31 de agosto de 201422º Tempo ordinario(A)

Mateu 16, 21-27Rede evanxelizadora BUENAS NOTICIASDifunde a mensaxe liberadora de Xesús. Pásalo

José Antonio Pagola

Música:Montovani-Orquesta;presentación:B.Areskurrinaga HC;euskaraz:D.Amundarain

A sentenza está recollida en todos os evanxeos e repítese ata seis veces:

“Qen queira poñer a salvo a súa vida, perderaa,

pero quen a perda por min, encontraraa”.Xesús non está falando dun tema relixioso.

Está formulando aos seus discípulos cal é o verdadeiro valor da vida.

A sentenza está expresado como un paradoxo e, A sentenza está expresado como un paradoxo e, ademais, provocativo. ademais, provocativo.

Hai dúas maneiras moi diferentes de orientar a Hai dúas maneiras moi diferentes de orientar a vida: unha conduce á salvación, vida: unha conduce á salvación,

a outra á perdición. a outra á perdición. Xesús invita a todos a seguir o camiño que parece máis duro e menos atractivo, pois

conduce o ser humano á salvación definitiva.

O primeiro camiño consiste en aferrarse á vida O primeiro camiño consiste en aferrarse á vida vivindo exclusivamente para un mesmo: facer do vivindo exclusivamente para un mesmo: facer do propio “eu” a razón última e o obxectivo supremo propio “eu” a razón última e o obxectivo supremo

da existencia. da existencia.

Este modo de vivir, buscando Este modo de vivir, buscando sempre a propia ganancia ou sempre a propia ganancia ou

vantaxe, conduce ao ser humano á vantaxe, conduce ao ser humano á perdición.perdición.

O segundo camiño consiste en saber perder, vivindo coma O segundo camiño consiste en saber perder, vivindo coma Xesús, abertos ao obxectivo último do proxecto Xesús, abertos ao obxectivo último do proxecto

humanizador do Pai: saber renunciar á propia seguridade humanizador do Pai: saber renunciar á propia seguridade ou ganancia, buscando non só o propio ben senón tamén o ou ganancia, buscando non só o propio ben senón tamén o

ben dos demais. ben dos demais. Este modo xeneroso de vivir conduce ao ser Este modo xeneroso de vivir conduce ao ser

humano á súa salvación.humano á súa salvación.

Xesús está Xesús está falando desde a falando desde a súa fe nun Deus súa fe nun Deus Salvador, pero Salvador, pero

as súas as súas palabras son palabras son unha grave unha grave advertencia advertencia para todos. para todos.

Que futuro lle espera a unha Humanidade dividida e

fragmentada, onde os poderes económicos buscan o seu propio

beneficio; os países, o seu propio benestar;

os individuos, o seu propio interese?

A lóxica que dirixe nestes momentos A lóxica que dirixe nestes momentos a marcha do mundo é irracional. a marcha do mundo é irracional.

Os pobos e os individuos estamos caendo pouco a pouco Os pobos e os individuos estamos caendo pouco a pouco na escravitude do “ter sempre máisna escravitude do “ter sempre máis”. ”.

Todo é pouco para sentirnos satisfeitos. Para

vivir ben, necesitamos sempre máis

productividade, máis consumo, máis benestar

material, máis poder sobre os demais.

Buscamos insaciablemente

benestar, pero, non nos estamos

deshumanizando sempre un pouco

máis?

Queremos “progresar” cada vez máis, pero, que progreso é este

que nos leva a abandonar a millóns de seres humanos na

miseria, a fame e a desnutrición?

Cantos anos poderemos gozar do Cantos anos poderemos gozar do noso benestar, pechando as nosas noso benestar, pechando as nosas

fronteiras aos famentos?fronteiras aos famentos?

Se os países privilexiados só buscamos Se os países privilexiados só buscamos “salvar” o noso nivel de benestar, se non “salvar” o noso nivel de benestar, se non

queremos perder o noso potencial económico, queremos perder o noso potencial económico, xamais daremos pasos cara a unha xamais daremos pasos cara a unha

solidariedade a nivel mundial.solidariedade a nivel mundial.

Pero non nos enganemos. Pero non nos enganemos. O mundo será cada vez máis inseguro e O mundo será cada vez máis inseguro e máis inhabitable para todos, tamén para máis inhabitable para todos, tamén para

nós. nós.

Para salvar a vida humana no Para salvar a vida humana no mundo, temos que aprender a mundo, temos que aprender a

perder.perder.

APRENDER A PERDERA sentenza está recollida en todos os evanxeos e repítese ata seis veces: “Quen queira salvar a

súa vida, perderaa, pero quen a perda por min, encontraraa”. Xesús non está falando dun tema relixioso. Está formulando aos seus discípulos cal é o verdadeiro valor de a vida.

A sentenza está expresada como un paradoxoe, ademais, provocativo. Hai dúas maneiras moi diferentes de orientar a vida: unha conduce á salvación, a outra á perdición. Xesús invita a todos a seguir o camiño que parece máis duro e menos atractivo, pois conduce o ser humano á salvación definitiva.

O primeiro camiño consiste en aferrarse á vida vivindo exclusivamente para un mesmo: facer do propio “eu” a razón última e o obxectivo supremo da existencia. Este modo de vivir, buscando sempre a propia ganancia ou vantaxe, conduce ao ser humano á perdición.

O segundo camiño consiste en saber perder, vivindo coma Xesús, abertos ao obxectivo último do proxecto humanizador do Pai: saber renunciar á propia seguridade ou ganancia, buscando non só o propio ben senón tamén o ben dos demais. Este modo xeneroso de vivir conduce o ser humano á su salvación.

Xesús está falando desde a súa fe nun Deus Salvador, pero as súas palabras son unha grave advertencia para todos. Que futuro lle espera a unha Humanidade dividida e fragmentada, onde os poderes económicos buscan o seu propio beneficio; os países, o seu propio benestar; os individuos, o seu propio interese?

A lóxica que dirixe nestes momentos a marcha do mundo é irracional. Os pobos e os individuos estamos caendo pouco a pouco na escravitude do “ter sempre máis”. Todo é poco para sentirnos satisfeitos. Para vivir ben, necesitamos sempre máis productividade, máis consumo, máis benestar material, máis poder sobre os demais.

Buscamos insaciablemente benestar, pero, non nos estamos deshumanizando sempre un pouco máis? Queremos “progresar” cada vez máis, pero, que progreso é este que nos leva a abandonar a millóns de seres humanos na miseria, a fame e a desnutrición? Cantos anos poderemos gozar do noso benestar, pechando as nosas fronteiras aos famentos?

Se os países privilexiados só buscamos “salvar” o noso nivel de benestar, se non queremos perder o noso potencial económico, xamais daremos pasos cara a unha solidariedade a nivel mundial. Pero non nos enganemos. O mundo será cada vez máis inseguro e máis inhabitable para todos, tamén para nós. Para salvar a vida humana no mundo, temos que aprender a perder.

José Antonio Pagola