Nubia, a Luz sen Tempo

RIrQUEIXOar rllandoreque[xo@hotrnaiI.conq

CESÁREO SÁNCHEZ IGLESIASEditorial Xerais/18 euros.

omo as fértiles e sa-gras crecidas do RíoPai chega a nós Ga-

derno do Nilo, o úl-timo poemario de Cesáreo Sán-chez Iglesias, voz maior doconcerto poético galego da nosahora.

Froito das viaxes que a terrasexipcias fixo o autor en setembrodo 1989 e 2003 e mais xaneiro do2007, este poemario vivénciase amodo de singular dietario lírico noque o do Irixo vai deitando toda aánima encarnada naquelas súasvisitas.

Estruturado internamente entres tempos (a Galicia previa á par-tida na que se soña Exipto, a viaxepropiamente dita e mais o retornoaos eidos), Caderno do Nilo fála-nos primeiro dos soños que dendeLiáns prometen as terras do Sur, asxeografías que antes do poeta an-daron Flaubert e Herodoto, quepintou o George de la Tour da Mag-dalena Terf, que triparon o aventu-reiro Pierre Loti e o espía catalá AlíBay, o lugar do canto do inmensoEdmond Jab~s, tan querido para onoso José Ángel Valente, en fin, osterritorios da epopea mítica da A]-Sirah A1-Hilaliyyah.

Logo veñen os días nas landasdo ocre cinza, do dourado, do azulvioleta e o índigo que señoreantoda Nubia, ao norte e a o sur, oandar do camiño de Assuán; a IllaElefantina tan cara a Herodoto; otemplo de Nefertiti, esposa dundeus, bela portadora da palabraque murmura ás Idades; as cantei-ras de Yébel Silsileh, arbores dediorita e gres, raíz das laxas eter-nas; Filae a do templo incompara-ble; a Illa Algikía e o impresionan-te outeiro de Qubbet al Hawa; otemplo de Kom Ombo e as súa salacolumnada; Edfú e os espectros da

Cesáreo Sánchez Iqleslas

II Lexión Traxana; Esna a da esclu-sa infinda; a grandeza e o esplen-dor de Luxor, be]eza dos templo deHachepsut (xeometría do sagra-do) e Karnac (todo grafías entrecapiteis de flores de imposible al-tor); a chaira de sol e pedra de Gi-zeh, a Efixie que contempla os sé-culos e, ao lonxe, o misterio doMar Vermello, Suez e a Ismaliatoda de arrecendos azuis. Mais,antes nada e sobre nada, as ribei-ras do Nilo, o río do Tempo, o granNilo fillo do Nilo azul e o Nilobranco, ese "longuísimo oasis quefecunda a matriz da atea’.

Sánchez Iglesias vólvese extáti-co, entra na metamorfose do ser,lancea no inefable para deixarsetramar polo ónfalos do Non Teta-po, da viaxe solar entretecida coanoite hierofánica, na procura doequilibrio íntimo, da quietude enepifanía, ese deserto como sede deabsoluto no que a Historia con-templada e a irreal e elotiana luzde azafrán o anegan todo, sumin-

0 LIBRO É FROITO DASVlAXES QUE A TERRASEXlPCIAS FIXO 0AUTOR ENTRE1989 E0 2007...

do o poeta nunha mística que loitapor elevar como canto posible oindicible.

Vefien cos versos do poeta porveces lizgairos como as aves quesobrevoan o gran rÍo, outroslonxíncuos como as milenariasplanicies desérticas- os recendosdo té con hibisco, as falfias pairan-do cal brancas garzas adormenta-das, os colosos tallados na rocha, olaiar impenitente dos muecínsconvocando á oración, os biluricospeteirando no espello do Nilo, osminaretes vixías e aínda as danzasdo ventre tatuadas de henna e osdervixes xiróvagos.

Días do Cairo, ]abirintos derúas, ruelas e rueiros, crisol coptoe arqueolóxico, xeiras de sinago-gas coa cruz de David e musul-máns por toda parte, bazares e ba-zares e bazares onde todo secompra e se vende, comercio davida, da alma, dos soños.

O poeta uliseico regresou da sfiaviaxe. O fulgor arrasoulle a ollada.A desposesión das certezas, unhanube ou nimbo ucrónicos, a con-vicción profunda de que un sismointerior o mudou todo: ’~Así é avida/da escrita mifia que quereposuír algún fulgor/na soidade desentir o silencio dos séculos/can-do a luz da alba sorprende a Sche-rezade/e ela deixa de me falar".Palabra de mestre.

08/12/2013

46 XERAIS EDITORIAL