ordesía -...

20
SUPLEMENTO DOMINICAL Diario de Ferrol 30 de noviembre de 2014 Año XV / Número 857 “Mi primera novela está escrita con el corazón” CRISTINA BROCOS ES LA AUTORA DE “MI QUERIDO ZAR”, UNA OBRA EN LA QUE RECONOCE QUE LE RESULTÓ COMPLICADO PLASMAR LOS TRAUMAS QUE CONLLEVAN LOS MALOS TRATOS EN LA PERSONA QUE LOS SUFRE Y EN SU ENTORNO, PERO CON EL QUE PRETENDE DAR UN MENSAJE DE ESPERANZA CINE MÚSICA “Trash” lleva a los cines la vida en las favelas de Río de la mano del director Stephen Daldry A gaiteira Guadi Galego presenta o seu novo traballo, “Lúas de outubro e agosto” “La muerte baja en el ascensor” o cómo redescubrir a María Angélica Bosco LIBROS N ordesía

Transcript of ordesía -...

Page 1: ordesía - diariodeferrol.opennemas.comdiariodeferrol.opennemas.com/media/diariodeferrol/files/2014/12/01/... · Gustav, o protago-nista de “A morte en Venecia” (o filme de Visconti

SUPLEMENTO DOMINICALDiario de Ferrol

30 de noviembre de 2014Año XV / Número 857

“Mi primera novela está escrita con el corazón”CRISTINA BROCOS ES LA AUTORA DE “MI QUERIDO ZAR”, UNA OBRA EN LA QUE RECONOCE QUE LE RESULTÓ COMPLICADO PLASMAR LOS TRAUMAS QUE CONLLEVAN LOS MALOS TRATOS EN LA PERSONA QUE LOS SUFRE Y EN SU ENTORNO, PERO CON EL QUE PRETENDE DAR UN MENSAJE DE ESPERANZA

CIN

E

SIC

A“Trash” lleva a los cines la vida en las favelas de Río de la mano del director Stephen Daldry

A gaiteira Guadi Galego presenta o seu novo traballo, “Lúas de outubro e agosto”

“La muerte baja en el ascensor” o cómo redescubrir a María Angélica Bosco

LIB

RO

S Nor

des

ía

Page 2: ordesía - diariodeferrol.opennemas.comdiariodeferrol.opennemas.com/media/diariodeferrol/files/2014/12/01/... · Gustav, o protago-nista de “A morte en Venecia” (o filme de Visconti

páx

inaL

iter

aria

28

Diario de FerrolDOMINGO,30 NOVIEMBRE DE 2014N

ord

esí

a

EZRA POUND DEDICOU A MAIOR PARTE DA SÚA VIDA A ELABORAR A SÚA OBRA MÁIS AMBICIOSA: OS CANTOS, CON MÚLTIPLES REFERENCIAS ÁS CULTURAS MEDITERRÁNEA E ORIENTAL

Vívida permanece a secuencia na que Gustav, o protago-nista de “A morte

en Venecia” (o filme de Visconti so-bre a novela de Thomas Mann), logo de fuxir da cidade asolada pola peste, decide regresar. A quinta sin-fonía de Malher realza ese momen-to magnífico no que a cámara vai descubrindo aos ollos de Gustav a esplendorosa beleza dos pazos que abeiran o Gran Canal. Volve, aínda a risco de contraer á enfermidade, porque non quere renunciar á Ta-dzio, o adolescente polaco do que está namorado platonicamente. “A morte en Venecia” é un canto á xu-ventude que agroma (Tadzio) e ao declinio, á inexorable decadencia que conleva a vellez (Gustav). Así tamén Venecia, fráxil e bela, conxu-ga o esplendor e a decadencia, o fascinio e a podremia. Pero o pres-tixio venlle de antigo: Venecia con-trolaba o monopolio europeo do cristal de murano, mercaderes e na-vegantes extendían o seu influxo por lonxanas terras e os seus ar-tesáns producían sedas e encaixes moi aprezados. Unha cidade distin-ta, difícil de describir, excepto para

os pinceis de Guardi, Veronese ou Canaletto que a inmortalizaron nos seus lenzos.

Pois de Venecia está case todo dito escaparemos dos tópicos (a praza de San Marcos, as procuratie, o pazo ducal ou a Ponte Rialto), e centrarémonos na Venecia de en-contro e refuxio de pintores, músi-cos (velaí o admirado Vivaldi), ar-tistas e escritores. Polas mesas do Harry ’s Bar pasaron Toscanini, Charlie Chaplin, Hitchcock, Truman Capote, Woody Allen… Na mesa da esquina instalouse Hemingway no longo inverno de 1949-1950. Vene-cia foi tamén o maís perdurable fo-gar de Ezra Pound, o vertixinoso es-critor que intentou o poema total como quen busca no éxito a culmi-nación do fracaso; o poeta que quixo incendiar o mundo e ardeu nos propios versos. É lendaria a súa xenerosidade, a tutela exercida so-bre colegas que admiraba: con car-tos reunidos por el puido Joyce re-matar o Ulises (aínda que logo se molestou coa fama acadada polo li-bro). Pound axudaba, socorría, amparaba aos amigos. Conta He-mingway, en “París era unha festa”, que Pound estaba preocupado por

lo, o xuíz librouno de morrer fusilado, pero obrigouno a botar doce anos nun manicomio. “Cal-quera home que soporte vivir en EEUU, está tolo”, dixo ao saír, e re-gresou a Italia, á súa Venecia. Xa moi vello, cando saiu por último vez cara ao hospital, non aceptou unha angarela; desceu as escaleiras e ca-miñou a pé ata o barco. Morreu o 1 de novembro de 1972. Desde a rúa Querini as góndolas do cortexo fú-nebre percorreron os canais esluí-dos na néboa. Logo dunha parada na igrexa de San Giorge Maggiore arribaron á illa de San Michele, onde descansa cabo de Olga Rudge. “Ninguén está xa connosco, só a sombra dos herois mortos”.

T. S Eliot porque “a necesidade lle obrigaba a traballar nun banco e, por conseguinte, non dispoñía de tempo nin dun horario apropiado para obter un bo rendemento poéti-co”.

Extravagente e atormentado, durante o mandato de Musolini, Ezra lanzou proclamas profascistas en radio Roma e proferiu imprope-rios contra o seu propio País. Cando chegaron os americanos metérono nunha gaiola e exhibírono como un mono de feira, durante varios días, en Pisa.

Despois levárono a Washington para xulgalo por traídor. Para salva-lo, os amigos testemuñaron que es-taba tolo. Compadecido, ou crédu-

XULIO VALCÁ[email protected]

Ilustración de Xabier Garo.

Lugares para volver:a Venecia de Ezra Pound

Editorial Medulia. A Coruña 2014.La nueva editorial Medulia apuesta por combinar lo ar-tesanal con la tecnología. Este volumen se presenta en una cajita de cartón que incluye un DVD con la obra de teatro sobre Pavese y el texto en cuatro idiomas.

Edita Fundación Bautista Álvarez. Santiago, 2014. 251 páginas. En esta “Revista galega de pensamento nacio-nalista” se plantean 50 preguntas y motivos para la so-beranía de Galicia. La capacidad de decisión para la eficiencia económica, es uno de los argumentos.

Edita Enpágina. A Coruña, 2014. 110 páginas.En este libro de poesía destaca la honda sensibili-dad de la poeta, quien logra transmitirnos su em-patía y solidaridad con los menos afortunados. Poe-sía de intensa carga social y emotividad.

Editorial Bóveda. Madrid, 2014. 448 páginas. Sophie, de 17 años, trabaja como criada en la man-sión de Belfield Hall y alberga el deseo de llegar a ser bailarina en Londres. La sofisticada Lady Beatri-ce le ofrece su ayuda, pero con una doble intención.

A MORTE É A TÚA VOZ AUSENTEDIANA VARELA PUÑAL

TERRA E TEMPO VARIOS AUTORES

EL TEATRO DE LA VIDALUCÍA VILCHES

TODO LO QUE QUIERO ERES TÚ ELIZABETH ANTHONY

librosRecomendados

Page 3: ordesía - diariodeferrol.opennemas.comdiariodeferrol.opennemas.com/media/diariodeferrol/files/2014/12/01/... · Gustav, o protago-nista de “A morte en Venecia” (o filme de Visconti

“Siempre se puede salir adelante y alcanzar la

ansiada libertad”

Cristina Brocos es una lectora “empederni-da desde siempre” y una amante confesa

del género romántico que, tras leer el best seller “50 sombras de Grey”, comprobó que se despertaba en ella “la diosa que lleva dentro” y decidió escribir su primera novela bajo el título “Mi querido Zar”.

“Es una novela de amor, de pa-sión, de deseo, de ternura, de trau-mas superados, de traumas por su-perar y de risas. Yo creo que tiene muchas risas, que te puedes reír muchísimo”, explica en una entre-vista a Efe esta asturiana de naci-miento que lleva afincada en la co-munidad gallega desde los quince años.

Maestra de infantil de profesión y lectora de vocación, Brocos recal-ca que no se siente escritora, pero que tras leer el exitoso libro de E. L. James, avivó en ella el más profun-do sentir literario.

“Me gustó verlo en primera línea de las trincheras, porque la novela romántica y erótica siempre estaba como escondida”, indica.

Esta inhalación de aire fresco y distinto fue lo que evocó esta obra, aunque señala que son libros “total-mente diferentes”, ya que “el senti-miento” es la emoción abanderada de una historia que tiene como tema de fondo los malos tratos, un asun-to “terrible” del que se ve “la puntita del iceberg nada más” pero que sub-yace por debajo de todo.

TRAMAS

Cristina, afincada en Santiago, apunta que esta es la trama funda-mental del libro, junto con los trau-mas que eso conlleva en la persona que los sufre y en todo su entorno, aunque reconoce que plasmar todos esos sentimientos y emociones en el papel, solo ayudada por su pluma y por su esperanza, fue un trabajo ar-duo y complicado, un camino de es-pinas y escollos que sortear.

“A mí me costó mucho explicarlo, creo que es una situación terrible para una mujer y de hecho esto se ve todos los días. La semana pasada ya ascendían a 52 las mujeres vícti-mas de la violencia de género”, re-cuerda.

Pero tras este velo de tristeza y de sombra se esconde un mensaje que pretende ir mucho más allá. Una misiva de esperanza para ale-gar que “siempre se puede salir ade-lante”, que es necesario “liberarse de la cadenas” para alcanzar la co-diciada libertad, a pesar del gran esfuerzo que eso conlleva, admite.

Esta asturiana anima a todas las mujeres que sufren este problema a “alzar la voz”, a contar a los cuatro vientos lo que pasa sin ocultarse ni camuflarse, ya que “no es una ver-güenza”.

“Para ti no, es para él”, incide.“Hasta los cuarenta intentas es-

conder los traumas, pero a partir de ahí es como si te revelases. Decides ponerlos sobre la mesa porque los tienes que resolver para seguir ade-

CRISTINA BROCOSESCRITORA

ESTA PROFESORA ASTURIANA AFINCADA EN GALICIA ES LA AUTORA DE “MI QUERIDO ZAR” / Patricia Pernas

lante y yo creo que Cristina -la pro-tagonista de la novela- hace eso, se enfrenta a los miedos que tiene y a los terrores nocturnos que la ator-mentan”.

Brocos se muestra ilusionada y esperanzada en un futuro diferente: “Yo quiero seguir soñando. A mí me gusta. La realidad es la que es, pero hay que tener esperanza y mirar más allá”. Así, se revela como una mujer animosa, confiada en que

“ojalá” los finales de las novelas “fuesen reales”, como sucede con los protagonistas de su primer tra-bajo, una joven maestra gallega que acaba de separase, Cristina, y un atractivo y rico empresario ruso que se esconde bajo el nombre de Mis-ha, alguien especial y diferente que “vino de Rusia como pudo haber ve-nido de Australia”, y que surgió de una “cosa tontísima” que le contó su cuñada Sindy un día paseando por las ramblas en Barcelona.

“No podía venir de las estrellas como digo yo, porque no me gusta la ciencia ficción, aunque estén los ángeles por medio y todo eso”, dos querubines, uno bueno y uno malo, que actúan como “sentimientos en-contrados”, dos voces que aconse-jan a la protagonista sobre lo que debe o lo que no debe hacer.

“Son como la parte mágica que ella todavía tiene de niña. Después está la contraposición del psicólogo, que es el que le pone los pies enci-ma del a tierra. La parte más racio-nal”, dice.

A pesar de los paralelismos que se puedan observar a simple vista, Brocos dice que es una “novela de ficción”, aunque a veces se “cuelan cositas, tanto propias como ajenas”.

Lo lógico y lo etéreo se fusiona y se mezcla con la ficción y con lo real, en una historia que está recibiendo una gran acogida tras llegar a las li-brerías la semana pasada y que ya tiene sus primeras anécdotas.

“Me hizo muchísima gracia una recomendación que vi en la red, cuando una amiga le escribía en un blog a otra: Puri, cógela que te va a gustar, que no es la mítica folla me-te-saca”, recuerda Brocos entre risas y una agitación notoria por obser-var que su primera obra, todo un descubrimiento para los lectores amantes de este género, está tenien-do una buena aceptación.

EVASIÓN

Esta maestra, que trabaja en una es-cuela unitaria de un pequeño pue-blo de la Costa da Morte (A Coruña) desde hace dieciocho años, afirma que su obra, escrita “con el cora-zón”, es perfecta para pasar un buen rato y evadirte de la realidad.

“Nada mejor que un libro, sea el mío o sea el de otro, pero nada me-jor que un libro”, confiesa, ya que recalca la necesidad de fomentar la lectura también en los más peque-ños, por lo que avanza que, a la es-pera de cómo vaya esta primera parte, le encantaría que hubiera una trilogía completa.

“La historia de Cristina y Misha acaba de empezar”, concluye con un halo de optimismo.

El sentimiento es la emoción

abanderada de una historia que tiene como tema de fondo los malos tratos, un asunto terrible

Nada mejor que un libro para

pasar un buen rato y evadirse de la realidad, también entre los más pequeños

laEntr

evis

ta

29

Diario de FerrolDOMINGO,

30 NOVIEMBRE DE 2014 Nord

esí

a

LAVANDEIRA JR

Page 4: ordesía - diariodeferrol.opennemas.comdiariodeferrol.opennemas.com/media/diariodeferrol/files/2014/12/01/... · Gustav, o protago-nista de “A morte en Venecia” (o filme de Visconti

ZAPATILLAS ROTAS

XABIER QUIROGAEdicións Xerias, Vigo, 201420 euros.

Deliciosa proposta enfocada para pequenos lectores de catro a sete anos na que Paula Carbonell parte de recursos formulísticos propios da tradición oral, como a utilización de estruturas acumulativas e a repetición de acontecemen-tos, que propician e facilitan a memorización do texto. Sobre esta base, crea un conto sinxelo en aparencia pero que ten tamén unha segunda lectura. O perco-rrido que a eiruga fai da laranxeira ao limoeiro, durante o que se lle van suman-do distintos compañeiros de viaxe, acaba sendo unha metáfora da propia vida: a mudanza dun estado cara á outro; a aparición de amigos, ou de inimigos, e confl itos que só se poden superar coa solidariedade e, fi nalmente, o amor.Pola súa banda, o ilustrador Chené acompasa o texto cunhas ilustracións fres-cas, cuns debuxos sinxelos, pero de gran riqueza expresiva, grazas a unha bri-llante combinación de técnicas Neste seu segundo álbum ilustrado, Chené afi anza un estilo propio, sintético e moi particular que constrúe escenarios cos mínimos elementos necesarios pero que resultan moi atractivos para os pe-quenos lectores e lectoras aos que vai dirixido o libro.

O vello, o novo a novísima

A VIAXE DAS BOLBORETAS

PAULA CARBONELL &

CHENÉ GÓMEZ

OQO Editora / 13,50 euros

Aestas alturas da película, cando non pesan os anos (senón os quilos,

os quilos de libros lidos), e un co-meza pensar que, como dixo o outro, lástima de árbores adicados á impresión masiva de volumes que ben poderían ter sido garda-dos no caixón máis caixón de to-dos os caixóns (parafrasando o anuncio do Café Colombia aquel) alegra a alma atopar boas novelas. Novelas ben concebidas e desen-roladas, con personaxes razona-dos, con historias paralelas ben engraxadas que van confluindo e vencellándose as unhas coas outras ata conformar un conxunto críble polo lector partidario do realismo; eis o meu caso, a novela logo dos experimentalismos aque-les que chegaron aburrir ás pro-pias ovellas non ten moita máis saída, paréceme, que a realista.

Exemplo desta caste de novelas é a última de Xabier Quiroga, Za-patillas rotas (Edicións Xerais, Vigo, 2014). Unha historia engue-dellada, mesmo co seu aquel de labiríntica, mais cun libro no que a habelencia de Quiroga, e a xen-tileza deste autor para cun lector entregado e agradecido (eis de novo o meu caso), permite que ru-

mento bélico e o que veu inmedia-tamente despois sería o máis pre-visible, o máis “déjà vu”, senón que Xabier Qiroga é quen de revi-rarlle o pescozo ao paxaro do xa-tevín para enviar a súa historia ao cuarto dos convidados. Ese no que nos atopamos os seus lectores, aqueles que anseiando atopar no-velas boas (e novas) desfrutamos do enxeño e o talento deste home, do melloriño que agacha a litera-tura galega, disposta aínda a des-cubrir autores valentes e valiosos. Eis o caso Xabier Quiroga.

UNHA AVENTURA COMO A VIDA MESMA

“E de que vai Zapatillas rotas? Pois básicamente da historia dun nachiño, habitante dun xeriátrico, que un día lista deste pasando inadvertido para os seus coidadores”.

lemos por el sen risco de andar a rolos, senón coa sensación de co-modidade que orza a literatura in-telixente, dotada ademais de enxeño.

E de que vai Zapatilla rotas, preguntaráse quen teña chegado ata aquí? Pois básicamente da his-toria dun nachiño, habitante dun xeriátrico, que un día lisca deste pasando inadvertido para os seus coidadores. Ah, mais o home é o pai da muller dun alto cargo da Xunta, en “liassion” amorosa o menda este coa súa secretaría. A cousa acontece o día en que a dona sae para Londres na compa-ña dunha filla adolescente, decidi-damente parva, porque chamarlle “posh” sería un exceso, castelán falante, e agresiva como soamente un pode selo cando as hormonas acadan estados febrís. A saída para Londres non se produce, cla-ro, quedando a dona e a alporiza-da filla á espreita de novas. No in-terín o vellote acompañado dun nacho novo co que fai coñecemen-to casual parte en auto para a al-dea de onde saíra, outra panorá-mica ben diferente á que deixara. Unha aldea na que paira aínda a Guerra Civil e a súa posguerra cun ronsel ben terrible. Isto do noso derradeiro (esperemos) acontece-

mái

sLib

ros

30

Diario de FerrolDOMINGO,30 NOVIEMBRE DE 2014N

ord

esí

a

VICENTE ARAGUAS

O selo Alcaian de Urco Editora vén de reunir os mellores relatos do xénero fantástico dun dos mestres galegos do xénero, Ra-món Caride. Neste volume recó-llense 13 contos, algúns deles inencontrables e outros inéditos. Nestas máis de dúas décadas de escrita, o percorrido dos relatos fantásticos foi ás veces incerto. Faltaba, por tanto, reunilos nun volume único para poder descubrir as liñas de continuidade e tamén as diverxencias. Nun epílogo explicati-vo Caride conta: “É sinxelamente unha forma alternativa da realida-de que en determinados casos ou circunstancias se manifesta. Non é algo paralelo ao cotián, non algo por riba, nin por debaixo dela, senón algo tanxente ou interconectado con ela, como un fl uído que enche os poros da realidade e enchoupa as partículas sólidas do comun-mente admitido como real e verdadeiro”. Unha gorentosa aportación que non debería pasar desapercibida.

FLASH-BACK 13

RAMÓN CARIDE

Urco Editora / 12 euros

O MUNDO FANTÁSTICO DE RAMÓN CARIDE

Page 5: ordesía - diariodeferrol.opennemas.comdiariodeferrol.opennemas.com/media/diariodeferrol/files/2014/12/01/... · Gustav, o protago-nista de “A morte en Venecia” (o filme de Visconti

LA MUERTE BAJA EN EL EL ASCENSOR

MARÍA ANGÉLICA BOSCO

Edita Fondo de Cultura

Económica (FCE), 2014.

M.A. Bosco, una adelantada del género policíaco

Nada, absolutamente nada sabíamos de la existencia de esta argentina cuya vida

cruzó todo el siglo XX y cuya labor como escritora se extendió a terre-nos como la narrativa , la traducción y el periodismo. De nuestra ignoran-cia nos ha librado ( al menos en par-te) el maestro Ricardo Piglia, que acaba de reeditar una novela poli-cíaca de la autora, “La muerte baja en ascensor” (F.C.E., 2014), título (por cierto muy de novela negra) que en 1954 obtenía el segundo pre-mio Emecé y se publicaba en la co-lección “El séptimo círculo” de la ci-tada editorial. La colección fue creada, cómo no, por Borges y Bioy Casares en 1945, llegó a sobrepasar los trescientos sesenta títulos y en ella convergieron la línea de lo poli-cial inglés y la negra norteamerica-na. Dickson Carr, Nicholas Blake, P.Quentin, Margaret Millar, Ross Mac Donald, J.H.Chase, Hillary Waugh o J.Mac Cain tuvieron rele-vante presencia en la colección, lue-go abierta al género de espías. En cualquier caso la señora Bosco nos ha dejado una quincena de títulos entre novelas y libros de cuentos, una decena de premios y diversas colaboraciones en cine y televisión.

LUIS ALONSOGIRGADO

Su inclinación por lo policíaco la ex-presaba ya en 1954 en una entrevis-ta: “Las mujeres aburren a los lecto-res contándoles qué malos son los hombres y qué desgraciadas son ellas. La literatura femenina era un gran pañuelo. Yo no quería hacer eso, entonces me pareció que el poli-cial fue una oportunidad”. El mode-lo de “La muerte baja en el ascensor” procede del policíaco inglés adapta-do en Argentina: la clave es el miste-rio o enigma y los cauces y normas de investigación para resolverlo. Es-tamos ante un juego o desafío en el que sólo el intelecto y los métodos de análisis son competentes.

El móvil o desencadenante de la historia es la desaparición del cadá-ver de una mujer, y de ahí el “crimen de la alemana” y otros que se van desencadenando. La escenografía es opresiva y cerrada y se limita a los pi-sos de un edificio. El suceso pronto descubre a un grupo de personajes marcados por un casi general secre-tismo que se enraíza con un oscuro pasado que les llevó a Argentina como tierra de asilo en los años de la segunda guerra mundial. En los fre-cuentes interrogatorios a los sospe-chosos es donde mejor se bipolariza el tiempo a través de retrospectivas que esclarecen algunas incógnitas.

Cabe resaltar la alta calidad de la prosa. Igualmente, el detallismo ob-servador que opera sobre hechos, cir-cunstancias y personajes. La escrito-ra opera indice con escrúpulo y minuciosidad en el método y el curso de la investigación policial, en los que se alternan intuición, inducción y deducción. En el debe de la trama tiene que constar la visión pasiva de unos personajes a los que se inmovi-liza y convierte en figuras carentes de relieve humano, de pulso vital; tal ca-rencia, típica de la heterocaracteriza-ción (técnica indirecta y exteriorista) solo se alivia en los diálogos, perfec-tamente ajustados, ceñidos verbal y rítmicamente. En fin, un signo de modernidad es el final abierto con el que el texto remata, pues la conclu-sión de la historia sigue aleteando, entre dudas, posibilidades e incerti-dumbres.

Algo pesan los años, desde 1954, sobre esta novela que no acude para nada al aluvión de sangre, crímenes, excesos y truculencias de buena par-te de la novela negra actual. Pero pe-san para bien, centrada como está en la verosimilitud y en el rigor; en la ca-pacidad de revelar las sombras, el misterio, la acuciante cotidianeidad que habitan la celada intimidad del ser humano. “La muerte baja en el ascensor” es un doble rescate, el oportuno reencuentro con una escri-tora de mérito pero en el ostracismo editorial, y el de una novela que me-rece la pena leer.

La impactante nueva novela de Ku-reshi narra la historia de una vieja gloria de la escritura, Mamoon Azam, un autor crepuscular cuyas ventas decrecen y que debe en-frentarse a su biografía. Su mujer, la impetuosa Liana, decide que hay que buscar a alguien para relanzar su carrera y contrata al joven Ha-rry Johnson para que escriba sobre su vida, aunque ésta contenga capítulos oscuros y escabrosos. Entre el viejo escritor y el joven aprendiz se establece un juego de manipulación y seducción en esta obra que habla del deseo, la culpa, la lujuria, los demonios interiores, las relaciones de pareja, las fantasías sexuales y sentimentales, y el poder, muchas veces minusvalorado, de las palabras. Literatura y vida, realidad e invención, sinceridad y mentira son los elementos que tejen la dialéctica entre la antaño gloria literaria y su biógrafo.El escritor anglopaquistaní Hanif Kureishi nos ofrece una de sus no-velas más intensas y demoledoras tras obras tan redondas como “El buda de los suburbios” o “Siempre es medianoche”. En su faceta como guionista cinematográfi co hay que destacar trbajos como “Mi hermosa lavandería” o “Sammie y Rose se lo montan”.

LA ÚLTIMA PALABRA

HANIF KUREISHI

Anagrama / 19,90 euros

DEMOLEDOR TEXTO SOBRE FONDO LITERARIO

EL CASTILLO

DAVID ZANE MAIROWITZ

JAROMIR 99

Nórdica Libros / 19,50 euros

Cuando un agrimensor, conocido únicamente como “K”, llega al pueblo en el que lo han contrata-do, se ve obligado a negociar con una jerarquía de difícil compren-sión en la que hay ayudantes y mensajeros, camareras y posade-ras, señores y... amantes. Pero ¿cómo va a recibir instrucciones del castillo si nadie sabe qué aspecto tiene su patrón, no se contesta al te-léfono y, además, no hay trabajo de agrimensura que hacer? La última obra maestra de Kafka, un desgarrador estudio de la futilidad, se inte-rrumpe, como la vida misma, a media frase. En esta adaptación a nove-la gráfi ca publicada con su mimo habitual por Nórdica, une al presti-gioso escritor, dramaturgo y traductor David Zane Mairowitz junto al artista checo Jaromír 99. Su labor consigue que nos acerquemos, a través de una estética que recuerda a las xilografías de los maestros primitivos del cómic como Frans Masereel o Lynd Ward, a una de las grandes obras inacabadas de la literatura universal que representa a la perfección el perturbador mundo del genio checo.

ADAPTACIÓN AL CÓMIC DEL KAFKA MÁS INTENSO

más

Lib

ros

31

Diario de FerrolDOMINGO,

30 NOVIEMBRE DE 2014 Nord

esí

a

Page 6: ordesía - diariodeferrol.opennemas.comdiariodeferrol.opennemas.com/media/diariodeferrol/files/2014/12/01/... · Gustav, o protago-nista de “A morte en Venecia” (o filme de Visconti

debe subliñarse que o aparato a pé de páxina disposto por Axeitos reve-la detalles ecdóticos decisivos para a comprensión da secuencia e enfo-que creativos do poeta, ao tempo que enriquece toda esta visión con non poucas fotografías dos orixinais transcritos e nótulas que vinculan

MANUEL ANTONIO. OBRA COMPLETA. POESÍAALFONSO GARCÍAClásicos de Academia

Manuel Antonio de corpo enteiro

Xosé Luís Axeitos é un dos investigado-res galegos que máis ten contribuído á

recuperación de obras e autores de noso nos últimos lustros. Grazas a el coñecemos moito mellor a Frei Mar-tín Sarmiento, Rafael Dieste, Luís Seoane ou Lorenzo Varela, por citar só algúns dos escritores dos que se ten ocupado con decidida afección.

Pois ben, nunca se agradecerá o suficiente o labor de rescate e exhu-mación que lle debemos ao profesor Axeitos, mercé ao cal temos, por fin, un Manuel Antonio verdadeiramen-te integral.

Certamente, que un clásico entre os clásicos como o poeta rianxeiro padecese durante tanto tempo o ter en mercado edicións da súa obra in-completas e non fixadas con rigor científico amosa a anemia que, máis veces do que debería, mirra os estu-dos literarios galegos.

Nesa angueira de devolvernos o retrato textual de corpo enteiro de Manuel Antonio o académico Axei-tos edita un volume coa súa Obra completa. Poesía na colección Clási-cos da Academia, conveniada no pasado pola RAG coa Fundación Barrié.

Grazas ás súas investigacións de anos, este libro reproduce a totali-dade dos versos galegos coñecidos do rianxeiro, éditos e inéditos, pois tamén destes últimos hai mostras nesta obra imprescindible, amais de catro composicións finais noutras linguas (tres en castelán e unha en francés).

A edición de Axeitos ofrece ta-mén unha moi informada “Introdu-ción” na que se dá conta da proce-dencia, estado e natureza dos materiais, ao tempo que se xustifi-can os criterios desta impecable edi-ción filolóxica.

Canto á reprodución e transcri-ción de orixinais propiamente ditas,

A edición de Axeitos ofrece tamén unha moi informada “Introdución”...

os textos coa correspondencia do escritor ou outras circunstancias da súa biopoética.

Como xa sucedera no seu día cando Axeitos publicara a Poesía galega completa (1992) para Sote-lo Blanco Edicións, esta nova revi-sión do conxunto da súa produción amósase como fundamental e non me cabe dúbida ningunha ao afir-mar que aqueles que desexen ler a Manuel Antonio sen restricións de-berán beber, a partir de agora, nesta Obra completa. Poesía coa que Xosé Luís Axeitos dá cabo ao proxecto que iniciara hai agora dous anos ao publicar unha primeira entrega coa Obra completa. Prosa que fica, así, idealmente complementada.

letr

asA

tlán

tica

s

Xosé Luís Axeitos

ARMANDO [email protected]

32

Diario de FerrolDOMINGO,30 NOVIEMBRE DE 2014N

ord

esí

a

Page 7: ordesía - diariodeferrol.opennemas.comdiariodeferrol.opennemas.com/media/diariodeferrol/files/2014/12/01/... · Gustav, o protago-nista de “A morte en Venecia” (o filme de Visconti

En Dublinesca, de Vila-M a t a s , o e d i t o r Samuel Riba reflexio-na en varios momen-

tos do texto sobre a importancia de crear un catálogo, chegando a afir-mar aforísticamente: “Mi biografía es mi catálogo”. Coido que, aparte do elemento paródico inherente á novela, a afirmación de Riba é cer-ta. A consolidación e éxito dunha editorial ven, en parte tanto do pro-pio éxito comercial como da cohe-rencia do seu catálogo, e iso esixe paciencia e unha aposta clara cara o que o editor busca que sexa o fac-tor de definición do seu sello. En tempos nos que algunhas editoriais apostan por disparar ao aire bus-cando o éxito que lles salve econó-micamente o ano fiscal, é máis va-lorable a labor dos editores que miman cada título do seu catálogo buscando que enlace e se enguede-lle co resto, dialogando todos os li-bros entre si dun xeito peculiar.

Unha das editoriais que nese senso me parece que está a facer un traballo reconocible e reconocido, serio, intenso e de calidade, é Elba Editorial, dirixida pola competentí-sima profesional que é Clara Pastor. Elba divídese fundamentalmente en dúas colecións, a propia Elba, máis xeralista, e El taller de Elba, dedicada principalmente á arte. Xa noutras ocasións nos temos referido nas nosas reseñas a libros tan inte-resantes como Artistas del siglo XX, de Eugeni D´Ors, pero El taller re-úne libros tan suxerentes como os Escritos de Edward Hopper, as Car-tas sobre el arte de Marcel Du-champ, o Picasso, de D. Sylvester, autor tamén de Los Surrealistas.

Se ben todos os libros de Elba mostran un cuidado exquisito na ti-pografía, na elección e interese do autor e o título, na cuberta e nas tra-ducións, ademáis amosan unha re-lación máis profunda entre si. Picas-so, de David Sylvester enlaza, por suposto, coas páxinas que do pintor malagueño escribe D´Ors, e asema-de o libro de Pepita Dupont, La ver-dad sobre Jacqueline y Pablo Picas-so e a Vida con Picasso, de Françoise Gilot. Giacometti, o escultor, ten dedicados dous libros tan diferentes e complementarios coma En el ta-ller de Giacometti, de Michael Pep-

piatt, e a obra de xaponés Sachiko Natsume-Dubé, Giacometti y Ya-naihara.

Na colección Elba, hai que lle agradecer a Clara Pastor o ser a pri-meira en ter rescatado para o públi-co español a obra de Patrick Leigh Fermor, en libros tan orixinais e im-predecibles como Un tiempo para callar e El árbol del viajero. O autor pasou logo a editoriais de máis peso como Acantilado ou RBA. O gran éxito editorial de Elba veu da man da correspondencia entre Lorca e Dalí, Querido Salvador, Querido Lorquito, editado con esplendidez filolóxica pouco habitual por Víctor Fernández, o que amosa precisa-mente o carimbo de calidade que impregna a toda publicación de Elba Editorial.

Na miña mesa teño agora mes-mo as Prosas, de Robert Frost, Lo que nos cuentan las imágenes, do particular E. H Gombrich, que foi director do famoso Warburg Institu-te e autor de moitas máis cousas que a súa célebre Historia del Arte. A característica fundamental de Elba é precisamente facernos ver con outros ollos a obra, o pensa-mento, a vida de autores relevantes como o poeta E. E. Cummings, nas súas Seis no-conferencias, que pro-nunciou no Norton Institute en 1952, e o espléndido volume da xornalista británica Sheila Graham, Lecciones de un Pigmalión. La his-toria de cómo F.Scott Fitzgerald educó a la mujer que amaba.

Cummings revélase como un poeta que supera a súa imaxe tradi-cional para reflexionar sobre a indi-vidualidade como característica de-

finitoria do artista. Como sinala a propia Clara Pastor no prólogo, a frase clave é a que afirma que a poe-sía consiste en ser, non en facer, e con elo, asumir que o máis natural para o escritor é o fracaso, ao mes-mo tempo que platónicamente re-clama a beleza coma o camiño cara a trascendencia poética. Nese sen-so, resulta tamén enormemente in-teresante a combinación que fai en-tre a súa vida e os poetas canónicos que selecciona e que traduce. Póde-se estar dacordo ou non, pero non hai dúbida que as súas seis non-con-ferencias son unha lectura impres-cindible para entender máis axeita-damente a poesía de Cummings, igual que o libro de Graham nos amosa unha imaxe completamente diferente do escritor alcohólico e decadente co que soen retratarse os derradeiros anos de Scott Fitzge-rald. Aquí aparece un autor amante da literatura, inxenioso, moi inte-lixente, cunha capacidade xenial para a relación de autores e temáti-cas literarias, e dotado dunha cultu-ra que supera en gran medida ao que deixa traslucir, curiosamente, a súa obra. Graham escribe un texto

XOSÉ ANTONIO LÓPEZ SILVA

Elba, unha illa dentro do mar dos libros

viax

eInco

nst

ante

Na colección Elba, hai que lle

agradecer a Clara Pasto o ser a primeira en ter rescatado para o público español a obra de Patrick Leigh Fermor...

33

Diario de FerrolDOMINGO,

30 NOVIEMBRE DE 2014 Nord

esí

a

ameno, que merecería colocarse en-tre os máis vendidos pola súa orixi-nalidade, a mesma que leva a Clara Pastor a seguir en primeira liña de combate coa publicación do mara-villoso Jardines. Los verdaderos y los otros, do inclasificable U-mberto Pasti.

Ao mesmo tempo, Elba crea unha nova colección, Ficciones que se abre con dous títulos, Historias de Manhattan, de Louis Auchincloss (1917-2010) autor completamente descoñecido en España, e La sole-dad de la compasión, de Jean Giono (1895-1970), o que é de agradecer que complete o seu orixinal Home-naje a Melville, (Paidós, 2009), e Un rey sin diversión, (Impedimen-ta, 2011). Con todo, seguimos a ca-recer das suas grandes novelas, que se conforman no Ciclo do Húsar, e o de Pan. En calquera caso, Clara Pas-tor fai unha aposta baseada nos principios da propia Elba: calidade autorial e respecto absoluto pola la-bor de edición, considerando que o lector merece, precisamente, títulos diferentes, que ofrezan outra olla-da, tan necesaria como interesante en todos os seus aspectos.

Page 8: ordesía - diariodeferrol.opennemas.comdiariodeferrol.opennemas.com/media/diariodeferrol/files/2014/12/01/... · Gustav, o protago-nista de “A morte en Venecia” (o filme de Visconti

Producciones españolas y una comedia dramática, en la cartelera

Esta semana también se estrenan varias pro-ducciones españolas. En “Fuego”, José Co-

ronado interpreta a un policía al que le colocan una bomba en el co-che que mata a su mujer y deja sin piernas a su hija de diez años mien-tras él sale ileso. Once años más tar-de parece otra persona y vive en Barcelona con un nuevo trabajo en una empresa de seguridad. La pelí-cula cuenta cómo este hombre, tras años de severo tratamiento sicoló-gico, parece volver a ser una perso-

Las vacaciones se acer-can y con ellas los es-trenos especialmente dirigidos a los más pe-

queños. Tras el éxito alcanzado en televisión con su propia serie ani-mada, los pingüinos de la película “Madagascar” dan esta vez el salto a la gran pantalla protagonizando su propia película: “Los pingüinos de Madagascar” bajo la dirección de Eric Darnell y Simon J. Smith.

Skipper, Kowalski, Rico, Cabo y el resto del equipo se embarcan en una aventura junto a la unidad “Viento del norte”, que se dedica a ayudar a animales, para luchar con-tra un malvado pulpo que quiere acabar con todos los pingüinos.

Desde España llega una nueva aventura de los agentes Mortadelo y Filemón, que se ven obligados a hacer uso de toda su inoperancia para dar con el paradero de Jimmy el Cachondo, un acomplejado ma-leante que tampoco despunta por su elevado coeficiente intelectual, pero que tiene su gracia.

En “Mortadelo y Filemón contra Jimmy El Cachondo” asistimos al intento de captura del delincuente que lleva colgando en su helicópte-ro una bombita de neutrones pican-tes, mientras cuentan con un testigo protegido peligrosísimo del que ellos mismos se tendrán que salvar.

VIDA EN LAS FAVELAS

Por otro lado, esta semana se estre-na la película “Trash”, dirigida por Stephen Daldry. Dos niños de las fa-velas de Río encuentran una cartera en el basurero donde buscan a dia-rio, pero no se imaginan que este descubrimiento cambiará sus vidas para siempre. Cuando la policía lo-cal aparece para ofrecerles una ge-

Los pingüinos de Madagascar y Mortadelo y Filemón animan el cine

Los actores Xesús Ron, Miguel de Lira y Patricia de Lorenzo, integrantes de la compañía gallega de teatro Chévere, posaron satisfechos tras conocer que han recibido el Premio Nacional de Teatro 2014, dotado con 30.000 euros, por su capacidad de transgredir géneros y su vertiente humorística y participativa, presente en obras como “Citizen”, Eurozone” y “Ultranoite no País dos Ananos”. EFE/ÓSCAR CORRAL

El puente de Glienick en Postdam (Alemania) se llena de alambre de espino y permanecerá cerrado durante cuatro días por el rodaje del director estadounidense Steven Spielberg. EFE/RALF HIRSCHBERGER

El festival de cine de Gijón celebró un foro de empresarios del sector audiovisual de España y México, donde se habló de la cooperación entre ambos países. EFE/JUAN GONZÁLEZ

PREMIO NACIONAL DE TEATRO PARA LA COMPAÑÍA CHÉVERE

SPIELBERG LLENA DE ALAMBRE DE ESPINO UN PUENTE DE POSTDAM

FESTIVAL INTERNACIONAL DE CINE DE GIJÓN

ma Paula, trabaja como investiga-dora en Biología, y emprenderá un viaje de descubrimiento con la ayu-da de un atractivo inmigrante indio que vende películas de Bollywood en el barrio barcelonés del Raval.

Por último, “Lecciones de amor” es una comedia dramática ambien-tada en una escuela de élite de Nue-va Inglaterra que trata sobre dos profesores, Jack Marcus (Clive Owen) y Dina Delsanto (Juliette Bi-noche) que inician una “guerra” para demostrar qué importa más, si las palabras o las imágenes.

rativo controlado por una oscura fi-gura llamada “Dirección”. Recluido en el interior de una capilla en rui-nas tiene por objetivo descubrir la razón de la existencia humana des-cifrando un extraño teorema. Este hombre podría descubrir la verdad sobre su alma y el significado de la existencia humana, sin embargo, “Dirección” pretende detenerlo a toda costa y envía a un adolescente y a una chica para que lo distraigan de sus pesquisas.

Javier Fesser, director de la nueva película de Mortadelo y Filemón. EFE

nerosa recompensa por la cartera, comprenden que han encontrado algo importante. Rafael (Rickson Tevez) y Gardo (Eduardo Luis) de-ciden recurrir a su amigo Rato (Ga-briel Weinstein) para lanzarse en una extraordinaria aventura en la que intentarán quedarse con la car-tera y descubrir su secreto.

Por último, “The Zero Theorem” cuenta la historia de Qohen Leth, un excéntrico genio de los ordena-dores que vive en un mundo corpo-

na a la que han dado una segunda oportunidad. Sin embargo, su único objetivo es la venganza.

En la película “Rastros de sánda-lo” se narra la historia de Mina, una exitosa actriz india que, a pesar de su fama y fortuna, no puede olvidar a su hermana pequeña Sita, de quien se vio obligada a separarse después de la muerte de su madre. Treinta años más tarde intenta bus-carla en su nuevo hogar en Barcelo-na. Sin embargo, los padres adopti-vos de Sita han borrado todas las huellas de su pasado, ahora se lla-ci

neT

eatr

o34

Diario de FerrolDOMINGO,30 NOVIEMBRE DE 2014N

ord

esí

a

Page 9: ordesía - diariodeferrol.opennemas.comdiariodeferrol.opennemas.com/media/diariodeferrol/files/2014/12/01/... · Gustav, o protago-nista de “A morte en Venecia” (o filme de Visconti

Hay que agradecer mucho que existan e s t u d i o s c o m o Laika. Se fundó por

una casualidad feliz, el éxito com-pletamente inesperado de esa gran película que es Coraline, adapta-ción de una novela juvenil homólo-ga del gran Neil Gaiman. Y en solo tres películas, la citada Coraline, Paranorman y Boxtrolls ya es la gran referencia, junto con Aard-man, de la alternativa comercial al cine generado por ordenador.

En Laika se crean, se iluminan y se filman marionetas. Decenas de cabezas por personaje para reflejar las más sutiles expresiones. Escena-rios de ensueño recreados con mi-niaturas construidas enteramente a mano, con un exquisito nivel de de-talle. Es el convencimiento de que el público tampoco quiere estancar-se en un único modo de gozar con la animación, el que se crea en los con-fines virtuales de un ordenador. Y, de momento, no funciona mal en taquilla.

Lo último del estudio de Oregón, que más parece europeo que yan-qui, es Boxtrolls, fábula de aliento dickensiano que nos presenta al tí-pico huérfano criado en circunstan-cias extraordinarias. En este caso, por unos trolls a los que se presupo-ne monstruos pero que en realidad son unas tímidas e ingeniosas cria-turas.

Aprovechando todos los tópicos que da una ambientación victoria-na, Laika cuenta una de esas histo-rias atemporales, un cuento para niños nada infantilizado, pero no por ello menos disfrutable por los pequeños, en el que lo grotesco y lo cruel no se suavizan. Todo es sucio en esa ciudad fabulada, a medio ca-mino entre Londres y Praga. Los personajes tienen los dientes irre-gulares, las manos perennemente negras y las uñas largas. Las pare-des están llenas de polvo. Y los cris-tales de las fábricas están casi opa-cos por la mugre.

Con mucho más acierto (y arro-jo) que el Polanski que adaptó Oli-ver Twist, esta compañía stop-mo-tion consigue transmitir con mucha mayor intensidad ese sabor Dic-

ÁNGEL LUIS SUCASAS

desagradable, imprevisible; huma-no. Creo que su forma de mostrar un mundo sucio, donde no se tiende una mano salvo por interés, y en el que las clases altas se asquean de las bajas, y no asuman su tutela pa-ternalista ofreciendo prosperidad para todos como es común en los cuentos de hadas, enseña lecciones mucho más adecuadas para un cha-val que esté creciendo. Le da armas para entender el mundo, a través de las divertidas metáforas de la fic-ción, tal y como es. Y eso debería ser tónica y no excepción. Brindo por-que Laika lo haya comprendido. E invito a todos los padres lectores de esta columna a que lleven a sus hi-jos a Boxtrolls. Se lo pasarán pipa y madurarán sin perder la sonrisa.

Boxtrolls: Ese milagro llamado Laika

kens. Pues en la mugre, en lo tene-broso, en el desarraigo, en lo oxida-do y decadente, donde se atrapa o no se atrapa al genio de Historia de dos ciudades.

Que Laika pueda hacerlo y Dis-ney, por ejemplo, no pueda, respon-de a una serie de supuestos que de-ben arrumbarse para ofrecer un cine de animación para niños de mayor calado moral. Una de las grandes atrocidades, plenamente conscientes, que comete el cine con la infancia es identificar lo feo con lo malvado y lo bello con lo bonda-doso. Aún peor, esto se combina muchas veces con otra perniciosa analogía: lo poderoso con lo bello, lo cobarde con lo feo. Y en resumen, que todas las cualidades deseables

van siempre acompañadas por la belleza.

Si le sumamos a esta falacia otra grave, que venimos al mundo para triunfar y ser todos príncipes y prin-cesas que comen perdices, se mar-can ya desde la infancia una serie de objetivos imposibles que el feo, el mediocre, el débil jamás podrán alcanzar. Y se crea además la impre-sión de que todos esos defectos que uno puede arrastrar por mera lote-ría genética derivan en que la frus-tración por no ser lo que uno debe ser convierte a los desheredados en villanos.

Ante eso, me parece mucho más sano un cuento oscuro como Laika, en el que casi todos los personajes, salvo pobres trolls, tienen un filo d

esdel

aButa

ca

35

Diario de FerrolDOMINGO,

30 NOVIEMBRE DE 2014 Nord

esí

a

Page 10: ordesía - diariodeferrol.opennemas.comdiariodeferrol.opennemas.com/media/diariodeferrol/files/2014/12/01/... · Gustav, o protago-nista de “A morte en Venecia” (o filme de Visconti

De taconear flamenco a campeona del mundo de bádminton

Iba para bailaora de flamenco y una casualidad le acabó lle-vando al bádminton. Y el re-sultado no puede ser mejor.

Carolina Marín (Huelva, 1993) aca-bó con la tiranía asiática en este de-porte después de vencer a la china Li Xuervi en la final del Campeona-to del Mundo celebrado en Copen-hague. Un triunfo y un oro menos esperado y por tanto, más merito-rio. Sus dos lemas, “ir partido a par-tido” y “puedo porque pienso que puedo” demuestra que los triunfos de nuestras deportistas españolas (sobran ejemplos) son más frecuen-cia y con mayor jerarquía.

La victoria de Carolina significa todo un revulsivo para este deporte a nivel gallego, considerado para muchos la cuna de esta modalidad deportiva a nivel nacional.

Sobre la jugadora onubense, mu-chos ven en ella la versión femenina de Rafa Nadal. Ambos son zurdos, tienen garra, carácter competitivo, una precocidad insultante y una progresión meteórica en la alta competición. Optó por ser osada y ese descaro le llevó a ser hoy una de las deportistas más respetadas del mundo. En el bádminton gallego y nacional se frotan las manos por las consecuencias positivas que este boom puede proporcionar entre los/las jóvenes para decidirse por esta práctica.

OPINIONES

Y buscamos opiniones de los exper-tos. El primero en ofrecer su versión es Juan Amaro Barreiro, exjugador y ahora ayudante de las escuelas del Club del Mar y responsable de la sección como delegado, quien, jun-to a Julio Fernández y Rubén Espi-nosa realizan una labor muy meri-toria en este club.

Según su punto de vista, el bád-minton nacional y en concreto el gallego “se siente partícipe del éxito conseguido por Carolina Marín y especialmente la gente que desde hace tiempo trabajó y creyó en este deporte. Personas como José Luis Vila, Agustín Rodríguez, Fernando Silvestre, José Luis Carballido, Luis Manuel y un largo etcétera, y otros que, como Arturo Ruiz, Antonio Molina y Salva Franco trabajaron a tope en todos sus aspectos ”.

Juan Amaro hace hincapié en el técnico del CAR de Madrid, Fernan-do Rivas por la labor que realiza, con mención especial para Rafael Vázquez, que estuvo presente como

CAROLINA MARÍN ACABÓ CON LA TIRANÍA ASIÁTICA EN ESTE DEPORTE

GALICIA INTENTA APROVECHAR ESTE TIRÓN MEDIÁTICO PARA PROMOVER SU PRÁCTICA / Ventureira

tercer entrenador en Dinamarca. Asimismo, estima que el triunfo de Carolina debe significar un estímu-lo para aquellos que comienzan a practicar este bello deporte y cómo no, para los que en otras épocas hi-cieron posible que el bádminton, en especial el gallego y con preferencia en el Club del Mar de A Coruña, haya llegado a semejantes cotas in-ternacionales, “hace años, total-mente impensable”, apostilla.

Juan insiste en lo que tiene “en casa” y enfatiza en el futuro prome-tedor que tienen, entre otros, Enri-que Rodríguez jugador sub’15 que este año ya empezó en el Centro Tecnificación de Pontevedra como jugador interno. También niños de 11 y 9 años que trabajan duro, como Carlos Fernández y Álvaro Amigo. “En estos momentos lo que más nos interesa es trabajar con niños y ni-

ñas de hasta 17 años. Ellos son el futuro de nuestro deporte, sin olvi-darnos de los mayores”, concluye.

Rafael Vázquez, máximo respon-sable del CTP (Centro de Tecnifica-ción de Pontevedra), confiesa que el triunfo de Carolina “ha significa-do que mucha gente haya escucha-do hablar un poquito más del bád-minton”. “No tenemos la suerte de tener mucha repercusión y este éxi-to nos ha venido muy bien”, recalca Rafa.

AYUDAS

En cuanto a ayudas, afirma que es-pera que lleguen, “especialmente para Carolina, la que más se lo me-rece por el bombazo que ha signifi-cado su triunfo en un país donde el bádminton, como deporte, se pue-de decir, es sagrado”, nos recuerda. Según este máximo responsable del CTP, “vivir en primera persona y aportar mi granito de arena a este éxito tan impresionante e increíble, ha sido espectacular. Y que Carolina haya ganado… era como un David contra Goliat. El gigante asiático, con 100 millones de licencias y 400 millones de practicantes contra 7.000 licencias que tenemos noso-tros, habla claramente de nuestro progreso y del mérito de Carolina Marín”, añadiendo que “un país como España, con una cultura esca-sa de nuestro deporte, joven y con pocos años, contra Asia, demuestra que estamos en el buen camino”.

Los chinos todavía hoy no se ex-plican el triunfo de la española y Rafa lo define así: “Es como si China nos ganara en fútbol la final de un Mundial”.

Otra de las excelencias de este deporte es el coruñés José Luis Car-ballido, dos veces campeón de Es-paña y el primer hispano en conse-guirlo en Valladolid 1982. “El éxito de Carolina es impresionante. Los que practicamos este deporte sabe-mos lo difícil y complicado que re-sulta alcanzar un Mundial y arreba-tarle el título a los grandes dominadores de esta modalidad como son los asiáticos. A riesgo de equivocarme, pienso que no será el único Mundial que gane. Como exjugador, es como si una parte de este título mundial, muy, pero que muy pequeñita, también me corres-ponda a mí. Hacía mucho que no disfrutaba tanto viendo un deporte. Y como yo, no lo dudo, muchos es-pañoles que han tenido la posibili-dad de ver como Carolina hacía grande nuestro deporte. El bádmin-ton es pasión y quien lo practica o practicó, sabe muy bien de lo que hablo. Y todo se lo debemos a ella, a Carolina Marín”, afirma.

La coruñesa Margarita Miguélez fue campeona de España en 1982 y en su brillante historial están sus cinco campeonatos nacionales con-secutivos. Marga explica que se ha-bía alegrado mucho del triunfo de Carolina “por todo lo que significa para el bádminton español” y toda-vía más que fuese una mujer quien lo haya alcanzado.

“Ha sido una gran noticia. Esto es lo máximo, sobre todo en la for-ma que lo consiguió, haciendo un juego fantástico y brillando a un ni-vel altísimo. Nada que ver con el bádminton que yo practicaba”, ase-gura la jugadora.

“El triunfo de Carolina habla

claramente de nuestro progreso”, asegura el entrenador Rafael Vázquez

“Es como si una parte pequeñita

de este Mundial me correspondiera a mí”, afirma Carballido, excampeón de España

El Club del Mar alberga el gran premio de A Coruña de bádminton y cuenta con escuelas de este deporte

enD

etal

le36

Diario de FerrolDOMINGO,30 NOVIEMBRE DE 2014N

ord

esí

a

Page 11: ordesía - diariodeferrol.opennemas.comdiariodeferrol.opennemas.com/media/diariodeferrol/files/2014/12/01/... · Gustav, o protago-nista de “A morte en Venecia” (o filme de Visconti

enFo

togra

mas

37

Diario de FerrolDOMINGO,

30 NOVIEMBRE DE 2012 Nord

esí

amuchasFelicidadesFelicita con Diario de Ferrol

Feliz cumpleaños mi vida, de parte de tu nene y de tu hijo Martín.Gracias por ser la mejor mujer y madre del mundo.Muchos besitos de toda tu familia.

Te queremos linda!

Bienestar de cuerpo y mente en O Lar Pilates

Rebeca Guevara Ardao y Vicente Sueiras Rodríguez es-tán al frente de un nuevo negocio que, situado en el número 36 de la calle Vigo (A Gándara), ofrece un

servicio personalizado de pilates. Se trata de O Lar Pilates. La inauguración del local, de 160 metros cuadrados de superfi-cie, reunió en la tarde del pasado viernes a amigos y familia-res de estos jóvenes empresarios que con el experiencia en el sector apuestan por una especialización con grupos reduci-dos y máquinas de pilates todavía poco frecuentes en la co-marca. De cara a un futuro casi inmediato, ni Rebeca ni Vi-vente descartan ampliar el negocio con clases de meditación activa u otras especialidades orientadas al bienestar de cuer-po y mente. Por el momento, O Lar Pilates abrirá todos los días en horario de mañana y tarde, de 9.00 a 13.00 y de 16.30 a 22.30 horas

Lo último en bicicletas

Jorge Fernández González no es un novato en el mundo de la bicicleta. Con más de cuatro años al frente de la tienda Eumebike, ha tomado la deci-

sión de expandirse con la apertura de un local de casi 500 metros cuadrados –300 de tienda y 185 de taller– para ofrecer un servicio atractivo y visual de cara al comprador y exclusivo en lo que se refiere a algunas de las marcas que existen en el mercado. Cannondale, Focus, MMR y Mega-mo en bicicletas y Progress, en lo que a ruedas de refiere, son solo una muestra de las más de 11.000 referencias que el cliente puede encontrar en un negocio que pretende convertirse en el “supermercado de la bicicleta” en la co-marca. Jorge Fernández reconoce que campeones como Javier Gómez Noya crean tendencias, dado el negocio que actualmente existe en torno al triatlón, y considera que el negocio de la bicicleta, y más cuando se trata de ofrecer un servicio de calidad y personalizado, es “complicado” por los muchos y diferentes artículos que existen y se comer-cializan para una determinada modalidad deportiva. La tienda, que desde el pasado 15 de noviembre está al pie de la N-651, a su paso por Pontedeume, también cuenta con un servicio de taller para cubrir las necesidades de los clientes.

Page 12: ordesía - diariodeferrol.opennemas.comdiariodeferrol.opennemas.com/media/diariodeferrol/files/2014/12/01/... · Gustav, o protago-nista de “A morte en Venecia” (o filme de Visconti

Pedro Castro, Manolo Espiñeira y Ángel Aúz

Quico Leal, José M. Zárate y Antonio G. Freire

Carlos Mon, Tito D. Neira y Daniel Moreda

Colalo Veira y Juan Domínguez

Moncho Soto, Luís Alonso Girgado y Juan M. Victoria

Tito Grandal y Javier R. Galán

José Riera y Juan A. Pita

Hipólito Cores, Vicente Teijeiro y Moncho Varela

Comida de antiguos alumnos del seminario de Rapariz (Cosecha del 62)

E l pasado mes de junio y siguiendo una pequeña tradición de cuatro años –que todos lucharemos por prolongar en el tiempo– nos reunimos en el Lar do Toxos un grupo de abueletes que salieron por las puertas del viejo Rapariz, es decir, de la férula del inefable Don Camilo, hace la friolera de 52 años.

¡Casi nada! Bueno la pretensión no confesada es aumentar mucho, mucho esta cifra y poder seguir contan-do batallitas y recordando, con la nostalgia obligada, aquellos años ¿tristes? ¿felices? ¡¡felices, felices!! de nuestra primera juventud. Luego, la vida nos fue “desparramando” por el mundo y, por último, nos permitió reencontrarnos para el morriñoso recuerdo. Y que sea por muchos años, queridos compas. ¡Apuntad ya en vuestra agenda que el 19 de junio del 2015 tenemos una nueva cita! Moncho Soto

enFo

togra

mas

38

Diario de FerrolDOMINGO,30 NOVIEMBRE DE 2014N

ord

esí

a

Page 13: ordesía - diariodeferrol.opennemas.comdiariodeferrol.opennemas.com/media/diariodeferrol/files/2014/12/01/... · Gustav, o protago-nista de “A morte en Venecia” (o filme de Visconti

José Pena y Olga Iglesia

J. Rivera y Pacita

Josefina Ruibal y Avelino Yáñez

José Carrillo y Manuel Carrillo

Manola y Jesús

José Manuel Chao y José Rivera

Sindo Gómez y Manolo

Javito y David Pena

Cena de entrega de premios del torneo de tute del Lar de Kike

E l pasado mes de abril tuvo lugar la cena y posterior entrega de premios del campeonato de tute que se vino celebrando durante toda la campaña en el Lar de Kike, en Perlío. Los comensales disfrutaron de la excelente compañía y también tuvieron ocasión de posar

con sus trofeos los mejor clasificados.

enFo

togra

mas

39

Diario de FerrolDOMINGO,

30 NOVIEMBRE DE 2014 Nord

esí

a

Page 14: ordesía - diariodeferrol.opennemas.comdiariodeferrol.opennemas.com/media/diariodeferrol/files/2014/12/01/... · Gustav, o protago-nista de “A morte en Venecia” (o filme de Visconti

Diego López (Peche), Kike y Javito

Entrega de trofeos a los segundos clasificados, Miro Tembrás y Enrique Porta Los terceros clasificados, Manuel Carrillo y José Pena, recibiendo su premio

Manolo y José Carrillo, ganadores del torneo

enFo

togra

mas Teavi, al servicio del

dependiente y su familia

En los últimos días abrió sus puertas en Ferrol –Calle María, nº 113– Teavi, una empresa que presta un completo servicio de ayuda y cuidados en el hogar

dirigido a personas dependientes. Es posible contratar pres-taciones relacionadas con el cuidado personal, las relacio-nes interpersonales, asesoramiento sanitario o servicios domésticos, entre otros. Los profesionales de Teavi ofrecen ayuda permanente con servicio 24 en horas para acometer tareas como levantar y acostar al dependiente, vestirlo, asearlo, dar paseos, hacer compras, leer la prensa, charlar, escribir, movilización y cambios posturales, vestir la cama con persona encamada, higiene y manipulación de pañeles, farmacovigilancia, revisiones médicas, educación sanitaria, limpieza del hogar, lavado y planchado, etc. Cualquier ser-vicio que facilite la vida al dependendiente y a su familia.

40

Diario de FerrolDOMINGO,30 NOVIEMBRE DE 2014N

ord

esí

a

Page 15: ordesía - diariodeferrol.opennemas.comdiariodeferrol.opennemas.com/media/diariodeferrol/files/2014/12/01/... · Gustav, o protago-nista de “A morte en Venecia” (o filme de Visconti

Le Boreal, junto a sus gemelos L’Austral, Le Soléal y Le Lyrial, son una serie de buques al

servicio de la compañía francesa Compagnie du Ponant, a medio ca-mino entre un superyate y un cruce-ro, que por sus reducidas dimensio-nes comparados con otros grandes cruceros, navegan a destinos veta-dos para estos, como son las regio-nes polares.

En 2010 recibió el premio “Best Newcomer of the Year” al mejor nuevo buque del año de la Euro-pean Cruiser Association (EU-CRAS).

EL TURISMO ANTÁRTICO

El turismo en la Antártida comenzó en los años 50 del siglo XX. La pri-mera expedición con turistas tuvo lugar en 1966 liderada por Lars Eric Lindblad. El mismo Lindblad orga-nizó el viaje del MS Explorer a la Antártida en 1969, que está marca-do como el comienzo del turismo antártico de masas. El buque, cons-

JUAN A. OLIVEIRAvadebarcos.wordpress.com El crucero polar

“Le Boreal”

CARACTERÍSTICAS-ESLORA: 142,1 METROS. -MANGA: 18 MTS..CALADO: 4,8 METROS-VELOCIDAD MAX.: 16 NUDOS-TRIPULACIÓN: 136 PERSONAS-CAPACIDAD: 264 PASAJEROS

truido ese mismo año en los astille-ros finlandeses de Uudenkaupungin Telakka y bautizado como MS Lind-blad Explorer fue el primero diseña-do para navegar entre los hielos po-lares.

El 27 de noviembre de 2007, tras casi 40 años de viajes a la Antártida, el MS Explorer fue golpeado por un iceberg y 20 horas después se había hundido completamente en las

aguas del océano polar antártico, siendo todos sus pasajeros y tripu-lantes rescatados a tiempo.

Hoy en día el turismo al conti-nente antártico está regulado por la IAATO (International Association of Antarctica Tour Operators), fun-dada en 1991, en la que más de 100 compañías defienden, promocio-nan y practican un turismo respon-sable y seguro para los más de

35.000 turistas que visitan a la An-tártida anualmente.

El Le Boreal fue construido en el astillero de Fincantieri en Ancona (Italia) en el año 2009 con un pre-supuesto de unos 115 millones de euros, entrando en servicio en el año 2010. Su casco de 142 metros de eslora por 18 de manga está es-pecialmente reforzado contra el hielo, lo que le permite navegar con seguridad por las regiones polares, destinos que combina con otros puertos que quedan fuera de las ru-tas habituales de grandes cruceros a los que estos no pueden acceder por su tamaño.

El buque puede alojar de 224 a 264 personas en 132 camarotes (108 exteriores) repartidos en seis cubiertas comunicadas mediante ascensores. Cuando viaja a la Antár-tida esta cantidad se reduce a 199 personas. El número de tripulantes es de 136. Los camarotes van desde los 18 metros cuadrados de los más pequeños a los 55 metros cuadra-dos que alcanzan los más grandes. La suite principal del barco, ubicada en la cubierta “Le France” cuenta con 45 metros cuadrados, más otros 9 metros cuadrados de balcón. To-das las suites y la mayoría de los ca-marotes están amueblados con una cama de gran tamaño (o dos geme-las), un baño con ducha (algunos con bañera), teléfono, televisión por satélite, conexión internet wifi, minibar y escritorio.

Las zonas comunes del barco in-

dos hélices fijas de cinco palas y 3 metros de diámetro movidas por dos motores eléctricos de 2.300 kW cada uno. La energía para estos mo-tores se genera en una planta diésel eléctrica formada por 4 generado-res de 1.480 kW cada uno. Estos ge-neradores utilizan un combustible de menos residuos, el gasóleo mari-no, lo que unido a su bajo consumo, junto a su sistema de tratamiento de agua de lastre han hecho que el Le Boreal consiga la clasificación de Green Ship.

El Le Boreal embarca una peque-ña flota de 10 zodiacs para trans-portar a los pasajeros a la orilla en aquellos lugares en los que no exis-te infraestructura para el amarre del barco, o simplemente para reali-zar excursiones en las inmediacio-nes del buque.

cluyen un teatro, una discoteca, un casino, un internet-café, una sala de videojuegos, una biblioteca, dos restaurantes al aire libre, un gimna-sio totalmente equipado, un salón de belleza y un spa, así como una piscina al aire libre. Sus interiores, realizados por el diseñador francés Jean-Philippe Nuel, que recuerdan a los de un pequeño hotel, basados en diferentes tonos de topo, crema y blanco, van más allá de lo habitual en un barco de crucero y se acercan al lujo de un superyate.

La comodidad para los pasajeros se asegura con un avanzado sistema de estabilización de Rolls-Royce mediante aletas retráctiles que re-duce los efectos de la mar gruesa sobre el buque.

El buque alcanza los 16 nudos de velociad de crucero, empujado por va

deB

arco

s

41

Diario de FerrolDOMINGO,

30 NOVIEMBRE DE 2014 Nord

esí

a

Page 16: ordesía - diariodeferrol.opennemas.comdiariodeferrol.opennemas.com/media/diariodeferrol/files/2014/12/01/... · Gustav, o protago-nista de “A morte en Venecia” (o filme de Visconti

meira ollada. Na mitoloxía grega, coñecíase

como a “estrela amazona”, é dicir a primeira das amazonas, guerrei-ras mitolóxicas que formaban un exército moi feroz e avezado, for-mado só por mulleres. Na astro-loxía caldea, Bellatrix, que xunto con Betelgeuse e Messia forman os ombreiros e a cabeza de Orion, dábaselle o nome de “Kakkab Sar” (A Constelación do Rei) que, se-

PAULINO GASALLA

Unha das constela-ciones que máis chaman a atención a ca lquera que

mire ao ceo durante as primeiras horas da noite do inverno, é a que representa ao xigante cazador Orión, e no seu ombreiro esquer-do atópase a estrela Bellatrix. É a vinte e sete estrela máis brillante do ceo e atópase a 250 anos luz de nos, é de cor branco azulado e ten

Acontinuación relá-tanse as efemérides astronómicas de decembro:

Día 6: Ás 12:27 Lúa Chéa. Choiva de estrelas Phoenícidas de Decem-bro, actividade entre o 28 de novem-bro e o 9 de decembro, cun máximo variable o día 6).Día 7: Choiva de estrelas Pupidas Velidas, actividade entre o 1 e o 15 de decembro, cun máximo de 10 por hora previsto para a xornada do 7.Día 9: Choiva de estrelas Monoce-rótidas, actividade entre o 27 de no-vembro e o 17 de decembro, cun máximo de 2 por hora para o 9 do referido mes.Día 12: Choiva de estrelas Sigma Hídridas, actividade entre o 3 e o 15 de decembro, cun máximo de 3 por hora para o día 12. A Lúa e Xúpiter moi próximos neste día.Día 14: Ás 12:50 a Lúa entra en Cuarto Minguante. Choiva de estre-las Xemínidas, actividade entre o 6 e o 17 de decembro, cun máximo de 120 por hora o día 14.Día 16: Choiva de estrelas Coma his

tori

aNat

ure

za

Esta estrela é unha das máis chamativas durante as primeiras horas do inverno

Os nomes das estrelas: Bellatrix

unha magnitude aparente de 1,64.

A estrela que nos ocupa, Bella-trix, ten un diámetro 5,7 veces maior que o diámetro do Sol e ten 9 veces a súa masa. Tamén é 6.400 veces máis brillante e a súa tem-peratura na superficie alcanza case os 21.500º C, do mais quente que se pode poñer unha estrela, así como unha das de maior tem-peratura que se poden ver a pri-

Berenícidas, actividade entre o 12 e o 23 de decembro, cun máximo de 3 por hora o 16 de decembro.Día 19: A Lúa e Saturno moi Próxi-mos nesta xornada. Día 20: Aniversario da morte do Astónomo e Astrofísico Carl Sagan en 1996. Choiva de estrelas Leóni-das Minóridas, con actividae entre o

5 de decembro e o 4 de febreiro, cun máximo de 52 por hora o día 20.Día 21: Ás 23:03 TU, comenza o in-verno no hemisferio norte e o verán no sur.Día 22: A 01:36 Lúa Nova. A Lúa e Mercurio moi próximos. Choiva de estrelas Úrsidas con actividade entre o 17 e o 26 de decembro, cun máxi-

mo de 10 por hora o 22.Día 23: A Lúa e Venus moi xuntos.Día 25: A Lúa e Marte cercanos.Día 28: Ás 18.31 horas a Lúa entra en Cuarto Crecente.Día 29: Urano e a Lúa moi próxi-mos, visible con prismáticos.

PLANETAS

Mercurio, en Saxitario, non se verá pola súa proximidad ao Sol, cunha magnitude de -0,7.Venus, en Saxitario, poderase ob-servar nos solpores durante pouco tempo, cunha magnitude de -3,36. Marte, en Capricornio, observarase nos solpores, durante unhas 3 ho-ras, cunha magnitude de 1,24. Xúpiter, en Leo, observarase casi toda a noite, magnitude de 1,13. Saturno, en Libra, poderáse ver nos menceres durante dúas horas cun-ha magnitude de 0,72.Urano, en Pisces, visible con pris-máticos 8 horas, magnitude 6,1.

COMETAS

Tan só C/2014 Q2 (Lovejoy), con magnitude 6, percorrerá neste m es as constelacións de Pomba e Lebre. Pode verse cun telescopio pequeno.

gundo dicían os estudosos, outor-gaba beneficios como: fortuna, honores marciales e riquezas.

Etimolóxicamente cómpre sa-lientar que o nome de Bellatix provén do latín Bellator que siñifi-ca “A Guerreira”. Tamén é coñeci-da como Al Murzim al Najid, que vén do árabe medieval e significa “O ruxido do Conquistador”. Outros nomes que se lle foron dando a esta estrela son: Al Mur-zin, Amazon ou Mirzan. O seu nome científico, en cambio, é Ga-mma Orionis.

Bellatrix recibiu esta califica-ción desde a publicación das Tá-boas Alfonsinas, que eran rexistros astronómicos precisos, que conti-ñan a posición dos corpos celestes a partir da coroación do rei de Castela, Alfonso X o Sabio en 1252.

Imaxe do ceo cara o sur do 15 de decembro ás 24:00 horas

NA MITOLOXÍA GREGA COÑECÍASE COMO A ESTRELA AMAZONA, A PRIMEIRA DAS AMAZONAS, GUERREIRAS MITOLÓXICAS QUE FORMABAN UN EXÉRCITO FEROZ E AVEZADO

42

Diario de FerrolDOMINGO,30 NOVEMBRO DE 2014N

ord

esí

a

Page 17: ordesía - diariodeferrol.opennemas.comdiariodeferrol.opennemas.com/media/diariodeferrol/files/2014/12/01/... · Gustav, o protago-nista de “A morte en Venecia” (o filme de Visconti

NONITO [email protected]

Novo disco en solita-rio de Guadi Gale-go, gaiteira, com-positora e unha das

voces femininas referenciais da es-cena musical galega, que chega tras “Benzón”, editado en 2009.

Que Guadi Galego é un espírito inquieto móstrao a súa traxectoria artística, que inicio en Berroguetto, estirando o seu camiñar por forma-cións como Espido, Nordestinas e aCadaCanto, nun itinerario que a levou desde o folk até o pop alter-nativo, “estilo” co que se presenta o seu novo proxecto.

¿Como soará?, pregúntome con curiosidade previa antes de escoi-tar as 10 cancións que contempla “Lúas de Outubro e Agosto” edita-do por “Fol-musica”. O primeiro que percibo é unha levedade ins-trumental controlada e unha voz delicada, coloreada con sincerida-de, que aproveitando as súas con-dicións vocais parece flotar suave-mente en suxestivas melodías interpretadas de forma esmerada. Cancións nas que as emocións e os sentimentos chegan cun envoltorio

Ahora, después de cinco años sin pre-sentar material nuevo, aparece el

sexto disco de Fito& Fitipaldis “Hu-yendo conmigo de mí”.

Cuando un artista tarda tanto tiempo en “dar la cara” con cancio-nes nuevas, es normal que se piense en una “evolución”, para no caer en la “monotonía”. Pero este no es el caso. A Fito le costó tiempo lograr un sonido personal que lo identifi-cara. Lo logró y con él llegaron los éxitos de este músico auténtico que lleva veinticinco años defendiendo el rock nacional y que cuenta con una legión de seguidores fieles.

Desde esa privilegiada posición, arriesgarse a nuevas aventuras, se-ría una inconsciencia. Lo nuevo de Fito & Fitipaldis es más de lo mis-mo, rock clásico, con toques de Blues, con una música encajada con rigor y buenas letras, con las guita-rras y la voz marcando el paso,que contiene la “esencia fitipaldi”, que garantiza una buena acogida, como así sucede.

No obstante las canciones del disco, suenan diferentes, más “di-rectas”, eliminando el filtro de la “limpieza sonora” de los estudios, acercándose al sonido rugoso, ani-moso y divertido, de los conciertos.

En “Huyendo conmigo de mí” Fito se muestra como un buen hace-dor de canciones, caminando por pavimentos musicales que conoce a la perfección y que le han llevado desde el pub rock al rock urbano co-medido, con regodeo en baladas “elegantes”, ahora acompañado por los actuales Fitipaldi: Alejandro Cli-ment, Carlos Raya, Dani Griffin, Ja-vier Alzola y Joserra Senperena.

Algo está claro, y es que con sus canciones no pretende deslumbrar con algoritmos de complicado en-tendimiento. Va de frente, sin im-posturas, y de ahí que goce de una legión de seguidores que anhelan la sencillez y el sentimiento sin másca-ra. Dice un proverbio árabe “El pa-sado ha huido, lo que espera está ausente, pero el presente es tuyo. Y este es el presente de Fito&Fitipaldis empaquetado en diez canciones con marca de la casa.

Guadi Galego: “Lúas de Outubro e Agosto”

Fito & Fitipaldis, nuevo disco

“É O MEU XEITO DE ESCRIBIR E VER A VIDA, É O QUE LLE DÁ SENTIDO. NUNCA PENSO NO QUE VOU FACER OU ESCRIBIR, É O QUE ME SAE E, NESTE MOMENTO, “LÚAS DE OUTUBRO E AGOSTO” VÉN DESTA MANEIRA, CON EMOCIÓNS E SENTIMENTO”.

de delicada dozura que levan ao oínte a entrar no mesmo rexistro armonioso da súa música que por momentos traen do recordo a voz de Sally Oldfield.

Un exercicio de inspiración que dá vida a cancións fermosas “Mer-gullei”, “ Curso dun Río”, “Pernoc-tei”, Chea de Vida”, “Aromas de Te-rra”, “Sentir”, “Ramo” , “Norte do Norte”, “ Matriarcas” é “Ou Muro”, que mostran un estado de orienta-ción interpretativa madurada na serenidade.

A canción “ Matriarcas”, o pri-meiro videoclip do disco , dirixido por Karlos Abal, é unha homenaxe ás mulleres reais, a esas brillantes activistas da vida cotiá dun ma-triarcado galego que existe e é real. Para este “exercicio de inspiración” Guadi Galego -voz, piano e coros- contou con Pachi Alis na produción e como multi-instrumentista, Kar-los Abad, guitarra eléctrica, Santi Cribeiro ao acordeón e Pablo Pas-cual co clarinete participan na gra-vación deste proxecto que ilumina a exploración de novos camiños na carreira artística de Guadi Galego.

Esta “diva” del pop español llevaba siete años sin presentar material inédito y ahora parece que llegó el momento. En enero presentará su séptimo disco de estudio, “21 días”, que ella presenta como un canto a la libertad: “La libertad es algo muy importante y es lo más caro que hay en la vida. Hay que sacrificar muchas cosas para ser libre y una de ellas es la ayuda, pero esta es una etapa valiente”. Una etapa que ella asume y que saca hacia adelante en una discográfica independiente, desligándose de las multinacionales. Ella es “La que nunca se rinde”, single promocional, bailable y pegadizo que se incrusta en un álbum de variados estilos, que devuelve al panorama discográfico a este icono del pop español.

Regresa el pionero de la música dance y electrónica después de 30 años de retiro. Y lo hace presentando la canción “74 Is the New 24”, como adelanto de su próximo disco: “A la música Dance no le importa si tienes 74 años o 24 porque… 74 es el nuevo 24!”, comenta desde sus 74 “tacos” A lo largo de su carrera, Giorgio Moroder ha trabajado con algunos de los nombres más famosos de la música incluyendo a Barbra Streisand, Elton John, Donna Summer, Cher, Janet Jackson, Chaka Khan, Freddy Mercury, Blondie y David Bowie, entre otros. Ha tenido un papel fundamental en el ascenso a la fama de la Reina del Disco Donna Summer a lo largo de la década de los 70, colaborando con ella y algunos de sus hits de más éxito como “Love To Love You Baby,” “Hot Stuff” y “I Feel Love”. El nuevo álbum de Giorgio incluirá la participación de grandes estrellas como Britney Spears, Sia y Kylie Minogue,entre otras.

MARTA SÁNCHEZ “21 DÍAS”

GIORGIO MORODER“74 IS THE NEW 24”

todoM

úsi

ca

43

Diario de FerrolDOMINGO,

30 NOVIEMBRE DE 2014 Nord

esí

a

Page 18: ordesía - diariodeferrol.opennemas.comdiariodeferrol.opennemas.com/media/diariodeferrol/files/2014/12/01/... · Gustav, o protago-nista de “A morte en Venecia” (o filme de Visconti

UNA LECHUGA CONTRA LA LLUVIASe llama Vegetabrella y, efectivamente, es un paraguas para fanáticos de la lechuga. Y es que este modelo permitirá a aquellos que lo usen sentirse como una auténtica lechuga fresca bajo la lluvia. Llega envasada en una caja, como si de un vegetal recién llegado de la huerta se tratara, pero al abrir el paquete nos encontramos con un paraguas que nos resguarda. Este peculiar diseño de Yurie Mano para H Concept se puede adquirir por unos 48 euros.

UN CASCANUECES FUERTE Y EDUCADO “Naomi” es un aparato que gracias a su resorte cónico aplasta sin piedad nueces, almendras, avellanas y demás frutos de cáscara dura. El sistema funciona gracias a una bola de acero inoxidable que une el cuerpo cónico de alambre para que al tirar de ella se ponga el resorte en tensión y tan pronto como se suelta lance su potencia hacia la fruta que queramos abrir. Y no solo eso, gracias a su forma se cierra instantáneamente y no permite que los trozos de cáscara acaben por toda la habitación. Cuesta unos 20 euros.

GAFAS DE EMERGENCIA PEGADAS AL MÓVILEs muy habitual ver a personas que padecen vista cansada con sus gafas colgando del cuello o sacando el estuche del bolso. Sin embargo, los despistes existen y para evitar que dejarse las lentes en casa sea un problema en la vida diaria está Movilens. Son unas gafas de emergencia para llevar pegadas en cualquier parte, desde el móvil a la cartera. El usuario solo debe escoger la adecuada a su graduación y abrir o cerrarlas para ajustarlas a la nariz. Su precio es de 6,50 euros.

EL ALTAVOZ QUE TE ESCUCHA Y TE CONTESTAAmazon Echo es el altavoz de la gran compañía de distribución. Se trata de un altavoz elegante que no solo reproduce el sonido, sino que lo recibe y contesta. Cuenta con un sistema inteligente que se conecta a Internet y siete altavoces interconectados que le permiten al usuario escuchar música. Pero es que además, durante la escucha, también se le pueden hacer preguntas y que Amazon Echo conteste sin que existan distorsiones. Por ahora solo se puede comprar en Estados Unidos, a un precio que al cambio equivale a unos 160 euros.

Un cinturón con monopatín incorporado

“BELT SCOOTER” ES UN MODERNO PATINETE DE MADERA Y METAL QUE EL USUARIO PUEDE PLEGAR Y COLOCAR ALREDEDOR DE SU CINTURA UNA VEZ LLEGADO A SU DESTINO PARA CREAR UN ESTILOSO CINTO.

Ya sea por concien-cia medioambien-tal, por comodi-dad, por diversión

o, simplemente, por ahorrar el di-nero de la gasolina, lo que es cierto es que en los últimos tiempos se ve a mucha gente en transportes ecoló-gicos como puede ser la bicicleta os los monopatines. Sin embargo, de-jar aparcados estos medios de trans-porte puede ser un problema. Para el caso de los monopatines ya hay una solución: el “Belt Scooter”.

Se trata de un monopatín que una vez llegados a nuestro destino podemos plegar y enroscarlo a nuestra cintura a modo de cinturón. Este diseño de Adam Torok forma parte de su proyecto de fin de curso

para la University of West Hungary’s Institute of Applied Art y pesa solo 1,7 kilos, ya que está construido con hierro y madera contrachapada.

Está formado por una pieza curva de madera que es suficien-temente sólida para soportar el peso de una persona y de forma vertical tiene una manija metálica que está dividida en segmentos, lo que le permite estar rígida mien-tras se usa el patín y ser flexible una vez que se pliega para co locar lo como cin-turón.

El dise-ñador pen-só en esta so-lución tras pensar

mucho sobre los problemas que tienen los usuarios de mo-nopatines para dejar sus vehí-

culos una vez en el lugar de des-tino ya que, entre otras cosas, la

falta de un buen sitio permitía que los amigos de lo ajeno se pu-

diesen llevar el aparato ante un solo despiste de su dueño. Con esta solu-ción, el propietario de “Belt Scoo-ter” podrá simplemente plegar su aparato y anudarlo alrededor de su cintura, creando, además, un estéti-co y moderno cinturón.

elIn

venta

rio

44

Diario de FerrolDOMINGO,30 NOVIEMBRE DE 2014N

ord

esí

a

Page 19: ordesía - diariodeferrol.opennemas.comdiariodeferrol.opennemas.com/media/diariodeferrol/files/2014/12/01/... · Gustav, o protago-nista de “A morte en Venecia” (o filme de Visconti

KIT DE ROBÓTICA PARA NIÑOSEl mundo de la robótica seguirá avanzando en las próximas décadas y la empresa BQ quiere que los más pequeños se empapen de conocimientos cuanto antes. Para ello ha creado “Mi primer kit de robótica”, una caja que, junto a los Printbots (el chasis del robot que se vende en tres modelos distintos Renacuajo, Escarabajo) y Cangrejo), permite a los niños de 8 y 9 años crear su primer robot y darle vida mediante unos sencillos códigos de software.

BOLSAS DE TÉ PEZPara los amantes del té llegan estas bonitas bolsas con forma de pez dorado, que ganan todavía más color una vez que se introducen en el agua caliente, tomando una apariencia casi real, que representa al animal como si nadase en un estanque. La compañía taiwanesa Charm Villa es la artífi ce de este producto, que se presenta con los sabores de Oolong (té azul muy tradicional en China) y té rojo.

El fular que quería ser una tira de bacon

ELABORADO EN SEDA, ESTE PAÑUELO IMITA A LA PERFECCIÓN A LAS LONCHAS DE PANCETA

francés bacon se dice “lard” y “fou” significa loco, lo que nos lleva a la palabra gala “foulard”, que es la usada para este tipo de pañuelos de tela.

Este atrevido y divertido comple-mento se vende por 130 euros más otros 15 de gastos de envío dentro de Europa.

Ahora que se empie-za a acercar la Na-vidad, comienzan también las dudas

sobre qué regalo hacer a cada uno. Y casi siempre este tipo de proble-mas acaban en obsequios que caen en el tópico: de los calcetines a las camisas, pasando por las bufandas, los gorros o los fulares. Sin embar-go, este año hay un pañuelo de tela que conseguirá salirse de todos los tópicos.

Para los más atrevidos llega “Fou Lard”, un diseño de la suiza Natalia Luder. Se trata de un fular de 180 x 35 centímetros elaborado en seda crepe de China, estampado digital-mente y con dobladillo negro reali-zado a mano. Y tal y como su nom-bre indica, es igualito a una tira de

bacon. La pieza simula las típicas lonchas de panceta que se pueden encontrar en las bandejas de cual-quier supermercado y lo hace de forma tan realista que muchos creen incluso que no es una prenda de ropa sino un gran artículo de comi-da. Su nombre “Fou Lard” es tan ob-vio como su apariencia, ya que en

E sta bicicleta de pi-ñón fijo no la va-mos a encontrar nunca en la carre-

tera, pero su camino entre el queso, el tomate y la masa nos va a permitir cortar de forma diver-tida las pizzas. Y es que las rue-das de estas “Fixies” están sufi-cientemente afiladas para cortar con rapidez y precisión. Además, tienen un soporte para mante-nerlas en pie y decorar un rincón de la cocina, de tal manera que el usuario solo tiene que elegir si prefiere el modelo WaterMelon, azul y rosa, o el BumbleBee, amarillo y negro, ambos a un precio de 17,90 euros.

Una afi lada bicicleta para rodar sobre las pizzas

En algún momento todo aquel que hace la comida se ha encontrado con

la desagradable sorpresa de abrir un huevo y descubrir que está podrido, con el consiguiente te-rrible olor que se desata por toda la cocina y la casa.

Para evitar esto llega “Egg Minder”, un gadget para los cocinillas y para los despista-

dos, que avisa cuándo los hue-vos que hay en la nevera o en la despensa son demasiado viejos para ser utilizados.

Una bandeja contra los huevos podridos

El diseño es bastante básico: una bandeja inteligente con luces LED que notifica con una alerta lumínica de que los huevos se han pasado y no deberían usarse para consumir.

Este invento del diseñador Ra-fael Hwang se vende por unos 40 euros (50 dólares al cambio), un precio que puede parecer un poco alto para una simple bandeja, pero que librará a más de uno de estro-pear los huevos de la tortilla al echar uno en mal estado o de caer víctima de una buena gastroenteritis por no fijarse en las fechas de consumo re-comendado.

elIn

venta

rio

45

Diario de FerrolDOMINGO,

30 NOVIEMBRE DE 2014 Nord

esí

a

Page 20: ordesía - diariodeferrol.opennemas.comdiariodeferrol.opennemas.com/media/diariodeferrol/files/2014/12/01/... · Gustav, o protago-nista de “A morte en Venecia” (o filme de Visconti

Nor

desí

a

aVoces

David Bisbal desmintió que vaya a ser padre de nuevo con “La China” Suárez en la presentación del anuncio de Freixenet que protagoniza este año junto a María Valverde. Por su parte, la actriz dijo que trabajar en este anuncio es “un honor y un sueño hecho realidad”. El “spot del año”, que se presentó en Sant Sadurni de Noia, tiene dos minutos de duración y se titula “100 años de burbujas”. SEMANA

Oriol Nolis, que acaba de ser sustituido como presentador del telediario de La 1, acudió a la gala contra el Sida organizada por Miguel Bosé y aprovechó el acto para presentar a su marido, Francesc Soler, periodista que ha trabajado durante muchos años en Catalunya Ràdio y que ahora colabora en varios medios, sobre todo audiovisuales. LECTURAS

DAVID BISBAL Y MARÍA VALVERDE

ORIOL NOLIS PRESENTA A SU MARIDO

DIARIO DE FERROLAÑO XV / NÚMERO 857 SUPLEMENTO DOMINICAL

DOMINGO30 DE NOVIEMBRE DE 2014

La actriz Macarena García y el cantante Leiva son felices. La ganadora de un Goya por “Blancanieves” y el exintegrante de Pereza viven un romance muy especial desde hace tres meses y su relación está cada día más consolidada. La feliz pareja se ha dejado ver compartiendo risas, abrazos y confidencias por las calles de Madrid, dejando claro que lo suyo va muy en serio. HOLA

PASIÓN EN PLENA CALLE

Duros días para los Alba

Tras la muerte la pasa-da semana de la du-quesa de Alba, sus hijos pasan tristes

momentos que, además, están sien-do más dolorosos por culpa de los problemas de salud de Cayetano Martínez de Irujo.

El hijo menor de doña Cayetana tuvo que ser operado de urgencia esta semana en la clínica de Santa Isabel de Sevilla, según informa la revista Hola. Según fuentes cerca-nas, tuvo que ser intervenido por una obstrucción intestinal. Aunque su estado de salud “es bueno” aún permanecerá “unos cuantos días más” en este centro.

Mientras, Eugenia, la única hija de la duquesa, cumplió 46 años esta semana, solo unos días después de la muerte de su madre. Como es ló-gico, la duquesa de Montoro no qui-so celebrar ninguna fiesta y pasó la fecha inmersa en una inmensa tris-teza acompañada por su hija Tana,

CAYETANO MARTÍNEZ DE IRUJO FUE OPERADO DE URGENCIA Y EUGENIA VIVE SU CUMPLEAÑOS MÁS TRISTE TRAS LA MUERTE DE SU MADRE

Antonio Banderas y Melanie Griffith están a un paso del divorcio. Mien-tras el actor malagueño y la actriz neoyorquina continúan con los trá-mites legales, que a priori no están siendo sencillos, Banderas viajó a Argentina para presentar una nueva fragancia. El actor respondió a la pregunta de si los divorcios salen caros: “Lo diré en un par de semanas”. En cuanto al tema de su relación con la joven holandesa Nicole Kimpel, Banderas no quiso ofrecer detalles de su vida privada, pero admitió que en cuestión de amores, está “muy bien, gracias”. HOLA

Tras conocer el inesperado fallecimiento de su madre, Belén Lobo, Boris Izaguirre canceló la promoción de su nueva novela, “Un jardín al norte”, que presentaba esta semana en Madrid, y voló a Venezuela para reunirse con su familia y sobre todo estar al lado de su padre, Rodolfo, y sus dos hermanos, Rhazil y Valentina. Boris ha viajado a su país acompañado por su marido, Rubén Nogueira. El escritor es-taba muy unido a su madre, quien en su juventud fue una reputada

bailarina de ballet clásico y danza contemporánea, y tenía un gran vínculo con el menor de sus hijos, quien siempre ma-

nifestó su admiración por ella. SEMANA

Sin duda estas serán unas Navidades inolvidables para Norma Duval, ya que serán las últimas que pasará soltera antes de dar el “sí quiero” a Matthias Kühn en 2015. Y es que, aunque no le va a cambiar demasia-do la vida, Norma cree que ha llegado el momento de dar el paso por tercera vez. Será en el mes de julio y en Baleares, aunque “no sabe aún si en Mallorca o Ibiza”. “Matthias me aporta estabilidad emocional y so-bre todo una relación tranquila. Nos queremos mucho” dijo. No va a cam-biar mucho su rutina, pero “les apetece casarse”, comentó. HOLA

Antonio Banderas y su divorcio

Fallece la madre de Boris Izaguirre

Norma Duval, últimas navidades de soltera

El hijo menor de la duquesa tuvo que ser intervenido debido a una obstrucción intestinal

de 15 años. Familiares y amigos también la arroparon en una jorna-da en la que Eugenia echó más de menos si cabe a su desaparecida madre.

En primera línea

Los periodistas esperan a la entrada de la clínica donde está Cayetano. EFE

Tana y Eugenia. HOLA