O FEÍSMO

O feísmo na paisaxe tradicional galega comeza na fase pre-

industrial, o que leva en todo este tempo, a aparición

dunha masa enorme de construcións desordeadas e

antiestéticas que perduran nas nosas áreas urbanas e

rurais, animadas pola neglixencia das autoridades, a

falta de control e o desprezo polo entorno. A idea

xeralizada e que na nosa propiedade podemos construir

o que queremos.

-O fenómeno do feísmo adquiriu gran importancia, debido á

proliferación de novas construcións ou novas dependencias ou

arrimos a outras xa existentes. É unha culpa compartida dos

desenvolvedores, construtores, arquitectos, técnicos,

entidades municipais e tamén polos propietarios.

-Non é só a fachada de ladrillos sen revogar ou de mal gusto

dalgúns edificios, totalmente contrarias á tradición do país

senon tamén os propios proxectos, as técnicas de

construción, os materiais utilizados....

CARACTERÍSTICAS

-Gran impacto visual na nosa paisaxe porque as

edificacións non se integran no noso medio.

Coexistencia de ordes e estilos arquitectónicos non

harmoniosas, e mestura de materiais de construción.

-Falta de poxas e acabados exteriores.

-Falta de aliñamento dos edificios.

-Coexistencia de distintas alturas nas construcións,

edificios inacabados ou cuxa construción estenderase

por décadas.

-O uso de ornamentacións desproporcionadas ou

inconsistentes.

CONSECUENCIAS

-Gran impacto visual na nosa paisaxe e edificacións que

non se integran no medio polo uso de materiais

foráneos, pola falta de adecuación á topografía que

rompe bruscamente os volumes…

-Actuacións desgrazadas sobre o noso patrimonio

arquitectónico sen criterios rigurosos.

-Ruptura da continuidade visual entre espazo natural e

espazo construido.

-Descenso das intervencións e rehabilitacións: a

arquitectura popular admite cambio de uso.