A LINGUAXE DAS

FLORES

As flores teñen a súa linguaxe propia que é toda unha tradición. O costume de expresar pensamentos e sentimentos por medio das flores atribúese aos gregos, ainda que outros autores din que procede de Oriente, dos haréns turcos. A primeira clasificación foi pola súa cor:

Branca. Dise que é a pureza, inocencia e inxenuidade.

Vermella. Pasión, fogosidade e ambición. Verde. Esperanza e éxito. Azul. Sabedoría e amor platónico. Amarelo. Riqueza e triunfo.

A linguaxe das flores, ás veces chamada floriografía, foi un medio de comunicación na época vitoriana, onde variadas flores e arreglos florais úsabanse para enviar mensaxes codificados, servindo a suxeitos para expresar sentimentos que doutro xeito nunca se poderían falar. O rei Carlos II de Inglaterra trouxo esta arte recompilando

fontes desde Suecia a Persia, no s. XVII. A linguaxe floral de Xapón chámase Hanakotoba

Pero esta tradición hase ir perdendo nos tempos modernos e só nos quedan certas formas que nos fan compaña nos momentos máis importantes da nosa vida: a rosa para a persoa amada, o ramo de azahar para a noiva, a coroa adicada aos defuntos....e, con todo, que pouco sabemos da súa linguaxe