5 PIÑEIROS NARÓN. 40 ANOS DESPOIS. (19-05-1968) · conta dando unhas clases no antigo Colexio de...

4
5 Ctra. Castilla, 463 15572 Piñeiros - NARÓN Teléfono 981 38 99 35 PIÑEIROS NARÓN. 40 ANOS DESPOIS. (19-05-1968) Cando un cura é nomeado o máis normal é que a parroquia á que vai estea funcionando xa de antigo. Pero neste caso non foi así. Nin eu sabía nada de Piñeiros nin os fregueses sabían nada de min. Pero o peor era que non sabían case nada deles mesmos. Non sabían que eran parroquia nova. Non houbera un acto oficial que o anunciara. Tampouco eu o fixen. Preferín ir nacendo coma os nenos: humildemente e sen grandes solemnidades. Esas xa chegarían cando fose do caso. Por onde empezar? Non tiñamos nada de nós. O templo era o da Residencia San José, do Asilo, unha Institución á que só lle debemos agradecementos por ternos soportado tanto. Eles teñen outro ritmo, outros horarios e unha vida de Comunidade relixiosa que non casa ben coas formas de traballar unha parroquia que é outra realidade foránea e absolutamente diferente. O cemiterio era para as dúas parroquias: O Couto e Piñeiros. Pero houbo, ao comezo, grandes dificultades á hora de algún enterro. Tivemos de acudir a mediación do Bispo para que aclarara que dereitos tiña a nova Parroquia. Primeira condición: Era necesario saber comportarse con moito tacto e delicadeza para non interferirnos na vida da casa de ancianos nin estorbar a vida relixiosa. Creo que o conseguimos con moito esforzo, delicadeza, paciencia e boa vontade por ambas partes en todo o tempo que se usou ese templo. Pero iso supuña moitas limitacións para botar a andar unha parroquia. Era necesario ter polo menos un local de seu para poder ter reunións a horas máis tardías e tamén un despacho parroquial. Pero todos eramos pobres e houbo que ir arranxando como se puido. Suprimín desde o principio todos os aranceis, non se cobraba nada por nada. Que cada un aportara o que lle parecera. Eu vivía á miña conta dando unhas clases no antigo Colexio de Rapariz, en Ferrol. Certo que vivín pobremente, por decisión propia. Segunda cuestión: Que era máis importante, facer igrexa propia ou traballar ante todo o elemento humano? Despois de percorrer todos os carreiros en solitario, moitas veces e a todas horas, de ir encontrándome con distintas persoas e familias, de estudiar a fondo o hábitat e os camiños que nos unían ou a falta deles que nos separaban, optei por adicarme de cheo ás persoas e ir pouco a pouco tomando decisións conxuntamente coa xente, con todos vós. Eu sempre fun moi partidario de estudiar todo en asembleas ben preparadas e razoadas. Confío moito na bondade da xente. De aí irían saíndo as novas ideas e decisións e os pasos a ir dando. E así foi. Terceira decisión: No estudio que fun facendo ao longo de tres meses, fóronse clarificando algunhas cousas: 1ª Conclusión: Existían tres núcleos de poboación distintos e con poucos lazos de unión entre si: 1º.- PIÑEIROS-O PONTO (Estrada de Castela). 2º.-FEAL DE ARRIBA, FEAL DE ABAIXO E AS AGRAS (Cun cariz máis agrícola-rural e moito máis de antigo. Outra psicoloxía e forma de ser. A min acaíanme moito ben por ser eu tamén de orixe rural). 3º.- FREIXEIRO-CARRETERA DE CEDEIRA (Xente inmigrada fundamentalmente de Moeche, As Somozas, Loira e Vilaboa, etc.) Aquí comezaba a nacer unha certa industria: VAYCORA, etc. Freixeiro ficou dividido por unha mala decisión de cando se creou a Parroquia. Sería unificado máis tarde cando finou D. Manuel Porta González e ao pasar, por un ano, a ter un único párroco: O de Piñeiros. Vin claro que tiña que empezar a traballar a parroquia desde eses tres núcleos coa súa maneira de seren diferenciada e cos grandísimos valores que había en todos eles. Que se aotovaloraran e se deran a valer. Que xuntos e entre todos podiamos avanzar en moitas facetas da vida, incluída a vida social. Desas xuntanzas nacerían logo moitas iniciativas, entre elas a Asociación de Veciños de Piñeiros e outras que fican para outra entrega futura. 2ª Conclusión. Chamoume moito a atención e impactoume o grande medo e sufrimento que había na zona de Piñeiros e Cornido polas lembranzas da represión, e incluso mortes, desde o comezo da guerra civil para adiante. Non había moito que fora o de “Pancho”. A xente non se fiaba e non se abría ao falar. Tiña moito medo e desconfiaban do cura. Só salvaba a situación a grande devoción que lle tiñan ao “Vello D. José Cazón”, Cura do “Couto Vello”, que salvara a moita xente da morte e da acción dos milicianos. Eu tamén o admirei. Tamén había moi mal recordo de Torres, o mando da Garda Civil de Xuvia, que mataran perto do Axuntamento cando baixaba do bus. Deste home contaban todos con pánico verdadeiras criminaladas. Despois eu aprendín moitas máis aínda. Era un pobre louco. A culpa tíñana os seus propios altos mandos. Os mesmos compañeiros tíñanlle auténtico pavor. Isto foi, á larga, un motivo de entrar en confianza con moitos bos amigos. Quero resaltar a Pepe Grandal, home prudente, calado e de gran consello, que lle tocara sufrir abondo e inxustamente. Que honrado e bo home era! 3ª Conclusión.- Estabamos empezando. Ao ano, houbo un problema laboral que, sen nós querelo, marcou e traumatizou moito á parroquia. A folga de Megasa e o despido de todos os traballadores por máis de tres meses para a casa. Moitos deles xa nunca foron readmitidos e algún tivo de emigrar con grandes dificultades para poder saír do país. A fame chegou de novo a moitas familias. A Parroquia, o cura e fregueses, arrimamos o ombreiro canto puidemos para intentar axudar en todos os sentidos: Alimentos, roupas, pagar guarderías ou parvularios que todo era privado e, se queríamos sacar a diante os fillos, había que mandalos a esas escolas. Pero había que ter moito coidado. Axudarlle a unha familia desas era considerado “meterse en política.” Foron tempos moi difíciles. Algún día poderei escribir moitos segredos de moita xente boa que arriscou abondo para poder axudar e salvar a algúns da cadea. Aí foi onde percibín o inmensamente boa que era a nosa xente. E iso fixo ir nacendo entre nós unha grande cercanía e confianza por derriba das maneiras de pensar ou crenzas relixiosas. Houbo unha grandísima amizade. Entre todos axúdaronme a descubrir o meu verdadeiro papel de cura, que non era só meterme na sancristía, senón pórme na banda dos necesitados, anque me tacharan de político, que nunca o fun. Moitas gracias a todos. Pero disto seguiremos falando que temos moita historia vivida pero sen escribir. Un saúdo agarimoso. Por Xoaquín-Orlando Campo Freire. Primeiro Párroco de Piñeiros. (Do 06-06-1968 ao 06-06-1978). SEGUNDO CAPÍTULO: PRIMEIROS PASOS DA NOSA CRIATURA. D. Xoaquín celebrando comuñóns fai uns anos na Residencia San Xosé de Piñeiros Don Xoaquín Campo Entre estos servicios podemos destacar: - Depilación y rejuvenecimiento facial por láser (plataforma propia) - Ceras varias - Pedicuras y manicuras (uñas esculpidas de gel y acrílico) - Tratamientos faciales específicos y personalizados (microcámara) - Sistema de bronceado instantáneo y solarium - Todo en peluquería Telf. 981 391 782 Carretera de Castilla, 412 15572 NARÓN Teléfono y Fax: 981 380 700 ABRIMOS LOS SÁBADOS POR LA TARDE El Garaje de Kiko, s.l. LAVADO AUTOMÁTICO ASPIRADORES LIMPIEZA INTERIOR LIMPIEZA TAPICERÍA MECÁNICA RÁPIDA NEUMÁTICOS TODAS LAS MARCAS ALINEADO DE DIRECCIÓN Plaza do Concello, nº 2 bajo Teléfono 981 384 056 Móvil 606 619 508 JUBIA - NARÓN

Transcript of 5 PIÑEIROS NARÓN. 40 ANOS DESPOIS. (19-05-1968) · conta dando unhas clases no antigo Colexio de...

Page 1: 5 PIÑEIROS NARÓN. 40 ANOS DESPOIS. (19-05-1968) · conta dando unhas clases no antigo Colexio de Rapariz, en Ferrol. ... -Carretera de Castilla, 412 Pedicuras y manicuras (uñas

5

Ctra. Castilla, 46315572 Piñeiros - NARÓN

Teléfono 981 38 99 35

PIÑEIROS NARÓN. 40 ANOS DESPOIS. (19-05-1968)

Cando un cura é nomeado o máis normal é que a parroquia á que vai estea funcionando xa de antigo. Pero neste caso non foi así. Nin eu sabía nada de Piñeiros nin os fregueses sabían nada de min. Pero o peor era que non sabían case

nada deles mesmos. Non sabían que eran parroquia nova. Non houbera un acto oficial que o anunciara. Tampouco eu o fixen. Preferín ir nacendo coma os nenos: humildemente e sen grandes solemnidades. Esas xa chegarían cando fose do caso.

Por onde empezar? Non tiñamos nada de nós. O templo era o da Residencia San José, do Asilo, unha Institución á que só lle debemos agradecementos por ternos soportado tanto. Eles teñen outro ritmo, outros horarios e unha vida de Comunidade relixiosa que non casa ben coas formas de traballar unha parroquia que é outra realidade foránea e absolutamente diferente.

O cemiterio era para as dúas parroquias: O Couto e Piñeiros. Pero houbo, ao comezo, grandes dificultades á hora de algún enterro. Tivemos de acudir a mediación do Bispo para que aclarara que dereitos tiña a nova Parroquia.

Primeira condición: Era necesario saber comportarse con moito tacto e delicadeza para non interferirnos na vida da casa de ancianos nin estorbar a vida relixiosa. Creo que o conseguimos con moito esforzo, delicadeza, paciencia e boa vontade por ambas partes en todo o tempo que se usou ese templo. Pero iso supuña moitas limitacións para botar a andar unha parroquia. Era necesario ter polo menos un local de seu para poder ter reunións a horas máis tardías e tamén un despacho parroquial. Pero todos eramos pobres e houbo que ir arranxando como se puido. Suprimín desde o principio todos os aranceis, non se cobraba nada por nada. Que cada un aportara o que lle parecera. Eu vivía á miña conta dando unhas clases no antigo Colexio de Rapariz, en Ferrol. Certo que vivín pobremente, por decisión propia.

Segunda cuestión: Que era máis importante, facer igrexa propia ou traballar ante todo o elemento humano? Despois de percorrer todos os carreiros en solitario, moitas veces e a todas horas, de ir encontrándome con distintas persoas e familias, de estudiar a fondo o hábitat e os camiños que nos unían ou a falta deles que nos separaban, optei por adicarme de

cheo ás persoas e ir pouco a pouco tomando decisións conxuntamente coa xente, con todos vós. Eu sempre fun moi partidario de estudiar todo en asembleas ben preparadas e razoadas. Confío moito na bondade da xente. De aí irían saíndo as novas ideas e decisións e os pasos a ir dando. E así foi.

Terceira decisión: No estudio que fun facendo ao longo de tres meses, fóronse clarificando algunhas cousas:

1ª Conclusión: Existían tres núcleos de poboación distintos e con poucos lazos de unión entre si: 1º.- PIÑEIROS-O PONTO (Estrada de Castela). 2º.-FEAL DE ARRIBA, FEAL DE ABAIXO E AS AGRAS (Cun cariz máis agrícola-rural e moito máis de antigo. Outra psicoloxía e forma de ser. A min acaíanme moito ben por ser eu

tamén de orixe rural). 3º.- FREIXEIRO-CARRETERA DE CEDEIRA (Xente inmigrada fundamentalmente de Moeche, As Somozas, Loira e Vilaboa, etc.) Aquí comezaba a nacer unha certa industria: VAYCORA, etc. Freixeiro ficou dividido por unha mala decisión de cando se creou a Parroquia. Sería unificado máis tarde cando finou D. Manuel Porta González e ao pasar, por un ano, a ter un único párroco: O de Piñeiros.

Vin claro que tiña que empezar a traballar a parroquia desde eses tres núcleos coa súa maneira de seren diferenciada e cos grandísimos valores que había en todos eles. Que se aotovaloraran e se deran a valer. Que xuntos e entre todos podiamos avanzar en moitas facetas da vida, incluída a vida social. Desas xuntanzas nacerían logo moitas iniciativas, entre elas a Asociación de Veciños de Piñeiros e outras que fican para outra entrega futura.

2ª Conclusión. Chamoume moito a atención e impactoume o grande medo e sufrimento que había

na zona de Piñeiros e Cornido polas lembranzas da represión, e incluso mortes, desde o comezo da guerra civil para adiante. Non había moito que fora o de “Pancho”. A xente non se fiaba e non se abría ao falar. Tiña moito medo e desconfiaban do cura. Só salvaba a situación a grande devoción que lle tiñan ao “Vello D. José Cazón”, Cura do “Couto Vello”, que salvara a moita xente da morte e da acción dos milicianos. Eu tamén o admirei. Tamén había moi mal recordo de Torres, o mando da Garda Civil de Xuvia, que mataran perto do Axuntamento cando baixaba do bus. Deste home contaban todos con pánico verdadeiras criminaladas. Despois eu aprendín moitas máis aínda. Era un pobre louco. A culpa tíñana os seus propios altos mandos. Os mesmos compañeiros tíñanlle auténtico pavor.

Isto foi, á larga, un motivo de entrar en confianza con moitos bos amigos. Quero resaltar a Pepe Grandal, home prudente, calado e de gran consello, que lle tocara sufrir abondo e inxustamente. Que honrado e bo home era!

3ª Conclusión.- Estabamos empezando. Ao ano, houbo un problema laboral que, sen nós querelo, marcou e traumatizou moito á parroquia. A folga de Megasa e o despido de todos os traballadores por máis de tres meses para a casa. Moitos deles xa nunca foron readmitidos e algún tivo de emigrar con grandes dificultades para poder saír do país. A fame chegou de novo a moitas familias. A Parroquia, o cura e fregueses, arrimamos o ombreiro canto puidemos para intentar axudar en todos os sentidos: Alimentos, roupas, pagar guarderías ou parvularios que todo era privado e, se queríamos sacar a diante os fillos,

había que mandalos a esas escolas. Pero había que ter moito coidado. Axudarlle a unha familia desas era considerado “meterse en política.” Foron tempos moi difíciles. Algún día poderei escribir moitos segredos de moita xente boa que arriscou abondo para poder axudar e salvar a algúns da cadea.

Aí foi onde percibín o inmensamente boa que era a nosa xente. E iso fixo ir nacendo entre nós unha grande cercanía e confianza por derriba das maneiras de pensar ou crenzas relixiosas. Houbo unha grandísima amizade. Entre todos axúdaronme a descubrir o meu verdadeiro papel de cura, que non era só meterme na sancristía, senón pórme na banda dos necesitados, anque me tacharan de político, que nunca o fun. Moitas gracias a todos. Pero disto seguiremos falando que temos moita historia vivida pero sen escribir. Un saúdo agarimoso.

Por Xoaquín-Orlando Campo Freire. Primeiro Párroco de Piñeiros. (Do 06-06-1968 ao 06-06-1978).

SEGUNDO CAPÍTULO: PRIMEIROS PASOS DA NOSA CRIATURA.

D. Xoaquín celebrando comuñóns fai uns anos na Residencia San Xosé de Piñeiros

Don Xoaquín Campo

Entre estos servicios podemos destacar:- Depilación y rejuvenecimiento facial por láser (plataforma propia)- Ceras varias- Pedicuras y manicuras (uñas esculpidas de gel y acrílico)- Tratamientos faciales específicos y personalizados (microcámara)- Sistema de bronceado instantáneo y solarium- Todo en peluquería

Telf. 981 391 782

Carretera de Castilla, 41215572 NARÓN

Teléfono y Fax: 981 380 700

ABRIMOS LOSSÁBADOS POR LA TARDE

El Garaje de Kiko, s.l.

LAVADO AUTOMÁTICOASPIRADORES

LIMPIEZA INTERIORLIMPIEZA TAPICERÍA

MECÁNICA RÁPIDANEUMÁTICOS TODAS LAS MARCAS

ALINEADO DE DIRECCIÓN

Plaza do Concello, nº 2 bajoTeléfono 981 384 056Móvil 606 619 508JUBIA - NARÓN

Page 2: 5 PIÑEIROS NARÓN. 40 ANOS DESPOIS. (19-05-1968) · conta dando unhas clases no antigo Colexio de Rapariz, en Ferrol. ... -Carretera de Castilla, 412 Pedicuras y manicuras (uñas

6

ChandyTeléfono 981 38 27 55

Ctra. Castilla, 767 • EL PONTO - NARÓN

Mercería

Ctra. de Castilla, 422Piñeiros, Narón - La Coruña-

Teléfono 981 391 713

Julio Ríos Bellas lleva 45 años dedicados al mundo del espectáculo, empezando un poco de broma, siendo las propias orquestas quienes lo fueron introduciendo en este mundo musical.Natural de Ortigueira, Bellas lleva residiendo en Piñeiros desde el año 1973, aunque previamente estuvo viviendo 18 años en Santa Cecilia.Es una persona muy conocida, tanto dentro de la parroquia a la que pertenece (Piñeiros) como fuera de ella, pues es reclamado por diversas comisiones de fiestas de otras parroquias para contratarle las orquestas, para celebrar su patrón.- Cuéntanos un poco como empezó esto de ser representante de orquestasPues llevo metido en esto desde el año 65, empecé como de broma, fueron las propias orquestas las que me fueron metiendo el gusanillo en el cuerpo, yo me dedicaba al alumbrado y a los toldos.- ¿Cuantas horas sueles dedicarle a esto?Pues depende, un día puedes trabajar dos horas, como otro día trabajas ocho, así como los hay que hechas el día fuera de casa.Y es un trabajo que físicamente no se ve, pero que está ahí.- Hoy en día, sería posible este trabajo sin el teléfono móvilNo, casi imposible, es imprescindible, incluso el ordenador y el fax es vital.- ¿Que diferencia hay de las orquestas de tus comienzos a las actuales?La infraestructura, que se pasó de tener un palco simple, a tener todo en iluminación y sonido, pero claro, esto también ha encarecido el sistema muchísimo, y las orquestas ganan menos.Por ejemplo: trailer, escenario, furgonetas, y cuando te das cuenta se les va el dinero en todo esto.Antes iban a tocar por unas 500.000 pesetas y lo repartían entre doce músicos y aun hacían un duro, pero hoy tienen muchos gastos.- ¿Qué zonas sueles atender?Desde o Viñedo a Puentedeume y mayoritariamente a comisiones de fiestas, algunas son ya como de la familia, me tienen un aprecio fuera de lo normal, al menos así lo aprecio yo.- ¿Suelen ser pagadoras las comisiones?Sí, porque ahora los vecinos no suelen dar mucho por las fiestas y a veces se ven con dificultades.- ¿Con que problemas te sueles encontrar?Casi ninguno, aunque algunas veces suelen surgir por el montaje de las orquestas y por que cada vez en los concello se obra cada vez más y queda menos espacio para la celebración de este tipo de eventos.- ¿Cómo ves el futuro de tu trabajo?El problema es que las comisiones suelen recaudar muy poco y mirando la infraestructura que llevan estas orquestas es necesario mucho dinero y eso es un problema.- ¿Cuáles son las mejores orquestas ahora mismo?Hombre, ahí me metiste en un aprieto, hay cuatro o cinco orquestas que no hace falta nombrarlas, esto no

quiere decir que las demás no estén a la altura pero vivimos en España y aquí se vive mucho de la publicidad, del caché, y la gente traga mucho con la publicidad, y la publicidad manda.A la gente había que llevarla a la fiesta y ponerla de espaldas a la orquesta que está actuando, la escuchas, te gusta... Ahora mira, porque una cosa es lo visual y otra el montaje artístico.También tengo que decir que un buen técnico de sonido es media orquesta.- ¿Qué orquestas son las que tienes a tu cargo?Desde hace varios años, la orquesta Montes y Xente Nova.- Supongo que pasará muchas horas durmiendo

dentro del vehículo, sobre todo cuando actúan varias orquestas el mismo día.No te lo puedes imaginar, bastantes más de las que yo desearía, pero hay que hacerlo.- Suelen contratarlo para una próxima vezNormalmente si, yo gracias a Dios tengo que mirar para arriba y decir gracias, también a todo el personal de la comarca entera de verdad, yo no tengo ninguna queja, desde comisiones de fiestas, hasta los ayuntamientos, les daría las gracias a todos, un

diez.- ¿Algo que nos quieras comentar?Los intrusos- ¿Cómo intrusos?Hay mucha gente trabajando en esta profesión y que son unos auténticos intrusos e indocumentados, no están dados de alta, ni poseen ningún tipo de documentación necesaria, no tienen ni pólizas de responsabilidad civil, no pagan autónomos, etc...El único Concello que pide algo, es el Concello de Narón y estos deberían de exigir a las comisiones de fiestas la documentación necesaria de los representantes de las orquestas, estamos en un país corrupto total.Casualmente estamos para formar una Asociación de Representantes Artísticos, dónde están Lolo de Muros, Chapin de la Estrada, Picos de Ferreira, Valle de Loro y yo.¿Qué te parecen las fiestas programadas para este año por el Concello de Narón?Me parecen muy bien, se las contrataron a un buen amigo mío y un buen profesional, Carlos Ciba de Orense.Solo decir referente a las celebraciones este año en el paseo marítimo de Xubia, que el lugar me parece nefasto si llueve, si por el contrario esta seco y no llueve, no tendrán muchos problemas, pero como vengan unos días de agua, el problema es meter los trailers, lo ideal sería en la Plaza de Galicia, pero claro no hay el espacio suficiente y otro lugar por aquí idóneo y con gran capacidad, sería el campo que está al lado del Colegio Público de Piñeiros, ese sería el lugar idóneo para la celebración de numerosos actos en zona urbana y su proximidad a la Ctra de Castilla, ese sería el lugar más que idóneo.Bueno, muchas gracias a Bellas por dedicarnos parte de su tiempo y desearle lo mejor.

ESPECTACULOS BELLAS CESAR DOBARRO,ESCULTOR de Neda, en

el recuerdo.No abundan los artistas es-cultores entre nosotros. Son contados, aunque en general bastante buenos, tanto por la calidad de sus obras, cómo por su calidad humana, que también cuenta. Es el caso que en esa acogedora localidad de Neda, hace tiempo tuve el pri-

vilegio de conocer a uno de estos, callado, silencioso, trabajador infatigable e imagina-tivo escultor, Cesar Dobarro Rioboo, al que visitaría diferentes veces, en su vivienda-es-tudio-taller, sitio en la calle Real 24, primero, viéndolo traba-jar con todo en-tusiasmo, pro-fesionalidad y jovialidad, pese a su avanzada edad, cuando uno lo conoció, -por mediación del Almirante, pintor y poeta, Miguel Ángel Fernández- y vería enfaena-do especialmente en el tallado, el esculpido.. Que sobre marcaban la evidente potencia de nuestro hombre, cinceladas muestras en es-tado de reposada madurez. Cosechas capta-das con pleno vigor de forma y con pleno li-

naje sobre la super-ficie. Conjunción, en suma, de arte y oficio, que ponía a prueba su lucidez formal. Obra tan-gible, en suma, y aliento formal dan-do consistencia a una personalidad vitalista, modesta, muy humana y lle-

na siempre de satisfacción, por el buen ha-cer.Cesareo Dobarro Rioboo, fallecería un 13 de agosto de 2002, siendo enterrado en el Cementerio e iglesia de San Nicolás de Neda.

p e l u q u e r í a &estética solarium

&Ctra. Castilla, 674 O Ponto (Narón)Telf.: 981 38 93 48

PELUQUERÍA:Extensiones - Alisado total Tratamientos capilaresESTÉTICA:Láser - PresoterapiaTratamientos Faciales y Corporales

Carlos BARCON, columnista de “Diario de Ferrol”

César Dobarro

Page 3: 5 PIÑEIROS NARÓN. 40 ANOS DESPOIS. (19-05-1968) · conta dando unhas clases no antigo Colexio de Rapariz, en Ferrol. ... -Carretera de Castilla, 412 Pedicuras y manicuras (uñas

7

Reco rdandoe

l

a

y

e

r

1997 - Plazoleta frente al Local Social de Piñeiros «UN DÍA NA RÚA».Las palilleiras salen del Local y muestran su trabajo a los viandantes.

El Tren Turístico a su paso por la C/ Aceñas (El Ponto) - Fiestas Patronales de Piñei-ros. Año 2000. El tren turístico recorrió distintos lugares de la parroquia . La Comi-

sión de Fiestas ofreció a todos los vecinos la oportunidad de viajar gratuitamente

Residencia San José de Piñeiros, el día de su inauguración.

Las Aceñas, 1956 - Indalecio, Alicia, Julita, M.ª Elena y José Ángel 1967. San Martiño do Couto. Vigo, Miguel, Víctor Leal, Luis (Juguetes Ali*)

1957: Maruja, Cecilia, Pilar, Finita y Geluca del Cornido.

Ctra. de Castilla, 626 - 628 - BEL PONTO - NARÓN

Teléfono 981 385 400

Estrada de Castilla, 680Teléfono 981 381 311EL PONTO - NARÓN

TAPASVARIADAS

TAPASMENÚ DEL DÍA

El SolCafé Bar

PIZZERÍA

Ctra. Castilla, n.º 46715570 Narón (A Coruña)

Telf. 981 94 79 05www.musicalnaron.com

MUSICALNARON

VAGóN BARVAGóN BAR

VAGóN BAR

VAGóN BAR

Ctra. de Castilla, 568 NarónTlf.: 981 38 73 18

Mesón de

XOSÉ

Page 4: 5 PIÑEIROS NARÓN. 40 ANOS DESPOIS. (19-05-1968) · conta dando unhas clases no antigo Colexio de Rapariz, en Ferrol. ... -Carretera de Castilla, 412 Pedicuras y manicuras (uñas

8

Construcción del Templo Parroquial de Nuestra Señorade los Desamparados de Piñeiros

Los Bouzas, hace ya un buen puñado de años, durante la celebración de una de las tantas fiestas que recorrían con el toldo del fondo

Inter de Piñeiros (Equipo de Bouza). Sande, Paco, Carlos, Naveiras, Miguel, Pacuco, Puskas, etc…

Día de Patrón «NAS AGRAS», 1962 - Casa de José O Menor: Miguel, M.ª Ele-na, Matilde, Julita, Josefa, Chuca, Alicia, Finita y el pequeño Jose Angel

Fiestas Patronales de Piñeiros 1995. Procesión con Primeras Comu-niones y la Danza de Arcos de la Cofradía de Pescadores de Cariño.

1950/60. Procesión durante las Fiestas de Santa Rita en Xuvia

PARQUE INFANTIL GOLFIÑOSCentro de Ocio Familiar para:• Xogarlibremente• Celebraciónsdecumpleanos• FestasInfantís• ActividadesdeVerán:Psicomotricidade, ObradoirosdeManualidades,etc.

Ctra. Castela, 410 - Narón • Tf: 981 392 670-Fax: 981 392 613www.sedega.com - [email protected]

Ctra. de Castilla, 830 - 15570 NARÓNTelf. 981 384 576

SERVICIOS DEPORTIVOSGALICIA, S.L.

A túa empresa de Deportespresenta novas iniciativas:TABACOS

Estanco dePiñeiros

Estrada de Castela, 525Telf./Fax 981 383 904

PIÑEIROS

EL ALMACÉNTU PUNTO DEENCUENTRO

Ctra. d e Cas ti l la, 546NARÓN

Frutería, Charcuteríay Congelados

Mercedes