Ipuin Bilduma 2010 B

Euskara

BIHOTZ GAZTEA IKASTOLA

Ipuin Bilduma

2009-2010

DBH 1B

Bihotz Gaztea Ikastola

2009-2010

2

Ipuin Bilduma

DBH 1B

3

AURKIBIDEA:

Unai Alonso Amesgaiztoa

Katia Alor Hobe nire anai-arrebarekin ondo eramatea

Irune Alvarez Sara eta maitagarrien mundua

Asier Azpitarte Iñigo eta Irati

Carla Bañales Dragoia eta inurria

Jonan Bilbao Michael

Saioa Caballero Ikastolako munstroak

Sergio Casado Arratoien gosea

Jon Ander Cayon Etxe misteriotsua

Patricia Enríquez Amets bati jarraituz

Irantzu Ferrer Pixka bat es mucho

Alazne Garaizabal Geronimia Wilton

Gorka García Auzoko hiltzailea

Jonathan Ingelmo Etxe misteriotsua

Endika Jiménez Etxe sorgindua

Ainize Junquera Amets bat, amets gaizto baten gainean

Aritz Eder Laseka Gordon inspektorea

Noelia Martín Sinestezina

Zuriñe Prieto Altxor misteriotsua

Eneko Varela Banpiroaren gaztelua

Egoitz Vázquez Martin eta dragoia

Aitziber Velado Arielen abentura handia


2009-2010

4

Ipuin Bilduma

DBH 1B

5

Unairentzat, ipuin berdinak gustatzen zaizkigulako.

Gustatuko zaizu.

Amesgaiztoa

Bazen behin 18 urteko Unai deituriko mutiko bat. Asko gustatzen

zitzaion goizetan futbolean jolastea. Esan behar dugu zaila

egiten zitzaiola jolastea ileak ez ziolako ikusten uzten; gainera,

erraz ikusten da jatea gustuko zuela eta horregatik ez zuen

korrika askorik egiten. Baina berak orduan, egunero bezala,

makinatxoa hartu eta hain gogoko zuen telebista ikusten zuen;

hori bai, bere janaririk gustukoena jaten zuen: bitartean: limoi

izozkia. Unaik lagunez aparte bazuen izugarrizko etsai bat. Beste

garai batzuetara bidaiatzeko Unaik zuen erloju magikoa nahi


2009-2010

6

zuena: Gil zuen izena eta zuhaitz baten altuera zuen; gainera,

neska asko zituen bere atzetik. Bere bizitza osoa eman zuen

erlojuaren atzetik eta gauza berriak asmatzen. Gil nekatuta

zegoen eta erabaki bat hartu zuen....

Unai goizeko partidutik etxera zihoala bere aurrean zegoen

gizonaz susmatzen hasi baino lehen, gizonak poltsa handi batean

sartu eta kotxe baten barruan ipini zuen.

Unaik beldurtuta bere poltsikoan zuen aiztoa hartu eta poltsa

zulatzen saiatu zen baina ez zuen ezer lortu. Bat-batean autoa

gelditu zen eta gizon baten oihuak entzun zituen. Berak bazekien

nor zen eta orduan... ziztada bat eman zioten lokarturik utzita.

Modu honetan minutu batzuk geroago, ohe batean utzi zuten

etzanda eta Gilek beldurrezko

amets batean sartu zuen Unai.

Ikastola ilun batean zegoen

soinu arraroak entzuten zituen

eta bere ikastolako andereñoak

bera hiltzen saiatzen ziren

ezer lortu gabe noski.

Ipuin Bilduma

DBH 1B

7

Baina erlojua kentzea saila zen torlojuak materia arraro batez

zeuden sortuta eta bazekitenez ez zeukatela denborarik, Gilek

ametsean sartzeko eta Unai hiltzeko erabakia hartu zuen.

Ametsean zeudela, borrokatzeko Gilek andereñoak hartu zituen;

Unaik, ordea, ez zeukan inor eta bazekien bizitza jokatzen zuela.

Korrika atera zen eta armairu batean ezkutatu zen bi orduz.

Armairua handia zen eta harri baten sendotasuna zuen baina ez

zekien kamerak zituela. Gilek eta lagunek ikusi zituztenean, zera

pentsatu zuten: Unai harrapatuko zutela. Baina momentu hartan

leku horretan bururatu zitzaion bizitza salbatuko zitzaion ideia:

bere buruan zegoen ametsean nahi zuena egin ahal zuen

berarekin.

Orduan bere telebistan

ikusten zituen heroiak

agertzea eskatu eta han

agertu ziren. Berak pozik

borrokatzeko ordua zela

esan zuen eta horra abiatu

zen. Pasabide luze eta itxi batean aurkitu ziren bi taldeak eta

hor inoiz ikusi den borrokarik handiena gertatu zen. Borrokan


2009-2010

8

andereñoak eta Unairen lagunak

zeuden mahaiak botata, aulkiak

apurtuta eta dena erreta. Azkenean

Unai altxatu zuten; bere bila zegoen

polizia leku guztietan arakatu eta

gero. Unai pozik bizi izan zen baina

Gil hil zen arte egon zen kartzelan.

Espero dut zuk irakurtzen duzunean nik bezainbeste gustuko

izatea.

Ipuin Bilduma

DBH 1B

9

Alazne eta Ikerrentzat.

Bihotz-bihotzez espero dut gogoko izatea. Besarkada bat.

Hobe nire anai-arrebarekin ondo eramatea

Han zegoen Alazne, 9 urteko neskato bat. Betiko moduan bere

logelan lasai-lasai jolasten... Bere ile luze horixka ukitzen.

Panpina berria maitagarri bat zen eta berarekin hauts batzuk

poltsa polit batean sartuta zeuden. Umea bere begi urdinekin

hautsei begira zegoen. Berak fantasia asko zeukan; magiazko

gauzak gustatzen zitzaizkion. Bere lagunekin beti jolasten zuen

horrelako gauzekin.


2009-2010

10

Atea zabaldu zen. Mutiko ile marroiduna agertu zen. Begi

distiratsuz Alazneren panpina berria begiratu zuen.

ALAZNEREN ANAIA ZEN!

Zer egiten duzu hemen? Ni nago jolasten. Joan oraintxe

bertan -esan zuen haserre bere arrebak.

Ez naiz joango, jaja, zer da hori?

Nire panpina maitagarria da Barbiek ateratako berriena.

Begira hauts batzuk etortzen dira -esan zuen Alaznek.

Bere anaiak 8 urte zeuzkan eta beti bere arreba izorratzen

zegoen. Iker deitzen zen.

Eman hori -esan zuen

Ikerrek panpina

apurtzen.

Ala, apurtu didazu.

Esango diot amari.

Seguru hauts hauek

botatzen baditut

konponduko dela

Ipuin Bilduma

DBH 1B

11

Di-da batean ... Panpina benetako bihurtu zen! Umeak aho zabalik

geratu ziren.

Kaixo umeak. Nire izena Zafiria da. Hauts magiko horiek

bota eta gero, benetako hada bihurtu naiz.

Aaaaaaaaaaaaaaa! Nire panpina berriak hitz egiten du.

Honek amets bat izan behar du -esan zuen Alaznek urduri.

Zer nahi duzu gugandik?

Nire mezua hauxe da: ez bazarete ondo portatzen edo ez

baduzue eztabaida bukatzen... amets gaiztoen mundura

bidaliko zaituztet.

Horrela desagertu zen hada. Baina neska eta mutila jarraitu

ziren eztabaidan. Logelaren leihotik txori handi beltz bat agertu

zen.

Ez zarete ondo portatu beraz amets gaiztoen mundura

joango zarete zigortuta -esan zuen txoriak.

Umeak beldurtuta zeuden; ez zekiten zer egin. Ez zekiten

zergatik agertu zen maitagarria; ez zekiten ezer... Denbora pasa

ondoren...


2009-2010

12

Heldu gara...- txoriak esan omen zuen.

Dena oso itsusia zen; beldurra ematen zuen... usain txarra zeukan

eta burezurrak zeuden. Urrutian gaztelu harrigarri bat zegoen.

Beldur naiz Iker -urduri eta beldurtuta esan zuen Alaznek.

Ni ere bai.

Han zegoen panpina eta hauxe esan zuen:

Ez didazue kasu egin; hortaz, zigor txiki bat jasoko duzue.

Etxera joan nahi baduzue, frogak pasa behar dituzue biok

batera toki desberdinetatik pasatzen: sorginenak,ogroenak,

trollena … Eta ia azkena nire mundua izango da

Maitagarrien mundua! Hori pasa gero, amets gaiztoen

munduaren erreginarengana joango zarete toki

desberdinetara joateko...tori mapa hau eta hara joateko

nire maskota Eldest utziko dizuet ,txori magikoa da.

Anai-arreba lehenengo tokira joan ziren: Sorginenak

Zein itsusia den dena. Begiratu han etxetxo bat dago

joango gara horra? -galdetu zuen Alaznek.

Ipuin Bilduma

DBH 1B

13

Niri beldurra ematen dit baina bale...

Etxearen atea ukitu zuten. Emakume oso itsusia agertu zen:

sudur handiduna eta sagar bat jaten, eskuan erratz bat zeukala:

Alania, Zenida, etorri bisita daukagula, pasatu neska...ez

eduki beldurrik.

Ez, eskerrik asko, bakarrik etorri gara froga bat egitera... -

esan zuen Alaznek.

Beste bi sorgin etorri ziren: bat polita zen baina bestea ez

hainbeste.

Frogak...bai, bai, pasa,

pasa. Txokolatea egin

dut -esan zuen sorgin

itsusiak

Eskerrik asko... Baina

presa galanta

daukagu -Ikerrek

beldurtuta.


2009-2010

14

Itsusia naiz, gaiztoa naiz, erratzarekin hegan egiten dut,

magian profesionala naiz, umeak gustatzen zaizkit lodi

daudenean...Ba al dakizu nor naizen?

Iker, erantzuna sorgina da, ezta? -galdetu zion Alaznek

Ikerri baxu.

Bai

Sorgina zara! -esan zuten batera

Bai, hori naiz muahaha...

Bapatean Zafiria agertu zen:

Oso ondo! Froga pasatu duzue. Etxera sartzeko

proposamena arbuiatu duzue eta asmakizuna ondo egin

duzue.

Eldest, ogroen tokira eraman, mesedez.-agindu zuen

Ikerrek.

Bost minutu pasa ziren eta ogroen tokian zeuden. Ez zekiten zer

egin. Ogroen mundua berdea zen; kea zeukan eta usain arraroa

zeukan. Ogro batzuk agertu ziren:

Kaixo, gizon, etorri gara froga bat egitera...

Ipuin Bilduma

DBH 1B

15

Kaixo. Neskatoa eta mutikoa? Ongi! Asmakizun batzuk

egingo dizkizuet. Asmatzen ez badituzue biak jango

zaituztet, ongi?

Ez, ez, ni ez ditut egingo asmakizunak! -esan zuen Ikerrek.

Hauek dira: Denek dakite irekitzen baina inork ez daki

ixten zer da?

Minutu bat pasatu zen eta biek esan zuten:

Arrautza!

Oso ondo.

Pasatu trollen tokira. Eldestek eraman zituen umeak. Beldur

handia ematen zuen halako tokia:

ETORRI DIRA UME BATZUK! ZER EGITEN DUTE HEMEN!

-esan zuen troll batek.

Kaixo,kaixo. Mesedez ez jan txikiak gara...-esan zuen urduri

Alaznek. Bakarrik frogak batzuk egin nahi ditugu etxera

bueltatzeko:


2009-2010

16

Akerrak adarrak okerrak ditu, adarrak okerrak akerrak

ditu, adarrak akerrak okerrak ditu, okerrak adarrak

akerrak ditu. Errepikatu hori biak batera 5 alditan.

Errepikatu zuten eta txarto egin zuten...

Oso txarto! Ez duzue gainditu baina..Ongi pasatu

Eldestek eraman zituen Erreginaren gaztelura. Hori bai zen

polita; arrosa kolorekoa eta dena usain onez blai.

Zuek Alazne eta Iker

zarete bai ala bai? -esan

zuen erreginak. Ni Wendy

naiz. Hona etorri zarete

zigor baten moduan biok

egoteko batera eta

ikusteko nola maite duzue

elkar. Espero dut ez bueltatzea hona zigorragatik eta

espero dut ikustea berriro baina beste mundu batean:

goxokien munduan -esan zuen erreginak.

Ipuin Bilduma

DBH 1B

17

Kaixo, Wendy. Ni nagusiki nire arrebari barkamenak eskatu

nahi dizkiot berarekin txarto portatzeagatik eta bere

panpina berria apurtzeagatik.

Wendy, eskatu nahi nizkioke Zafirari , barkamenak kasu ez

egiteagatik eta Ikerri ere bai.

Horrela etxera bueltatu ziren biak. Besarkada bat eman zioten

elkarri eta ama sartu zen esaten:

Zein ondo moldatzen zarete orain, ezta?


2009-2010

18

Zuretzat, Oihane.

Bihotz-bihotzez.

Sara eta maitagarrien mundua

Sara bederatzi urteko neska bat da, normal normala,

bitxikeriarik ez duena. Begien kolorea belarra bezalakoa da eta

ile beltza du, beltz beltza. Sudur txikia dauka eta azala oso leuna

eta zuria. Bere aita eta amarekin bizi da, Santurtziko herrian.

Etxe handi batean, oso polita. Katu bat dauka, Txirula deitzen

dena, zuri zuria eta begi urdinekin. Lagun asko ditu eta Bihotz

Gaztea ikastolara joaten da, han irakasle oso onak eta majoak

daude baina jenio oso txarrarekin ere bai.

Ipuin Bilduma

DBH 1B

19

Baina deskribapenak utzi eta… Goazen historia kontatzera!

Gaua da. Sara bere ohe txikian dago, lo hartu gabe oraindik. Bere

logelan, isiltasuna eta iluntasuna nabari dira. Ohetik altxa, argia

piztu eta bere klaseko motxila dagoen tokirantz doa. Motxila

irekitzen du eta irakurtzen dagoen liburua, Maitagarrien mundua

izenekoa ateratzen du motxilatik. Motxila itxi egiten du eta

bere oherantz doa berriro, irakurtzera. Ohean etzan eta liburua

irekitzen du, irakurtzen hasten da.

Hamar minutu eta gero, bat-batean, kolpe batzuk entzuten ditu

leiho aldetik. “Nire irudimena izango da” pentsatzen du. Baina ez

da bere irudimena, leiho atzean, maitagarri txiki bat, harri txiki

batzuk botatzen ari da, Sara esnatu nahian.

Sara leihorantz doa, irekitzen du eta maitagarria aurkitzen du.

Maitagarriak ile horia dauka eta traje

arrosa janzten du eta hegoak arrosak

ditu; polit polita da.

Zu nor zara? -galdetzen dio.

Xina deitzen naiz eta zu, Sara zara, ezta?

Sarak baietz esaten du buruarekin.


2009-2010

20

Etorri behar duzu nire mundura -esaten dio maitagarriak.

Zergatik? -galdetzen du Sarak, ezer ulertu gabe.

Nire erregina hil zorian dago eta zuk bere sendagaia bilatu

behar diozu, eta hori egiteko, basorantz joan behar duzu

nirekin.

Eta zer dago basoan?

Momentu horretan maitagarriak serio jartzen da eta esaten du:

Gauza oso arriskutsuak.

Sarak ez du ezer esaten eta orduan,

maitagarriak txistu egiten du eta

bat-batean, zaldi zuri hegodun bat agertzen

da bere aurrean.

Hau Fris da, nire mundura eramango gaitu -esaten du

maitagarriak.

Sara eta maitagarriak zaldiaren gainean jartzen dira. Gau oso

bat ematen dute maitagarrien mundura heltzeko. Maitagarrien

mundua berde berdea da, lore asko eta animalia asko daude,

Ipuin Bilduma

DBH 1B

21

unikornioak ere bai daude eta dragoiak zeruan hegan. Azkenean,

gaztelu altu bat ikusten dute, dorre altuekin.

Fris, gazteluaren atearen aurrean gelditzen da eta Sara eta

maitagarria zaldiaren sorbaldatik jaitsi eta aterantz doaz. Xinak

atea jotzen du eta atea irekitzen da bera bakarrik. Gaztelu

handian sartzen dira, eta Xinak, erreginaren logelarantz

eramaten du Sara.

Sartu -esaten dio atea irekitzen duen bitartean.

Gure neska, logela handian sartzen da.

Erregina ohe handian dago etzanda,

esnatuta, keinu bat egiten dio etortzeko

Sarari. Bera erreginaren alboan kokatzen da,

aulki batean eserita. Orain, ondo ikusi ahal du

erregina, oso polita da, ile luzea eta horia du eta bera baino

altuagoa, maitagarri bat izan arren.

Kaixo -hasten da esaten erregina. Zu Sara zara, ezta?

Bai.

Erreginak eztulka hasten da, oso gaixorik dago eta.


2009-2010

22

Zure beharra dut -esaten du eztulka dagoen bitartean.

Badakit.

Basora joan behar zara nire sendagaia bilatzera, kontuz

ibili, arriskuak daude eta.

Momentu horretan, erreginak, lo hartzen du. Sarak ez daki zer

egin, ez du ulertzen zergatik hartu duen bat-batean lo erreginak.

Altxatzen da eserlekutik eta aterantz doa. Irekitzen du eta hor,

atearen alboan, Xina dago, lehen ezagutu duen maitagarri hori.

Basorantz goaz! -esaten du Xinak.

Gaztelutik irteten dira eta Frisen gainean jarri eta basorantz

doan bidea hartzen dute. Ez dute denbora asko ematen basora

joaten; iristen direnean, lurreratzen dira. Basoan isiltasuna

nagusi da; ez da ezer entzuten, ezer ere ez. Bat-batean, txori

bat, landare baten polena jaten hasten da, bakarrik daude, Xina,

Fris, Sara eta txori txiki ori.

Txoria urdina da eta lore hori arrosa.

Txoriak polena jateari uzten dio eta

Ipuin Bilduma

DBH 1B

23

Sararengana doa eta bere sorbaldan jartzen da. Txoriari

begiratzen dio, hortik ez da kentzen. Basotik aurrera joaten dira

eta halako batean, zeruan, dragoi handi bat ikusten dute.

Dragoia berdea da, handi handia.

Dragoi hori, Sararen ondoan

kokatzen da eta esaten du:

Zuek bilatzen duzuen sendagaia, lore haietako lore batean

dago.

Lore pila bat dago, kolore ezberdinekoak guztiak. Orduan, txori

hori, lore arrosengana doa polena hartzera.

Ez! -oihukatzen du Sarak txoria baztertzen. Zuk jaten

baduzu sendagaia, erregina hilko da!

Badakit zein loretan dagoen sendagaia! –Xinak .

Maitagarriak lore arrosengana doa eta bat aukeratzen du eta

lore barrutik botilatxo urdin bat ateratzen du, likidoz beteta.

Hori da sendagaia, dudarik gabe.


2009-2010

24

Frisen gainean esertzen dira guztiak eta gaztelurantz abiatzen

dira. Gazteluan erreginari sendagaia ematen diote eta berak

hartzen du. Hartu ondoren, festa handi bat ospatzen dute

Sarari ohore egiteko.

Txirularen mihi leunak Sara esnatzen du. Amets bat izan da,

bakarrik ametsa. Bere eskuetan, maitagarrien liburua irekita

dago. Katua besoetan hartzen du eta buruan musu bat ematen dio

eta lurrean uzten du, zapatilak janzten ditu eta sukalderantz

doa, amari eta aitari egun on esateko. Bere ama gosaria egiten

ari da eta bere aita, oraindik, ohean lotan.

Zelan egin duzu lo? -galdetzen dio bere amak.

Oso ondo.

Eta hau da nire historia, espero dut gustatu izana.

Ipuin Bilduma

DBH 1B

25

Iñigo,

futbolari batentzat bihotz-bihotzez.

Iñigo eta Irati

Bazen behin bikote bat, Iñigo eta Irati. Hauek maitemindu

zirelarik etxe bat erostea pentsatu zuten. Behin etxea bizitzeko

prest zeukatenean, bertara bizitzera joatea aukeratu zuten.

Etxe berrian igarotako lehen gau

horretan konturatu ziren ez zela etxe

arrunt bat. Egunez, denak normala

zirudien baina gauez soinu arraroak

entzuten ziren; orduan bikoteak etxetik seguritate kamerak


2009-2010

26

jartzea egokiena izango litzatekeela pentsatu zuen. Hala ere,

kamerak etxetik egon arren, bigarren gauean ere soinu arraroak

entzuten ziren.

Hurrengo goizean, Irati lanean zegoen bitartean Iñigok

seguritateko kamerek grabatutako ikustera joan zen. Horietan

ez zen ezer berezirik ikusten; beraz, inork ez zekien nondik

zetozen gauetan soinu horiek. Geroago etxe osotik tranpak

ipintzea aukeratu zuten, pentsatzen zutelako hori izango zela

modu bakarra jakiteko nork edo zerk egiten zituen soinu horiek

gauetan.

Behin aukera eginda tranpak ipintzeari

ekin zioten eta gaua heldu zenean betiko

moduan ohera sartu eta soinuak hasi

ziren .

Hurrengo goizean ohetik altxatu eta

Iñigok egin zuen lehenengo gauza izan zen tranpak begiratzea

jakiteko soinu arraroen jatorria. Hauek begiratzen zegoelarik,

sagu txiki batzuk topatu zituen sukaldeko tranpetan hozkailuaren

ondoan.

Ipuin Bilduma

DBH 1B

27

Eneritz, espero dut nire ipuina gustatzea.

Zugan pentsatuz egin dut. Ondo pasa oporretan.

Dragoia eta inurria

Duela denbora luze,

1877. urtean

konkretuki, herri txiki

batean bizi zen dragoi

bat. Dragoia handia eta

polita zen, ile horizkoa

eta berde koloreko

ezkatak zituen. Bere

begiak berdeak ziren. Egunero fruitu eta perretxikoen bila


2009-2010

28

joaten zen, animaliak ez zituelako jaten baina hori ez zuten

pentsatzen hangoek eta guztiek ez zuten egon nahi bere ondoan.

Bere usaina landare batena baino goxoagoa zen eta bere

janzteko era guztiontzat polita zen.

Zuhaitzez egindako etxe batean bizi zen eta egun hartan

janariaren bila abiatu zen basora. Beti bezala fruituak hartzen

zituen lehenengo eta ondoren perretxikoak baina egun horretan

ez zen horrela gertatu. Marrubiak hartzen ari zenean,

izugarrizko ikara hartu zuen. Marrubi baten gainean inurri polit

eta txiki bat zegoen; jatorra zela zirudien, bere ilea more

antzekoa zen, bere begietan islatu ahal zinen eta hego txiki eta

polit batzuk zituen. Dragoiak pentsatu zuen marrubia hartzen

bazuen, bere etxea apurtuko zuela eta zegoen lekuan utzi zuen.

Bat-batean, urrundu zenean, ahapeka entzun zion zerbaiti esaten

“dragoia etorri, etorri mesedez” bezalakoa. Berriro marrubira

hurbildu zen eta han ikusi zuen deitzen zegoena inurria zela.

Pentsatzeko denborarik gabe, dragoia inurriari galdetu zion ea

berarekin jolastu nahi zuen eta “bai” bat entzuterakoan dragoia,

poz-pozez, saltoka jarri zen.

Bi ordu jolasten egon ziren eta dragoia pentsatu zuen azkenez

lagun bat lortu zuela eta horrek hobeto sentitzea lortu zuen;

Ipuin Bilduma

DBH 1B

29

gainera, inurria ez zuen gezurrik esaten. Oso ondo jolasten

zeuden beraien artean baina bat-batean dragoiak inurria

begibistatik galdu zuen eta ez zuen lortu ikustea, baina ideia oso

on bat eduki zuen: bere herriko denda batera joatea eta han lupa

bat erostea inurria aurkitzeko. Eta horrelaxe egin zuen. Lupa

hartu zuenean, inurria ikustea lortu zuen, ahabi baten ondoan

zegoen eta berriro elkartu zirenean jolasten jarraitu zuten

pozik.

Hurrengo egunean ondo ezagutzen zuten elkar eta beraien

artean oso ondo moldatzen ziren. Egun guztietan elkarrekin

jolastera ateratzen ziren baina egun batean arazo bat egon zen.

Biak jolasten zeuden begiak itxita eduki behar zuten jolas

batean eta bat-batean, konturatu gabe dragoiak inurria zapaldu

zuen.

Inurriak ez zuen arnasa hartzen ezta mugitzen eta dragoiak ez

zekien zer egin. Zapaltzeagatik hain txarto sentitu zenez, bere

etxera korrika batean joan zen eta han begiratu zuen non zeuden

mediku hoberenak. Aurkitzerakoan harrituta gelditu zen, Suitzan

zeuden, baina ez zuen beste biderik eta bi txartel erosi zituen

hegazkin bat hartzeko.


2009-2010

30

Hurrengo eguneko goizean atera ziren eta arratsaldean heldu.

Bidea oso luzea izan zen baina arrazoi on baterako izango zen.

Medikuak operazioa egiten zeuden bitartean, dragoiak kanpoan

itxaron zuen eta oso luzeak egin ziren, ezin zuen gehiago jasan,

jakin nahi zuen zer gertatu zitzaion inurriari, zergatik ez zen

mugitzen ezta hitz egiten. Baina galdera horiek guztiak hamar

minutu beranduago erantzun ziren. Inurria atera zen bizirik

baina hanka bat galdu zuen. Medikuak ezan zuen ezin zirela

berriro ikusi berriro gertatu ahal zelako baina inurriak esan zuen

ez zela inporta, bere lagun hoberenarekin egotea gustatzen

zitzaiolako eta ez zuelako nahi berarekin jolasteari uztea.

Bueltako bidaia egin zuten eta bi orduren buruan heldu ziren.

Bakoitzak bere maleta desegin

ondoren basoan elkartu ziren

jolasteko, beti bezala. Biak basora

heltzerakoan dragoiak inurriari

berarekin ezkontzeko eskatu zion eta

inurriak oso pozik baietz erantzun zuen. Ezkontza hurrengo

astean izan zen eta elkar hainbeste maite zutenez, umeak

edukitzea erabaki zuten baina lan handia zenez, ezetz erabaki

zuten.

Ipuin Bilduma

DBH 1B

31

Bi urte ondoren, oso pozik jarraitu zuten elkarrekin baina egun

batean nahi barik berriro zapaldu zuen eta aldi horretan hil zen.

Dragoia triste eta negarrez, oso bakarrik sentitzen zen eta

hiletaren eguna heldu zenean inurriaren familia guztia zegoen.

Inurriaren ahizpa berarengana hurbildu zen eta hitz egiten hasi

ziren eta inurriaren ahizpa bere senarra arkakusoa ere hilda

zuen eta biak triste zeuden eta hainbat gauza elkarrekiko berdin

zituztenez oso lagun onak egin ziren.

Hurrengo urtean ezkondu ziren eta 18 ume eduki zituzten. Oso

pozik bizi ziren betirako.


2009-2010

32

Mikelentzat.

Ipuina gustatzea espero dut.

Michael

Ameriketako hiri handi batean bizi zen protagonista. Herria

handia zenez, bere etxea ere bai.

Michael munduko pertsonarik

zatarrena zen, beste pertsonei

ihes egiten zien zonbiak lirateke

bezala, horregatik bere

etxetxoan gelditzen zen aste

osoan pizzak jaten eta

ordenagailuan jolasten.

Horregatik zen hain potoloa, bola handi bat zirudien eta gainera

itsus itsusia zenez, denek iraintzen zioten.

Ipuin Bilduma

DBH 1B

33

Egun normala zen. Michael bere etxean lasai-lasai eta bat-

batean atearen soinuak etxeko isiltasuna apurtu zuen, Michael ea

zer zen ikustera joan zen. Han egurrezko kaxa ertain bat zegoen

pegatina beltz batzuekin Michael izena ipinita. Michaelek kaxa

ireki eta… BUM! eztanda egin zuen kaxak; mutilak konortea galdu

eta lurrean etzanda geratu zen ordu pare batez. Esnatu egin

zenean, beste pertsona bat zirudien, sendoa, ederra,

Supermanekin konparatu ahal genezake!

Orduan indar arraro bat nabaritu zuen bere gorputzean; hain

arraroa zen indarra ezen ezin dudan ezta deskribatu ere egin.

Kalera joan zen aire pixka bat hartzera eta dena suntsituta

aurkitu zuen; ez zegoen ezta etxe bat ere, bakarrik bera eta

bere etxea. Ibiltzen hasi zen eta orduak eta orduak ibili eta

gero, harresi handi bat ikusi zuen dorre bat inguratzen. Michael

horra hurbildu egin zen eta pertsona batekin topatu egin zen:

tipo sendoa eta serioa zen, Gomez agentea deitzen omen zen.

Protagonistak ea zer gertatu zen galdetu zuen eta horrela

erantzun zuen besteak:


2009-2010

34

Ez al dakizu zer gertatu den? Orain duela bost urte bonba

handi batek eztanda egin zuen hemendik hurbil, zortea izan

duzu gu aurkitzean. Sartu gure etxera!

Momentu horretan denboran aurrera egin zuela konturatu egin

zen Michael, baina nola?

Michael ez zion bere buruari bueltarik eman eta aurrera jarraitu

zuen dorrera iritsi arte. Dorrea handi handia zen, 50 solairu

zeuden gutxi gora behera, eta Michaelek berriro min handia

nabaritu zuen bere

buruan eta gorputz

osoan, begiak itxi

eta, dena desagertu

egin zen berriro ere,

zaldien taupadak

entzuten ziren

urrunean eta Michael hara abiatu egin zen.

Herrixka bat zirudien hori, Erdi Aroko herrixka bat gainera,

herrizko harresi handi batez inguratuta eta bi gizon atea

zaintzen. Michael herriaren erdira abiatu zen, han ikurrin handia

Ipuin Bilduma

DBH 1B

35

zegoen dragoi baten irudiarekin. Gure protagonistak herrixkaren

erdi erdian oihuka egin zuen:

Hemengo gizon eta andreei esaten diet: ni etorkizunetik

nator eta Michael dut izena. Mesedez lagundu nire

denborara bidaltzen!

Jajajajaja! Nik ere badakit mozorrotzen, kartzelara

eraman! -esan zuen hango buruzagiak.

Kartzelan gizon zahar batek laguntza eskaini zion gauza baten

truke. Baina Michael bere izaera zakarrarekin ezetz esan zion

eta han gelditu zen betirako.


2009-2010

36

Naroa eta Arraterentzat.

Nire ipuina gustatzea espero dut. Bihotz-bihotzez.

Ikastolako munstroak

Gustavok ez du lagunik oso itsusia delako. Gainera begi

beltzak, ikatza bezalakoak eta handiak ditu. Ile horixka

eta motza du baina ukitzerakoan ziztatu egiten zaitu.

Sudurra hain txikia denez ia ez zaio ikusten eta arnas

egiterakoan soinu arraro bat ateratzen zaio, ahoa handia

eta hortz zorrotzak ditu marrazoak bezala. Jirafa

bezalako lepoa dauka eta ezin du bere buruaren pisua

jasan eta okertuta joan behar du eskuekin hartzeko.

Bere gorputza lodia eta laranja da baina bere eskuak

ordea, txikiak, atzamarrak teniseko pilota itxurakoak.

Bere oinak gizakiak bezalakoak ditu. Anaia bat dauka

Ipuin Bilduma

DBH 1B

37

baina ez dira oso ondo moldatzen, gorrotatzen diote

elkarri. Baina bihotz oso ona du.

Ikastolan munstroak deitzen diote. Horregatik beste

ikastolara batera eraman nahi ditu bere amak. Aitak beti

dago lagunekin kalean eta ez daki umeen egoera

ikastolan. Pentsatzen du normalak direla nahiz eta beti

esan itsusiak direla eta ez dakiela noren umeak diren.

Gelakideak ez ziren bere lagunak eta erasokorrak ziren.

Egun batean gelakide batek liburu oso astun bat hartu

zuen, burura bota eta hil egin zuen. Esnatu zenean

konturatu zen mamu bat zela eta gelakideez mendekatu

ahal zela. Ausartak ematen zutenak oso beldurtiak ziren

Gustavoren bromekin. Bere anaiarekin ere lortu zuen ez

sartzea. Andereñoa klasetik irteten zenean Gustavok

aprobetxatzen zuen aulkiak eta mahaiak mugitzeko eta

horrela klase-kideak beldurtu.


2009-2010

38

Egun batean idatzi zuen arbelean:

Nire anaiarekin berriro

sartzen bazarete... zuetaz

mendekatuko naiz!

Gustavori esker ez ziren berriro sartu bere anaiarekin.

Baina bat-batean bere amari entzun dio esaten:

Gustavo gosaltzera!!

Guztia amets gaizto bat izan zen. Momentu horretan

konturatu zen ausartagoa izan behar zuela eta ez utzi

inori beraz eta bere anaiaz barre egitea. Klasera

heltzerakoan aurrez jarri zen klase-kideekin eta

momentu horretatik ez ziren berarekin berriro sartu eta

gainera lagun asko aurkitu zituen eta alaiago bizi dira.

Ipuin Bilduma

DBH 1B

39

Ander, zuretzat eginda dago.

Gustatzea espero dut.

Arratoien gosea

Baziren behin bi arratoi; kalean bizi

zirenean esnearen kolorea zuten.

Batzuek txikleak zirela uste zuten

baina odola baino gorriago ziren

begiak ikustean, azkar ulertzen

zuten zergatik mugitzen ziren.

Etxe handi batean bizi ziren;

Guggenheim zirudien bere tamaina

eta kolorearen ondorioz. Etxean bikote bat eta ume bat bizi

ziren: umeak botatzen zituen janaria puskak beren egun osoko

janaria zen. Beren zulora eramaten zituzten; bi sagarren


2009-2010

40

tamainakoa zen baina etxea hain handia zenez jabeek ez zituzten

ikusi. Han lasai bizi ziren uda heldu arte.

Uda hori azken urteetan egondako uda beroenetakoa zen eta

etxearen jabeek bere umea kolonietara bidali zuten; ondorioz,

arratoien janaria amaitu zen. Zer egin ahal zuten orain? Egun

batean aurkitu zuten erantzuna, sukaldera joango ziren, baina

arazo bat zegoen, oilo itxurako katu bat bizi zen etxean ondorioz

siesta orduan joan ziren.

Arratsaldean astiro-astiro

sukaldera hurbildu ziren

inor konturatu gabe, katua

lo zegoenean, eta

azkenean bere begien

aurrean azaldu zen sukaldea oso garestia zirudien izugarri handia

zelako. Arratoiek galduko zirela pentsatzen zuten. Kontuan

izanda zortea izan zela katua ez esnatzea, zailena eginda zegoen.

Uda osorako janaria hartzea erabaki zuten. Baina ze janari mota?

Askenean umeak hain gogoko ditugun 3D, Fantasmitak Rufles…

bakoitzak poltsa bana hartu eta zulora joateko asmoz bueltatu

ziren biak janaria lortzearen ondoriozko pozez zoratzen baina

bat-batean etxeko andrea azaldu zen.

Ipuin Bilduma

DBH 1B

41

Emakume zahar bat zen, ipuinetako

sorginak bezalakoa gainera. Beraientzat

hain ezaguna zen ile zuria erortzen

zitzaion txirikorda batean, egunkaria esku

tartean zuela arratoien kontra eraso hasi

zen; biak korrika zulorantz abiatu ziren

baina bidean etxeko andreak bere

atzaparren artean arratoi bat hartu zuen. Libre zegoen arratoia

zulora ondo heldu zen. Paketea utzi eta paretaren kontra jesarri

zen, baina barruan bere laguna uzteaz damu zen eta sentimendu

hori minutu bat gehiagoz jasan ezin zuenez, lortu ahal izan zuen

ausardi osoz sukalderantz korrika bizian abiatu zen.

Bere buruan zuen gauza bakarra bere laguna zulora bueltan

ekartzea zen eta lortzen ez bazuen bera ere ez zen bueltatuko,

baina, bere sorpresarako, sukaldera heldu zenean etxeko andrea

ordurako joana zen. Bere laguna, ordea, kaiola batean zegoen.

Berarengana hurbildu zen eta keinuak eginez giltza non zegoen

galdetu zion momentuan, beste arratoia bere buruaz kaxa beltz

bat seinalatu zuen; bi aldiz pentsatu gabe libre zegoen arratoiak

kaxan sartu eta metal gorri batez egindako giltza arraro bat


2009-2010

42

atera zuen. Bere esku txikiez hartuz, bere laguna zegoen kaiola

ireki egin zuen.

Libre ikustean, harrapatutako arratoia pozaren pozez saltoka

hasi zen; bere laguna eta bera sukaldetik azkar atera ziren baina

segundo pare batean beraiek konturatu baino lehenago, katu zuri

bat beraiek eta zuloaren artean agertu zen.

Denbora gehiegi pasa zenez, lo egiteko ordua amaitu zitzaion ba!

Bi arratoiak sukaldera bueltatu ziren katua atzean zeramatela,

eta sukaldeko tresnak ikusi bezain laster arratoi bati ideia bat

bururatu zitzaion. Presarekin bere lagunari ezer asaldu gabe,

armairu batean sartu ziren. Katuak ikustean, armairura korrika

joan zen baina sartu zenean ez zegon ezer barruan. Bat-batean

gorantz begiratzea bururatu zitzaion: hor zulo txiki bat aurkitu

zuen, armairutik aterako zen baina ikusi eta ez ikusi batean atea

itxi zen. Kanpoan bi arratoiak pozik kaiolan erabilitako kandadua

hartu armairuan jarri eta giltza arraroz itxi zuten; ondorioz,

katua preso utzi zuten, bi aldiz pentsatu gabe pare bat poltsa

hartu eta zulora bueltatu izan ziren biak. Egun hartan gauza asko

bizi izan zituzten baina azkenean behar zuten gauza bakarra

eskuratu zuten: janaria.

Ipuin Bilduma

DBH 1B

43

Nahiz eta ipuina beldurrezkoa ez iruditu, arratoiek oso txarto

pasatu zuten.


2009-2010

44

Rafa eta Jon Ander, ipuina zugan pentsatuz sortu dut.

Espero dut gustatzea.

Etxe misteriotsua

Santurtzin badira bi

lagun, Rafa eta Jon

Ander izenekoak, oso

gazteak, altuak,

xarmagarriak, jatorrak

eta nahiko kirolari

trebeak direnak.

Hainbatetan bidaia laburrak egiten dituzte eta martxoa helduta,

erabakitzen dute Aste Santuan mendi batera joatea. Hasieran ez

dakite nora joan; beraz, Euskal Herriko mapa bat hartzen dute

eta Gorbeia hautatzen dute.

Ipuin Bilduma

DBH 1B

45

Eguna helduta, mendira doaz eta etxe bat ikusten dute. Nahiko

misteriotsua iruditzen zaienez, bi lagunak etxera sartzen dira.

Dena ilun zegoen; orduan, Jon Anderrek txiskeroa hartu eta sua

egiten du; orduantxe, ikusten dute dena eta konturatzen dira:

guztia apurtuta dagoela. Beraiei ez zaie inporta eta aurrera

jarraitzen dute. Etxean, eskailera batzuk aurkitzen dituzte eta

igotzen hasten dira bigarren solairura heltzeko. Bi lagunek

soinuak entzuten dituzte baina ez dute inor ikusten.

Bat-batean, zonbiak ateratzen dira beraien aurrean dagoen

atetik. Bi lagunak sakabanatzen dira zonbiengandik ihes egiteko

eta aldi berean zerbait hartzeko zonbiak hiltzeko. Munstro

guztiak hil ondoren, Rafa eta Jon Ander elkartzen dira berriro

ere.

Arriskutik irten ondoren, kalera ateratzen dira; baina, hobeto

pentsatzen dute eta iluntzear dagoenez erabakitzen dute bertan

lo egiten geratzea. Ohera joaten dira eta gauerdian izpiritu bat

etortzen da eta Rafa eramaten du.

Hurrengo egunean, Jon Ander jaikitzen da eta ikusten du Rafa

ez dagoela eta kezkatzen hasten da. Logelatik korrika irteten da


2009-2010

46

bere bila eta ikusten du hormetan pintada batzuk daudela.

Mutikoa konturatzen da odolez eginikoak direla; beraz, arrastoei

jarraitzen die. Marka hauek jarraitzen ditu baina ez du inon

aurkitzen bere laguna, Rafa. Denbora luze pasa ondoren, bilatzen

ibili ostean, gutun bat ikusten du eta irakurriz konturatzen da

bere laguna etxeko atzealdean dagoela eta korrika joaten da.

Bertara ailegatu eta Rafa topatzen du aulki batean loturik.

Espirituengandik askatzeko, Jon Anderrek, pozoi bat egiten du

espirituak edan dezan. Borroka luze baten ondoren, espirituak

pozoia edaten du eta hiltzen da.

Azkenean, Jon Anderrek ikusten du espiritua hilda dagoela eta

Rafa salbatzera joaten da. Biak libratu ondoren, beraien

etxeetara joaten dira.

Ipuin Bilduma

DBH 1B

47

Alexandra, ipuin hau zugan pentsatuz egin dut.

Gustatzea espero dut.

Amets bati jarraituz

Frantziako herri txiki

batean Alexandra izeneko

neska bat bizi zen.

Alexandra ile marroia eta

begi oso distiratsuzko 13

urteko neskatoa da. Bera

eta bere lagunak beti

joaten ziren kanpaldian eta

Alexandrak hainbat istorio

kontatzen zituen bere

lagunak barre algaraka lehertzeko. Oso lagun ona zen, zerbait


2009-2010

48

behar izanez gero, hor zegoen laguntzeko prest. Bere ametsa

zen Los Angeleseko “ THE FOOTPRINT ACADEMY OF

DETEKTIVES” The TFAOD-ra joatea baina bere gurasoek ez

zioten uzten detektibe izaten esaten zutelako hori hitzontziena

zela. Baina Alexandrak ez zuen pentsatzen hori, berarentzako

amets zoragarri bat beteta izango zen. Hainbat eta hainbat

liskar eduki zituen bere gurasoekin.

Baina gau batean Alexandrak pentsatu zuen: ”nire ametsa da eta

beteta ikusi nahi dut”. Orduan maletak egin eta Los Angeleseko

bidaiara abiatu zen. Hurrengo eguna oso eguzkitsua ageri zen,

eta gurasoek hondartzara joateko plana zuten. Baina 23:00ak

ziren eta oraindik ez zuten berririk izan Alexandrari buruz. Ama

Alexandraren logelara heldu zenean, Alexandra ez zegoen eta

oihu izugarria bota zuen:

AAAAAAAA!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Zer gertatzen zaizu maitea? -galdetu zion Alexandraren

aitak.

Alexandra ez dago!!!!! Joan egin da!! Nire ustez Los

Angeleseko akademia txatxu eta zikin horretara ekin du

bidaia.

Agian oso gogorrak izan gara Alexandrarekin.

Ipuin Bilduma

DBH 1B

49

Bai, agian arrazoia duzu.

Orduan maletak egin eta aireportura abiatu ziren. Han ez zeuden

bidaiatzeko sarrerarik eta orduan pentsatzen zuten dena

amaituko zela. Baina… ez!! Amamak ideia bat izan zuen, ideia

txoro bat baina idei bat: “Zergatik ez dugu lapurtzen hegazkin

txiki bat?” Nire semea pilotua da eta gainera ez daukagu beste

aukerarik.

Orduan aita heldu zen eta esan

zioten: ”Zu pilotu zarenez, lapur

dezagun hegazkin bat eta zuk

pilotatuz helduko gara Los

Angelesera”. Berak baietz esanez,

hegazkina lapurtzen saiatu zen eta

hirugarrenean lortu egin zuen. Hegazkina hartu bezain laster Los

Angelesera abiatu eta 19 ordu eta erditan iritsi ziren.

Ailegatu bezain laster Alexandra bilatzen hasi eta kasualitatez

bera 20 minutu lehenago iritsi zen, gauza batzuk erosi nahi

zituen eta.


2009-2010

50

Alexandra ikusi zutenean korrika joan ziren beraren bila eta

berak ikusi zituenean korrikan hasi zen ez ikusteko asmotan.

Azkenean harrapatu zuten eta esan zioten:

Zergatik irten zara etxetik?

Ez nauzuelako ulertzen. Oso berekoiak zarete; ez duzue

ulertzen nire ametsik handiena TFAOD akademiara joatea

dela. Detektibea izan nahi dut. Zuek ez duzue inoiz izan

ametsik ala? Ez dakizue zer suposatzen duen niretzat

honek.

Eta orduan zergatik ez diguzu horrela azaldu? -galdetu zion

amak.

Saiatu nintzen baina edo zu telefonoz hitz egiten zeuden

edo aita lanarekin zebilen. Gainera zuen denbora librean

azaldu nizuen baina behin eta berriz

ez,ez,ez,ez,ez,ez,ez,ez… esaten zenidaten -azaldu zuen

Alexandrak.

Barka iezaguzu -esan zuten aitak eta amak batera.

Bai baina utzi joaten TFAOD-ra mesedez.

Bale baina kurtso hau amaitu behar duzu.

Ederto iruditzen zait. Eskerrik asko ama, eskerrik asko

aita!!!!

Ipuin Bilduma

DBH 1B

51

Eta denok bizi izan ziren oso ondo. Alexandra TFAOD-ra joan

zen eta kasu asko-asko argitu zituen.

Ipuin honen ikasbidea zure ametsei edota zure helburuei

jarraitzea da, oso urrun badaude ere. Baina ez egin Alexandra

bezala etxetik joan.


2009-2010

52

Zuretzat, Uxue, bihotz-bihotzez.

Espero dut gustukoa izatea. Musu handi bat.

Pixka bat es mutxo

Bazen behin Bizkaiko herri txiki batean bizi ginen neska talde

bat: Carla taldeko neskarik gozoena, beti brometan zebilen;

Aitziber, berriz, oso ikasle ona beti ikasten; gero Alazne zegoen,

beti mutilen atzetik zebilen korrika alde batera eta bestera eta

azkenik ni taldeko neskarik zoroena eta hori ez nuen nik esaten,

beste pertsona batzuek esaten zuten. Laurak oso lagun handiak

ginen, desberdinak izan arren.

Egun batean parkera joan ginen. Orduan mutil batzuekin topatu

ginen. Carlak bat zuen gustuko baina beraiek gutaz pasatzen

Ipuin Bilduma

DBH 1B

53

zuten. Egunak joan eta egunak etorri, mutilak edo ez zeuden edo

gutaz pasatzen segitzen zuten berdin zuten guk zer egiten

genuen beraiek guri kasua egiteko. Carlari mesedea egin nahi

genion baina ez zegoen modurik lortzeko. Ideiarik gabe geratu

ginen eta azkenean saiatzeari utzi genion baina konturatu egin

ginen gure bizitza zegoela beraien atzetik. Azkenean lortu egin

genuen beraietaz paso egitea. Ez zen hain dibertigarria baina

gure bizitzarekin segitu behar genuela oso argi geneukan.

Egunak joan eta egunak etorri, eta mutilekin berriro aurkitzen

hasi ginen baina beraietaz paso egiten genuen. Orduan konturatu

egin ginen gauza batez: orain haiek ziren gure atzetik

zebiltzanak eta nola jakin genuen hori? Ba oso errez: joaten

ginen leku guztietara gure atzetik joaten ziren, eta gutaz hitz

egiten entzuten genien atzetik zetozenean.

Horrela pasatu ziren egunak, baina egun batean parkean

geundelarik “zer nahiago duzu” deituriko jolas batean hasi ginen.

Haiek guk esaten genuena entzuten hasi ziren eta haiek ere

horretan jokatzen hasi ziren, baina ez haien galderekin, baizik

guk esaten genituen gauzekin. Gau hartan oso ondo pasatu genuen


2009-2010

54

beraiekin. Guk haiekin ez genuela ezer gehiago egingo uste

genuen baina hor hasi zen gauza.

Ondorengo egunean haiek pilota bat ekarri zuten eta haiek

jolasten zeudelarik, gu haiekin hasi ginen jolasten. Oso ondo

pasatu genuen; barre handiak egin genituen eta haiekin

tontoarena egin genuen denbora osoan.

6-7 hilabete igaro ziren horrela eta gero eta gehiago egoten

ginen elkarrekin. Eta gainera Karmengo jaiak heltzeko zeuden.

Orduan beraiek parkera iritsi ziren eta berriro elkarrekin

jolasten egon ginen. Etxera joateko ordua

iritsi zenean gurekin hitz egin nahi zutela

esan ziguten. Eta ea haiekin egin nahi

genuen koadrila Karmengo jaietan. Guk

baietz esan genien; hortik aurrera, gure

koadrila bilakatu ziren. Lehen baino hobeto

pasatzen hasi ginen eta Carla bera nahi

zuenarekin ateratzen hasi zen. Ez bakarrik Carla, guztiak aurkitu

genuen mutil lagun bana koadrila horretan. Beti irabazten

genituen koadrila hoberenaren saria, oso koadrila zoroa zelako. A

eta ahaztu egin zait: gure taldeari Pixka bat ez mutxo deitu

genion. Momentu oso onak bizi genituen baina borroken garaia

Ipuin Bilduma

DBH 1B

55

iritsi zenean arazoak izan genituen. Hala ere gure artean zegoen

maitasunak ez zuen koadrila apurtzen utzi.


2009-2010

56

Nerea, espero dut ipuina gustatzea

eta zure bizitza abentura bat bezalakoa izatea.

Geronimia Wilton

Dena zegoen lasai, baina bat-batean, ohiu bat entzun zen,

Pixtaxena zen, Geronimiaren ahizparena:

- Laguntza, laguntza! Min izugarria daukat hankan!

Niustia herriaren biztanleria guztia hurbildu zen berarengana

eta jendearen barrualdean zegoen sartuta Geronimia, bera ez

Ipuin Bilduma

DBH 1B

57

zekien nor zegoen oihuka. Pixka bat sartu zen eta bere ahizpa

zela ikusi zuenean asko kezkatu egin zen:

Pixtax, zer gertatzen zaizu? Nola jausi zara?

Barkatu, ezagutzen duzu? -galdetu zuen medikuak.

Bai, nire ahizpa da, ondo jarriko da?

Egon lasai, gurekin etorri beharko duzu, odol asko galtzen

ari da eta zure laguntza behar du.

Ados.

Igo zaitez ambulantziara, ospitalera goaz.

Jadanik ospitalean, Geronimia oso txarto zegoen eta guztia

amaitzea nahi zuen. Geromia ile beltzarana zuen, eta bere begiak

itsasoaren ura baino argiagoak ziren. Herri osoak ezagutzen zuen

oso alaia zelako; jendea berarekin asko fidatzen zen; herriko

jenderen sekretuak zekizkien baina inoiz ez zituen erabiltzen

beraien kontra, ezta beraiek zirikatzeko ere. Haren gorputza

marroi argia eta zuria zen. Jendea esaten zuen Geronimia ezpain

gorriak zituela loreekin asko ibiltzen zen eta.


2009-2010

58

02:30rak ziren, medikua logelatik atera eta berri onak ez zituen

familiarentzat:

Pixtax oso txarto dago. Geronimiak eman digun odola ez

dago ondo, herriko mediku hoberenarekin hitz egin dugu eta

esan digu hil egingo dela ez badugu...

Nola hilko dela, eduki duen istripua ez da izan

hainbesterako, eta zuek botikaren bat edukiko duzue nire

Pixtax sendatzeko –esan zuen amak ohiuka.

Andrea, badakit nola sentitzen zaren, baina “zure” Pixtax

eduki duen istripua sabelean eman dio eta kolpea oso

gogorra izan da.

Eta ze medikamendu behar du nire ahizpak?- galdetu zion

Geronimiak medikuari.

Iwo harria.

Eta non aurkitu ahal dugu harri hori?

Ez daukate leku finkorik baina bai esaten dute espero ez

duzunean berarekin aurkitzen zarela.

Geronimia ideia horri buruan, herriko plazara hurbildu zen eta

Niustis herriari azaldu zion bere egoera, agurtu eta Likualy bere

beltxarga hartu eta bidaiari ekin zion.

Ipuin Bilduma

DBH 1B

59

Bidaian, hodei gorri batzuk ikusi zituen, bere iritziz oso

arraroak, baina ez zuten bere bidea oztopatuko. Beraien gainean

zeudenean, euria hasi zuen, baina ez euri normal bat... euri

azidoa! Konturatu gabe Likualyri, hankan, tanta bat jausi zitzaion

eta lurrera jausi ziren.

Geronimia konturatu zen nola, denbora osoan zegoen pentsatzen

Iwo harriaz, baina ez zen momentua hori pentsatzeko eta bere

beltxarga sendatzera joan zen. Osatu eta gero harriaren

argazkia atera, ondo ikusi, argazkia kendu eta... hor zeukan

harria!

Ezin zuen sinetsi ikusten ari zena, pentsatzen hasi zen nola

30minutu horietan bere beltxarga sendatzen zegoenez ez zela

konturatu eta berarekin ahaztu egin zen. Pixka bat eskalatu eta

honek lortu zuen jaitsi eta berehala bueltako bidaia egin zuten.

Hiru egun geroxeago herrira heldu ziren, ospitalean sartu korrika

eta jende asko ikusi zuen bere anaiaren inguruan. Berak uste

zuen hilda zegoela baina haien amak Geronimia ikusi eta

alaitasunez muxu asko eman zion. Medikuak harria hartu, berak


2009-2010

60

lan egin zuen eta Pixtaxeri eman eta minutu batzuk geroxeago

sendatu egin zen.

Ospatzeko izugarri festa handia egin zuten herriko plazan; noski

Geromiarentzako opariak egin zituzten eta herri guztia oso pozik

zegoen baina batez ere Geronimia.

Ipuin Bilduma

DBH 1B

61

Ekainentzat.

Zure iritzia ona izatea espero dut.

Auzoko hiltzailea

BBaazzeenn bbeehhiinn EEkkaaiinn iizzeenneekkoo mmuuttiikkoo bbaatt..

88 uurrttee zziittuueenn eettaa bbeelldduurrrreezzkkoo lliibbuurruuaakk

gguussttuukkoo zziittuueenn hhoorriieettaakkoo bbaatt zzeenn.. IIllee

mmaarrrrooiiaa eettaa mmoottzzaa zzuueenn eettaa aaddiinneerraakkoo

ttxxiikkiiaa zzeenn,, bbaaiinnaa oossoo bbiizzkkoorrrraa eettaa bbuurruu

aarriinnaa.. EEkkaaiinneekk gguussttuukkoo zziittuueenn aarrmmaakk eettaa

bbeerree aaiittaa eehhiizzttaarriiaa zzeenneezz eettaa eesskkooppeettaa

bbaatt zzuueenneezz,, bbeerraarreekkiinn pprraakkttiikkaattzzeenn

zzuueenn.. BBaaiinnaa bbeerraakk eezz zzeekkiieenn gguussttuukkoo


2009-2010

62

zziittuueenn lliibbuurruueettaakkoo aabbeennttuurraa aannttzzeekkoo bbaatt bbiizzii eeggiinnggoo zzuueellaa..

EEgguunn bbaatteeaann bbeerree aauuzzoottiikk ppaasseeaattzzeenn zzeeggooeenn bbiittaarrtteeaann,, EEkkaaiinneekk

eegguunneerroo iikkuusstteenn eezz ddeennaa iikkuussii zzuueenn:: hhiillttzzaaiillee bbaatt eettaa bbeerree bbiikkttiimmaa

lluurrrreeaann bboottaattaa eettaa ooddoolleezz bbeetteettaa aauurrkkiittuu zzuueenn..

DDeennbboorraa ggeehhiieeggiizz bbeeggiirraattzzeenn ggeerraattuu zzeenneezz,, hhiillttzzaaiilleeaakk EEkkaaiinn iikkuussii

bbeezzaaiinn llaasstteerr,, bbeerree aattzzeettiikk jjooaann zzeenn kkoorrrriikkaa.. EEkkaaiinneekk hhoorrii

iikkuusstteeaann kkaalleettiikk kkoorrrriikkaa hhaassii zzeenn hhiillttzzaaiilleeaa ggaaiinneettiikk kkeenndduu nnaahhiiaann..

OOrrdduuaann bbeerree eettxxeeaa iikkuussii zzuueenn eettaa llaasstteerrkkaa bbeerree oohhee aazzppiiaann ssaarrttuu

zzeenn..

HHiillttzzaaiilleeaakk EEkkaaiinn aauurrkkiittuu nnaahhiiaann eettxxeezz eettxxee ggaallddeezzkkaa jjooaann zzeenn..

BBiittaarrtteeaann EEkkaaiinneekk zzeerr eeggiinn eezz zzeekkiieenn eettaa ttrraannppaa bbaatt eeggiitteeaa

bbuurruurraattuu zziittzzaaiioonn..

DDeessppeennttssaarraa jjooaann zzeenn eeaa zzeerr zzuueenn iikkuusstteerraa,, ppoozzaa hhaannddiiaa hhaarrttuu

zzuueenn aaiittaarreenn eesskkooppeettaa iikkuusstteeaann,, bbaaiinnoo aarraazzoo bbaatt zzeeuukkaann:: bbeerree

aaiittaakk zzuuhhuurr jjookkaattuuzz kkaarrttuuttxxooaakk eezzkkuuttaattuu zziittuueellaa eettaa EEkkaaiinneekk eezz

zzeekkiieellaa nnoonn zzeeuuddeenn.. HHoorrrreexxeeggaattiikk eettxxee oossoottiikk bbiillaattzzeenn eeggoonn zzeenn

eettaa aazzkkeenneeaann aarrmmaaiirruu bbaatteeaann aauurrkkiittuu eeggiinn zziittuueenn..

Ipuin Bilduma

DBH 1B

63

BBiittaarrtteeaann hhiillttzzaaiilleeaakk mmuuttiikkooaarreenn hheellbbiiddeeaa aauurrkkiittuu zzuueenn,, eettaa hhaarraa

jjooaann zzeenn zziizzttuu bbiizziiaann..

NNoollaa ssaarrttzzeeaa iizzaann zzeenn zzaaiilleennaa hhiillttzzaaiilleeaarreennttzzaatt.. AAtteeaa bbeessttee

nnoorrbbaaiitteekk iirreekkii aarrttee iittxxaarroonn bbeehhaarr iizzaann zzuueenn,, bbaaiinnaa hhoorrii eezz zzeenn

eerraabbaatt kkoommeenniiggaarrrriiaa ggiizzoonn ttxxaarr hhoorrrreennttzzaatt,, bbeessttee lleekkuukkoo bbaatt

eeggoonnggoo bbaaiittzzeenn;; hhoorrrreeggaattiikk,, bbeessttee ggaauuzzaa bbaatt ppeennttssaattzzeenn ggeellddiittuu

zzeenn..

EEkkaaiinneennttzzaatt,, zzoorriittxxaarrrreezz,, bbeerree

aammaarrii lleeiihhoo bbaatt iixxtteeaa aahhaazzttuu

zziittzzaaiioonn,, eettaa hhoorrrreettaazz

kkoonnttuurraattuu eezz zzeenneezz,, bbeerree

aattzzeettiikk zzeettoorrrreenn ppeerrttssoonnaakk

hhoorrttiikk ssaarrttzzeeaa lloorrttuu eeggiinn zzuueenn,,

EEkkaaiinnii ttrraannppaa bbuukkaattzzeekkoo ddeennbboorraarriikk ggaabbee uuzztteenn..

MMuuttiikkooaakk hhiillttzzaaiilleeaa bbeerree eettxxee bbaarrrruuaann iikkuusstteeaann eesskkooppeettaarreenn bbiillaa

jjooaann zzeenn aarriinn--aarriinn ggaaiizzttooaa oorrppoozz oorrppoo zzuueellaarriikk,, eesskkeerrrraakk aatteeaa

iixxtteekkoo ddeennbboorraa iizzaann zzuueellaa..


2009-2010

64

HHiillttzzaaiilleeaakk ggooggoorr bbuullttzzaattzzeenn zzuueenn eegguurrrreezzkkoo aattee sseennddooaa bbaaiinnaa

EEkkaaiinneekk,,eesskkooppeettaa eesskkuuaann zzuueellaarriikk,, ttiirrookkaa hhaassii eeggiinn zzeenn eettaa oorrdduuaann

aattee aattzzeeaann ooiihhuu bbaatt eennttzzuunn zzeenn,, ppeerrttssoonnaa hhaarrrrooppuuttzzaa hhiillttzzeeaa

lloorrttuu eeggiinn zzuueenn..

MMoommeennttuu hhoorrrreettaann bbeerree gguurraassooaakk eettxxeeaann ssaarrttuu zziirreenn eettaa ggoorrppuuaa

lluurrrreeaann bboottaattaa iikkuussii zzuutteenn.. OOnnddoorreenn EEkkaaiinneennggaannaa hhuurrbbiilldduu zziirreenn

eettaa EEkkaaiinneekk ggeerrttaattuu zzeenn gguuzzttiiaa kkoonnttaattuu eettaa ggeerroo bbeessaarrkkaaddaa hhaannddii

bbaatt eemmaann zziiootteenn.. GGuurraassooaakk oossoo ppoozziikk zzeeuuddeenn mmuuttiikkooaa oonnddoo

zzeeggooeellaakkoo.. BBaaiinnaa eessaann zziiootteenn hhoobbee ddeeiittuu iizzaann bbaalluu..

Ipuin Bilduma

DBH 1B

65

Ipuin hau zuretzat egin dut, Eneko.

Bihotz-bihotzez.

Etxe misteriotsua

Orain dela bi urte, Ameriketako herri batean bi ume zeuden. Bat

Patxi deituriko ume jator bat zen, 12 urte zeuzkan bere lagunek

esaten zuten pixka bat arraroa zela baina Patxik ez zekien. Ez

zen oso altua, futbola izugarri gustatzen zitzaion beti jolasten

zutenean kalean, patioan, bere taldean jolasten zuenean beti

hoberena zen baina ez zen harroa. Ikastolan, hortaz, ez zihoan

oso ondo baina ebaluazioak aprobatzen zituen. Bazterrak

nahastea izugarri gustatzen zitzaion; musika entzutea ere bai,


2009-2010

66

gustatzen zaion musika mota rapa da, eta raperoz janztea gogoko

zuen. Eta Pablo deituriko anaia bat zeukan.

Beste umea Jose deituriko mutil bat zen, 12 urte zeuzkan,

berari, ordea, saskibaloia gustatzen zitzaion baina txikia zen

Jose ikastolan ondo zihoan; ia beti 6,7,8 ateratzen zituen. Berari

ere bazterrak nahastea izugarri gustatzen zitzaion. Joseri

telebista ikustea ere gustatzen zitzaion. Bere janzkera normala

zen. Eta 4 anaia eta 3 arreba zeuzkan.

Egun batean, Jose eta Patxi kalean zeuden bakarrik. Bere

lagunak ezin ziren atera ikasten zeudelako. Ikusi zuten etxe bat

abandonaturik eta pixka

bat apurtuta, sartuko

ziren baina atean jartzen

zuen ezin zela pasatu.

Orduan apurtu zuten

kartela eta sartu ziren.

Han ia dena apurturik

zegoen. Une horretan ideia bat eduki zuten: hartzea altxairu

batzuk. Hartu zituzten 5-6 gauza. Orduan entzun zuten

KRRAASSSS!!!!!! Eta korrika joan ziren ea zer zen. Ikusi zuten

aurpegia gorri-gorri eta makil bat zeukan gizon bat zela eta

Ipuin Bilduma

DBH 1B

67

korrika hasi ziren. Eta gizona beraien atzetik eta gizona esaten

HILKO ZAITUZTETTT!!!!

Gizonak harrapatuko zuen Patxi baina etxe batera sartu ziren

eta gizona atean jo zuen. Jose beldurtuta zegoen eta Patxik ere

piztu zituen argiak eta etxe normal bat zen baina hautsez

beterik. Konturatu ziren ezin zirela atera. Eta egon behar zuten

bost egunez han. Seigarren egunean zeuden biak ohean botata;

bat-batean entzun zen mamu eta trol handi bat esaten hilko

zituela. Jose eta Patxi orduan korrika hasi ziren eta atera

zirenean, gizona ere bazegoen eta beraien atzetik joan zen. Zulo

bat zegoen, jauzi ziren Jose eta Patxi; gizona ere bota zen eta

hil zituen Patxi eta Jose.

Mamua haserretu zen berak nahi zuela hilketa egin eta orduan

gizona hil zuen. Trolak eta mamuak ideia bat eduki zuten: etxera

joatea eta Jose eta Patxi jatea. Jose eta Patxiren gurasoek

bilatzen ari ziren umeak eta etxe horretara heldu ziren,

sartzean mamuak eta Trola entzun zuten eta jan zituzten

gurasoek.


2009-2010

68

Irune, zugan pentsatuz egin dut.

Diberti zaitez irakurriz.

Etxe sorgindua

Baziren behin bi mutiko. Bat Mikel deitzen zen. Mikel oso altua

zen. Ile luzea zuen. Mutikoak txakur bat zeukan. Gazteak

txakurra asko maite zuen. Mikel arratsalde guztietan bere

lagunekin pasatzen zuen eta futbola asko gustatzen zitzaion.

Beste mutikoa Andoni zen. Oso mutil jatorra zen. Berari ez

zitzaion futbola gustatzen, saskibaloia baizik. Oso trebea zen. Bi

txapelketa irabazi zituen.

Ipuin Bilduma

DBH 1B

69

Egun batean bi lagunak kaletik zeuden eta etxe arraro bat ikusi

zuten. Mikelek esan zuen joateko etxe horretara. Andonik baietz

ezan zuen eta etxera joan ziren. Sartu zirenean grabagailu bat

ikusi zuten. Mikel pentsatu zuen piztea. Piztu zutenean

grabagailutik ahots batzuk entzuten ziren. Mikelek esan zuen:

Goazen hemendik

Eta atea ireki zutenean, ikusi zuten oso berandu zela; orduan

Andonik esan zuen.

Geratuko gara hemen lo egiten.

Bale.

Orduan mutikoak lo egiten zeudenean, entzun zuten nola

grabagailua bakarrik piztu zela eta mutikoak ikustera joan ziren

eta grabagailuak esaten zuen “igo eskaileretatik, igo

eskaileretatik”. Une hartan mutikoak igo ziren. Eta ate barruan


2009-2010

70

espirituak ikusi zituzten eta esku bat ate barrurantz bidali

zioten. Andoni espiritu asko ikusten zuen, orduan zorabiatu egin

zen eta Mikel ere. Altxatu zirenean ikusi zuten espiritu batzuk

esaten:

Egon lasai aspertuta gaudenez bakarrik nahi genuen zuekin

pixka bat jolastea.

Mikel eta Andoni oso lasai geratu ziren. Mutikoak ordu batzuk

geratu ziren espirituekin jolasten eta gero joan ziren. Mikel

heldu zenean etxera bere amak esan zion.

Non egon zara ?

Jolasten.

Gero Andonik heldu zenean etxera bere amak galdetu zion:

Non egon zara ?

Jolasten.

Eta hortik aurrera Mikel eta Andonik egun guztietan joaten ziren

etxe sorgindura espirituekin jolastera.

Ipuin Bilduma

DBH 1B

71

Liselot, ipuin hau nik egin dudan alaitasunez,

zuk ere pozez irakurtzea espero dut.

Amets bat, amesgaizto baten gainean

Amika bere ohean etzanda

zegoen negarrez; ama, aita

eta hirurok edukitako

eztabaidan pentsatzen; ez

zekien nola baina gaueko

eztabaidarekin ama eta aitak

zigortu eta oraindik ezer

esan gabe zeuden. Erlojua


2009-2010

72

begiratu eta gaueko 4:00ak ziren; argia amatatzea pentsatzen

zuen baina ezin zuen. Amatatzen zuen bakoitzean, nabaritzen

zuen hotzikara bat bezala; beraz, berriz ere argia pizten zuen.

Berriro oherantz abiatu eta zerbait polito saiatzen zuen

birgogoratzen: bere lehenengo pausuak, gabonak, txango bat

egitera joan zirenean mendira baina euria hasita jaitsi behar izan

zutela eta aitak jauzi eta praka guztiak lokatzez beteta eraman

zituenean … baina ez zetozkion horrelako gauza politak bere

burura. Bat-batean pixka bat pentsatu eta gogoak etorri

zitzaizkion bere gurasoak hiltzea:

Nire gurasoak hilda bazeuden … edo ez balego gurasorik

hobeto biziko ginateke oso maltzur eta oso berekoi

pentsatzen zuen behin eta berriz.

Atea nola ixten zen kolpeka entzuten zuen ohean zegoen

bitartean baina gero gelditu eta berriro “lasaitu” eta gauzetan

pentsatzen jarri zen berriro. Aldi horretan oihu bat entzun zuen.

Berriro erlojua kontsultatu eta 4:15ak ziren; denak lotan zeuden

edo ez?

Ipuin Bilduma

DBH 1B

73

Amikak ezin zuen gehiago, orain ez zegoen oihurik baina

sentitzen zuen norbaitek deika zegoela:

Amika, Amika… -entzuten zuen oso baxuz kanpoaldetik.

Ohetik altxatu eta koleta bat egin zuen bere ile beltz luzearekin.

Zapatilarik gabe irten zen logelatik, atea itxi eta poliki-poliki

pasabidetik ibiltzen hasi zen. Ez zuen ezer arrarorik ikusi baina

ur baso bat edatera sukalderantz abiatzen zelarik, aita lurrean

ikusi zuen odolez beteta. Begiak zuri-zuriak zituen eta inoiz

baino zuriagoa. Bere begi ilunekin ikusi zuen guztia; bere aita,

bere aita maitea HILDA zegoen.

Ezin zuen denbora gehiago galdu, zutitu eta amarengana joan zen

kontatzera; momentu haietan berdin zitzaion haserre egotea edo

pozik egotea baina esan behar zion bai edo bai. Gurasoen logelara

iritsi, argiak piztu eta amak mantekin estalita zegoen:

Ama, ama; esnatu zaitez, aita hilda dago. Ama... -oihukatzen

zion neskatoak bere amari.

Urduri jartzen ari zen. Amak ez zion erantzuten. Manta guztiak

kendu eta… ama ere HILDA zegoen. Kasu honetan, begiak itxita


2009-2010

74

zituen baina ahoa zabalik eta eskuinean aizto bat orratz baten

modukoa; luzea baina oso zorrotza.

Gurasorik gabe gelditu zen momentu batean:

Nola gerta daiteke hori, ez bada inork sartu etxean?

Atzoko eztabaidagatik izango da? Ez dut uste; askotan

eztabaidak eduki ditugu. Galdera hauek eta erantzun bakarra

behin eta berriz bere buruan bueltaka zebiltzan. Telefonoa

eskuetan zeukan poliziari deitzeko. PIIIIII, PIIIIII, PIIIIII,

PIIIIII, PIIIIII…

Ez zuen inork hartzen; bera suposatzen zuen moduan ez zen

egongo inor lan egiten ordu hauetan. Ohera joatea erabaki zuen,

hurrengo egunean osteguna zen eta ikastolara joan behar zuen.

Beraz erdi negarrez ohean eseri eta pentsatzen hasi zen: orain

bera bakarrik dago mundu horretan, nagusiz betetako mundu

horretan. Azkenean bostak aldera lotan gelditu zen; oso nekatuta

zegoen kontrolen astea izanda.

Begiak berriz ireki zituenean, bere ohean ez zegoen, erlojurik ez

zeukan eta arraroena zen, ez zeukala bere amona erosi zion

Ipuin Bilduma

DBH 1B

75

pijama berria. Oihal zati bat zeukan eta hori zen gorputzean

zeukana. Ez zela hotzik esan ahal da, bero zen. Bere kolorea ez

zen laranja-marroia, baizik eta horizka; gainera odolez eta

zauriz beteta zegoen; norbaitek ikusten bazuen momentu

horretan esan ahal zuen borroka batetik atera zela. Bere

alboetara begira eta hilerri batean zegoen.

Begiak itxi eta berriro ireki zituen baina ez zen ezer gertatu.

Hilerri batean zegoen eta

kito.

Bat-batean saiatu zen

oihuka egiten baina ahotsa

oso baxu ateratzen

zitzaion; beraz, korrika

hasi zen baina bere alboetan zeuden “hildakoek” berehala

harrapatu zuten. Ez zuten neskatoa solte utzi; soka batez lotu

eta suaren gainean jarri zuten.

Tira ba, ez nekien nik paleolitoen garaiera etorria nintzela –

esan zuen pentsatzen barre batzuk egiteko momentua zela.


2009-2010

76

Hori esan bezain laster, bat hurbildu eta zaplastako bat eman

zion aurpegi osoan min handia eginez. Protestatu eta beste bat

eman zion, berriro protestatu eta beste bat eman… Azkenean

isiltzea erabaki zuen; baina ez oso lasai:

Esango didate hauek zer egin behar dudan nik –

errepikatzen zuen burla egiteko moduan.

Siesta ordua zen eta denak lotan zeuden, Amika ihes egiten

saiatzen zen; baina ezinezkoa egiten zitzaion. Lotan gelditzen ari

zen baina bat-batean entzuten du norbaitek deika zebilela:

Aizu, neska zer egiten duzu hor goian?

Begiratu zuen beherantz eta ikusi zuen 6-7 urteko mutiko bat

baina momentu haietan berdin zitzaion zenbat urte zituen

mutikoak, itsusia ala polita zen, altua edo baxua…

Istorioa kontatu zion mutikoari; bazirudien mutikoak ez zuela

ondo ulertu baina askatu zuen. Etxera itzultzeko lagunduko ziola

esan zion; beraz, makil pare bat hartu eta etxerantz abiatu

ziren. Bidean zeudelarik kamioi bat etorri eta…...

Ipuin Bilduma

DBH 1B

77

Amika, Amika, esnatu zaitez bestela ikastolako autobusa

galduko duzu, eraman beharko zaitut nik eta berandu

iritsiko zara.

Neskatoak amaren ahotsa oso hurbil entzuten zuen baina begiak

ireki gabe zegoen oraindik. Ama haserretzen ari zen oso berandu

zelako. Amikari berriro deituko zion baina justu momentu

horretan neskatoak begiak ireki zituen. Ama ikusi zuenean,

besarkada handia eman zion eta galdetu zion:

Aita hil da?

Ez laztana, aitak gaur oso goiz atera behar izan du

lapurreta bat egon delako herriko supermerkatuan. Baina

zergatik galdetzen didazu hori? –galdetu zion amak oso

harrituta.

Ezerengatik ez –erantzun zion neskatoak.


2009-2010

78

Aitorrentzat.

Futbolari batentzat beste futbolari baten partez, bihotz-bihotzez.

Gordon inspektorea

Gordon inspektoreari, ume bat zenean, bere gurasoak hil

zizkioten. Hortik aurrera inspektorea izan nahi zuen. Orain,

direla bi hilabete, Gordon

inspektorea ate bat

bezain altua, ikatza

bezain beltza zeukan

ilea. Azkarra,

ordenagailua bezalakoa.

Oso begiratzailea zen,

seguritate kamera bat bezalakoa.

Ipuin Bilduma

DBH 1B

79

Egun batean, bere gelara sartu orduko, mahai gainean, mezu bat

zeukan eta esaten zuen:

─ Etorri Dimon-era, Village herrira. Bihar egongo naiz 16.30

pm, Village kaleko 50 zenbakian, eta hor mezu bat edukiko

duzu".

Hurrengo egunean, han 16.30, heldu zenean mezua hor zegoen:

"Etxe hau huts dago baina gauetan gauza arraro asko gertatzen

dira. Mesedez, inspektorea, ikertu etxe hau".

Etxera sartu zenean, ispilu batean emakume bat ikusten ari zen,

eta begiratzera joan zenean, emakumea ez zegoen. Eskailerak igo

zituen, eta geletan begiratuta andre zahar bat zegoen. Argazki

zahar bat ikusten ari zen.

Argazkia utzi zuenean, Gordon inspektoreak hartu zuen eta

zerbait ezagun ikusi zuen, eta andreari zerbait galdetuko

zioenean, ez zegoen. Geroago aurkitu zuen eta esan zion:

─ Mesedez, galdera batzuk galdetu ahal dizkizut? Gordon

inspektorea deitzen naiz.


2009-2010

80

─ Bai, nola ez! inspektore jauna.

Galdetu ondoren argazkiari buruz:

─ Nortzuk dira argazkian ateratzen direnak?

─ Nire biloba, bere emaztea eta beraien umea dira.

Inspektoreak segitu zuen galderak egiten. Eta andreak, istorio

bat kontatu zion: "etxe hau esaten da sorginduta dagoela, duela

asko andre bat hemen hil zelako eta esaten dute bere mamua

etxean dagoela"

Inspektoreak paper batzuk aurkitu zituen eta hor jartzen

zituen, bere aitaordearen eta bere benetako gurasoen izenak.

Gordon inspektoreak galdetu zuen:

─ Zer da hau?

─ Nire biloben umearen adopzioa da.

─ Nola deitzen da beste familia?

─ Gordon familia.

─ Eta zu, nola deitzen zara?

─ John Gordon -esan zion inspektoreak. Orduan, zu nire

birramama zara, ezta? Eta zer nahi duzu nitaz?

Ipuin Bilduma

DBH 1B

81

─ Bai zure birramama naiz baina bakarrik esan nahi dizut,

etxe hau familiakoa dela eta segitu behar duela familiarena

izaten. Orduan zurea izango da.

Eta orduan inspektorea etxearekin geratu zen.


2009-2010

82

Goizane eta Lucianarentzat idatzita.

Espero dut gustukoa izatea.

Sinestezina

Luciana erakusleiho aurrean gelditu zen jokoari begiak gainetik

kendu ezinik. Luciana, kalabaza baten antzekoa zen. Hainbat

gauza borobil zituelako (aurpegia, begiak, sudurra…). Bere ilea,

luze-luzea zen, ipurdiraino heltzen zitzaion. Rock musika

entzutea munduan gehien gustatzen zitzaiona zen. Horregatik,

beti abesten eta umore onez zegoen. Oso baxua zen, auzoko

baxuena eta zaratatsuena. Hainbat lagun zituen. Baina, bere

lagun handiena bere ahizpa zen.

Ipuin Bilduma

DBH 1B

83

Jokoak zerbait zuen; erosteko gogoak ematen zizkion zerbait.

Bere azal koloretsua agian, titulu erakargarria... Lucianak ez

zekien zer zeukan baina seguruenez, zerbait miresgarria zuela

zen. Bere amari esan zion bi aldiz pentsatu barik lehen:

Ama… Ama... Joko hori nahi dut! Mesedez! Munduko

hoberena da -errepikatzen zuen denbora osoan.

Bere amak begirada batez esaten zion ezetz. Baina, Lucianaren

begirada tristea ikustean, erostea erabaki zuen. Azkar erosi

zuen damutu baino lehen.

Jokoa etxean zuenean, bere eskuetan. Dvd-en lekutxoan sartu

eta bat-batean distira jasanezina agertu zen. Lucianaz gain, bere

ahizpa Goizane zegoen. Goizane familiaren poza zen. Beti hain

dantzari eta abesteari utzi barik. Ikasketetan bere klaseko kide

guztiei alde handia ateratzen zien. Fisikoki, bere ahizpa

Lucianaren kontrakoa zen, pepino baten antzekoa. Aurpegi luzea

eta begi txinatarrak zituen. Oso altua zen; hain altua non saski-

baloian jolasten zuenean, buruarekin saskian ematen zuen.


2009-2010

84

Segundu batean bere bizitza osoa ikusi zuten (ez zen oso luzea).

Bat-batean, gaztelu baten barruan agertu ziren. Dena oso ilun

zegoen, ikusezina. Gela hori ikaragarria zen. Gainera, kirats

nazkagarria zegoen. Gela

horretan lanpara bat soilik

zegoen eta neskek hori ukitu

zuten ondo ikusteko. Kea atera

zen, eta harekin batera genio

bat ere. Aladdinen istorioan

bezala honako hitz hauek esan

zituen:

Desira bat beteko dizuet.

Baina kontuz, galderek zehatzak izan behar dute.

Neskek ez zuten kasurik egin eta pentsatu barik esan zuten:

”Hemendik atera!!!” “Kanpora joan” Magoak txalo batzuk eman

eta ospa egin zuen. Neskak gaztelu kanpoan zeuden. Baina ez

etxean, toki polit batean. Toki hori oso zabala eta abegikorra

zen. Bi alde desberdindu ahal ziren. Bat argitsua eta bestea iluna.

Lurra lorez beteta zegoen eta eguraldi oso ona egiten zuen,

neskak Euskal Herrikoak zirela kontuan izanik. Toki horretan

animali bitxi batzuk zeuden. Lucianak esan zuen:

Ipuin Bilduma

DBH 1B

85

Zein zaldi hain polita!

Goizane aldiz:

Zaldiak? Fenixak dira.

Denboraldi batez hitz egin ondoren toki horrek zerbait magikoa

zuela konturatu ziren. Bakoitzaren animaliarik gogoena ikusten

zela. Hau da, pertsona bakoitzak ikusi nahi zuena ikusten zen.

Horretaz konturatzean, Goizaneren aurpegia luzatu zen. Ez

zegoen inon! Baizik eta toki zuri batean! Nahi zutena ikusten!

Baina ez zen egitan hor gertatzen zena! Lucianari hori berdin

zitzaion, etxera laster joaten baziren, Lucianari inspirazioa

etorri zitzaion eta momentuan Fenixekin hitz egiten saiatu ziren:

Barkatu baina nola atera gintezke hemendik?

UUUUUUUUUUUUUUUUUU!! -esaten zuten fenixek.


2009-2010

86

M

omentu horretan Lucianari inspirazioa etorri zitzaion eta hitz

magikoak esan zituen “Badabidin bam bam”. Hitz hoiek, jokuaren

izena ziren. Bat-batean, fenixak hitz egiten hasi eta neskeek

beraien gainean eseri ziren. Animalitxoek gora egin zuten hegan.

Zerutik, hau da, pantailaren zerutik nesken gela ikusten zen.

Momentu horretan nesken ama gelan sartu zen eta ordenagailua

ikustean honako hitz hauek esan zituen:

Baina... Hau zer da? -eta ordenagailua itzali zuen.

Neskak etxean zeuden. Txokolate bat hartzera joan ziren poz-

pozik.

Ipuin Bilduma

DBH 1B

87

Imanol, espero dut nire ipuin luzea osorik irakurtzea.

Ondo pasa ezazu oporretan.

Altxor misteriotsua

Egun distiratsu batean,

bazegoen urtxintxa bat bi

zuhaitzen artean etzanda;

eguraldi oso ona zegoen

basoan, hainbat zuhaitz

zeuden dizdizka, hodei txiki

batzuk ere zeru urdin-urdinean. Bazeuden arroketan beste

urtxintxa batzuk ere marroi-marroi kolorekoak. Isurki bat


2009-2010

88

zegoen, bertan igelak zeuden saltoka-saltoka; egun miragarria

basoan.

Urtxintxak Alvin zuen izena, oso bihotz onekoa zen, nahiz eta

beste batzuetan txarto portatu. Alvinek ile asko zeukan, begi

marroiak eta distiratsuak. Sudur arrosa eta txikia, kamiseta

beltza bat eta buztana mustuka bat bezalakoa zuen. Basoan

berataz barre egiten zuten, zergatik? Ba kamiseta beltza

zuelako, beste urtxintxek kamiseta zuria zuten baina Alvinek ez.

Alvinen familiak batzuetan ere barre egiten zion. Alvin, oso

nekatuta zegoen berataz barre egiten ziotelako eta etxetik ihes

egitea bururatu zitzaion eta gauean joatea erabaki zuen.

Bere bi anaiak izan ezik mundu guztia barre egiten zion. Bere

anaiak Simon eta Theodor ziren. Simonek ere ile asko zuen,

kamiseta zuria eta betaurrekoak, begi urdinak zituen eta sudur

txikia. Theodor ere iletsua zen, begi berdeak, kamiseta zuria eta

sudur potolotxoa.

Theodor, Simon eta Alvin oso ondo moldatzen ziren. Alvinek,

etxetik ihes egingo zuela esan zien Simoni eta Theodorri. Azken

honek esan zuen:

Ipuin Bilduma

DBH 1B

89

Alvin ez joan, mesedez.

Orduan Alvinek esan zuen:

Lasai, Theodor, beste egun batean zuek ikustera etorriko

naiz eta opariren bat ekarriko dizuet. Oraindik ikusteko

esperantza dago.

Simonek bueltatu zuen:

Ongi da Alvin baina… Egun batean bueltatu eta esan zelan

zeure abenturak, ongi?

Ongi. Zin egiten dizuet!!

Orduan 00:35etan Alvin etxetik abiatu zen, bere anaiek zekiten

Alvinek altxor bat zeramala poltsikoan eta altxor hori harri

arraro bat zen. Jendeak esaten zuen ostadar ibilgailua

aktibatzen zuela eta mundu zoragarri batera eramaten zuela.

Altxor horri “Harrizko erlikia”

deitzen zioten. Harrizko erlikia

irudi bat zuen oinarrian, irudi

arraro bat. Alvinek eskua sartu


2009-2010

90

zuen poltsikora eta hor harrizko erlikia aurkitu zuen. Orduan

esan zuen:

Nire anaiak izango ote ziren?? Ze polita da hau. Nire

altxorra izango da.

Hortxe hasten da Alvinen abentura.

Gau polit bat zetorren. Alvinek

deskantsatzea erabaki zuen gaua

etortzen zelako. Sabana baten ondoan

etzan zen lurrean eta izarrak

begiratzen eta pentsatzen hasi zen:

Mmm… Nolako gau polita

datorkidan gaur, zerua urdin ilun-iluna, ilargi zuria eta osoa,

hodei polit batzuk, lore politak… Oso polita iruditzen zait.

Gauean sua piztu egin zuen

eta lotan gelditu zen. Bere

ametsa hauxe izan zen:

Ostadarra ikusi zuen,

ostadar horretan planeta

arraro bat ere ikusi zuen.

Ipuin Bilduma

DBH 1B

91

Ilargia, mendiak eta itsasoa. Oso arraroa iruditu zitzaion Alvini.

Zeru arraroa zegoen, zeru morea! Berdea eta urdina ere bai. Zer

zebilen honen atzetik? galdetzen zion Alvinek bere buruari.

Baina… Alvinek oraindik ez zekien animalia askok ere amets

berdina zutela. Amets horrek altxor bat non zegoen esaten zuen

baina Alvinek hori aurkitu behar zuen bere ametsetan.

Hurrengo egunean, Luvy izeneko azeri batek Alvin esnatu zuen.

Alvinek begiak ireki eta galdetzen hasi zen:

Zer?? Non nago?? Nor zara zu?? Zer egiten ari naiz

hemen??

Luvyk esan zuen:

Sabanan zaude eta ni Luvy naiz zure laguna; ez nauzu

ezagutzen Alvin? Amets arraro bat eduki duzu, ezta?

Ba… Bai baina nola dakizu zuk hori? Eta zergatik ezagutzen

nauzu?

Ba, nik oraindik beldur nion urari eta zuri esker orain asko

gustatzen zait. Zure ametsak ostadar batekin du erlazioa?

… Nola dakizu?


2009-2010

92

Nik ere amets hori eduki dut. Altxor bat dago hor eta

bilatzera joan behar dugu amets hori eduki dugun guztiok.

Nik hori badakit beste lagun batek amets hori ere eduki

duelako. Nire laguna ur-jauzi baten ondoan bizi da, bere

bila joango gara zerbait galdetzeko. Bera gure ametsetan

egin dugun lekura joan zen baina… Ez zuen altxorra aurkitu

eta berriro bueltatu zen.

Alvin eta Luvy

lagunaren bila joan

ziren horri buruzko

gauzak galdetzera.

Bere laguna sugandila

bat zen; Itzala

deiturikoa. Uretan

pasatzen zuen ia egun osoa. Horretaz gain Itzala beraiengana

abiatu zen galdetzen:

Kaixo Luvy!! Zenbat denbora ikusi

gabe, ezta? ?? Nor zara zu?

Zer? Ni Itzala naiz. Posten naiz

ezagutzeaz.

Ipuin Bilduma

DBH 1B

93

Alvin, Itzala da baina ez zenekienez sugandila bat dela… ba

hori.

Itzala sugandila berdea da eta lehen lehiaketa asko irabazten

zituen.

Beno eta zertara etorri zarete niregana?

Ba… Gogoratzen duzu nola abiatu zinen ametsetan eduki

zenuen leku batera?

Bai, nola ez. Altxorraren bila joan nintzen baina altxorra

zegoen lekuan zerbait arraroa gertatu zen: ahots batek

esan zuen: “Harrizko erlikia”rik gabe ezin zara gehiago

abiatu hemendik. Hori entzun nuenean berriro etorri

nintzen hona. Hori galdetzera

etorri zarete?

Ba bai.

Harrizko erlikia hori duzue?

Bueno ez baina agian…

Bai, badugu!

… Zer esaten ari zara?

Altxor txiki hori duzuela?

Bai. Ikusi!


2009-2010

94

…………

Orduan Itzala nondik joan behar zuten esan zien eta harantz

abiatu ziren. Hurrengo egunean hodeiez betetako ostadarra ikusi

zuten.

Ze polita den, ezta?

Bai, baina, Alvin, bideari jarraitu behar diogu. Goazen!

Luvyk eta Alvinek hodeien bideari ekin zioten eta bat-batean

gaua iritsi zen. Ilargi zuri-zuria zegoen, hodei batzuen artean,

nolako trukua du hau?

Oso arraroa zen baina… Heldu ziren

bilatzen zuten lekura. Alvinek, Luvyk

eta Itzalak Izar deituriko huroi bat

ikusi zuten. Izar beraiengana joan

zen eta galdetu zien:

Kaixo, nortzuk zarete? Zer egiten ari zarete hemen? Oso

zaila da hona heltzea eta gainera hemen ez da inoiz eguzki-

argirik ailegatzen. Beti dago ilargia. Oso arriskutsua da

hona etortzea.

Ipuin Bilduma

DBH 1B

95

Ez, ez da zaila. Guk gure ametsa ikusi nahi dugu; ziur aski

zuk bezala, ezta?

Ba, bai. Harrapatu nauzue. Zuekin joan ahal naiz? Eske nik

ez dut harrizko erlikiarik.

Noski hobeto gurekin etortzen bazara!

Orduan lau animalia lagunak joan ziren bere ametsa egiaztatzera.

Bat-batean eguna heldu zenean, tigre bat ikusi zuten; ile beltza

zuen, begi gorriak eta distiratsuak, beldurra handia ere ematen

zien animaliei. Orduan tigrearekin zer egin ez zekitenez, beraien

bidea jarraitu zuten.

Grrr. Emadazue harrizko erlikia edo nik kenduko dizuet

Grrr.

Zergatik nahi duzu?

Altxor hori nahi dut nire eskuan oraintxe bertan grrr.

Alvin eta besteak korrika egiten hasi ziren; tigreak askoz korrika

gehiago egiten zuen eta Alvin harrapatu zuen. Alvini harrizko

erlikia kendu zion eta suzko gaztelura eraman zuen. Alvin, Luvy,

Itzala eta Izar tigrearen atzetik joan ziren. Gaztelura heldu

zirenean ahots bat entzun zuten:


2009-2010

96

“Harrizko Erlikia” ekarri ez baduzue, atzera eman.

Ez… Harrizko Erlikia nirea da. Tigre horrek lapurtu dit.

Ahalmen Miragarriak, mesedez, utziguzue pasatzen.

Ongi da. Izar zuk esaten badiguzu, pasoa irekita edukiko

duzu.

Suzko gaztelura sartu ziren

Alvin eta besteak eta orduan

hantxe Trumoi izeneko dragoi

gorri bat aurkitu zuten. Trumoi

dragoi handia eta indartsua

zen, begi beltzak zituen eta su

asko ere bai. Alvinek eta besteak hortik pasatu behar zuten, ez

zekiten nola pasatu dragoi handia zegoelako. Dragoiaren sua oso

handia zen, su izugarri indartsua zuen. Sumendi bat bezalakoa.

Sumendiaren sua Trumoik eragiten zuen.

Kaixo dragoi! Ez jan mesedez,

ni Alvin naiz, eskertuko

genizuke pasatzen utziko

bazenigu.

Ipuin Bilduma

DBH 1B

97

Ez, ez, ni ez naiz dragoi txarra. Pasatzen utziko dizuet

gauza baten truke. Zuekin joatea utziko zenidakete?

Mesedez?

Noski! Eta nola duzu izena?

Nire izena Trumoi da.

Posten gara, Trumoi. Ba dakizu non dagoen tigre beltz bat?

Bai, altxor batekin zihoan sumendi altura, edo harrizko

erlikia edo horrela deitu zion.

Harrizko erlikia nirea da eta errekuperatzera etorri gara.

Ongi da. Goazen sumendi altura.

Alvin eta bere lagunak sumendi altura abiatu ziren. Lehenik eta

behin, mendi koskorretik abiatu behar zuten. Mendiaren

tontorrera abiatu aurretik

berriro ere hiru ahalmen

miragarriekin topatu ziren.

Zer egiten ari zarete

hemen?

Mendi tontorrera joan beharra dugu.

Honaino iritsi da zuen azkeneko aukera!


2009-2010

98

Baina, ahalmen miragarriak, ez zarete nitaz gogoratzen?

Nire izena Izarra da, pasatzen utzi ahal diguzue?

Ez! Ez dakigu nor zaren, eta ez dizuegu pasatzen utziko.

Hiru ahalmen miragarriak tigreak zaurituta zeuden; horregatik

ez zuten pasatzen uzten inori.

Altxorra errekuperatzera etorri gara, ez zarete gutaz

gogoratzen? Ba, mesedez, utzi pasatzen!

Ezetz esan badugu ezetz da demontre!

Hori da! Gurekin sartzen dena zaurituta aterako da.

Bai, hori da. Zaurituta atera nahi duzue,

ala?

Ez, ez, baina mesedez…

Ni Azelf naiz ahalmen

miragarri urdina

Ni Uxie naiz ahalmen miragarri horia

Ni Mesprit naiz

ahalmen miragarri arrosa

Azelfek, Uxiek eta Mespritek buztanak

mugitu eta bola gorri erraldoi bat egin zuten, ahalmen miragarria

deitzen zen. Bat-batean, Trumoik bere suzko bola bat bota zuen

eta Azelf, Uxie eta Mesprit lasaitu egin ziren. Izarra eta Itzala

Ipuin Bilduma

DBH 1B

99

egia kontatu zieten ahalmen miragarriei eta lasaitu ondoren

pasatzen utzi zieten.

Mendi tontorrera heldu ziren, hor suge baten eskeletoa zegoen.

Sugearen eskeletoak pista bat eman zien

Alvini eta besteei. Botila bat bazegoen,

mezu bat barruan:

----ShhhShh----

“Hemendik jarraitu, ur-jauziak pasatu,

abiadura esnatu”

Zer esaten du? Hemendik jarraitu behar dugula, ur-jauzien

gailurrera heldu, baina, ez dut ulertzen abiadura esnatu

hori.

Berdin du jarraituko dugu bidaia.

Haiek dira ur-jauziak?

Nire uztez bai.

Alvin eta besteak ur-jauzien

gailurrera abiatu ziren.

Ba, hau oso erreza da.


2009-2010

100

Alvin eta besteak oso erreza zela pentsatzen zuten baina bat-

batean, saguzar bat agertu zen.

Zer ari zarete egiten nire ur-jauzietan?

Hortik pasatzen uzten badiguzu, ederto!

Ez!! Hemendik alde egin edo ikusiko duzue nolako lagunak

ditudan.

Ez mesedez!!!

Lagunak esnatu!

Saguzar guztiak esnatu eta eraso egin

zieten.

Orain ulertzen dut!!

“Hemendik jarraitu, urjauziak pasatu, abiadura esnatu”

Noski! Mezuak horixe esaten zuen! Hortik jarraitu behar

dugu ur-jauzietara irizteko, kataratak pasatu behar ditugu

hona heltzeko eta azkenik ihes egin behar dugula edo

gureak egin du!

Ipuin Bilduma

DBH 1B

101

Alvin eta lagunak korrika egiten hasi ziren. Azkenik sumendi

altura iritsi ziren. Tigrearekin topatu ziren berriro ere eta

tigrea oso haserre zegoenez, sumendia laba eta magma botatzen

hasi zen. Tigrea asko baina asko haserretu zen eta esan zuen:

Grrr!!! Zergatik etorri zarete hona?? Grrr!!! Joan hemendik

laster!

Nire altxorra eman eta alde

egingo dugu!!

Grrrrr!!! Ezta pentsatu ere!

Grrrrr!!! Nirea da orain!

Eman edo ikusiko duzu!

Trumoi, mesedez, zure sua!!

Ongi da Alvin!! Oraintxe noa!!

*Trumoiaren Sua*

Aghhh!! Oso indartsua da zure sua baina ez dut amorerik

emango!

Guztiak lurrera jauzi ziren Trumoiren suaren indarragatik.

Hurrengo egunean, lurrean

pitzadura bat ireki zen.


2009-2010

102

Pitzadura ireki egin zen eta bat-batean argi distiratsu bat ikusi

zen. Honelako argi bat ikusten zen.

E, ikusi duzue nolako argi polita? Zer gertatuko da sartzen

ba gara?

Ba ez dakit probatuko dugu?

Bai!! Goazen!! Baina lehen harrizko erlikia hartuko dut.

Ba dago. Goazen!

Sartu ondoren gauza arraro

bat gertatu zen. Beraien

ametsa lortu zuten!

Lortu dugu!!

Heldu gara!!

Baina, non dago

altxorra?

Hori, non dago altxorra?

Ipuin Bilduma

DBH 1B

103

Alvin, Luvy, Itzala, Izarra eta Trumoi altxorra bilatzen hasi

ziren. Bat-batean, Harrizko Erlikia argiztatzen hasi zen.

E?? Zer gertatzen zaio Harrizko erlikiari?

Badakit! esan zuen Itzala.

Bai?

Bai altxorra aurkitu dugu. Hemen dago, behean.

??? Nik ez dut ezer ikusten.

Noski induskatu behar dugu. Hemen behean.

Bat-batean Alvin eta Itzala beste harri erlikia aurkitu zuten.

Ukitu egin zuten eta bat-batean nahi zutena aurkitu egin zuten.

Ostadar ibilgailua zen!

Hara heldu ziren eta

han Alvin bere

anaiekin aurkitu zen.

Ostadar ibilgailuari

ezker, Alvini ez

zioten berriro ere barre egin. Bazekiten Alvin etorriko zela eta

barkamena eskatu zioten denek. Hortik aurrera Alvin eta bere

lagunak Ostadar ibilgailuan bizitzen geratu ziren.


2009-2010

104

Nire ipuina zuretzat bihotz-bihotzez egin dut.

Espero dut gustatzea. Ondo pasa oporretan, Ane

Banpiroen gaztelua

Egun euritsu batean Ane

deituriko neska bat bere

amamaren gaztelu batera joan

zen. Ane porru bat bezalakoa zen.

Oso altua eta oso argala eta ez

zitzaion kirola egitea gustatzen.

Lehoi bat bezalakoa zen oso

karakter txarra zuen baina nahi

zuenean oso ona zen. Lehenengo bi egunetan ez zen ezer gertatu

baina hirugarrenean…

Ipuin Bilduma

DBH 1B

105

Gazteluan banpiro bat ikusi zuen. Ondoren korrika joan zen

bilatzera eta ikusi zuen bere hilkutxa baina banpiroa ez zegoen.

Non egongo zen?

Orduan berriro ikusi zuen. Gaztelutik atera nahi zuen baina

harrapatuta zegoen; ezin zen inondik atera. Pixka bat geroago

ahots arraro bat entzun zuen:

UUUUUU ATERA NIRE GAZTELUTIK EDO HILKO

ZAITUT!!!!!

Ane oso izututa zegoen baina gauza bat bururatu zitzaion:

banpiroa hilko zuen. Hurrengo egunean altxatu zenean

banpiroarengana joan zen eta hesola batez hil zuen banpiroa.

Orduantxe etxera joan nahi zuen baina berriro gertatu zitzaion:

ezin zen gaztelutik atera; gauza guztiak frogatu zituen, baina

ezer ez! ezin zen gaztelutik atera. Baina ez zen beldur

bazekielako banpiroa hil zuela baina orduan beste ahots bat

entzun zen:


2009-2010

106

ORAIN NIK HILKO ZAITUT!!!!!!

Ane beldurtuta gaztelutik paseo bat eman zuen baina ez zuen

inor aurkitu eta lasai gelditu zen. Bere golkorako pentsatu zuen

“ba, nire irudimena izango da” baina ez zen bere imajinazioa izan;

gazteluan norbait

zegoen eta Anek ez

zekien.

Berriro gaztelutik

paseatzen munstro

bat aurkitu zuen

baina munstroa ez

zuen Ane ikusi. Hala ere, Ane oso beldurtuta zegoen.

Ane lotan zegoenean, munstroa ikusi zuen eta eskuetan hartu

zuen eta jaten hasi zen. Orduan hil zenean bere espiritua bere

amamarenarekin aurkitu zen eta biak besarkatu ziren.

Ipuin Bilduma

DBH 1B

107

Jokin, zugan

pentsatuz egin dut ipuina.

Espero dut irakurriz

dibertitzea.

Orain dela urte asko

mendiko herri baten

Martin izeneko mutil

bat bizi zen.

Martinek 8 urte

zituen, oso altua eta

argala zenez,

kirolari bikaina zen.

Bere lagunen laguna


2009-2010

108

zen, hau da, lagun ona zen. Ile marroia zeukan, begiak berde

kolorekoak zituen eta bere sudurra normala zen. Ahoa oso handia

zen. Martinen besoak oso handiak ziren eta oin indartsuak zituen.

Martini gehien gustatzen zitzaiona animaliak ziren.

Herria txikia zen eta biztanleria txikia zuen eta gehienak

artzainak ziren. Etxeak ibaiertzean zeuden eta basoa herriaren

ondoan. Han dragoi bat bizi zen eta Martinen laguna zen.

Herrikoek esaten zuten oso gaiztoa zela dragoia eta gauean

ardiak jaten zituela; nik esaten zien herrikoei: dargoiak ez ditu

jaten ardiak, otsoak dira jaten dituztenak! Baina ez zioten

kasurik egiten. Egun batean eguzkia disdiratsu agertu zenean,

ikusi zuten ardi batzuk falta zirela; nazkaturik jende guztia

elkartuz dragoia hiltzera joan ziren.

Martin konturatu zenean ziztu bizian dragoiaren bila joan zen

ihes egiteko. Zorte onez herrikoak berandu iritsi ziren ihes egin

zuelako. Berandurarte dragoiaren bila egon ziren eta gaua heldu

zenean herrira itzuli ziren herritarrak. Etxera ailegatu zirenean

ikusi zuten Martin oraindik ez zela itzuli, han beldurturik geratu

ziren, pentsatzen dragoia jan zuela eta berehala herrikoei

abisatu zien eta hurrengo egunean Martin bilatzen hasiko zirela.

Ipuin Bilduma

DBH 1B

109

Martin oso pozik zegoen bere lagunarekin eta berari txisteak,

istorioak... hasi zen kontatzen eta esan zion:

Ez zaitut inoiz bakarrik utziko; nirekin biziko zara.

Eta dragoia oso pozik jarri zen hori entzundakoan. Orduan

Martin dragoiaren lepotik helduta hegan egin zuten, bat-batean

Martinek irrist egin zuen eta kobazulo baten erori zen. Kobazulo

horretan suge erraldoi bat bizi zen eta Martin oihukatzen zuen:

Lagundu!!!!!!!! Lagundu!!!!!!!! Lagundu!!!!!!!

Dragoia urduri jarri zen ez zuelako bere lagun Martin

ikusten.Orduan laguntza bila joan zen. Martini laguntzeko

herritarrekin heldu zenean Martin oraindik oihuka ari zen:

Lagundu!!!!!!! Lagundu!!!!!!!! Mesedez lagundu!!!!!!!!

Bere gurasoak izutu egin ziren hori entzundakoan eta orduan

dragoi ausarta Martin salbatzera joan zen. Dragoia heldu zenean

kobazulora sugea Martin jateko zorian zegoen; orduan dragoiak


2009-2010

110

bere buztanarekin sorbaldan eman eta amildegi batean jauzi egin

zen.

Dragoia Martinekin atera zenean kobazulotik guztiak negarrez

zeuden baina gurasoak ikusi zutenean oso pozik jarri ziren eta

Martinen aitak dragoiari eskerrak eman zizkion. Orduan

Martinen aitak lanpostu bat eman zion dragoiari gauero ardiak

zaintzea eta orain gauero dragoiak ardiak zaintzen ditu otsoak

jan ez ditzan.

Ipuin Bilduma

DBH 1B

111

Oihane, espero dut ipuina gustatzea.

Bihotz-bihotzez

Arielen abentura handia

Kaixo, ni Ariel deitzen naiz, 15 urteko neskato arrunta. Ile beltz

luzea dut eta altua naiz. Ohikoena da patinetan joatea baina

euria egiten duenez, ezin dut. Nire ordua laster ikusten dut, 30

cmko hormigoizko horma batek aldentzen nau nire amodiotik,

hotz naiz eta gose; hilko naute. Nire istorioa kontatuko dizuet:

Besteak bezain normala zen egun hori. Goiz guztietan nire lagun

hoberenarekin, Alexekin, geratzen nintzen klasera joateko. Ni

berarekin maiteminduta nengoen duela 10 urtetik, baina ez nion

inoiz esan. Berak, 15 urteko mutil bat eduki ahal zuen guztia


2009-2010

112

zeukan: begi berde polit haiek, ilehoria eta gorputz perfektua. 5

urte neuzkanetik, oraindik gogoratzen dut, klaseko lehenengo

egunean, klasean sartu zen eta niri, begirada labur eta azkar bat

eman zidan. Momentu horretatik maiteminduta nago. Goiz hartan

geratuak ginen lekura heldu nintzenean han zegoen, baina bere

begietara begiratzean, zerbait arraro ikusi nuen: urdinak ziren!

Ez nuen uste 10 urtetik begiratzean erratuko nintzela nire

amodioaren begien koloreaz, orduan zerbait egitea erabaki nuen.

Galderak egingo nizkion eta orduan, ondo erantzuten bazuen,

bera zen. Bere albora heltzean, esan nion:

─ Kaixo! Zelan atzo ingeleseko klasean?

Bera frantsesera joaten zen.

─ Ba, oso ondo. Joaten naizen heinean, gehiago ikasten dut!

Berehala konturatu nintzen bera ez zela eta bere gainera ekin

nuen lurrera botaz; hurbiletik ikusi nuenean, ohartu nintzen. Bere

ilea, ilunago samarragoa zen, eta hainbat biderretan begiratu

nituen esku politak ebatondoz beterik agertzen ziren!

Ipuin Bilduma

DBH 1B

113

─ Nor zara eta zer egin duzu Alexekin!!!!!!!- oihukatu nuen

nork begiratu ahal zidanez arduratu gabe- Badakit bera

ez zarela, ez esan gezurrik!

─ Orain dena dakizu, ezin dizut utzi joaten -esan zuen

ahots beldurgarriaz.

Kolpe gogor batez altxatu zen eta nire gainean, laban bat atera

eta buruan eman zidan. Konortea berreskuratu nuenean,

ormigoizko paretadun gela batean nengoen, baina ez zen dena

txarra, han zegoen, nire ondoan, benetako Alex.

─ Zer gertatu zaizu? -galdetu nion pozik bere benetako

begi berdeak ikusi ahal

izateagatik. Zergatik egiten

digute hau? Beldur naiz, zer

gertatuko zaigu?

─ Istorioa kontatuko dizut, baina

isilik egon behar duzu. Duela

hiru aste hasi zen. Banketxera

joan nintzen errekadu bat

egiteko nire amamarentzat eta bat-batean lapur batzuk

sartu ziren. Pistola batzuekin mehatxatuak izan ginen


2009-2010

114

eta beste guztiei ezer ez gertatzeko, altxatu nintzen

eta borrokatu ondoren polizia heldu zen. Beraiek joaten

ziren momentuan esan zidaten: “zure bizitza inposiblea

egingo dugu, lagunak ditut, eta beraiek ez dira

kartzelara joango. Gogoratu: zure pertsona maiteenei

min egingo diegu, hilko ditugu eta zu bere aurrean

egongo zara hori gertatzen denean, ondoren, zu hilko

zaitugu ”. Orduan, nire itxuraz mozorrotu dira eta zure

bila joan dira. Barkatu, banekien ez zela ideia ona, nire

erruz min egingo dizute! -erantzun zidan.

─ Lasaitu, baina, zergatik hartu naute ni zure familiako bat

hartu beharrean? -galdetu nion beldurrez.

Luze iruditu zitzaizkidan segundo batzuk pasatu ziren, egia zen

nik erantzuna nekiela, baina bere ezpainetatik ateratzea nahi

nuen. Orduan, ahoa motel ireki zuen eta hainbat denboraz

itxaroten ari nituen hitzak hartatik atera ziren:

─ Barkatu lehen ez esateagatik. Zurekin maiteminduta

nago; klasean sartu nintzen lehenengo egunetik, han ikusi

zintudan, bazter batean jesarrita, bakarrik eta ezin izan

nituen zure alboan jesartzeko gogoak jasan. Maite zaitut

nire munduan dagoen beste edozer baino gehiago.

Ipuin Bilduma

DBH 1B

115

Momentu horretan sentitzen nuen poztasunak beldurra gainditu

zuen eta besarkatu nuen musu bat ematen:

─ Nik zu ere bai!- erantzun nion

Guk ez genekiena zen kamera ezkutu baten bidez begiratzen

zigutela eta pentsatu zutela biak batera agian alde egitea lortu

ahal genuela eta ordu batzuen kabuz, Alex mozorrotu zena

agertu zen janaria emateko eta berri bat emateko:

─ Zu! Neska! Nirekin etorri! Beste gela batera eramango

zaitugu -esan zuen txantxa eginez. Esan agur zure “mutil

maiteari ” eta etorri nirekin. A! eta ez erlaxatu, laster

hilko zaitugu.

Ez nuen joan nahi, baina kasurik

ez banuen egiten hilko zutela

nekien. Musukatu nuen eta

gizonaren atzetik, alde egin

nuen maite nuen guztitik;

pentsatzen banuen, aurkitu eta

galdu baino ez nuen egin.


2009-2010

116

Eta hemen nago, esan dudan bezala, ormigoizko horma batek

Alexengandik aldentzen nau. Badakit ez dudala esperantzarik

ezta ezer egiteko aukerarik, baina hilko bagaituzte, elkarrekin

izango da! Beste gelatik hurbilen zegoen izkinan jesarri eta

pentsatzen hasi nintzen. Minutu batzuen buruan, ideia bat eduki

nuen: janaria ekartzen didatenean, buruan emango diot gizon

misteriotsu hari, giltzak kenduko dizkiot, beste gelaren atea

ireki eta biok joango gara etxera pertsona gorrotagarri

hauengandik urruti. Baina orain, lo egin behar dut momentu batez

gero energiak edukitzeko.

Esnatzerakoan, atea jotzen dute, gizona sartzean nire plana

aurrera eramaten dut. Ondo ateratzen da eta nire bizitzako

momenturik hoberena da atea irekitzen dudanean eta han ikusten

ditut bere begi berdeak, nik hainbat maite ditudanak, 10 urtetan

hainbatetan begiratu ditudanak. Bere izena oihukatzeko gogoak

gordetzen ditut eta bere gainean salto egiten dut besarkatzen.

─ Ez daukagu denborarik, hemendik atera behar dugu

korrika! -esaten diot. Etorri hemendik.

─ Bale, baina zin egin behar didazu kontuz joango zarela.

─ Zin egiten dizut -erantzuten diot.

Ipuin Bilduma

DBH 1B

117

Biok batera eraikinetik birak ematen hasten gara irteera aurkitu

arte; bi egunez egon gara gizon bakar baten menpean baina orain,

aske gara. Korrika komisariara heltzen gara.

─ Mesedez, lagundu!- oihukatzen dut sartzean.

Alexek istorio guztia kontatzen du eta komisariako poliziek

etxera deitzen laguntzen digute, mugikorrak kendu dizkigute eta

oso kezkatuak egon beharko dute eta.

Ordu gutxitan etxean gaude, eta egun gutxitan, gaizkile haiek

kartzelan daude; txarto pasatu dugu baina, seguru da, pozik

biziko garela denbora luzez. Gure abenturatxoa ondo amaitu da.

Ipuin Bilduma 2010 B

Documents

Transcript of Ipuin Bilduma 2010 B