ESPAINIAKO HEZKUNTZA SISTEMA ETA FINLANDIAKOA

ZER JAKIN NAHI DUGU?

Gure ikerketa egiteko galdera honetan oinarritu gara:

Zertan ezberdintzen dira hemengo hezkuntza

sistema eta Finlandiakoa?

Lan honekin kalitatezko hezkuntza sistema bat Espainiako

hezkuntza sistemarekin alderatu nahi dugu. Espainiak ez bezala,

2006ko azken PISA (Programme for International Student

Assessment) informeko azken frogetan emaitza bikainak lortu zituen

Finlandiako hezkuntza sistema hautatzea erabaki dugu konparaketa

horretarako.

Hezkuntza alderdiaz gain, ingurune soziokultural eta

familiarrean ere barneratu behar izan dugu. Horrela, bi hezkuntza

sistemak aztertzea lortu dugu eta Espainiako hezkuntza sistema

hobetzen lagun dezaketen ideiak eraiki, edo gutxienez gaur egun zer

egoeretan dagoen ezagutu.

FINLANDIAREN ETA ESPAINIAREN HEZKUNTZA

EGOERA

Kooperaziorako eta garapen ekonomikorako erakundeak mundu

osoko 65 herrialdetako datuekin landutako PISA (Program for

International Student Assessment) informearen emaitzek agerian utzi

dute Finlandiako hezkuntza sistema dela ikasleengan emaitza

hobeenak lortzen dituena irakurketaren ulermenean, matematikan

eta natur zientzietan. Finlandiako hezkuntzaren emaitza positibo

horiek haur hezkuntzatik unibertsitatera iritsi arteko ikasleengan

behatu daitezke. Espainiarekin alderatuz, aipatzeko datu interesgarria

iruditu zaigu bitxikeria moduan Finlandian biztanleriaren %71ak

unibertsitate titulua eskuratzen duela.

Espainiako hezkuntza sistemak lortutako emaitzak aurreko

informearekin alderatuz, apur bat hobetu egin dira baina oraindik ere

Finlandiakoetatik oso urrun daude. Espainiako sistemak 20 puntu

gehiago lortu ditu irakurmenaren ulermenean, 481 puntu.

Matematikan berriz 483 puntu lortu ditu azken informe honetan;

zientzietan, berriz, 488 puntu. Emaitzak kaltetzen dituen faktore

nagusia errepikatzaileen errendimendua da (%36). Madril, Gaztela eta

Leon, Katalunia, Errioxa, Nafarroa, Aragoi, Euskal Autonomia

Erkidegoa, Asturias, Kantabria eta Galizia irakurmenean espainiar

bataz bestekoaren gainetik daude. Murtzia bataz bestekoan dago eta

Andaluzia, Balearrak, Kanariar Uharteak, Ceuta eta Melilla batez

bestekoaren azpitik daude. Ikasle espainiarren %20ak ez dituzte

emaitza nahikoak. Emaitza bikainak, aldiz, %3ak soilik ditu (batez

bestekoa %8a da).

IKERKETA

Hezkuntza sistemak, aldi berean hiru azpisistemak ditu bere

baitan: azpisistema familiarra, azpisistema sozioekonomikoa eta

azpisistema eskolarra. Orain azpisistema horietako bakoitza aztertuko

dugu bi herrialdeetako hezkuntza sistemetan.

Azpisistema familiarra

Familien maila sozioekonomiko eta kultural onak ikasketarako

giro egokia bermatzen du Finlandian. Alde batetik estatuak

eskaintzen dituen laguntza ekonomikoengatik lortzen da egoera hori.

Laguntza horiek ikasle guztiek aukera berdintasuna izatea

bermatzen dute. Horrez gain, bereziki garrantzitsuak dira

emakumezkoei ematen zaizkien laguntzak (amatasun-bajak, urte

eta erdira iristen direnak), horien bidez seme-alabak zaintzeko aukera

garantizatzen baitzaie amei. Jaiotzeak ugaritzeko familia politikekin

erlazionaturik daude laguntza horiek. Azkenik, Finlandian ikasketa

bultzatzen duen lanaren eta familiaren arteko elkartzea ere

aipatu behar da. Hori guztia argi uzten du jarraian azaltzen den datu

honek: Finlandian familien %55ak seme-alaben hezkuntzaren

arduradun nagusitzat du bere burua.

Espainian, aldiz, egoera guztiz bestelakoa da. Lehenik eta

behin, azpimarratu behar da, neurri txikiagoan baldin bada ere

oraindik ere Espainiako familien gehiengoek patriarkal eredukoak

izaten jarraitzen dutela. Gainera, zailagoa da familia espainiarrentzat

lanaren eta familiaren elkartzea lortzea, eta hori frustrazio iturri

izaten da familientzat. Hori gutxi balitz, klase sozialen aniztasunak

ikasleen arteko desberdintasunak areagotzea dakar, familia

pobreenen kalterako. Finlandiarekin alderatuz, Espainian oso baxua

da seme alaben heziketaren arduradun nagusi kontsideratzen diren

familien ehunekoa, %15ekoa da hain zuzen ere.

Azpisistema sozioekonomikoa

Berdintasun indize altuengatik nabarmentzen den gizarte

demokratikoa da Finlandiakoa. Estatua kultura bultzatzeaz

arduratzen da, besteak beste, liburutegi publikoen sare zabalaren

bidez (familien %90a baino gehiago asteburuetan liburutegietara

joaten da seme-alabekin). Analfabetatze tasa oso txikia da, ia

populazioaren %100a dago alfabetatua. Eskola abandonua ere

%0,2ko soilik da. Horrez gain, populazioaren irakurmen indizea eta

prentsaren hedapenaren indizea oso altuak dira. Gainera, estatua

irakurmena eta hizkuntzak indartzeaz arduratzen da zeharka. Esate

baterako, Finlandian telebista (zinea bezalatsu) azpitituluekin

agertzen da beti, baina audioak ez dira itzultzen finlandierara. Aitzitik,

jatorrizko bertsioan mantentzen dira horrela haurrengan hizkuntza

berriekiko interesa eta horiek ikasteko gogoa pizteko, hizkuntza

ezberdinen entzumena lantzeaz gain (gero ikusiko dugun bezala,

eskola curriculumaren bi oinarrietako bat irakurmena da).

Espainian egoera guztiz bestelakoa da. Azpisistema

soziokulturala ez da librea eta bertara iristea ez da erraza. Azken

urteetan liburutegien sare pribatuak desagertuz joan dira apurka.

Hizkuntzei dagokienez, ez dira batere potentziatzen atzerritarrak.

Esate baterako, ia telebistako material eta material zinematografiko

osoa espainierara itzultzen da. Autoritateek eta euren hezkuntza

politikek espainiar gizarteak eta ekonomiak bertakoez gain gainerako

hizkuntzak, batez ere ingelesa, menderatzeko duten beharra

alde batera uzten dute. Hori guztia gutxi balitz, ez dago bestelako

aspektu kulturalak bultzatzen dituen politika argirik ere.

Azpisistema eskolarra

Finlandiakoa

Haur Hezkuntza

Finlandian Haur Hezkuntza (0-6 urte) hezkuntza sistematik at

dago, Hezkuntza Ministerioak ez du arautzen eta independentea da.

Egoera hori familia finlandiarrek haurrak 3 urte egin arte daukaten lan

egoerarekin estuki lotuta dago eta askok ez dute zerbitzu horren

beharrik nabaritzen. Hala ere, egon badaude haur eskolak, jaiotzen

direnetik 6 urte bitarteko haurrak hartzen dituztenak. 6-7 urteko

haurrentzat Lehen Hezkuntzan hasi aurretik, ikasturte bat eskaintzen

da. Berez ez da derrigorrezkoa, baina gehienak orduan eskolatzen

dira (% 98).

Adin horietako haurrentzat ez dago planteamendu

orokorrik. Dauden haur eskola gehienak udalen iniziatibaz

sortuak dira, nahiz eta pribatuak ere badauden. Horietan adin

desberdinetako haurrak elkarrekin egoten dira eta ez dute adinen

araberako planteamendurik egiten. Ikuspegi asistentziala eta

hezitzailea dute eta haurren gaitasunen garapena estimulatzen

saiatzen dira. Etapa honetan ikasketarako jokabideak jolasaren

bidez garatzen dira. Nolabaiteko sozializazio prozesu bat gertatzen

da haurtzaindegietan, non adin ezberdinetako haurrak elkarrekin

ibiltzen diren.

Derrigorrezko hezkuntza

7 urtetik 15 urteko urte bitarteko haurrak hartzen dituen

etapa honen planteamendua erabat bateratzailea da eta lelo nagusi

bat errepikatzen dute behin eta berriro: ez dadila inor erori . Denek

aurrera egin behar dute, gorantz, ez du inork errepikatu behar, denek

lortu behar dituzte Curriculum Nazionalean diseinatutako

konpetentziak. Azken hori prestatzea ez da Hezkuntza Ministerioaren

zeregina, aitzitik irakasle, guraso eta ikasleekin elkarlanean eraikitzen

da. Aldi hau bederatzi mailaz osatua dago. Aurrenengo seiak lehen

hezkuntzari dagozkie (azken hiruak, berriz, bigarren mailako

irakaskuntzei). Horietan irakasle berdina mantendu egiten da sei

urteetan ia irakasgai guztietan (espezifikoetan izan ezik). Aldi honetan

jada hasten dira beste herrialdeetako adin bereko haurrekiko

aurrerapenak hainbat aspektutan. Legeak ikaste arazoak dituzten

ikasleentzako irakaskuntza berezi bat antolatzea behartzen du.

Derrigorrezko etapa doanik da bere osotasunean (irakaskuntza,

garraioa, jangela eta eskolako materiala), eta gainerako etapetan

irakaskuntza, jangela eta garraioa (5 km baino gehiagoko

distantzietarako) dira dohainik.

Derrigorrezkoaren ondorengo etapa

Derrigorrezko hezkuntzarekin alderatuta, etapa honetan

desberdintasunari egiten zaio lekua, bakoitza bere erritmora,

aukerak, curriculumaren malgutasuna (denbora, erritmoak, mailak,

planak...).

BATXILERGOA. Irakaskuntza dohainekoa da eta ez

derrigorrezkoa. Erritmoa indibiduala da eta kurtsoetan

antolatutako irakasgaietan antolatua dago. Honen

curriculumean derrigorrezko azterketa espezializatuak daude.

Amaierako froga batekin bukatzen da etapa hau.

OINARRIZKO ESKOLA PROFESIONALAK. Udaletxeek antolatutako

derrigorrezko eta doako heziketa. Helburu nagusia

beharrezkoak izango diren gaitasun profesionalak hobetzea da.

UNIBERTSITATEA. Guztientzako irakaskuntza orokorra eta

doakoa da. 20 unibertsitatez osatua dago unibertsitate sarea.

Denak ere estatutukoak dira baina autonomia dute

irakaskuntza, ikerketa eta barne kontuetan.

GOI MAILAKO ESKOLAK. Irakaskuntza honek lotura zuzena du

lan munduarekin eta bere helburu nagusia espezialitate

ezberdinetan jakintsuak diren profesionalak sortzea da. Ikasketa

horiek 3,5 urtetik 4 urtera bitartean irauten dute.

Heziketa finlandiarraren fase bakoitzak gainerakoengandik

bereizten duten ezaugarri eta metodologia ezberdinak ditu, baina aldi

berean prestakuntza ziklo bakoitzean izaera komuna ere badute.

Ikaskuntza erritmoa ere ezberdina da Espainiarekin alderatuz. Lehen

kurtsoetan azterketen presiorik gabe ikasle bakoitzak behar duen

erritmoa jarraitzen du. Horrela ikaslea inolako koakziorik gabe

garatzen da.

Finlandiako gizartean hezkuntza oso baloratuta dago. Hori dela eta

asko erreparatzen diote bai hezkuntza kalitateari bai irakasleriaren

profesionaltasunari. Estatuak boterean dagoen alderdi politikoa

dagoelarik ere, duen diru publikotik kopuru handi bat bideratzen du

hezkuntzara. Hori dela eta oinarrizko hezkuntza guztiz doakoa da.

Hezkuntza unibertsitarioa ere doakoa da. Beraz, Finlandian ikasteko

aukerak ez dituzte baliabide ekonomikoek mugatzen.

Hauteskundeekin batera, gobernuan buru dagoen alderdi politikoa

aldatzen den bakoitzean ez dira egiten hezkuntza erreformak

Espainian azken urteetan gertatzen den bezala. Horiek alderdi guztiek

erabakitzen dituzte kontsentsuz.

Espainiakoa

Finlandiakoak ez bezala, Espainiako hezkuntza sistemak

eboluzio handia izan du azken hamarkadetan zehar lege eta

erreforma ugarirekin (gehienak alderdi politikoen aldaketarekin).

Demokrazia garaian gaudenetik 6 erreforma egin dira eta egun

gobernuan dauden popularrek zazpigarren bat abian dute.

Hezkuntzari begira baino gehiago ideologiari begira egiten diren

erreformak direla esan liteke. Epe luzeko etorkizunari begira egin

beharrean, hurrengo hauteskundeei begira egiten direnak.

MOYANO LEGEA, 1857

Liberalismo moderatuaren balioak ezarri zituen eta estatuko

hezkuntza sistema kontsolidatzen lagundu zuen printzipio hauekin:

lehen mailako doaneko hezkuntza ordaindu ezin duten pobreentzat

soilik; irakaspen askatasun mugatua, aurrez autorizatua (estatuak

unibertsitate irakaspenaren monopolioa soilik du); irakaspenaren

zentralizazioa eta uniformizazioa.

HEZKUNTZAREN LEGE OROKORRA, 1970

Frankismo garaian ezarri zen lege hau. Aukera berdintasunaren

printzipioa ekarri zuen lege honek. Batxilergoaren dualizazioa

gainditu zen polibalentzia ezarriz: irakasgai komunak eta aukerazko

irakasgaiak eta tekniko profesionalak. Prestakuntza profesionala oso

berritzailea izan zen. Unibertsitateetan lege azpiko autonomia

unibertsitarioa ezarri zen.

IRAKASKUNTZAKO LEGE ORGANIKO KONSTITUZIONALA, LOCE

Irakaskuntzako balioak ahalegina eta exijentzia pertsonala izan

ziren betebeharrarekin, diziplinarekin eta irakaslearenganako

errespetuarekin batera. Hezkuntza sistema emaitzetara bideratu zen.

Guztientzako kalitatezko aukera berdintasuna eta irakasleekiko

babesa indartu ziren.

HEZKUNTZA SISTEMAREN LEGE ORGANIKO OROKORRA, LOGSE 1990

Lege honen bitartez eskolak zuzendaria aukeratzeko eskubidea

bereganatu zuen. Helduentzako eta ikasle berezientzako hezkuntza

zabaldu zen, ikaslearen etengabeko formakuntza sustatu zen eta

desberdintasunak konpentsatu eta eskolaren ratioa gutxitu ziren.

HEZKUNTZAKO LEGE ORGANIKOA, LOE 2006-2007

Lege honekin immigranteen eskolaratzea sustatzeaz gainera, haur

hezkuntza doakoa bihurtu zen. Bigarren hezkuntzari (DBH)

dagokionez, derrigorrezkoa bilakatu zen, nahiz eta DBHko 2.maila

errepikatu ikasten jarraitu beharra zegoen.

LOMCE 2013:

Partidu popularrak (PP) erabakitako erreforma da. Bigarren

hezkuntzari urte bat kendu eta batxilerrari urte bat gehitu nahi du

(3urtez DBH eta 3 urtez batxilerra). Lehen hezkuntzatik bigarren

hezkuntzara eta bigarren hezkuntzako titulua eskuratzeko estatu

mailako azterketa bat ezarri nahi du. Herritartasunerako hezkuntza

eta giza eskubideak izeneko ikasgai alde batera utzi eta hezkuntza

hiritarra eta konstituzionala izeneko ikasgaia ezarri nahi du.

ESPAINIAKO HEZKUNTZA SISTEMAREN KROKISA:

Espainiar

ikasleek 2-

3 urterekin

hasten

dute haur

hezkuntza, eta 6 urte dituztenean sartzen dira lehen hezkuntzako

lehen ziklora. Lehen hezkuntza 6 kurtso eta 3 etapatan dago banatua:

1.zikloa (1.eta 2.mailak), 2.zikloa (3.eta 4.mailak) eta 3.zikloa (5.eta

6.mailak). 12 urterekin bigarren hezkuntzara (DBH) pasatzen dira eta

bertan 4 urte igarotzen dituzte, kurtso bat urteko; 16 urterekin

bukatzen dute derrigorrezko hezkuntza, momentu horretan erabaki

behar dute formazio profesionaleko ziklo bat egin (2urtez) ala

batxilerra (2urtez) egin. Batxilerra amaitu ostean selektibitatea

egiteko aukera dago unibertsitatean sartzeko (bertan gutxienez 4

urteko graduak ikasiz). Ala ez bada formazio profesionaleko 2 ziklo

egin ondoren ere (4 urtez formazioan egonez) unibertsitatera

igarotzeko aukera dago.

Konpara dezagun hamabost urteko ikasle baten egoera

Espainian eta Finlandian:

FINLANDIA ESPAINIA

Kurtsoa

Derrigorrezko

Hezkuntzako 9.

maila

DBHko 4. maila

Eguneko eskola

orduak7 7

Egunero

etxerako lanei

eskainitako

denbora

½ ordu 2 ordu

7 urtetatik 15

urtera bitarteko

eskola-orduak

6.126 ordu 7.731 ordu

Hizkuntzak

Suediera,

ingelesa,

frantsesa eta

aukerazko beste

bat

Bertako hizkuntza,

ingelesa eta beste bat

aukeran (frantsesa)

Unibertsitatera Ikasleen %71 Ikasleen %50a

Derrigorrezko

hezkuntzan

estatuak

egindako

inbertsioa

40.866€ 35.155€

Irakasleen

soldata3.400€ 1.800€

Familientzako

kosteak

Doanekoa

(eskola pribatua

ere bai)

Doaneko irakaskuntza

publikoa baina ez

gehigarrietan (jangela,

eskola materiala eta

garraioa). Doanekoak ez

diren zentro pribatuekin

hezkuntza kontzertuak

gastu batzuk arintzeko.

ARRAKASTAREN FUNTSAK

Hezkuntza gizarte finlandiarraren tradiziozko balio bat da.

Finlandia kohesio sozial handiko herrialdea da (bertan eragina

dute Suediarekin eta Errusiarekin izandako gorabeherak).

Hezkuntza sistemak guztientzat hezkuntza berdintasuna

bermatzen du, ikasleen maila sozio-ekonomikoa, generoa eta

talde etnikoa edozein dela ere.

Oinarrizko hezkuntza (7-16 urte) guztiz doanekoa da.

Liburuak, hamarretakoak, bazkariak, osasun-laguntzak eta

hortzeriarenak eta garraioa (distantzia 5km baino gehiagokoa

bada) ez dituzte familiek ordaintzen. Horrez gain, ez dugu ia

batere eskola pribaturik aurkitzen herrialde honetan, eta horiek

gainera ez dute diru laguntzarik jasotzen. Eskola publikoekin

jarraituz, horien antolakuntzaz udaletxeak arduratzen da.

Hauek zuzendaria hautatzen dute eta gero azken horrek

hautatzen ditu bere ikastetxerako irakasleak.

Hezkuntza Ministerioak zehaztutako oinarrizko curriculum bat

dago (matematikan eta irakurmenean oinarritua, batez ere),

baina nahikoa malgutasun uzten diena udalei eta eskolei.

Finlandiarrentzat, esaterako matematikarako irakasle izateko

ikasi duen pertsona batek, badaki zer irakatsi behar duen, noiz

eta nola. Ez du edukiak zehazteko curriculumik behar, gai da

zer egin behar duen hautatzeko. Hori dela era, eskolek ez dute

inspekziorik jasotzen. Inspektoreak alferrikakoak dira bertan.

Irakasle bokazioa dutenak soilik iristen dira hala izatera, beraz

badakite zertan ari diren. Beraienagan konfiantza osoa du

estatuak hezkuntzari ematen dioten balio handiagatik.

Irakasleen eta ikasleen arteko harremanak informalak eta

hurbilekoak dira.

Irakasleak oso baloratua daude, gizartean garrantzia handia

ematen diete euren lanari. Euren lana gizartearen oinarritzat

hartzen baitute. Irakaslerik onenak derrigorrezko aldian daude,

hasierari ematen zaio garrantzia (Espainian, aldiz, batxilergoko

eta Unibertsitateko irakasleak dira gehien prestatzen direnak).

Garrantzi handia du eskola inguru estimulatzaile eta

atsegina sortzeak.

Tutoretza eta laguntza sistemak (ikasteko zailtasunak

dituzten ikasleen antzemate goiztiarra).

Gurasoen eta irakasleen arteko harreman ona.

Hezkuntza autoritateen eta irakasleen elkarteen, eskola

zuzendarien eta gainerako gizartearen arteko lankidetza handia

Ikasgelen barruko espazioaren zabal eta diafanoaren

banaketak badu eraginik euren hezkuntza sistemaren

arrakastan. Mahaiak, arbelak… gainerakoak irakaslearen eta

ikaslearen arteko komunikazioa ahalik eta hobeena izateko

kokatuta daude. Ikasleen kopurua, batez ere, curriculumaren

ardatz direla aipatu dugun ikasgaietan dozena batekoa izaten

da gutxi gorabehera horrela ikaskuntza eraginkorra lortzeko.

Irakasleek prestakuntza maila oso altua dute, beraz eskaintzen

duten heziketa kalitate handikoa da. Hezkuntza sisteman

konfiantza dute finlandiarrek, hori dela eta eskolek eta

irakasleek askatasuna dute euren heziketa eredua aukeratzean.

Zenbait ikertzailek dio azken aspektu hori oso erabakigarria dela

hezkuntza-sistema arrakastatsu bat lortzeko. Beraz ikusi ditzagun bai

Finlandian, bai Espainian irakasle izatera iristeko prozesuaren faseak.

Finlandian,

1. FASEA. HAUTESPEN NATURALA. Batxilergoko batez besteko 9ko

nota behar da. Jarduera sozialetan duen parte hartzea ere

baloratzen da. Lehen hezkuntzako irakasleentzat bakarrik balio

duen froga bat gainditu behar da hurrengo fasera pasa ahal

izateko. Kontuan izan behar da finlandiarren ustez irakasle

hoberenek lehen mailan egin behar dutela.

2. FASEA. HEZIKETA FAKULTATE BAKOITZEAN HAUTESPENA.

Unibertsitate bakoitzak bere ezaugarrien, ikerketa zientifikoen

eta beharren arabera euren profilean ondoen egokitzen diren

ikasleak hautatzen ditu. Horretarako hainbat froga gainditu

behar ditu ikasleak: elkarrizketa bat, irakurgai baten laburpen

bat, gai bati buruzko azalpena ikasgela baten aurrean, jarera

artistikoak erakusteko froga bat (marraztu edo instrumentu

musikal bat jo), matematika froga bat eta informazioaren

teknologien inguruko beste bat. Fase hau lehen hezkuntzako

irakasleek zein bigarren mailakoek igarotzen dute.

3. FASEA. IRAKASLERIAREN HAUTESPENA. Irakasleen

prestakuntzarako eta praktika eskoletarako sailerako irakasleen

hautaketa. Praktika eskolak goi mailako zentroak dira eta

horietako irakasleak irakasle diren espezialitateko promozio

onenekoak dira. Ikasketak Espainian baino luzeagoak dira, 5-6

urte igarotzen dira irakasle titulua lortzen duten arte (maestria

+ praktika).

4. FASEA. Behin irakasle titulua lortzean ez dira oposaketak

egiten. Irakasleak zentroetako zuzendariek hautatzen dituzte.

Aldi berean, irakasleak udalak hautatzen ditu.

Espainian, berriz, prozesua ezberdina da:

1. FASEA. Espainian hainbat gradutan batxilergoko titulua soilik

izanda sar zaitezke. Hori ez da beharrezkoa 25 urtetik gorakoa

bazara (horretarako sarrera froga bat gainditzea nahikoa da).

2. Irakaslearen prestakuntzari dagokionez, egun CAP titulua

eskatzen zaie. Hori master bat da, baina horren konplexutasuna

ezin aldera daiteke finlandiarrenarekin.

3. FASEA. Ordezkapen zerrendetan apuntatzen zara inongo froga,

elkarrizketa… egin gabe; zure merituak uzten dituzu bertan.

Hurrengo urteetan esperientzia puntuak metatzen dituzu

apurka (puntu horiek merezimendua azaltzen duten

dokumenturik gabe) eta antzinatasunean oinarritzen dira

oposizioetako zerrendak finkatzeko. Nolabait esateko,

lehenengo iristen dena gainerakoen aurretik dago.

4. FASEA: Oposizioetara aurkezten zara. Bertan, ezagutza frogak

gainditzea ez da beharrezkoa, ez baitira kanporatzaileak.

Merituen fasera iristean eta esperientziaren bidez bildutako

puntuekin, lanpostua lortzen da. Adibidez, bada funtzionario

bihurtzen den irakaslerik ezagutzen frogan 10etik 2.5 baino

puntuazio baxuagoa atera duen irakaslerik. Bada, baita ere,

150 € ordainduta urrutiko ikastaroak egiteko aukerak ematen

duen unibertsitaterik ere.

5. FASEA. Behin betiko lanpostua lortzeko, antzinatasuna

puntuatzen da batez ere. Eginiko lana ez da kontuan hartzen,

berdin du irakasle ona hala txarra izan zaren (Finlandian

ikastetxe batean lan egiteko zuzendariarekin izan beharreko

hartu emanek hori ekiditeko balio dute, besteak beste).

Orain zure txanda da, hausnarketarako

unea. Ikusten duzu ezberdintasunik

Finlandiako eta Espainiako hezkuntza

sistemek, bakoitzak bere herrialdean, izan

duen arrakastan? Guk bai. Badirudi politiko

askok ez dituztela kontuan hartzen

erreformak egiterakoan. Zer deritzozu zuk?

LINKAK

http://iessierradeguadarrama.wordpress.com/2010/03/09/

sistema-educativo-finlandes-versus-espanol/

http://diarioaula.blogspot.com.es/2010/04/formacion-del-profesorado-en-

finlandia.html