Nubia, a Luz sen Tempo · Froito das viaxes que a terras exipcias fixo o autor en setembro do 1989...

Nubia, a Luz sen Tempo RIrQUEIXO ar rllandoreque[[email protected] CESÁREO SÁNCHEZ IGLESIAS Editorial Xerais/18 euros. omo as fértiles e sa- gras crecidas do Río Pai chega a nós Ga- derno do Nilo, o úl- timo poemario de Cesáreo Sán- chez Iglesias, voz maior do concerto poético galego da nosa hora. Froito das viaxes que a terras exipcias fixo o autor en setembro do 1989 e 2003 e mais xaneiro do 2007, este poemario vivénciase a modo de singular dietario lírico no que o do Irixo vai deitando toda a ánima encarnada naquelas súas visitas. Estruturado internamente en tres tempos (a Galicia previa á par- tida na que se soña Exipto, a viaxe propiamente dita e mais o retorno aos eidos), Caderno do Nilo fála- nos primeiro dos soños que dende Liáns prometen as terras do Sur, as xeografías que antes do poeta an- daron Flaubert e Herodoto, que pintou o George de la Tour da Mag- dalena Terf, que triparon o aventu- reiro Pierre Loti e o espía catalá Alí Bay, o lugar do canto do inmenso Edmond Jab~s, tan querido para o noso José Ángel Valente, en fin, os territorios da epopeamítica da A]- Sirah A1-Hilaliyyah. Logo veñen os días nas landas do ocre cinza, do dourado, do azul violeta e o índigo que señorean toda Nubia, ao norte e a o sur, o andar do camiño de Assuán; a Illa Elefantina tan cara a Herodoto; o templo de Nefertiti, esposa dun deus, bela portadora da palabra que murmura ás Idades; as cantei- ras de Yébel Silsileh, arbores de diorita e gres, raíz das laxas eter- nas; Filae a do templo incompara- ble; a Illa Algikía e o impresionan- te outeiro de Qubbet al Hawa; o templo de Kom Ombo e as súa sala columnada; Edfú e os espectros da Cesáreo Sánchez Iqleslas II LexiónTraxana; Esna a da esclu- sa infinda; a grandeza e o esplen- dor de Luxor, be]eza dos templo de Hachepsut (xeometría do sagra- do) e Karnac (todo grafías entre capiteis de flores de imposible al- tor); a chaira de sol e pedra de Gi- zeh, a Efixie que contemplaos sé- culos e, ao lonxe, o misterio do Mar Vermello, Suez e a Ismalia toda de arrecendos azuis. Mais, antes nada e sobre nada, as ribei- ras do Nilo, o río do Tempo, o gran Nilo fillo do Nilo azul e o Nilo branco, ese "longuísimo oasis que fecunda a matriz da atea’. SánchezIglesias vólvese extáti- co, entra na metamorfosedo ser, lancea no inefable para deixarse tramar polo ónfalos do NonTeta- po, da viaxe solar entretecida coa noite hierofánica, na procura do equilibrio íntimo, da quietude en epifanía, ese deserto como sede de absoluto no que a Historia con- templadae a irreal e elotiana luz de azafrán o anegan todo, sumin- 0 LIBRO É FROITO DAS VlAXES QUEA TERRAS EXlPCIAS FIXO 0 AUTOR ENTRE1989 E 0 2007... do o poeta nunha mística que loita por elevar como canto posible o indicible. Vefien cos versos do poeta por veces lizgairos comoas aves que sobrevoan o gran rÍo, outros lonxíncuos como as milenarias planicies desérticas- os recendos do té con hibisco, as falfias pairan- do cal brancas garzas adormenta- das, os colosos tallados na rocha, o laiar impenitente dos muecíns convocando á oración, os biluricos peteirando no espello do Nilo, os minaretes vixías e aínda as danzas do ventre tatuadas de henna e os dervixes xiróvagos. Días do Cairo, ]abirintos de rúas, ruelas e rueiros, crisol copto e arqueolóxico, xeiras de sinago- gas coa cruz de David e musul- mánspor toda parte, bazares e bazares e bazares onde todo se compra e se vende, comercio da vida, da alma, dos soños. O poeta uliseico regresou da sfia viaxe. O fulgor arrasoulle a ollada. A desposesión das certezas, unha nube ou nimbo ucrónicos, a con- vicción profunda de que un sismo interior o mudou todo: ’~Así é a vida/da escrita mifia que quere posuír algún fulgor/na soidade de sentir o silencio dos séculos/can- do a luz da alba sorprende a Sche- rezade/e ela deixa de me falar". Palabra de mestre. 08/12/2013

Upload
others
Category

Documents
view
0
download
0

Embed Size (px):

Transcript of Nubia, a Luz sen Tempo · Froito das viaxes que a terras exipcias fixo o autor en setembro do 1989...

Nubia, a Luz sen Tempo

RIrQUEIXOar rllandoreque[[email protected]

CESÁREO SÁNCHEZ IGLESIASEditorial Xerais/18 euros.

omo as fértiles e sa-gras crecidas do RíoPai chega a nós Ga-

derno do Nilo, o úl-timo poemario de Cesáreo Sán-chez Iglesias, voz maior doconcerto poético galego da nosahora.

Froito das viaxes que a terrasexipcias fixo o autor en setembrodo 1989 e 2003 e mais xaneiro do2007, este poemario vivénciase amodo de singular dietario lírico noque o do Irixo vai deitando toda aánima encarnada naquelas súasvisitas.

Estruturado internamente entres tempos (a Galicia previa á par-tida na que se soña Exipto, a viaxepropiamente dita e mais o retornoaos eidos), Caderno do Nilo fála-nos primeiro dos soños que dendeLiáns prometen as terras do Sur, asxeografías que antes do poeta an-daron Flaubert e Herodoto, quepintou o George de la Tour da Mag-dalena Terf, que triparon o aventu-reiro Pierre Loti e o espía catalá AlíBay, o lugar do canto do inmensoEdmond Jab~s, tan querido para onoso José Ángel Valente, en fin, osterritorios da epopea mítica da A]-Sirah A1-Hilaliyyah.

Logo veñen os días nas landasdo ocre cinza, do dourado, do azulvioleta e o índigo que señoreantoda Nubia, ao norte e a o sur, oandar do camiño de Assuán; a IllaElefantina tan cara a Herodoto; otemplo de Nefertiti, esposa dundeus, bela portadora da palabraque murmura ás Idades; as cantei-ras de Yébel Silsileh, arbores dediorita e gres, raíz das laxas eter-nas; Filae a do templo incompara-ble; a Illa Algikía e o impresionan-te outeiro de Qubbet al Hawa; otemplo de Kom Ombo e as súa salacolumnada; Edfú e os espectros da

Cesáreo Sánchez Iqleslas

II Lexión Traxana; Esna a da esclu-sa infinda; a grandeza e o esplen-dor de Luxor, be]eza dos templo deHachepsut (xeometría do sagra-do) e Karnac (todo grafías entrecapiteis de flores de imposible al-tor); a chaira de sol e pedra de Gi-zeh, a Efixie que contempla os sé-culos e, ao lonxe, o misterio doMar Vermello, Suez e a Ismaliatoda de arrecendos azuis. Mais,antes nada e sobre nada, as ribei-ras do Nilo, o río do Tempo, o granNilo fillo do Nilo azul e o Nilobranco, ese "longuísimo oasis quefecunda a matriz da atea’.

Sánchez Iglesias vólvese extáti-co, entra na metamorfose do ser,lancea no inefable para deixarsetramar polo ónfalos do Non Teta-po, da viaxe solar entretecida coanoite hierofánica, na procura doequilibrio íntimo, da quietude enepifanía, ese deserto como sede deabsoluto no que a Historia con-templada e a irreal e elotiana luzde azafrán o anegan todo, sumin-

0 LIBRO É FROITO DASVlAXES QUE A TERRASEXlPCIAS FIXO 0AUTOR ENTRE1989 E0 2007...

do o poeta nunha mística que loitapor elevar como canto posible oindicible.

Vefien cos versos do poeta porveces lizgairos como as aves quesobrevoan o gran rÍo, outroslonxíncuos como as milenariasplanicies desérticas- os recendosdo té con hibisco, as falfias pairan-do cal brancas garzas adormenta-das, os colosos tallados na rocha, olaiar impenitente dos muecínsconvocando á oración, os biluricospeteirando no espello do Nilo, osminaretes vixías e aínda as danzasdo ventre tatuadas de henna e osdervixes xiróvagos.

Días do Cairo, ]abirintos derúas, ruelas e rueiros, crisol coptoe arqueolóxico, xeiras de sinago-gas coa cruz de David e musul-máns por toda parte, bazares e ba-zares e bazares onde todo secompra e se vende, comercio davida, da alma, dos soños.

O poeta uliseico regresou da sfiaviaxe. O fulgor arrasoulle a ollada.A desposesión das certezas, unhanube ou nimbo ucrónicos, a con-vicción profunda de que un sismointerior o mudou todo: ’~Así é avida/da escrita mifia que quereposuír algún fulgor/na soidade desentir o silencio dos séculos/can-do a luz da alba sorprende a Sche-rezade/e ela deixa de me falar".Palabra de mestre.

08/12/2013

46 XERAIS EDITORIAL