GUÍA DO ALUMNADO - Galicia...Construír o arco capaz do ángulo α = 450, respecto do segmento AB =...

BACHARELATO SEMIPRESENCIAL E A DISTANCIA

GUÍA DO ALUMNADO

CURSO PRIMEIRO

DEBUXO TÉCNICO I

MATERIAS PROPIAS DE MODALIDADE

2

O contido desta guía baséase no texto e Solucionario de: J.Álvarez, J.L.Casado e Mª.D.Gómez. Debuxo Técnico 1: Edicións S.M. Madrid ISBN: 84-348-8360-0. A guía para a súa adaptación á Educación a Distancia foi elaborada por: Luís Gerveno Martín.

DEBUXO TÉCNICO I

GUÍA DO ALUMNADO

PRIMEIRO CURSO DE BACHARELATO (SEMIPRESENCIAL E A DISTANCIA)

3

DEBUXO TÉCNICO

1. A MATERIA

1.1 Introdución:

O debuxo técnico divídese en tres bloques temáticos: Xeometría métrica, Xeometría descritiva e Normalización. É esta unha materia eminentemente práctica. O seu coñecemento é necesario para afrontar sen dificultade os estudos de arquitectura, enxeñería, belas artes e outros estudos profesionais. A realización práctica do debuxo técnico pode levarse a cabo de dúas formas diferentes: mediante utensilios tradicionais (regra, escuadra, cartabón, compás etc.,..) ou mediante programas informáticos específicos. Durante este curso só utilizaremos materiais tradicionais. A destreza no manexo dos mesmos irase conseguindo a través do seu uso continuado. Previo á realización dos exercicios debes abordar o estudo teórico de cada unidade que vén acompañada da resolución de gran número de exercicios resoltos con toda claridade e precisión. Na execución práctica dos exercicios a presentar ao profesor debes coidar a presentación e pulcritude dos mesmos. Estes dous aspectos serán avaliados polo profesor na forma que se detalle nos criterios de avaliación. 1.2 Técnicas de traballo O estudo de cada unidade debes facelo a través do libro de texto seguindo os períodos quincenais que máis adiante se detallan. A realización dos exercicios debes levala a cabo en primeira instancia a man alzada e a lapis, respectando sempre os diferentes pasos para a súa execución; unha vez entendido e memorizado o exercicio, debes repetilo cos instrumentos de debuxo. Utiliza lapis duro, repasando a solución con outro máis brando. Debuxa sempre con trazo fino, utilizando portaminas ou lapis ben afiados, e non borres as liñas nin as construcións auxiliares; serven para que o corrector siga o desenvolvemento do exercicio, e para revisalo con posterioridade. 1.3 Actividades Nesta guía atoparás dous tipos de actividades: de autoavaliación e de heteroavaliación. As primeiras serven para que avalíes de forma inmediata o teu progreso consultando as solucións anexas. As segundas deberás enviarllas ao titor ou á titora para que as corrixa e faga as observacións oportunas. Unha vez corrixidas, seranche devoltas para que poidas comprobar os erros cometidos se os houbera e as anotacións adicionais que o profesor considere oportunas.

4

A súa realización é voluntaria, polo que non teñen reflexo nas cualificacións parciais nin na nota final; non obstante, son necesarias para preparar os exercicios e probas de avaliación, e útiles para que o profesor coñeza a túa evolución e progresos. 2. O LIBRO DE TEXTO Debuxo Técnico. J.Álvarez / J.L.Casado /Mª.D.Gómez. Edicións SM. Madrid. 2.1 Distribución temporal por quincenas. Os seus contidos organizáronse en tres bloques temáticos: Xeometría plana, Xeometría descritiva, e Normalización. Estes bloques temáticos están divididos á súa vez en dezanove unidades didácticas, que se distribúen da seguinte forma: • Primeiro trimestre: Unidades 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 e 8 (Xeometría plana).

Primeira quincena.:Unidades 1 e 2. Segunda quincena: Unidades 3 e 4. Terceira quincena: Unidade 5 . Cuarta quincena: Unidade 6. Quinta quincena: Unidades 7 e 8.

• Segundo trimestre: Unidades 9, 10, 11, 12 e 13 (Xeometría descritiva).

Primeira quincena: Unidade 9. Segunda quincena: Unidade 10. Terceira quincena: Unidade 11. Cuarta quincena: Unidade 12. Quinta quincena: Unidade 13.

• Terceiro trimestre: Unidades 14, 15, 16, 17, 18 e 19 (Normalización e CAD). Primeira quincena: Unidades 14 e 15. Segunda quincena: Unidades 16 e 17. Terceira quincena: Unidades 18 e 19.

2.2.Unidades didácticas A exposición de cada unha das unidades no libro de texto comeza cos obxectivos didácticos a acadar, seguido do desenvolvemento e explicación dos contidos, finalizando coa proposta de exercicios sobre o estudado. Estes exercicios aparecen en follas de papel amarelo baixo a denominación de Actividades. A maioría dos exercicios que aparecen na presente guía están tomados das actividades do libro.

5

As unidades 17, 18 e 19 non se incluirán nas probas de avaliación, se ben poderá requirirse unha pequena actividade en soporte informático sobre os contidos estudados nas mesmas.

ORIENTACIÓNS CONCRETAS PARA O ESTUDO DE CADA UNIDADE

UNIDADE 1: INTRODUCIÓN AO DEBUXO TÉCNICO Os instrumentos de debuxo son moitos e variados; non se trata de que nun primeiro momento os adquiras e utilices todos, por iso a continuación se che recomenda a adquisición dos máis utilizados e necesarios. Le atentamente todas as instrucións que sobre o seu uso e manexo aparecen no texto.

• Lapis ou portaminas. • Minas de dureza HB, 2H e 3H • Follas de formato A4. • Goma de borrar. • Escuadra e cartabón. • Compás. • Regra milimetrada de, polo menos, 30 cm. • Transportador de ángulos. • Plantillas para o trazado de curvas.

Todos os instrumentos que utilices han de estar sempre en perfectas condicións de uso, polo que a limpeza dos mesmos é fundamental.

Criterios de avaliación

• Coñecer as propiedades e manexo dos materiais utilizados. • Utilizar de forma correcta o material; especialmente os lapis, o compás, a

escuadra e o cartabón.

Actividades de autoavaliación

1. Indicar a dureza e aplicación das seguintes minas: HB, 2H e 3H 2. Indicar as medidas dos formatos A3 e A4. 3. Indicar os espesores normalizados de liñas que se utilizan en Debuxo

Técnico das series 1 e 2

UNIDADE 2: TRAZADOS FUNDAMENTAIS NO PLANO Nos diferentes apartados da presente unidade estúdianse conceptos tales como paralelismo, perpendicularidade, ángulos, mediatriz, bisectriz e outros. O estudo destas construcións gráficas deben servirnos para adquirir práctica no manexo dos utensilios de debuxo.

6

Especial atención has de pór nos apartados de arco capaz e potencia dun punto respecto dunha circunferencia. Co coñecemento das súas aplicacións imos poder resolver máis adiante algúns problemas de resolución de triángulos e tanxencias. Criterios de avaliación

• Ser capaz de realizar as construcións máis usuais. • Coñecer os fundamentos teóricos das construccións estudadas. • Aplicar as construcións dos trazados á realización de traballos concretos.


1. Dividir un segmento AB, de 7 cm., en 5 partes iguais. 2. Dados dous segmentos AB = 4 cm.e CD = 5 cm., construír un segmento que

sexa media proporcional ós dous segmentos dados. 3. Trazar o eixe radical de dúas circunferencias de radios 2 e 3 cm. A distancia

dos seus centros é 7 cm. 4. Construír o arco capaz do ángulo α = 450, respecto do segmento AB = 4 cm.

Actividades para enviar ao titor ou á titora

1. Dividir un ángulo de 900 en tres partes iguais. 2. Trazar o centro radical de tres circunferencias de radios r 1=2,5 cm., r 2 = 3

cm. r 3 = 4 cm. A distancia entre os seus centros é: O1-O2 = 7 cm., O2-O3 = 8 cm. e O1-O3 = 7 cm.

3. Construír a cuarta proporcional a tres segmentos dados: AB = 2 cm., CD = 3 cm.e EF = 3,5 cm.

4. Construción da terceira proporcional a dous segmentos dados, AB = 4 cm. e CD = 5 cm.

UNIDADE 3: IGUALDADE. SEMELLANZA. ESCALAS. Non sempre é posible reproducir os obxectos do natural ao papel ao mesmo tamaño, se non que por problemas de espazo haberá que reducilos e nalgúns casos tal vez amplialos; a relación que se establece entre o obxecto e a súa reprodución no papel é o que denominamos co nome de escala e o seu uso será permanente na realización de debuxos. Por iso faise necesario o coñecemento das mesmas. A reprodución de debuxos require do coñecemento de métodos de igualdade e semellanza para a levala a cabo. O coñecemento estudado aquí, será utilizado con frecuencia ao longo do curso. Criterios de avaliación

• Resolver problemas gráficos relacionados coa igualdade e a semellanza por diferentes métodos.

• Coñecer e utilizar correctamente as escalas.

7


1. Reproducir a construción da escala E.3:20, representadas nas figuras 8 e 9. 2. Construír por triangulación un polígono de cinco lados elixido por ti

libremente. 3. Construción da escala transversal E.2:5.


1. Nun plano medimos 25 mm., e no mesmo está indicada a escala 1:25.000.

a) Que medida representa 25 mm. na realidade? Indicar a medida en metros.

b) Construír a escala 1:25.000 tabulada en quilómetros. c) Debuxar a contraescala. d) Indicar a apreciación da escala.

2. Dado un pentágono calquera ABCDE, construír outro igual por coordenadas. 3. Dada unha figura calquera construír directamente unha figura semellante a

outra por radiación. (Razón de semellanza 2/3)

UNIDADE 4: POLÍGONOS. Aínda que a construción de triángulos, cuadriláteros e polígonos regulares xa se realizou en cursos anteriores, convén que os repases detidamente e afondes no estudo daquelas construcións novas e que presentan unha maior dificultade. Criterios de avaliación

• Coñecer os fundamentos teóricos dos trazados xeométricos. • Aplicar o coñecemento de ditos trazados na construción de formas

poligonais. • Realizar debuxos máis complexos nos que interveñan formas poligonais.


1. Construír un triángulo isósceles, coñecida a base AB=3 cm.e o ángulo C=300 2. Construír un trapecio coñecendo os seus catro lados: AB=6 cm.BC=3,5

cm.CD=3 cm.e DA=3 cm. 3. Construír un pentágono regular, sabendo que a medida do seu lado é 4 cm. 4. Construír un polígono regular de 11 lados polo método xeral, a lonxitude do

lado igual a 2,5 cm.


1. Construír un triángulo isósceles, coñecida a base AB=4 cm. e a altura CD=6 cm.

2. Construír un trapecio escaleno coñecendo as súas bases e as súas diagonais: AB=6 cm. CD=2 cm. AC=3,5 cm. e BD=4,5 cm.

3. Dividir unha circunferencia de radio igual a 6 cm. en sete partes iguais e inscribir o polígono correspondente.

4. Construír un heptágono sabendo que a medida do seu lado é 5 cm.

8

UNIDADE 5: TRANSFORMACIÓNS XEOMÉTRICAS. Esta unidade pretende introducirnos no estudo da xeometría proxectiva.Tras unha breve introdución na que se tratan as series lineais e algunhas das súas definicións, estúdianse certas transformacións nas que interveñen elementos descoñecidos ata agora na xeometría plana (ou euclídea), como son os elementos impropios ou do infinito. As construcións, que aquí se estudan, permitirannos simplificar máis adiante certos problemas nos sistemas de representación e en particular do sistema diédrico, tan utilizado na representación de planos. Criterios de avaliación

• Realizar transformacións no plano: translacións, xiros e simetrías. • Aplicar ditas transformacións a problemas diversos.


1. Realizar a figura transformada da dada (fig.13) despois de efectuar: 1º. Un

xiro de +600, e 2º. Unha homotecia de razón 3:5. 2. Construír co segmento dado AB (fig.15) un pentágono regular, así como o seu

homotético. A razón de semellanza é 2/3 e o punto O dado é o centro de homotecia.


1. Dado o módulo representado (fig.14), efectuar: 1º. Catro xiros de 900 cada un,

con centro en A; 2º. Efectuar 8 xiros sucesivos de 450 cada un, con centro en B, e 3º. Debuxar a simetría axial da que o eixe é a recta que determinan os puntos A e B.

2. Un raio de luz r procede do punto A e tras incidir no espello α1, sae reflectido cara un espello α2, descoñecido, que o reflicte ao punto D (fig.16). Debuxar o espello α2.

UNIDADE 6: TANXENCIAS. Nesta unidade didáctica abórdase un dos xeitos máis importantes no trazado de calquera debuxo como é o tema das tanxencias, onde a precisión é un requirimento á hora de afrontar certo tipo de traballo. Dous son os xeitos á hora de resolver os problemas de tanxencia que se poden presentar e que son: a determinación precisa dos centros e os puntos de tanxencia. Criterios de avaliación

• Coñecer as propiedades das tanxencias. • Realizar as construcións básicas de tanxencias entre recta e circunferencia

e entre circunferencias. • Realizar con corrección os exercicios de enlaces. • Saber aplicar a realización de tanxencias e enlaces na resolución de

debuxos complexos.

9


1. Debuxar a peza mecánica da figura 26, determinando os centros e puntos de

tanxencia. 2. Debuxar a manivela da figura 27, determinando os centros e puntos de

tanxencia.


1. Debuxar a pomba representada (fig.25), enlazando ordenadamente os puntos numerados, dos que as coordenadas, respecto do punto O, son as indicadas no cadro adxunto, expresadas en milímetros, tendo en conta que os puntos A, B e C forman o mesmo arco.

2. Debuxar o gancho da figura 28, determinando os centros e os puntos de tanxencia.

UNIDADE 7: CURVAS TÉCNICAS. Tantos os óvalos como os ovoides son curvas formadas por arcos de circunferencias; os primeiros teñen dous eixes de simetría e os segundos só un. As circunferencias representadas en perspectiva isométrica, paralelas ós planos axonométricos son elipses. Acostuma aceptarse a súa substitución por un óvalo inscrito nun rombo, ao poder facerse con instrumentos de debuxo. As espirais e as hélices son curvas abertas que teñen unha maior dificultade de trazado polo feito de non poderase trazar co compás. Criterios de avaliación

• Coñecementos teóricos das diferentes curvas estudadas • Aplicar a realización e propiedades na execución de exercicios concretos.


1. Debuxar un ovalo de catro centros coñecendo os dous eixes perpendiculares,

AB=7 cm. e CD=4 cm. 2. Debuxar unha voluta de catro centros coñecendo o paso p=15 mm. 3. Debuxar o elemento ornamental que se representa na figura 14.


1. Debuxar un óvalo inscrito nun rombo dado de lado AB=5 cm. 2. Debuxar un ovoide coñecendo o eixe maior AB=6 cm. 3. Debuxar unha espiral de Arquímides coñecendo o paso OM=6 cm. 4. Debuxar a envolvente do círculo coñecendo o radio r=15 mm.

10

UNIDADE 8: CURVAS CÓNICAS. As cónicas son curvas que teñen certa dificultade de trazado polo feito de non poder realizalas co compás. Estas curvas fórmanse a partir da sección producida por un plano ao cortar unha superficie cónica de revolución. Criterios de avaliación

• Debuxar curvas cónicas, distinguindo a forma de xerarse e as características de cada unha.

• Coñecer as súas propiedades e elementos máis notables. • Saber aplicar a súa construción e propiedades na realización de debuxos

complexos.


1. Debuxar unha elipse por puntos coñecidos os eixes AB=8 cm. e CD=4,5 cm. 2. Debuxar unha elipse por afinidade coñecidos os eixes AB=7 cm. e CD=4 cm. 3. Debuxar unha hipérbole por puntos coñecidos os vértices MN=2 cm. e os

focos F1 F2=3 cm. 4. Debuxar unha parábola coñecendo a distancia da directriz ao foco MF=3 cm.


1. Debuxar a figura 19 representada. 2. Debuxar a peza de xadrez representada na figura 20, tendo en conta os

seguintes datos: AB=14 mm., F´F”=18 mm. e FC=1,5 mm.

UNIDADE 9: SISTEMA DIÉDRICO: PUNTO RECTA E PLANO. A xeometría descritiva trata do estudo dos sistemas de representación ou, dito de outra maneira, é o estudo das diversas maneiras de representar os obxectos tridimensionais nun plano, de forma bidimensional, establecendo así convenios que nos permitan debuxar planos que poidan ser lidos e entendidos en calquera época e lugar. O sistema diédrico ten o seu fundamento na proxección cilíndrica ortogonal; é un sistema de representación moi utilizado que require certo nivel de coñecemento, non só para a súa utilización senón tamén para a súa interpretación. Criterios de avaliación

• Coñecer as diferentes clases de proxección e os distintos sistemas de representación a que poden dar lugar.

• Coñecer os fundamentos teóricos do sistema diédrico. • Coñecer a representación do punto a recta e o plano no sistema diédrico. • Coñecer e comprender a utilidade da terceira proxección

11


1. Determinar as proxeccións dos seguintes puntos: a) punto A, está no terceiro cuadrante, atópase no primeiro bisector e ten 3 cm. de alongamento (distancia á orixe x=4); b) punto B, está no cuarto cuadrante e ten 4 cm. de cota e 3 de alongamento (x=6); c) punto C, está no segundo cuadrante, atópase no segundo bisector e ten 2 cm. de cota (x=8); d) punto D, está na parte posterior do plano horizontal e ten 5 cm. de alongamento (x=10); e) punto E, está no primeiro cuadrante e ten 4 cm. de cota e 1,5 cm. de alongamento (x=12); f) punto F, está no segundo cuadrante e ten 4 cm. de couta e 1,5 cm. de alongamento (x=14) Dato: orixe na marxe esquerda.

2. Representar en diédrico as seguintes rectas: r: A(-7, 8, 3), B(2, 1, 3); s: C(-2, -4, 1), D(6, -4, 10), e t: E(-4,5, 2,5, 2). Sinalar as trazas, a intersección cos bisectores, partes vistas e ocultas e denominación da recta. Dato: orixe no centro.

3. Determinar o plano dado polas dúas rectas seguintes: r: A(6,5, -2, -2), B(8, -0,5, 2), e s: B(8, -0,5, 2), C(9,5, 2,5, 1). Dato: orixe na marxe esquerdo.


1. Comprobar se as dúas rectas r: A(1, 9, 0), B(6, 0, 3), e s: C(4, 5, 0), D(4, 0, 4)

se cortan nun punto. Dato: orixe na marxe esquerda. 2. Debuxar a proxección vertical da recta s de maneira que corte á recta r e que

pase polo punto P. (fig.67). 3. Dada a recta r: A(2, 3, 4), B(5, 0, 1), trazar: a) o plano α do que a recta de

máxima pendente sexa a recta r; b) o plano β do que a recta de máxima inclinación sexa a recta r. Dato: orixe a 5 cm. da marxe esquerda.

UNIDADE 10: INTERSECCIÓNS. PARALELISMO. PERPENDICULARIDADE . DISTANCIA. Unha vez estudado os fundamentos do sistema diédrico, coa representación dos elementos xeométricos fundamentais, punto, recta e plano, trátase de representar agora as posicións relativas que poden adquirir estes elementos respecto deles mesmos, tales como a condición para que exista unha intersección, a relación que debe existir para que sexan paralelos ou perpendiculares ou ben como poder realizar as operacións necesarias para determinar e medir a distancia que existe entre os mesmos. Criterios de avaliación

• Resolver en sistema diédrico, problemas de interseccións, paralelismo e perpendicularidade entre rectas, entre planos e entre rectas e planos.

• Resolver en sistema diédrico, problemas de distancias entre puntos, rectas e planos, entre planos, e calcular a verdadeira magnitude desas distancias.

12


1. Por un punto dado P(8,5, 2,5, 2,5) trazar unha recta que corte a outras dous r: A(7, 5,5, 0), B(11,5, 0, 2,5), e s: C(3,5, -1, 0), D(4,5, 0, 1). Dato: orixe na marxe esquerda.

2. Trazar o plano paralelo á recta r: A(10, 0, 8,5), B(14, 3, 0) e que conteña á recta s: C(1, 4, 0), D(8, 0, 7). Dato: orixe na marxe esquerda.

3. Determinar a verdadeira magnitude da mínima distancia existente entre o punto OU(8, 0, 0) e a recta r: A(12, 3, 0), B(12, 1,5, 2). Dato: orixe na marxe esquerda.


1. Dadas as rectas r: (6, 4, 0), B(8, 0, 4); s: C(7, 0, 11,5), D(13,5, 4,5, 0), e t: E(2,

0, 3,5), F(4,5, 1, 3,5), que se cruzan no espazo, trazar por r e s dous planos que se corten segundo unha recta paralela t. Dato: orixe na marxe esquerda.

2. Por unha recta dada r: A(-6, -1, -3), B(-2, -3, -1), facer pasar o plano perpendicular a outro dado α(4, 2, 4). Dato: orixe no centro.

3. Determinar a verdadeira magnitude da distancia que hai entre o plano α e o punto P (fig.36).

UNIDADE 11: ABATEMENTOS. CAMBIOS DE PLANOS E XIROS. Nas dúas unidades anteriores tratouse a representación do punto, a recta e o plano e as posicións relativas que poden adquirir entre si estes elementos. Nesta unidade preténdese coñecer diversas operacións ou métodos que se poden realizar cos elementos xeométricos xa estudados. Para unha mellor comprensión do problema pódese dicir que o mesmo ca en matemáticas, tras estudar os números, se estudan diversas operacións como a suma, a resta, a multiplicación, etc., aquí estudaremos os abatementos, os trocos de planos e os xiros. Criterios de avaliación

• Resolver no sistema diédrico os problemas que poidan presentarse, aplicando os métodos que emprega a xeometría descritiva: abatementos, trocos de planos e xiros.

• Entender a utilidade práctica destes métodos na resolución de grande número de exercicios.


1. Efectuar o troco de plano que se indica (fig.34). 2. Dado o plano α definido polas rectas r e s (fig.37), debuxar o hexágono de

centro O, e lado 4 cm. sabendo que está contido nun plano paralelo ao plano α

13


1. Efectuar o troco de plano vertical que se indica (fig.35). 2. Debuxar o triángulo equilátero que ten un dos seus lados na recta r (fig.36) e

que está contido no plano formado pola recta r e o punto P. 3. Dada a peza da figura 38, hai dúas arestas das non que se coñece a súa medida;

determinar a magnitude de ditas arestas. UNIDADE 12: SISTEMA AXONOMÉTRICO. O sistema axonométrico ten como vantaxe que, resulta máis visual que o sistema diédrico, dado que o obxecto aparece debuxado en perspectiva coas súas tres dimensións. Nesta unidade explícanse os fundamentos do sistema axonométrico e que en grande parte son os mesmos que se utilizaron no sistema diédrico. Criterios de avaliación

• Coñecer os fundamentos teóricos e prácticos do sistema axonométrico. • Resolver en dito sistema exercicios de puntos, rectas e planos e de

intersección de ditos elementos. • Debuxar figuras planas en sistema axonométrico.


1. Nun sistema axonométrico XOY = 1680, ZOX = 930 e ZOY = 990 representar

os seguintes puntos: A(3, 2, 5), B(2, 4, -3), C(-3, -2, 4), D(4, 0, -5), E(-2, 5, -4), e F(6, 6, 6).

2. Na perspectiva isométrica dada (fig.54), debuxar a peza que resulta ao seccionar a figura cun un plano paralelo ao eixe Z que conteña ós puntos A e B e suprimir a parte de diante.


1. Determinar nun sistema isométrico, a intersección dos tres planos seguintes:

α(8, -9, 2), β(2, 9, 7) e δ(-8, 5, 5). 2. Dada a perspectiva isométrica (fig.55), debuxar a sección que lle produce o

plano que contén o punto P e é paralelo ao plano do cadro.

UNIDADE 13: SISTEMA DE PERSPECTIVA CABALEIRA. Dentro do sistema axonométrico, atópase unha variedade que utiliza como sistema de proxección a cilíndrica oblicua. Este sistema de representación radica en que resulta máis visual e directa a representación de calquera problema xeométrico que no sistema diédrico.

14

Criterios de avaliación.

• Coñecer os fundamentos teóricos e prácticos dos sistemas axonométricos. • Debuxar en sistemas axonométricos oblicuos. • Resolver en dito sistema, problemas de definición de puntos, rectas e planos. • Resolver en dito sistema, problemas de abatementos, figuras planas e

sólidos.


1. Debuxar a perspectiva cabaleira da peza dada (fig.12). Datos:φ=2100 e Cr=2/3.

2. Debuxar a peza que resulta ao seccionar a perspectiva cabaleira dada (φ=2250, e Cr=1/2) (fig.14) co plano que contén ós puntos A, B e C, suprimindo a parte de diante.


1. Na perspectiva cabaleira dada (fig.13), debuxada con un ángulo φ=2250 e

Cr=1/2, realizar a intersección da recta que une os puntos A e B coa cara que determinan os puntos C, D e E.

2. Dados os tres puntos A(1,5, 3, 1), B(5, 1, -3) e C(1,5, -5, 8), debuxar en perspectiva cabaleira o plano que determinan. Datos: ángulo do eixe Y´ φ=2100, coeficiente de redución Cr=2/3.

UNIDADE 14: NORMALIZACIÓN. A normalización é un conxunto de regras, recomendacións e prescricións que establecen os diferentes países coa finalidade de favorecer o comercio e a obtención e realización de obxectos unificados. Ditos convencionalismos e normas caracterizan a linguaxe específica do debuxo técnico e danlle un carácter obxectivo, fiable e universal. Criterios de avaliación

• Coñecer a orixe e alcance actual das normas e valorar a súa necesidade e a súa importancia.

• Coñecer as normas UNE e ISO respecto ós formatos, rotulación, liñas, vistas, cortes, seccións e acoutación.

• Usar os convencionalismos e simplificacións na representación de distintas formas.


1. Deducir o tamaño dos formatos a partir da resolución das regras de referencia, semellanza e dobrado.

2. Indicar que tipo de liñas utilizariamos en cada un dos seguintes casos.

15

a. Contornos e arestas vistas. b. Contornos e arestas ocultas. c. Eixes de simetría e de revolución. d. Liñas de cota e de referencia. e. Liñas de raiado.

3. Establecer a relación que existe entre as diferentes anchuras de liñas a utilizar

nun debuxo e sinalar a distancia mínima de separación entre rectas paralelas . UNIDADE 15: VISTAS, CORTES E SECCIÓNS. No estudo das vistas para representar o obxecto, a diferenza co estudado ata agora está, en que o que antes se chamaba proxección horizontal agora se denomina planta, o que antes se chamaba proxección vertical agora o coñeceremos por alzado, e o que antes era terceira proxección agora é o perfil da peza. Outro dos xeitos do debuxo é o esbozo (croquis), ou realización a man de debuxos de obxectos, utilizando só papel e lapis. É importante practicar o esbozo (croquis) ao máximo, tentando realizar eses debuxos diarios cada vez mellor. En canto os cortes, dicir que estes se realizan para representar con maior claridade o interior das pezas. Hai que distinguir a diferenza entre corte ou sección: sección é a superficie de contacto entre a peza e o plano que produce a sección, e corte, é a sección máis o que queda detrás do corte. Criterios de avaliación

• Coñecer a orixe e alcance actual das normas, valorando a súa necesidade e importancia.

• Coñecer as normas UNE e ISO respecto a vistas cortes e seccións. • Usar os convencionalismos máis usuais na representación de diferentes

formas.


1. Debuxar alzado, planta e perfil das pezas debuxadas en perspectiva isométrica (fig.36-37).

2. Debuxar o corte indicado na peza (fig.41).


1. Debuxar alzado, planta e perfil da peza debuxada en perspectiva isométrica (fig.38).

2. Debuxar a vista de perfil das pezas que se representan (fig.39-40). 3. Debuxar os cortes indicados en cada peza (fig.42-43).

UNIDADE 16: ACOUTACIÓN. Unha das particularidades que o debuxo ten, é a transmisión exacta de información, xa que unha mesma representación gráfica debe ser interpretada da

16

mesma forma por un número indeterminado de persoas. Para iso é moi importante que as medidas que afecten a un debuxo sexan exactas e interpretables. Para que isto ocorra é necesario coñecer e utilizar instrumentos de medida fiábeis, e unha vez feitas as medidas correspondentes coñecer e utilizar de forma precisa as normas sobre acoutación. Criterios de avaliación

• Coñecer a orixe e alcance actual das normas e valorar a súa necesidade e importancia.

• Coñecer as normas UNE e ISO respecto á acoutación. • Usar convencionalismos e simplificacións na representación de distintas

formas.


1. Acoutar a peza dada (fig.41) segundo normas.(Escala 2:1) 2. Acoutar a peza dada (fig.42) segundo normas.(Escala 2:1)


1. Dada a perspectiva isométrica da peza (fig.38), debuxe a escala 1:1 e acoute as

vistas alzado, planta e perfil dereito. O alzado considerarase segundo o enderezo A.

2. Dada a perspectiva isométrica da peza (fig.39), debuxe a escala 1:1 e acoute as vistas alzado, planta e perfil esquerdo. O alzado considerarase segundo o enderezo A.

3. Dada a perspectiva isométrica da peza (fig.40), debuxe a escala 1:1 e acoute segundo as normas.

31

UNIDADE 14

1. Os formatos normalizados cumpren as seguintes regras: 2. Regra de referencia.

Os formatos están referidos ao sistema métrico decimal. A superficie do formato orixe chamado Ó, é igual a 1 m2 , é dicir : S = x . y = 1 m2

3. Regra de semellanza. Todos os formatos son semellantes. A relación entre os lados x e y dun formato é a mesma que existe entre o lado dun cadrado e a súa diagonal: y = x . √ 2

4. Regra de dobrado. Todo formato obtense dividindo en dous o formato inmediato superior: x / y = (y / 2) / x

A relación de superficies é 1 / 2. Formato 1: de lados x e y. Formato 2: de lados x e y /2. Formato 3: de lados x / 2 e y / 2. O primeiro é o dobre có segundo e este dobre có terceiro.

DESIGNACIÓN MEDIDAS (MM)Ó 841 x 1.189 A1 594 x 841 A2 420 x 594 A3 297 x 420 A4 210 x 297

2.

a. Contornos e arestas vistas: Liña continua grosa. b. Contornos e arestas ocultas: Liña de trazos grosa. c. Eixes de simetría e de revolución: Liña de trazos e punto fina. d. Liñas de cota e de referencia: Liña continua fina. e. Liñas de raiado: Liña continua fina.

3. A relación entre as anchuras das liñas grosas e finas non debe ser nunca inferior a 2. A anchura das liñas elixirase en función das dimensións dos debuxos segundo a serie seguinte: 0,18 –0,25- 0,35- 0,5- 0,7- 1- 1,4- 2 (en mm) A separación mínima entre liñas paralelas (incluso raiado) non debe ser nunca inferior a dúas veces a anchura da liña máis grosa. Este espazo non será inferior a 0,7.

GUÍA DO ALUMNADO - Galicia...Construír o arco capaz do ángulo α = 450, respecto do segmento AB =...

Documents

Transcript of GUÍA DO ALUMNADO - Galicia...Construír o arco capaz do ángulo α = 450, respecto do segmento AB =...