Os Nubeiros ou

Tronantes

BIBLIOGRAFIA:

diccionario dos seres míticos galegos;

Pequena Mitoloxia de galicia;

Enrique carballeira Alberto Alvarez peña Gonzalo Gil

?Cuba, X.R., Reigosa, A. e Miranda, X., Edición

Xerais, Vigo 1999.?

?

Cuba, X. R., Reigosa, A. e Miranda, X., Edición Xerais, Vigo 2001.

Ilustracions:

EQUIPO DE BIBLIOTECA

C.E.I.P. VICTOR SÁENZ

Seres sobrenaturais, que ás veces toman forma de figura humana e que se e n ca rgan d e p r ovo ca r treboadas.

C r e s e q u e s o n estudiantes de meigos na Cova de Salamanca que entolearon por estudar de máis.

Viaxan sobre as nubes, reúnenas, mandan nelas e controlan os raios e os tronos,

Causan o ruído dos tronos coas zocas que levan, ou con tenaces, ou cun carro, ou con outros instrumentos metálicos. Ás veces cáelles un deses instrumentos: é o raio.

Soben ata as nubes mediante o meco, remuíño máxico de vento; a fumieira, fume do lume feito no burato dunha toupa, e a polvoriña, po remuiñado ao mexar nel.

Provocan as treboadas e fan que caian e causen estragos nos lugares que eles queren.

Os seus peores inimigos son as campás que teñen o don de arredar ou desfacer a tormenta e os cregos exconxuradores, que son capaces de reducilos ata facerlles levar a súa pesada carga de pedrazo fóra da parroquia.

LendasEn Choi, parroquia de Romaríz, concello de Abadín,

estaban a media malla cando se presentou unha tormenta de medo.

O crego ordenoulle á xente que se metesen a cuberto mentres el colleu un libro e púxose a ler. De seguida se desfixo a tormenta.

Daquela deron en caer moreas de peras que cubriron a aira toda, pero o cura non llelas deixou coller ata que as bendeciu. Despois comeron peras a encher.

N a m e s m a parroquia, na casa da Fonte, un día de tronada caeu un nubeiro pola cheminea abaixo.

Era pequerrecho, vestía boina e pantalóns de pana, calzaba zocas e apoiábase nun cachabo.

Por moito que lle p r e g u n t a r o n , n o n conseguiron sacarlle nada; ou era mudo, ou non lles quixo falar.

C o l l é r o n o e pechárono na corte pero, pola mañá, cando foron ver, xa non estaba.