O CREPÚSCULO E AS FORMIGAS

Ángela Garrido Pimentel1ºBach- B

“Botouse a correr. Detrás dil foi o Aloi, longo e elásticocomo un vimbio. O mingos non dubidaba:estabacerto que o neno que raptara o Pitutas era o seupropio fillo e, mentras corría, imaxinaba, con todaclas de detalle, como o Pitutas sangraba ao rapazpolo pescozo.”

“Dende Vigo a Puech Melhou vai esta escura carta coa protesta do meu amor.”

“E atopei ao rapaz afogado, na beira, a flor de auga”

“Boas noites, Eire”

“O sábado é mañá. Pro eu teño que escribir oxeo que vai pasar mañá. É necesario, posto quena vida se viu de que unha persoa continuaraa escribir o seu diario despois de morta.”

“Non sei como non se me ten ocorridoendenantes botarme á rúa polo balcón,chegando como chega a iauga arriba de todo”

“Portugués, téñoche que decir. Estou enestado.”

“Ramil, vas morrer nunha noite quente”

“E fendeu a cabeza”

“Apenas un home e unha muller dentro dunhaquente habitación. Cheiraba ao óleo.”