MAÑANA - San Sebastian Festival

32

Transcript of MAÑANA - San Sebastian Festival

Page 1: MAÑANA - San Sebastian Festival
Page 2: MAÑANA - San Sebastian Festival

22:30 ASTORIA, 7EL PORTERODIR.:MIGUEL M. DELGADO • MÉXICO • 95 M. • VÍDEO •

22:30 PRINCIPE, 1THE TIN STARCAZADOR DE FORAJIDOS. DIR.:ANTHONY MANN • USA • 93 M. •

22:30 PRINCIPE, 5A PLACE IN THE SUNUN LUGAR EN EL SOL. DIR.:GEORGE STEVENS • USA • 122 M.

22:30 PRINCIPE, 6ON THE WATERFRONTLA LEY DEL SILENCIO. DIR.:ELIA KAZAN • USA • 108 M. •

22:45 PRINCIPE, 3LOS OLVIDADOSDIR.:LUIS BUÑUEL • MÉXICO • 80 M. •

f16:00 PRINCIPE, 5

MORD UND TOTSCHLAGCORAZONADA •1967• ALEMANIA • 87 M. •

17:00 ASTORIA, 7DIE STILLE NACH DEM SCHUSSEL SILENCIO TRAS EL DISPARO •1999• ALEMANIA • 103 M.

16:30 ASTORIA, 6RUMBLE FISHLA LEY DE LA CALLE •1983• USA • 94 M. •

16:30 PRINCIPE, 4SUDESTEDIR.:SERGIO BELLOTTI • ARGENTINA • 90 M • V.O.SUBTÍTULOS EN INGLÉS •OPTA AL PREMIO MADE INSPANISH•

MAÑANA17:00 PRINCIPAL

PREMIO MADE IN SPANISH17:30 ASTORIA, 2

WASHINGTON HEIGHTS (AY AMOR)DIR.:ALFREDO DE VILLA • USA • 83 M. • V.O. SUBTÍTULOSEN CASTELLANO •OPTA AL PREMIO MADE IN SPANISH•

18:30 PRINCIPE, 4MERCANO EL MARCIANODIR.:JUAN ANTIN • ARGENTINA • 75 M. • V.O.SUBTÍTULOS EN INGLÉS •OPTA AL PREMIO MADE INSPANISH•

19:30 PRINCIPE, 6EXXXORCISMOSDIR.:JAIME HUMBERTO HERMOSILLO • MÉXICO • 78 M. •V.O. SUBTÍTULOS EN INGLÉS • VÍDEO •SESIÓN ESPECIAL•

19:30 ASTORIA, 2GUERREROSDIR.:DANIEL CALPARSORO • ESPAÑA • 96 M. • V.O.SUBTÍTULOS EN INGLÉS •

20:30 PRINCIPE, 4O INVASOREL INVASOR. DIR.:BETO BRANT • BRASIL • 97 M. • V.O.SUBTÍTULOS EN CASTELLANO •OPTA AL PREMIO MADE INSPANISH•

22:45 PRINCIPE, 4CIUDADES OSCURASDIR.:FERNANDO SARIÑANA • MÉXICO • 113 M • V.O.SUBTÍTULOS EN INGLÉS •OPTA AL PREMIO MADE INSPANISH•

17:30 WARNER, 8DAS KALTE HERZCORAZÓN DE PIEDRA. DIR.:PAUL VERHOEVEN • ALEMANIA •104 M. •

19:30 ASTORIA, 7UKIGUMONUBES FLOTANTES. DIR.:MIKIO NARUSE • JAPÓN • 123 M.

19:30 PRINCIPE, 1DESIGNING WOMANMI DESCONFIADA ESPOSA. DIR.:VINCENTE MINNELLI • USA• 118 M. •

19:30 PRINCIPE, 3THE LADYKILLERSEL QUINTETO DE LA MUERTE. DIR.:ALEXANDERMACKENDRICK • GB • 97 M. •

19:30 PRINCIPE, 5VERTIGOVÉRTIGO-DE ENTRE LOS MUERTOS. DIR.:ALFREDHITCHCOCK • USA • 127 M. •

19:30 ASTORIA, 6THE NUN’S STORYHISTORIA DE UNA MONJA. DIR.:FRED ZINNEMANN • USA •151 M. •

20:00 ASTORIA, 4PECCATO CHE SIA UNACANAGLIALA LADRONA, SU PADRE Y EL TAXISTA. DIR.:ALESSANDROBLASETTI • ITALIA • 96 M. •

20:00 WARNER, 8SMULTRONSTÁLLETFRESAS SALVAJES. DIR.:INGMAR BERGMAN • SUECIA • 91 M. •

22:30 ASTORIA, 2THE BAD AND THE BEAUTIFULCAUTIVOS DEL MAL. DIR.:VINCENTE MINNELLI • USA • 118 M. •

22:30 ASTORIA, 6FROM HERE TO ETERNITYDE AQUÍ A LA ETERNIDAD. DIR.:FRED ZINNEMANN • USA •118 M. •

22:30 WARNER, 8THE DAY THE EARTH STOODSTILLULTIMÁTUM A LA TIERRA. DIR.:ROBERT WISE • USA • 92 M.

16:00 WARNER, 10PARAISO BDIR.:NICOLÁS ACUÑA • CHILE • 90 M. • OPTA AL PREMIONUEVOS DIRECTORES •

16:00 ASTORIA, 1REAL WOMEN HAVE CURVESDIR.:PATRICIA CARDOSO • USA • 90 M. • OPTA AL PREMIONUEVOS DIRECTORES •

16:00 PRINCIPAL8 FEMMES8 MUJERES. DIR.:FRANÇOIS OZON • FRANCIA • 103 M. •SÓLO PRENSA Y ACREDITADOS • PRIORIDAD PRENSA •

16:30 KURSAAL, 2LOST IN LA MANCHADIR.:KEITH FULTON, LOUIS PEPE • ESPAÑA-GB • 89 M. •SESIÓN ESPECIAL •

18:00 ASTORIA, 1CIDADE DE DEUSDIR.:FERNANDO MEIRELLES, KATIA LUND • BRASIL • 135 M.

18:30 PRINCIPE, 2SCHERBENTANZDIR.:CHRIS KRAUS • ALEMANIA • 97 M. • OPTA ALPREMIO NUEVOS DIRECTORES •

18:30 WARNER, 10IRRÉVERSIBLEDIR.:GASPAR NOÉ • FRANCIA • 95 M.

19:00 KURSAAL, 2EL TRAJEDIR.:ALBERTO RODRÍGUEZ • ESPAÑA • 102 M. • OPTA ALPREMIO NUEVOS DIRECTORES •

20:30 WARNER, 10UNE PART DU CIELUN PEDAZO DE CIELO. DIR.:BÉNÉDICTE LIÉNARD •FRANCIA-BÉLGICA-LUXEMBURGO • 85 M.

20:30 PRINCIPE, 2BABYDIR.:PHILIPP STÖLZL • ALEMANIA • 105 M. • OPTA ALPREMIO NUEVOS DIRECTORES •

21:00 ASTORIA, 1PARAISO BDIR.:NICOLÁS ACUÑA • CHILE • 90 M. • OPTA AL PREMIONUEVOS DIRECTORES •

21:30 KURSAAL, 2BOWLING FOR COLUMBINEDIR.:MICHAEL MOORE • CANADÁ-USA • 120 M. • OPTA ALPREMIO PERLA DEL PÚBLICO •

22:00 PRINCIPALMINÄ JA MORRISON (ME ANDMORRISON)DIR.:LENKA HELLSTEDT • FINLANDIA • 90 M. • V.O. SUBT.EN CAST. • SÓLO PRENSA Y ACREDITADOS • PRIORIDADPRENSA • OPTA AL PREMIO NUEVOS DIRECTORES •

22:00 PRINCIPE, 6MINÄ JA MORRISON (ME ANDMORRISON)DIR.:LENKA HELLSTEDT • FINLANDIA • 90 M. • V.O.SUBTÍTULOS EN INGLÉS • SÓLO PRENSA Y ACREDITADOS• PRIORIDAD PRENSA • OPTA AL PREMIO NUEVOSDIRECTORES •

23:00 ASTORIA, 3THE PIANISTEL PIANISTA. DIR.:ROMAN POLANSKI • FRANCIA-POLONIA-ALEMANIA-GB •148 M. •

18:30 ASTORIA, 1EL TRAJEDIR.:ALBERTO RODRÍGUEZ • ESPAÑA • 102 M. • OPTA ALPREMIO NUEVOS DIRECTORES •

19:30 PRINCIPALBLOODY SUNDAYDIR.:PAUL GREENGRASS • GB-IRLANDA • 107 M. • V.O.SUBTÍTULOS ELECTRÓNICOS EN EUSKERA •

20:30 ASTORIA, 1DANS MA PEAUDIR.:MARINA DE VAN • FRANCIA • 93 M. • OPTA ALPREMIO NUEVOS DIRECTORES •

21:00 PRINCIPE, 2LOST IN LA MANCHADIR.:KEITH FULTON, LOUIS PEPE • ESPAÑA-GB • 89 M. •SESIÓN ESPECIAL •

21:00 WARNER, 10MINÄ JA MORRISON (ME AND MORRISON)DIR.:LENKA HELLSTEDT • FINLANDIA • 90 M. • OPTA ALPREMIO NUEVOS DIRECTORES •

22:30 PRINCIPALMIES VAILLA MENNEISYYTTAUN HOMBRE SIN PASADO. DIR.:AKI KAURISMÄKI • FINLANDIA •97 M. • V.O. SUBTÍTULOS ELECTRÓNICOS EN EUSKERA •GRAN PREMIO FIPRESCI AL MEJOR FILM DEL AÑO

22:45 ASTORIA, 1BABYDIR.:PHILIPP STÖLZL • ALEMANIA • 105 M. • OPTA ALPREMIO NUEVOS DIRECTORES •

23:00 PRINCIPE, 2THE PIANISTEL PIANISTA. DIR.:ROMAN POLANSKI • FRANCIA-POLONIA-ALEMANIA-GB • 148 M. •

23:00 ASTORIA, 38 FEMMES8 MUJERES. DIR.:FRANÇOIS OZON • FRANCIA • 103 M. •

23:00 WARNER, 10CIDADE DE DEUSDIR.:FERNANDO MEIRELLES, KATIA LUND • BRASIL • 135 M. •

24:00 KURSAAL, 2PREMIO PERLA DEL PUBLICO

19:00 KURSAAL, 2PREMIO DE LA JUVENTUD

21:30 KURSAAL, 2PREMIO NUEVOS DIRECTORES

16:00 ASTORIA, 5THE QUEEN’S GUARDS1961 • 110 M. •

16:00 PRINCIPE, 3THE BOY WHO TURNED YELLOW1972• 55 M. •

16:00 PRINCIPE, 3RETURN TO THE EDGE OF THEWORLD1978• 24 M. •

17:00 PRINCIPE, 6PEEPING TOMEL FOTÓGRAFO DEL PÁNICO. •1960• 109 M. • V.O.SUBTÍTULOS ELECTRÓNICOS EN EUSKERA

18:15 ASTORIA, 5BLUEBEARD’S CASTLE/HERZOGBLAUBARTS BURG1964 • 60 M. •

19:30 ASTORIA, 5THEY’RE A WEIRD MOB1966 • 112 M. •

22:00 ASTORIA, 5RETURN TO THE EDGE OF THEWORLD1978 • 24 M. •

22:00 ASTORIA, 5THE BOY WHO TURNED YELLOW1972 • 55 M. •

22:30 ASTORIA, 4AGE OF CONSENTEDAD DE VIVIR. •1969• 103 M. •

17:00 PRINCIPE, 1ALL ABOUT EVEEVA AL NESNUDO. DIR.:JOSEPH L. MANKIEWICZ • USA •138 M. •

17:30 ASTORIA, 4RIO, 40 GRAUSRÍO 40 GRADOS. DIR.:NELSON PEREIRA DOS SANTOS •BRASIL • 93 M. •

9:00: KURSAAL, 1OCTAVIADIR.:BASILIO MARTÍN PATINO • ESPAÑA • 130 M. •

12:00 KURSAAL, 1PIGS WILL FLYDIR.:EOIN MOORE • ALEMANIA • 102 M. • V.O. SUBTÍTULOSEN CASTELLANO •

12:00 PRINCIPE, 2PIGS WILL FLYDIR.:EOIN MOORE • ALEMANIA • 102 M. • V.O. SUBTÍTULOSEN INGLÉS • SÓLO PRENSA Y ACREDITADOS • PRIORIDADPRENSA •

16:00 ASTORIA, 3AUTO FOCUSDIR.:PAUL SCHRADER • USA • 100 M. •

18:00 PRINCIPALEL LEYTONDIR.:GONZALO JUSTINIANO • CHILE• 95 M. •

18:30 ASTORIA, 3HISTORIAS MÍNIMASDIR.:CARLOS SORÍN • ARGENTINA-ESPAÑA • 94 M. •

18:30 KURSAAL, 1PIGS WILL FLYDIR.:EOIN MOORE • ALEMANIA • 102 M. •

20:00 PRINCIPALDÉCALAGE HORAIREDIR.:DANIÈLE THOMPSON • FRANCIA • SÓLO PRENSA YACREDITADOS • PRIORIDAD PRENSA • PELÍCULA FUERA DECONCURSO • 91 M. •

20:30 ASTORIA, 3AUTO FOCUSDIR.:PAUL SCHRADER • USA • 100 M. •

21:30 KURSAAL, 1OCTAVIADIR.:BASILIO MARTÍN PATINO • ESPAÑA • 130 M. •

23:00 ASTORIA, 1PIGS WILL FLYDIR.:EOIN MOORE • ALEMANIA • 102 M. •

9:30: KURSAAL, 2HUKKLEDIR.:GYÖRGY PÁLFI • HUNGRÍA • 75 M. • OPTA AL PREMIONUEVOS DIRECTORES •

10:00 PRINCIPALLOST IN LA MANCHADIR.:KEITH FULTON, LOUIS PEPE • ESPAÑA-GB • 89 M. •SÓLO PRENSA Y ACREDITADOS • PRIORIDAD PRENSA •SESIÓN ESPECIAL •

12:00 KURSAAL, 2MINÄ JA MORRISON (ME ANDMORRISON)DIR.:LENKA HELLSTEDT • FINLANDIA • 90 M. • OPTA AL PREMIONUEVOS DIRECTORES •

16:00 PRINCIPE, 2UNE PART DU CIELUN PEDAZO DE CIELO. DIR.:BÉNÉDICTE LIÉNARD • FRANCIA-BÉLGICA-LUXEMBURGO • 85 M.

/ PROGRAMACION PROGRAMAZIOA PROGRAMME2 ostirala, 2002ko irailaren 27a

9:00: KURSAAL, 1DÉCALAGE HORAIREDIR.:DANIÈLE THOMPSON • FRANCIA • 91 M. • PELÍCULAFUERA DE CONCURSO •

16:00 ASTORIA, 3OCTAVIADIR.:BASILIO MARTÍN PATINO • ESPAÑA • 130 M. •

19:00 ASTORIA, 3PIGS WILL FLYDIR.:EOIN MOORE • ALEMANIA • 102 M. •

21:00 ASTORIA, 3EL LEYTONDIR.:GONZALO JUSTINIANO • CHILE • 95 M. •

21:30 KURSAAL, 1DÉCALAGE HORAIREDIR.:DANIÈLE THOMPSON • FRANCIA • 91 M. • PELÍCULAFUERA DE CONCURSO • CLAUSURA •

9:30: KURSAAL, 2EL TRAJEDIR.:ALBERTO RODRÍGUEZ • ESPAÑA • 102 M. • OPTA ALPREMIO NUEVOS DIRECTORES •

12:00 KURSAAL, 2DANS MA PEAUDIR.:MARINA DE VAN • FRANCIA • 93 M. • OPTA ALPREMIO NUEVOS DIRECTORES •

16:00 ASTORIA, 1MINÄ JA MORRISON (ME ANDMORRISON)DIR.:LENKA HELLSTEDT • FINLANDIA • 90 M. • OPTA ALPREMIO NUEVOS DIRECTORES •

16:00 KURSAAL, 28 FEMMES8 MUJERES. DIR.:FRANÇOIS OZON • FRANCIA • 103 M.

16:00 WARNER, 10LOST IN LA MANCHADIR.:KEITH FULTON, LOUIS PEPE • ESPAÑA-GB • 89 M. •SESIÓN ESPECIAL •

16:00 PRINCIPE, 2REAL WOMEN HAVE CURVESDIR.:PATRICIA CARDOSO • USA • 90 M. • OPTA AL PREMIONUEVOS DIRECTORES •

18:00 WARNER, 10THE PIANISTEL PIANISTA. DIR.:ROMAN POLANSKI • FRANCIA-POLONIA-ALEMANIA-GB • 148 M.

18:30 PRINCIPE, 2CIDADE DE DEUSDIR.:FERNANDO MEIRELLES, KATIA LUND • BRASIL • 135 M.

día 28SECCION OFICIAL

ZABALTEGI…

…ZABALTEGI

MICHAEL POWELL

HOYdía 27

LAS PELICULAS EN ROJO CORRESPONDEN A ULTIMOS PASES

SECCION OFICIAL …ZABALTEGI...

…ZABALTEGI

ZABALTEGI…

23:00 WARNER, 10HUKKLEDIR.:GYÖRGY PÁLFI • HUNGRÍA • 75 M. • OPTA AL PREMIONUEVOS DIRECTORES •

23:00 PRINCIPE, 2REAL WOMEN HAVE CURVESDIR.:PATRICIA CARDOSO • USA • 90 M. • OPTA AL PREMIONUEVOS DIRECTORES •

24:00 PRINCIPALEL TRAJEDIR.:ALBERTO RODRÍGUEZ • ESPAÑA • 102 M. • SÓLOPRENSA Y ACREDITADOS • PRIORIDAD PRENSA • OPTA ALPREMIO NUEVOS DIRECTORES •

24:00 KURSAAL, 28 FEMMES8 MUJERES. DIR.:FRANÇOIS OZON • FRANCIA • 103 M. •CLAUSURA ZABALTEGI • OPTA AL PREMIO PERLA DELPÚBLICO •

16:00 ASTORIA, 5THE BATTLE OF THE RIVERPLATELA BATALLA DEL RÍO DE LA PLATA. DIR.:MICHAEL POWELL,EMERIC PRESSBURGER • 1956 • 119 M. •

16:00 PRINCIPE, 3THE QUEEN’S GUARDS1961• 110 M. •

18:30 ASTORIA, 5ILL MET BY MOONLIGHTDIR.:MICHAEL POWELL, EMERIC PRESSBURGER • 1957•104 M. •

18:30 PRINCIPE, 3BLUEBEARD’S CASTLE/HERZOGBLAUBARTS BURG1964• 60 M. •

19:45 PRINCIPE, 3THEY’RE A WEIRD MOB1966• 112 M. •

20:30 ASTORIA, 5LUNA DE MIEL/HONEYMOON1959 • 105 M. •

22:15 PRINCIPE, 3AGE OF CONSENTEDAD PARA VIVIR • 1969 • 103 M. •

MICHAEL POWELL...

50 DE LOS 50...SESIONESESPECIALES

22:45 ASTORIA, 6PEEPING TOMEL FOTÓGRAFO DEL PÁNICO • 1960 • 109 M. •

22:45 PRINCIPE, 5THE RED SHOESLAS ZAPATILLAS ROJAS. DIR.:MICHAEL POWELL, EMERICPRESSBURGER • 1948• 134 M. • V.O. SUBTÍTULOSELECTRÓNICOS EN EUSKERA •

17:00 PRINCIPE, 1DAS KALTE HERZCORAZÓN DE PIEDRA. DIR.:PAUL VERHOEVEN • ALEMANIA • 104 M. •

17:30 ASTORIA, 2UN CONDAMNÉ À MORT S’ESTÉCHAPPÉUN CONDENADO A MUERTE SE HA ESCAPADO. DIR.:ROBERTBRESSON • FRANCIA • 95 M. •

17:30 ASTORIA, 4LOS OLVIDADOSDIR.:LUIS BUÑUEL • MÉXICO • 80 M. •

17:30 WARNER, 8RIO, 40 GRAUSRÍO 40 GRADOS. DIR.:NELSON PEREIRA DOS SANTOS • BRASIL • 93 M. •

19:30 ASTORIA, 4THE LEAGUE OF GENTLEMENOBJETIVO: BANCO DE INGLATERRA. DIR.:BASIL DEARDEN • GB • 116 M. •

19:30 PRINCIPE, 1SMULTRONSTÁLLETFRESAS SALVAJES. DIR.:INGMAR BERGMAN • SUECIA • 91 M. •

19:30 PRINCIPE, 5LE NOTTI DI CABIRIALAS NOCHES DE CABIRIA. DIR.:FEDERICO FELLINI • ITALIA-FRANCIA • 110 M. •

20:00 WARNER, 8PECCATO CHE SIA UNA CANAGLIALA LADRONA, SU PADRE Y EL TAXISTA. DIR.:ALESSANDROBLASETTI • ITALIA • 96 M. •

20:30 PRINCIPE, 4THE BAD AND THE BEAUTIFULCAUTIVOS DEL MAL. DIR.:VINCENTE MINNELLI • USA • 118 M. •

22:30 ASTORIA, 4VERTIGOVÉRTIGO-DE ENTRE LOS MUERTOS. DIR.:ALFRED HITCHCOCK• USA • 127 M. •

...MICHAEL POWELL

50 DE LOS 50...

...50 DE LOS 50

22:30 WARNER, 8FROM HERE TO ETERNITYDE AQUÍ A LA ETERNIDAD. DIR.:FRED ZINNEMANN • USA •118 M. •

22:30 PRINCIPE, 1THE DAY THE EARTH STOOD STILLULTIMÁTUM A LA TIERRA. DIR.:ROBERT WISE • USA • 92 M.

22:45 ASTORIA, 5INVASION OF THE BODY SNATCHERSLA INVASIÓN DE LOS LADRONES DE CUERPOS. DIR.:DON SIEGEL •USA • 80 M. •

16:00 ASTORIA, 7BILLY, HOW DID YOU DO IT?/BILLYWILDER, WIE HABEN SIE’SGEMACHT? (TV)DIR.:VOLKER SCHLÖNDORFF, GISELA GRISCHOW • ALEMANIA•1988-1992 • 180 M. • VÍDEO •

19:30 ASTORIA, 7THE MICHAEL NYMAN SONGBOOK(TV)1992• ALEMANIA • 53 M. • VÍDEO •

22:30 ASTORIA, 7EIN PRODUZENT HAT SEELE ODERER HAT KEINE2002 • ALEMANIA • 75 M. • VÍDEO •

16:30 ASTORIA, 6THE RAIN PEOPLELLUEVE SOBRE MI CORAZÓN. • 1969 • USA • 101 M. •

16:30 PRINCIPE, 5THE COTTON CLUBCOTTON CLUB •1984• USA • 128 M. • V.O.SUBT.ELECTRÓNICOS EN EUSKERA

19:30 ASTORIA, 6THE CONVERSATION LA CONVERSACIÓN. • USA • 1974• 113 M. • V.O. SUBT.ELECTRÓNICOS EN EUSKERA •

...MADE IN SPANISH

MADE IN SPANISH...

COPPOLA

SCHLÖNDORFF

...50 DE LOS 50... ...50 DE LOS 50

16:30 PRINCIPE, 6EXXXORCISMOSDIR.:JAIME HUMBERTO HERMOSILLO • MÉXICO • 78 M. •V.O. SUBTÍTULOS EN INGLÉS • VÍDEO • SESIÓN ESPECIAL

16:30 PRINCIPE, 4WASHINGTON HEIGHTS (AY AMOR)DIR.:ALFREDO DE VILLA • USA • 83 M. • V.O. SUB. EN CAST.•OPTA AL PREMIO MADE IN SPANISH •

18:30 PRINCIPE, 4GUERREROSDIR.:DANIEL CALPARSORO • ESPAÑA • 96 M. • V.O. SUBT. EN ING.

19:30 ASTORIA, 2O INVASOREL INVASOR. DIR.:BETO BRANT • BRASIL • 97 M. • V.O. SUBT. ENCAST. • OPTA AL PREMIO MADE IN SPANISH •

19:30 PRINCIPE, 6EN EL TIEMPO DE LASMARIPOSASDIR.:MARIANO BARROSO • USA • 92 M. • SESIÓNESPECIAL • VÍDEO • V.O. SUBT. EN CAST. •

22:30 ASTORIA, 2PIEDRASDIR.:RAMÓN SALAZAR • ESPAÑA • 130 M. • V.O. SUBT. EN ING.

22:45 PRINCIPE, 4RAISING VICTOR VARGASDIR.:PETER SOLLET • USA • 87 M. • V.O. SUBT. EN CAST.• OPTA AL PREMIO MADE IN SPANISH •

MADE IN SPANISH

COPPOLA... CINE A LO GRANDEPARA LOS CHICOS

10:00 VELÓDROMOSPY KIDSDIR.:ROBERT RODRÍGUEZ • USA • 88 M. • VERSIÓN ENEUSKERA •

LLEVA A TUSPADRES AL CINE

19:00 VELÓDROMO SEN TO CHIHIRO NO KAMIKAKUSHI CHIHIROEN BIDAIA. DIR.: HAYAO MIYAZAKI • JAPÓN • 124 M. •VERSIÓN EN EUSKERA

VELÓDROMO19:00

8 FEMMES8 MUJERES. DIR.:FRANÇOIS OZON • FRANCIA • 103 M.CLAUSURA ZABALTEGI

23:00DÉCALAGE HORAIRE

DIR.:DANIÈLE THOMPSON • FRANCIA • 91 M. •PELÍCULA FUERA DE CONCURSO • CLAUSURA SECCIÓNOFICIAL •

SECCIÓN OFICIAL18:30 ASTORIA, 3

HISTORIAS MÍNIMASDIR.:CARLOS SORÍN • ARGENTINA-ESPAÑA • 94 M. •

SALES OFFICE10:00 FUENTE ALAMO, THE CAREES OF TIME12:00 CAMINANTES15:00 NOTODOFILMFESTIVAL17:00 FLYING WITH ONE WING19:00 SO GOOD SO FAR

...SCHLÖNDORFF

Page 3: MAÑANA - San Sebastian Festival

OCTAVIAEspaña . 130 m.Director: Basilio Martín Patino. Intérpretes: Miguel Ángel Solá, Antonia San Juan, Margarita Lozano, Menh-Wai Trin.❏ Octavia-k itzulera baten istorioa kontatzen du. Miguel Ángel Solá aktore argentinarrak antzezturiko gizonarena, 40 urte eta gero bere familiak

Salamancako landan duen etxera itzuliko dena, non ahantzi ezin duen iraganari eta erabakiak hartzera behartzen duen etorkizunari aurre eginbeharko dien. Patinok narrazio-zinean egiten duen lehen sarraldia da, azken hamar urteetan dokumentalgintzan eta esperimentazioan jardunondoren.

❏ Octavia cuenta la historia de un regreso. El de un hombre, interpretado por el actor argentino Miguel Ángel Solá, que 40 años después vuelve a lacasa familiar en el campo de Salamanca donde se reencontrará con un pasado que no le abandona y un presente que le obliga a tomar decisiones.Primera incursión de Patino en el cine narrativo tras su retiro de más de diez años dedicado al documental y la experimentación.

❏ Octavia tells the tale of the return of a man to his family home in Salamanca after 40 years only to be met by a past that won’t leave him alone anda present that forces him to take decisions. Patino’s first incursion into narrative cinema after a ten year retirement during which he has madedocumentaries and experimental films.

PIGS WILL FLYAlemania. 102 m.Director :Eoin Moore. Intérpretes: Andreas Schmidt, Thomas Morris, Laura Tonke, Kirsten Block.❏ Zerk bultzatzen du itxuraz normala dirudien gizon bat bere emaztea bortizki jipoitzera? Hauxe da erasotzailearen ikuspuntutik kontaturiko istorio hau

erantzuten saiatzen den galdera. Laxe, bere emazteari emandako azken jipoiaren ondoren, Berlingo polizia-gorputzetik alderatuko dute, hartara, SanFranciscon bizi den bere anaiari bisita egingo dio.

❏ ¿Qué es lo que hace que un hombre aparentemente normal golpee a su mujer de una forma brutal? Esta es la pregunta que intenta contestar estefilm que mira la historia desde el lado del agresor. Laxe, un policía de Berlín que después de la última paliza a su mujer es apartado del cuerpo,aprovecha ese tiempo para visitar a su hermano en San Francisco. Allí descubrirá algunas de las razones que han hecho de él un monstruo.

❏ What makes an apparently normal man brutally beat up his wife? That’s the question that this film attempts to answer by looking at the story fromthe aggressor’s point of view. Laxe, a Berlin cop given leave from the force after beating up his wife yet again, takes advantage of this to visit hisbrother in San Francisco. There he discovers some of the reasons why he has become the monster he is.

LOST IN LA MANCHAEspaña-UK . 89 m.Director: Keith Fulton, Louis Pepe.❏ Tekniko talde txiki batek Terry Gilliamek Johnny Depp aktorearekin Espainian burututako El Quijoteren inguruko filmaketa gertutik jarraitu zuen.

Filmaketa, azkenean, amaitu gabe geratu bazen ere, Lost in La Mancha-k biltzen dituen irudiok zinean zineaz mintzo den dokumental bitxi, dibertigarrieta interesgarria egiteko baliagarriak izan dira.

❏ Un reducido equipo de cine se dedicó a seguir de cerca el rodaje de la película que Terry Gilliam rodaba en España sobre la figura de El Quijote conJohnny Depp como protagonista. Después de que el rodaje se suspendiera indefinidamente, el material recogido durante esta filmación ha servidopara hacer un curioso, divertido e interesante documental que habla de cine en el cine.

❏ A small film crew closely followed the shooting of the film that Terry Gilliam was making in Spain about the figure of Don Quixote starring Johnny Depp.After shooting was suspended indefinitely, the material that they had collected during filming has been used to make a strange, entertaining ,interesting documentary that talks about films about films.

MINÄ JA MORRISON (ME AND MORRISON)Finlandia . 90 m.Directora: Lenka Hellstedt. Intérpretes:Irina Björklund, Samuli Edelman, Roope Karisto, Eva Röse.❏ Finlandian Urteko Film Onena izendatua, Millaren istorioan da-

tza, bere bizitza betetzea eta ametsak gauzatzea ahalbidetukodion maitasunaren bila dabilen neskarena eta gizon hori izandaitekeela uste duen aita ezkongabe gaztearena. Alabaina,gauzak beti askoz ere korapilatsuagoak izaten dira. Berezkobegiradaz diharduen eta Kaurismäki anaien errelebua izandaitekeen 33 urteko gaztearen debut interesgarria.

❏ Votado en Finlandia como el Mejor Film del Año, Minä jaMorrison (Me and Morrison) es la historia de Milla, una jovenque busca un amor que llene su vida y le permita cumplir sussueños, y Aki, un joven padre soltero que cree poder ser esehombre. Pero las cosas siempre son mucho más complicadas.Interesante debut de una joven de 33 años que toma el relevode los hermanos Kaurismäki con una mirada propia.

❏ Voted Best Film of the Year in Finland, Minä ja Morrison (Me andMorrison) tells the tale of Milla, a young girl looking for love tofill the gap in her life and make her dreams come true, and Aki,a young single father who thinks he could be the very man to dojust that. But things are always much more complicated thanthey seem. An interesting debut by a 33 year-old woman takingover from the Kaurismäki brothers with a vision of her own.

8 FEMMES (OCHO MUJERES • 8 WOMEN)Francia. 103 m.Director: François Ozon. Intérpretes: Catherine Deneuve, Isabelle Huppert, Fanny Ardant, Emmanuelle Béart , Virginie Ledoyen, DanielleDarrieux, Ludivine Sagnier, Firmine Richard. ❏ Zine beltzez tindaturiko musikal zoroa, konplexurik gabeko zortzi aktoresa bikainek antzeztua: Catherine Deneuve, Isabelle Huppert, Fanny Ardant,

Emmanuelle Béart, Virginie Ledoyen, Danielle Darrieux, Ludivine Sagnier eta Firmine Richardek musika eta kanten erritmoan bata bestea engainatueta salatzen dute. Berlingo zinemalditik datorkigun oparia, non aktore-talde onenaren Zilarrezko Hartza lortu baitzuen.

❏ Delirante musical teñido de cine negro interpretado por ocho actrices magníficas y sin complejos: Catherine Deneuve, Isabelle Huppert, FannyArdant, Emmanuelle Béart, Virginie Ledoyen, Danielle Darrieux, Ludivine Sagnier y Firmine Richard se engañan y se acusan a ritmo de música ycanciones. Un regalo que nos llega del Festival de Berlín, donde obtuvo el Oso de Plata a la mejor interpretación para el conjunto de las actrices.

❏ A delirious musical with a touch of film noir starring eight magnificent uninhibited actresses: Catherine Deneuve, Isabelle Huppert, Fanny Ardant,Emmanuelle Béart, Virginie Ledoyen, Danielle Darrieux, Ludivine Sagnier and Firmine Richard cheat on and accuse one another backed up by songsand music. A real treat from the Berlin Festival, where the entire cast of actresses won the Silver Bear for Outstanding Artistic Achievement.

EL TRAJEEspaña. 102 m.Director: Alberto Rodríguez. Intérpretes: Eugenio José Roca, Manuel Morón, Vanesa Cabeza, Mulie Jarjú.❏ Zabalegi 2000n El factor Pilgrim aurkeztutako bi zuzendarietako batek, Alberto Rodríguezek, bakarrik egiten duen lehen pelikula. Abiapuntu ezohiko

samarra erabiliz, berari ez dagokion trajea janzterakoan bizitza zeharo aldatuko zaion gizon baten istorioa kontatzen du. Hortik aurrera, filmaezusteko modu harrigarrian bilakatuko da.

❏ Primera película en solitario de Alberto Rodríguez, uno de los dos directores de El factor Pilgrim, presentado en Zabaltegi el año 2000. Usando unpunto de partida bastante inusual, el film de Alberto Rodríguez cuenta la historia de un hombre cuya vida cambia radicalmente al ponerse un trajeque no le corresponde.

❏ The first movie made on his own by Alberto Rodríguez , one of the directors of The Pilgrim Factor shown as part of Zabaltegi in 2000. Based on asomewhat unusual starting point, it tells the story of a man whose life changes completely when he puts on the wrong suit. Events from then ontake an unexpected surprising turn.

3viernes, 27 de septiembre de 2002 PROGRAMACIÓN PROGRAMAZIOA PROGRAMME /

SECCIÓN OFICIAL SAIL OFIZIALA OFFICIAL SECTION

LAS

PEL

ÍCU

LAS

DEL

DÍA

EG

UN

EKO

FIL

MA

K FI

LMS

OF

THE

DAY

ZONA ABIERTA ZABALTEGI OPEN ZONE

Dirección: Carmen Izaga. Diseño y puesta en página: Ana Lasarte, Oihana Pagola y Nagore Koch. Re-dacción: Martin Baraibar, Arkaitz Barriola, Sergio Basurko, Josune Díez Etxezarreta, Jon Elizondo, Miren-txu Etxeberria, Nere Larrañaga, Ane Muñoz, Alan Owen e Iker Tolosa. Fotografía: Juantxo Egaña, PabloSánchez y Eli Gorostegi. Impresión: El Diario Vasco. Depósito Legal: SS-832-94.

RUEDAS DE PRENSA

A las 11.20 tendrá lugar la rueda deprensa del film Octavia, en la queestarán su director Basilio Martín Patinoy los actores Miguel Angel Solá, AntoniaSan Juan, Margarita Lozano, Menh-WaiTrin, Aurora Bautista y Paul Naschi. Alas 13.55 tendrá lugar lacorrespondiente a Pigs Will Fly, con elrealizador alemán Eoin Moore y losactores Andreas Schmidt y ThomasMorris. Bob Hoskins, el PremioDonostia, comparecerá también enrueda de prensa a las 19.00. Todas sedesarrollarán en el K-1.A las 12.00, en el Salón Excelsior delHotel María Cristina y organizada porAISGE, se celebrará una rueda deprensa sobre “El actor y su copyright”,en la que estará la actriz AssumptaSerna, presidenta de AISGE, el directorde cine Wim Wenders y miembros de laentidad de gestión de los artistas deFrancia y del sindicato de actoresamericano.

COLOQUIOS Y ENCUENTROSZABALTEGI

Todos los coloquios comenzarán tras laproyección de la película; el horarioindicado es el del comienzo del film. Enel Kursaal 2, a las 12.00, la directorafinlandesa Lenka Hellstedt y los actoresSamuli Edelman y Markus Selinhablarán de Minä Ja Morrison (Me andMorrison). A las 19.00 estarán AlbertoRodríguez, director de El traje, y losactores Manuel Morón y Eugenio JoséRoca. A las 9.30, en la misma sala, lapelícula húngara Hukkle serápresentada por su director, György Pálfi,y por el actor Gergely Pohámok.

En el Principe 2, a las 20.30, el directorPhilipp Stölzl y la actriz Alice Dwyerhablarán de Baby. Las actrices LupeOntiveros y América Ferrera, así como elproductor George La Voo, presentaránReal Women Have Curves a las 23.00.El realizador chileno Nicolás Acuña y losactores Leonor Varela y Juan PabloOgalde presentarán en el Astoria 1, alas 21.00, su película Paraíso B.El espacio Canal +, a partir de las14.00, albergará los encuentros de laspelículas Real Women Have Curves yDans ma Peau. En el mismo lugar y a lamisma hora será presentado el librodedicado a Michael Powell “Arrows ofDesire/Flechas de deseo” ;intervendrán su autor, Ian Christie, y eldirector de fotografía, colaborador delcineasta, Jack Cardiff.

MADE IN SPANISH

Los coloquios tendrán lugar tras laproyección de la película. En el Príncipe6, a las 16.30, estará el mexicanoAlberto Estrella, intérprete deExxorcismos. A las 18.00 Jorge Segadoy Alberto Fesser presentarán laproyección de los más destacadostrabajos presentados al certamen deCine Comprimido Notodofilmfest.com.En el Príncipe 4, a las 16.30, elrealizador Alfredo Villa hablará deWashington Heights (Ay amor). A las18.30 acudirán Daniel Calparsoro,director de Guerreros, y los actores EloyAzorín e Iñaki Font. En el Astoria 2,19.30, le toca el turno Beto Brant,director de O Invasor, y al guionista-productor Renato Ciasca.

Los encuentros de esta sección sedesarrollarán en el espacio Canal + delhotel María Cristina, 14.00, con losequipos de las películas O Invasor yPiedras, así como con los propulsoresde Notodofilmfest.com, Jorge Segado yAlberto Fesser.

En el mismo espacio y a la misma hora,se procederá a la lectura del PremioMade in Spanish. Correrá a cargo deljurado compuesto por FranciscoLombardi, Jorge Gorostiza y MichelReilhac.Made in Spanish propone el últimoCRUCE DE MIRADAS del 50 aniversario.Tendrá lugar a las 18.00 en la oficinade Zabaltegi (Kursaal) con la presenciade dos invitados sorpresa e,igualmente, con un moderadorsorpresa.

MESA REDONDA

“El actor y su perspectiva internacional”es el tema de una mesa redonda a las18.00 en el salón Excelsior del MaríaCristina, con la participación deprofesionales españolesinternacionales.

agenda

Page 4: MAÑANA - San Sebastian Festival

ostirala, 2002ko irailaren 27a

BO

BH

OSK

INS

/ PREMIO DONOSTIA DONOSTIA SARIA DONOSTIA AWARD4Una de las imágenes más

conocidas de Bob Hoskinsjunto a Roger Rabbit.

Excelso actor¿Se ha visto alguna vez un gánster tan tiernocomo el gordito bonachón Owney Madden, eldueño del Cotton Club, que Hoskinsconstruyó en la película de Coppola? Tras lasnecesarias operaciones "quirúrgicas" que loscrispados años posteriores del crack de1928 le obligan a llevar a cabo, se retira alseguro refugio de la cárcel por unatemporada ("Hay demasiada ambición porahí"), tras abrazar a su fiel Frenchy. ¿Y quédecir de George, el ex-presidiarioabandonado por su mujer, que acaba comochófer enamorado de una prostituta negra yhomosexual en Mona Lisa, de Neil Jordan?Le valió el premio de interpretación enCannes y casi se lleva el Oscar: se lo quitóPaul Newman por "El color del dinero". O deldetective Eddie Valiant, siempre al borde deun ataque de nervios en un mundo de"dibus", al que se ve arrastrado por elhistórico Roger Rabbit, en la película de

Zemeckis. Por no hablar del adorablementecasposo Smee, al servicio del no menoshistórico capitán Garfio (Dustin Hoffman),enfrentado al ñoño Peter Pan, que componeRobin Williams en la revisitación queSpielberg hizo del héroe infantil porexcelencia. Hoskins se "come" a los dos consu rotunda interpretación. Hasta consiguebrillar en el torpe cuento de hadas "SuperMario Bros", muy por encima de la película:él es el bueno, claro; el malo, DennisHopper, otro Premio Donostia. No tienecuerpo de galán. Por eso no es una estrella.No importa. Forma parte de la larga nóminade excelsos actores británicos que, a lalarga, van más allá de esas minucias. Nosha regalado un sinfín de sonrisas. Hemosdeseado abrazarle mil veces, como a unpeluche. Es hora de darle las gracias.

Jesús ANGULO

Persistente, adjetivo que podríadefinir a este actor inglés nacido enSuffolk en 1942. Bob Hoskins tuvoque imponerse a un físico que no lepermitía interpretar papeles degalán. Se dedicó al teatro y susprimeras apariciones en cine fueronpequeños papeles a partir de ladécada de los setenta. Su auténticodescubrimiento llegó de la mano deNeil Jordan en Mona Lisa (1986),con el que ganó el premio al MejorActor en Cannes y obtuvo suprimera nominación al Oscar.

Desde entonces, su nombre haocupado un lugar privilegiado en elcine británico y estadounidense.Actor, director –The Raggedy Rawney(1987) y Rainbow (1995), ambasinterpretadas por él–, guionista yproductor, ha logrado lo que semarcó como objetivo desdepequeño. Dentro de su extensafilmografía, ha encarnado apersonajes históricos deimportancia: Nikita Krushev,Winston Churchill, Manuel Noriega yBenito Mussolini. Esta nocherecibirá el Premio Donostia a sutrayectoria profesional. Completaasí el triángulo de los galardonadosen esta edición aniversario con estereconocimiento.

Temperamentotenaz

Page 5: MAÑANA - San Sebastian Festival
Page 6: MAÑANA - San Sebastian Festival

The Murder of Bob Crane liburuan oinarri-tuz, 60ko hamarkadan telesail bati eskerfamatu bihurtutako aktore baten bizitza-ren gorabeherak aztertzen ditu Paul Scha-raderren lan berriak. Lehenengo etabehin, zuzendariak Willem Dafoeren au-sentzia desenkusatu zuen: «Willem Do-nostiara itzultzeko irrikitan zegoen, bainalan-konpromisoak direla eta, ezinezkoagertatu zaio etortzea». Bestalde, idazleeta zinegile ospetsuak adierazi zuenez,«Crane eta Carpenterren arteko zorabioz-ko harremana eta euren jokabidea izan zi-ren istoriotik gehien erakarri ninduten al-derdiak».

Gaztetxoen artean sekulako arrakastaduen Greg Kinnear aktoreak, berriz, orainarte antzeztu dituen komedia erromanti-koen eta honako pertsonaia gordina an-tzeztearen artean alde handirik ez dagoe-la azaldu zuen: «Aktore-lanetan telebistanhasi nintzenez, pertsonaiaren nolabaite-ko ezagutza nuen, eta aldi berean, an-tzezpenerako baliabideak eman dizkit per-tsonaia haragitzeko orduan. Halare, akto-re baten lana, funtsean, pertsonaia bar-ne har tu ondoren, berau kanporantzproiektatzean datza. Zentzu horretan me-todoa berdina izan ohi da, komedia zeindrama izanik ere». Kinnearren iritziz dra-maren eta komediaren arteko muga guz-tiz erlatiboa da: «Badira drama antzeztenari direla uste izan arren, barregarri an-tzean jokatzen duten aktoreak».

Kasu itxia bai, baina...Ed Wood, The People vs. Larry Flint etaMan on the Moon filmen ekoizle-sortzailetaldearen eskutik datorkigun lan honekairean uzten du egiazko Bob Crane akto-rearen hilketaren auzia: «Guztion susmoada hiltzailea John Carpenter izan zela,baina ez poliziak, ezta hamar urteren bu-ruan kasua berrireki eta Carpenter auzite-gietara eraman zuten fiskalek ere, ezinizan zuten froga erabakigarririk aurkeztu»,argitu zuen zinegileak, «gure zeregina ezzen kasuaren ikerketan sakontzea, biopic

bat egitea baizik». «Istorio honek moralahizpide badu, eta ez nago erabat segurhori hala denik, baina hala izatekotan, fil-maren irakaspena ez litzateke ‘ez ezazutxortan egin’, ‘ez zaitez norberekoia izan’baizik. Boben hutsegitea ez zen emaku-me askorekin oheratzea izan, bere jokabi-deak besteengan izan zuen eragina kon-tuan ez hartzea baizik». Filmaren izenbu-ruaz, berriz, «fokatze automatikoa edo au-toenfokea oraindik asmatu gabe zegoenprotagonista hil zen garaian. Hortaz, izen-buruak ez dio kameraren fokatze siste-mari aipamenik egiten. Autoenfoke esannahi du besterik gabe, norbere buruareki-ko enfokea. Izenburua, beraz, pelikularengai nagusiarekin lotu daiteke, hau da,norberekoikeriarekin», komentatu digu zu-zendariak.

«Sexuarekiko atxekimenduaz bainogehiago filmak ospearen ondorio garra-tzez dihardu –dio Greg Kinnearrek–. Fama

aktore izatearekin bat datorren gauza da,eta kontu handiz ibili beharra dago. Oinaklurrean tinko eduki behar dira, bestela os-peak oso ondorio kaltegarriak ekar ditzaz-ke».

Zuzendaria ez ezik, Schrader muntakogidoilaria ere bada, baina batean zeinbestean eroso asko sentitzen da: «Gi-doiak egiten ditudanean idazle sentitzennaiz, ariketa literario bat da; zuzendari gi-

sa dihardudanean, aldiz, ikusmenarekinpentsatu behar dut. Bata, bakarkako lanada eta bestea, talde lanean egin beharre-koa». Amaitzeko, bere hurrengo proiektuaExortzista-ren bertsio berria izango delaadierazi zuen, «jatorrizko filmaren aurreti-koa izango da, Exorcist Prequel deritzona,alegia».

S. B.

/ SECCIÓN OFICIAL SAIL OFIZIALA OFFICIAL SECTION6 ostirala, 2002ko irailaren 27a

AUTO FOCUS • ESTATU BATUAK

Paul Schrader (zuzendaria). Greg Kinnear (aktorea)

Ospearen ondoriogarratzak

Greg Kinnear eta Paul Schrader Donostiara heldu ziren Auto Focus filma aurkeztera.

In his latest film –Auto Focus–, director and scriptwriter Paul Schrader investigates thelife and death of actor Bob Crane, the star of a popular TV series in the 60s who wasfound murdered in an Arizona motel in 1978. Based on the book The Murder of BobCrane, «what most attracted me about the story was the frenzied relationship that Cra-ne and his friend Carpenter had,» Schrader explains. As for Crane’s death, «most peo-ple think that it was John Carpenter who killed him, but not the police or the DistrictAttorney who reopened the case ten years later. There is no conclusive evidence. Inany case, it wasn’t our aim to research into the case, but to make a biopic».

A Mysterious Motel Murder

PABLO

Page 7: MAÑANA - San Sebastian Festival

7viernes, 27 de septiembre de 2002 SECCIÓN OFICIAL SAIL OFIZIALA OFFICIAL SECTION /

HISTORIAS MINIMAS • ARGENTINA - ESPAÑA

Carlos Sorín (director y guionista), Javier Lombardo, Antonio Benedictis, Javiera Bravo, Aníbal Maldonado (actores),Martín Bardi (productor), Nicolás Sorín (músico)

T O D A Y - T O D A Y - T O D A Y - T O D A Y - T O D A Y - T O D A Y - T O D A Y - T O D A Y - T O D A Y

Comedia y road-movie desarrollada enun territorio de mesetas infinitas y rutasinterminables. Tres personajes iniciansu propio viaje con sus pequeños dese-os: «Son personas con carencias, bus-can lo que les falta, algo que no tienenada que ver con las grandes cosas ma-teriales», señaló ayer el realizador argen-tino Carlos Sorín.

Rodó Historias minimas en un peque-ño pueblo de la Patagonia con habitan-tes nativos, salvo dos actores profesio-nales. El resultado es una entrañablecomedia en la que un anciano de 80años busca a su perro perdido –luegose descubre que la razón real del viajees cerrar capítulos concretos de su vi-da–, un viajante de 40 años que deseaenamorar a una joven viuda, y una hu-milde mujer de 25 que desea saber có-mo es el mundo de los concursos televi-sivos.

Durante la entretenida comparecen-cia ante la prensa –salpicada de anéc-dotas, carcajadas en la mesa y entre losperiodistas, varios arranques de aplau-sos y unas declaraciones en guaraní– yen la que participaron director, músico,productores y los principales protagonis-tas –salvo Antonio Benedictis, que incor-pora al abuelo–, Sorín explicó que elguión es posterior a la selección de los«no actores» y que partía de la experien-cia previa de un corto publicitario. «Tra-bajar con personas que jamás han ac-tuado es muy riesgoso y requiere unapuesta en escena muy flexible –explicó–,pocas indicaciones y ninguna marca. Esmás rapido el acceso a la emoción conellos y, desde luego, no puedes planifi-car. Cada toma, en cier ta medida, esúnica e imprevisible. No tenían técnica,hacían de sí mismos y todo quedó muynatural».

El rodaje fue más llevadero de lo quepensaban. «Filmar en lugares tan inhós-pitos como ése hace crecer la película.La cuestión –recordaba Sorín– era cómohacer que el rodaje fuera placentero. Allí

no hay buenos hoteles, la comida tam-poco es buena, el tiempo es áspero,agresivo. Debíamos crear un ambienteagradable y, finalizado el film, el equipoal completo recuerda la experiencia co-mo muy satisfactoria. Creamos el ritmoemotivo necesario».

Es el tercer largometraje de este rea-lizador argentino que ganó el Goya a lamejor película extranjera y el León dePlata de Venecia con La película del rey(1986) y la Concha de Plata donostiarraa la interpretación femenina por Eternassonrisas de New Jersey (1989). Trabajaen publicidad y preguntado sobre la po-sible influencia de ésta en Historias mí-nimas, manifestó rotundo que «es unapelícula antipublicitaria. Es un cine lla-no. En publicidad no hay personajes si-no arquetipos; en cine, uno tiene queconstruir la historia y los personajes».

Recordó sus viajes a Patagonia desdehace muchos años y señaló que desdehace cinco la televisión se ha convertidoen un nuevo personaje del lugar: «La lle-gada de la televisión por satélite hacambiado completamente la vida de sushabitantes y ha creado necesidades fic-

ticias, dejando atrás la precariedad delos deseos que deben cumplirse y quees de lo que habla la película».

N.L.

Octavia, the last Spanish film in thecompetition,marks the first foray of di-rector Basilio Martin Patino into fictio-nal films since 1985. The career ofthis veteran filmmaker has followed apeculiar arc,which makes him standapart from his contemporaries. He par-ticipated in the launching of the maga-zine Cinema Universitario and in the fa-mous Conversaciones de Salamanca of1955, which marked the first criticalappraisal of Spanish cinema (the diag-nosis was bad) under the heavy handof the Franco Government. Ten years la-ter he made Nueve car tas a Ber ta,where he contrasted provincial life withthe new insights gained abroad by theleading character; this film –Silver Shellfor the best opera prima in San Sebas-tian- is considered to be one of the pin-nacles of the “Nuevo cine español”,the Spanish version of the Europeannouvelles

vagues of the 60s.His next feature,Del amor y deotras soledades(1969), had pro-blems with thecensors, whichmade him decideto withdraw fromthe industry.Up to now his ca-reer had been typi-cal of "Nuevo cineespañol" directorsbut then somet-hing happened. Hediscovered the edi-ting table and thepossibility of wor-king in a dif ferent way, with dif ferentmaterials: hence, Canciones para des-pués de una guerra (1971), a fascina-ting montage of material he had foundabout post-war Spain. This new docu-mentary sensibility would inform his la-

ter work, such as Queridisimos verdu-gos (1973), a series of interviews withthe last executioners in Franco’s regi-me, or a new montage film of archivematerial, Caudillo (1974), the story ofFranco until he won the Civil War. And

then, and with even more interestingresults, Patino star ted to explore anew narrative mode that mixed docu-mentar y and fiction: Madrid (1987),where a very Wenders-like Rudiger Vo-gler comes to that city to make a filmabout it, and La seducción del caos(1991), a fascinating mix of actualityand invention under the distor ting mi-rror of our media era. Then he evenblurred further the boundaries that de-fine nonfiction films in the TV series offake documentaries Andalucia, un siglode fascinación (1994-96). In betweenthis work in the field of nonfiction,which is unmatched in our cinema, Pa-tino returned once more to conventio-nal fiction in the beautiful, melancholyLos paraísos perdidos (1985), whichwas also the story of the return of awoman (Charo López) to her childhoodtown.

Antonio Weinrichter

Odiseasanónimas

Basilio Martín Patino

El equipo de la película se desplazó casi al completo a Donostia.

Yesterday the director, producers and main actors in Historias Mínimas, a comic roadmovie, gave a press conference after the film was screened in the Official Section.Apart from two professionals, all the cast are locals from the village in Patagonia wherethe film is set. The director, Carlos Sorín, explained that working with people who havenever acted before requires very flexible staging. «To a certain extent each take is uni-que and unpredictable.» Shooting was more bearable than they had expected. «Thereare no decent hotels there, the food is no good either and the weather is harsh. Wehad to create a pleasant atmosphere and now that the film is over, the entire crew havepretty good memories of the experience.» When asked whether his work in advertisinghad influenced the film, he replied «it’s an anti-advertising film. In advertising you havearchetypes, not characters. In films you have to build up the story and the characters.»

«Each take is unique and unpredictable»

EGAÑA

Page 8: MAÑANA - San Sebastian Festival

/ ZONA ABIERTA ZABALTEGI OPEN ZONE8 ostirala, 2002ko irailaren 27a

Real Women Have Curves filmeko aktorenagusiek, Lupe Ontiveros eta America Fe-rrera, izugarrizko txalo zaparrada jaso zu-ten Kursaal 2 aretoko emanaldiaren ondo-ren George La Voo ekoizlearekin batera jen-daurrean filma aurkeztu eta berari buruzmintzatzera irten zirenean. Belaunaldi ez-berdinetako bi emakumeok ama-alaba diraLos Angeleseko ekialdean bizi den senditxikano xume baten inguruan garatzen denzinta honetan. Hain zuzen, istorioaren ar-datz nagusia bi pertsonaia horien harrema-na da. Sundancen Publikoaren Saria eta biaktore hauentzat Epaimahaiaren Sari Bere-zia jaso zituen, eta Donostian Zuzendari Be-rriak Sarirako hautagaia da. «Eskerrik as-ko, Donostia», euskaraz agurtu ondoren,Ontiverosek duela hamar urtetatik ezagu-tzen duen Zinemaldi honetara itzuli izanakasko pozten duela adierazi zuen, «zuenga-tik itzuli naiz» ikusleei esanez. Pertsonalkioso alai eta jatorra bada ere, ama zorrotza-ren rola jokatzen du. «Film honetan inor ezda gaiztoa, amaren jokabidea ulertzekoada, betidanik langilea izan da eta ez zaio on-gi iruditzen alaba gaztea ikasketak burutze-ra unibertsitatera joatea». Ontiverosekazaldu duenez, ama hori bezalako asko da-go munduan, alaba etxetik joatea onartukoez duena, bizitza osoan zehar langilea iza-nik belaunaldi berrietako emakumeek erelan egitea beharrezkoa iruditzen zaiona etaalaba etxetik joateak sendia haustea adie-razten duela uste duena. «Bestalde, argidago ama harro eta burugogor horrek berealaba maite duela», gehitzen du, hitz egite-rakoan ingelesa eta gaztelania nahasiz.Bera bezala, filmeko pertsonaiak bi hizkun-tzetan mintzatzen dira.

Filma jatorriz kolonbiarra izan eta Es-tatu Batuetan bizi den Patricia Cardosohasiberriak zuzendu du, eta gidoia, Ge-orge LaVoo ekoizleak eta Josefina Lópe-zek idatzi zuten, azken horren antzezla-na egokituz. «López bere bizitzako espe-rientzietan oinarritu zen», azaltzen duekoizleak, mirespenez. Idazleak Los An-gelesen legez kanpoko jantzi-ola txikibatean lan egin zuen, filmeko protago-nistek bezala.

Itxura fisikoaren garrantzia emakume-ez mintzo den zinta honen gai nagusieta-koa da, izan ere, amak alaben gizentasu-na ez baitu onartzen, horiek diren bezalagustura daudela behin eta berriro esangobadiote ere. LaVook aitortu duenez, beratxikitan gizena izan zen eta ingurukoendiskriminazioa jasan zuen. Eszena barre-garrietakoa emakume guztiek arropa ken-duko dutenekoa da. «Hasieran lotsa pis-ka bat eman zidan, baina sei orduz biluzi-rik egon ondoren, askapen bikaina zelakonturatu nintzen», azaltzen du Ferreragazteak. Ontiverosek, berriz, arropa ken-duko ez duen emakume klasikoa, «ohitu-ra kontua dela» gaineratu zuen, ikusleenbarrea eraginez.

Gizar te mexikarrean oso arrunta ezbada ere, film honetan etxeko agintariakemakumeak dira. Erabaki guztiak amakhartzen ditu eta aita oso isila da. «Aita per-tsona azkarra da, amarenganako konpa-siorik ez duelako», gehitzen du Ontivero-sek, irribartsu.

HBO kable bidezko kateak ekoiztua,telebistarako sortu zuten, gerora Sundan-cen izandako harrera zela eta zine aretoe-tan erakustea erabaki bazuten ere. Esta-tu Batuetako areto komertzialetan hiruaste barru estreinatuko da.

A.M.

Ontiveros eta Ferrera,benetako emakumeak

A. Ferrera eta L. OntiverosantzezleakSundancen sarituzituzten.EGAÑA

REAL WOMEN HAVE CURVES

Vino precedida por la polémica durante supresentación en el Festival de Cannes, yaquí tampoco ha pasado inadvertida. Irré-versible se presentó en la noche del miér-coles, pero fue durante la segunda pro-yección de ayer tarde en la que se celebróel coloquio con la asistencia de su direc-tor, Gaspar Noé, y uno de los actores, Al-bert Dupontel. El público asistente, ma-yoritariamente joven, preguntó sobre di-versos aspectos de esta película france-sa, con especial interés en la famosa es-cena de la violenta violación.

Gaspar Noé detalló muchos pormeno-res de este proyecto, que nació con unaidea inicialmente distinta, eso sí, contan-do con la presencia de Monica Bellucci yVincent Cassel «que al principio no querí-an una película con sexo explícito. Peroluego cambiamos el guión e introdugimosla secuencia de la violación y la venganza,y cuando ellos aceptaron, en poco tiempoconseguimos los cuatro millones de eu-ros para poder empezar a filmar», señalóeste realizador galo. La rapidez con la quetuvieron que trabajar, obligó a que buenaparte del guión se improvisara sobre lamarcha «como por ejemplo la secuenciadel metro».

Con respecto a la mencionada polémi-ca el director de Irreversible confesó quea la mayoría de los miembros del comitéde selección de Cannes no les gustaba lapelícula y finalmente decidieron proyec-tarla a medianoche: «Creo que es la pri-mera vez que proyectan un filme a concur-

so a esa hora». Por otro lado, es de la opi-nión de que «las mujeres se sienten másimpresionadas por la escena del asesina-to y los hombres por el de la violación, por-que ellas se pueden identificar con Moni-ca, pero a un hombre le resulta más mo-lesto identificarse con una mujer».

Como el público preguntó varias vecesdurante el coloquio sobre la escena deviolación, Gaspar Noé relató que la se-cuencia «estuvo más dirigida por los dosactores, que por mí. Ellos estaban más li-bres y yo sólo me ocupaba de colocar lacámara». En cualquier caso subrayó quele gustaba su película y como dijo ante-riormente durante la presentación, a pe-sar de su dureza, «Irréversible es sólo unapelícula. Tampoco me excita sexualmen-te; es una secuencia para mí como expre-sionista».

Otras cuestiones planteadas ayer fue-ron referidas a los sonidos que se utilizanen el filme, como el contrabajo que se es-cucha en la primera parte «y que da mie-do, porque es como una secuencia de te-rremoto y afecta a la gente, le provocanauseas», declaró. El concepto del tiem-po también está muy presente en el filme,algo sobre lo que Gaspar Noé confesó notener una opinión concreta. «Pero creoque esta película se parece a una tragediagriega, porque hagan lo que hagan los per-sonajes, se sabe lo que va a pasar luego:es una historia de destrucción».

M.E.

IRREVERSIBLE

«A pesar de su dureza, sólo es una película»

ZINEMALDIEN GAILURRAK / PERLAS DE OTROS FESTIVALESSOPORTE

TECNOLÓGICO

NUEVOS DIRECTORES / ZUZENDARI BERRIAK

El director Gaspar Noé y el actor Albert Dupontel durante la presentación de Irréversible. PABLO

Irréversible, which caused a scandal at Cannes, was presented yesterday by itsdirector, Gaspar Noé, and one of the actors, Albert Dupontel. Gaspar Noéexplained the details of the project, which initially began as a different idea: «Inthe beginning, Monica Bellucci and Vincent Cassel didn’t want a sexually expli-cit film. But then, we changed the script and introduced the scene of the rapeand, once they accepted, we immediately got the 4,000,000 euros we neededto start shooting». Lupe Ontiveros and America Ferrera, the main actresses in Real Women HaveCurves, received a long round of applause when they came on the stage, toget-her with producer George La Voo, after yesterday’s screening. It won the Audien-ce Award and the Special Jury Prize at Sundance, and is competing for the NewDirectors’ Award in San Sebastián. The film tells the struggle of Ana, a youngMexican from East Los Angeles, to fulfil her dreams without betraying her familyand its traditions.

From Sundance to Donostia via Cannes

Page 9: MAÑANA - San Sebastian Festival
Page 10: MAÑANA - San Sebastian Festival

/ ZONA ABIERTA ZABALTEGI OPEN ZONE10 ostirala, 2002ko irailaren 27a

Una de las sorpresas de la últimaedición de Cannes, la brasileña Ci-dade de Deus, se estrenó ayer con lapresencia de su director, FernandoMeirelles, que se disculpó ante elpúblico por hablar en “portuñol” du-rante el coloquio celebrado despuésde su proyección. Esta película, can-didata al Premio Perla del Públicoque a partir de este año patrocinaTCM, tiene como base varias histo-rias reales centradas en la figura deun niño que vive en los suburbios deRio de Janeiro rodeado de un am-biente hostil, cuyo sueño es podersobrevivir y llegar a convertirse undía en un gran fotógrafo. «Ése es elpunto de partida, la presentación deBuscapé, el narrador de esta histo-ria». Arranca a finales de los 70 yacaba a principios de los 80, si-guiendo los pasos de este personajeobservador y sus amigos. Al mismotiempo, Meirelles subraya la impor-tancia de la localización de esta his-toria y considera que es el propio ba-rrio que da nombre al título del filme,Cidade de Deus, el verdadero prota-gonista.

La historia ha sido adaptada porel guionista Mantovani a partir del li-bro de Paolo Lins. Una novela que re-trata con realismo el crecimiento delcrimen organizado y el desarrollo delnarcotráfico en ese suburbio de Riode Janeiro, y que habla de la margi-nación de las favelas, ambiente queel escritor conoce por su propia ex-periencia.

Uno de los principales retos deeste filme ha sido, según explica sudirector, el intenso trabajo con losactores. “Son actores amateurs, ni-ños que encontramos por diferentescomunidades de Río con los que en-sayamos durante más de seis me-ses”. Reconoce que las improvisa-ciones y el acercamiento a las vidasde cada uno de ellos sirvió para enri-quecer esta historia “repleta deanécdotas, situaciones y persona-jes reales”. El objetivo era, segúnMeirelles, hacer que los espectado-res se relacionasen directamentecon los personajes.

La vida difícil enlos suburbios deRío de Janeiro

György Pálfi zuzendari hungariarrakHukkle filma aurkeztu zuen, mundumailako lehen estreinaldia izanagatikbereziki urduri eta hunkituta. Donostia-ra ekarri aurretik, laburren munduanibilitako zinemagile gazte horren lehenfilm luzeak bi sari garrantzitsu jaso di-tu bere herrialdean.

Pálfik izenburuaren esanahia argitunahi izan zuen, elkarrizketarik gabeko fil-ma izanik baduela bere zentzua esanez.«Hukkle hitzak zotina esan nahi du hunga-rieraz». Elkarrizketarik gabeko filma eginizana esperimentu berezia dela onartzendu, pertsonaiekin egindako istorio batkontatzerakoan horrek dakarren zailtasuneta arriskua azalduz. «Niretzako fikziozkofilma da. Ez dut dokumental bezala uler-tzen, nahiz eta estiloa ikusirik jenero ho-rretakoa dirudien».

Elkarrizketarik ezean, soinu eta iru-diek garrantzi berezia dute film honetan.Hain zuzen, Gergely Pohámok argazki zu-zendaria Donostiara etorri da, halaber. Zu-zendari Berriak Sarirako hautagaia denPálfi gazteak, azkenik, bere filma joko ba-ten antzekoa dela azaldu zuen hedabide-en aurrean egindako aurkezpenean. Huk-kle ikusteko azkenengo aukera gaur gaue-ko 11etan izango da, Warnerreko 10 are-toan.

Philipp Stölzl alemaniarrak egunotanZinemaldian aurkeztu duen Baby bere le-hen film luzea, berriz, gaur arratsaldeko8.30etan, Príncipe 2n, eta bihar gaueko11ak laurden gutxitan Astoria 1en ikusgaiizango da. Hukkle bezala, Baby alemania-rra bere herrialdetik kanpo erakusten denlehen aldia da. «Zinemagintza espainiarraoso gustukoa dut eta nire lana hemen aur-keztea ohore bat da».

Stölzlek filmatutako fikziozko lehenfilm luzea bada ere, irudien munduan as-paldidanik dabil sartuta eta, beste lanenartean, Madonnaren eta Garbage taldea-

ren bideo musikalak zuzendu ditu. Baby-kistripu baten ondorioz emaztea galdu du-ten bi gizonen eta horietako baten alaba-ren istorioa biltzen du. Alabaren rola, es-kolan baimena eskatu eta Donostiara zu-zendariarekin batera etorri ahal izan duenAlice Dwyer gaztetxoak antzezten du,

Stölzlek jendaurrean haren lana goretsizoso harro aurkeztu zuena. Alemaniako zi-nemagile hasiberria Zuzendari Berriak Sa-rirako hautagaia da.

A.M.

György PálfirenHukkle elkarrizke-tarik gabeko saia-kera berezia da.PABLO

BABYCIDADE DE DEUS

ZINEMALDIEN GAILURRAK /PERLAS DE OTROS FESTIVALES

NUEVOS DIRECTORES / ZUZENDARI BERRIAK

SOPORTE TECNOLÓGICO

Hungria etaAlemaniatikekarritako biopera prima

HUKKLE

Baby alemaniarraren zuzendaria, Philipp Stölzl, Dwayer aktorearekin. PABLO

Fernando Meirelles, director de Cidade de Deus. PABLO

Brazilian film Cidade de Deus, which was one of the surprise hits at the latestCannes Festival, was premiered yesterday in the presence of its director,Fernando Meirelles. The film, which is competing for the Pearl of theAudience Award, is based on several real stories which focus on thecharacter of a child who lives in the favelas of Rio de Janeiro, in a hostileenvironment whose dream is to survive and become a great photographer.Meirelles stresses the importance of the setting of the story and considersthe shanty town itself, which is called Cidade de Deus, as the real maincharacter of the film.Hungarian filmmaker György Pálfi yesterday presented his first feature film,Hukkle, which has been awarded two important prizes in his country. Being afilm without any dialogue, Pálfi admitted the difficulties he’s had and the riskhe has taken in making it. «For me, it’s a fiction film. I don’t consider it to bea documentary, even if its style makes it look like one».German director Philipp Stölzl has also presented his first feature film, Babyduring the last few days. As with Hukkle, this is also the first time it is beingshown outside his country and is competing for the New Directors Award.Young actress Alice Dwyer, who plays the role of the daughter in the film, isalso in San Sebastian to accompany the filmmaker.

A Pearl from Rio

Page 11: MAÑANA - San Sebastian Festival

NUEVOS DIRECTORES / ZUZENDARI BERRIAK

11viernes, 27 de septiembre de 2002 ZONA ABIERTA ZABALTEGI OPEN ZONE /

Paolo Lins idazlearen eleberri bateanoinarrituta, Cidade de Deus pelikulakRio de Janeiroko izen bereko auzobortitzean hirurogeien bukaeratik la-trogeien hasierara delinkuentziakizan zuen gorakada islatzen du. Au-zoa bera da hain zuzen film honetakoprotagonista nagusia eta narratzailea“Buscapé” izeneko gazte beltz batda, gaizkilea izateko balio ez duena,baina artista eta argazkilari on batizateko dohain nahikoa duena. Berebegiei esker ikusiko dugu auzoan ger-tatzen dena, bizitza, heriotza, maita-suna, liskarrak...

Fernando Meirelles zuzendariaketa Katia Lundek Rioko komunitatedesberdinetako 110 aktore gazte ez-profesional bildu zituzten eta zortzi hi-labetez lan egin zuten haiekin tailerberezi batean. Gazte hauen esperien-tziekin, hizkerarekin eta inprobisazioahalmenarekin pelikula dexente abe-rastu zen.

Iazko ekainetik abuztura errodatuzen filma, aurrekontua 3,3 milioi do-larretakoa izan zelarik. Walter Sallesizan zen ekoizleetako bat, eta, berakdioenez, Brasilen errealitatea fikziogehientan azaltzen denetik haratagodoa, bortizkeria garrantzirik gabekozerbait bilakatu baita. Hau guztia osoongi islatzen du bere ustez Paulo Lin-sen eleberriak, bertan faveletan bo-terea lortzeko borrokak eta narkotra-fikoaren garapena argi agertzen dire-larik. Sallesen ustez, Meirellesen fil-ma berrikuntza bat da zine brasilda-rraren barnean eta herrialdea meha-txatzen duen zurrunbiloa hobeki eza-gutzeko aukera ematen du.

Etorkin familia bateko bigarren edo hiru-garren belaunaldiko partaideen bizimo-dua erakusteaz gain, ama-alaben artekoliskarrak, aurreiritziak eta uler tuezinakaurkezten ditu Patricia Cardoso kolonbia-rrak zuzendu duen Real Women Have Cur-ves filmak. Ardatza, hortaz, ez litzatekeizanen inmigrazioaren afera –hemen fami-liako kide gehienek ongi hitz egiten duteingelesez, nahiz eta momentu batzuetanespainiera ateratzen zaien modu natura-lean-, baizik eta protagonistak, hemezor-tzi urteko Anak, aurrera egiteko gainditubehar dituen traba guztiak, eta berezikiamak berak jartzen dizkionak. Kontutanhartu behar da Carmen amak asko sufritubehar izan duela bizitzan herrialde arrotzbatean alabak mantendu ahal izateko,eta neska gazte batek Unibertsitateanikastea luxuzko kapritxo bat iruditzenzaio, batez ere horretarako beste hiri ba-tera joan behar baldin badu, familia pus-katuz. Amaren ideia zaharkituek eta Ana-ren ametsek talka eginen dute behin etaberriro, etxean nahiz Anak bolada batezlan egin behar duen ahizparen arropa-tai-lerrean. Ana, ahizpa eta amaz gain, hain-bat emakume latinamarikar aritzen diralanean tailer horretan eta haien arteko el-karrizketak dira film honen lorpenik boro-bilena, bereziki denak beren gorputzakerakusten hasten direnean, beren tripaketa hanka lodiak ere ederrak izan daitez-keela ohartzen direnean.

Ana eta amaren pertsonaietan iraga-na eta etorkizuna lehiatzen dira nolabait.Neskak ez du onartuko berarentzat pres-tatu nahi duten paisajea: senarra, umeak,sukaldea…, eta aurre eginen dio inposa-ketari. Ez dago bere amaren bidea errepi-katzeko prest. “Ez naiz jada zure umea”,esanen dio momentu batean ama min-duari, baina, beste alde batetik, ez zaioerraza izanen familia alde batera uztea,bereziki berarekin konplizitatez beterikoharremana duen aitona.

Real Women Have Curves Patricia Car-dosoren lehendabiziko luzemetraia da,

baina zuzendariak bazuen nolabaiteko es-karmentua zinemagintzan eta berak egin-dako laburmetraiek hainbat sari jaso di-tuzte. Arkeologia ikasi zuen kolonbiar ho-nek, baina, zinemarako grinak bultzaturik,alde batera utzi eta bete-betean sartu zenzeluloidearen munduan. Azken hamalauurteetan Estatu Batuetan bizi izan da Car-doso eta bere lehenengo film luzean ikusdaitekeenez, oso ongi ezagutzen du he-rrialde horretan bizi diren emakume lati-namerikarren bizimodua, dramatismorikgabe eta baikor tasun ikutu batez islatuduena.

REAL WOMEN HAVE CURVES

Basada en el libro escrito por su verdade-ro protagonista, Roman Polanski narra enThe pianist las vicisitudes de un pianistajudío en medio del horror impuesto por losnazis en el gueto de Varsovia. Es la histo-ria de un superviviente del Holocausto,del genocidio cometido por los alemanes,y es también otro recordatorio de la nece-sidad de conservar la memoria histórica,de no olvidar nunca lo que pasó. Y es, ade-más, una película excelentemente roda-da, con toda la sabiduría cinematográficade un Polanski en gracia, que consiguiógracias a esta obra la Palma de Oro delFestival de Cannes.

The Pianist produce escalofríos enmuchos momentos, por mucho que se-pamos de Historia o muy documentadoque esté el exterminio cometido en elgueto de Varsovia. Y no sólo por la terri-ble experiencia del pianista WladyslawSzpilman; aunque no sale reflejado enla pantalla, uno se imagina per fecta-mente el terrible destino de su familia,a la que perdemos de vista cuando sonintroducidos en los siniestros trenes de

carga. El cineasta polaco retrata en to-da su intensidad la brutalidad nazi y lasextremas dificultades de los alrededordel medio millón de judíos, de los quesólo una pequeña parte sobrevivió.

Es difícil imaginar qué tiene que su-poner para una familia burguesa y parauna persona que sólo vive para la músi-ca ver que todo su mundo desaparece,saber que van a morir por los sueñosde grandeza y el antisemitismo de un

iluminado, verse condenado a la sole-dad más absoluta y al hambre en unaciudad devastada. Lo podía haber dichoSzpilman, pero es otro músico el queles espeta a los prisioneros alemanes:«Me habéis quitado mi violín, mi músi-ca, lo que más amaba». Curiosamente,al final nos queda la duda de si el pia-nista de Polanski se salva por encontrarun resto de humanidad en un oficial ale-mán o gracias a su música.

EL PIANISTA

Un superviviente delhorror del gueto

ZINEMALDIEN GAILURRAK / PERLAS DE OTROS FESTIVALES

Bi belaunaldiren arteko amildegia

Adrien Brody yThomas

Kretschman enuna escena del

film El pianis-ta, de Roman

Polanski.

Pelikularen irudi bat.

Esther es una bella mujer de alrededor de30 años, y parece que con una prometedo-ra carrera profesional, que, un día, en eltranscurso de una fiesta, tiene un acciden-te al que en principio no da importancia. Alcabo de unas horas se da cuenta de que esalgo más grave de lo que pensaba y estoparece afectarle profundamente. A partirde entonces comienza una exploración desu cuerpo que tiene bastante de maso-quista y que llegará a poner en peligro sutrabajo y la relación con su novio y las per-sonas que la rodean.

Dans ma peau es el primer largometra-je de la actriz Marina de Van, protagonista ytambién guionista de obras como Regardela mero Sitcom, que en esta ocasión ha es-crito, dirigido y protagonizado el film, unapelícula dura en la que una mujer con el éxi-to profesional asegurado y con una cómo-da vida personal se ve impulsada a la au-tomutilación por una fuerza superior a ella,que le irá conduciendo a un aislamiento ca-si total, a la soledad absoluta.

Hay algo inquietante en esta película,quizá porque la directora ahorra a los es-pectadores escenas truculentas y excesosde sangre. Es precisamente esa conten-ción en la puesta en escena la que provocacierta incomodidad, ya que, en vez de es-candalizarse por continuas sangrías y muti-laciones, uno se pregunta qué es lo que hapodido llevar a una mujer como la protago-nista a esa soledad tan terrible, a esa es-cena final en la que yace quieta, inmóvil, ab-solutamente sola y no se sabe si tambiénmuerta. Como contrapunto a toda esta gra-vedad, hay también algunas escenas concierto humor, como las de la cena de nego-cios en la que una mano se separa del cuer-po y busca desesperadamente el cuchillocon el que herirse. Alguien verá ademásuna especie de homenaje a Buñuel en laslargas secuencias en las que el cuchillo vapasando frente al ojo del personaje, comosi estuviera coqueteando con él.

Ciertamente no es Dans ma peauuna pe-lícula fácil de ver, pero el tema que aborda, elde la relación de las personas con su cuerpo.

Bortizkeria Brasilgokaleetan

SOPORTE TECNOLÓGICO

CIDADE DE DEUS

Bi emakumeren erresistentziari bu-ruzko pelikula bat da Une part du cielfilma. Haietako bat, Joanna, kartze-lan dago eta bertako agintarien bo-terearen aurka borrokatuko da. Bi-tar tean, lantegi batean aritzen denClaudinek bere iragana azter tukodu, Joannarekin lotzen duen iraganahain zuzen. Egunen batean, Joanna-ren abokatuak zerk eraman zuen be-re adiskidea biolentzia erabiltzeragaldetuko dio Claudineri, baina ho-nek hitz egiten badu nolabait babes-ten duen sindikatua salatuko du.Drama, beraz, lantegia eta kartzela-ren artean gertatzen da, arazo per-tsonal eta politikoak nahasten dire-larik. Hasiera batean, Joannak etsinahi izanen du, baina azkenean bereduintasunaren alde, eta baita besteemakume batzuenaren alde, borro-katzeko behar duen indarra aurkitu-ko du. Claudinek hitz eginen du etaborrokaren lehenengo lerroan jarri-ko da lantegian. Sindikatuaren es-kaintza alde batera utziko du, nahizeta honek bere kanporaketa suposa-tzen duen.

Bénédicte Liénardek zuzenduta-ko pelikula hau aurtengo CanneskoZinemaldiko Un Certain Regard sai-lean ikusi ahal izan zen. Belgikak, Lu-xemburgok eta Frantziak ekoiztu du-te lan hau.

Kartzelako etalantegiko borrokak

UNE PART DU CIEL

Los límites del cuerpoDANS MA PEAU

Page 12: MAÑANA - San Sebastian Festival

Tras su paso por el certamen hace dosaños con La espalda del mundo, el reali-zador peruano Javier Corcuera regresaal Festival para presentar su más recien-te proyecto, La guerrilla de la memoria,un documental que rescata la historiade los guerrilleros antifranquistas y queya se estrenó comercialmente en febre-ro.

Este proyecto surgió de la producto-ra de Montxo Armendariz, que preparabaal mismo tiempo Silencio roto, un largo-metraje que también versaba sobre elmismo tema, pero con la diferencia enque en esta ocasión la voz era la de losprotagonistas reales.

Para llevar a cabo este documentalfue necesario recabar testimonios y fo-tografías, «que fue lo más difícil de lo-grar, porque no hay mucho material grá-fico. Precisamente los propios guerrille-ros que participan en la película hacenreferencia a que durante aquellos añosles hubiera gustado hacer más fotografí-as. Al fin y al cabo no hay nada porque

se negaba su existencia», explica Javier.El tema de la guerrilla antifranquista

ha sido poco explotado, y este cineastarecalca la importancia de rescatar uncolectivo aproximado de cinco mil perso-nas, «que han sido olvidados y silencia-dos, y que siguen luchando por lograrsus reivindicaciones, como han hecholos republicanos». La guerrilla de la me-moria rememora las vivencias de unagente que hasta unos años eran consi-derados como bandoleros. «Perdieronuna batalla pero ahora lo que quieren esque se reconozca su resistencia y suexistencia, como en otros países».

Los testimonios de este documentalson principalmente orales, recopilados através de más de cincuenta horas deconversaciones con nueve de los querri-lleros que aparecen en el filme. Es unviaje a los recuerdos de una época com-prendida entre 1939 y 1965, cuandomuere el último guerrillero en activo. Sin

embargo, Javier Corcuera insiste en queen este proyecto no trata de hablar so-bre el pasado: ¿no son sólo recuerdos,«sino que se trata de testimonios útilespara que miremos hacia adelante. Ellostienen una visión de futuro, son perso-nas que quiere contar a otras generacio-nes unos hechos que no se conocen pa-ra que no se olviden. Son gente que noconocen la palabra derrota».

La trayectoria profesional de JavierCorcuera ha estado marcada hasta aho-ra por los documentales, aunque co-menta que «no descarto nada porquetambién me interesan otros modos dehacer cine. Hay historias que se cuen-tan mejor desde la ficción y otras desdela realidad, aunue también se puedenmezclar los dos géneros», señala.

Rechaza el concepto de que el docu-mental no es rentable económicamente,«porque la rentabilidad es otra, más detipo social y cultural, no tiene precio».

Precisamente este género atraviesa unbuen momento y es partidario de impul-sarlo a través de iniciativas: e incluso vamás allá, porque en su opinión hay queapoyarlo como a las películas de ficción«o incluso más que a ellas».

M.E.

/ MADE IN SPANISH12 ostirala, 2002ko irailaren 27a

Un colectivoolvidado porla Historia

Javier Corcuera vuelve al Festival con un nuevo proyecto cinematográfico sobre los guerrilleros antifranquistas. PABLO

LA GUERRILLA DE LA MEMORIA

The Peruvian director Javier Corcuera ca-me to the Festival two years ago with Laespalda de Dios and he’s now back withhis latest project La guerrilla de la memo-ria. It’s a documentary about the guerri-llas who continued to fight against Francoafter 1939. The idea for the project ca-me from Montxo Armendariz’s productioncompany that was preparing a film on thesame subject at the same time, althoughin Corcuera’s case, the characters are re-al. It was very difficult to get any graphicmaterial for the film because the guerri-llas hardly took any photographs. «Whenall’s said and done, there’s nothing be-cause officially they denied that they exis-ted» Corcuera explains.It’s a subject that hasn’t been exploitedvery much and the filmmaker stressesthat there were about 5000 guerrillas inthe mountains whose exploits have beenhushed up and forgotten about.

Forgotten Heroes

Page 13: MAÑANA - San Sebastian Festival
Page 14: MAÑANA - San Sebastian Festival

/ MICHAEL POWELL 14 ostirala, 2002ko irailaren 27a

Como tantos otros directores, especialmen-te muchos de los que han protagonizado elciclo clásico de este Festival en los últimosaños, Michael Powell tuvo una trayectoriaerrática y desigual en su recta final. Mien-tras muchos realizadores de largo oficio ter-minaban su filmografía en la frontera de losaños 60 refugiándose en coproduccioneseuropeas de escasa entidad (Robert Siod-mak, Frank Borzage, William Dieterle), Mi-chael Powell fue saltando, tras el fracaso dela ahora adorada Peeping Tom (1960), delcine a la televisión y de Gran Bretaña a Aus-tralia. En algunas ocasiones manteniendosu interés en unir las formas del cine y lamúsica, como Bluebeard’s Castle (1964) otambién realizando un filme infantil, The BoyWho Turned Yellow (1972).

Pero el trabajo de Michael Powell en losaños 60 no es cómodo ni rutinario, susfilms siguen tratando de buscar nuevos ca-minos en una década convulsa para el len-guaje cinematográfico, y aunque no encon-trara la inspiración en solitario de la primeri-za The Edge of the World (1937) o la madu-ra Peeping Tom (1960), hay una serie defilms muy poco conocidos en esta etapa fi-nal que conviene descubrir. The Queen’sGuard (1961) comienza de forma poco pro-metedora, a pesar del esplendor que le otor-ga el Cinemascope: el primer cuarto de horaes casi un documental, con una pequeña fic-ción como excusa, sobre la importancia dela guardia real, con el desfile militar y elcambio de guardia que los turistas gustande admirar en el Londres más oficial. Pero

luego The Queen’sGuard deriva en film béli-co, o más bien en retratode la vida militar de unjoven que tiene que su-perar el trauma creadopor su padre, exigenteoficial que le obliga amantener alto el pabe-llón familiar. Daniel Mas-sey y Raymond Masseyfueron padre e hijo tam-bién en la ficción.

Más interesante sonlas incursiones que hizoMichael Powell en Aus-tralia, después de rodarepisodios televisivos dediversas series. They’rea Weird Mob (1966) pre-senta, realmente, a unpuñado de gente extrañaen un collage de inten-ciones no menos des-concertantes en un cine-asta como Michael Po-well, que abandona elpreciosismo de otrostiempos y se deja tentarpor un intento de moder-nidad sesentera, a partirde la llegada de un italia-no a Sydney. No com-prende a la gente del lu-gar, porque dice que vi-ven cabeza abajo, ni lo que considera extra-ñas costumbres: no le entienden cuando pi-de una cerveza, y casi llega a ahogarse enuna playa sin que le rescaten. Con cierta vo-cación de reportaje (una vez más el interésde Powell por el documental), pero con unsentido del humor desorbitado y socarrón,They’re a Weird Mob se presenta como un

experimento extravagante para descubrir unpaís. En cambio Age of Consent (1969),más reposada y certera a pesar de resultaralgo dispersa en un principio, es un intere-sante retrato de un pintor que retorna a lospaisajes que le inspiraron en sus comien-zos, y establece una curiosa relación conuna chica dominada por su abuela. James

Mason compone un atractivo personaje bo-hemio y una jovencísima Helen Mirren se re-vela sensual y seductora. El mar y el aisla-miento de la costa vuelven a tener presen-cia en un Michael Powell de nuevo reconoci-ble.

Ricardo Aldarondo

Un nuevo maren Australia

En They’re a Weird Mob, Michel Powell se deja tentar por la modernidad de los sesenta.

Page 15: MAÑANA - San Sebastian Festival

El irlandés Ian Christie es el autor del li-bro “Arrows of Desire”, cuya traducciónha publicado el Festival conjuntamentecon Filmoteca Española como comple-mento al ciclo dedicado a la obra de Mi-chael Powell. Christie es un historiadorespecialista en cine soviético, a cuya di-fusión en Occidente viene contribuyen-do desde los años 70. También ha tra-bajado mucho sobre el cine de MartinScorsese y ahora está preparando unaedición actualizada de su libro de entre-vistas “Scorsese por Scorsese”. Chris-tie dice que Scorsese ocupa una extra-ña posición en Hollywood: quiere hacercine artístico dentro del sistema de es-tudios, algo que exige un equilibrio muy

delicado. Uno de los grandes ejemploshistóricos a este respecto es, precisa-mente, el que ofrece la obra de Powellfirmada conjuntamente con el guionistahúngaro Emeric Pressburger.

En su libro sobre Powell y Pressbur-ger se insiste una y otra vez en que sucine desafía la larga tradición del realis-mo que, de John Grierson a Ken Loach,domina el cine británico.

Sí, cuando conocí a Michael una delas primeras cosas que me dijo fue queel naturalismo estaba matando al cine.Pensaba que el cine estaba enredadoen una falsa, y aburrida, concepción derealismo y él quería impulsar sus pelícu-las hacia un sentido del artificio que ha-

bía heredado del cine mudo. En cuantopudo escapó de las convenciones deese falso realismo para construir un ci-ne de lo maravilloso, no necesariamen-te, fantástico, que le permitía abordartemas interesantes captando la aten-ción del público. Eso le llevó hacia unaconcepción casi musical del cine. To-dos mencionan a ese respecto títuloscomo Las zapatillas rojas o Los cuentosde Hoffmann pero revisando su obra ve-mos que empezó a experimentar conesta idea antes: A vida o muerte, paramí, es como una mascarada de la corteisabelina, un espectáculo total en elque intervienen la música, el color, eldiseño de los escenarios...

Powell no pudo culminar esta con-cepción operística del cine porque fueperdiendo el favor de los productores ydel público...

Se dice que su carrera acaba efecti-vamente en 1960 con Peeping Tom. Pe-ro si se lee el segundo tomo de sus me-morias se descubre una larga lista deproyectos que no pudo llegar a hacer yque hubieran cambiado la faz del cineinglés (que vivía por entonces una desus peores épocas) y quizá del cinemundial. En su época esos proyectosse veían como algo elitista y no se hi-cieron. Pero para ver de forma global lacarrera de Powell hay que tener encuenta no sólo lo que hizo sino lo quequiso hacer: ayer hablaba aquí en San

Sebastián con Jack Cardiff y me contóla enorme cantidad de tiempo que dedi-caron a preparar un proyecto como elde la adaptación de La tempestad, queal final no llegó a puerto.

¿Ha llegado a ocupar Powell el lugarque merece en la historia del cine in-glés?

Sigue sin vérsele dentro de la tradi-ción. Hoy muchos cineastas jóvenes de-claran su entusiasmo por sus películaspero no hay muchos estudios históricoso académicos de su cine: se le conside-ra como un cineasta más excéntricoque esencial. En parte el problema esque resulta difícil identificar exactamen-te cuál es el tema de muchas de suspelículas. El crítico Frank Kermode diceque un clásico es algo que permaneceabierto a diferentes interpretaciones pa-ra diferentes generaciones: algo que de-fine perfectamente el sentido del cinede Powell y Pressburger. Que tiene ade-más otra notable peculiaridad: los cine-astas ingleses han tenido problemaspara abordar la idea de una cultura in-glesa o de la condición de la vida ingle-sa en sus películas; sin embargo, TheArchers, la productora de Powell yPressburger, aborda esas cuestionesuna y otra vez en el cine que firmaronconjuntamente.

Antonio Weinrichter

Ian Christie:«Powell construyó un cine de lo maravilloso»

Ayer a la tarde tuvo lugar un encuentro en el Ian Christie departio junto a otros historiadores en torno a la figura de Powell.

15viernes, 27 de septiembre de 2002 MICHAEL POWELL /

Film historian Ian Christie says that the work of Michael Powell and EmericPressburger is a vindication of the (British) studio system: «Specially duringthe war years, it is amazing how they managed to shoot a film, do the pre-pro-duction of the next one and start thinking of a further one, simultaneously. Ofcourse, I’ve discovered that they scarcely rewrote their scripts: they went towork with the first version… Afterwards, filmmaking became a more isolatedtask, each film being a new enterprise made by little groups of people scatte-red here and there. That´s is the condition of cinema in general nowadays, inmost countries of Europe». Apart from the obvious choice of titles, Christierecommends others such as A Canterbury Tale, «which was not seen in itsoriginal form for more than 30 years. Also, “Colonel Blimp» was not properlyseen until the mid-80s. It should have become the British Citizen Kane, butsomehow it is still a work to be discovered for many people. There´s also hisfirst personal film, The Edge of the World. «Now I´m preparing the DVD issue,which includes a commentary of his widow, Thelma Schoonmaker».

Ian Christie on Michael Powell

Proyección especial de Narciso negroJack Cardiff, director de fotografía de La condesa descalza, Las zapatillas rojas y BlackNarcissus, esta última película por la que ganó un Oscar, estuvo ayer en la proyecciónespecial del film de Michael Powell con una de las actrices del reparto, Rosita Segovia,famosa bailarina que perteneció a la compañía de Antonio. También compareció, en lasesión del Kursaal 1, Ian Christie, autor del libro sobre el cineasta británico y los tressaludaron al público presente.

EGAÑ

A

GOROSTEGI

Page 16: MAÑANA - San Sebastian Festival

Patrocinado por:

Ekoizle baten arima

EIN PRODUZENT HAT SEELE ODER ER HAT KEINE

THE MICHAEL NYMAN SONGBOOK (TV).

/ VOLKER SCHLÖNDORFF16 ostirala, 2002ko irailaren 27a

Telebistarako egindako dokumental-elka-rrizketa hauxe da Volker Schlöndor f fenazken lana, orain arte behintzat. Bertan,errespetu handia zion zinemagile bat au-keratu zuen solaskide, Billy Wilderrekinurte batzuk lehenxeago egin zuen bezala:Horst Wendlant zinema ekoizle alemania-rra. Ekoizle horrek Schlöndorffen ia filmguztiak eraman ditu Alemaniako pantaile-tara, Tobis-Filkmust banaketa etxearen bi-tar tez, eta biek harreman estua gordeizan dute urteetan.

Dokumental honek bien arteko sola-sa erakusten du, ordu eta laurden inguru-ra laburbilduta. Izenburua bera nahikoadierazgarria da: Ekoizle batek arima du,edo ez du ezer. Hortik abiatuta, ekoizlehorren arima bilatzen ahalegintzen daSchlöndor ff, haren bizitza, ibilbidea etazaletasun zinematografikoak gutxika-gu-txika aletuz. Wendlant ekoizle eta bana-tzaile bitxia izan da beti. Laurogei filmbaino gehiago ekoitzi izan ditu, gehien-tsuenak ikusleak entretenitzeko asmo hu-

tsarekin sortuak. Dena dela, pelikula sa-konagoetan era hartu du parte; adibidez,Fassbinderrekin eta Bergmanekin.

Solasaren une interesgarrienak bi zi-nema mota horien inguruko eztabaida tar-teak dira, zalantzarik gabe. Wendlantekikusle guztientzako moduko pelikulak lan-du ditu —komedia arinak, abenturazkoobra entretenigarriak, polizien inguruko-ak—, eta lan horien balioa nabarmentzendu. Zinema mota hori aldarrikatzen du,ikuslearekin duen harremanaren aberas-tasunagatik. Schlöndorffek kontra egitendio horrelako iritzietan. Izan ere, batenestiloak eta bestearenak ez daukate zeri-kusirik, justu aurkakoak dira; AlemaniakoZinema Berria film arin konbentzional ho-rien kontra altxatu zen, hain zuzen. Azkene-an, ordea, begien bistakoa dena onartubeste biderik ez zaie geratzen biei: bide batedo bestea hautatzeak ez duela baldintza-tzen ezinbestean pelikula baten kalitatea.

A. Gostin

Este trabajo entorno a Michael Nyman se proyecta en formato vídeo.

Cuatro años antes de recurrir al compositorde The Piano (El Piano) para la banda so-nora de Der Unhold (El ogro), Schlöndor ffrealizó este trabajo para televisión, centra-do en el album Songbook de Nyman, que re-

coge un concierto ofrecido en Hamburgo. Elmúsico, acompañado de su banda habitualy de la cantante Ute Lemper, interpreta piezasbasadas en poemas de Paul Celan, ArthurRimbaud y William Shakespeare.

Page 17: MAÑANA - San Sebastian Festival
Page 18: MAÑANA - San Sebastian Festival

/ 50 DE LOS 50 50EKO 50AK 50S FROM THE 50S18 ostirala, 2002ko irailaren 27a

Patrocinado por:

Hitchcockek arrakasta handiz jardun zuen30eko hamarkadan, The man who knewtoo much (1934), The Thir ty-nine Steps(1935) edo The Lady Vanishes (1938) fil-mei esker, besteak beste, eta iritzi publi-koak miresmenez goretsi zuen bere lana,Ingalaterran nagusiki. Hollywooden egin-dako lehen filmari, Rebecca (1940) izen-buru duenari, harrera ezin hobea egin zio-ten ikusle eta kritikariek, eta bere ospeamundu osora zabaldu zen horrela.

Zinemagintzan ibilitako bide luzeanbarrena suspentsearen mago bihurtuzuen ukitu pertsonal bereziaz hornitu zi-tuen bere lanak.

Vértigo (1958) filmarekin ikuslearenemozioen manipulatzaile trebea baino as-koz ere gehiago izan zitekeela erakutsizuen Hitchcockek, irudiaren benetako po-eta bihurtu baitzen.

Vértigoren gidoia Pierre Boileau etaThomas Narcejacen izen bereko elebe-rrian oinarritua da, baina Hitchcockek goi-tik behera aldatu zuen gertalekua: elebe-rriko gertaerak Frantzian kokatuta daude,Bigarren Mundu Gerran, eta filmean, be-rriz, San Frantziskon gertatzen dira, beregaraian.

Vértigo ez da soilik maitasun fetitxis-ta baten kontakizuna. Aitzitik, bizitzareneta heriotzaren arteko gatazka, errealita-tearen eta ilusioaren ar tekoa, egiareneta itxurakeriaren artekoa, iraganaren li-luraren eta orainaren erakarpenaren ar-tekoa ere islatzen du. Herioaren mamuaageri da hasieratik bukaerara. Filmaren

hasieran laguntza eman nahi dion polizia-ren istripuak erabateko eragina du prota-gonistaren izaeran. Bestalde, Madeleine-ren bizitza heriotzaren inguruan birakadabil etengabe (frantziskotarren misiokohilerria, Carlota Valdésen koadroa, bereburuaz beste egiteko saiakerak, se-kuoien basoko elkarrizketa, etab.) eta he-riotzaren obsesio hori izango da, hain zu-zen ere, Scottie detektibea bereganatukoduena. Madeleineren maitasuna lortzea,eta geroago, Jennyrena, salbazioa izangoda beretzat, horrela bakarrik berreskura-tuko baitu bizitzarekiko interesa.

Hitchcocken zinemaren beste ezauga-rri bat ere aurkituko dugu Vértigon: ez daheroirik ageri. Gizonezko protagonistak gi-zon arruntak dira, nolabaiteko ahultasuna

izaten dutenak (gogora dezagun, adibi-dez, L.B. Jeffries, Rear Window-eko argaz-kilaria, etxeko besaulkitik begira, leiho au-rrean gertatzen denean zuzenean eskuhartu ezinik; edo John Scottie Ferguson,iker tzaile langabea, akrofobiak jota etabere adiskide Gavin Elsterren azpijokoenbiktima errugabe bihurtuko dena Vértigo-n), edo, beren esku ez dauden hainbat go-rabehera direla medio, beren errugabeta-suna frogatzera behartuta dauden per-tsonaiak, The Thir ty-nine Steps, Spell-bound, North by Northwest, The WrongMan, eta beste zenbait filmetako protago-nistak esaterako.

Hitchcocken filmografian ohikoa dengaietako batez mintzo zaigu Vértigo, gai-nera: identitate faltsua. Izan ere, Made-

leine/Jenny izaera bikoitzak Hitchcockenzinemako beste hainbat per tsonaia da-karkigu gogora: adibidez, The Thirty-nineSteps, Suspicion, Sabotage, Spell-bound, To Catch a Thief, North by North-west filmetakoak. Guztiek dute bestela-

ko izaera har tzeko beha-rra beren antagonisten ja-zarpenaz libratzeko.

Zuzendariaren meri-tuak inola ere gutxietsi ga-be, aitor tu behar da lanhonetan Hitchcockek ar-tista talde bikaina hartunahi (eta ahal) izan zuelanork bere trebetasunarenekarria egin ziezaion: soi-nu banda kitzikagarria,Bernard Herrmann han-diak konposatua, RobertBurksen lan bikaina, esze-na batzuetan alderdi irrea-la indartzeko gaitasuna

duen argazkiarekin (gogoangarriak dira,adibidez, sekuoien basoko sekuentziaedo Judyren agerraldia, berriro ere Made-leine bihurtuta, iluminazio ikusgarri bate-kin), edo Kim Novaken antzezpena, per-tsonaia misteriotsu eta liluragarria, bai-na, aldi berean, bi interpretazioetan osodesberdina, jokatuz.

Vértigok Zilarrezko Maskorra eskura-tu zuen Donostiako Nazioarteko Zinemal-dian, 1958an. Urrezko Maskorra, berriz,dagoeneko inork gutxik gogoratzen duenfilm poloniar batek eskuratu zuen: Ta-deusz Chmielewskiren Ewa chce spac.Sarien gorabeherak!

Xabier PORTUGAL

VERTIGO (VÉRTIGO-DE ENTRE LOS MUERTOS)

Hitchcock 1958an etorri zen etaZilarrezko Maskorra eramanzuen film honengatik, baita Gizo-nezko Antzezpen saria JamesStewartentzat ere.

1958

Herioarenmamuaren itzalpean

Page 19: MAÑANA - San Sebastian Festival

19viernes, 27 de septiembre de 2002 50 DE LOS 50 50EKO 50AK 50S FROM THE 50S /

Ernesto Sábato confesó en una ocasión que«nosotros no escogemos las obsesiones, si-no que son las obsesiones las que nos eli-gen a nosotros». En este sentido bien se po-dría afirmar que Luis Buñuel fue un hombreelegido por las obsesiones, para que dejaraconstancia, a través de la imagen, de las in-justicias, de las religiones castradoras y delindiscreto encanto de la burguesía.

Tras su etapa eminentemente surrealis-ta (Un perro andaluz, realizada en 1928 y Laedad de oro, rodada en 1930), Luis Buñuelvolvió a España y realizó en 1932 un docu-mental sobre las Hurdes, que lleva por títuloTierra sin pan y en el que manifiesta clara-mente su espíritu inconformista y social-mente comprometido, sin renegar por ellodel sello surrealista que animaba siempresu cine. («El surrealismo de Buñuel es sólopreocupación por alcanzar el fondo de larealidad», manifestaba André Bazin en suinteresantísimo ensayo sobre “El cine dela crueldad” - Ed. Mensajero).

En 1946 Buñuel marchó a Méjico y co-menzó allí su etapa cinematográfica más fe-cunda y, a mi entender, más interesante (delas 32 películas que componen su filmogra-fía 19 fueron rodadas en dicho país centroa-mericano). No faltará quien rasgue sus vesti-duras al leer que es precisamente su etapamejicana la que recaba mis más fervientespreferencias, sin olvidar, por supuesto, el ca-so de Viridiana, pero siempre he mantenidoque Subida al cielo (1951), El (1952), Abis-mos de pasión (1953), Ensayo de un crimen(1955), Nazarín (1958), El ángel extermina-dor (1962), Simón del desierto (1965) y, evi-dentemente, Los olvidados, guardan entre

sus imágenes algunos de los valoresmás interesante de su cine, eviden-ciando claramente su enorme capaci-dad para dinamitar las convenciones delos géneros elegidos y reorientarlos afin de otorgarles su sello más personal.

De Los olvidados decía André Ba-zin (“El cine de la crueldad”, p. 68) que«marca el alma como un hierro rojo yno deja ninguna posibilidad de descanso ala conciencia». En este film Buñuel utiliza lapantalla como si se tratase de un espejocapaz de reflejar la injusticia de nuestra so-ciedad a la vez que hace un llamamiento,implícito además, a fin de que los diversosestamentos de la sociedad tomen cartasen el asunto y asuman su responsabilidaden las causas que se esconden tras el de-sarraigo y la delincuencia de estos adoles-

centes. («Pensaba que si en lugar de a és-tos pudiéramos encerrar para siempre a lamiseria...», comenta el director de la gran-ja-escuela).

Buñuel no juzga a sus personajes sinoque los presenta como víctimas de una si-tuación en la que reina la injusticia social yverdugos, a su vez, de todos cuantos resul-tan más débiles que ellos y a quienes ele-girán, precisamente, para descargar sobre

ellos su enorme frustración: el ciego, el tu-llido, las gallinas,... En un momento clavede la película, cuando la madre acompañaa Pedro a la granja-escuela, el juez le lanzauna severa advertencia: «A veces debería-mos castigarlos a ustedes por lo que hacencon sus hijos. No les dan cariño, ni calor yellos lo buscan donde pueden».

Buñuel no desaprovecha la ocasión pa-ra introducir en la película aquellas obse-siones que han caracterizado su cine máspersonal. Analícese, a este respecto, eleterno conflicto entre el deseo y la realidad

que encierra el sueño de Pedro, enel que Jaibo le roba la carne que sumadre le entrega, o esa escena en laque la niña vier te leche sobre susmuslos. Imágenes claramente bu-ñuelianas pero que, en vez de resul-tar gratuitas, refuerzan el significa-do de la historia que nos cuenta.

La película resulta impactante yen ello tiene mucho que ver, por su-puesto, el tratamiento estético delfilm, cuya fotografía se debe a uno delos grandes genios de la luz, GabrielFigueroa.

Afortunadamente, no faltan pe-lículas que, como Sicario, de JoséRamón Novoa, La vendedora de ro-sas, de Víctor Gaviria, o La espal-

da del mundo, de Javier Corcuera, apa-recen actualmente como excelentesejemplos de un cine comprometido conla denuncia de la injusticia y que apues-tan claramente por la transformación delsistema en el que hoy vive inmerso sucontinente.

Xabier PORTUGAL

LOS OLVIDADOS

Espejo de la injusticia

Patrocinado por:

1950

Aunque poco amigo de festejos,Buñuel estuvo en San Sebastiánen 1977, donde recibió un home-naje en el que se denominó "elprimer Festival democrático".

Page 20: MAÑANA - San Sebastian Festival

gijeras y acetona” es el título deuna sección de chascarrillos, agu-dezas, lances y esos subgéneros pe-riodísticos que tanto gustaban anuestros predecesores-colegas deesta revista.

Pinceladas del periodismo de losaños cincuenta. ¿Cómo son los ex-tranjeros? Pues he aquí una brevedescripción. “Los visitantes extran-jeros son personajes muy serios.Beben poco y despacio, hacen elo-gios del vino, que únicamente prue-ban por corresponder a la atencióny preguntan una y mil veces por laParte Vieja. Quieren ir y vivir depri-sa las películas de todas las horasamables de la Parte Vieja. Y todosquieren comer cocochas, merluzaen salsa, chipirones y beber chacolí.También quieren visitar las socie-dades populares para cocinar losplatos típicos del país”.

Bajo el mismo título de las tije-ras y la acetona, una alusión almontaje o a la cesura

-¡Qué descaro en 1957!- se pone devuelta y media del famoso críticoAlfonso Sánchez, el agudo autor de“Mi columna” del periódico Infor-maciones. “Tan gordito como siem-pre, tan falto de pelo y tan solterón.No despierta Alfonsito un día pi-diendo a gritos boda. No le interesa.A Alfonsito le falta valor... y le so-bran oportunidades. Si se casa leprometemos un regalo siempre ycuando lo haga a tiempo, antes de

que el batablanca de la tijera quedeen situación de paro forzoso”.

Una firma muy conocida en Gi-puzkoa, la redactora Marichu Ma-yor Lizarbe y decana del periodis-mo femenino donostiarra, firmauna entrevista con Karoline Karol,“una actriz francesa de ojos inmen-samente azules, simpática y quehabla el castellano con acento paja-rero”. Las dos mujeres hablan decompaginar el amor y el arte, desus preferencias –“adoro las floresy los perros”- y de su amor por lasoledad.. Pero también entran enmateria:

-¿Quién elige los trajes que lleva us-ted?-¿Por qué quiere saber esto?-Porque viste con mucha elegancia.-Yo, personalmente, diseño todos losmodelos que luzco en calles, fiestas,recepciones, campo y playa”.

20 el diario del Festival hace 50 años...

❦ ❦ ❦ ❦ ❦ ❦ ❦ ❦ ❦ ❦Va venir Juan de Landa, el

famoso actor motricotarra.

Nos alegra que el único re-

presentante mundialmente

famoso de Guipúzcoa en el

firmamento estelar acuda al

Festival. Como ha hecho

varias películas de pirata, a

lo mejor aparece en la Con-

cha con una fragata y una

bandera con el esqueleto...

Karoline Karol, a la derecha de la imagen y con larga cabellera dorada, posa con otras bellezasque han acudido este año al certamen. La simpática señorita Karol aseguró en un castellanocon tono pajarero que diseña sus propios vestidos.

KAROLINE KAROL DISEÑA SUSVESTIDOS YAMA LA SOLEDAD

� � � �

� � � �

� � � �

QUE SI PATATÍ,QUE SI PATATÁ

Page 21: MAÑANA - San Sebastian Festival
Page 22: MAÑANA - San Sebastian Festival

«Queda mucho camino por andar pero ésta esuna cita histórica». Así de tajante se muestraMarian Galarraga, directora de doblaje y adap-tación de Tinko, que junto con el estudio RECha sido la responsable de que hoy sea el eus-kara el idioma elegido para el estreno a nivelestatal del último trabajo de Hayao MiyazakiChihiroren bidaia, galardonado con el Oso deOro en el Festival de Berlín. El estreno de hoy,no es sino el fruto de más de diez años de lu-

cha titánica para que el euskara tenga su pre-sencia en el cine. «¡Cuántas veces me habré le-vantado por la mañana pensando en mandarlotodo al cuerno! Pero luego siempre ocurre algoque hace levantarme y seguir adelante. Antes,no es que te cerraran las puertas, sino que nite las abrían; antes nos decían que las subven-ciones no eran para los sueños. Las cosas hancambiado, pero no ha sido fácil».

Que el Velódromo de Anoeta haya sido elmarco elegido para este momento histórico ha-ce aún más atractiva si cabe la cita de hoy.«Más allá de la importancia que tiene el poderdisfrutar de esta producción en euskara y en elVelódromo, hay que tener en cuenta que al másque asequible precio de un euro se podrán ad-

quirir dos entradas, lo que no deja margen deexcusa a los padres». A todo ello, habría quesumarle el hecho de que el que no aprovecheesta ocasión, tendrá que esperar hasta Navida-des, fecha en la que se celebrará el estreno ensalas comerciales, para poder disfrutar de estelargometraje de animación.

Tal y como recuerda Galarraga, «es primor-dial que seamos conscientes de lo importanteque es que un filme de esta talla haya elegidoel euskara para su estreno estatal. Esto habríaque agradecérselo, en parte, a Mikel Olacireguique se ha empeñado en que así sea. Hoy endía este tipo de acuerdos no se deciden tantopor razones políticas o económicas, sino porlos contactos que se hacen con las distribuido-

ras». La confirmación por parte de la prestigio-sa distribuidora Vértigo de que el estreno seiba a realizar en euskara, puso en marcha unacarrera frenética por que la consecución del tra-bajo estuviera finalizado para estas fechas. «Hasido un trabajo de chinos, porque tampoco que-ríamos un doblaje al uso de los que se suelenrealizar en este tipo de trabajos, sino que querí-amos algo fresco, especial. Y lo hemos conse-guido».

Chihiroren bidaia se proyectará hoy a las19.00 horas en el Velódromo de Anoeta. ¡Queno falte nadie!

I.T.

/ VELÓDROMO BELODROMOA VELODROME22 ostirala, 2002ko irailaren 27a

Una cita históricacon el cine

«We’ve still got a long way to go but thisevent is a milestone in our history», Ma-rian Galarraga confesses. She is incharge of dubbing and adapting at Tinkowhich, together with REC studios, hasbeen responsible for the fact that tomo-rrow Basque has been the languagechosen for the Spanish premiere of Ha-yao Miyazaki’s latest work, SpiritedAway, which was presented with theGolden Bear in Berlin.Today’s premiere is the result of morethan ten years’ epic struggle to ensurethat Basque can take its place on thebig screen. «I’ve often got up in the mor-ning with the intention of throwing it allaway with the rubbish! But then somet-hing always happens to make you carryon. Things have changed, but it hasn’tbeen easy.»

«Things have changed,but it hasn’t been easy»

El doblaje al euskara de esta película «ha sido un trabajo de chinos», en opinión de Marian Galarraga.

19:00SEN TO CHIHIRO NO KAMIKAKUSHI

Page 23: MAÑANA - San Sebastian Festival
Page 24: MAÑANA - San Sebastian Festival

/ NOTICIAS BERRIAK NEWS24 ostirala, 2002ko irailaren 27a

Los directores del Festival y del canal de te-levisión TCM, Mikel Olaciregui y DomingoCorral, respectivamente, hicieron públicoayer el acuerdo de colaboración por el que,desde esta edición, la cadena de cine clási-co patrocinará el Premio del Público, inclui-do en Perlas de otros Festivales dentro deZabaltegi.

El premio, decidido por los espectado-res, está dotado con 30.000 euros, desti-nados a apoyar la distribución del título ga-nador porque «la vida de una película estácondicionada por su distribución», segúnseñaló Domingo Corral.

Este canal de pago programa cine clási-co de todos los tiempos, imprescindibles ymodernos, la mejor cinematografía de los70, 80 y 90. Lleva apoyando distintas ini-ciativas del Festival desde su surgimiento,hace tres años. Esta es la primera ediciónque apuesta por el Premio del Público. Ellose debe, en palabras de Corral, a que «que-remos acercar el cine clásico a los jóvenesya que son los que más conectan con estasección de Zabaltegi». De hecho, como di-ce la publicidad, no les deja indiferentes.

El director de Zinemaldia agradeció aTCM, «no sólo el apoyo al Premio sino suamor al cine. El público –añadió– es el granpatrimonio de este Festival». Recordó queel pasado año el certamen tuvo alrededorde doscientos mil espectadores y esperaque la cifra aumente en esta edición: «Nohay más que ver las colas de los cines, lamayoría de las sesiones cuelgan el cartelde “No hay entradas” y los coloquios cuen-tan con una gran participación. La mayorparte de los cineastas valora muy alto ese

contacto con el público».Recordó que este año están presentes

en esta sección el Oso de Oro de Berlín–Bloody Sunday, de Paul Greengrass–, elOso de Plata al Mejor Director –LundiMatin, de Otar Iosseliani–, la Palma de Orode Cannes –El pianista, de Roman Po-lansky–, el Gran Premio y el Premio del Ju-rado en el mismo certamen –El hombre sinpasado, de Aki Kaurismäki e Intervencióndivina, de Elia Suleiman–, así como otrosfilmes de calidad que han competido en lassecciones oficiales de ambos festivales.

TCM patrocinaráel Premio del Público

Los directores del Festival y CTM, Mikel Olaciregui y Domingo Corral. GOROSTEGI

The director of the Festival, Mikel Olaciregui, and the head of the television channelTCM, Domingo Corral, yesterday announced an agreement so that from this year onthe classic cinema channel will sponsor the Audience Prize, which is included in theFestivals’ top section that forms part of Zabaltegi. The Prize is decided by the audien-ce and is worth 30.000 euros. TCM is a pay channel that programmes classic filmsand although it has promoted various initiatives at the Festival since it began 3 yearsago, this is the first year that it has supported the Audience Prize. «We wanted to ma-ke classic films more accessible to young people as they are the ones who relate bestto this section in Zabaltegi», Corral explains.

Bringing classic films closer to young people

Page 25: MAÑANA - San Sebastian Festival
Page 26: MAÑANA - San Sebastian Festival

Defensor a ultranza de la forma-ción técnica frente al aprendi-zaje autodidacta, este barcelo-nés opina que «dejar todo elproceso de creación en manos

del talento o de la inspiración da lugar a laconfusión. ¿Por qué no aprender cuandose puede? Ha habido reticencias a las es-cuelas por esa tradición de cineastas au-todidactas».

Pese a que se le conoce más como di-rector cinematográfico, Mariano Barrosocomenzó estudiando intepretación en elTeatro Español de Madrid y en el Labora-torio de William Layton –«es el mejor ma-estro que he tenido: en un año aprendícon él más de lo que hubiera hecho en unavida»– porque pensaba que la interpreta-ción es el alma para contar historias. El te-atro –aclara– es referencial, es como laiglesia para los católicos cuando entranen ella, es sagrado».

Y obtuvo una beca para estudiar teatroen Estados Unidos. «En la década de losochenta la enseñanza audiovisual en Es-

paña era un desierto. Económicamente,logré la beca pero me la gasté en aprendercine. Trabajaba en publicidad, me daba di-nero y pude hacer lo que quería».

El panorama actual ha cambiado. Yano es necesario trasladarse a EEUU –«ni aestudiar ni de turismo»–. Hay buenas es-cuelas en el Estado español –cita la de Ur-nieta entre ellas– que canalizan las aspi-raciones de las personas que quieren de-dicarse a ello. «La dirección de actores esla base del oficio de director –subraya– co-mo responsable del área emocional de unfilm. Las emociones son transmitidas porlos actores y eso hay que aprenderlo, esuna técnica».

Profesor de Dirección e Interpretaciónen la Escuela de Madrid, anteriormenteenseñó en la cubana Escuela Internacio-nal de Cine de San Antonio de los Baños,donde sigue colaborando. Organiza talle-res permanentes de investigación, cir-cunstancia que «me ayuda a aprender por-que trabajamos la esencia de las pelícu-las». Apunta más: «Una película es el

guión y la interpretación. Nosotros vamosa la base, a la esencia de los sueños pesea que hay un mundo real fuera en el quepriman la producción, los costes y losmercados. Intentamos olvidar la industriay dedicarnos al arte».

No es posible la equiparación entrelos estudios cinematográficos y las carre-ras que se cursan en cualquier facultad oescuela superior –«yo no puedo decir siuna persona está capacitada o no; si meobligan a examinar, apruebo a todo elmundo»–, ni tampoco el término “fraca-so”: «Es relativo, porque también se da anivel profesional. El fracaso te hace másinteligente, sensible y realista; el éxito tehace más estúpido, pese a que todos lobuscamos».

Barroso es rotundo al responder so-bre si difiere mucho la enseñanza cine-matográfica en EEUU, Cuba y el Estadoespañol: «El aprendizaje depende dequién enseña y quién aprende». Tampocopiensa que exista un cine específico dedeterminado lugar: «No creo en las eti-

quetas y menos en ésas, porque corres-ponden más a una cuestión sociológica,de mercado».

Acaba de finalizar el guión de su próxi-ma película, Hormigas en la boca, unaadaptación de la novela “Amanecer conhormigas en la boca” escrita por su her-mano Miguel. La próxima primavera co-menzará a rodarla. Preguntado sobre si escasualidad que los títulos de sus últimostrabajos lleven nombres de animales –Elhombre elefante, Los lobos de Washing-ton, En tiempo de las mariposas (puedeverse hoy, a las 19.30, en el Príncipe 6dentro de Zabaltegi), Hormigas en la bo-ca–, pone cara de sorpresa y señala que«no me había dado cuenta. No sé –añade–puede ser que hay animales por todas par-tes y, su conducta es la mejor metáfora pa-ra entender el comportamiento humano.Se puede aprender mucho de ellos».

N.L.

MARIANO BARROSO sección oficial

Although Mariano Barroso is be-tter known as a film director, hestarted out by studying acting atthe Teatro Español in Madrid andat the William Leyton Laboratory.«He was the best teacher I everhad: in one year I learnt morewith him than I would have donein a lifetime with anyone else».Then he got a grant to study the-atre in the USA. «At the time au-diovisual courses in Spain werea desert. I got a grant but I spentit on learning how to make films.I worked in advertising, and it ga-ve me the money to do what Iwanted». Now you don’t need togo to the US to study any more.«There are fine schools inSpain». He himself teaches direc-ting and acting at the Film Schoolin Madrid and he organises rese-arch workshops. «We try to for-get about the industry and devo-te ourselves to art».

«You don’t need togo to the US tostudy any more»

El realizador barcelonés, que presenta hoy su película En tiempo de las mariposas, opina que la interpretación es el alma para contar historias. GOROSTEGI

«El fracaso te hace más inteligente, sensible y realista; el éxito, más estúpido»

/ JURADO EPAIMAHAIA JURY26 ostirala, 2002ko irailaren 27a

Page 27: MAÑANA - San Sebastian Festival

27viernes, 27 de septiembre de 2002 JURADO EPAIMAHAIA JURY /

Estamos todo el tiempo peleándo-nos, luchando, hay sangre por to-dos los lados...». Ésta es la des-cripción, en tono humorístico porsupuesto, que Peter Scarlet hace

sobre su relación con los otros miembrosdel Jurado Nuevos Directores.

Fue, hasta el pasado año, director delfestival más antiguo de Estados Unidos,el de San Francisco. 18 años durante loscuales consiguió triplicar el número deespectadores. Recientemente ostentóel cargo de director general de la Ci-némàteque Française, aunque tras algomás de diez meses abandonó el puesto.Aunque no desea entrar en polémicassobre los desencuentros que tuvo con laentidad, aclara que «fue una cuestión dediferencias a la hora de ver el mundo». Esla tercera vez que realiza labores de jura-do, aunque afirma que la cita de San Se-bastián es especial. «No es por halagar–asegura-, pero este Festival está mejo-rando año a año. No es la primera vezque vengo, y creo que el ambiente que serespira es mucho más humano, másagradable que en otras citas parecidas,lo que, en mi opinión,anima a la gente a vol-ver». Desde su perspec-tiva de director ar tísticodel Festival de San Fran-cisco, afirma que la se-lección de largometrajespara la presente ediciónes muy buena.

Típico por tópico, ala pregunta de qué factores o aspectosde los trabajos guían su criterio, res-ponde que «contenido y forma», aun-que añade que «busco cosas ligera-mente originales, lo que a mi edad escada vez más difícil. Si ves el largome-traje A Matter of Life and Death de Mi-chael Powell, por ejemplo, eso es origi-nal, más original que el 90% de lo quese produce hoy en día. Por eso me pa-rece impor tante lo que hace aquí elFestival con las retrospectivas, es de-cir, mantener vivo el pasado».

Entre las curiosidades en el “haber” delneoyorquino, hay una que destaca sobre-manera. A principios de la pasada primave-

ra, Peter Scarlet se em-barcó con su mujer enuna aventura consisten-te en viajar a Afganistánllevándose consigo unbuen número de proyec-tores y películas, entreellas algunos de los hitosdel cine mudo como Bus-ter Keaton. «La situación

económica y política del país no era la másadecuada para la expresión cultural. Ha-blamos de un país donde, bajo el régimentalibán, actividades como escuchar músi-ca, ir al cine o jugar con las cometas estabaprohibido. Organizamos proyecciones enescuelas, orfanatos y hasta en el local másimportante de Kabul. Acababa de caer el ré-gimen y para muchos de los niños fue la pri-mera vez que disfrutaban del cine».

I.T.

sección oficial PETER SCARLET

Peter Scarlet destaca especialmente el ambiente humano que se respira en el Festival. EGAÑA

«El ambiente quese respira en

Donostia es muyhumano»

«A mi edad es cadavez más difícilencontrar laoriginalidad»

«We fight endlessly, there are wounds, and blood everywhere» jokes New Directors’juror Peter Scarlet, when asked about his relations with his fellow jury members. From1983 to 2001 he was Artistic Director of the San Francisco Film Festival, which is theoldest in the USA, and during this period it acquired great prestige. He was DirectorGeneral of the Cinématèque Française for 10 months until he left as a result of irre-concilable differences. He didn’t want to go into detail about his differences with thisinstitution and just said that it was a question of «two different ways of approachingthe world». He says that, «without attempting to flatter, this Festival is getting betteryear by year». He thinks that there’s a warm, hospitable atmosphere here and thatthe selection of films that they are showing this year is excellent. Asked about what criteria he applies when he judges films, he replies that he looksfor «both form and content» although he tries to find slightly original aspects, althoughthe older he gets, the harder it is. «If you see a film like Powell’s A Matter of Life andDeath, for example, it’s more original than 90% of what they make nowadays. That’swhy I think it’s important that this Festival is not just about new films but has alwaystried to keep the past alive».It is worth mentioning that this spring Peter Scarlet took a number of silent comicfilms to Afghanistan along with some projectors and showed them in schools, orpha-nages and one of the major cinemas in Kabul. The Taliban regime had just fallen andfor many of the children this was the first time they had seen a film in public. They leftthe videos and projection equipment behind so that the screenings could continue.As for the US domination of the world film market, he claims that “I feel as though myentire career has been spent fighting against this.«Festivals play a very important roleof keeping the door open to films from the rest of the world».

«This Festival is getting better year by year»

Page 28: MAÑANA - San Sebastian Festival

Tiene más de dos millones y medio deespectadores, 624 trabajos a concurso ensu segunda edición, producciones de másde 70 países, un elenco de estrellas en latribuna de jurados, sesiones ininterrum-pidas a la carta, y todo en casa. Y, por estavez, no hablamos del Festival de Cine deSan Sebastián.

Se llama notodofilmfest.com y es elfestival de cine comprimido en internet queestá revolucionando el patio de aficionados,semiprofesionales y profesionales del cine yvídeo. Con ocasión del cer tamen donos-tiarra, y haciendo una excepción, la nove-dosa fórmula sale hoy, a las 18.00 horas, delos monitores de los ordenadores para saltara la gran pantalla del Príncipe 6 (a las 15.00horas en la Sala Sony para la prensa).

Notodofilmfest.com nace, según AlbertoFresser, uno de sus precursores, «de unaidea que mi hermano Javier -El milagro deP.Pinto- nos propuso a notodo.com. Al dar-nos cuenta de las posibilidades que ofrecíainternet como nueva vía de hacer cine, vimosque, además de divertido, podría tener éxito ».La filosofía es, según sus creadores, que conun equipo digital, de una forma muy asequi-ble y con un coste cercano a cero, se puedellegar a transmitir sensaciones, hacerpensar, hacer reír o hacer llorar del mismomodo que con el cine tradicional. Segúnafirma su responsable, «si hay talento, sepuede aprovechar. Esta es una forma dequitar el gusanillo a todo aquél que quiereprobar suerte el mundo del cine y que, porsupuesto no dispone de 30 millones parahacerlo». Los trabajos presentados a concur-so sólo han de cumplir dos requisitos: unpeso máximo de 3,5 Mb y una duración nosuperior a los 3,5 minutos; el resto deaspectos como género o temática son libres.«Sabemos que hay cortos demasiado largos ylargometrajes demasiado cortos. La únicarazón por la que imponemos esta limitaciónes por una cuestión técnica, que a medidaque la tecnología avance irá ampliándose».

Además de los participantes amateurs,el festival cuenta como jurados con lapresencia de personalidades tan desta-cadas como Alejandro Amenabar, MiguelBardem, Icíar Bollaín, Achero Mañas o BigasLuna, entre otros, a los que, además, se lespide que realicen sus propias aportaciones.Como recuerda Jorge Segado, director dedesarrollo de notodo.com, «en muchos ca-

sos, los trabajos de los aficionados han supe-rado con creces a los de los consagrados. Dehecho –prosigue-, algunos de los profesionaleslas han pasado canutas para poder adecuarseal formato, mientras que muchos de losprincipiantes se han manejado mucho mejor».Los padrinos de este festival destacan que estamodalidad «democratiza el cine y crea un nuevoequilibrio donde sólo se mide el talento».

Por último, si todo lo hasta ahora citadono termina de convencer, los 18.000 eurosque se reparten en premios podrían ser elúltimo empujón que alguno necesita parapreparar un guión, coger la cámara, implicaral abuelo, madre y hermana y, tras organizarel plató en la cocina, realizar su opera prima.

I. T

/ NOTICIAS BERRIAK NEWS28 ostirala, 2002ko irailaren 27a

Notodofilmfest.com, haztelotumismo!

It has an audience of two and a halfmillion, 624 films in competition inits second year, productions frommore than 70 countries, a cast ofstars on its jur y, non-stop scree-nings á la car te, and all this athome. And we it’s not the Festivalof San Sebastián.

It’s called notodofilmfest and isa film festival that is compressedon the Internet. For the San Sebas-tián Film Festival this innovativeformula is appearing today at 6 PMon the big screen in the Principe 6(At 3 PM in the Sony Room for thepress.)

Alberto Fresser claimed that No-todofilmfest came from an ideathat his brother Javier suggested tonotodo.com. When we realised thepossibilities that the Internet o-f fered as a new way of makingfilms, we saw that as well as being

fun, it could also be successful. Itphilosophy is, that with digital equip-ment, at ver y low cost, you canmanage to convey feelings, andmake people think, laugh or cr yjust like you can with traditionalcinema. According to Fresser, «ifthere’s talent, you can make themost of it. It’s a great way ofgetting rid of the itch to tr y yourluck in the world of cinema whenyou haven’t got 30 million Euros todo it.» The work presented has tomeet two conditions: a maximumweight of 3.5 Mb and a length of nomore than 3.5 minutes. All theother aspects such as the genre orthe subject matter is free. As wellas amateur par ticipants, the fes-tival has such illustrious jurors as A-lejandro Amenabar, Miguel Bardem,Icíar Bollaín, Achero Mañas andBigas Luna.

«Do It Yourself»

15.00 horas Sala Sony (sólo prensa)

18.00 horas Sala Príncipe 6

ENTRADA LIBRE

Page 29: MAÑANA - San Sebastian Festival
Page 30: MAÑANA - San Sebastian Festival

1 2 3 4 Ptos.

11 22 33 44 PPttooss..

PREMIO DE LA JUVENTUD / GAZTERIAREN SARIA / YOUTH AWARD

PUBLIKOAREN KUTTUNA SARIA / PEARL OF THE AUDIENCE AWARDPREMIO PERLA DEL PÚBLICO

UN DÍA DE SUERTE

FRANCISCA (...DE QUÉ LADO ESTÁS?)

PASOS DE BAILE/THE DANCER UPSTAIRS

LA ESPERA

VYLET (SOME SECRETS)

MORVERN CALLAR

LES DIABLES

COMO EL GATO Y EL RATÓN

RESPIRO

CAJA NEGRA

JIBEURO (THE WAY HOME)

VIVRE ME TUE

WHALE RIDER

EL JUEGO DE LA SILLA

GROSSE MÄDCHEN WEINEN NICHT

YELLOWKNIFE

RAISING VICTOR VARGAS

HAFID (THE SEA)

CARLOS CONTRA EL MUNDO

SCHERBENTANZ

SUDESTE

LOVE LIZA

PARAÍSO B.

UNE PART DU CIEL

MERCANO EL MARCIANO

BABY

REAL WOMEN HAVE CURVES

IRRÉVERSIBLE

HUKKLE

MINÄ JA MORRISON (ME AND MORRISON)

EL TRAJE

DANS MA PEAU

2,427

2,560

2,795

2,241

3,182

2,309

3,373

2,927

2,857

2,165

3,333

2,916

3,294

2,490

1,338

2,805

2,678

2,680

2,429

1,604

2,561

2,550

1,420

2,858

2,886

3,613

3,000

PASOS DE BAILE/THE DANCER UPSTAIRS

MORVERN CALLAR

MIES VAILLA MENNEISYYTTÄ

24 HOURS PARTY PEOPLE

RESPIRO

YADON ILAHEYYA/INTERVENTION DIVINE

LUNDI MATIN

ALL OR NOTHING

BALZAC ET LA PETITE TAILLEUSE CHINOISE

BLOODY SUNDAY

DIRTY PRETTY THINGS

LAISSEZ-PASSER

UNE PART DU CIEL

IRRÉVERSIBLE

CIDADE DE DEUS

THE PIANIST

BOWLING FOR COLUMBINE

8 FEMMES

2,587

2,258

3,329

2,484

2,881

2,450

2,473

3,057

3,430

3,556

3,363

2,859

1,475

2,908

SOPORTE TECNOLÓGICO

/ NOTICIAS BERRIAK NEWS30 ostirala, 2002ko irailaren 27a

Cocktail de despedidapara acreditados

El Festival invita a los acreditadosa un un cocktail que se servirá enel Palacio Miramar el próximosábado día 28, después del pasede la película que clausurará elcertamen. Las invitaciones serándistribuidas en el mostrador decanje-publicaciones situado juntoal Departamento deAcreditaciones del Kursaal, apartir de hoy, día 27, debiendoser retiradas antes de mañana alas 14.00 horas. Cada invitación es válida parauna persona, que debe iracompañada de su acreditaciónpara tener acceso al Palacio deMiramar.

Agur-koktelaakreditatuentzat

Donostiako Nazioarteko ZinemaldiakMiramar jauregian egingo den agur-koktelera gonbidatzen ditu akreditatuguztiak, bihar hilak 28, Zinemaldiaklausuratuko duen pelikularen ema-naldiaren ostean.Akreditatuentzako gonbidapenak ar-gitalpenen mostradorean, Kursaale-ko Akreditazio Departamentuaren on-doan banatuko dira, gaurtik hasita,larunbateko 14:00ak arte.Gonbidapen bakoitzak pertsona ba-kar batentzako balio du, eta Miramarjauregian sartzerakoan akreditazioa-rekin batera erakutsi beharko da.

Farewell cocktail foraccreditation-holders

The San Sebastian International FilmFestival invites accreditation-holders toa cocktail which will be served tomo-rrow (28th) at the Miramar Palace af-ter the screening of the film which willclose the Festival this year. Starting from today, invitations for ac-creditation-holders will be handed outat the publication counter next to theAccreditation Department in the Kursa-al. The invitations must be picked up be-fore Saturday at 14.00.Each invitation will be valid for only oneperson and must be accompanied bythe corresponding accreditation whenentering the Miramar Palace.

La juventud ama las curvasLas redondeces de RealWomen Have Curves, dela realizadora PatriciaCardoso, encandilaron alos miembros del Juradode la Juventud, y yafigura en primer lugarcon 3,613 puntos trasdesbancar a Les diables,de Christophe Ruggia.Por otra parte, en elpanel correspondiente alPremio Perla del Público,patrocinado por TCM ydotado con 30.000euros, sigue imbatible laemocionante BloodySunday, de PaulGreengrass.

Page 31: MAÑANA - San Sebastian Festival

1 2

31viernes, 27 de septiembre de 2002 ARGAZKIAK PICTURES FOTOS /

31. COPA DE TRABAJO.– Sales Of fice organizó ayer en su sede un encuentroprofesional con representantes españoles y latinos de la industria audiovisual con elfin de poner en contacto entre sí a todos los que acudieron a la cita. GOROSTEGI

2. PROPIEDAD INTELECTUAL.– Actividades Aisge (Artistas Intérpretes, Sociedad deGestión) abordará a lo largo de la jornada de hoy el tema de los derechos depropiedad intelectuales de los actores para poder alcanzar un futuro digno yequilibrado, que se equipare al tratado de autores, productores y artistas. Tambiénanalizarán los problemas y soluciones del trabajo del actor audiovisual. En la imagen,la presidenta y el delegado en el País Vasco, Assumpta Serna y Mario Pardo,segundos por la derecha, junto a Sara Montiel y Mónica Randall. PABLO

3. PREMIO A UNA IDEA DE CINE.– El realizador Rafa Russo, junto al actor ypresentador Javier Veiga, recibió la madrugada de ayer el Premio Studio Universal porel guión de su largometraje Amor en defensa propia. Dotado con un millón de euros,el galardón le permitirá llevar a cabo la película. PABLO

Page 32: MAÑANA - San Sebastian Festival