LIBRETO 2011 - ETERNA
-
Upload
xogos-florais -
Category
Documents
-
view
281 -
download
5
description
Transcript of LIBRETO 2011 - ETERNA
XLII XOGOS FLORAIS – 29 de abril de 2011
Eterna
XLII XOGOS FLORAIS - 1 (2011)
astora ivina
Colexio
Fra
nc
isc
an
as
ESCRITO Y DIRIGIDO POR: Román Godás Ibáñez
XLII XOGOS FLORAIS – 29 de abril de 2011
Eterna
XLII XOGOS FLORAIS - 2 (2011)
astora ivina
Colexio
Fra
nc
isc
an
as
IDEA ORIGINAL: Román Godás Ibáñez (DEDICADO A DOS GRANDES EDUCADORES: Tina y Fidalgo, descansad en paz, maestros) y a quien me inspira y cuida cada día: María Esther, mi mujer. GRACIAS.
En A Seara, una tarde cualquiera de agosto de 2010…
DESCRIPCIÓN DE PERSONAJES:
MAESE PIERO - Viejo maestro, amante de la poesía.
FANFARRÓN - chistoso y superficial, amigo de lo chabacano.
POESÍA – bella dama melancólica, abatida por el olvido OTROS: ARCADIO: músico, virtuoso tañedor de guitarra española. CORO (cantantes + músicos)
MUSAS (bailarinas que acompañan y subrayan estéticamente momentos claves de la obra)
CRISPINA (muñeca autómata) VOZ EN OFF
DESCRIPCIÓN:
Voz cascada
Encorvado + bastón
Parecido al maestro “Valle-Inclán”
Sombrero
Distraído
Melancólico – abatido (nadie valora a la poesía y se siente culpable por ello)
Lenguaje arcaico, limitando con la rima de los siglos de oro.
DESCRIPCIÓN:
Voz chillona
Ágil
Parecido a un bufón medieval (ver imagen)
Superficial, picante y soez…
Pícaro
Aparenta estar siempre contento, hasta que se enamora y se da cuenta de la poca hondura que lo caracteriza
DESCRIPCIÓN:
No habla, sólo gesticula
Elegante
Discreta
Amable, gentil, dulce, tierna…
Emana sensibilidad por donde pasa…
Camina como si danzase…
Viste como una dama romántica, con capucha negra que la medio cubre a modo de luto por la tristeza que la embarga… (ver imagen)
XLII XOGOS FLORAIS – 29 de abril de 2011
Eterna
XLII XOGOS FLORAIS - 3 (2011)
astora ivina
Colexio
Fra
nc
isc
an
as
DRAMATIS PERSONAE:
MAESE PIERO: Xián Xosé Bobillo Bermejo FANFARRÓN: Julián Iglesias Fernández POESÍA: Belén Sotelo García MUSAS: Raquel Iglesias Meiriño & Ester Fernández Paredes CRISPINA: Raquel Iglesias Meiriño ARCADIO: José Antonio Blanco Santos CORO: María Álvarez, Víctor, Sara, Uxía y Tania VOZ EN OFF: María Blanco Pérez
ESCENOGRAFÍA – COORDINA: ROMÁN GODÁS PUPITRE ANTIGUO (izquierda p.v. espectador)
- lámpara antigua - libros + papeles + tintero + pluma…
ATRIL - lectura poetas (derecha p.v. espectador) BUTACA ANTIGUA PERCHERO CUADRO
ILUMINACIÓN
1. PUNTUAL REGULABLE (sobre pupitre) 2. LUZ REGULABLE (lámpara antigua de mesa) 3. PUNTUAL (centro escena) 4. PUNTUAL REGULABLE (sobre atril) 5. GENERAL REGULABLE (plantillas púrpura + verde - DANZA) + FULL (amarillo + rojo – REPRESENTACIÓN) 6. PASILLO (recortes) 7. PROSCENIO + ESCALERAS CENTRO (general claro FULL)
VÍDEOS PISTAS DE AUDIO PAUTAS DE ILUMINACIÓN
DIAPOSITIVAS
XLII XOGOS FLORAIS – 29 de abril de 2011
Eterna
XLII XOGOS FLORAIS - 4 (2011)
astora ivina
Colexio
Fra
nc
isc
an
as
ESCENA I VÍDEO 1: ENTRADA MAESE PIERO ILUMINACIÓN GENERAL soft / off cuando se ilumina pupitre PUPITRE soft con actor LÁMPARA DE MESA + FULL PUPITRE SIN QUE PIERDA ESENCIA LÁMPARA
Mientras aparece el actor, un anciano cansado (se suena, camina despacio…) Se encamina a su escritorio (iluminación cenital suave), se sienta, enciende el candil y se pone a discurrir… (aparece el título de la obra: ETERNA sobre la pantalla del fondo). El viejo maestro está triste porque su vida se acaba y no entiende cómo pudo haber llegado hasta aquí sin ser capaz de transmitir la verdad, la esencia de la belleza que vive en la poesía.
MAESE: Acudid, oh Musas, amigas, compañeras de fatigas… Asistid a este pobre viejo: desterrar la vulgaridad, aunque solo sea un momento y sentir que no estamos muertos… No es placer, es necesidad: es viento, es lluvia, es fuego… ¡Derramar todos mis secretos…! Y sentir que no estamos muertos… (escribe mientras aparecen las musas…, quienes le hacen quites de vez en cuando).
VÍDEO 2: ENTRADA MUSAS ILUMINACIÓN GENERAL DANZA soft conforme se vea la escena PUPITRE soft LÁMPARA soft
Aparecen las MUSAS, con una iluminación apropiada (suave), dando a entender quiénes son a través del baile. Se acompañará con diapos de fondo con la intención de predisponer al espectador ante una historia “casi” predecible, pero que resultará sorprendente.
Al cantar me puedo olvidar de todos los malos momentos, convertir ,en virtud , defectos. Desterrar la vulgaridad, aunque solo sea un momento, Y sentir que no estamos muertos . No es placer, es necesidad: es viento, es lluvia es fuego: Derramar todos mis secretos.. Y busqué en el fondo del mar, en las montañas y en el cielo
la manera de hacer realidad mis sueños. Encontré en el corazón el mapa de los sentimientos , Ya lo ves, no estaba tan lejos…. No es placer, es necesidad: es viento, es lluvia es fuego: Derramar todos mis secretos.. Esnifar los rayos del sol y descongelar el cerebro, Y sentir que no estamos muertos, Y sentir que no estamos muertos …
Tras el baile las musas se van. MAESE PIERO, solo, está descorazonado, sobre todo, porque siente que hoy en día sólo impera la superficialidad y lo chabacano.
2
1
2
XLII XOGOS FLORAIS – 29 de abril de 2011
Eterna
XLII XOGOS FLORAIS - 5 (2011)
astora ivina
Colexio
Fra
nc
isc
an
as
ILUMINACIÓN GENERAL REPRESENTACION full sin que pierdan esencia PUPITRE y LAMPARA
MAESE: Ay triste de mí… (lamentos), ¡ay infeliz! ¿Qué he hecho yo para merecer tal castigo? No encuentro
consuelo… Queridos amigos (se dirige al público). ¿saben por qué están ustedes ahí sentados…? (contundente, le cambia la voz) PARA ESCUCHAR PO-E-SÍ-A. ¡bah!, mas bien sé yo en qué lugar se halla la pobre desgraciada. (silencio mientras avanza torpemente por escena) Toda una vida dedicada, cuánta ilusión derrochada, ¿para qué?, si con dos sílabas insufribles, ¡el mundo VIBRA!
ILUMINACIÓN GENERAL REPRESENTACION SOFT CENITAL CENTRO
AUDIO 1 (wiki), mientras el anciano intenta, torpemente, burlarse de la musiquita en cuestión. MAESE: amado público, quien humildemente les habla ha sido maestro durante casi cincuenta años… Medio siglo intentando mostrar la belleza de la poesía (se emociona), su delicadeza, ternura, sensibilidad… (casi llora, se suena los mocos con escasa delicadeza)
ILUMINACIÓN GENERAL REPRESENTACION SOFT - DANZA PROSCENIO
AUDIO 2 Suena suave mientras MAESE declama El anciano avanza por escena lamentándose e
invoca a la POESÍA … Desciende a patio de butacas + ENTRAN MUSAS (ocupan escena)
Oh infinita llama del alma invisible, Oh dama en niebla envuelta y en rocío esculpida… Perdonad a este pobre anciano, por no haber sabido mostrar quién sois. ¿Dónde estáis?, oh amada POESÍA,
acudid, os lo ruego. No hay tiempo, la parca cruel me reclama y necesito leer en vuestros ojos quizá por última vez, la serenidad que se me escapa como fina arena entre mis dedos… (llora sentado en las escaleras de acceso a escenario + )
ILUMINACIÓN GENERAL REPRESENTACION – SOFT HASTA QUE LLEGUE MAESE: FULL CENITAL CENTRAL (POESÍA)
Sube al AUDIO 2 De pronto aparece POESÍA (A CENITAL): muda, queda, melancólica…, se pasea elegantemente por escena.
El viejo maestro parece que se anima al verla… MUSAS salen y MAESE le muestra al público quién es POESÍA. Sube de nuevo a escena.
MAESE: Mirad, qué bella… (emocionado, aproximándose tiernamente). Gracias, gracias (cogiéndole la mano)
Sabía que vendrías, oh amiga mía: POESÍA. (Se dirige a ella apasionadamente, empleando atributos de
belleza propios del amor cortés). Con esos ojos de mirada eterna, ese cabello fino como seda de ultramar, con esas manos nacaradas, suaves y tiernas como el beso de un niño. Permite, oh
3
4
5
XLII XOGOS FLORAIS – 29 de abril de 2011
Eterna
XLII XOGOS FLORAIS - 6 (2011)
astora ivina
Colexio
Fra
nc
isc
an
as
POESÍA, que abrace tu presencia sin intención de soltarla, si puede ser, ¡JAMÁS! Oh Gacela que recorres los montes ariscos de la soledad en las impenitentes noches repletas de inquietud, ayuda a este pobre anciano a sentir la belleza una vez más (melancólico). Tan solo… una vez más…
POESÍA sale de escena, mientras MAESE PIERO permanece admirando cómo desaparece su “adorada amiga”. Suspira…, se lamenta… Se dirige al público enfadado, pero consigo mismo como si se sintiese culpable. Reconoce que en los tiempos que corren, lo que de verdad interesa, no tiene nada que ver con la poesía.
MAESE: Ya está, se ha ido… Me siento tan triste… creo que no he logrado lo que con tanta pasión intenté desde joven… Soy un fracasado. Enseñar poesía hoy en día es más que difícil, yo diría: IMPOSIBLE. Lo probé todo, mas resultó inútil. Sí, fracasé… (abatido dirigiéndose a POESÍA vuelto hacia el lugar por el que salió de escena) ¡PERDÓNAME, AMIGA!
AUDIO 3 ILUMINACIÓN: GENERAL REPRESENTACION – FULL
De repente suena una música a tono con FANFARRÓN (alegre, rápida, muy rítmica) Aparece FANFARRÓN por el patio de
butacas bailando y saltando (¿malabares?), riendo y aullando. Sabe que todos lo quieren y se lo cree. Lo tiene asumido. Es un triunfador. Mientras, MAESE PIERO permanece en un segundo plano, reconociendo con el gesto lo que acaba de expresar al público: “¡ahí tenéis lo que queréis!”. El gracioso se encara con el anciano. Con los brazos en jarras le invita a bailar con él, pero el vejo maestro, enfadado, se zafa y sale de escena. Es entonces cuando el bufón aprovecha para dejar constancia al auditorio de lo que sabe hacer.
FANFARRÓN: (como un speaker de NBA) Buenas noches, amigos, bienvenidos al XLII Certamen de los
Juegos Florales. Yo sé qué es lo que queréis (se mofa): poesía de la buena, ¿eh?. Pues ahí va (tose fingidamente como buscando la seriedad que no posee y declama, sin recato y exagerando el gesto
buscando las risas del público) AUDIO 4
Ante todos se presenta el simpático Fanfarrón. No es insulto, es mi nombre, y mi oficio es de bufón. Hacer gracia y chiste de todo es lo que mejor sé hacer. Bailar, cantar, saltar, brincar y lo que sea menester. Me dijeron que nadie soy, mas nadie perfecto es. Es por ello que concluyo que perfecto vengo a ser. Pero, solo Dios es perfecto, dicen los sabios del pueblo. Por lo tanto, deduzco, amigos que también puedo ser yo Dios.
6
7
8
XLII XOGOS FLORAIS – 29 de abril de 2011
Eterna
XLII XOGOS FLORAIS - 7 (2011)
astora ivina
Colexio
Fra
nc
isc
an
as
Esta duda me embarga, de mi mente no la alejo, así que, de tanto pensar, para el trabajo:¡no tengo tiempo!. Y es que en los tiempos que corren, quienes trabajan, tiempo no tienen. Sin embargo, los vagos, disponen de todo el que quieren. Y como el tiempo es oro, a una conclusión hemos de llegar: Para ser rico, amigos míos, ¡¡¡no hay que trabajar!!!
(sube AUDIO 4)
ILUMINACIÓN GENERAL REPRESENTACION – SOFT HASTA QUE DESAPARECE POESÍA: FULL CENITAL CENTRAL (POESÍA)
Al final de su intervención aparece POESÍA (a cenital), melancólica, dolida por el éxito que arrastra tan vulgar exhibición… FANFARRÓN se queda absorto ante su presencia… Ella desaparece auxiliada por las MUSAS, quienes entran a escena para acabar llevándosela (consuelo, apoyo).
FANFARRÓN: (admirado) Pedazo de mujer, menuda hembra… ¡ay, ayayayayyyyy!, que se me ha roto algo
aquí dentro (señala hacia el pecho) Viejooooo (llama a MAESE), viejoooooooooo, acude presto, que creo que me va a dar algo si no averiguo quién es la ladrona que me acaba de secuestrar mi paz interior (movimiento soez explícito).
MAESE: (irónico, aparece con una sonrisa en los labios, porque sabe que el jovenzuelo soez nada tiene que hacer para
merecer tan bella dama. FANFARRÓN quiere saber quién es, le pregunta a MAESE PIERO, el cual admite conocerla, pero
se muestra reticente a hablarle de ella) ¿Sí, bestia de tiro? (con sorna) bruto mataversos, ¿qué quieres de este pobre ancianito? ¿por qué no te echas uno de esos bailes tan “estéticos” o declamas otra de tus “bellas” composiciones?
FANFARRÓN: (amigable) Venga, viej… (arrepentido), digo, venerable ancianillo,… (sumiso) ¿quién es ese
pivonazo que acaba de pasear su (gesto soez que detiene MAESE con una mirada inquisitorial), suuuu….., suuuu… (piensa, rebusca en su mermado vocabulario algo que decir que no sea ordinario) bonito ¿“palmito”? (hace la broma del ripio con gesto pedante, como si de un verso gongorino se tratase).
MAESE: (duro y dándole la espalda) La conozco, mas (regodeándose) “las perlas no han sido hechas para disfrute de los porcinos”. FANFARRÓN: (suspira) Ay, ayayayay (cara de moribundo) si vos supierais, maese PIERO, lo que sufro cuando me
enamoro… Por favor, anciano, deja el rencor a un lado (aparte: y la envidia – gesto chulesco auto
señalándose como si fuese el summum), y preséntamela, dime quién es (aumenta la velocidad y el tono se agria
a la par que el mensaje se vuelve chabacano), dónde vive, qué color le gusta más, qué prefiere: la salsa o el
9
10
XLII XOGOS FLORAIS – 29 de abril de 2011
Eterna
XLII XOGOS FLORAIS - 8 (2011)
astora ivina
Colexio
Fra
nc
isc
an
as
bacalao, en qué parte de la cama le gusta dormir, a qué huele por las mañanas, de qué color tiene… (el anciano, con los ojos como platos, se acerca y detiene al desaforado FANFARRÓN) … ¿las pupilas?
MAESE PIERO: (enfadado) ¡Calla, animal! No oses hablar así de (le cambia la voz y el gesto se dulcifica) la suma
belleza, no te atrevas ni a tocarla en sueños. Ella es LA POESÍA. FANFARRÓN: A mí, su nombre, me es in-ve-ro-sí-mi (enfatiza el silabeo como si de una palabra docta y sabia se
tratara), como si se llama Bertonila, si está buena, ya es suficiente MAESE: (enfadadísimo) Tú sí que eres in-ve-ro-sí-mil (desesperado se agarra la cabeza con ambas manos) El gracioso no se ha dado cuenta de su error gramatical, pero entiende que no va a lograr su propósito si no embauca al viejo, así que insiste procurando llevar a MAESE PIERO su terreno. FANFARRÓN (trae un reproductor de música y pone una melodía de fondo, se frota las manos y declama leyendo de un viejo y arrugado papel que trae en el bolsillo del jubón. Le pone pasión y ganas rozando lo ridículo. Mientras, el viejo lo mira entre malhumorado y enternecido por la ignorancia en la que vive sumido el joven)
AUDIO 5 ILUMINACIÓN
GENERAL REPRESENTACION – SOFT CENITAL CENTRAL (FANFARRÓN)
Ay, mísero de mí… ¡Ay infelice! ¿No es verdad, ángel de amor que en esta apartada orilla con cien cañones por banda todos los ríos van a dar al mar? Y, ¿no es acaso verdad…? ILUMINACIÓN GENERAL REPRESENTACION – FULL
MAESE PIERO: (muerto de la risa) ¡Calla!, ¡detente!, por Dios y por la Virgen, ¡no sigas!,… ¡animal! (ríe)
animalillo de tiro (cariñoso, recordando su esencia de maestro, acaricia el cogote al gracioso), qué poco sabes, qué capacidad para asesinar, destrozar y aniquilar los versos de los grandes… En fin, si de verdad
quieres conocer a la POESÍA, te ayudaré aparte: quizá sea mi última oportunidad de lograr que
sea conocida, he de aprovecharlo, lo necesito… FANFARRÓN se abraza con entusiasmo al viejo, quien retrocede ceremonioso y, con actitud de maestro de la vieja escuela, se mueve por escena con la grandilocuencia propia de quien maneja su disciplina. El gracioso, sentado en el suelo, escucha…
MAESE PIERO: Aprovechando que estamos en los XLII XOGOS FLORAIS te voy a invitar a formar parte de
esta aventura, pues POESÍA acude todos los años… Disfruta de esta oportunidad, mi caro amigo, si de verdad saber quién es, pretendes, no dejes de admirar cada segundo lo que aquí vieres. Debes esforzarte por aprender todo cuanto estoy dispuesto a enseñarte, es tu oportunidad de acercarte a ella sin que desaparezca en cuanto abras esa boca tan… (se calla arrepentido) poco enseñada. Además quizá sea mi última oportunidad para mostrar a alguien quién es POESÍA (enternecido, salen por un
lateral cogidos del brazo. FANFARRÓN, antes de desaparecer hace un quite gracioso al público).
XLII XOGOS FLORAIS – 29 de abril de 2011
Eterna
XLII XOGOS FLORAIS - 9 (2011)
astora ivina
Colexio
Fra
nc
isc
an
as
VÍDEO CORTE VOZ EN OFF
a) PROYECCIONES MIENTRAS AVANZA LA CORTE - Pasillo iluminado - Full en escena cuando accede dama/caballero
b) APOYO EN LA SUBIDA ESCALERA (MUSA: Ester) c) ENTREGA FLOR EN ESCENA (MUSA: Raquel) d) Voz en off - presentaciones CORTE (María Blanco)
ANTONIO FERREIRO DE AGUIAR Es el fin de una etapa, me despido de grandes amigos y de buenos profesores Todo en mí ahora es
agradecimiento… gracias por estos seis años de aprendizaje. A los doce años entré en esta
centro lleno de emoción, curiosidad, nerviosismo, pero a la vez alegría y entusiasmo. Todos y
cada uno de vosotros poseéis un toque especial y único que ha hecho de mí lo que soy y seré,
una persona divertida, valiente, sensata, agradable y sobre todo soñadora. Os recordaré
siempre, no sé si siendo físico, matemático, aún no lo sé, pero gracias a vuestra dedicación
podré permitirme llegar a la meta que me proponga. He culminado con éxito esta etapa de mi
vida, no me habéis decepcionado; mis padres me trajeron con ilusión y al cabo de unos años
noto el esmero y profesionalidad de todos. Habéis fortalecido mi corazón y mi espíritu, siempre
curioso de saber, conocer… Este colegio ha podido exprimir lo mejor de mi persona para
mostrárselo a todos, para compartirlo, para enseñar y seguir aprendiendo, para demostrarle al
mundo de lo que somos capaces y de lo que no, porque ahora me toca romper la burbuja en
donde he vivido todo este tiempo para formar parte de una sociedad que no es justa, pero poniendo mi esfuerzo
como siempre, podré marcar la diferencia.
ALBA MUÑOZ LÓPEZ Esto no es una despedida. Debería ser un hasta la vista que se tradujera en una cita obligada para volver a veros
dentro de unos años, eso sí, con una perspectiva distinta, la que ofrece el ir a la facultad de
filología, carrera que deseo hacer y a la que dentro de muy poco me enfrentaré. Podría entrar a
valorar con justicia lo que para mí han supuesto catorce años con vosotros. He aprendido
conceptos y teorías, pero sobre todo, habéis contribuido a conformar en mí un espíritu valiente
que acompañará todas mis acciones futuras, diferenciándome de otros. Estos últimos años han
sido un conjunto de sensaciones, experiencias e historias complejas, llenas de amigos de
alegría, llanto, esperanza, triunfos, derrotas, llena de gente que se encargó de hacer de mi
estancia aquí un tiempo inolvidable, un tiempo que dejó en mí múltiples enseñanzas. Pero creo
que mi mayor logro han sido mis compañeros, hemos convivido en la misma clase todos los días
y quiero deciros que sois maravillosos, es por todo esto que se me hace difícil decir simplemente
adiós porque ya erais para mí un estilo de vida y ahora está acabando…os llevaré dentro
siempre. Gracias…
XOSUÉ FERNÁNDEZ ÁLVAREZ Entré en el colegio con once años y a partir de ahí he aprendido muchas cosas que irán conmigo siempre: Con once
años aprendí que la sensación de miedo e incertidumbre cuando se es nuevo tiene solución. En
Divina Pastora encontré nuevos amigos y nuevos profesores que me ayudaron a valorar el
compañerismo y el trabajo. Viví esta situación con resignación y pronto le dimos la vuelta. Con
doce años aprendí a que pasar el tiempo con los amigos y la familia merece la pena. Que el
trabajo debe ser diario para que haya beneficio. Con trece años aprendí a valorar la generosidad,
a odiar la mentira, aprendí a ser amigo, a ser sincero, a respetar a los que me ayudan. Con
catorce años, aprendí a saber que los héroes son personas que hacen lo que se tiene que hacer
cuando debe ser hecho, sin importar las consecuencias. Con quince y dieciséis años supe a que el
mejor triunfo que puedo tener es el deseo de llamar a alguien “amigo”, que los exámenes
debemos estudiarlos al día y no la tarde anterior… que el profesor no me tiene manía…sólo quiere
ayudar. Ahora, con diecisiete, quiero deciros que vuestra ayuda ha surtido efecto, habéis hecho de mí un alumno
ilusionado. Gracias a todos
11 - CORTE
XLII XOGOS FLORAIS – 29 de abril de 2011
Eterna
XLII XOGOS FLORAIS - 10 (2011)
astora ivina
Colexio
Fra
nc
isc
an
as
NOEMÍ NIETO BLANCO Estas son las lecciones que me llevo…
- Que la humildad es una virtud maravillosa, casi inalcanzable pero no imposible.
- Que para llegar a la felicidad no importa lo que el mundo me ofrezca, sino lo que tú
puedas ofrecer, porque todo lo que se da viene de vuelta y ante todo sólo valen las buenas
obras.
- Que no hay nada gratis en la vida y debo ganármelo o merecerlo y que ser útil es mejor
que ser importante.
GRACIAS. Intentaré ser justa, pensar en los demás y dejar que mi corazón cumpla con su
deber, con vosotros he aprendido a valorar el amor. Me habéis educado con un fin y ahora
tengo ilusiones: quiero ser maestra o psicóloga, ofrecer a los demás lo que vosotros me
habéis dado. Muchas gracias
GUSTAVO SEPA VÁZQUEZ
Desde los tres años he convivido en este colegio, sois mi segundo hogar, gracias por vuestra
cercanía. Me habéis visto crecer, me habéis visto reír, llorar, me habéis regañado, y
corregido, ahora, impregnado de valores, admiro vuestro trabajo y lo que habéis hecho. Con
vosotros me he dado cuenta de lo fácil que es disfrutar la vida a diario y lo difícil que es darle
el valor verdadero, de lo fácil que es tropezar y lo difícil que es levantarse, he visto lo fácil que
es criticar a los demás y lo difícil que es mejorar uno mismo… Me enfrento a grandes
cambios, nuevos profesores, asignaturas y compañeros, será difícil llegar a la meta, pero no
temo a nada, porque la base para este nuevo comienzo ya está construida. He decidido
estudiar ingeniería industrial, una gran carrera, es lo que quiero y lucharé por ello. Gracias
por los buenos y malos momentos. Nunca os olvidéis de mí, porque yo nunca me olvidaré de
vosotros.
MARÍA GUTIERREZ ÁLVAREZ Hoy es un día especial... es un honor para mí ser la reina de los Juegos
Florales… es maravilloso estar aquí y formar parte de esto. Debo resumir
mi trayectoria en este colegio en pocas palabras….tarea difícil, son
quince años, para mí, toda una vida. En todos estos años habéis hecho
de mí una buena persona… pertenecer a grupos ANAMO y ser alumna
franciscana me llena de orgullo, conocí a grandes amigos gracias a
vosotros. Me habéis hecho divertida y alegre, soy feliz, me despido de
vosotros muy feliz… siempre estaréis en mi recuerdo… Mi vocación es
ser médico y ayudar a los que lo necesitan, vuestras palabras y lecciones
sobre la vida no han sido en vano… Sigamos en el camino, porque la vida
no termina aquí; la vida empieza ahora y me siento preparada gracias a
vosotros.
XLII XOGOS FLORAIS – 29 de abril de 2011
Eterna
XLII XOGOS FLORAIS - 11 (2011)
astora ivina
Colexio
Fra
nc
isc
an
as
ESCENA II
AUDIO 7 ILUMINACIÓN: GENERAL REPRESENTACION – FULL
Entran por este orden:
a) POESÍA + MUSAS b) MAESE c) FANDFARRÓN…, quienes saludan elegantemente a la CORTE. MAESE PIERO le besa la mano con una elegancia
espectacular, al gracioso ni lo mira a pesar de lo mucho que se hace notar fiel a su estilo chabacano. ELLA sale. FANFARRÓN quiere saber cómo acercarse a POESÍA. MAESE PIERO se frota las manos, ríe, es feliz… tiene una nueva oportunidad, única, especial…, quizá sea la última.
FANFARRÓN: (enamorado, nervioso) ¡Mi madre, qué mujer! (entorna los ojos), es que se me escapa la vida…
¡Ayyyyyyyy! (meloso, se acerca al anciano, que disfruta viéndolo en ese estado) Maese, Maesito…
(suplicante) ¡necesito tu ayuda!, a ti te deja que la toques - aparte: y el muy burro le besa la
mano, será garrulo. En mí, ni se fija… ¿qué puedo hacer, cómo lo hago, qué me pongo…? MAESE PIERO + MUSAS: Mira, Fanfarrón si quieres acercarte a POESÍA has de hacerlo con suavidad, sin
estridencias y con fe. Para ello, como primer paso, debes aprender a admirar la belleza. FANFARRÓN (entiende el mensaje del maestro como quedarse alelado ante las tías buenas de la CORTE. Les hace gestos que no
precisan explicación). ¡Vaya que si sé admirar la bellezaaaa! (dirigiéndose a una dama)
FANFARRÓN (con gafas de sol): Anda bonita, sé buena, corazón, y dame un beso, que al precio que está la carne yo me conformo con eso. MAESE PIERO + MUSAS: (escandalizado corre a salvar a la dama del gracioso) Santo Dios, no me seas panarra.
¿Cómo he podido yo meterme en este jardín? Fanfarrón, la manera correcta es admirar la belleza simple de lo cotidiano, detenerse en las pequeñas cosas y contarlas con suavidad, para disfrutar, a través del lenguaje, de la belleza que nos rodea. Para que lo entiendas he traído para esta primera lección, un ejemplo que ilustrará lo que te quiero contar (saca de uno de los cajones de su escritorio un
vinilo y le explica a FANFARRÓN que es uno de los postreros recuerdos que conserva de su esposa fallecida: VIOLETA) Escucha atentamente, este disco me lo regaló VIOLETA (enternecido, mientras FANFARRÓN se sienta en
escaño y MUSAS a pie de CORTE), mi mujer… Falleció hace tiempo… (nostálgico). Le encantaba bailar esta canción. Siempre me decía que (hace memoria y sonríe mientras imita el gracejo de VIOLETA)
“Yo ya soy rica, PIERO: lo que más vale en el mundo no se compra con dinero. Así pues, yo me conformo, vida mía, con tu amor y mi te quiero”.
… De lo otro ná de ná, ¡pobrica mía! (hace gesto de falta de dinero). En fin (se repone), escucha esta canción. Ya verás qué belleza de letra y de melodía. Atiende al calor de las voces (entusiasmado). ¡Bueno!, ¡basta! (resuelto) Vamos a ello. (Pone el disco y se sienta con reverencia, mira al suelo. Se emociona. En
un momento dado se levanta y baila solo)
12
XLII XOGOS FLORAIS – 29 de abril de 2011
Eterna
XLII XOGOS FLORAIS - 12 (2011)
astora ivina
Colexio
Fra
nc
isc
an
as
ILUMINACIÓN GENERAL REPRESENTACION FULL CENITAL CENTRAL (MAESE PIERO) + GENERAL SOFT
VÍDEO 3: VIOLETA
ILUMINACIÓN:GENERAL REPRESENTACION FULL
FANFARRON: Ay, MAESE, yo creo que tengo, tengo… (dice esto mientras rebusca en sus bolsillos en busca de algo,
saca un MP3) ¡Lo encontré! (serio) Yo también tengo una canción para ti (hace como si lo enchufara a un
altavoz mientras MAESE asiente). Ya verá como te gusta. Esta canción me recuerda a una bella dama que conocí hace un par de veranos (hace gestos que indican que la moza era guapa).
MAESE PIERO: veamos, veamos…
AUDIO 8 ILUMINACIÓN GENERAL REPRESENTACION FULL CENITAL CENTRAL (FANFARRÓN) + GENERAL SOFT
ASEREJÉ (Las Ketchup) Mira lo que se avecina a la vuelta de la esquina viene Diego rumbeando. con la luna en las pupilas y su traje agua marina van restos de contrabando. Y donde más no cabe un alma allí mete a darse caña poseído por el ritmo ragatanga y el DJ que lo conoce toca el himno de las doce para Diego la canción más deseada y la baila!!! y la goza!! y la cantaaaaaaaa!!!
Aserejé ja de je de jebe tu de jebere seibiunouva majavi an de bugui an de güididípi Aserejé ja de je de jebe tu de jebere seibiunouva majavi an de bugui an de güididípi Aserejé ja de je de jebe tu de jebere seibiunouva majavi an de bugui an de güididípi
ILUMINACIÓN: GENERAL REPRESENTACION FULL
MAESE PIERO: (descorazonado, moviendo la cabeza de un lado a otro, como no dando crédito) Querido y alocado joven, te advierto que la belleza está, existe, mas tienes que aprender a verla… (Fanfarrón asiente
compungido, se arrepiente porque sabe que el único modo de llegar a POESÍA es a través de las enseñanzas del
anciano maestro). ¡Anda, FANFARRÓN, acércate…! Estamos en los XLII Juegos Florales y, cómo no, hay poesía, por lo tanto: belleza. Fíjate en los tres poetas de trece años (1º ESO) que a continuación declamarán un verso (se dirige al público mientras sale de escena del brazo del gracioso: les dejo con ellos).
13
14
15
MUSAS huyen
XLII XOGOS FLORAIS – 29 de abril de 2011
Eterna
XLII XOGOS FLORAIS - 13 (2011)
astora ivina
Colexio
Fra
nc
isc
an
as
ILUMINACIÓN GENERAL REPRESENTACION SOFT CENITAL ATRIL (POETAS)
VOZ EN OFF + proyecciones con poeta
AUDIO 9 - 1º A: REBECA FERNÁNDEZ LÓPEZ
A MIÑA HABITACIÓN
No palacio de ouro
que é a miña habitación canto soño, risa, paixón, agarda en cada caixón.
Mil historias, aventuras e penas
que desde pequena compartín con ela a miña almofada
sempre calada coñece segredos de todas as fadas.
Na alfombra máxica, lonxe voaba
cando o vento sopraba e a miña alma soñaba.
En tardes de estudo os xoguetes mudos
agardando teimudos na mesa de madeira na que escribía
aprendín ciencia, ortografía e a escribir poesía
16
XLII XOGOS FLORAIS – 29 de abril de 2011
Eterna
XLII XOGOS FLORAIS - 14 (2011)
astora ivina
Colexio
Fra
nc
isc
an
as
AUDIO 10 - 1º B: PATRICIA GONZÁLEZ FERNÁNDEZ
O INVERNO
Xa chega o inverno
o vinte e un de decembro. ¿Como o imos preparar?
Pois nada mal.
Abrigos, bufandas e luvas teremos que sacar,
do armario nos que os temos gardados dende o verán.
Moitos nenos dirán:
¡A neve ten que chegar! Pero eu sempre penso: ¿Poderase iso acadar?
No inverno chega o Nadal,
algo máis que preparar O Belén e a árbore de Nadal
e o nacemento de Xesús celebrar.
Todo preparado, listo, está, para o inverno xa.
Pero ten coidado co frío que fará, Xa que ti un arrefrío collerás.
AUDIO 11 - 1º C: KELLY POUSA VELOSO MIÑA NAI
A túa imaxe na miña mente quere aparecer,
cal o alba sair no amencer. Os teus ollos verdes a miña mente queren ver, cando só consigo os meus recordos recorrer.
Penso en ti constantemente, e ti pensas en min,
pero non soporto a idea, de estar lonxe de ti. Cando comezas a falar, e eu a escoitar,
a túa voz soa igual, que unha caracola de mar.
Meu amor é máis forte ca un furacán, por nada do mundo vouno cambiar.
Eu sempre estarei coa miña nai e, ela sempre comigo estará.
Cando estou soa, triste ou teño morriña,
ela sempre virá comigo axiña. Ela, un sol moi quente. Ela, meu amor ardente.
17
18
XLII XOGOS FLORAIS – 29 de abril de 2011
Eterna
XLII XOGOS FLORAIS - 15 (2011)
astora ivina
Colexio
Fra
nc
isc
an
as
ESCENA III
AUDIO 12 (HASTA QUE SALE POESÍA DE ESCENA)
ILUMINACIÓN GENERAL REPRESENTACION - DANZA SOFT CENITAL CENTRAL (POESÍA + MAESE PIERO)
MAESE PIERO entra en escena con POESÍA del brazo Las MUSAS danzan mientras suena audio, luego desaparecen. POESÍA, en silencio, escucha atentamente lo que su viejo amigo le cuenta…
MAESE PIERO: (preocupado) Si tú supieses, POESÍA, lo difícil que me está resultando enseñar a este bufón… La ilusión me acompaña, pero en ocasiones, más de las que querría, me deshincho ante las bufonadas de Fanfarrón… Pretendo mostrarle tu verdadera esencia: la belleza, la exquisitez, la armonía… en una palabra: lo que tú representas para mí. Pero él no ve más allá de lo que tiene ante sí, los árboles le impiden ver el bosque. ELLA asiente complacida y le da un beso en la frente/mejilla agradeciéndole su cariño e infundiéndole ánimo. Se despiden (SALE POESÍA – OFF AUDIO).
ILUMINACIÓN: GENERAL REPRESENTACION FULL
Entra FANFARRÓN a escena. Viene con una guitarra. El anciano maestro sonríe y le agradece la buena disposición, pues es lo que le había mandado traer…
MAESE PIERO: (condescendiente) Muy bien, Fanfarrón, muy bien… Parece que vamos progresando. (ante los
gestos AC/DC del bufón con la guitarra, el anciano se apresta a recoger el instrumento). Veo que has traído lo que te encomendé y te estarás preguntando “para qué”. Querido amigo, otra cosa que debes aprender para acercarte a POESÍA es el RITMO. Para ello es menester que conozcas a un viejo compañero de fatigas, es un virtuoso de la guitarra. Las cuerdas, entre sus manos, vibran con tal plenitud que parece que hablaran… Con él todo parece distinto, la belleza se hace presente, más palpable (se
emociona), las notas te acarician (el gracioso escucha atentamente). ARCADIO, ven y ayúdame a mostrar a este joven qué es el ritmo en la poesía (Se asoma a un lateral)
Aparece ARCADIO, quien pone melodía a una declamación “espontánea”, pero muy bella, hecha por el viejo, el cual declamará desde escena y proscenio señalando el referente de su mensaje. (ARCADIO empieza la melodía de acompañamiento) + Fanfarrón escucha en una esquina de escena. Aparecen las MUSAS, quienes con gestos elegantes acompañan la declamación de MAESE.
19
20
XLII XOGOS FLORAIS – 29 de abril de 2011
Eterna
XLII XOGOS FLORAIS - 16 (2011)
astora ivina
Colexio
Fra
nc
isc
an
as
ILUMINACIÓN GENERAL REPRESENTACION SOFT CENITAL PUPITRE (ARCADIO) CENITAL CENTRAL PROSCENIO
MAESE PIERO: Tarde de poesía, vespertina alegría… (desciende a PROSCENIO y señala) Un padre, una madre, un hermano, quizá un amigo: El cariño vive libre sin cerrojos ni postigos para abrazar y besar, aplaudir y gozar con nuestros seres queridos. Luces y sombras, miedos y esperanzas. Es la vida misma y lo que tememos o anhelamos en nuestras humanas andanzas. Melodías de ensueño en una tarde de calma: Bálsamo para el oído,
paz para nuestras almas. (se inclina saludando al público, ya desde escena e
indicando el final. Las MUSAS se sientan en un lateral. Están a gusto)
ILUMINACIÓN: GENERAL REPRESENTACION FULL
ARCADIO finaliza el acompañamiento instrumental) + aplausos: MAESE PIERO vuelve a saludar, POESÍA asoma en escena para aplaudir a su vez al viejo y luego desaparece.
FANFARRÓN: (aplaude entusiasmado) Me ha gustado, me ha gustado quiero intentarlo yo, (tímido) ¿puedo? MAESE PIERO: (contento) ¡Naturalmente! De eso se trata: de que sientas la belleza. ARCADIO te ayudará.
Déjate llevar, busca temas cotidianos, observa, siente y que el verso fluya… ELLA, si lo haces bien, te recompensará con su presencia.
FANFARRÓN (lo intenta resulta desastroso, pues, aun cuando empieza bien, imitando al maestro, acaba convirtiendo la declamación en una rumba chusca).
21
22
XLII XOGOS FLORAIS – 29 de abril de 2011
Eterna
XLII XOGOS FLORAIS - 17 (2011)
astora ivina
Colexio
Fra
nc
isc
an
as
ILUMINACIÓN GENERAL REPRESENTACION SOFT CENITAL PUPITRE (ARCADIO) CENITAL CENTRAL
ARCADIO empieza la melodía de acompañamiento) + MAESE PIERO escucha en una esquina de escena. En un principio aparecen las MUSAS, quienes huirán despavoridas cuando la cosa empieza a variar de tono.
Tarde de poesía, vespertina alegría… (…)
(Empieza a dar palmas y ARCADIO obedece sumiso; Fanfarrón acompaña la rumbita con gestos soeces)
Un caracol con los cuernos al sol. Corre que te pillo Marisol. Ven, acércate, ya verás qué bien lo vamos a pasar tú y yo. Para ti seré un guerrero del amor, no lo dudes más y ven pa`ca prueba de mis labios todo su sabor y disfrutarás un mogollón Un caracol con los cuernos al sol. Corre que te pillo Marisol. Ven, acércate, ya verás qué bien lo vamos a pasar tú y yo.
(El bufón se fija en MAESE PIERO y dándose cuenta de que algo no está bien, decide acabar como empezó: corta a
ARCADIO y le hace retomar la sueva melodía inicial…)
Tarde de poesía, vespertina alegría… (se inclina imitando a su maestro e indicando el final)
Fanfarrón mira temeroso a MAESE PIERO, quien mueve la cabeza negando. El gracioso se entristece y suspira desconsolado.
ANIMA A LA GENTE A CANTAR
23
24
25
XLII XOGOS FLORAIS – 29 de abril de 2011
Eterna
XLII XOGOS FLORAIS - 18 (2011)
astora ivina
Colexio
Fra
nc
isc
an
as
ILUMINACIÓN GENERAL REPRESENTACION FULL
MAESE PIERO: (despide cortésmente al virtuoso…, agarra del brazo a FANFARRÓN y, con cariño se dirige al bufón) No
confundas la risotada con la belleza, en fin, todo llegará, amigo, a su tiempo… - aparte: les dejo
con los poetas de 2º ESO (salen de escena). VOZ EN OFF + proyecciones con poeta ILUMINACIÓN GENERAL REPRESENTACION SOFT CENITAL ATRIL (POETAS)
AUDIO 13 - 2º A: ALBA BALTAR JANEIRO
LA TRISTEZA
Una noche de Septiembre
luna llena y oscuridad total, en una casa humilde
a una chica se oye llorar.
Nadie sabe su nombre pero escrito en su mirada está,
quizá sea Paula o Andrea pero yo creo que es Soledad.
Sentada en una silla piensa como conseguir su felicidad,
como poder sustituir, algo a lo que se le llama llorar.
Puede estar así por amor,
o quizá sea un problema familiar. Pero sea lo que sea
no me gusta verla llorar.
La noche se acabó y el día amaneció,
Soledad sigue llorando sentada la luna y el sol la han visto llorar.
26
XLII XOGOS FLORAIS – 29 de abril de 2011
Eterna
XLII XOGOS FLORAIS - 19 (2011)
astora ivina
Colexio
Fra
nc
isc
an
as
AUDIO 14 - 2º B: PAULA LÓPEZ ROO
LA VIDA
Murmullos de emociones
y experiencias vividas. Un susurro de recuerdos perfectos
y recuerdos sin consuelo.
Alegría del triunfo, llanto perdido,
risas sin fin, amargura de la derrota.
Búsqueda de uno mismo buceando en tu interior
para encontrar, la felicidad.
¿Se puede definir la vida? Yo, lo he intentado
y me he dado cuenta de que la vida es . . .
AUDIO 15 – 2º ESO C: CARLOS SEOANE MARTÍNEZ
SOFÍA
Son sus ojos, su sonrisa,
la suavidad de sus manos.
Es su voz, es su alegría,
la inocencia de sus años.
Cada día nos despierta con la sonrisa en sus labios, con la inocencia y ternura
nos ofrece sus regalos: dibujos, canciones
de princesas y payasos, papelitos de colores
cajitas con grandes lazos.
Ella es Sofía.
27
28
XLII XOGOS FLORAIS – 29 de abril de 2011
Eterna
XLII XOGOS FLORAIS - 20 (2011)
astora ivina
Colexio
Fra
nc
isc
an
as
ESCENA IV
ILUMINACIÓN GENERAL REPRESENTACION SOFT CENITAL CENTRAL (FANFARRÓN)
FANFARRÓN: (aparece en escena nervioso + sincero) Vale, lo voy pillando, no se piensen ustedes. Sé que soy más
burdo que lavarse los dientes con una escobilla de váter, pero siento que quiero cambiar. Reconozco mis dificultades, pero quiero que sepan que lo voy a intentar con todas mis ganas (simpático) Creo que me he enamorado…
ILUMINACIÓN: GENERAL REPRESENTACION FULL
MAESE PIERO (animado): Hola, amigo Fanfarrón, te traigo una sorpresa: la clase de hoy va encaminada a
potenciar la SEN-SI-BI-LI-DAD. Es por ello que he traído conmigo a una amiga mía, se llama: CRISPINA. Se trata de un regalo que me hicieron hace muchos años en una escuela en la que trabajé. Resulta que era un pueblo de relojeros y todos me construyeron esta joya, verás… (Bate las
palmas un par de veces)
AUDIO 16
Un grupo de “ayudantes” mete en escena un carrito con una muñecona autómata: CRISPINA, la dejan en medio de la escena y
salen. MAESE PIERO: (didáctico, se dirige al bufón) Ahora, has de fijarte bien en ella. Aparentemente es un ser
metálico, frío e insensible. Observa (le muestra un casco que incorpora un cable que lo une a la autómata), este casco lleva incorporado un dispositivo de tecnología punta (recalca). Es capaz de reproducir los pensamientos en imágenes (señala a la pantalla. Mientras habla, MAESE PIERO da cuerda a la muñeca). Siéntate, observa y no pierdas detalle… Tenemos entre manos una maravilla Anda MUSA, ven aquí y mostrémosle a este… (pausa cómica), a ÉSTE…, qué es la sensibilidad.
ILUMINACIÓN GENERAL REPRESENTACION SOFT CENITAL CENTRAL (CRISPINA)
VÍDEO 4: MANOS DIVERTIDAS MUSA + CRISPINA dramatizan la canción en dos planos haciéndole ver al gracioso lo bello que puede resultar cuando se pretende buscar el sentimiento y la ternura con algo tan común como las manos. Una vez acabada la actuación de la muñeca el maestro llama invita a FANFARRÓN a ponerse el casco.
ILUMINACIÓN: GENERAL REPRESENTACION FULL
MAESE PIERO: ¿Te ha gustado? FANFARRÓN: Pues sí, la verdad. Esto creo que sí lo voy a hacer bien
29
30
30
XLII XOGOS FLORAIS – 29 de abril de 2011
Eterna
XLII XOGOS FLORAIS - 21 (2011)
astora ivina
Colexio
Fra
nc
isc
an
as
MAESE PIERO: (cariñoso y expectante) Pues, ¡hale, hale… demuéstramelo! ILUMINACIÓN GENERAL REPRESENTACION SOFT CENITAL CENTRAL (CRISPINA)
VÍDEO 5: FANFARRÓN El vídeo muestra lo que realmente pasa por la cabeza de FANFARRÓN: acaba cayendo en la grosería de gestos obscenos y de poco gusto. CRISPINA se desmelena, la MUSA huye despavorida y MAESE PIERO se desespera… ,quien, enfadado, lo echa de escena a empellones.
ILUMINACIÓN: GENERAL REPRESENTACION FULL
MAESE PIERO: ¡anda desgraciado!, cuánto ruido hay en tu cabeza… Anden, saquen a CRISPINA de este
escenario y llévenla directamente al taller… Les dejo a todos ustedes (se dirige al público) con los poetas de 3º ESO
VOZ EN OFF + proyecciones con poeta ILUMINACIÓN GENERAL REPRESENTACION SOFT CENITAL ATRIL (POETAS)
AUDIO 17 - 3º A: ELENA BANGUESES FERNÁNDEZ
PERSONALIDAD AUSENTE
Solía viajar de mundo en mundo nunca encontró pues su camino
todo para él era aventura todo nuevo…
Refugiaba a su tristeza ocultando su desdicha
todo lo que él sufría no era más que una condena.
Aparentaba gran talante de talla caballerosa
con su mirada destrozaba a la gacela más hermosa. Solo cuando su ira florecía
dejaba su gran fachada a un lado abandonaba pues la calma haciendo daño a cada paso.
Entre sollozos pedía que todo fuera sueño en el que él se riera
de lo que ya no podía ser dueño.
31
30
XLII XOGOS FLORAIS – 29 de abril de 2011
Eterna
XLII XOGOS FLORAIS - 22 (2011)
astora ivina
Colexio
Fra
nc
isc
an
as
AUDIO 18 - 3º B: ALBA EIREY PUMAR
VIDA, FUGAZ INSTANTE
Pensado, pasan por mi mente ideas.
Como un rayo en la oscura noche, Como una estrella, fugaz en el firmamento.
Estando sola,
pienso que pasará después, después de la vida, al llegar la muerte.
Creemos que todo lo sabemos, que solo hay blanco y negro,
cielo e infierno.
Nuestra vida acaba en puntos suspensivos.
Entonces digo: Para qué guardar las forma... Para qué los buenos modos…
¿Para llegar a algo sin siquiera tu misma compañía?
No te quedes desolado, no pienses en lo que has perdido
ni en lo que podrías haber ganado. Aprovecha cada minuto,
Tú y los tuyos.
No dejes escapar las oportunidades de la vida y piensa que siempre alguien te guía.
32
XLII XOGOS FLORAIS – 29 de abril de 2011
Eterna
XLII XOGOS FLORAIS - 23 (2011)
astora ivina
Colexio
Fra
nc
isc
an
as
AUDIO 19 - 3º C: MARÍA VÁZQUEZ REZA
GRACIAS AMIGA
Cada preciado segundo quedará atesorado eternamente en mí.
Nunca muchas palabras hemos necesitado pues solo con mirarnos mil cosas decimos.
Seguiré riendo contigo cada vez que tú lo hagas
y cuando tu tristeza te sobrepase lloraremos juntas.
Siempre ha sido así desde nuestra infancia.
Ha habido momentos de debilidad, en los que parecía que nos distanciábamos.
Pero hay algo que hace
que esto solo sea un instante.
Y eso querida amiga es la amistad.
Gracias por hacerme ver mis debilidades y errores a tiempo.
Gracias por hacerme ver que aquello que me angustia
no tiene importancia.
Gracias por la emoción que sientes en estos momentos
al reconocerte en mis palabras.
Gracias amiga
33
XLII XOGOS FLORAIS – 29 de abril de 2011
Eterna
XLII XOGOS FLORAIS - 24 (2011)
astora ivina
Colexio
Fra
nc
isc
an
as
ESCENA V
ILUMINACIÓN GENERAL REPRESENTACION SOFT CENITAL CENTRAL (MAESE PIERO)
MAESE PIERO: (monologa desesperado, empieza a temer que su misión resulta poco menos que imposible) Esto no es
posible, ¡no lo es! Creo que no hay modo alguno de hacer entrar en razón a ese bufón descerebrado (llora ruidosamente).
Entra POESÍA y lo abraza tiernamente por detrás, él se deja querer… Entonces inician un baile sereno en el centro de la escena (vals), donde se percibe el cariño mutuo que se profesan…
VÍDEO 6: VALS MAESE + POESÍA
Una vez acabado el baile…
MAESE PIERO: (nuevamente convencido de lo sublime de su objetivo) Siento que no puedo más, pero no dejaré de luchar, no permitiré que el cansancio y la desazón me inciten a abandonar la sublime obra de darte a conocer, amada POESÍA, no quiere ofenderte más, no dudes de mí… Seguiré intentándolo. (Ella lo besa en la mejilla y se va…)
AUDIO 20 ILUMINACIÓN: GENERAL REPRESENTACION FULL FANFARRÓN: (celoso, aparece en escena moviéndose de forma exageradamente sexual) Vaya con el vejestorio, qué…,
¿acaso vuesa merced y la damita tenéis algo que yo no sepa? Mirad al “venerable” maestro enrollándose con mi (…), con mi… (señala ridículo hacia el lugar por donde desapareció POESÍA).
MAESE PIERO: (escandalizado) No seas ridículo… (cómico) ¿Estás celoso, bufoncillo? ¿celoso de un pobre y caduco anciano? Mi relación con POESÍA es cordial a la par que íntima, pero ABSOLUTAMENTE CASTA. FANFARRÓN: (arrepentido) Lo siento, maestro, lo cierto es que empiezo a estar harto de mí mismo y de mi incompetencia. Te ruego que, por favor, no me abandones. Ten paciencia y ayúdame… (desesperado) No puedo dormir, se me aparece en sueños, casi no como, apenas me lavo (se huele
los sobacos…) En fin… MAESE PIERO: (enternecido) No te dejaré, bufoncillo, aunque te prevengo, ya pocas naves me quedan para embarcar y voy
a emplear la última. Tengo unos buenos amigos que, creo, te pueden ayudar a entender… Proceden de una lejana tierra donde se transmiten las historias cantando. Los integrantes de este coro singular han viajado con la intención de que escuches lo que te vienen a contar y, según dicen, resulta infalible cuando quieren enseñar qué es la belleza a sus hijos. Fanfarrón, siéntate cómodamente y déjate llevar. (Al público) Con todos ustedes tengo el inmenso placer de presentarles al coro de RÓSENA, inigualables voces con historias repletas de sensaciones (se sienta
junto al gracioso en un lateral).
34
34
35
36
XLII XOGOS FLORAIS – 29 de abril de 2011
Eterna
XLII XOGOS FLORAIS - 25 (2011)
astora ivina
Colexio
Fra
nc
isc
an
as
ILUMINACIÓN GENERAL REPRESENTACION SOFT CENITAL PUPITRE (ARCADIO) CENITAL CENTRAL (CANTANTE)
El coro interpretará un par de canciones. El propio CORO introduce cada una de ellas leyendo previamente fragmentos de la letra. ¿Aparecerán ocasionalmente POESÍA + musas? Una vez acabado el repertorio, MAESE PIERO despide al coro.
ILUMINACIÓN: GENERAL REPRESENTACION FULL
MAESE PIERO: (agradecido) Gracias por el arte que demostráis cada vez que cantáis, gracias por la sensibilidad, la belleza… GRACIAS. FANFARRÓN: (abatido) Ni que lo diga, maestro, qué bonito… MAESE PIERO (emocionado, percibe una intensidad manifiesta en su tristeza y se compadece. Lo abraza y el bufón, enternecido, se deja llevar. Salen).
VOZ EN OFF + proyecciones con poeta ILUMINACIÓN GENERAL REPRESENTACION SOFT CENITAL ATRIL (POETAS)
AUDIO 21 - 4º A: VÍCTOR MARCOS RODRÍGUEZ
OLIMPUS
Noite fría No cumio do monte
Terra espesa No outeiro do monte.
Lágrimas ó abismo Caían e caían
Ás de Icaro Que te levan de volta á realidade
Ollada ó pasado
Recordo ós segmentos Guitarra pagá
Dende o ceo ata a casa.
Alma ó olimpo Fogar dos deuses Lágrimas o tararo Fogar dos meses
Nadando contracorrente
No mar do destino Daste conta
De que es moi fino. Pensas en ti
Sentes ós demais Mordedes as estrelas
E xa non volves xamais
39
37 – Tal como eres
38 – Tú eres mi canción
XLII XOGOS FLORAIS – 29 de abril de 2011
Eterna
XLII XOGOS FLORAIS - 26 (2011)
astora ivina
Colexio
Fra
nc
isc
an
as
AUDIO 22 - 4º B: AIDA GONZÁLEZ VÁZQUEZ
ÁS DE BOLBORETA
Unha ventá aberta,
nada fora, só o mar… Observa a escena a bolboreta,
Reprime ansias de voar.
O medo, a incerteza e a mediocridade causan pesar
Pobre bolboretiña parva, Ninguén te ensinou a voar
Tes diante o teu futuro,
tantas ganas de que chegue xa…
Non esquezas vivir o presente, non todo é soñar e soñar.
Agarda que non hai présa,
o mundo segue a xirar, toma o teu tempo, pequena,
que o bo está por chegar.
Do medo nace o valor, da esperanza, a alegría,
Bate as ás, pequena, voa, que só vas vivir un día…
AUDIO 23 - 4º C: ELENA SARDIÑA TEJADA
A NOSA TERRA, O NOSO FOGAR
Vivimos todos nesta terra todos xuntos coidemos dela, esta terra é o noso refuxo, esta terra é o noso fogar,
e dende hai moitos anos a estamos a maltratar.
Aínda que non o pareza temos a mellor mansión.
O entorno e a riqueza para todos sin distinción.
A nosa terra non é de usar e tirar,
non vai cos nosos tempos, temos que reflexionar e cambiar
para que o noso planeta podamos conservar.
Vivimos todos nesta terra todos xuntos coidemos dela, esta terra é o noso refuxo, esta terra é o noso fogar,
e dende hai moitos anos a estamos a maltratar.
A naturaza é xenerosa , danos todo o que precisamos
para vivir e ser felices, e as veces a estragamos.
Esta terra é o futuro
para todas as xeracións, fagámola aínda máis fermosa
Para os que veñan despois de nós.
40
41
XLII XOGOS FLORAIS – 29 de abril de 2011
Eterna
XLII XOGOS FLORAIS - 27 (2011)
astora ivina
Colexio
Fra
nc
isc
an
as
ESCENA VI
ILUMINACIÓN GENERAL REPRESENTACION SOFT CENITAL PUPITRE (FANFARRÓN)
Entra FANFARRÓN solo, TODO PERMANECE EN SILENCIO. Se sienta al viejo escritorio de MAESE PIERO, enciende la luz
con intención de escribir algo, se agarra la cabeza, se desespera… Sufre…
AUDIO 24 Suena esta dulce melodía, mientras aparecen POESÍA + MUSAS por el patio de butacas. Miran al bufón desde la
distancia (se percibe tristeza, parece que POESÍA quiere ir hacia él, pero las MUSAS se la llevan convencida tras decirle algo al oído). Se van. Él las ve desaparecer y suspira, da un puñetazo en el escritorio y se tapa la cara con las manos (fuera audio).
Desesperado, FANFARRÓN se levanta nervioso y vocifera suplicando a ARCADIO que aparezca.
FANFARRÓN: (excitado) ¡No puedo más! Estoy tan harto de la tontería… ARCADIOOOOO, por favor, ven
acá, amigo. Necesito tu ayuda (mientras aparecen los músicos, avanza a boca de escena, preparándose para cantar.
ILUMINACIÓN GENERAL REPRESENTACION SOFT CENITAL PUPITRE (ARCADIO) CENITAL CENTRO (FANFARRÓN)
VÍDEO 7: CERCA DE LAS VÍAS Hay días que parece que nunca se va a apagar el sol Y otros son más tristes que una despedida en la estación. Es igual que nuestra vida que cuando todo va bien, un día tuerces una esquina y te tuerces tú también. Esa telaraña que cuelga en mi habitación, no la quito, no hace nada, solo ocupa su rincón. Yo he crecido cerca de las vías y por eso sé, que la tristeza y la alegría viajan en el mismo tren. Quieres ver el mundo: ¡mira, está debajo de tus pies! Con el paso de los años nada es como yo soñé, si no cierras bien los ojos muchas cosas no se ven. No le tengo miedo al diablo, no ves que no puedo arder, no hay más fuego en el infierno del que hay dentro de mi piel. Todo lo malo y lo bueno caben dentro de un papel. Quieres ver el mundo: ¡mira, está debajo de tus pies!
Cuando acaba la interpretación, aparece POESÍA por detrás de él y se abrazan… (permanecen estáticos mientras
entra en escena MAESE PIERO, quien, con lágrimas de viejo feliz, aplaude a su pupilo. Se dirige al público acerca de lo sencillo que es acercarse a la belleza desde la poesía y los invita a todos a sumarse a través de los poemas de BAC.)
42
43
XLII XOGOS FLORAIS – 29 de abril de 2011
Eterna
XLII XOGOS FLORAIS - 28 (2011)
astora ivina
Colexio
Fra
nc
isc
an
as
MAESE PIERO: (emocionado se dirige al público) Ya está…, no le pido más oportunidades a la vida… gracias por esta última en la que, a pesar de las adversidades he podido ayudar al muchacho. La belleza de la poesía está al alcance de todos, no permitáis que la comodidad, la vergüenza o el temor os impidan aproximaros a ELLA, pues, sencillamente, vosotros os lo perdéis… Con todos ustedes, los poemas de bachillerato (se gira y sale) VOZ EN OFF + proyecciones con poeta
ILUMINACIÓN GENERAL REPRESENTACION SOFT CENITAL ATRIL (POETAS)
AUDIO 25 - 1º BAC. A: SARA VELASCO MARTÍNEZ
SUEÑOS
Combinación delicada de los ingredientes más complejos,
cabizbajos, rotundos, agresivos e intolerables, enormes granitos de las más bellas carcajadas,
pequeños y misteriosos mundos de fantasía.
Combinación de simples pensamientos al azar, constantes, presentes, distintos, lejanos, inmediatas reminiscencias del día a día,
inolvidables recuerdos de un pasado.
Combinación de canciones con moraleja, amistades, familia, relaciones, amores, diminuto toque de experiencias vividas,
gran aportación de la personalidad nunca vista.
Combinación de las más astutas estrategias, miedo, obsesión, locura, diferencia,
explotación de los recursos malgastados, ascendencia al estado puro de la imaginación.
Dulce y agradable sensación acumulada,
imágenes caprichosas alborotadas cada noche, faltos de sentido y respeto alguno,
siempre presentes, tus queridos SUEÑOS.
44
XLII XOGOS FLORAIS – 29 de abril de 2011
Eterna
XLII XOGOS FLORAIS - 29 (2011)
astora ivina
Colexio
Fra
nc
isc
an
as
AUDIO 26 - 1º BAC. B: REYES LÓPEZ HERNÁNDEZ
MIEDO
Sueño que nunca despierto y, si llego a despertar,
quiero salir con el hada de mi jardín de cristal.
Quiero llevarme al lucero que ilumina mis desvelos,
y también la margarita que sabe decir “quizás”.
Tengo miedo…, sí, miedo
al espacio que separa lo vivido de lo nuevo.
Debo disfrutar paseando,
muy paciente, lentamente, paso a paso.
Y siempre con mi mochila
repleta de melodías, de cadencias en los versos,
de esperanzas no perdidas…
Con mi corazón latiendo cual rítmica poesía
a la llegada del alba que dé a luz mi nueva vida.
45
XLII XOGOS FLORAIS – 29 de abril de 2011
Eterna
XLII XOGOS FLORAIS - 30 (2011)
astora ivina
Colexio
Fra
nc
isc
an
as
AUDIO 27 - 2º BAC. A: ANAIS TORRES CASAS
SOMOS O QUE SOMOS
Eu son, de cando en vez, unha cunca con chocolate quentiño.
Outras veces son as follas que empurra o vento coa brusquidade no outono.
Tamén son a choiva que mollou aquel día
que xa non queremos recordar. Son ese sorriso
que me mostras sempre que a miña intensa mirada
cho pide a berros, que non se escoitan noutro lugar
que non sexa a (i)alma. Eu son o latexo impaciente do corazón dos namorados.
Sendo a auga, o vento, e o teu sorriso,
son tamén o lume da túa mirada, e o da miña,
e o das nosas cando se xuntan. E serei, se mo pides, a aperta máis forte
e sincera que poidas imaxinar. Serei a lúa que acompañe
as túas noites en vela. E, serei, se me deixas,
os teus beizos cando se atopen cos meus.
46
XLII XOGOS FLORAIS – 29 de abril de 2011
Eterna
XLII XOGOS FLORAIS - 31 (2011)
astora ivina
Colexio
Fra
nc
isc
an
as
AUDIO 28 - 2º BAC. B: NOEMI DOPAZO GONZÁLEZ
XOGO DE AMOR
Comezou cando os teus ollos nerviosos se ancoraron nas miñas pupilas.
Continuou cando decidimos amarnos lonxe do resto do mundo.
Rematou cando matamos pouco a pouco
cada gota de esperanza. Era coma un xogo
do que os dous sabiamos as regras.
Tirabamos os dados o noso próximo movemento, arriscabamos as nosas fichas ao esperarnos o un ó outro.
Apostei por ti e defraudáchesme,
aproveitaches o meu despiste e roubáchesme todas as miñas cartas
cando non miraba.
Que extraña forza superior decide quen se namora de quen? A min dixéronme que é un xene,
coma o de ter os ollos azuis.
E creo que,aínda que o mundo se dividise agora mesmo
en miles de pequenos mundiños con distintas realidades
ti e mais eu teriámonos
amado igual en cada unha delas. Aínda que quizáis nalgunha
Eu non tería perdido esta partida.
47
XLII XOGOS FLORAIS – 29 de abril de 2011
Eterna
XLII XOGOS FLORAIS - 32 (2011)
astora ivina
Colexio
Fra
nc
isc
an
as
ESCENA VII – ENTREGA DE PREMIOS
AUDIO 29 ILUMINACIÓN GENERAL REPRESENTACION SOFT – AL ENTRAR PREMIADO: FULL CENITAL ATRIL (PRESENTADORES)
A cargo de POESÍA y FANFARRÓN … (las MUSAS acogen a los premiados y entregan las flores y premios de forma alterna).
PREMIOS DE PINTURA
POESÍA: El cartel promocionador de este año ha sido realizado por cortesía de Cristina Leis Martínez, ex-alumna del colegio. Gracias por tu trabajo y recibe un fuerte aplauso que llegue hasta Madrid, donde estás estudiando.Y ahora, querido público, ha llegado el momento de conocer a los premiados por su buen hacer en el concurso de carteles anunciadores de estos 42º Juegos Florales: FANFARRÓN:
1º PREMIO DIGITAL: JULIÁN REY PÉREZ (4º ESO B). Entrega el premio DOÑA Mª CARMEN DÍAZ RIVAS, Jefa del Departamento de Tecnología.
POESÍA:
1º PREMIO TRADICIONAL: ___________________________. Hace entrega del premio DOÑA Mª ROSA CAPORALE SCARFONI. Jefa del Departamento de Plástica.
FANFARRÓN:
ACCÉSIT: ____________________________. Entrega el premio DOÑA ANA RIVEIRO MOUZO. Profesora de Arte. POESÍA:
ACCÉSIT: ________________________________. Entrega o premio DON SERGIO MASCAREÑAS CID. Profesor de Química, Física y Matemáticas.
FANFARRÓN:
ACCÉSIT: ________________________________. Hace entrega del premio DOÑA Mª JOSÉ ÁLVAREZ MONDELO, profesora de Biología.
POESÍA:
ACCÉSIT: ____________________________________. Entrega el premio FRANCISCO FORMOSO CALVO, profesor de Educación Física.
48
49
50
51
52
53
54
XLII XOGOS FLORAIS – 29 de abril de 2011
Eterna
XLII XOGOS FLORAIS - 33 (2011)
astora ivina
Colexio
Fra
nc
isc
an
as
PREMIOS LITERARIOS FANFARRÓN: Tras una ardua y laboriosa deliberación por parte de los miembros del jurado, el fallo de los premios poéticos se resuelve de la siguiente manera:
CATEGORÍA ESO
POESÍA: 3º PREMIO de 1º ESO es para PATRICIA GONZÁLEZ FERNÁNDEZ, DE 1º ESO B, con su poema O INVERNO. Lo entrega ANTONIO FERREIRO, caballero acompañante. FANFARRÓN: 2º PREMIO de 1º ESO le corresponde a KELLY POUSA VELOSO, DE 1º ESO C, con el poema titulado A MIÑA NAI. Hace entrega del premio Mª NOEMÍ NIETO, dama de honor de la Reina. POESÍA: 1º PREMIO de 1º ESO otorgado a REBECA FERNÁNDEZ LÓPEZ, DE 1º ESO A, con el poema A MIÑA HABITACIÓN. LO entrega XOSUÉ FERNÁNDEZ, caballero acompañante. FANFARRÓN: 3º PREMIO de 2º ESO es para ALBA BALTAR JANEIRO, DE 2º ESO A, con su creación titulada LA TRISTEZA. Hace entrega del premio ALBA MUÑOZ, dama de honra de la Reina. POESÍA: 2º PREMIO de 2º ESO lo recibe CARLOS SEOANE MARTÍNEZ, DE 2º ESO C, con el poema SOFÍA. Lo entrega GUSTAVO SEPA, caballero acompañante. FANFARRÓN: 1º PREMIO de 2º ESO ha sido concedido a PAULA LÒPEZ ROO, DE 2º ESO B, con su poema titulado LA VIDA. Hace entrega del premio DON ANTONIO FERRO, presidente del A.N.P.A del colegio. POESÍA: 3º PREMIO de 3º ESO es para MARÍA VÁZQUEZ REZA, DE 3º ESO C, con el poema GRACIAS, AMIGA. Lo entrega DOÑA ESTRELLA CRESPO, miembro del jurado. FANFARRÓN: 2º PREMIO de 3º ESO ha sido otorgado a ALBA EIREY PUMAR, DE 3º ESO B, autora del poema VIDA, FUGAZ INSTANTE. Hace entrega del premio DON ÁLVARO LEIS, Jefe del Departamento de Inglés. POESÍA: 1º PREMIO correspondiente a 3º ESO es para ELENA BANGUESES FERNÁNDEZ, DE 3º ESO A, con el poema PERSONALIDAD AUSENTE. Lo entrega DOÑA MARÍA JOSÉ FERNÁNDEZ, coordinadora de Educación infantil. FANFARRÓN: 3º PREMIO de 4º ESO es para VÍCTOR MARCOS RODRÍGUEZ, DE 4º ESO A, con su poema titulado OLYMPUS. Hace entrega del premio DON JOSÉ ANTONIO AGUDO, coordinador de Educación Primaria. POESÍA: 2º PREMIO de 4º ESO ha sido otorgado a ELENA SARDIÑA TEJADA, DE 4º ESO C, autora de A NOSA TERRA, O NOSO FOGAR. Entrega el premio DOÑA ÁNGELA CHACHERO, representante de la titularidad del centro. FANFARRÓN: 1º PREMIO de 4º ESO ha sido concedido a AIDA GONZÁLEZ VÁZQUEZ, DE 4º ESO B, autora del poema titulado ÁS DE BOLBORETA. Hace entrega del premio DON JOSÉ ANTONIO ÁLVAREZ, Jefe de los departamentos de Filosofía y Religión.
55
XLII XOGOS FLORAIS – 29 de abril de 2011
Eterna
XLII XOGOS FLORAIS - 34 (2011)
astora ivina
Colexio
Fra
nc
isc
an
as
CATEGORÍA BACHILLERATO
POESÍA: 4º PREMIO de BAC. – le ha sido otorgado a REYES LÓPEZ HERNÁNDEZ, de 1º BAC. B, con su poema titulado MIEDO. Hace entrega del premio DON JUAN RIVERO, presidente del jurado. FANFARRÓN: 3º PREMIO de BAC. – es para SARA VELASCO MARTÍNEZ, de 1º BAC. A, autora del poema SUEÑOS. Entrega el premio DOÑA MARÍA JOSÉ CASTRO, Jefa de Estudios del colegio. POESÍA: 2º PREMIO de BAC. – ha sido concedido a NOEMI DOPAZO GONZÁLEZ, de 2º BAC. B, con el poema titulado XOGO DE AMOR. Entrega el premio DON JUAN LUIS RODRÍGUEZ, Director del colegio. FANFARRÓN: 1º PREMIO de BAC. es para ANAIS TORRES CASAS de 2º BAC. A, autora del poema titulado SOMOS O QUE SOMOS. Hace entrega del premio MARÍA GUTIÉRREZ, la Reina. POESÍA: Un fuerte aplauso a todos por su magnífico trabajo y por hacernos disfrutar de una tarde de belleza, sensibilidad y ternura. Gracias.
XLII XOGOS FLORAIS – 29 de abril de 2011
Eterna
XLII XOGOS FLORAIS - 35 (2011)
astora ivina
Colexio
Fra
nc
isc
an
as
ESCENA VIII – DESPEDIDA
ILUMINACIÓN: GENERAL REPRESENTACION FULL
Entra MAESE PIERO, quien cantará una canción a/con FANFARRÓN + CORO, que pretende resumir la pieza entera…
(adaptación de la canción de Loquillo + Jhonny Halliday – Cruzando el Paraíso)
MAESE PIERO: (sereno, pero su aspecto preludia que algo intenso va a ocurrir) Una vez más ante ustedes, sí, una vez
más…, pero MUY ESPECIAL. Por favor, ¿ARCADIO? (entran el músico y su CORO. Mientras se disponen, el
maestro continúa). ¿FANFARRÓN? (entra el bufón, más serio, aun cuando le hace un quite simpático a su maestro,
aparece de la mano de POESÍA. Las MUSAS los acompañan) Sed todos bienvenidos, por favor (se dirige a su
pupilo), siéntate y escucha…, tengo algo que decirte. (Todos se acomodan estéticamente, mientras MAESE
PIERO avanza a boca para cantar). Iluminación atenuada para músicos y cenital-frontal para MAESE.
ILUMINACIÓN GENERAL REPRESENTACION SOFT CENITAL PUPITRE (ARCADIO + CORO) CENITRAL CENTRO (MAESE PIERO)
Es tan fácil dar sin pensar en uno mismo, vayas a donde vayas encontrarás espejismos. Somos tan iguales y a la vista tan distintos, yo bajando a los infiernos y tú cruzando el paraíso… PARA TI LA VIDA QUE TE LLEVA, PARA MÍ LA VIDA QUE ME QUEDA. TENÍAS TANTO QUE APRENDER Y YO TANTO POR DEMOSTRAR: POR UN INSTANTE, LA ETERNIDAD.
Nada permanece, todo se desvanece, sé que no puedo quedarme, trataré de no engañarme. Siempre es cuestión de tiempo llegar al precipicio, yo bajando a los infiernos y tú cruzando el paraíso… PARA TI LA VIDA QUE TE LLEVA, PARA MÍ LA VIDA QUE ME QUEDA. TENÍAS TANTO QUE APRENDER Y YO TANTO POR DEMOSTRAR: POR UN INSTANTE, LA ETERNIDAD. PARA TI LA VIDA QUE TE LLEVA, PARA MÍ LA VIDA QUE ME QUEDA. TENÍAS TANTO QUE APRENDER Y YO TANTO POR DEMOSTRAR: POR UN INSTANTE: LA ETERNIDAD.
Antes de finalizar la canción (el CORO sostiene la melodía), el maestro desaparece por ¿un lateral? (fuera iluminación
paulatinamente), ha de entenderse que se trata de un adiós definitivo, ya que entiende que su discípulo ya está preparado.
NEGRO
56
57
58
XLII XOGOS FLORAIS – 29 de abril de 2011
Eterna
XLII XOGOS FLORAIS - 36 (2011)
astora ivina
Colexio
Fra
nc
isc
an
as
DESPEDIDA DE ACTORES: AUDIO 30 Voz en off: presenta a los participantes en el espectáculo, por el siguiente orden:
¡Hola a todos! Ha llegado el triste momento de la despedida amigos, todo lo bueno llega a su fin... muchísimas gracias por vuestra atención, ha sido un auténtico placer. Gracias también a todos cuantos han contribuido a que hoy podamos estar aquí haciendo esto que tanto nos gusta y tantísimo significa para nuestro colegio. Como patrocinadores hemos contado con la inestimable cooperación de la Asociación de Madres y Padres del Colegio; La Caixa y su necesaria aportación para que el espectáculo salga adelante y a todos cuantos habéis aportado vuestro granito de arena. GRACIAS. Pero no podemos irnos sin antes conocer al elenco de actores que han hecho realidad el espectáculo de este año: En primer lugar como VOZ EN OFF tenemos a la alegre, simpática y siempre sonriente María Blanco, o sea....YO. En el papel de ARCADIO nuestro joven y atractivo profesor José Antonio Blanco. Como MÚSICOS, nuestros artistas melódicos Víctor Marcos y Sara Fernández. Como CORO, las maravillosas, simpáticas y geniales María, Uxía y Tania. En el papel de MUSAS las dulces y adorables Raquel Iglesias y Ester Fernández. El personaje de POESÍA ha sido encarnado por la bella y encantadora Belén Sotelo. Como FANFARRÓN... el inquieto, travieso y divertido Julián Iglesias. Y finalmente, en el papel de MAESE PIERO nuestro polifacético, artista, el genial Xián Xosé Bobillo.
¡¡Gracias a todos por vuestra presencia y hasta siempre… !!
TELÓN DEFINITIVO
FIN
59