““Ningún criado pode servir a dous señores. Ningún criado pode servir a dous señores.

Non podedes servir a Deus e ao diñeiro” Non podedes servir a Deus e ao diñeiro” Lc 16, 8-13 Lc 16, 8-13

O evanxeo de hoxe preséntanos a parábola do administrador astuto.

Pero el dáse présa a rebaixar as cantidades que os debedores deben

a seu amo para asegurarse amigos cando se encontre sen traballo.

Non se felicita ao administrador

por estafar a seu amo.

Senón pola astucia da que fai gala.Senón pola astucia da que fai gala.

Unha astucia para o mal que Xesús quixer

que os fillos da luz aplicaran para o ben.

Ante o administrador astuto o seu amo descobre

que as riquezas non o son todo e lóao pola lección que lle dá.

O amo aprendeu que o diñeiro non é o fin en si mesmoe pode orientarse ao servizo da persoa.

Non caben dous absolutos.Non caben dous absolutos.

Esa é a primeira convicción de todo crente.Esa é a primeira convicción de todo crente.

Fronte ao primeiro absoluto, o outro é xa relativo. Fronte ao primeiro absoluto, o outro é xa relativo.

Só podemos adorar a quen nos dá a liberdade. Só podemos adorar a quen nos dá a liberdade.

O malo é cando este medio O malo é cando este medio se converte en fin por si mesmo.se converte en fin por si mesmo.

O diñeiro é útil para asegurarse unhas condicións

aceptables de vida.

Cando serve para escravizar os demais.

Señor Xesús, sabemos que ti non tiñas onde repousar

a cabeza.

Pedímosche perdón pola nosa avaricia.

E a sabedoría para converter en

humanas as nosas estruturas

económicas. Amén.

José Román Flecha Andrés Palabra del Señor, Salamanca , Editorial.Secretariado Trinitario,2007

Presentación: Antonia Castro Panero