TXEMA FERNANDEZ / EFE MANUEL LEGINETXE KAZETARIA «Gerrako berriemailearen lana ... · 2014. 1....
1
ELKARRIZKETA 2005eko ekainaren 12a IG 6 MANUEL LEGINETXE KAZETARIA ELKARRIZKETA 2005eko ekainaren 12a IG 7 M usa du zaletasun handienetakoa, Athleticekin batera. Athleticeko zaleak ditu gustuko, futbola eta taldea bizitzeko duten era bere- zia. Brihuegako herrixkan, asko- tan elkartzen da hangoekin mu- sean aritzeko. Pasio handiz hel- tzen die partida guztiei, eta gozatu egiten du, emaitza alde- koa edo kontrakoa izan. Nola gogoratzen duzu txikitako Bizkaia, Euskal Herria? Beti bezain ederra gogoratzen dut, egia esan. Baina baita, guz- tia esan behar baita, itzalpean bezala, makurtu antzean, bere barnean bildua ere. Euskal Herriak 1936ko gerra pai- ratu berri zuen zu jaio zinenean. Nola bizi izan zenuen gerra on- doko giro hura? Kazetari lagun batek hauxe esan zidan behin, Vietnamgo gataz- karen berri ematen genbiltzala: «Ez genuen haurtzaro zoriontsu- rik izan, baina Vietnam geratzen zaigu». Gure lurrean baziren erantzunik gabeko galdera eta kontu asko, minak, zauriak… Eta haiei oso gutxik edo inork ez zien erantzunik ematen. Noiz erabaki zenuen, eta zerga- tik, kazetaritzan eman nahi ze- nuela zure ibilbide profesionala? Egia esan, gazte-gaztetako boka- zioa izan zen. Eskolan nenbile- nean aldizkaritxo batzuk egiten genituen, eta, aizu, ohartu nin- tzen idaztea gustatzen zitzaida- la. Horregatik, buru-belarri gus- tuko nuen horretara dedikatzea erabaki nuen, zalantzarik gabe. Era guztietako elkarrizketak egin nituen: futbolariei, kultura- ren eta folklorearen munduan zebiltzanei, zientzialari handiei, idazleei. Jakin-minak eta komu- nikatzeko beharrak mugitzen ninduten. Gogoan dut lehenen- go Mexikoko Haurren Orfeoia el- karrizketatu nuela, Gernikako Lizeo zineman, 1950eko hamar- kadan. Ez ziren garai errazak izango ka- zetarientzat, frankismo bete-be- tean, ezta? Ez, alajaina. Eta horregatik jo nuen, beharbada, nazioarteko informazio politikora. Hor baze- goen askatasun apur bat handia- goa kazetariarentzat. Gainera- koez gutxi esan zitekeen, pentsa- tuko duzun bezala. Horregatik, filologia italiarra ikasten ari nin- tzela, laugarren urtean ikasketak utzi, eta, autoa hartuta, mundua- ri bira ematera abiatu nintzen. 40 urte dira oraintxe bidaia hori hasi nuela, eta, egiatan, nire bizitza goitik behera aldatu zuen. Horregatik erabaki zenuen, be- raz, bidaiatzea, frankismoaren erregimenaren mugak zeharka- tzeko? Bai, jakina. Oxigenoa behar nuen, arnasa behar nuen. Isti- luak genituen egunero grisekin, Francorekin poliziekin. Giroak ezin zuen ilunagoa izan. Zapal- kuntza alde guztietatik suma- tzen zen. Hala, kazetari estatu- batuar batzuekin eta Kanbodian hil zuten argazkilari suitzar ba- tekin munduari bira ematea era- baki nuen. Zein gerratan ibili zinen lehe- nengoz kazetari? Nola gogora- tzen duzu? Aljeriako gatazkan ibili nintzen lehenbizi gerra kazetari. Batik bat, bukaera dut gogoan, fran- tziar kolonoek Marseillara ihes egin behar izan zutenekoa. On- doren Indiaren eta Pakistanen arteko gerran aritu nintzen lane- an, 1965ean; Vietnamen, zen- bait arotan; Laosen; Kanbo- dian… Vietnamgoa gerra berezia izan zen, eta belaunaldi bat markatu zuen. Zu han aritu zinen lanean denbora luzez. Zu ere markatu- ko zintuen, ezta? Jakina. Nire bizitza markatu zuen Vietnamgo gerrak. Suaren benetako bataiatzea izan zen ge- rra hura, kazetari gazte asko su- tan jarri zituena. Mugitzeko, gure lana egiteko, askatasun handia eman ziguten Vietnamen, askatasun ia erabatekoa esango nuke. Eta ederki aprobetxatu ge- nuen izugarrikeria eta maitasu- na ezagutzeko; biak nahasten baitziren Vietnamen: maitasuna eta izugarrikeria. Asko aldatuko da gerra berrie- mailearen lana zu hasi zinenetik hona, ezta? Iraultza teknologikoa gertatu da gure lanbidean. Gure garaiko lana zailagoa zen, erromantikoa- goa, bohemiarragoa, nolabait esateko. Gaur egun, ekintza ere- muetan milaka eta milaka kaze- tari biltzen dira. Ez daukazu ba- tetik bestera mugitzeko askata- sunik. Dena prentsaurrekoen bidez bideratuta dago. Esan izan da gerra batean egia bera dela le- henengo biktima. Eta kazetaria lekuko ezerosoa da beti. Zer da gogorrena horrelako ga- tazketan kazetariarentzat? Desinformazioa eta bakardadea. Noski, gerretan dena da drama, eta kazetariok, askotan, heroi ba- gina bezala agertzen ohi gara. Baina benetako heroiak han bizi direnak dira. Gu, nahi dugunean, etxeko epelera itzul gaitezke, ga- tazka dagoen herrialde horreta- ko problema guztiak alde batera utzita. Irak eta Afganistanen kazetariak bahitu dituzte, eta batzuk hil di- tuzte. Bilakatu al da kazetaria ga- tazkako aldeen jomuga? Baina ez bakarrik militarren jo- muga, baizik eta ohiko kriminale- na, espioitza zerbitzuena. Horre- lako gatazketan dena anabasa bi- lakatzen da, eta egoera horreta- tik probetxua ateratzen aritzen dira asko eta asko. Eta horien jo- muga ere badira gerrako berrie- maileak. Gerra guztiak dira kru- del eta izugarriak, baina bahike- tak eta lepo mozteak gertatzen ari den hori, beharbada, denik eta txarrena da. Bidaiari handia zara. Noiz hasi zi- nen bidaiatzen? Zergatik? Gogoratzen naiz txikitan Arra- zuatik hegazkinak pasatzen ikus- ten nituela, eta baita hegazti mi- gratzaileak ere, eta nora ote ziho- azen galdetzen nion neure bu- ruari. Laster argitu ahal izan nuen misterio hori, bidaiatzen hasi nintzenean, baina egia da behin ere ez duzula erabat argi- tzen. Zein izan da egin duzun bidaiarik latzena? Eta zoriontsuena? Bidaiarik gogorrena munduari eman nion bigarren bira izan zen. Jules Verneren Phileas Foggen moduan joan nintzen, hegazkin bakar bat hartu gabe. Mundua as- koz ere itxiagoa eta susmagarria- goa zen 1965ean baino, eta gogo- rragoa egin zitzaidan. Eta zorion- tsuena? Ez dakit bat esaten; oro har, lanean aritu zaren herrialde bateko gatazka bat amaitu dene- koa. Jarraitzen al duzu harremanetan ibili izan zaren herrialdeekin edo herrialdeetako jendearekin? Bai. Normalean, itzuli izan naiz, gatazka amaitu eta gero herrial- dea nola aldatu den ikustera. Gaur egun idatzi eta idatzi ari- tzen zara. Zer ematen dizu litera- turak kazetaritzak ematen ez di- zunik? Ez pentsa idatzi eta idatzi aritzen naizenik. Asko irakurtzen dut. Gogokoago dut irakurtzea idaz- tea baino. Eta literatura ez dut egiten; ez naiz gai eleberriak egi- teko. Bakarrik bizi izan ditudan gauzez idatzi izan dut: errepor- taia eta kronikak. Euskal Herriaz oroitzen al zara? Jakina, oroitzen naiz. Baina ba- kardaderako eta gune zabaleta- rako joera dut. Klaustrofobia daukat, eta izutzen naute jendez beteriko guneek. Euskal Herrian etxe bat eraikitzen saiatu naiz, familiak Bizkaian dituen lurre- tan, baina oraingoz ezin izan dut egin, kasu askotan arrazoi buru- gabeak direla kausa. Zergatik ba- tzuek ematen dizkizute hain erraztasun gutxi? Baina, beno, ez dut ñabardura gehiagotan sartu nahi. Etortzen al zara? Egia esan, gutxi joaten naiz Eus- kal Herrira. Baina aitortu behar dut gutxi joaten naizela toki guz- tietara. Urteekin lotsati eta izu- kor bihurtzen ari naiz, nintzen baino gehiago. Gogoetatzeko, pentsatzeko, irakurtzeko eta idazteko garaia da. Baina beti be- zain erne jarraitzen dut, hedabi- deen bidez, han gertatzen dena. Profesional gisa, hori da garran- tzitsuena. Nola jarraitzen duzu Euskal He- rriak duen gatazka politikoa? Ikusten al diozu irtenbiderik? Aldarte aldaketa dezenterekin jarraitzen diot. Batzuetan baiko- rrago, besteetan ezkorrago eta nekatuago. Baina itxaropenari eutsi beharko zaio, ezta? Berriki Kongresuak ETArekin ne- goziatzearen aldeko proposame- na onartu du. Madril aldean az- toratuta dabiltza horrekin. Zuk uste duzu negoziatu egin behar dela? Beharbada bai, baina emaitzei buruzko bermerik ez dago. Az- ken asteotan Madrilen gauzak itsusi jartzen ari dira, eta Zapate- ro estutzen ari dira alde guztieta- tik. Nahiago dut ez gehiago esan. Eta mundua? Nola ikusten duzu mundua? Badirudi etorkizunean ere ez dela gerrarik faltako infor- matzeko, ezta? Berlingo harresia erori zenean sinetsarazi nahi ziguten zorion- tsu izango ginela, baina emaitza gaur egungo mundua da: gerra hotzaren garaian baino gerra gehiago daude munduan, eta bortitzagoak, gainera. Ez zaizu erraza izango txikitan ikasitako euskarari eustea, ezta? Ez, ez da erraza. Beti esaten diot neure buruari andereño partiku- lar batekin hasi beharko nukeela euskara ikasten gogor. Bultzada- txo batekin, eguneratuko nuke pixka bat zimelduta daukadan hizkuntza. «Jakina, gogoratzen naiz Euskal Herriarekin, baina izutzen naute jendez beteriko guneek» «Gerra hotzaren garaian baino gatazka gehiago daude egun, eta bortitzagoak dira, gainera» «Vietnamgo gerra suaren benetako bataiatzea izan zen kazetari gazte askorentzat» «Gerrako berriemailearen lana erromantikoagoa zen gure garaian» MOTZEAN Herri bat. Haurtzarokoa. Bidaia bat. Birmania litzateke niretzat herri zoragarriena… Batzor- de Militarragatik ez balitz. Amets bat. Behin amets egin nuen esna nengoela. Arrazua. Nire haurtzaro osoa kabitzen da hor. Musa. Galtzen, eta irabazten, jakite- aren artea. Delibes. Dena erakutsi zidan, ez baka- rrik lanbidea. Euskal Herria. Hitz zoragarri bat, seme hon- datzailearen ilusioa. Idazle bat. Arimak une bakoitzean eska- tzen didana. Orain, Sterne irakurtzen ari naiz. Brihuega. Nire etxea Etxe Kutuna dei- tzen da. Amak jarri zion ize- na. Kazetaria. Munduko gatazka asko eta askotan informatzaile lanean aritutakoa. Abenturazalea, bidaiaria, idazlea. Egun, Guadalajaran bizi da, Brihuega herri txikian (Espainia). Soseguz begiratzen dio munduari handik. P Testua: Iñaki Petxarroman TXEMA FERNANDEZ / EFE
Transcript of TXEMA FERNANDEZ / EFE MANUEL LEGINETXE KAZETARIA «Gerrako berriemailearen lana ... · 2014. 1....
-
EELLKKAARRRRIIZZKKEETTAA2005eko eka inaren 12a
IG6
MANUEL LEGINETXE KAZETARIA
EELLKKAARRRRIIZZKKEETTAA2005eko eka inaren 12a
IG7
M
usa du zaletasun handienetakoa,Athleticekin batera. Athleticekozaleak ditu gustuko, futbola etataldea bizitzeko duten era bere-zia. Brihuegako herrixkan, asko-tan elkartzen da hangoekin mu-sean aritzeko. Pasio handiz hel-tzen die partida guztiei, etagozatu egiten du, emaitza alde-koa edo kontrakoa izan.
Nola gogoratzen duzu txikitakoBizkaia, Euskal Herria?Beti bezain ederra gogoratzendut, egia esan. Baina baita, guz-tia esan behar baita, itzalpeanbezala, makurtu antzean, berebarnean bildua ere. Euskal Herriak 1936ko gerra pai-ratu berri zuen zu jaio zinenean.Nola bizi izan zenuen gerra on-doko giro hura?Kazetari lagun batek hauxe esanzidan behin, Vietnamgo gataz-karen berri ematen genbiltzala:«Ez genuen haurtzaro zoriontsu-rik izan, baina Vietnam geratzenzaigu». Gure lurrean bazirenerantzunik gabeko galdera etakontu asko, minak, zauriak…Eta haiei oso gutxik edo inork ezzien erantzunik ematen.Noiz erabaki zenuen, eta zerga-tik, kazetaritzan eman nahi ze-nuela zure ibilbide profesionala?Egia esan, gazte-gaztetako boka-zioa izan zen. Eskolan nenbile-nean aldizkaritxo batzuk egitengenituen, eta, aizu, ohartu nin-tzen idaztea gustatzen zitzaida-la. Horregatik, buru-belarri gus-tuko nuen horretara dedikatzeaerabaki nuen, zalantzarik gabe.Era guztietako elkarrizketakegin nituen: futbolariei, kultura-ren eta folklorearen munduanzebiltzanei, zientzialari handiei,idazleei. Jakin-minak eta komu-nikatzeko beharrak mugitzenninduten. Gogoan dut lehenen-go Mexikoko Haurren Orfeoia el-karrizketatu nuela, GernikakoLizeo zineman, 1950eko hamar-kadan.Ez ziren garai errazak izango ka-
zetarientzat, frankismo bete-be-tean, ezta?Ez, alajaina. Eta horregatik jonuen, beharbada, nazioartekoinformazio politikora. Hor baze-goen askatasun apur bat handia-goa kazetariarentzat. Gainera-koez gutxi esan zitekeen, pentsa-tuko duzun bezala. Horregatik,filologia italiarra ikasten ari nin-tzela, laugarren urtean ikasketakutzi, eta, autoa hartuta, mundua-ri bira ematera abiatu nintzen. 40urte dira oraintxe bidaia hori hasinuela, eta, egiatan, nire bizitzagoitik behera aldatu zuen.Horregatik erabaki zenuen, be-raz, bidaiatzea, frankismoarenerregimenaren mugak zeharka-tzeko? Bai, jakina. Oxigenoa beharnuen, arnasa behar nuen. Isti-luak genituen egunero grisekin,Francorekin poliziekin. Giroakezin zuen ilunagoa izan. Zapal-kuntza alde guztietatik suma-tzen zen. Hala, kazetari estatu-batuar batzuekin eta Kanbodianhil zuten argazkilari suitzar ba-tekin munduari bira ematea era-baki nuen.Zein gerratan ibili zinen lehe-nengoz kazetari? Nola gogora-tzen duzu?Aljeriako gatazkan ibili nintzenlehenbizi gerra kazetari. Batikbat, bukaera dut gogoan, fran-tziar kolonoek Marseillara ihesegin behar izan zutenekoa. On-doren Indiaren eta Pakistanenarteko gerran aritu nintzen lane-an, 1965ean; Vietnamen, zen-bait arotan; Laosen; Kanbo-dian…Vietnamgoa gerra berezia izanzen, eta belaunaldi bat markatuzuen. Zu han aritu zinen laneandenbora luzez. Zu ere markatu-ko zintuen, ezta?Jakina. Nire bizitza markatuzuen Vietnamgo gerrak. Suarenbenetako bataiatzea izan zen ge-rra hura, kazetari gazte asko su-tan jarri zituena. Mugitzeko,gure lana egiteko, askatasun
handia eman ziguten Vietnamen,askatasun ia erabatekoa esangonuke. Eta ederki aprobetxatu ge-nuen izugarrikeria eta maitasu-na ezagutzeko; biak nahastenbaitziren Vietnamen: maitasunaeta izugarrikeria.Asko aldatuko da gerra berrie-mailearen lana zu hasi zinenetikhona, ezta?Iraultza teknologikoa gertatu dagure lanbidean. Gure garaikolana zailagoa zen, erromantikoa-goa, bohemiarragoa, nolabaitesateko. Gaur egun, ekintza ere-muetan milaka eta milaka kaze-tari biltzen dira. Ez daukazu ba-tetik bestera mugitzeko askata-sunik. Dena prentsaurrekoenbidez bideratuta dago. Esan izanda gerra batean egia bera dela le-henengo biktima. Eta kazetarialekuko ezerosoa da beti. Zer da gogorrena horrelako ga-tazketan kazetariarentzat?Desinformazioa eta bakardadea.Noski, gerretan dena da drama,eta kazetariok, askotan, heroi ba-gina bezala agertzen ohi gara.Baina benetako heroiak han bizidirenak dira. Gu, nahi dugunean,etxeko epelera itzul gaitezke, ga-tazka dagoen herrialde horreta-ko problema guztiak alde baterautzita. Irak eta Afganistanen kazetariakbahitu dituzte, eta batzuk hil di-tuzte. Bilakatu al da kazetaria ga-tazkako aldeen jomuga?Baina ez bakarrik militarren jo-muga, baizik eta ohiko kriminale-na, espioitza zerbitzuena. Horre-lako gatazketan dena anabasa bi-lakatzen da, eta egoera horreta-tik probetxua ateratzen aritzendira asko eta asko. Eta horien jo-muga ere badira gerrako berrie-maileak. Gerra guztiak dira kru-del eta izugarriak, baina bahike-tak eta lepo mozteak gertatzenari den hori, beharbada, deniketa txarrena da.Bidaiari handia zara. Noiz hasi zi-nen bidaiatzen? Zergatik?Gogoratzen naiz txikitan Arra-zuatik hegazkinak pasatzen ikus-ten nituela, eta baita hegazti mi-gratzaileak ere, eta nora ote ziho-azen galdetzen nion neure bu-ruari. Laster argitu ahal izannuen misterio hori, bidaiatzenhasi nintzenean, baina egia dabehin ere ez duzula erabat argi-tzen.Zein izan da egin duzun bidaiariklatzena? Eta zoriontsuena?Bidaiarik gogorrena munduarieman nion bigarren bira izan zen.Jules Verneren Phileas Foggenmoduan joan nintzen, hegazkinbakar bat hartu gabe. Mundua as-koz ere itxiagoa eta susmagarria-goa zen 1965ean baino, eta gogo-rragoa egin zitzaidan. Eta zorion-tsuena? Ez dakit bat esaten; orohar, lanean aritu zaren herrialdebateko gatazka bat amaitu dene-koa. Jarraitzen al duzu harremanetanibili izan zaren herrialdeekin edoherrialdeetako jendearekin?Bai. Normalean, itzuli izan naiz,
gatazka amaitu eta gero herrial-dea nola aldatu den ikustera. Gaur egun idatzi eta idatzi ari-tzen zara. Zer ematen dizu litera-turak kazetaritzak ematen ez di-zunik?Ez pentsa idatzi eta idatzi aritzennaizenik. Asko irakurtzen dut.Gogokoago dut irakurtzea idaz-tea baino. Eta literatura ez dutegiten; ez naiz gai eleberriak egi-teko. Bakarrik bizi izan ditudangauzez idatzi izan dut: errepor-taia eta kronikak.Euskal Herriaz oroitzen al zara?Jakina, oroitzen naiz. Baina ba-kardaderako eta gune zabaleta-rako joera dut. Klaustrofobiadaukat, eta izutzen naute jendezbeteriko guneek. Euskal Herrianetxe bat eraikitzen saiatu naiz,familiak Bizkaian dituen lurre-tan, baina oraingoz ezin izan dutegin, kasu askotan arrazoi buru-gabeak direla kausa. Zergatik ba-tzuek ematen dizkizute hainerraztasun gutxi? Baina, beno,ez dut ñabardura gehiagotansartu nahi.Etortzen al zara? Egia esan, gutxi joaten naiz Eus-kal Herrira. Baina aitortu behardut gutxi joaten naizela toki guz-tietara. Urteekin lotsati eta izu-kor bihurtzen ari naiz, nintzenbaino gehiago. Gogoetatzeko,pentsatzeko, irakurtzeko etaidazteko garaia da. Baina beti be-zain erne jarraitzen dut, hedabi-deen bidez, han gertatzen dena.Profesional gisa, hori da garran-tzitsuena.Nola jarraitzen duzu Euskal He-rriak duen gatazka politikoa?Ikusten al diozu irtenbiderik?Aldarte aldaketa dezenterekinjarraitzen diot. Batzuetan baiko-rrago, besteetan ezkorrago etanekatuago. Baina itxaropenarieutsi beharko zaio, ezta?Berriki Kongresuak ETArekin ne-goziatzearen aldeko proposame-na onartu du. Madril aldean az-toratuta dabiltza horrekin. Zukuste duzu negoziatu egin behardela?Beharbada bai, baina emaitzeiburuzko bermerik ez dago. Az-ken asteotan Madrilen gauzakitsusi jartzen ari dira, eta Zapate-ro estutzen ari dira alde guztieta-tik. Nahiago dut ez gehiago esan.Eta mundua? Nola ikusten duzumundua? Badirudi etorkizuneanere ez dela gerrarik faltako infor-matzeko, ezta?Berlingo harresia erori zeneansinetsarazi nahi ziguten zorion-tsu izango ginela, baina emaitzagaur egungo mundua da: gerrahotzaren garaian baino gerragehiago daude munduan, etabortitzagoak, gainera.Ez zaizu erraza izango txikitanikasitako euskarari eustea, ezta?Ez, ez da erraza. Beti esaten diotneure buruari andereño partiku-lar batekin hasi beharko nukeelaeuskara ikasten gogor. Bultzada-txo batekin, eguneratuko nukepixka bat zimelduta daukadanhizkuntza.
«Jakina, gogoratzennaiz EuskalHerriarekin, bainaizutzen naute jendezbeteriko guneek»
«Gerra hotzarengaraian baino gatazkagehiago daude egun,eta bortitzagoak dira,gainera»
«Vietnamgo gerrasuaren benetakobataiatzea izan zenkazetari gazteaskorentzat»
«Gerrako berriemailearenlana erromantikoagoa zen
gure garaian»
MOTZEAN
Herri bat. Haurtzarokoa.Bidaia bat. Birmania litzateke niretzatherri zoragarriena… Batzor-de Militarragatik ez balitz.Amets bat.Behin amets egin nuen esnanengoela.Arrazua. Nire haurtzaro osoa kabitzenda hor. Musa. Galtzen, eta irabazten, jakite-aren artea.Delibes. Dena erakutsi zidan, ez baka-rrik lanbidea.Euskal Herria. Hitz zoragarri bat, seme hon-datzailearen ilusioa.Idazle bat. Arimak une bakoitzean eska-tzen didana. Orain, Sterneirakurtzen ari naiz.Brihuega. Nire etxea Etxe Kutuna dei-tzen da. Amak jarri zion ize-na.
Kazetaria. Munduko gatazka asko eta askotan informatzaile lanean aritutakoa. Abenturazalea, bidaiaria, idazlea.
Egun, Guadalajaran bizi da, Brihuega herri txikian (Espainia). Soseguz begiratzen dio munduari handik. P Testua: Iñaki Petxarroman
TXEMA FERNANDEZ / EFE
/ColorImageDict > /JPEG2000ColorACSImageDict > /JPEG2000ColorImageDict > /AntiAliasGrayImages false /DownsampleGrayImages true /GrayImageDownsampleType /Bicubic /GrayImageResolution 300 /GrayImageDepth -1 /GrayImageDownsampleThreshold 1.50000 /EncodeGrayImages true /GrayImageFilter /DCTEncode /AutoFilterGrayImages true /GrayImageAutoFilterStrategy /JPEG /GrayACSImageDict > /GrayImageDict > /JPEG2000GrayACSImageDict > /JPEG2000GrayImageDict > /AntiAliasMonoImages false /DownsampleMonoImages true /MonoImageDownsampleType /Bicubic /MonoImageResolution 1200 /MonoImageDepth -1 /MonoImageDownsampleThreshold 1.50000 /EncodeMonoImages true /MonoImageFilter /CCITTFaxEncode /MonoImageDict > /AllowPSXObjects false /PDFX1aCheck false /PDFX3Check false /PDFXCompliantPDFOnly false /PDFXNoTrimBoxError true /PDFXTrimBoxToMediaBoxOffset [ 0.00000 0.00000 0.00000 0.00000 ] /PDFXSetBleedBoxToMediaBox true /PDFXBleedBoxToTrimBoxOffset [ 0.00000 0.00000 0.00000 0.00000 ] /PDFXOutputIntentProfile () /PDFXOutputCondition () /PDFXRegistryName (http://www.color.org) /PDFXTrapped /Unknown
/Description >>> setdistillerparams> setpagedevice
