Teoria do lugar

ARMANDO REQUEIXO

S/TEMMA PEDREIRAEditorial Xerais12,50 euros

ai anos que sigo conatenci6n o transitarportico de EmmaPedreira. Tefio co-

mentado os seus versos en diversasocasi6ns e non deixo de sorprender-me, cadora, da sfia capacidade ca-male6nica para reinventarse encada nova entrega sen deixar deamosar os seus sinais de identidadecon decidida tTanspamncia.

Esta sensaci6n de albura nova enredoma antiga ~ a que volve inva-dirme ante a lectura de s/t, volumede orfandades dende o propia cu-berta, onde se declara a inexisteneiade titulo ao tempo que se afirma odesposuimento da terra propia, doespazo matricial.

s/t ~ unha elexla ao lugar e otempo que marcharon, ~ infanciaque foi no Eume e que endexamaisse perder~i, pois habita no mcordo,na lembranza dos versos, na visceraque a revisita de cor, pero que sabeque dese exilio nunca se mtorna.

Polos poemas de s/t imos saben-do do outono da memoria, das cer-tezas dos domingos da nenez, dasvent,s que se abrian ~ eira mundo,dos contos que viraban lendas. Ta-m6n das avelaifias suicidas, das ve-llas horas estantias de xeraci6ns queviron nacer e murchar mil chorimase, xaora, da morte coma un mino desombras inesperado, as maz~is ner-vadas cunha cartografia do set eosmiguelifios como galano derradeiroda estaci6n que marcha.

Pedmira instaura en s/t a sfia xe-nutria Teoria do Lugar, dese umbili-cal Eume que a trouxo ~ vida aut6n-tica, profunda, sensocognitiva, potcontraposici6n ~ urbe narc6tica, oterritorio da fuxida infitiL Como de-clara o verso de Eva Veiga co que seabre o poemario, foi o sangue o queveu procurala. As pantasmas dosdevanceiros, a recordaci6n dosproxenitores, o legado que c6mprecantar para que as fillas saiban ondehabita o amor telfirico.

Nos poemas deste libro a ~rboredo ser fica coa raiz no lugar da pri-

A autorz Emma Pedreira

meira hora, mais as gallas xermolanno aire do deslugar. Hal un sentirseexcluida, perdida, coa casa que foipiar e cimento xa devastada no ne-boeiro do tempo e que sO a palabraha manter viva: ’~Antes de marchardeixamos prendidos todos os esptri-tos,/enraizados/cravados no cora-z6n da eira polos catro puntos car-dinais,/ coa intenci6n do seuc~ntico,/coa promesa irta do retor-no". A casa filtima de Xulio Valc~r-cel v61vese aqui "herdo triste./Co-lleita do silencio". Esa Alicia que,como en Cocifia, se perde entre osp6talos que marcan os libros, a nenaque se sabe T~tntalo, desexosa devolver onde nunca poder~ e quevinga a perda escribindo: "Un ven-tre cru no que me inundo da l:tisturamoi longa e gris da perla desbotadadebu_xoume esta culpa que eu cam-

bio por poemas".Nese paradiso ido, nese locus

amoenus irreversible ancora paraPedreira o inventario dos xogueteshumildes, de D. que levaba ~s ca-rranchas, do Eume limo orixinario,do Vilar que entalaba o medo "entreas costelas do oso e os cairos do xa-baril", dos cogomelos de sangueque abrollaron entre as dedas e "co-rreron logo terra adentro/pot fa-cerse telfiricos,/delatores".

Merc~ a ter sido distinguido s/tco IIl Premio de Poesfa Gonzalo L6-pez Abente podemos ler agora estepoemario que edita Xerais. Unhaocasi6n inmellorable para frecuen-tar unha escrita de pantasmas e ci-catrices, de velenos doces e frios ca-roais, di~fana voz a memoriar eseeu que con unha vai, cosido ~ entra-

29 Noviembre, 2015

Teoria do lugar

S/TEMMA PEDREIRAEditorial Xerais12,50 euros

ai anos que sigo conatenci6n o transitarportico de EmmaPedreira. Tefio co-

mentado os seus versos en diversasocasi6ns e non deixo de sorprender-me, cadora, da stia capacidade ca-male6nica para reinventarse encada nova entrega sen deixar deamosar os seus sinais de identidadecon decidida transparencia.

Esta sensaci6n de albura nova enredoma antiga ~ a que volve inva-dirme ante a lectura de s/t, volumede orfandades dende o propia cu-berta, onde se declara a inexistenciade titulo ao tempo que se afirma odesposuimento da terra propia, doespazo matricial.

s/t ~ unha elexta ao lugar e otempo que marcharon, ~ infanciaque foi no Eume e que endexarnaisse perder~, pois habita no mcordo,na lembranza dos versos, na visceraque a revisita de cor, pero que sabeque dese exilio nunca se retorna.

Polos poemas de s/t imos saben-do do outono da memoria, das cer-tezas dos domingos da nenez, dasvent~is que se abrian ~ eira mundo,dos contos que viraban lendas. Ta-m~n das avelaifias suicidas, das ve-llas horas estantfas de xeraci6ns queviron nacer e murehar mfl chorimas

sombras inesperado, as mazes ner-vadas cunha cartografia do sere osmiguelifios como galano derradeiroda estaci6n que mareha.

Pedreira instaura en s/t a stia xe-nuina Teoria do Lugar, dese umbili-cal Eume que a txouxo ~i vida aut~n-tica, profunda, sensocognitiva, potcontraposici6n ~i urbe narc6tica, oterfitorio da fuxida infitil. Como de-clara o verso de Eva Veiga co que seabre o poemafio, foi o sangue o queveu procurala. As pantasmas dosdevanceiros, a recordaci6n dosproxenitores, o legado que c6mprecantar para que as fillas saiban ondehabita o amor tehifico.

Nos poemas deste libro a ~boredo ser fica coa raiz no lugar da pfi-

A autora, Emma Pedreira

meira hora, mais as gallas xermolanno aire do deslugar. Hal un sentirseexcluida, perdida, coa casa que foipiare cimento xa devastada no ne-boeiro do tempo e que s6 a palabraha manter viva: ’~Antes de marehardeixamos prendidos todos os espiri-tos,/enraizados/cravados no cora-z6n da eira polos catro puntos car-dinais,/ coa intenci6n do seuc~ntico,/coa promesa irta do retor-no". A casa filtima de Xulio Valc~tr-cel v61vese aqut "herdo triste./Co-lleita do silencio". Esa Alicia que,como en Cocifia, se perde entre osp6talos que marcan os libros, a nenaque se sabe Ttlntalo, desexosa devolver onde nunca poder~ e quevinga a perda escribindo: "Un ven-tre cru no que me inundo da tyisturamoi longa e gfis da pefla desbotadadebuxoume esra culpa que eu cam-

bio por poemas".Nese paradiso ido, nese locus

amoenus irreversible ancora paraPedreira o inventario dos xogueteshumildes, de D. que levaba ~s ca-rranchas, do Eume limo orixinario,do Vilar que entalaba o medo "entreas costelas do oso e os cairos do xa-baril", dos cogomelos de sangueque abrollaron entre as dedas e "co-rreron logo terra adentro/por fa-cerse telfiricos,/delatores".

Mered a ter sido distinguido s/tco IIl Premio de Poesfa Gonzalo L6-pez Abente podemos ler agora estepoemario que edita Xerais. Unhaocasi6n inmellorable para frecuen-tar unha escrita de pantasmas e ci-catrices, de velenos doces e frfos ca-roais, di~fana voz a memoriar eseeu que con unha vai, cosido ~ entra-fla.

29 Noviembre, 2015