Programa Abono nº 10 temporada 11-12 OSG

32
PROGRAMA 10 viernes 3.02.11 20.30h. Palacio de la ópera de A Coruña programa 10_02.indd 1 01/02/12 10:43

description

Programa de mano del concierto de abono nº 10 de la temporada 2011-2012 de la Orquesta Sinfónica de Galicia.

Transcript of Programa Abono nº 10 temporada 11-12 OSG

Page 1: Programa Abono nº 10 temporada 11-12 OSG

Programa 10

viernes 3.02.11 20.30h.

Palacio de la ópera de A Coruña

programa 10_02.indd 1 01/02/12 10:43

Page 2: Programa Abono nº 10 temporada 11-12 OSG

programa 10_02.indd 2 01/02/12 10:43

Page 3: Programa Abono nº 10 temporada 11-12 OSG

IHECTOR BERLIOZ (1803-1869)El carnaval romano: Obertura, op. 9

THOMAS ADÈS (1971)Concierto para violín (Estreno en España)

RingsPathsRounds

IIPIOR ILYICH CHAIKOVSKI (1840-1893)Sinfonía nº 4, op 36

Andante sostenuto – Moderato con animaAndantino in modo di canzonaScherzo: Pizzicato ostinatoFinale. Allegro con fuoco

Orquesta Sinfónica de Galicia

Grzegorz Nowak, director

Anthony Marwood, violín

Palacio de la Ópera de A Coruña

Viernes, 3 de febrero de 2012 - 20.30 horas

programa 10_02.indd 3 01/02/12 10:43

Page 4: Programa Abono nº 10 temporada 11-12 OSG

4

temPorAdA 11-12programa 10

CALEIDOSCOPIO FORMAL E EXPRESIVO Arturo Reverter

Danse cita neste concerto tres obras que supoñen a conquista de novos terri-torios estruturais, formais e, en definitiva, expresivos. Como os conquistados por Berlioz na abertura da obra O Entroido romano. O compositor compuxera para a súa ópera Benvenuto Cellini unha espléndida abertura, na que se contiña todo o lume, a paixón definitorios da personaxe do ourive italiano e se anticipaba o espirituoso e calidoscópico da súa existencia. A ópera non triunfou na súa estrea parisiense de 1838. Ao autor quedoulle unha espiña cravada. Se cadra como acto de desagravio da súa propia música, precisou recuperar parte dos temas que bulían na partitura e construíu, en 1844, unha nova páxina orquestral, unha abertura B se se quere, na que se escoitan algunhas das melodías máis caracte-rísticas da ópera.

A síntese lograda é de grande impacto. Polo vigor e mais o lirismo dos temas e polas solucións instrumentais e orquestrais, sempre coa orixinalidade, que ás veces se tivo como insuficiencia, típicas do músico. Escoitamos primeiro, logo dun arranque Allegro con fuoco (anticipo do posterior Allegro vivace), unha das súas melodías calorosas e envolventes, a do dúo de amor do primeiro acto entre Cellini e Teresa. É exposta polo corno inglés, Andante sostenuto e hase de re-petir enseguida en canon. Despois enúnciase, Allegro vivace, a que se oirá máis tarde no gran coro do Entroido. O traballo contrapuntístico que a continuación se desenvolve, combinando ambos os dous temas, é memorable, demostrativo da habilidade de Berlioz. O tema carnavalesco, que circula imparable a ritmo de saltarello (6/8), acaba por impoñerse e repítese de xeito estratéxico, en moi libre estrutura de rondó. Na estrea do 3 de febreiro de 1844 o compositor esixiu, dentro dun amplísimo continxente orquestral, non menos de 56 instrumentistas de corda.

Salienta Ulrich Dibelius, como principais características da música de Thomas Adès (Londres, 1971), a flexibilidade e mais a seguridade á hora de plasmar co-res. É como se fose un equilibrista do timbre a quen, cal se for un segundo Britten, as ideas musicais lle chegasen como por arte de maxia. Con xuvenil frescura e un sutil poder de convicción logra que o seu amor polas tinturas «desemboque en pontes comunicativas máis familiares». Dáse nel, apuntamos, unha especie de

programa 10_02.indd 4 01/02/12 10:43

Page 5: Programa Abono nº 10 temporada 11-12 OSG

5

programa 10temPorAdA 11-12

CALEIDOSCOPIO FORMAL Y EXPRESIVO Arturo Reverter

Se dan cita en este concierto tres obras que suponen la conquista de nuevos territorios estructurales, formales y, en definitiva, expresivos. Como los conquistados por Berlioz en la obertura de El carnaval romano. El compositor había compuesto para su ópera Benvenuto Cellini una espléndida obertura, en la que se contenía todo el fuego, la pasión definitorios del personaje del orfebre italiano y se antici-paba lo espirituoso y caleidoscópico de su existencia. La ópera no triunfó en su estreno parisino de 1838. Al autor se le quedó una espina clavada. Quizá como acto de desagravio de su propia música, necesitó recuperar parte de los temas que bullían en la partitura y construyó, en 1844, una nueva página orquestal, una obertura B si se quiere, en la que se escuchan algunas de las melodías más características de la ópera.

La síntesis lograda es de gran impacto. Por el vigor y lirismo de los temas y por las soluciones instrumentales y orquestales, siempre con la originalidad, que a veces se ha tenido como insuficiencia, típicas del músico. Escuchamos primero, tras un arranque Allegro con fuoco (anticipo del posterior Allegro vivace), una de sus melodías calurosas y envolventes, la del dúo de amor del primer acto entre Cellini y Teresa. Es expuesta por el corno inglés, Andante sostenuto y se repetirá enseguida en canon. Luego se enuncia, Allegro vivace, la que se oirá más tarde en el gran coro del Carnaval. El trabajo contrapuntístico que a con-tinuación se desarrolla, combinando ambos temas, es memorable, demostrativo de la habilidad de Berlioz. El tema carnavalesco, que circula imparable a ritmo de saltarello (6/8), acaba por imponerse y se repite de manera estratégica, en muy libre estructura de rondó. En el estreno de 3 de febrero de 1844 el com-positor exigió, dentro de un amplísimo contingente orquestal, no menos de 56 instrumentistas de cuerda.

Destaca Ulrich Dibelius, como principales características de la música de Tho-mas Adès (Londres, 1971), la flexibilidad y seguridad a la hora de plasmar co-lores. Es como si fuera un equilibrista del timbre a quien, cual un segundo Britten, las ideas musicales le llegaran como por arte de magia. Con juvenil frescura y un sutil poder de convicción logra que su amor por las tinturas «desemboque en puentes comunicativos más familiares». Se da en él, apuntamos, una suerte

programa 10_02.indd 5 01/02/12 10:43

Page 6: Programa Abono nº 10 temporada 11-12 OSG

6

temPorAdA 11-12programa 10

rara combinación entre a minuciosidade do ourive e a liberdade do amante da natureza.

Non tivo mala formación este compositor, que estudou piano na Guildhall School despois de ter pasado polo King’s College de Cambridge. Entre os anos 1993 e 1995 foi músico residente da Orquestra Hallé de Manchester. É autor dunha xa ampla cantidade de obras de diversos xéneros, entre eles o operístico. Son obras notables Powder Her Face, e a titulada The Tempest, estreada en 2004. De setembro de 2005 é o seu Concerto para violín e orquestra, estreado nos BBC Proms por Anthony Marwood.

Adès logra na súa música atmosferas rarificadas de enorme atractivo de timbre, que se valen por si propias para lles outorgar poder e enerxía internos aos seus pentagramas, sen atender a outros parámetros de índole construtiva ou melódi-ca. E o Concerto para violín, que hoxe se estrea en España, é un bo punto de referencia para advertilo. Aínda que, claro está, Adès, como compositor completo que é, non rexeita a utilización de elementos temáticos, e en particular rítmicos, dentro dun discurso xeral moi libre e sempre animado.

O primeiro movemento, Rings, amósanos xa as credenciais do violín solista, case sempre en primeiro plano, ofrecendo ideas variadas ao longo dunha liña ca-llada de alternancias con non moitos momentos contemplativos. O que semella prevalecer é a tensión, a vibración, o nervio e unha estraña enerxía subterránea traducida nun espectro sonoro cuasi expresionista desenvolvido a través dunha linguaxe de signo atonal na que se incrustan a tempos bosquexos e retallos dun apaixonado e esquinado metodismo e elaboradas disonancias.

Todo comeza con animadas irisacións do solista nun xogo apoiado en pedais e ondulacións do conxunto. Un continuo ir e vir, arriba e abaixo, con descargas pasaxeiras, a modo de afastadas ameazas. Pouco a pouco o canto do violín toma corpo lírico e expón ocasionais diálogos co tutti sen recuar no seu perma-nente vaivén. A liña protagonista intégrase no todo coma un elemento máis sen deixar de estar sempre en primeiro plano, o que denota unha notable habilidade por parte do autor. Un acorde, con percusión incorporada, cerra subitamente o movemento cando este tomaba tinturas excesivamente sombrías.

Paths é bastante máis longo; e máis complexo. Inaugúrao o solista cunha especie de cadencia a base de dobres cordas e pizzicati. Unha cantilena, á que, non sen reservas, poderiamos cualificar de lírica, vese interrompida por secos acordes

programa 10_02.indd 6 01/02/12 10:43

Page 7: Programa Abono nº 10 temporada 11-12 OSG

7

programa 10temPorAdA 11-12

de rara combinación entre la minuciosidad del orfebre y la libertad del amante de la naturaleza.

No tuvo mala formación este compositor, que estudió piano en la Guildhall School tras pasar por el King’s College de Cambridge. Entre 1993 y 1995 fue músico residente de la Orquesta Hallé de Manchester. Es autor de una ya amplia canti-dad de obras de diversos géneros, entre ellos el operístico. Son obras notables Powder Her Face, y la titulada The Tempest, estrenada en 2004. De septiembre de 2005 es su Concierto para violín y orquesta, estrenado en los BBC Proms por Anthony Marwood.

Adès logra en su música atmósferas rarificadas de enorme atractivo tímbrico, que se valen por sí mismas para otorgar poder y energía internas a sus pentagramas, sin atender a otros parámetros de índole constructiva o melódica. Y el Concierto para violín, que hoy se estrena en España, es un buen punto de referencia para advertirlo. Aunque, claro, Adès, como compositor completo que es, no rechaza la utilización de elementos temáticos y en particular rítmicos dentro de un discurso general muy libre y siempre animado.

El primer movimiento, Rings, nos muestra ya las credenciales del violín solista, casi siempre en primer plano, ofreciendo ideas variadas a lo largo de una línea cua-jada de alternancias con no muchos momentos contemplativos. Lo que parece prevalecer es la tensión, la vibración, el nervio y una extraña energía subterránea traducida en un espectro sonoro cuasi expresionista desarrollado a través de un lenguaje de signo atonal en el que se incrustan a ratos esbozos y retazos de un apasionado y esquinado metodismo y elaboradas disonancias.

Todo comienza con animadas irisaciones del solista en un juego apoyado en pedales y ondulaciones del conjunto. Un continuo ir y venir, arriba y abajo, con descargas pasajeras, a modo de lejanas amenazas. Poco a poco el canto del violín toma cuerpo lírico y plantea ocasionales diálogos con el tutti sin cejar en su permanente vaivén. La línea protagonista se integra en el todo como un elemento más sin dejar de estar siempre en primer plano, lo que denota una notable habili-dad por parte del autor. Un acorde, con percusión incorporada, cierra súbitamen-te el movimiento cuando éste tomaba tintes excesivamente sombríos.

Paths es bastante más largo; y más complejo. Lo inaugura el solista con una espe-cie de cadencia a base de dobles cuerdas y pizzicati. Una cantilena, a la que, no sin reservas, podríamos calificar de lírica, se ve interrumpida por secos acordes

programa 10_02.indd 7 01/02/12 10:43

Page 8: Programa Abono nº 10 temporada 11-12 OSG

8

temPorAdA 11-12programa 10

da percusión, que nos fan apreciar certas relacións da música coa do Concerto de Berg. Coma neste, escoitamos discretos contra cantos nos ventos, que axudan a subliñar o sombrío da música, reforzada polos ameazadores e escuros deseños que acompañan o soliloquio do violín. Unha pasaxe de tensa calma conclúe cunha sorprendente escalada das trompas. Malia os sinistros acordes, o solista aínda persiste en deixar oír a súa voz e gañar en intensidade ao tempo que os trombóns impoñen a súa lei. O violín toca para rematar un repetitivo tema, entre-cortado e anheloso.

O terceiro movemento, Rounds, é de moi distinto signo. Nel o danzable adquire protagonismo e son as madeiras as que xogan en primeiro plano xunto ao rítmico timbal. O solista repite a idea sobre deseños ostinati da corda, que insiste en reforzar a dimensión de danza. Paulatinamente, a música espésase e faise densa ao tempo que, por enriba, o canto do violín chega ao seu máximo esplendor; relativo, por suposto, nunha obra escura coma esta. Un cortante acorde fai enmu-decer o faladeiro protagonista.

Despois dunha música tan concentrada, que entra pola cor, pero que non deixa de ter a súa entraña emocional, o concerto de hoxe obséquianos con outra radicalmente diversa, aínda que conectada tamén coas pulsións do in-dividuo, ben que vistas desde a óptica romántica, que eleva o pathos ao máis alto e xoga coa idea do destino, o cal promove sentimentos a flor de pel. Un xeito de expoñer sobre o pentagrama o temor ao descoñecido. Estamos ante a Sinfonía nº 4 de Chaicovsqui, obra que se presta, por moitas razóns, ao empre-go dunha literatura extramusical propiciada polo mesmo autor, pero que posúe, no fondo e mais na forma, unha modélica estrutura interna, unha ben estudada ordenación de episodios e un tratamento orquestral de primeiro rango. Pode degustarse perfectamente sen recorrer a imaxes literarias do tipo de «esa forza funesta que se opón á realización da felicidade á que aspiramos»; ou «…mestúrate co pobo, observa como se sabe abandonar ao placer…». En todo caso estamos ante a primeira composición realmente cíclica do autor, que abre paso a métodos empregados máis tarde na Quinta e Sexta sinfonías.

Danse a man no tempo inaugural, deseñado sobre un esquema variado de sona-ta, tres poderosos motivos, expostos e combinados, seguindo a falsilla da Quin-ta de Beethoven, como lle explicara o compositor ao seu discípulo Taneiev. O primeiro, o tema básico de toda a partitura, o fatum, aparece, ademais de na introdución, na transición da exposición ao desenvolvemento, no clímax deste e pouco antes da exposición. E faise presente, de forma imitativa, na coda. Un xeito

programa 10_02.indd 8 01/02/12 10:43

Page 9: Programa Abono nº 10 temporada 11-12 OSG

9

programa 10temPorAdA 11-12

de la percusión, que nos hacen apreciar ciertas relaciones de la música con la del Concierto de Berg. Como en éste, escuchamos discretos contra cantos en los vientos, que ayudan a subrayar lo sombrío de la música, reforzada por los amena-zadores y oscuros diseños que acompañan al soliloquio del violín. Un pasaje de tensa calma concluye con una sorprendente escalada de las trompas. Pese a los siniestros acordes, el solista aún persiste en dejar oír su voz y ganar en intensidad al tiempo que los trombones imponen su ley. El violín toca para terminar un repeti-tivo tema, entrecortado y anhelante.

El tercer movimiento, Rounds es de muy distinto signo. En él lo danzable adquiere protagonismo y son las maderas las que juegan en primer plano junto al rítmico timbal. El solista repite la idea sobre diseños ostinati de la cuerda, que insiste en reforzar la dimensión de danza. Paulatinamente, la música se espesa y adensa al tiempo que, por encima, el canto del violín llega a su máximo esplendor; relativo, por supuesto, en una obra oscura como ésta. Un cortante acorde hace enmude-cer al parlanchín protagonista.

Después de una música tan concentrada, que entra por el color, pero que no deja de tener su entraña emocional, el concierto de hoy nos obsequia con otra radicalmente diversa, aunque conectada también con las pulsiones del indivi-duo, bien que vistas desde la óptica romántica, que eleva el pathos a lo más alto y juega con la idea del destino, lo cual promueve sentimientos a flor de piel. Una manera de exponer sobre el pentagrama el temor a lo desconocido. Esta-mos ante la Sinfonía nº 4 de Chaikovski, obra que se presta, por muchas razones, al empleo de una literatura extramusical propiciada por el mismo autor, pero que posee, en el fondo y en la forma, una modélica estructura interna, una bien estudia-da ordenación de episodios y un tratamiento orquestal de primer rango. Puede degustarse perfectamente sin recurrir a imágenes literarias del tipo de «esa fuer-za funesta que se opone a la realización de la felicidad a la que aspiramos»; o «…mézclate con el pueblo, observa cómo sabe abandonarse al placer…». En todo caso estamos ante la primera composición realmente cíclica del autor, que abre paso a métodos empleados más tarde en la Quinta y Sexta sinfonías.

Se dan la mano en el tiempo inaugural, diseñado sobre un esquema variado de sonata, tres poderosos motivos, expuestos y combinados, siguiendo la falsilla de la Quinta de Beethoven, como explicara el compositor a su discípulo Taneiev. El primero, el tema básico de toda la partitura, el fatum, aparece, además de en la introducción, en la transición de la exposición al desarrollo, en el clímax de éste y poco antes de la exposición. Y se hace presente, de forma imitativa, en la coda.

programa 10_02.indd 9 01/02/12 10:43

Page 10: Programa Abono nº 10 temporada 11-12 OSG

10

temPorAdA 11-12programa 10

de lle dotar unidade a un movemento no que os contrastes posúen inusitada di-mensión, tanto desde o punto de vista temático coma harmónico. Non é a mesma técnica de Beethoven, claro, porque neste o tema fundamental é o que alimenta desde dentro á obra. Del emana todo.

O primeiro tema propiamente dito, de carácter triste e discursivo, é exposto pola corda e atopa rápida resposta no tutti, que o repite e elabora a con-ciencia. O segundo, logo dunha cadencia do fagot, vén representado por unha melodía punteada do clarinete, que nace coma dun soño e enseguida é comentada polos arcos e outras voces. Instante no que a música adquire un sorprendente aire de valse, algo por outra parte nada raro no compositor. Unha idea secundaria, tonante, a modo de coral, encomendada aos metais, faise presente para conducir á repetición do tema fatídico e inaugurar o desenvolvemento, baseado no primeiro tema e na súa contraposición har-mónica coa pavorosa chamada dos metais, un choque do que sae o punto culminante da páxina. A variada reexposición xoga co segundo tema e coa nova presenza do primeiro no seu máis marcado aire danzable. Os violentos contrastes tonais teñen remate e expansión na salvaxe coda, que acada a súa máxima potencia e intensidade de xeito paulatino por acumulación de voces e aceleración rítmica.

A melodía principal do Andantino, unha auténtica melopea, é exposta polo óboe, axiña substituído pola corda. O ton melancólico cédelles paso, na parte central, a inflexións queixosas dos arcos, sobre as que se desenvolve, ameaza-dora, a sombra do fatum. Unha paisaxe que o gran director Erich Kleiber poñía en relación coas reaccións e os fantasmas dun bébedo personificado na voz do óboe. Unha estrutura tripartita que comparte o Scherzo, de moi orixinal ins-trumentación. As cordas, en pizzicati, enuncian o tema debuxando caprichosos arabescos. O óboe aparece de novo para se converter no protagonista do trío e cantar un motivo máis ben vulgar e xogador, enseguida deformado pola frauta pequena. Os metais semellan querer imitar un fantasmal desfile.

O Allegro con fuoco estala bruscamente, establecendo un novo contraste, no inicio do que se deu en chamar grupo de variacións libres sobre a canción popular rusa No campo había un bidueiro. Harry Keller, sempre agudo, cre ver nel unha «intrigante estrutura de sonata», na que os dous temas veñen dados pola violenta introdución en tutti e pola mencionada idea folclórica (fa maior e la menor respectivamente), que é tratada ao longo do presunto desenvolve-mento a base de repeticións que conducen a un clímax en ostinato en si bemol

programa 10_02.indd 10 01/02/12 10:43

Page 11: Programa Abono nº 10 temporada 11-12 OSG

11

programa 10temPorAdA 11-12

Una manera de dotar unidad a un movimiento en el que los contrastes poseen inusitada dimensión, tanto desde el punto de vista temático como armónico. No es la misma técnica de Beethoven, claro, porque en éste el tema fundamental es el que alimenta desde dentro a la obra. De él emana todo.

El primer tema propiamente dicho, de carácter triste y discursivo, es expuesto por la cuerda y encuentra rápida respuesta en el tutti, que lo repite y elabora a conciencia. El segundo, tras una cadencia del fagot, viene representado por una melodía punteada del clarinete, que nace como de un sueño y enseguida es comentada por los arcos y otras voces. Instante en el que la música adquiere un sorprendente aire valsístico, algo por otra parte nada raro en el compositor. Una idea secundaria, tonante, a modo de coral, encomendada a los metales, se hace presente para conducir a la repetición del tema fatídico e inaugurar el desarrollo, basado en el primer tema y en su contraposición armónica con la pavorosa llamada de los metales, un choque del que sale el punto culminante de la página. La variada reexposición juega con el segundo tema y con la nueva presencia del primero en su más marcado aire danzable. Los violentos contrastes tonales tienen remate y expansión en la salvaje coda, que alcanza su máxima potencia e intensidad paulatinamente por acumulación de voces y aceleración rítmica.

La melodía principal del Andantino, una auténtica melopea, es expuesta por el oboe, pronto sustituido por la cuerda. El tono melancólico cede paso, en la parte central, a inflexiones quejumbrosas de los arcos, sobre las que aletea, amenaza-dora, la sombra del fatum. Un paisaje que el gran director Erich Kleiber ponía en relación con las reacciones y los fantasmas de un borracho personificado en la voz del oboe. Una estructura tripartita que comparte el Scherzo, de muy original instrumentación. Las cuerdas, en pizzicati, enuncian el tema dibujando caprichosos arabescos. El oboe aparece de nuevo para protagonizar el trío y cantar un mo-tivo más bien vulgar y juguetón, enseguida distorsionado por el flautín. Los metales parecen querer imitar un fantasmal desfile.

El Allegro con fuoco estalla bruscamente, estableciendo un nuevo contraste, en el inicio de lo que se ha dado en llamar grupo de variaciones libres sobre la canción popular rusa En el campo había un abedul. Harry Keller, siempre agudo, cree ver en él una «intrigante estructura de sonata», en la que los dos temas vienen dados por la violenta introducción en tutti y por la mencionada idea folklórica (fa mayor y la menor respectivamente), que es tratada a lo largo del presunto desarrollo a base de repeticiones que conducen a un clímax en

programa 10_02.indd 11 01/02/12 10:43

Page 12: Programa Abono nº 10 temporada 11-12 OSG

12

temPorAdA 11-12programa 10

menor. Entre o final da reexposición e a coda reaparece por última vez o tema xerminal da sinfonía, que cerra a peza con inusitada brillantez e que culmina un colorista e brillante concerto, cheo de contrastes, de ideas; e que pon en contraposición o romanticismo máis rabioso co refinado expresionismo de nova hora asinado por Adès.

programa 10_02.indd 12 01/02/12 10:43

Page 13: Programa Abono nº 10 temporada 11-12 OSG

13

programa 10temPorAdA 11-12

ostinato en si bemol menor. Entre el final de la reexposición y la coda reaparece por última vez el tema germinal de la sinfonía, que cierra la pieza con inusitada brillantez y que culmina un colorista y brillante concierto, lleno de contrastes, de ideas; y que pone en contraposición el romanticismo más rabioso con el refina-do expresionismo de nueva hora firmado por Adès.

programa 10_02.indd 13 01/02/12 10:43

Page 14: Programa Abono nº 10 temporada 11-12 OSG

biogrAfíAsgalego

programa 10_02.indd 14 01/02/12 10:43

Page 15: Programa Abono nº 10 temporada 11-12 OSG

biogrAfíAsespañol

programa 10_02.indd 15 01/02/12 10:43

Page 16: Programa Abono nº 10 temporada 11-12 OSG

16

temPorAdA 11-12programa 10

ANTHONY MARWOODViolín

Anthony Marwood é famoso en todo o mundo pola súa excepcional mestría, intelixencia apaixonada e completísimo talento musical. A súa gran versatilida-de como solista de orquestra, músico de cámara,

recitalista e líder de conxunto musical implicou que chegase a ter seguidores en-tusiastas entre todo tipo de público, crítica ou colaboradores por igual.

Na temporada 2010/11, Anthony Marwood traballa coa Boston Symphony Orchestra, a St. Louis Symphony, a Melbourne Symphony, a Netherlands Radio Chamber Philharmonic, e fai reaparicións coa Chamber Orchestra of Europe, a Bournemouth Symphony, a Orquestra Nacional da BBC de Gales, e a Orquestra Sinfónica Escocesa da BBC, entre outras.

Marwood traballou cun longo elenco de directores, como Valery Gergiev, Yan Pas-cal Tortelier, Marin Alsop, David Robertson ou Douglas Boyd, e mantén unha prolífera colaboración con Thomas Adès, o compositor que escribiu para el o concerto de violín Camiños concéntricos. Logo de estreala en 2005 en Berlín e nos Proms da BBC, Marwood ofreceu esta obra por todo o mundo, ofreceu a súa estrea estadouniden-se coa Filharmónica de Los Ángeles, a francesa en París coa Orquestra Sinfónica de Birmingham, e a rusa en San Petersburgo. EMI lanzou en 2010 a gravación da obra con Adès á fronte da Chamber Orchestra of Europe, espertando o eloxio xenera-lizado da crítica, que a premiou como Gravación do Mes na revista Gramophone.

Apaixonado defensor das novas obras e das presentacións transgresoras, Marwood estreou diversos traballos escritos para el que, ademais da obra de Adès, inclúen tamén o Concerto de Sally Beamish de 1995, retransmitido pola BBC4 e gravado para a compañía BIS; un concerto de Ross Harris, estreado coa Orquestra Sinfónica de Nova Zelandia, e máis recentemente, o Concerto para violín e guitarra eléctrica de Steve Mackey, encargada conxuntamente pola Academy of St. Martin in the Fields e mais a Irish Chamber Orchestra. Como colaborador habitual da Academy of St. Martin in the Fields, participou na pro-dución de Historia dun soldado de Stravisnski, na que Marwood interpretou o papel do soldado e tocou a súa parte de violín, acadando críticas entusiastas

programa 10_02.indd 16 01/02/12 10:43

Page 17: Programa Abono nº 10 temporada 11-12 OSG

17

programa 10temPorAdA 11-12

ANTHONY MARWOODViolín

Anthony Marwood es famoso en todo el mundo por su excepcional maestría, in-teligencia apasionada y completísimo talento musical. Su gran versatilidad como solista de orquesta, músico de cámara, recitalista y líder de conjunto musical le ha merecido tener seguidores entusiastas entre todo tipo de público, crítica o colaboradores por igual.

En la temporada 2010/11, Anthony Marwood trabaja con la Boston Symphony Orchestra, la St. Louis Symphony, la Melbourne Symphony, la Netherlands Radio Chamber Philharmonic, y hace reapariciones con la Chamber Orchestra of Eu-rope, la Bournemouth Symphony, la Orquesta Nacional de la BBC de Gales, y la Orquesta Sinfónica Escocesa de la BBC, entre otras.

Marwood ha trabajado con un largo elenco de directores, como Valery Gergiev, Yan Pascal Tortelier, Marin Alsop, David Robertson o Douglas Boyd, y mantiene una prolífera colaboración con Thomas Adès, el compositor que escribió para él el concierto de violín Caminos concéntricos. Tras estrenarlo en 2005 en Berlín y en los Proms de la BBC, Marwood ha ofrecido esta obra por todo el mundo, ofreció su estreno estadounidense con la Filarmónica de Los Ángeles, el francés en París con la Orquesta Sinfónica de Birmingham, y el ruso en San Petersburgo. EMI lanzó en 2010 la grabación de la obra con Adès al frente de la Chamber Orchestra of Europe, despertando el elogio generalizado de la crítica, que la premió como Grabación del Mes en la revista Gramophone.

Apasionado defensor de las nuevas obras y de las presentaciones transgresoras, Marwood ha estrenado diversos trabajos escritos para él que, además de la obra de Adès, incluyen también el Concierto de Sally Beamish de 1995, retrans-mitido por la BBC4 y grabado para la compañía BIS; un concierto de Ross Harris, estrenado con la Orquesta Sinfónica de Nueva Zelanda, y más recientemente, el Concierto para violín y guitarra eléctrica de Steve Mackey, encargada con-juntamente por la Academy of St. Martin in the Fields y la Irish Chamber Orchestra. Como colaborador habitual de la Academy of St. Martin in the Fields, participó en la producción de Historia de un soldado de Stravisnski, en el que Marwood interpretó el papel del soldado y tocó su parte de violín, cosechando críticas

programa 10_02.indd 17 01/02/12 10:43

Page 18: Programa Abono nº 10 temporada 11-12 OSG

18

temPorAdA 11-12programa 10

nas dúas xiras de Reino Unido. A súa actuación, dirixida por Lawrence Evans, foi considerada como un dos momentos culturais álxidos do ano polo Daily Telegraph.

En recital, Marwood realizou unha xira coas obras completas de Stravinski para violín e piano, con Thomas Adès ao piano. Gravada por Hyperiony publicada en 2010, a súa actuación foi loada polas súas «luces e sombras habilmente ca-racterizadas» (BBC Music Magazine) e «infinitas sutilezas» (The Times). Marwood e Adès foron presentados polo violonchelista Steven Isserlis nun aclamado recital no Zankel Hall do Carnegie Hall a temporada pasada, cun programa que incluía obras de Janacek, Liszt, Poulenc, Ravel e do propio Adès. En 2010/11, Marwood e mais o seu colaborador habitual, o pianista Aleksandar Madzar, realizaron unha xira con obras de Schubert, Schumann e Brahms, que culminou cunha serie de tres concertos no Wigmore Hall.

Marwood tamén toca o violín no coñecido Florestan Trio, co que realizou xiras internacionais, gañou o Royal Philharmonic Society Award e gravou a meirande parte do gran repertorio para tríos en Hyperion Records. Logo de dezaseis anos de excepcional actividade musical, o Florestan Trio anunciou a súa última tem-porada de concertos a comezos de 2011, que cerrou cun ciclo de celebra-ción dedicado a Beethoven no Wigmore Hall de Londres en xaneiro de 2012. Actual director artístico da Irish Chamber Orchestra, Marwood ofreceu unha xira de doce concertos á fronte da Australian Chamber Orchestra, nos que tamén tocaba como solista, no outono de 2009.

Na vindeira temporada, liderará e tocará como solista con Les Violons du Roy, o Scottish Ensembley e a Australian National Academy of Music. Como profesor, Marwood participa no Yellow Barn Festival en Vermont, EUA.

A Royal Philharmonic Society nomeou a Anthony Marwood «Instrumentista do Ano» en 2006. Toca un fermoso violín Carlo Bergonzi de 1736, amablemente adquirido por un sindicato de compradores.

programa 10_02.indd 18 01/02/12 10:43

Page 19: Programa Abono nº 10 temporada 11-12 OSG

19

programa 10temPorAdA 11-12

entusiastas en las dos giras del Reino Unido. Su actuación, dirigida por Lawrence Evans, fue considerada como uno de los momentos culturales álgidos del año por el Daily Telegraph.

En recital, Marwood ha realizado una gira con las obras completas de Stravinski para violín y piano, con Thomas Adès al piano. Grabada por Hyperiony publica-da en 2010, su actuación ha sido alabada por sus «luces y sombras hábilmente caracterizadas» (BBC Music Magazine) e «infinitas sutilezas» (The Times). Marwood y Adès fueron presentados por el chelista Steven Isserlis en un aclamado recital en el Zankel Hall del Carnegie Hall la temporada pasada, con un programa que incluía obras de Janacek, Liszt, Poulenc, Ravel y del propio Adès. En 2010/11, Marwood y su colaborador habitual, el pianista Aleksandar Madzar, realizaron una gira con obras de Schubert, Schumann y Brahms, que culminó con una serie de tres conciertos en el Wigmore Hall.

Marwood también toca el violín en el conocido Florestan Trio, con el que ha realizado giras internacionales, ganado el Royal Philharmonic Society Award y grabado la mayor parte del gran repertorio para tríos en Hyperion Records. Tras dieciséis años de excepcional actividad musical, el Florestan Trio anunció su úl-tima temporada de conciertos a principios de 2011, que cerró con un ciclo de celebración dedicado a Beethoven en el Wigmore Hall de Londres en enero de 2012. Actual director artístico de la Irish Chamber Orchestra, Marwood ofreció una gira de doce conciertos al frente de la Australian Chamber Orchestra, en los que también tocaba como solista, en otoño de 2009.

En la próxima temporada, liderará y tocará como solista con Les Violons du Roy, el Scottish Ensembley y la Australian National Academy of Music. Como profesor, Marwood participa en el Yellow Barn Festival en Vermont, EEUU.

La Royal Philharmonic Society nombró a Anthony Marwood «Instrumentista del Año» en 2006. Toca un hermoso violín Carlo Bergonzi de 1736, amablemente adquirido por un sindicato de compradores.

programa 10_02.indd 19 01/02/12 10:43

Page 20: Programa Abono nº 10 temporada 11-12 OSG

20

temPorAdA 11-12programa 10

GRZEGORZ NOWAKDirector

Grzegorz Nowak é o principal director asocia-do da Royal Philharmonic Orchestra de Londres. Nado en Polonia, comezou a súa carreira gañan-do o primeiro premio no concurso de dirección

Ernest Ansermet en Xenebra. Tamén foi recoñecido co Gran Premio Patek Philippe, premio de Suíza, o Premio Patronato de América, e mais o Europäische Förderpreis für Musik ao Músico do Ano.

Despois de estudar dirección, composición e violín na Academia de Música en Poznan, Nowak estudou con David Effron e David Zinman. Perfeccionou as súas habilidades en Tangelwood con mestres como Leonard Bernstein e Seiji Ozawa, antes de asistir a Kurt Masur coa Orquestra Filharmónica de Nova York.

Desde aquela dirixiu as mellores orquestras do mundo. En Europa traballou coa Royal Philharmonic de Londres, a Sinfónica de Londres, a Filharmónica de Monte-Carlo, a Orquestra Nacional de Francia, a Orquestra da Academia Nazionale di Santa Ceci-lia, as orquestras da RAI en Milán, Roma e Turín, a Orquestra de la Suisse Romande, a Orquestra Tonhalle e mais a Orquestra Gulbenkian de Lisboa. En Escandinavia dirixiu a Filharmónica e a Orquestra da Radio de Oslo, Estocolmo, Helsinqui e Copenhague. En América do Norte as sinfónicas de Montreal, Vancouver, Baltimore, Cincinnati e San Diego. Tamén foi aclamado pola crítica grazas ás súas presentacións en Asia coa Filharmónica e a Orquestra de Yomiuri en Tokio, as filharmónicas de Hong-Kong, a de Taipei en Taiwán así como coa Orquestra Sinfónica de Xerusalén.

Grzegorz Nowak foi director musical de orquestras e compañías de ópera en Es-tados Unidos, Suíza, Canadá, Polonia e Alemaña, incluíndo a Orquestra Sinfónica de Edmonton, a Ópera Nacional de Polonia en Varsovia, a Orquestra da Radio SWR en Alemaña, a Sinfonía Helvética e o Festival de Música e Amizade en Suíza.

Nowak dirixiu producións de ópera en Italia, Monte-Carlo, Suíza, Alemaña, Polonia, Reino Unido, Suecia, Estados Unidos e Canadá, incluíndo obras de Mozart (As Vodas de Fígaro, Don Giovanni, O rapto do serallo, Cosi fan tutte, A frauta máxi-ca), Rossini (O barbeiro de Sevilla, Semiramide), Beethoven (Fidelio), Bizet (Car-

programa 10_02.indd 20 01/02/12 10:43

Page 21: Programa Abono nº 10 temporada 11-12 OSG

21

programa 10temPorAdA 11-12

GRZEGORZ NOWAKDirector

Grzegorz Nowak es el principal director asociado de la Royal Philharmonic Or-chestra de Londres. Nacido en Polonia, empezó su carrera ganando el primer premio en el concurso de dirección Ernest Ansermet en Ginebra. También ha sido reconocido con el Gran Premio Patek Philippe, premio de Suiza, el Premio Patrona-to de América, y el Europäische Förderpreis für Musik al Músico del Año.

Después de estudiar dirección, composición y violín en la Academia de Música en Poznan, Nowak estudió con David Effron y David Zinman. Perfeccionó sus habilida-des en Tangelwood con maestros como Leonard Bernstein y Seiji Ozawa, antes de asistir a Kurt Masur con la Orquesta Filarmónica de Nueva York.

Desde entonces ha dirigido a las mejores orquestas del mundo. En Europa ha tra-bajado con la Royal Philharmonic de Londres, la Sinfónica de Londres, la Filarmóni-ca de Monte-Carlo, la Orquesta Nacional de Francia, Orquesta de la Academia Nazionale di Santa Cecilia, orquestas de la RAI en Milán, Roma y Turín, Orquesta de la Suisse Romande, Orquesta Tonhalle y la Orquesta Gulbenkian de Lisboa. En Escandinavia ha dirigido a la Filarmónica y la Orquesta de la Radio de Oslo, Esto-colmo, Helsinki y Copenhague. En América del Norte a las sinfónicas de Montreal, Vancouver, Baltimore, Cincinnati y San Diego. También ha sido aclamado por la crítica gracias a sus presentaciones en Asia con la Filarmónica y la Orquesta de Yomiuri en Tokio, las filarmónicas de Hong-Kong, la de Taipei en Taiwán así como con la Orquesta Sinfónica de Jerusalén.

Grzegorz Nowak ha sido director musical de orquestas y compañías de ópera en Estados Unidos, Suiza, Canadá, Polonia y Alemania, incluyendo la Orquesta Sinfónica de Edmonton, la Ópera Nacional de Polonia en Varsovia, la Orquesta de la Radio SWR en Alemania, Sinfonía Helvética y el Festival de Música y Amistad en Suiza.

Nowak ha dirigido producciones de ópera en Italia, Monte Carlo, Suiza, Alemania, Polonia, el Reino Unido, Suecia, Estados Unidos y Canadá, incluyendo obras de Mozart (Las Bodas de Figaro, Don Giovanni, El rapto del serallo, Cosi fan tutte, La flauta mágica), Rossini (El barbero de Sevilla, Semiramide), Beethoven (Fidelio),

programa 10_02.indd 21 01/02/12 10:43

Page 22: Programa Abono nº 10 temporada 11-12 OSG

22

temPorAdA 11-12programa 10

men), Verdi (Otello, Don Carlos e a estrea polaca de Simón Boccanegra) e Puc-cini (Madama Butterfly, La Bohème, Turandot e Tosca –e incluíndo unha xira coa Ópera Nacional Galesa). A produción da obra O Martirio de san Sebastián de Debussy, foi transmitida en vivo desde Roma por Eurovisión. Recibiu comentarios eloxiosos en 2006 no Maifestspiele Festival en Wiesbaden por Andrea Chénier de Giordano, unha coprodución da Ópera Nacional de Polonia con Plácido Domingo e mais a Ópera Nacional en Washington.

Traballou xunto a Krystian Zimerman, Mstislav Rostropovich, Martha Argerich, An-ne-Sophie Mutter, Vladimir Ashkenazy, Pinchas Zukerman, Midori, Gil Shaham, Yefim Bronfman e Shlomo Mintz, entre outros.

As súas gravacións foron aclamadas pola prensa especializada. Diapasón en París, eloxiou o seu CD con Martha Argerich e a Sinfónica de Varsovia, e a se-gunda edición desta gravación gañou o Premio Fryderyk. A gravación de Música sinfónica polaca do século XIX coa Sinfónica de Varsovia gañou o premio ao disco do ano, unha proposición para o premio Fryderyk e o Premio de Bronze Bell en Singapur. A súa gravación da CBC rexistrada coa Edmonton Symphony Orchestra e Amanda Forsyth gañou o Premio Juno.

programa 10_02.indd 22 01/02/12 10:43

Page 23: Programa Abono nº 10 temporada 11-12 OSG

23

programa 10temPorAdA 11-12

Bizet (Carmen), Verdi (Otello, Don Carlos y el estreno polaco de Simón Bocca-negra) y Puccini (Madama Butterfly, La Bohème, Turandot y Tosca –e incluyendo una gira con la Ópera Nacional Galesa). Su producción de El Martirio de San Sebastián de Debussy, fue transmitida en vivo desde Roma por Eurovisión. Recibió comentarios elogiosos en 2006 en el Maifestspiele Festival en Wiesbaden por An-drea Chénier de Giordano, una coproducción de la Ópera Nacional de Polonia con Plácido Domingo y la Ópera Nacional en Washington.

Ha trabajado junto a Krystian Zimerman, Mstislav Rostropovich, Martha Argerich, Anne-Sophie Mutter, Vladimir Ashkenazy, Pinchas Zukerman, Midori, Gil Shaham, Ye-fim Bronfman y Shlomo Mintz, entre otros.

Sus grabaciones han sido aclamadas por la prensa especializada. Diapasón en París, elogió su cedé con Martha Argerich y la Sinfónica de Varsovia, y la segunda edición de esta grabación ganó el Premio Fryderyk. La grabación de Música sinfónica polaca del siglo XIX con la Sinfónica de Varsovia ganó el premio al disco del año, una nominación para el premio Fryderyk y el Premio de Bronze Bell en Singapur. Su grabación de la CBC registrada con la Edmonton Symphony Orchestra y Amanda Forsyth ganó el Premio Juno.

programa 10_02.indd 23 01/02/12 10:43

Page 24: Programa Abono nº 10 temporada 11-12 OSG

24

temPorAdA 11-12programa 10

ORQUESTRA SINFÓNICA DE GALICIA

Creada no ano 1992 polo Concello da Coruña, cidade en cuxo Palacio da Ópera ten a súa sede, a Orquestra Sinfónica de Galicia (OSG) é unha das agru-pacións orquestrais de maior proxección en España.

A OSG, cuxo director é Víctor Pablo Pérez, foi orquestra residente do Festival Ros-sini de Pesaro de 2003 a 2005 e do Festival Mozart da Coruña a partir da súa creación no ano 1998. Ademais, realizou varias xiras por Alemaña e Austria e ofre-ceu concertos nas mellores salas e ciclos de concertos españois. Recentemente fixo a súa primeira xira de por Améric do Sur, con concertos en Chile, Arxentina, Brasil e Montevideo e a finais de 2009 fixo a súa presentación no Musikverein de Viena.

A OSG conta decote con solistas como Anne-Sophie Mutter, Maurizio Pollini, Krystian Zimerman, Gil Shaham, Sarah Chang, Grigory Sokolov, Leonidas Kavakos, Arcadi Volodos, Maria Joao Pires, F. P. Zimmermann, Mischa Maisky ou Christian Lin-dberg entre outros. Con ela cantaron Alfredo Kraus, Teresa Berganza, Plácido Domingo, María Bayo, Ainhoa Arteta, Juan Diego Flórez, Simon Estes, Mirella Freni, Ann Murray, Amanda Roocroft, Ildar Abdrazakov, Hildegard Behrens, Eva Marton, Giuseppe Giacomini, Philip Langridge, Carlos Chausson, Raúl Giménez, Isabel Rey, Carlos Álvarez, Ana María Sánchez, ou Giuseppe Sabbatini entre outros moitos, e sempre baixo a batuta de mestres como Daniel Harding, Guennadi Rozdestvens-ki, Maurizio Pollini, James Judd, Jean-Pascal Tortelier, Stanislaw Skrowaczeski, Libor Pesek, Peter Maag, Jesús López Cobos, Osmo Vänskä, Alberto Zedda, Emmanuel Krivine, Yoav Talmi, Raymond Leppard, Gabriel Chmura, Jean-Jacques Kantorow, Josep Pons, John Nelson, Gianandrea Noseda, Ron Goodwin ou Manfred Honeck.

programa 10_02.indd 24 01/02/12 10:43

Page 25: Programa Abono nº 10 temporada 11-12 OSG

25

programa 10temPorAdA 11-12

ORQUESTA SINFÓNICA DE GALICIA

Creada en 1992 por el Ayuntamiento de A Coruña, ciudad en cuyo Palacio de la Ópera tiene su sede, la Orquesta Sinfónica de Galicia (OSG) es una de las agrupaciones orquestales de mayor proyección en España.

La OSG, cuyo director titular es Víctor Pablo Pérez y Jesús López Cobos su prin-cipal director invitado, ha sido orquesta residente del Festival Rossini de Pésaro de 2003 a 2005 y del Festival Mozart de A Coruña desde su creación en 1998. Además, ha realizado varias giras por Alemania y Austria y ofrecido conciertos en las mejores salas y ciclos de conciertos españoles. En 2007 realizó su primera gira por América del Sur, con conciertos en Chile, Argentina, Brasil, Uruguay y Montevi-deo y a finales de 2009 se presentó en la histórica sala del Musikverein de Viena.

La OSG cuenta habitualmente con solistas como Anne-Sophie Mutter, Maurizio Pollini, Krystian Zimerman, Gil Shaham, Sarah Chang, Grigory Sokolov, Leonidas Ka-vakos, Arcadi Volodos, Maria Joao Pires, F. P. Zimmermann, Mischa Maisky o Christian Lindberg entre otros. Con ella han cantado Alfredo Kraus, Teresa Berganza, Pláci-do Domingo, María Bayo, Ainhoa Arteta, Juan Diego Flórez, Simon Estes, Mirella Fre-ni, Ann Murray, Amanda Roocroft, Ildar Abdrazakov, Hildegard Behrens, Eva Marton, Giuseppe Giacomini, Philip Langridge, Carlos Chausson, Raúl Giménez, Isabel Rey, Carlos Álvarez, Ana María Sánchez, o Giuseppe Sabbatini entre otros muchos, y siempre bajo la batuta de maestros como Daniel Harding, Guennadi Rozdestvens-ki, Maurizio Pollini, James Judd, Jean-Pascal Tortelier, Stanislaw Skrowaczeski, Libor Pesek, Peter Maag, Jesús López Cobos, Osmo Vänskä, Alberto Zedda, Emmanuel Krivine, Yoav Talmi, Raymond Leppard, Gabriel Chmura, Jean-Jacques Kantorow, Josep Pons, John Nelson, Gianandrea Noseda, Ron Goodwin o Manfred Honeck.

programa 10_02.indd 25 01/02/12 10:43

Page 26: Programa Abono nº 10 temporada 11-12 OSG

26

temPorAdA 11-12programa 10

Na súa discografía para firmas como EMI, DECCA, Koch, Naïve, BMG e Arts figuran nomes como os de Juan Diego Flórez, Kaori Muraji, Peter Maag, Antonio Meneses, Manuel Barrueco —con quen foi proposta para o premio Grammy 2007 polo mellor álbum clásico do ano—, María Bayo, Plácido Domingo, Juan Pons ou Ewa Podles entre outros.

A OSG foi premiada coa Medalla de Oro da Real Academia Galega de Belas Artes e é Premio Cultura Galega da Música 2010.

A OSG está financiada polo Concello da Coruña e a Xunta de Galicia.

programa 10_02.indd 26 01/02/12 10:43

Page 27: Programa Abono nº 10 temporada 11-12 OSG

27

programa 10temPorAdA 11-12

En su discografía para sellos como EMI, DECCA, Koch, Naïve, BMG y Arts figuran nombres como los de Juan Diego Flórez, Kaori Muraji, Peter Maag, Antonio Mene-ses, Manuel Barrueco —con quien ha sido nominada al Grammy 2007 por el mejor álbum clásico del año—, María Bayo, Plácido Domingo, Juan Pons o Ewa Podles entre otros.

La OSG ha sido premiada con la Medalla de Oro de la Real Academia Galega de Belas Artes y es Premio Cultura Galega da Música 2010.

La OSG está financiada por el Ayuntamiento de A Coruña y la Xunta de Galicia.

programa 10_02.indd 27 01/02/12 10:43

Page 28: Programa Abono nº 10 temporada 11-12 OSG

28

temPorAdA 11-12programa 10

Violines IMassimo Spadano***** Ludwig Dürichen****Vladimir Prjevalski****Ruslan AsanovIana AntonyanCaroline BournaudGabriel BussiVinka HauserDominica Malec de MartínezDorothea NicholasBenjamin SmithStefan UtanuFlorian VlashiRoman Wojtowicz

Violines IIJulian Gil Rodríguez***Fumika Yamamura***Lucita Trita*Gertraud BrilmayerLylia ChirilovMarcelo González KriguerDeborah HambugerEnrique Iglesias PrecedoHelle KarlssonGregory KlassAdrián Linares ReyesStefan MarinescuMihai Andrei Tanasescu Kadar

ViolasEugenia Petrova***Francisco Miguens Regozo***Andrei Kevorkov*Raymond Arteaga Morales

Alison DalglishDespina IonescuJeffrey JohnsonJozef KramarLuigi MazzucatoKaren PoghosyanWladimir Rosinskij

ViolonchelosDavid Etheve***Rouslana Prokopenko***Gabriel Tanasescu*Mª Antonieta Carrasco LeitonBerthold HamburgerScott HardyVladimir LitvihkRamón Solsona MassanaFlorence Ronfort

ContrabajosRisto Vuolanne***Diego Zecharies***Todd Williamson*Mario J. Alexandre RodriguesDouglas GwynnSerguei RechetilovJose F. Rodrigues Alexandre

FlautasClaudia Walker***Mª José Ortuño Benito**Juan Ibáñez Briz*

OboesCasey Hill***David Villa Escribano**Scott MacLeod*

ORQUESTA SINFÓNICA DE GALICIADirector titular: Víctor Pablo PérezPrincipal director invitado: Jesús López Cobos

programa 10_02.indd 28 01/02/12 10:43

Page 29: Programa Abono nº 10 temporada 11-12 OSG

29

programa 10temPorAdA 11-12

MÚSICOS INVITADOS PARA ESTE PROGRAMA

Violín IICarlota Amargós RubióNazaret Canosa Insua

ViolaSergio Sieiro Rey

VioloncheloRaúl Miras LópezTeresa Morales Diego

FlautaAmparo Trigueros Segarra***Carlos Enguix Pelufo*

TrompetaAlejandro Vázquez Lamela*

Trombón bajoBrandt Attema***

ClarinetesJuan Antonio Ferrer Cerveró***Iván Marín García**Pere Anguera Camós*

FagotesSteve Harriswangler***Mary Ellen Harriswangler**Manuel Alejandro Salgueiro García*

TrompasDavid Bushnell***David Fernández Alonso***Miguel Angel Garza**Manuel Moya Canós*Amy Schimmelman*

TrompetasJohn Aigi Hurn***Thomas Purdie**Michael Halpern*

TrombonesJon Etterbeek***Eyvind Sommerfelt*Petur Eiriksson***

TubaJesper Boile Nielsen***

PercusiónSimon Levey***José A. Trigueros Segarra**José Belmonte Monar*Alejandro Sanz Redondo*

ArpaCeline Landelle***

***** Concertino**** Ayuda de concertino*** Principal** Principal asistente* Coprincipal

programa 10_02.indd 29 01/02/12 10:43

Page 30: Programa Abono nº 10 temporada 11-12 OSG

30

temPorAdA 11-12programa 10

CONSORCIO PARA LA PROMOCIÓN DE LA MÚSICA

PresidenteCarlos Negreira

GerenteAndrés Lacasa Nikiforov

Secretario-InterventorJuan José de Ozámiz Lestón

Jefa de gestión económicaMaría Salgado Porto

Coordinadora generalÁngeles Cucarella López

Jefe de producciónJosé Manuel Queijo

ContableAlberto García Buño

Jefe de prensa y comunicaciónJavier Vizoso

Archivo musicalZita Tanasescu

Secretaría de producciónNerea Varela

RegidoresJosé Manuel Ageitos CalvoDaniel Rey Campaña

Programas didácticosIván Portela López

Prensa y comunicaciónLucía Sández Sanmartín

AdministraciónJosé Antonio Anido RodríguezMargarita Fernández NóvoaAngelina Déniz GarcíaInmaculada Sánchez CanosaNoelia Reboredo Secades

Auxiliar de archivoDiana Romero Vila

Auxiliar de regidorJosé Rúa Lobo

programa 10_02.indd 30 01/02/12 10:43

Page 31: Programa Abono nº 10 temporada 11-12 OSG

31

programa 10temPorAdA 11-12

PRÓXIMO PROGRAMA

facebook.com/sinfonicadegalicia

twitter.com/OSGgalicia

PROGRAMA 11

Abono otoño/inviernoViernes 10.02.12

FELIX MENDELSSOHNLa gruta de Fingal Las Hébridas

ANDRé JOLIVETConcierto para fagot (Primera vez OSG)

JEAN PHILIPE RAMEAUSuite imaginaire (Primera vez OSG)

LUDWIG VAN BEETHOVENSinfonía nº8 en fa mayor, op. 93

Orquesta Sinfónica de GaliciaLothar Zargrosek, directorSteve Harriswangler, fagot

programa 10_02.indd 31 01/02/12 10:43

Page 32: Programa Abono nº 10 temporada 11-12 OSG

Diseño y maquetación:María Verín

Traducción: Roxelio Xabier García Romero Pilar Ponte Patiño

Imprime:Alva Gráfica

Edita:Consorcio para la Promoción de la MúsicaA Coruña - Galicia - España, 2012

programa 10_02.indd 32 01/02/12 10:43