GARAI BERRI BATI BEGIRAirau

ltzen

2017UDA

174

Industria

EAJ-PP akordioa

Garbiñe Aranburu

Amnistia

Rafa Diezen gutuna

9. Biltzar Nagusia

ERREDAKZIO BURUA:Aiora Imaz

DISEINUA ETA MAKETAZIOA:

Fidel Linazisoro

INPRIMAKETA:

mccgraphics-elkar

LEGE GORDAILUA:

SS. 734-77

IRAULTZEN ALDIZKARIAREKIN

KONTAKTUAN JARTZEKO:

Rekalde Zumarkalea 62 behea48010

TELEFONOA:944 70 69 38

POSTA ELEKTRONIKOA:iraultzen@lab.eus

BAIONACoursic Karrika, 13.

64100. Tf: 00 33 559 59 50 20

BILBOErrekalde Zumarkalea, 62, behea.

48010Tf: 94 470 69 00

DONOSTIASan Blas, 1 behea.

20013Tf: 943 22 44 00

GASTEIZFermin Lasuen, 13 behea. 01001

Tf: 945 25 58 77

IRUÑEAArga Ibaia kalea 12-14 behea

31014Tf: 948 22 11 30

iraultzenGURE GARAIAIraultzen-en 174. zenbaki hau ixtear ginela jaso dugu baieztapena: Madrilen CCOO eta UGT

sindikatuek eta patronalak erabakia hartu dute EAEko ostalaritzako akordio marko sektoria-

la inpugnatzeko. Beste modu batera esanda, euskal negoziazio kolektiboari boikota egiten

diote CCOO-UGT sindikatuek eta patronalak, eta inpugnazioaren erabakiak badu asmo

garbi bat, gure hitzarmenak indargabetzea, eta, ondorioz, euskal langileak prekarizatu eta

pobretzea, sektore-negoziazioaren monopolioa izatea (Estatuko hitzarmenak gailenduz) eta

CCOO-UGT nahiz patronalaren finantzaketa handitzea.

Hemen negoziatzeko dugun eskubidearen kontra aipatu sindikatuek aurrera daramaten

praktikak agerian uzten du Lan Harremanetarako eta Babes Sozialerako Euskal

Esparruarekiko duten jarrera. Gure iritziz, eta horrela adierazi dugu, Lanbide-Arteko Akordioa sinatu izana itxurakeria besterik ez

zen izan haien aldetik, edo, nahiago bada, maniobra bat, justuki Madrildik egiten ari direna ezkutatzeko.

Ez gara nekatuko Lan Harremanetarako eta Babes Sozialerako Euskal Esparruaren aldeko aldarria egiten. Esparru propioa behar

dugu, zer eta nola negoziatzen dugun hemen erabakitzeko.

Negoziazio kolektiboaren egoera arazo politiko bat dela esaten dugu eta, beraz, erabaki politikoak eskatzen ditu. Lehena etorri

beharko luke Urkullu lehendakariaren eskutik, gaizki deituriko Elkarrizketa Sozialeko mahaia desegitearekin. Bertoko negoziazio-

esparrua errespetatzeko demokrazia joko-arauak aintzat hartu behar dira, eta Jaurlaritzak CCOO-UGTri hemen gauza bat esan eta

Madrilen kontrakoa eginez gutxieneko demokratikoak apurtzea onartzen jarraitzen duen bitartean, euskal langileok nozituko ditugu

ondorioak.

Gure hitzarmenez ari garela, bertoko patronala ere sartzen zaigu jokoan. LAB eta ELA sindikatuok ahotan izan gaitu azken aldian.

Iñaki Garcianuño, CEBEK, Bizkaiko enpresarien elkarteko lehendakaria beldur da bi sindikatuon arteko balizko ekintza batasunak

izan dezakeen eraginaz. Patronalak badu arazo bat, Euskal Herrian, zorionez, badugula Estatukoaren aldean bestelako sindikalgint-

za eredu bat, sindikalgintza abertzale indartsu bat, konfrontaziozko sindikalgintzari emana.

Benetako kontrabotere izateko bokazioz dihardugu, instituzio eta patronalaren arteko sinbiosiarekin amaitzeko. Eta hori patronalak

ez du gustuko. Negoziazio kolektiboaren blokeoa patronalari zor zaio. Lege eta erreforma ezberdinek dena eman diote, eta jada

beharrik ere ez du sindikatuokin negoziatu eta akordioetara heltzeko. Haren helburu eta asmoei erantzuteko ez bada, ez dago hit-

zarmenik. Hor dago benetako arazoa. Eta hor jarraitzen dugu, borrokan, egoera hori onartu ez eta irauli nahi dugunok.

LABeko kideok garai berri bati begira jarri gara, bizitzaren prekarizazio erabatekoari aurre egiteko garaia da, prekarietatea eta

pobrezia garaitzeko garaia, instituzioak herritarren gehiengoaren mesedetan izango diren politikak egitera behartzeko garaia da.

Heldu da garaia benetako herri botere bat eratzeko, baina horretarako baldintzak sortu behar dira, geure klase-izaera aldarrikatuz,

langile subjektua berrosatuz.

Eta noski, bide horretan, aliantzek garrantzia handia izango dute, patronalarekiko borrokan indar-korrelazio askoz hobean izango

garelako gehiengo sindikalaren baitan, eta, bereziki, LAB eta ELAren artean, aliantza eta elkarlanen bidean sakontzeko gai bagara.

Asko dugu jokoan eta asko irabazteko; ardatz soziala oinarri izango duen burujabetza prozesua, hain zuzen ere. Jarrai dezagun

lanean, aurrean dugun garai berri hori, behingoz, izan dadin langileon garaia, Gure Garaia.

LABen aldizkari nazionala 174. alea

>OTRA EUSKAL HERRIA

ES POSIBLE

Tabakalera acogió en junio unacumbre sobre el futuro de Europa,a la que asistieron agentes socia-les, políticos y sindicales. La Cartade Derechos Sociales de EuskalHerria estuvo presente en el even-to, en el que participaron represen-tantes de LAB que dieron a conocerlos detalles de ese instrumento ela-borado como alternativa.La secretaria de Acción Social delsindicato, Bea Martxueta, señalóque otra Euskal Herria es posibleen base a los parámetros recogidosen la Carta. Remarcó que se tratade un instrumento para cambiarde raíz el actual modelo económi-co y social, al tiempo que enumeróalgunas de las propuestas del docu-mento: poner la actividad econó-mica al servicio de las personas, lanaturaleza como dueña de dere-chos, solidaridad colectiva parauna vida sostenible, empleo dignode calidad, derecho a la salud,derecho a la educación, derecho ala vivienda, cultura, derechos lin-güísticos... “Necesitamos una parti-cipación social activa para logrartodos estos derechos”, señaló.Asimismo, Martxueta subrayó la

importancia de la movilizaciónsocial.Después de esta intervención,representantes de la Carta deDerechos Sociales de EuskalHerria trasladaron a la presidentade la cumbre, Gabi Zimmer, unejemplar del documento. Le hicie-ron saber que se trata de una pro-puesta elaborada para poner a laspersonas y a la naturaleza en elcentro de un nuevo modelosocial. Indicaron la necesidad deconcretar alianzas entre diferen-tes y de impulsar la movilizaciónsocial, en la línea de lo relatadopor Martxueta.

>PREKARIETATEA AGENDA POLI-

TIKOAN SARTZEKO GARAIA DA

Prekarietatearen aurkako borrokalehentasun bat da LABentzat. Ildohonetan, sindikatuak prekarietatea-ren aurkako elkarguneak antolatuditu hilabeteotan, Hego EuskalHerriko zenbait herritan, kapitalis-moak ekarritako gaitzaren aurreanalternatibak daudela erakusteko.Ostiral Duinak izeneko dinamikaGasteizen, Iruñean, Bilbon,Oreretan eta Donostian izan da.Prekarietateari aurre egiteko anto-laketa, kontzientziazioa eta borrokabeharrezkoak dira, kalean zein lan-tokian. Gaur egun, lanposturen batizateak ez du esan nahi prekarieta-terik pairatuko ez dugunik. EuskalHerrian langile txiroak daude, lan-postu prekarioengatik hilabeteamaierara iristen ez direnak.Zentzu honetan, inkesta baten

emaitzaren berri eman dugu,Zerbitzu pribatuen sektoreko 3.369langileren artean egindakoa. Bada,hamar langiletatik zortzik lan bal-dintza prekarioak dituztela onartudute. Prekarietatea agenda politi-koan sartzeko garaia da. Urratsakeman ditzaten eskatu behar diegueragile politikoei, eta honako hauekdira premiazkoenak:

. 1.200 euroko gutxiengo soldatabermatu. Lanaren banaketa bultzatu, astekolanaldi osoa 35 ordura murriztuta. Bertako hitzarmen kolektiboakadostu eta blindatu. Gutxieneko orduak ezarri, lanaldipartzialean kontratatzeko garaian. Laneko ikuskaritzak kontrol eragin-korra egitea enpresei

gogora ekarri

>BOICOT DE CCOO, UGT Y LA PATRONAL A LA

NEGOCIACIÓN COLECTIVA VASCA

La décisión de CCOO y UGT y de la patronal deimpugnar el Acuerdo Marco Sectorial de Hosteleríafirmado para la Comunidad Autónoma Vasca porLAB y ELA y, por la Federación de Hostelería y

Confebask es inaceptable. El acuerdo recoge la aplicación de los convenios vascos

con prioridad sobre los estatales y la aplicación a las y los trabajadoresde Colectividades los convenios provinciales vascos, impidiendo la apli-cación del Convenio Estatal de Restauración que implicaría una reduc-ción de salario del 50% (8.200 euros menos al año) y 50 horas más detrabajo.Desde Madrid, han decidido impugnar el acuerdo vasco con el objetivode dejar sin efecto nuestros convenios, por lo que nos hemos visto en laobligación de denunciar esta situación. Con la estatalización de los con-venios persiguen, en nuestra opinión, “precarizar las condiciones de tra-bajo, unificando a la baja los salarios y el resto de condiciones de trabajocon las del Estado”. Asimismo, pretenden tener el monopolio de la nego-ciación sectorial y obtener financiación.“Actitudes como éstas deberían conllevar que el Gobierno de Urkulludisolviera la mal llamada Mesa de Diálogo Social. No hay autogobiernovasco sin negociación colectiva”, hemos advertido.En definitiva, desde LAB y ELA reiteramos nuestro compromiso con elMarco Vasco de Relaciones Laborales y Protección Social y exigimos, asi-mismo, que “se respeten las reglas de juego democráticas en el ámbitovasco para decidir, democráticamente, dónde y qué negociamos”.

4>5

ERABAKITZEKO PREST GAUDEGure etorkizuna erabakitzearen alde gaude, erabakitzeko eskubi-dea behar dugulako egoera laboral eta soziala iraultzeko. Nolaziurtatu bizi proiektu duin eta aske bat edukitzeko eskubidea,geuri dagozkigun gaietan erabakiak hartzeko aukerarik ez badu-gu? Herri aske eta burujabe bat behar dugu izan, gure etorkizuna-ren jabe izateko. Honengatik guztiagatik, Gure Esku Dago dinami-kak egindako herri kontsultekin eta mobilizazioekin egin dugu bathilabeteotan; langileok ere “erabakitzeko prest” gaudelako, Bilbonekainaren 10ean egindako mobilizazioaren leloak zioen bezala.

almacenes. Estamos hablando deun nuevo fraude. Desde LAB ani-mamos al sector a dar pasos enlos centros de trabajo. El caminoemprendido por la plantilla deCarrefour Oiartzun es un buenejemplo a seguir.

para lograr acuerdos que per-mitan salir de la precariedad. Los sindicatos Fetico, Fasga,CCOO y UGT y la patronalANGED alcanzaron reciente-mente un acuerdo para la firmadel convenio estatal de grandes

>UN SERVICE PUBLIC QUI REPO-

SE SUR DES AGENTS QUALIFIÉS

ET RECONNUS

Depuis peu la Communautéd'Agglomération Pays Basquepermet une première reconnais-sance institutionnelle et adminis-trative du Pays Basque. C’est un

grand pas en avant. Désormais, notre territoire est géré par une agglo-mération unique dotée de larges compétences. Cependant, la carrièredes agents est toujours gérée par un centre de gestion basée à Pau àl’échelle du département. Dans le secteur public, il est temps de saisir les opportunités qui s’of-frent à nous pour décider de l'avenir de la fonction publique locale etde ses agents, à l'échelle du Pays Basque. Nous voulons un servicesoutenable, voilà le sens de notre engagement dans les élections pro-fessionnelles qui se sont déroulé en juin.LAB a participé aux réunions du comité de pilotage et s'assure que lesagents fusionnent dans les meilleures conditions. Nous souhaitons àce titre une harmonisation vers le haut. Le syndicat LAB veut s'assurer de la préservation d'un vrai servicepublic de qualité à destination de la population, qui repose sur desagents qualifiés et reconnus. Il faudra donc, dans le cadre de la nouve-lle Communauté d'Agglomération Pays Basque, ouvrir enfin desdébats et trouver des solutions pour en finir avec la précarité, amélio-rer les conditions de travail des agents... Pour cela les représentants du syndicat LAB élus lors des électionssyndicales de juin seront au plus près des aspirations et des spécifici-tés de la collectivité et l’action syndicale que mèneront les agents etles élus du personnel de la collectivité se limitera uniquement à sonpérimètre et à ses domaines de compétences.

>INBERTSIOAK ESKATU DITUGU

HEZKUNTZARAKO

Martxoak 22, maiatzak 16 etamaiatzak 23. Grebara deitu duguhiru egun horietan, unibertsita-tez kanpoko hezkuntza publiko-an (irakasle, heziketa berezikolangile, sukaldari eta garbitzaile)eta Haurreskolak Partzuergoan,Euskal Autonomia Erkidegoan.Lan baldintzak hobetu eta pert-sonen eta jendartearen garapenintegrala lehentasun izangoduen hezkuntza publiko bataldarrikatu dugu LAB, ELA etaSteilas sindikatuok. Protestekoso jarraipen zabala izan dute.Hego Euskal Herria Europakoazken muturrean dago hezkunt-za inbertsio publikoari dagokio-nez. Hezkuntza aurrekontua2009. urtean baino 162 milioieuro txikiagoa da. Lan taldeakmugatu dira matrikulazioa izu-garri hazi den epean, eta 2.000lanpostu inguru falta dira gureikastetxeetan. Gainera, 10 langi-letik 4 behin-behinekoak dira.Sektore batzuetan, 10etik 6.Ordezkapenak ez dira egiten edoastebete pasa ondoren egitendira. Langileen eros-ahalmena%15 murriztu egin da. Baja hart-

zea zigortu egiten dute. Erretiroaerrazteko pizgarriak kendu dituz-te. Gure hezkuntza sistema txiki-tu eta hezkuntza erreformakinposatu dizkigute, enpresa etafinantza erakundeen mesedetan.Euskalduntzea are eta gehiagomugatu dute Eusko Jaurlaritzakezarritako politikek.Hauek guztiak egoeraren adibidebatzuk besterik ez dira. Bada, ego-era horren aurrean, grebara deitueta milaka langile kalera irtendirenean, aldarrikapen horiekerrealitatetik kanpo daudela diogobernuak. Hortaz, sindikatuok arduraz jokadezala eskatu diogu EuskoJaurlaritzari, hezkuntza publiko-an ditugun arazoei hel diezaiela.Keinu hauek gertatu ezean, dato-rren ikasturtean jarraipena eman-go diogu borrokari.

>LAS Y LOS TRABAJADORES DE

CARREFOUR OIARTZUN

MUESTRAN EL CAMINO

“Hemen lan egin, hemen nego-ziatu” es la reivindicación que lasy los trabajadores de CarrefourOiartzun sostuvieron a lo largo desus movilizaciones. En este caso,la lucha dio sus frutos, ya que,tras tres días de huelga en losque el hipermercado permaneciócerrado, lograron alcanzar unbuen acuerdo al margen del con-venio estatal. Y es que ahí resideel problema... y la solución: lasdecisiones se toman en Madrid,por lo que la lucha es necesaria

EL PUEBLO LOS NECESITALas presas y los presos vascos, lasrefugiadas y los refugiados vascos,han de estar entre nosotras y nos-otros, en libertad, porque están ensu deercho y porque el pueblo losnecesita. Esta es la reivindicación deIreki, dinámica impulsada por diver-sos trabajadores y trabajadoras conun punto culminante: la movilización

del 17 de junio en Gasteiz. Durantemeses, Ireki ha trasladado sudemanda de los centros de trabajo ala calle a través de una recogida defirmas masiva. La iniciativa, que harecibido el apoyo de LAB, ha llegadoa su fin, pero la reivindicación segui-rá vigente entre las y los trabajado-res en tanto que las y los represalia-dos no recuperen la libertad.

LAB oso kezkatuta dago euskal industriarenegoerarekin. Benetako industria politikabaten faltan, sektorea arrisku bizian dagoe-la nabarmendu du sindikatuak. EuskoJaurlaritzaren jarrera bereziki kezkagarria da.Hain zuzen ere, Basque Industry 4.0. kontzep-tua asmatu du, propaganda eta hitz ponpoxo-

en bitartez errealitatea estaltzeko. Sinestarazinahi du industriaren eraldaketa ematen aridela, baina ez da horrela, LABeko Industriafederazioko ordezkari Zorion Ortigosak etaJonan Goñik ohartarazitakoaren arabera.

Eusko Jaurlaritza propaganda izugarria egi-ten ari dela adierazi du Ortigosak: “Kea saltzenari da. Irudi hori eman nahi du; egungo indus-tria berritzen ari dela, alegia. Datuek, ordea,garbi erakusten dute industriaren egoera ezdela batere ona. Gutxi inbertitzen da indus-trian; ikerkuntza, garapena eta berrikuntzaridagokionez. Teknologia baxua eta ertaina da

nagusiki, eta, honekin batera, etorkizunabaldintza dezakeen prozesu bat ematen arida Euskal Herrian: geroz eta gehiago dirakanpoko kapitalaren esku dauden enpre-sak”.

Goñik irakurketa bera egin du: “EuskoJaurlaritzak marketing departamentuindartsu bat du, baina bere ekintzak ezdatoz bat dioenarekin”. Enpresa bat teknolo-giko aurreratua izatea ona dela berretsi du,hori etorkizunerako berme bat delako. Horibai, industriak lan baldintza eta gizarteikuspuntutik ere aurreratua behar duelaizan aldarrikatu du: “Industriak ezin du izanteknologikoki aurreratua bakarrik, sozialkieta laboralki ere aurreratua behar du izan.Jaurlaritzak hartutako erabakiak kontrakonorabidean doaz”, azaldu du.

Lehiakortasuna langileen kontura irabazinahi dutela azpimarratu du Goñik: “Ez dagoinongo borondaterik lan erreformari aurreegiteko. Lan kostuetan lehiatzeko etorri zenlan erreforma, eta, horrenbestez, galtzaileak

6>7

guregaiak

“Eusko Jaurlaritzakmarketing departamen-tu indartsu bat du, bainabere ekintzak ez datozbat dioenarekin”

Industria aurreratu bat

behar du Euskal Herriak, lan baldintza eta gizarte ikuspuntutik ere

langileak dira. Hemen egiten dituzten murriz-ketak langileen aurka doaz, eta horren kontu-ra nahi dute lehiakortasuna irabazi. Gazteekbi aukera dituzte: kanpora joan edo lan preka-rio batean sartu. Lan prekario bat lortuz gero,urtetan lortutako ezagutza maila galdu egin-go dute, giza kapitala galduko litzateke. Bada,guk diogu horretan inbertitu egin behar dela”,esplikatu du Goñik.

LABeko kideek ohartarazi dute negoziaziokolektiborik ez dagoela, hitzarmen kolektibo-rik ez dela bultzatzen. “Jarrera pasiboa izateazgain, Eusko Jaurlaritzak Confebasken jardunatxalotzen du egunero, eta negoziazio kolekti-borik gabe ezin da industria aurreratu batlortu. Langile bakoitzak bere lan baldintzaknegoziatu ditzala nahi dute, eta denok dakiguhartu eman hori ez dela inoiz negoziazio batizango, inposizio bat baizik. Enpresa buruaeta langilea ez daude egoera berean”, zehaztudu Goñik.

Lan merkatua eraldatzeko apustu bat dago-ela adierazi du, eta kontratu berriekiko seku-lako eraso bat dagoela gaitzetsi du:“Kontratazio berriei baldintza okerragoak

aplikatzen zaizkie. Industriak lanpostu hobeak,egonkortasuna eta kalitate gehiago ekartzendituela esan ohi da, baina egun ikusten duguez gaudela pobreziatik salbu, industrian laneanegonik ere. Gero eta prekarietate gehiago dago.Industria 4.0. saldu nahi digute, baina argidugu ezin dela aurrera egin egoera hau ez badakonpontzen”.

Ortigosak dio erraztasunak ematen zaizkie-la enpresei, gero eta irabazi gehiago lor ditza-ten, bete beharko lituzketen funtzio sozialakahaztuta: “Enpresa batzuei diru publikoa opa-ritzen zaie, txeke zuri bat ematen zaie, konpro-misorik eskatu gabe. Hala, nahi dutena egindezakete: langileak kaleratu, lantokiak itxi, lan-gileak lantoki batetik bestera eraman edoegoitza fiskala nahi duten lekuan utzi.Multinazionalekiko harremana beste irizpidebatzuen baitan eman beharko litzateke.Laguntzak bai, baina baldintzatuak”.

Beste elementu garrantzitsu bat aipatu dutesindikatuko ordezkariek. Euskal industriaenpresa txikiez osatuta dago gehien bat, %85-90 artean: “Beraientzat ez dago inolakoeskaintzarik”, erantsi dute.

Existen múltiples ejemplos de la preocupante situa-ción que vive la industria vasca. La propaganda 4.0. nose ha propagado con tanta fuerza en Nafarroa, pero laradiografía del sector es similar en este herrialde. Elpoder de las multinacionales es absoluto, a consecuen-cia de las políticas de ayudas públicas impulsadasdesde las instituciones sin establecer ningún tipo decondición previa. El ejemplo de TRW es muy revelador.La reforma laboral española ha puesto a disposición dela multinacional nuevos instrumentos para realizar des-pidos, pese a ser una empresa que acumula ingentesbeneficios. Ante esto, el Gobierno de Nafarroa seencuentra atado de pies y manos por no haber puestocondiciones a la hora de conceder subvenciones entodos estos años: “Esto es, precisamente, lo que ha decambiar. Consideramos que el territorio debe ser atrac-tivo para las multinacionales por el nivel de formaciónde las y los trabajadores y por contar con una redindustrial que garantice el futuro de la actividad, másallá de las ventajas fiscales o ayudas públicas que sepuedan ofrecer. Las subcontratas deberían ofrecer suproducto dentro de una integridad, en lugar de compe-tir entre ellas, construyendo así una red entre lasempresas. Se debe invertir en este aspecto, al tiempoque se ha de poner el foco en las empresas pequeñas”,explica Ortigosa.Los representantes de LAB lamentan que el PNV no

apueste por esa estrategia: “Hace dos años, el lehenda-kari Urkullu presentó a Mercedes como el modeloEuskadi. Se trata de la empresa que más beneficiosacumula, no sólo en Gasteiz, también a nivel mundial.Pues bien, Inspección de Trabajo denunció a la empre-sa por tener en plantilla más de 500 eventuales quedebían ser fijos. La eventualidad supone ventajas parala empresa; las y los trabajadores están dispuestos acobrar menos para no perder su puesto de trabajo, porejemplo. Para Mercedes es un chollo, para las y los tra-bajadores, todo lo contrario. ¿Este es el modeloEuskadi?”, señala Goñi.Otro tanto de lo mismo se puede decir de Michelin.

En este caso, la diputación alavesa premió a la empresacon la medalla de Araba, cuando las contrataciones quelleva a cabo también son fraudulentas.Asimismo, los representantes de LAB han puesto

como ejemplo el conflicto laboral de Pine: “Se trata deuna empresa del grupo Ingeteam, vendida recientemen-te a Zima. El Gobierno Vasco se ha negado a darnosinformación de la operación y ha desechado la peticiónde reunión propuesta por el comité de empresa, alegan-do de que se trata de un asunto entre empresas priva-das. ¿Esta es la política 4.0.? ¿Regalar dinero público aempresas privadas sin ningún tipo de condición paraluego permitir a esas empresas hacer lo que quieran?”,pregunta Goñi.

“¿Mercedes es elmodelo Euskadi?”

Al firmar el acuerdo sobre el Cupo y los pre-supuestos de Estado, PP y PNV han ante-puesto una vez más sus propios intereses. ElPNV ha aceptado unos presupuestos antisocia-les a cambio de un acuerdo sobre el cupo. Enesto consiste la bilateralidad política proclama-da por el PNV, en someterse al chantaje políti-co del gobierno central y tragar con unos pre-supuestos que consolidan las políticas derecorte del gasto social y fijan su prioridad enel pago de la deuda pública; en vez de antepo-ner la creación de empleo estable, con dere-chos y salarios dignos, o aumentar el esfuerzoen políticas sociales para equipararlo a están-dares más europeos.

Acuerdo PP-PNVEl cupo es la cantidad que la CAV paga al

Estado español por las competencias no trans-feridas y se negocia desde el fracaso del mode-lo estatutario que, después de 40 años, sigueestando incompleto por la decisión unilateraldel Estado. Hay que saber también que notiene ninguna incidencia en aquellas cuestio-

nes relacionadas con la Caja Única de la seguri-dad social, tales como las pensiones, la presta-ción de desempleo, la formación profesional olos accidentes de trabajo; en estas materias, lagarantía sigue dependiendo del Estado.

Con el acuerdo alcanzado, se cierran las dis-crepancias surgidas entre Lakua y Madrid entorno al cálculo del Cupo definitivo del periodo2007-2016, y el Gobierno español se comprome-te a devolver a las instituciones vascas 1.400millones de euros que durante todo este tiempoha recibido de más. No obstante, cabe recordarque el Gobierno autonómico había cuantifica-do estas diferencias en 1.600 millones. Sinembargo, esto no ha impedido que Erkoreka,Azpiazu y Esteban se presenten a si mismoscomo los “conseguidores”, tras haber firmadoun pacto presionados por los ritmos del trámi-te parlamentario para aprobar el proyecto pre-supuestario.

Presupuestos antisocialesLos votos del PNV han sido decisivos para

tumbar las enmiendas de totalidad contra los

presupuestos presentados por el Gobierno delPP, y de esta forma se ha convertido en coopera-dor necesario para su aprobación.

Estos presupuestos no tienen como objetivodar una respuesta satisfactoria a los problemasde paro, precariedad, desigual y pobreza; todasellas asignaturas pendientes en las que elEstado español se sitúa entre las peores posicio-nes de la Unión Europea. Al contrario, la mayorpreocupación del gabinete de Rajoy consiste enconsolidar un modelo de crecimiento basado enla precariedad laboral y la devaluación salarial,así como favorecer la competitividad empresa-rial a costa de reducir el gasto en transferenciasy servicios de carácter social.

Política fiscal al servicio de la justi-cia social

El PNV renuncia a construir una sociedadvasca más justa y solidaria que proteja elempleo de calidad, la distribución de la riquezay el fortalecimiento, innovación y diversifica-ción de nuestro tejido productivo. Las y los tra-bajadores necesitamos de una intervención

hace falta voluntad política

Para cambiarla fiscalidad

8>9

guregaiak

pública radicalmente opuesta a las políticasneoliberales que aplica el PNV.

Desde LAB no renunciamos a ello. Existenmedidas que nos permitirían construir otromodelo. En primer lugar, debemos mejorar lacapacidad recaudatoria de nuestro sistema fis-cal e intensificar el esfuerzo en serviciospúblicos y protección social. Por otra parte,para hacer frente a las negativas consecuen-cias de la crisis hay que reforzar los instru-mentos redistributivos del sector público.

Luchar contra el fraude fiscal también debe seruna prioridad, tanto para aumentar la recau-dación como para mejorar la equidad del siste-ma tributario.

Además, creemos que es urgente acometeruna reforma fiscal dirigida a mejorar la progre-sividad del sistema y establecer un reparto másjusto de las cargas fiscales para que pague másquien más tiene. La clase trabajadora estásometida a un sobresfuerzo tributario debidoal privilegiado tratamiento fiscal que reciben

Hay que establecer unreparto más justo delas cargas fiscales paraque pague más quienmás tiene

las rentas del capital, los beneficios empresa-riales y los incrementos patrimoniales.

Las haciendas de Araba, Bizkaia, Gipuzkoay Nafarroa tienen suficiente margen de actua-ción como para adoptar una política fiscalmás progresiva; sin embargo, no podemoshacer abstracción de que nuestras institucio-nes únicamente tienen amplias competenciasnormativas sobre impuestos directos, pero nopueden regular los impuestos indirectos. Eneste sentido, reclamamos soberanía fiscalplena para poder ordenar el conjunto de ins-trumentos fiscales y dotarnos de una fiscali-dad más justa y acorde a nuestras necesidades,sin injerencias ni decisiones impuestas.

La clave está en la movilizaciónLa fiscalidad atañe al conjunto de la socie-

dad, por lo que necesitamos un debate políti-co y social para organizar la política fiscal alservicio de los intereses de la mayoría social.Creemos que haber conseguido que se abra uncierto nivel de debate sobre la fiscalidad esfruto de la lucha social. Es importante, perotenemos que seguir en ese camino.

Para cambiar la política fiscal y luchar con-tra el fraude fiscal solo hace falta voluntadpolítica. Pero eso supondría confrontar con lapatronal y los poderes económicos. Y eso sololo vamos a conseguir si somos capaces deimpulsar un proceso permanente de rebeldía,movilización y organización. Como parte deeste proceso, de la mano de la Carta deDerechos Sociales de Euskal Herria, el 8 dejunio realizamos una cadena humana enBilbao, partiendo de la sede del GobiernoVasco, para reclamar una fiscalidad justa yredistributiva, al servicio de los intereses de lamayoría social.

10>11

9. biltzarra nazioartea

LABek Nazioarteko Mintegi bat antolatuzuen Gasteizko Europa jauregian, sindika-tuaren 9. Biltzar Nagusiaren bezperan.Kapitalismoari aurre egiteko alternatibaketa sindikalgintzak transnazionalen aurreanbete behar duen papera izan zen bertan hizpi-de. Gai hauei buruz hitz egiteko sei hizlarikhartu zuten hitza: Sortuko kide JoneEtxeberriak (Euskal Herria), Mandate sindikatu-ko idazkari nagusi John Douglasek (Irlanda),Central de Trabajadores de Cubako kideMilagro de la Caridad Pérez Caballerok (Kuba),EH Bilduko eurolegebiltzarkide Josu Juaristik(Euskal Herria), nazioarteko ekonomia harre-manetan aditu Alejandro Teitelbaumek(Argentina) eta Transnational Institute erakun-deko Mónica Vargasek (Bolivia).Hizlariek bat egin zuten elkarlanaren beha-

rrean. Jone Etxeberriaren hitzetan, indar poli-tikoak, sindikatuak eta jendarte antolatuaelkartuz gero, alternatibak eraiki daitezke. Horibai, bere ustez, “alternatiban sinetsi behar da,baina, sinetsi aurretik, alternatiba horrek sen-doa behar du izan”. Horrela izanik, erronkaeraldaketa dela berretsi zuen: “Kapitalismoarenondorioez bakarrik kezkatzea tirita jartzea da,eta helburua ez da hori, eraldaketa baizik”.

Milagro de la Caridad Pérez Caballerok

garbi utzi zuen: “Batzen gaituena indartubehar dugu, desberdintzen gaituena alde bate-ra utzita”. Fidel Castroren esaldi bat ekarrizuen solasaldira: “Elkarrekin egin behar dutebidea bakearen aldeko borrokaren banderaketa langileen aldarrikapenek”.

John Douglasek Irlandako datuak emanzituen adibide gisa, egoeraren larritasunarenjabe izateko. Esan zuen 16.000 aberats zeudelaherrialdean 2008. urtean eta 92.000 aberats,2016an: “Sistema euren zerbitzura dagoelaislatzen du honek”. Kapitalismoarekiko men-pekotasuna leporatu zien agintari politikoei:“Kapitalismo honek estatuetako legebiltzarreiesaten die zer egin behar duten”.

Mónica Vargas Herrien Nazioarteko Itunazaritu zen, eta jakinarazi zuen transnazionalen

gaineko kontrola egiteko neurri lotesleak aridirela proposatzen eta jasotzen : “Gure eskubi-deak jaso behar ditugu, herriei dagozkieneskubideak”.

Josu Juaristik TTIP eta CETA gisako itunenarriskuaz ohartarazi zuen, datozen urteetakobizitzaren estandarrak finkatuko dituztelako-an: “Orain da momentua itun hauen aurka egi-teko, eta elkarlana ezinbestekoa da bide horre-tan”.

Alejandro Teitelbaumek transnazionalendefinizioa egin zuen: “Egungo sistema kapita-lista inperialista eta esplotatzailearen muinadira transnazionalak”. Horren aurrean, ezin-bestekotzak jo zuen borrokari ikuspegi sozia-lista bat ematea.Biltzar Nagusiko goizeko saioan parte hartu

eta gero, biltzarrera bertara etorritako nazioar-teko gonbidatuek Nazioarteko Konferentziabat gauzatu zuten biharamunean, GasteizkoEuropa jauregiko beste areto batean. Palestina,Katalunia, Venezuela, Europa, Sahara etaGuadalupe herrialdeei buruzko ebazpen banaadostu zituzten. Era berean, zazpigarren ebaz-pen bat hitzartu zuten; euskal presoei buruz-koa, kasu honetan. Ebazpen guztiek elkartasu-na izan zuten ardatz. 33 erakundeetako 45ordezkarik hartu zuten parte konferentzian.

badaudela erakutsi dute nazioarteko mintegian

Kapitalismoarenaurrean alternatibak

Carina Maloberti - CTA autono-ma, ATE (Argentina)1- Debemos organizar un escu-

do en defensa de nuestros intere-ses. Llamar a sindicalizarse y serparte de la construcción de estaherramienta de defensa frente aun capitalismo cada vez más voraz,una herramienta para nuestrospueblos. 2- Necesitamos un sindicalismo

que entienda que tiene que organi-zarse de forma solidaria paradefender nuestras identidadesnacionales, porque el liberalismointernacional pretende que nosperdamos en una gran masa amor-fa sin identidad. Pregonamos unsindicalismo de liberación, revolu-cionario, un sindicalismo que pre-para a las y los trabajadores paraque defiendan sus intereses econó-micos, pero también su identidad eideología. Esa es nuestra primeratarea. Y después, con los que qui-

ran luchar por la libertad y otrotipo de sociedad, permitirles orga-nizarse políticamente.3- LAB, no solo pregona la

emancipación de su pueblo, nosolo lucha contra el capitalismo,como mujer, quiero decir que LABtiene claro que el feminismo estáíntimamente relacionado con lalucha de clases. Nos enorgullecever que LAB no cae en propuestasde un feminismo burgués. En estesentido, tenemos a LAB como faro.

Paola Palmieri – USB (Italia)1- En Europa nos enfrentamos

a muchísimos problemas cuyosúnicos responsables son, en nues-tra opinión, la Unión Europea y lacompetencia internacional. Por lotanto, debemos informar a las ylos trabajadores de la actual situa-ción. Tenemos que movilizarnos yorganizar a las y los jóvenes sinempleo, sin hogar, etc.2- Tenemos que organizarnos

en todos los países de la UniónEuropea, debemos acordar algunosobjetivos importantes como lalucha contra privatización, contrala explotación, etc. Y es que hayuna grandísima parte de la juven-tud sin empleo, sin acceso a lasalud, a la educación… como conse-cuencia de las privatizaciones y delos intereses de los bancos y de lasgrandes potencias.3- Tenemos una relación estre-

cha con LAB. Creemos que el traba-jo y la posición de LAB en Europa.En relación a los que luchamos porla independencia respecto alEstado, creo que se asemeja a la dela gente de Donbass. Creo que haypuntos en común entre los queluchan por la autodeterminación.

Giota Tavoulari – PAME (Grezia)1- Las clases trabajadoras se

enfrentan a una gran ofensiva porparte de los capitalistas, de susorganizaciones, de la Unión

Europea y de los gobiernos. Esto esasí en Grecia, en Europa y en todoel mundo.Ante esta situación tenemos que

organizarnos en los centros de tra-bajo, en los sectores. Gracias a lalucha hemos sido capaces de arran-car pequeñas victorias, y ahoradebemos reclamar lo que nos perte-nece, ya que todo lo que nos rodeaha sido fabricado por las y los tra-bajadores.2- Necesitamos sindicatos fuer-

tes que cuenten con la participa-ción de las y los trabajadores y coniniciativas de masas, sindicatos queno cedan bajo la lógica del malmenor. Necesitamos sindicatos queapoyen a la gente y que se basen enla fuerza y la participación de lagente, sindicatos que no supeditenlas luchas populares a los interesescapitalistas. 3- Tenemos una sólida relación

de amistad y de solidaridad. LAB esuna organización que lucha por lagente en su país y que siempre haexpresado su apoyo y solidaridad ala lucha de las y los trabajadores deGrecia que en los últimos años hanhecho unas 240 huelgas. Tenemosuna estrecha relación que quere-mos que se mantenga, para mejo-rar la situación actual.

“Tenemos a LAB como faro”Durante este noveno congreso LAB ha tenido la mirada dirigida al panorama internacional. 45 representantes de 33 organiza-

ciones sindicales diferentes participaron en la Conferencia Internacional organizada por el sindicato, entre las que se encontrabanCarina Maloberti de la CTA autonoma de Argentina, Giota Tavoulari de PAME de Grecia y Paola Palmieri de USB de Italia. Todas

ellas charlaron con Iraultzen sobre el rol del sindicalismo y el trabajo que está realizando LAB.

1. ¿Cómo ves la situación de la clase trabajadora y qué instrumentos tenemos para hacer frente a esta situación?2. ¿Cuál debe ser el papel del sindicalismo en este contexto?

3. ¿Qué relación tenéis con el sindicato LAB? ¿Qué opinión te merece la labor realizada por LAB?

9. biltzarranazioartea

9. biltzarra

12>13

El Palacio Europa de Gasteiz fue el epi-centro del 9 Congreso Nacional de LAB,celebrado el pasado 25 y 26 de mayo bajo ellema "LAB 4.0 Gure garaia". La cita congre-gó a 500 congresistas, 33 delegacionesinternacionales y numerosas organizacio-nes invitadas provenientes de Euskal Herria:los sindicatos ELA, ESK, STEILAS y EHNE y orga-nizaciones como Sortu, Ernai, Sare o BilguneFeminista, entre otras. También estuvieron pre-sentes numerosas organizaciones sociales.El punto culminante llegó con la elección de

Garbiñe Aranburu como nueva secretaria gene-ral del sindicato e Igor Arroyo, como nuevo

secretario general adjunto. La propuesta delnuevo Comité Nacional recibió un apoyo del91,5% de las y los congresistas. Las ponenciaspolítico-sindical y de organización tambiénrecibieron un apoyo abrumador. Asimismo, elcongreso dio luz verde a dos resoluciones, unarelativa a la resolución del conflicto y la segun-da relativa a las personas migrantes. Todo esto sucedió en la primera jornada,

que se inició con el apoyo a Errekaleor.Seguidamente, se presentaron las distintasdelegaciones internacionales.Posteriormente, las palabras del ex secreta-

rio general Rafa Díez tomaron protagonismo, através de una carta enviadadesde la cárcel de El Dueso,leída por su hijo Naike (pag.23). En su escrito, Díez apoyóla línea del sindicato de losúltimos años, felicitando alactual equipo de direcciónpor el trabajo realizado ydando la bienvenida al nuevoequipo directivo.Ainhoa Etxaide, en su últi-

ma intervención como secre-taria general del sindicato,presentó el balance del traba-jo realizado desde el 8Congreso celebrado en 2012,con la exposición del

Nueva dirección para hacer frente a

nuevos retosInforme de Gestión. Las y los congresistas pre-sentes aceptaron por unanimidad el menciona-do informe. Etxaide declaró que LAB está fuerte, con

más representación que nunca, siendo elsegundo sindicato en la CAV, acumulando cadavez más fuerza en Nafarroa y expandiendo larepresentatividad en Ipar Euskal Herria.Etxaide tuvo un recuerdo para las y los com-

pañeros que le han acompañado durante estosaños, muy especialmente para Jabi Garnika.Asimismo, deseó lo mejor al nuevo equipo quedirigirá LAB de aquí en adelante.La segunda jornada puso colofón al

Congreso. Representantes internacionales die-ron cuenta de las conclusiones adoptadas en laConferencia Internacional que tuvo lugar en lavíspera, en paralelo al Congreso, mientras quela música amenizó los minutos previos a la pri-mera comparecencia pública de GarbiñeAranburu como secretaria general. “Ahora estiempo de condicionar el debate político, por-que las y los trabajadores no podemos aceptarun nuevo fraude”, señaló Aranburu desde elatril, respaldada en el escenario por las y losrepresentantes del nuevo Comité Nacional delsindicato.El momento más emocionante se produjo

cuando las y los miembros de la SecretaríaGeneral saliente y entrante coincidieron en elescenario, entre los aplausos de los asistentes.

kronika

9. biltzarranazio komitea

Garbiñe AranburuIdazkari Nagusia

Igor ArroyoIdazkari Nagusiaren

ondokoa

Xabier UgartemendiaEkintza sindikalekoeta negoziazio

kolektiboko Idazkaria

Gorka BerasategiZerbitzu PublikoetakoFederazioko Idazkaria

Saul ArangibelZerbitzu PribatuetakoFederazioko Idazkaria

Ohiana LopetegiIndustria Federazioko

Idazkaria

Imanol KarreraNafarroako Bokalia

Eñaut AramendiIpar Euskal Herriko

Bokalia

Izaskun GarciaAntolakuntza Idazkaria

Dabid LizarraldeEraketako Bokalia

Arantxa VazquezZehar Lerrotako

Idazkaria

Maider JauregiKomunikazioIdazkaria

Bea MartxuetaEkintza Sozialeko

Idazkaria

Edurne LarrañagaEkintza SozialekoLurralde Idazkaria

Olatz ArozenaEraketa Arduraduna

Juantxo GoienEraketa Arduraduna

Elixabete EtxeberriaIdazkari Feminista

Amaia AurrekoetxeaEuskara Idazkaria

Jagoba ZuluetaPrestakuntzaIdazkaria

Koldo Saenz Nazioarteko Idazkaria

Ainhize MuniozgurenIdazkaritza Juridikoko

Arduraduna

Urtzi OstolozagaEkintza Sozialeko

Idazkariaren Ondokoa

Eñaut AramendiIpar Euskal Herria

Eskualdeko Idazkaria

Maddalen DoradorOarso Bidasoa

Eskualdeko Idazkaria

Galder SierraDonostia Eskualdeko

Arduraduna

Haizea MendiaBuruntza-GoerriEskualdeko Arduraduna

Aihotz AiestaranKosta Urola Eskualdeko

Arduraduna

Jon Kirru IparragirreDebaldea Eskualdeko

Arduraduna

EulateZilonizaurrekoetxea

DurangaldeaEskualdeko Arduraduna

Ion BasurkoBusturialdea-LeaArtibai Eskualdeko

Arduraduna

Erika BilbaoEskumaldea

Eskualdeko Arduraduna

Agustin FigalHego Uribe-Arratia

Eskualdeko Arduraduna

Cristina AlvarezBilbo Eskualdeko

Arduraduna

Josune EroaEzkerraldea Meatzaldea-Enkarterriak Eskualdeko

Arduraduna

Lukas PasadinAiara Eskualdeko

Arduraduna

Gotzon KortazarGasteiz-Lautada-Errioxa Eskualdeko

Arduraduna

Gaizka UharteSakana-LarraunEskualdekoArduraduna

Rosa IriarteIruñaldea-Pirinioak

EskualdekoArduraduna

Oskar GoldarazErdialde-Erribera

EskualdekoArduraduna

9. Biltzar Nagusian LABen Idazkari Nagusiberria izateko aho batez hautatua izan daGarbiñe Aranburu. Etxeko lanak eginda iritsida sindikatua Biltzar Nagusi honetara etabeste horrenbeste jarri dizkio bere buruaridatozen urteei begira. Arlo politiko, sindikaleta sozialari begira lan egiteko borondatea duLABek eta guztiak izan ditu aipagai GarbiñeAranburuk.

LABeko idazkari nagusi berria zara, nola ikus-ten duzu zure burua?

Ardura eta erantzukizun handiarekin,baina era berean ilusioz betea. Hasteko, azpi-marratu nahiko nuke sindikatua dagoen leku-ra iritsi dela aurretik beste batzuk lan askoegin dutelako. Konkretuki, pertsona batzukaipatu nahiko nituzke, haiekin egin dudalakonire ibilbidea zuzendaritzan eta haiekin kon-partitu ditudalako azken urteak eta militant-zia. Lehenik, Rafa Diez aipatu nahiko nuke.LABeko Idazkari Nagusi zela sartu nintzenzuzendaritzan, 2004ean. Ez du BiltzarNagusian parte hartzeko aukerarik izan berri-ro. Jabi Garnika eta Ainhoa Etxaidek egindakolana ere ez dut ahaztu nahi, Biltzar Nagusi

honetan zuzendaritza ardurak utzi dituzte etahaiekin ibilbide luzea egitea tokatu zait.Aipatu ditudan lagun horiek eta beste batzukegindako lanagatik ez balitz, sindikatua ez lit-zateke egongo gaur egun dagoen lekuan.

Eta sindikatua?Sindikatua osasuntsu ikusten dut.

Ordezkaritza mailan eta ordezkaritzari dago-kionez hazten joan da. Momentu honetanbigarren sindikatua gara EAEn, Nafarroan ereinoiz baino ordezkaritza altuagoa dugu%15eko langa gaindituta eta Ipar EuskalHerrian azken hauteskundeetan oso emaitzaonak lortu ditugu. Niri egoera hau egonkort-

zea gustatuko litzaidake, atzera pausorik ezematea. Bestalde, sindikatu kohesionatu batikusten dut. Eredu sindikala berritzeko ezta-baida prozesu oso bat martxan jartzeko gaiizan den sindikatua da gurea.

9. Biltzar Nagusi honetan erronka mardulakjarri dizkio LABek bere buruari. Prozesua beraezberdina izan da parte hartzea bultzatzearibegira.

Biltzar honetan hainbat berritasun izandira. Gure helburua ahalik eta prozesu parte-hartzaileena izatea zen. Ahalik eta jendegehienarengana iritsi nahi genuen. Eztabaidaprozesua jarraitzeko bideak erraztu asmoz,bitarteko berriak eskaini dizkiegu militanteei.Aplikazio berezi bat martxan jarri dugu afilia-zioari prozesuaren jarraipena erraztekoasmoz eta Biltzar Nagusiaren inguruko infor-mazio guztia eskura izan zezan. Horrez gain,solasaldi sorta bat ere egin dugu BiltzarNagusiko eztabaidan landu izan ditugun gainagusien inguruan gehiago sakontzeko.Aurtengoan zuzendaritza aukeratzeko moduaere berria izan da, hau da, azken bi BiltzarNagusietan zerrenda itxien bidez aukeratu

“Momentu honetankapitalismoarekin duguntalka horri dimentsioberri bat eman nahidiogu”

“Ezkerreko eragileen artean aliantzak eraikitzea da gure apustua; ardatz sozialanagusi izango duen burujabetza prozesu bat martxan jarri behar dugu”

elkarrizketa Garbiñe Aranburu

Garbiñe Aranburu:LABeko

Idazkari Nagusia

14>15

zen Nazio Komitea eta oraingo honetan hauta-gaitza alternatiboak aurkezteko aukera egonda. Uste dugu aldaketa hau modu positiboanbaloratu dela.

Ponentzietan hala jasotzen zen eta hala onartuda: feminismoruntz urrats berriak emango ditusindikatuak. Zehaztuko al zenizkiguke?

Berritasun nagusia kapitalarekin dugungatazka birdimentsionatzea izango da.Birdimentsionatze horrek eramango gaitufeminismoan sakondu eta urrats berriak ema-tera. Gure burua feministatzat aldarrikatzetikpraktika feministaruntz urrats berriak emate-ko erabakia hartu dugu Biltzar Nagusi hone-tan. Urrats berri horiek emateko aipatutakokapital/bizitza gatazkari erantzungo dionestrategia sozio-sindikala garatuko dugu.

Bestalde, antolakuntza mailan ere erabakiberriak etorriko dira. Alde batetik, idazkaritzafeminista indartuko dugu bitarteko gehiagojarriz, eta, bestalde, eskola feminista batmartxan jartzea erabaki dugu. Eskola hau for-makuntzarako gune bat izango da, sindikatu-ko kideak lerro feminista horretan sakontze-ko aukera emango diena.

Diozun bezala, Biltzar Nagusi honetako alda-keta handietariko bat kapital/lana gatazkatikkapital/bizitza gatazkara pasatzea izan da.Zer esan nahi du horrek?

Momentu honetan kapitalismoarekindugun talka horri dimentsio berri bat emannahi diogu. Kapitala eta lanaren arteko talkabere horretan mantendu baino, areagotu eginda azken urteetan. Horregatik iruditzen zaigu

“Gure burua feministatzat aldarrikatzetik praktikafeministaruntz urratsberriak ematekoerabakia hartu duguBiltzar Nagusi honetan” •••

dimentsio berri bat eman behar diogula. Hainzuzen ere, garbi dago kapitalarentzat errentakeskuratzeko eremu nagusia lan harremanetandagoela, lan harremanak prekarizatuz, solda-ten eta lan baldintzen eraispenaren bidez. Lanharremanetan ematen ari den desarautzehorren bitartez kapitala aberastasuna eta bote-rea pilatzen ari da.

Gure iritziz, egoera aztertzerako orduanbestelako faktoreak kontutan hartu behar dira.Hala nola, kontutan izan behar dugu lanakbere osotasunean aitortu gabe jarraitzenduela. Hau da, lan produktibo eta erreproduk-tiboaren arteko banaketak bere horretanjarraitzen du eta horrek emakumeenganakozapalkuntza bat suposatzen du. Gainera, lanmundura sartzen garenean bigarren mailakolangile gisa kontsideratuak gara eta horrekdakar prekarietate maila altuagoa pairatzeaeta soldata baxuagoak izatea.

Kontuan izan behar dugu ere sektore

“Guretzat, eta ponentzian hala jasotzendugu, Eskubide SozialenKarta tresna estrategikobat da”

Horrek guztiak antolakuntzan eragina izangodu. Zein izango dira aldaketa nagusiak?

Aldaketa nagusia egitura bera sortzea etaindartzea izango da, federazioen pare jartzeaekintza sozialeko egitura hori. Federazioenpare jartzeak esan nahi du zuzendaritzatikeskualdeetaraino izango duela garapena.Bertan Karta Soziala, ekosozialismoa, politikapublikoak edo pentsiodunena bezalako gaiaklanduko ditugu. Horrez gain, kolektibo ezber-dinekin aliantzak eraikitzeko bidea izango da.Gai hauek orain arte landu badira ere, egiturahonen sorrerarekin lanketa indartzea erabakidugu.

Eskubide Sozialen Kartaren bidez zabaldutakobidea ere erabakigarria izango da egoerasozialari aurre egiteko orduan?

Guretzat, eta ponentzian hala jasotzendugu, tresna estrategiko bat da. Burujabetzaprozesuak eratzailea izan behar du, hau da,estatugintza prozesu bat. Eta, gure ustez eral-datzailea ere izan behar du, gaur egungo ere-dutik eredu berrira eramango gaituen prozesubat izan behar du eta horretarako iruditzenzaigu karta soziala bitarteko ezinbestekoadela. Hau diogu Eskubide Sozialen Kartangehiengo sozial eta sindikal zabal bat elkart-zen garelako eta gehiengo horrek eraldaketa-ren aldeko apustu argi bat egiten duelako.Gainera, Karta osatzen dugun eragileok eralda-keta horretarako burujabetza beharrezkoa deladefenditzen dugu. Iruditzen zaigu, burujabetzaprozesua aldarrikatzen dugunean, kartakpaper garrantzitsua duela. Beraz, gure apustuaEskubide Sozialen Karta indartzea izango da.

Azken hilabeteetan ELArekiko gerturatze bategon da. Bide honetatik jarraitzea garrantzit-sua da?

Egia da azken urteetan ELArekin desber-dintasun handiak izan ditugula, estrategiaezberdinak eraman ditugula aurrera.Ponentzian azaltzen genuen bezala,kapital/bizitza gatazkaren aurrean beste eredubat eraiki behar da, eta, horretarako, estatupropio bat behar dugu, euskal errepublika.

elkarrizketa

16>17

Garbiñe Aranburu

publikoan ematen ari den pribatizazio eta mer-kantilizazioa, baita aplikatu diren murrizketakere. Bestalde hainbat eskubide, etxebizitzaeskubidea adibidez, garatzeko aukerarik ere ezda egon. Gainera ez dago babes sozial sistemaegokirik eta inoiz behar beste garatua izan ezden ongizate estatu horretan azken urteetanmurrizketak izan dira. Ikusi besterik ez dagozer gertatu den diru sarrerak bermatzekoerrentarekinarekin. Honekin guztiarekin bateranaturaren neurrigabeko ustiapen baten aurre-an gaude.

Horrek guztiak eredu hau ez dela jasanga-rria, ez dela bizigarria, esatera garamatza, eta,horregatik, kapitaralarekin daukagun gatazkakapitala eta bizitzaren arteko gatazka gisaezaugarritu behar dela diogu.

Ildo honetatik iritsi da ekintza soziala garatze-ko beharra?

Bai. Bizitza duinerako eskubidea jarri behardugu erdigunean eta horrek lan munduanematen den prekarizazio prozesuari aurre eginbehar izatea dakar. Horrekin batera, argi duguezin dugula mugatu soldatapeko langileen lanbaldintzen hobekuntzara, langile kolektibo guz-tiei eskaini behar dizkiegu alternatibak. EtaLAB izan behar da erreferente bat langile kolek-tibo horientzat guztientzat. Alde batetik, gurepraktika sindikalak eta antolatzeko moldeakegokituz, eta, bestetik, bizitzaren prekarizazioriaurre egingo dion eredu alternatibo baten, bes-telako eredu sozio-ekonomiko baten eraikunt-zan sakonduz. Horrek ekintza sozialeko egituragaratzeko beharra eskatzen du.

Gure ustez, burujabetza prozesu oso batiesker iritsiko gara helmugara, eta erronkahorretarako aliantzak behar ditugu.

Aliantzen atalean ELA da gure aliatunagusia. Esparru politikoan zein esparrusozial eta sindikalean elkarlanean aritzeakaukera handiak emango lituzkeela uste dugu.Patronala eta kapitalaren aurrean konfronta-zioa indartu behar dugu, baita instituzioenaurrean interpelazio gaitasuna handitu ere,bestelako politika publikoak egitera behartze-ko. Horrez gain, sindikalgintza abertzaleakzer esan handia du herri honek behar duenburujabetza prozesua sustatu eta ardatzsozialaren gainean garatu dadin.

ETAren armagabetzea burutu ostean, zernolako urratsak eman beharko lirateke, zuenustez, euskal gatazkaren konponbidean.

Zentzu horretan, Biltzar Nagusian ebaz-pen bat onartu dugu. Ebazpen horretan ele-mentu desberdinak jasotzen ditugu, baina,gure ustez, momentu honetan lehentasunez-koa da preso eta iheslarien aferari irtenbideaematea, hau da, larriki gaixo dauden presoguztiak baldintza gabe askatzea eta euskalpreso eta iheslari politiko guztiak askatzekoprozesua abiatzea. Beraz, datozen hilabetee-tan gure indarrak horretan jarriko ditugu.

Zentzu honetan, zer lanketa aurreikusten da?LABen datorren urteko plangintzan lerro

nagusienetariko bat izango da honako hau,baina ikusi beharko da zer urrats emangoditugun. Gai honen inguruan, kurtso hone-tan hainbat ekimen burutu dira. Besteakbeste Ireki ekimena aipatuko nuke. Datorrenkurtsoari begira presoen aldeko lerroarekinlanean jarraitu behar dugula eta lantokietanpresente egon behar duela argi dugu. Horrezgain, gure apustua izango da beste sindika-tuak borroka honetara batzea.

Burujabetza beharra azpimarratzen du maizsindikatuak. Zer ekarriko dio euskal langile-riari?

Gaur egun bizi dugun oldarraldi neolibe-ralari aurre egiteko ezinbestekoa da buruja-betza prozesua martxan jartzea eta, buruja-betza prozesu horren bidez, Estatu baterairistea. Egunero lantoki zein kalean ikustendugun bizitzaren prekarizazioari aurre egite-

ko eredu ekonomiko eta sozial berri bat beha-rrezkoa dela diogu, baina ezinezkoa ikustendugu aldaketa sozial hori bere osotasuneangauzatzea aldaketa politikorik gabe. Estatu egi-turak behar-beharrezko ditugu herri honekeskatzen duen aldaketa eraiki nahi badugu.

Bien bitartean, gaur egungo politika publi-koek beste norabide bat hartu behar duteladiogu, eskuduntza mugatuak izan arren urrat-sak emateko aukera baitago borondatea izanezgero. Hala ere, benetako eta sakoneko aldaketanekez lortuko dugu erabakitzeko ahalmenikgabe. Horregatik diogu langileek egunerokoandituzten arazoei irtenbidea topatzeko modubakarra burujabetza prozesu hori martxan jart-zea dela.

Zein da LABek langileei egiten dien eskaintzadatorren kurtsoari begira?

Bizitzaren prekarizazioari aurre egin etabizitza duinaren aldeko borroka egiteko ekint-za sindikal eta soziala indartu behar dugu.Soldatapeko langileen lan baldintzen defentsa-tik harago, LABek lanaren aitortza osoa egineta langile kolektibo guztientzat izan behar dueskaintza sindikala. Datorren kurtsoari begiraLABentzat langile klasea berrosatzea lehentasu-nezko erronka izango da. Azken batean, kapita-lismoak langilegoa zatitzea lortu du, klase gisagure indarra ahulduz. Guk argi dugu gureindarra kolektiboan dagoela, eta, beraz, gureeskaintza langile klasea osatzen duten kolekti-bo ezberdin horiek LABen parte sentitu eta bat-zea da. Helburu honekin, kolektibo ezberdinaksaretzeari begira, hain zuzen ere, antolakuntzamailan erabaki berriak hartu ditugu.

Ezinbestekoa da langileen mobilizazio etaaktibazioan urrats berriak ematea, kalean etalantokietan. Langileon kontrabotere gaitasunahanditu behar dugu, patronalaren asmoei

aurre egin eta instituzioak herritarrengehiengoaren mesedetan izango diren eraba-ki politikoak hartzera derrigortzeko.

Ezkerreko eragile sindikal, sozial etapolitikoen artean aliantzak eraikitzea dagure apustua; ardatz soziala nagusi izangoduen burujabetza prozesu bat martxan jarribehar dugu.

Aliantza berriak eraikitzeko urratsakematen ari gara, bidea egiten ari gara etaLABentzat garrantzia berezia du ELArekineta euskal gehiengo sindikalarekin eginbeharreko aliantzak. Patronalarekin dugunborrokan indar harremana askoz hobeankokatzen garelako; herri honek behar duenburujabetza prozesuari eduki soziala emate-ko eta langileek burujabetza prozesu horre-kin bat egin dezaten.

Podeis encontrar la versión en castellano

de esta entrevista en la pagina web del sindica-

to, www.lab.eus

“Lehentasunezkoa dapreso eta iheslarien aferari irtenbidea ematea. Gure indarrakhorretan jarriko ditugu”

VÍA PARA CAMBIAREL MUNDOLa Vía Campesina aglutina a200 millones de campesinos ycampesinas en todo el mundo.Esta organización, integrada por170 organizaciones de 60 países,va a celebrar su VII ConferenciaInternacional en Derio (EuskalHerria) el próximo mes de juliobajo el lema “Alimentamos nues-tros pueblos y construimosmovimiento para cambiar elmundo”. Han querido subrayar así que LaVía Campesina está formada porpersonas productoras de alimen-tos sanos y sostenibles para darde comer a la población. Paraello, es necesario poder accedera bienes comunes como la tie-rra, el agua o las semillas, queestán siendo saqueados en todoel mundo por las grandes multi-nacionales. También han queri-do remarcar la necesidad deconstruir un movimiento parapoder avanzar hacia la soberaníaalimentaria.

UN FESTIVAL SOLIDARIOHatortxu Rock nació hace 20ediciones con dos objetivos cla-ros, denuncia de la situaciónque viven las presas políticasvascas, las refugiadas y lasdeportadas, así como sus fami-liares y el intento de paliar lasconsecuencias de la política dedispersión. Estos dos objetivosno han cambiado, ya que lasituación, lejos de mejorar, haempeorado en muchos de loscasos. Todavía son más de 300los y las ciudadanas de EuskalHerria las que están dispersadasen prisiones de los estadosespañol y francés, con el castigoañadido que ello supone parasus familiares y amigos.Mientras la situación lo requie-ra, Hatortxu Rock seguirá traba-jando, hasta que todos y todasestén en casa.Este año el festival solidarioHatortxu Rock se celebrará enLakuntza, del 27 al 30 de julio,y en él no fallarán viejos cono-cidos del festival solidario.

EN DEFENSA DE LOS DERECHOS SOCIALESLa consejera de Empleo y PolíticasSociales del Gobierno de Gasteiz,Beatriz Artolazabal, presentó afinales de mayo las propuestaspara reformar la normativa queregula la Renta de Garantía deIngresos (RGI) y el sistema deinserción social. Las medidas plan-teadas tienen como fin endureceraún más las condiciones para acce-der a las prestaciones, por lo queagentes sociales y sindicales inte-grantes de la Carta de DerechosSociales de Euskal Herria noshemos visto obligados a salir a lacalle para mostrar nuestro rechazoy para dejar claro que existenalternativas.En este sentido, desde la mayoríasindical vasca hemos convocadoprotestas para el 29 de junio enDonostia, Bilbo y Gasteiz. Estasmovilizaciones darán continuidadal calendario de protestas llevado acabo a lo largo del mes de juniocon objeto de dar visibilidad a loscolectivos más afectados.

18>19

gogoan izan AGEN"Hay que leer a

Marx para

actualizarse,

no para hacer

historia”

Alejandro Teitelbaum

"Lo que nos une, y

no lo que nos sepa-

ra, es lo que debe-

mos potenciar en

esta coyuntura”

Milagro de la Caridad

Pérez Caballero

ONGI ETORRI RAFA

2009ko urriaren 13an izan zen Bateragune auziko operazioa, Baltasar Garzon

epailearen aginduz. Beste kideekin batera kartzelara eraman zuten Rafa Diez

Usabiaga, LABeko Idazkari Nagusi ohia bakeari ateak ireki nahian lanean ibiltzea-

gatik. Egun hartan, Estatu espainolak, beste askotan egin duen moduan, gatazka-

ren konponbiderako proposamenei ordezkari politikoak atxilotuz erantzun zien.

Atxiloketa haiek ezker abertzaleak independentziarako proiektua soilik bide demo-

kratikoetatik gauzatzeko planteatzen zuen estrategia aldaketa “zapuztea” zuten

helburu. Urteak pasa diren arren, ez dute holakorik lortu, gure iparrorratzak inde-

pendentzia markatzen du eta euskal herritarren eskutik egingo dugu bidea.

Urte luze hauetan Euskal Herriaren mobilizazio gaitasuna agerikoa izan da.

Hamaika manifestazio egin dira eta babes adierazpenak ere ez dira falta izan.

Atxilotuek herriaren erantzuna goraipatu zuten, “poza sentitu dugu, ikusirik nolako

erantzun antolatu itzela eman zaion sektore politiko independentistak zapaltzeko

hamaikagarren saioari”.

Otegik, Zabaletak, Rodriguezek eta Jacintok bezalaxe, zigorra oso osorik beteta

irtengo da Rafa espetxetik. 2017ko abuztuan du kartzelatik irteteko eguna LABeko

idazkari nagusi ohiak, eta han izango gara gu ere merezi duen ongi etorria ematen.

ERRONKAZ BETERIKOURTEAAtzean utzi dugu datozenurteetarako bide orria marraz-tu digun 9. Biltzar Nagusia.Hemendik aurrera norabidehorretan urratsak eman beharditugu. Kurtso hasierarekinbatera, urrian, LABekoDelegatuen Nazio Batzarraburutuko dugu DonostiakoAtano frontoian. Batzarreandatozen hilabeteetan sindika-tuaren ildo nagusien berri etaizango ditugun erronkei aurreegiteko beharko dugun inda-rra biltzeko aukera izangodugu.Batzarraren ostean, mobiliza-tuko gara. Egoerak horrelaeskatzen duela baloratuz,bizitza duina izateko eskubi-dea aldarrikatuko du LABek,baita aldaketa hori ahalbidetu-ko duen euskal estatua eraikit-zeko beharra ere. Helburuhorrekin burujabetzaren bide-an urrats berriak eman beharditugula argi du sindikatuak.

DA

<20

DENBORAK ESANA...

7 muertos, 33 heridos, 93 detenciones, 4 casos de denuncias de tor-turas... Este año se cumplen 40 años de los sucesos luctuosos ocurri-dos con motivo de la II Semana pro-Amnistía, dinámica de protesta yreivindicación que tuvo lugar entre los días 8 y 16 de mayo de 1977con el fin de lograr la amnistía para los presos y presas políticas vas-cas. Cuatro décadas después, las instituciones únicamente han recono-cido como víctima a uno de los fallecidos, José Luis Cano, y nunca sehan dirimido responsabilidades políticas y jurídicas.

Orereta fue uno de los municipios más golpeados por la represión.José Luis Cano era natural de esa localidad. Recibió un disparo en lanuca mientras estaba siendo golpeado en una calle de Iruñea por laPolicía Armada. Ocurrió el 13 de mayo, día en el que se convocaronparos en Nafarroa. Ese mismo día, Luis Santamaría falleció de uninfarto tras recibir impactos de bala en su balcón mientras presencia-ba los incidentes que costaron la vida a Cano. Gregorio Maritxalartambién fue tiroteado cuando se encontraba en su balcón, en este casoen el barrio de Beraun de Orereta, donde se quería llevar a cabo unaasamblea popular. Murió diez días después, a consecuencia de la heri-das de un impacto de bala.

En la víspera, Orereta ya se había teñido de luto. El 12 de mayo, enel marco de una jornada de lucha, la Guardia Civil abrió fuego realcontra la multitud. Resultado: un fallecido, Rafael Gómez, y siete per-sonas heridas de bala, dos de ellas ingresadas en estado crítico.

El ensañamiento policial continúo en los días posteriores de aquel

mayo de triste recuerdo. Manuel Fuentes murió en Ortuella por dispa-ros de la Guardia Civil, mientras que Francisco Javier Nuñez fue gol-peado por los antidisturbios en Bilbo. Dos días después, a la salida delPalacio de Justicia donde interpuso la denuncia por lo ocurrido, variaspersonas le propinaron una paliza y le obligaron a beber una botellade coñac y otra de aceite de recino. Falleció días después, tras debatir-se entre la vida y la muerte en el hospital.

Se contabilizó una séptima víctima mortal, Clemente del Caño, tra-bajador de la autopista Behobia-Bilbo. Murió atropellado el 8 de mayoen Oiartzun, cuando retiraba una barricada obligado por la GuardiaCivil.

Manifestaci�n en OreretaEl pasado 13 de mayo, 40 años después de aquellas muertes, miles

de personas recorrieron las calles de Orereta para recordar a los falle-cidos y volver a reivindicar la puesta en libertad de las presas y presosvascos. Juan Mari Olano, portavoz de la dinámica Kalera Kalera, recor-dó que “cuando este pueblo estaba ocupado por las fuerzas del fran-quismo y nos recibían a golpes y tiros, las y los ciudadanos salimos ala calle. Al final obligamos al Gobierno de Adolfo Suárez a vaciar depresos políticos vascos las cárceles. Desde entonces no ha cesado larepresión”. Remarcó que, en el momento actual, al igual que hace 40años, “es imprescindible que presos, refugiados y huidos políticosestén en casa, en la calle con nosotros y nosotras”.

La reivindicación de la amnistía sigue vigente, 40 años después

Frente a las políticas que nosimpiden vivir con dignidad, rei-vindicamos la construcción deotro modelo de protección social.La discusión no es económica,sino política. Hacer frente al paro,a la precariedad y a la pobreza esuna responsabilidad política. EnEuskal Herria hay suficienteriqueza para llevar a cabo otraspolíticas públicas, para construirotro sistema de protección. Laclave está en el reparto de lariqueza.

En referencia a estos temas, elsindicato ha creado una nuevasección en su página web(www.lab.eus/eu/sozio-ekonomia/babes-soziala). En la misma, el sindicatoLAB quiere dar a conocer las refle-xiones, análisis y actividades quehace sobre el tema de la protec-ción social. Además encontrareisen esta sección los artículos, noti-cias e informes que hagan refe-rencia al trabajo realizado endefensa de un sistema propio.

Kanada eta EuroparBatasunaren arteko merkatulibrea sustatzeko NazioartekoHitzarmen Ekonomikoa da CETA.Bere bitartez, gure egunerokobizitzan ondorioak izango dituz-ten lege aldaketak onartuko dira.

Neoliberalismoan sakonduko da,estatuen eta herrien subirautzagutxitu eta mugatuz, eta korpora-zio handien eskubideak handituzeta egikaritaz erraztuz.

TTIP edo CETA bezalakonazioarteko hitzarmenen inposa-ketan atzera egitera behartu pert-sonak eta planeta multinaziona-len aurretik jar dezaten lortubehar dugu guztion inda retamobilizazioaren bidez.

Cetariez.eus web orriak CETA-ren kontrako borrokarako tresnabat izateko helburua du.Autonomia Erkidegoek ez duteeskumenik CETA onartzeko, bainabertan dauden alderdietako bat-zuk izan dira bai EuroparBatasunean, bai EspainiarParlamentuan bere negoziazioaeta onarpena bultzatu dutenak.Beraz, orain eskumen ezaren ait-zakiapean eskuak garbitu nahibadituzte ere, erantzukizun zuze-na daukate.

Egoera aldatzea denon eskudago. Herritar zaren heinean,behartu CETA babesten dutenalderdietako parlamentari guztiakbeste norabide bat hartzera etazure eskubideak babestera.

Duela 50 urte, frankismogaraian, egindako grebari buruz-ko dokumentalean lagundu duLABek Ipar Hegoa fundazioarenbidez. 1966 urtean, Laminación deBandas Echévarri enpresako 800langilek 6 hilabete iraungo zuengrebari ekin zioten. Diktaduragaraian, greba erabat debekatuazegoen eta ‘delito de lesa patria’moduan zigortu zitekeen. Baina800 langileek eta hauen familiek,beste enpresa eta langileen elkar-tasunarekin 1967ko maiatzaren15era arte iraungo zuen grebagogorra egin zuten.

Frankismo garaiko greba luzee-na izan zen eta lan errebindikaziobatetik abiatuta 163 egunetanEuskal Herrian, estatu zeinnazioarte mailan langileriarensinbolo bihurtu zen. Greba ez zenirabazi —horretarako diktaduragaraitu beharko zen— eta

Bandaseko langileen eta haienfamilien artean koste izugarriaizan zuen. 300 langilek bideankaleratzeak, atxiloketak, errepre-sio bortitza jasan zuten.

50 urte betetzen diren hone-tan, borroka horren kontakizunajasotzeko Doxa Produccionesekoiztetxeak dokumentala egindu. Guk ere lagundu dugu, eus-kal sindikalgintzaren borrokarenkontakizuna ez galtzea osogarrantzitsua jotzen dugulako.Honetan ere ‘errelatoaren borro-ka’ ez galtzeko lan marduladugulako, eta gure aurrekoekborrokatutako guztia gaur egunditugun borrokekin erabat lotutadagoelako.

Momentuz EITB nahieran ata-lean ikusi dezakezue, ondokoloturan:http://www.eitb.tv/eu/bideoa/163-dias-la-huelga-de-bandas/5839/133050/163-dias-la-huelga-de-bandas/

El neoliberalismo está llevan-do a cabo una especie de cruzadacontra la universalidad y la gra-tuidad. Han puesto el sistemapúblico universal en la cuerdafloja. Ante esta situación, el sin-dicato LAB apuesta claramentepor un sistema propio de protec-ción social.

iraultzen

21>

163 días: la huelga de las bandasDokumentala

Protección SozialPágina web

CETAri EZBlog

infoDENBORAK ESANA...

<22

tarteahartu

MOTXILADUN UMEA. Documental

Esta película pedagógica que ha producidoKurkuluxeta Kultur Elkartea analiza la realidad queexiste entre las y los niños y las cárceles.“Motxiladun umea” es una película en favor de losderechos de las y los más pequeños. La violaciónde los derechos de las niñas y niños queda al des-cubierto, al igual que la necesidad que tienen deser protegidos. Aunque es ficción, se basa enhechos reales.

Nos cuenta la historia de Maider, una menor deedad cuya madre está en la cárcel. La relación de ambas y el desarrollopersonal de la menor están sujetas a esta circunstancia. Esta situaciónes, además, más grave porque la madre vive a cientos de kilómetros,por consiguiente se le niega el derecho a recibir la afectividad y la edu-cación de sus padres. Tristemente, en la actualidad hay cientos deniños y niñas vascas que sufren como Maider, no ya en la ficción, sinoen la realidad.

El documental “La niña de la mochila” se puede ver en internet. Lapelícula está grabada en euskara y se puede ver subtitulada en caste-llano, francés, inglés, catalán, y gallego

EKAITZAREN ZIPRIZTINAK. Miren Garate

Kronika-liburu honek krisia esan zaion horrenerrepasoa egiten du. Ez ditu zergatiak bilatzen, ezirtenbideak proposatzen: jendartean utzitako ondo-rioetan zentratzen da, gogorrago ala leunago guz-tiok harrapatu baikaitu zaparradak. Liburua osatze-ko, hogei hitz aukeratu ditu Miren Garatek, alfabeto-aren arabera ordenatuta, eta honako gai hauekjorratu ditu testigantzen eta erreportajeen bidez:atzerrira joandakoak; berdintasunean krisiak nola

eragin duen; dibertsitate falta edo zenbait kolektibok lan merkatuansartzeko dituzten zailtasunak; ekintzailetza; finantzei lotutako engai-nuak; gazteen arazoak; hartzekodunen konkurtsoak eta enplegua erre-gulatzeko espedienteak; ikerketa eta garapenaren egoera; janari ban-kuak; kon-tsumoa; lanuzteak; mobbing-a; nekazaritzaren etorkizuna;osasun arazoak; prekarietatea; Stop Kalera-tzeak elkartea; teknologiaaurrerapenek ekar dezaketena; unibertsitatea; xenofobia jarrerak etazahartzaroa eta pentsioak.

Gai bakoitzean, protagonista batek lehen pertsonan eskaintzen dubere lekukotasuna, eta ondoren kazetariaren erreportai landua dator.

1- Ama espetxean daukan eta Maider izena duen adingabeko neska

baten istoria kontatzen du

2- 1966 urtean, enpresa honetako 800 langilek 6 hilabete iraungo

zuen grebari ekin zioten

3- Marx aktualizatzeko irakurri behar dela dio, ez historia egiteko

4- Biltzar Nagusiko lehen egunean gure babesa eman genien

5- Urkullurentzat zein enpresa da eredugarria?

6- PP eta EAJren arteko akordioa zeren ingurukoa da?

7- Beste askori bezala, hitzarmen honi ere ezetz esan diogu.

8- Nolakoak dira PPren Gobernuaren aurrekontuak?

9- Presoen aldeko zer ekimen azpimarratu du LABeko Idazkari

Nagusi berriak?

10- 2018ko ekainaren 2an hitzordu berri bat dugu

11- Zein aldarrikapenen aldeko mobilizazioei erantzun zien poliziak,

errepresioaren bidez, duela 40 urte?

Kaixo lagunok!

Duela bederatzi urte Barakaldoko Kongresuan lekukoa eman

nion Ainhoari eta, oraingoan, Ainhoak Garbiñeri pasatu dio. Etapa

emankorra gidatu dute Jabik eta Ainhoak urte hauetan zehar, beste

kide guztiekin batera. Eta ziur naiz lankide berriek ondo beteko

dutela aurrean jartzen zaien erronka, baita sindikatu osoak ere.

Denok, norbanako guztiek osatzen baitugu LAB.

Tarte horren gehiena espetxean igaro arren gertutik jarraitu dut

sindikatuaren jarduera eta gertutik sentitu ere zuen babesa.

Ekitaldiak, bisitak edo gutunen bitartez erakutsitako elkartasun kei-

nuek indarra eman didate espetxealdiari aurre egiteko. Beraz, mila

esker bihotzez zuen babesagatik.

Urte hauetan, lurralde guztietan LABekiko langileen konfiantza

handituz joan da. Neoliberalismoaren erasoaldiak sindikalismoaren

jarduerari min egin dion arren, hor egon zarete Euskal Herriko lan-

gileriak dituen borroka txikietan zein orokorretan klase botereaz

borrokatuz. Zentzu horretan, sindikatuaren sorreran hor ginenak

oso harro egon behar gara gure sindikatuak egindako lana eta ekar-

penaz. Nire aburuz, gauza askotan aitzindari izan gara eta, txinaurri

lana baliatuz, legitimazioa apurka-apurka lortzen joan gara. Nioen

bezala gauza askotan asmatu eta aitzindaritza eraman dugu:

Lehena eta zentrala sindikatuaren izaera izan da. Klase sindika-

tu abertzale izateaz gain sindikatu soziopolitikoa garela hasieratik

argi geneukan. Beti genion klase borroka ez zela bukatzen enpresa

baten hormetan, klase borrokaren profila eta dimentsioa eredu

sozioekonomikoarekin lotuta zegoelako, aldaketa politikoarekin

lotuta zegoelako hain zuzen ere. Hortik zetorren kontrabotere lana

ere. Eta kapitalismoaren bilakaera ikusita, izaera horretan erabat

asmatu dugula esan dezakegu.

Badaude beste eremu batzuk non LAB aitzindari izan den, bes-

txokoazure

23>

teak beste, Emakumeen aldeko borrokan bideak ireki genituen gure

egituretatik hasita, Euskararekiko ere urrats esanguratsuak eman

zituen eta ditu LABek sindikatu barruan zein langile mugimenduan,

izaera nazionalarekiko LAB da egitura nazionala daukan sindikatu

bakarra, eta belaunaldi berriei lekua utzi zien lehen sindikatua izan

gara.

Beraz, LABek gaitasuna erakutsi du eredu propioa egokitu eta

berritzen joateko. Orain arte horrela izan da eta aurrera begira, testuin-

gurua oso aldakorra bada ere, horrela izango da. Hori dela eta, gogo-

ratu nahi nituzke bide horretan sindikatuari ekarpen handiak eman eta

egun gurekin ez ditugunak: Joselu Cereceda, Manu Aranburu, Felix

“Neron”, Elkoroiribe, Alberto Pelaez, Jon Solagurenbeaskoa, Igor

Urrutikoetxea, Periko, Idigoras… ziur izan dauden tokian daudela, oso

harro izango direla egungo LAB ikusten.

Hau esanda, egoerari buruzko aipamen txiki bat helarazi nahi

dizuet. Ezker Abertzalearen aldaketa estrategikoak fase berria ireki du

Euskal Estatuaren aldeko borrokari aukera berriak eskainiz. Fase eta

erronka berriek tresna berriak behar dituzte. Gaur egun, nire ustez,

aldaketa politiko eta sozialaren alde indar asko artikulatu dira, baina

hauek nahiko sakabanaturik daude. Palanka berriak behar ditugu ilu-

sio kolektiboari bideak eraikitzeko.

Aldaketa egiteko orduan, etor daitekeen eszenatoki berri baten

aurrean, badago elementu bat etsaiek ondo erabiltzen dutena: beldu-

rra. Agintari batek zioen: “es terrible que el pueblo pierda el miedo”.

Hori da egin beharrekoa, euskal langileriak konfiantza eta ilusioa

behar du aldaketari begira “beldurra” gal dezan.

El Duesotik, baina bihotza eta burua zuekin izanda, animoak eta

aurrera GORA LAB, GORA EUSKAL LANGILERIA!

Rafa Diez Usabiaga - LABeko Idazkari Nagusi ohia

RAFAren gutuna

✍✉ ✍✉ ✍✉ ✍✉

7.Biltzar Nagusian Ainhoa Etxaidek hartu zuen Rafa Diezek pasatako lekukoa.

Lehenengo aldiz emakume batek hartu zuen sindikatuaren gidaritza, eta aurten Garbiñe

Aranburuk hartu du Idazkaritza Nagusiaren ardura.

Hemendik aurrera 40 urteko ibilbideari jarraipena eman eta elkarrekin aurrera egiten

segitzea dagokigu.