Hezkuntza: altxor ezkutua

Lander Mateos González

Denbora aurrera egin ahala, ezagutzak eta informazioak gora egingo dute, beraz, hurrengo

belaunaldikoei ezagutza gehiago transmititu beharko genieke, haiek ondo garatu dezaten haien

bizitzak.

Bizitzako egunerokotasunean zeozer ikasten dugu, ez baikara inoiz ohera joaten zerbait berririk

ikasi gabe, eta honekin, gure mundura egokitzera lortzen dugu.

Pertsona bakoitzak lau faseetatik pasatuko da bere bizitzan zehar,

denok ezagutza eta esperientzia berdina izan dezagun:

1. Ezagutzen ikastea

2. Egiten ikastea

3. Elkarrekin bizitzen ikastea

4. Izaten ikastea

Ezagutzen ikastea: Ulermenaren baliabideak bereganatzea.

Ezagutzak handitzeak bakoitzaren ingurua osatzen duten gauzak hobeto ezagutzea eta jakinduria

handitzeko gogoa dakar.

Duintasunez bizitzeko, pertsona bakoitzak bere inguruan dagoen mundua irakaskuntzaren bidez

ezagutu behar du.

Kultura orokorra jakitea ezinbestekoa den arren, ezin da guzti-guztia jakin.

Ezagutzen ikasteko Ikasten ikasi behar Oroimena eta pentsamendua erabiliz.

Haurrek

pentsamendua

gurasoekin lantzen

hasi, eta irakasleekin

jarraituko dute.

Gaur egun informazioak gortzeko

hainbeste metodo ditugunez, gure

oroimenaren erabilgarritasuna

arriskuan jarri dezakegu, horregatik

garrantzitsua da berez oroimena

lantzea.

Egiten ikastea: Bakoitzak bere inguruan eragin ahal izatea.

Ezagutzen ikasi eta egiten ikasi beti lotuta aurkitzen ditugu.

Ikaskuntzaren eginkizun bat aipatzekotan, ekonomiako sektore egituratu edo ez egituratuen

garapean parte hartzeko duen helburua dugu, baita kalifikazio soziala eta hezkuntza profesionala

eskuratzea. Garapen bidean dauden herrialde batzuen eta ez egituratua den sektore ekonomikoa

ren kasuetan, beren etorkizuna teknologia eskuratzea ahabidetuko dien kultura zientifikoa

hartzeari estu-estu lotuta egongo da.

Elkarrekin bizitzen ikastea: Parte hartzea eta lankidetzan aritzea.

Batzuek gizarteriaren aurrerapenean jarritako itxaropena ezeztatu egiten du munduan

nabarmentzen den indarkeria. Liskarren sortzaile diren gatazkak sahiestea posiblea izango zen.

Gizakiek beren eta kide diren taldearen kualitateak gehiegi balotzen dituzte zenbaitetan,Liskar

hauek gutxitzeko ez da nahikoa talde desberdinetako kideen arteko kontaktu eta komunikazioa

eratzea, tentsioak larri bailitzateke.

Harremanak berdintasuneko testuinguru batean ezartzerakoan

eta helburu eta xede komunak egitekotan, aurreiritzi eta etsai-

tasuna lankidetza lasaiagoa bilakatzeko posibilatateak handi-

tzen dira. Beraz,hezkuntzari bi bide ematea komenigarria izango

zen, alde batetik, bestea ezagutzea, eta bestetik, egunerokota-

sunean proiektu komunetan parte hartzea.

Elkarrekin bizitzen ikastea: Parte hartzea eta lankidetzan aritzea.

● Hezkuntzaren bi helburu:

Helburu komunetara jo:

Giza espeziearen aniztasuna irakastea.

Gizakien artean dauden antzekotasunez

ohartarazten irakastea.

Gizakien arteko diferentziak

desagertzea.

Gazteei txikitatik

lankidetza

proiektuetan sartu.

Irakasleek eta ikasleek

proiektu komunetan

parte hartzea.

Izaten ikastea: Besteen funtsezko prozesua.

Lehenengo bileran printzipio bat berretsi zen:

● Hezkuntzak pertsona bakoitzaren garapen orokorrean lagundu behar du:

Izaten ikastea 1972, eboluzio teknologikoaren kezka azaltzen du.

Haurrak gizarte zehatz baterako prestatuko dira. arazoa:

Gizarte honen aurrean, gizakia duen defentza da aurrera egiteko aukerarik onena : esperientzia

metodorik eraginkorrena da.

Gaztaroko hezkuntza nahikoa da gizakia pentsamendu autonomoa eta kritikoa izateko.

Hezkuntzaren oinarrizko funtzioa ez

burutzea; pentsamendua, iritzia,

sentimenduak eta irudimena izateko

askatasun eza.

Izaten ikastea: Besteen funtsezko prozesua.

Giza askatasuneko adierazpenak direnez irudimena eta sormena, leku berezia dute.

● XXI. mendean talentu eta pertsonalitate mota desberdin asko egon zirenez, gazteentzako

espemerimentazio iturri mota gehiago egon ziren.

● Gizakiaren prozesu dialektikoa burua ezagutzen eta harremanetan zabaltzen lortzen da.

● Hezkuntzan arteari garrantzia gehiago eman, eta kulturari, aldiz, gutxitu.

● Esperientzia positiboa da hezkuntza prozesu indibidualista.

BIZITZA OSOAN ZEHAR HEZKUNTZA ETENGABE

ABERASTEN DA, ETA EZ DA INOIZ AMAITZEN.