con eles diversas probas e ocasionalmente

elaborar informes sobre estas probas e por último realizar simulacións con aplicacións

informáticas.

4- En canto as actitudes este departamento considera que o bo comportamento en clase e

a realización das tarefas encomendadas é unha obriga do alumno, polo que non as usará para

mellorar a nota do alumno. Por outra banda dada as características peculiares da nosa aula, que

dispón de material e ferramentas, e todo está o alcance do alumno si se terá en conta o bo uso

dos materiais( non estragalo ou desperdicialo) e ferramentas así como o respecto polo traballo

dos compañeiros ( non tocar ou estragar o que non e noso).

SISTEMAS DE CUALIFICACIÓN

O cálculo da nota na avaliación realizarase do seguinte xeito:

Proba escrita ( exame): valorarase sobre unha nota máxima de 8 puntos.

Traballo individual/ en grupo: valorarase sobre unha nota máxima de 2 puntos.

Se no trimestre se realizasen varios traballos esta nota dividirase en partes proporcionais.

Valoraranse os seguintes apartados:

Traballos individuais/grupo:

1- Presentación

2- Calidade traballo ( contido axeitado, forma de redactalo ( que sexa comprensible para todos,

e atractiva a súa lectura)

Proxectos

1- Tempo empregado na realización

2- Funcionamento correcto

3-O alumno é capaz de entender e explicar en qué consiste o proxecto .

Simulacións:

1- Capacidade para comprender e manexar a aplicación de forma autónoma.

Realización de resumos: a non entrega dos resumos acareará un desconto máximo de 0,5

puntos na nota final da avaliación. Estes 0,5 puntos dividiranse entre o número de temas

impartidos na avaliación a partes iguais.

Tanto as probas orais como os test non aportarán unha nota e servirán para que o profesor

poda valorar a evolución do alumno en canto o seu traballo cotián.

NOTA 1 : dado que a hora de avaliar o alumno a nota da avaliación ten que ser un número

enteiro, é dicir sen usar decimais, este departamento decide realizar o seguinte redondeo:

Cando na nota final ( mes de xuño ou setembro) a parte fraccionaria sexa de 0,5 ou superior a

nota subirá de forma automática a nota superior, exemplo 4,5----5; 3,7----4;

Cando a nota corresponda a 1ª ou 2ª avaliación aplicarase ese convenio cando a parte

fraccionaria sexa igual ou superior o 0,8

AVALIACIÓN SETEMBRO.

En setembro realizarase unha proba con preguntas, cuestións e problemas que se puntuará

sobre 10 puntos.