VII DA ANTIGÜEDADE Á IDADE MEDIA. GRANDES IMPERIOS DA IDADE MEDIA
Unha idade... uns logros...unha atención diferente.
21
-
Upload
silvia-folgueira -
Category
Education
-
view
707 -
download
9
Transcript of Unha idade... uns logros...unha atención diferente.
CALES SON OS ÁMBITOS DO DESENVOLVEMENTO
D@S NEN@S, EN TODAS AS ETAPAS?
Desenvólvese de forma progresiva, dende o
balbuceo ata a construcción de frases sinxelas.
Poden existir dificultades na articulación
dalgúns fonemas , fundamentalmente do “r”.
-Evitaremos falarlle aos nen@s de forma incorrecta .-Podemos repetirlles o que din pero da forma correcta.-Fomentaremos que entendan o que llesdicimos, acatando ordes sinxelas sen a necesidade derepetilas máis dunha vez.-Ensinarémoslles a escoitar cando estamos falandocon eles.-Non nos anticiparemos ao que nos queren dicir edeixarémoslles que se expliquen.
Comunicación e linguaxeAspectos xerais importantes para o desenvolvemento da linguaxe:
-ALIMENTACIÓN: Non empregar biberónAlimentación sólidaEnsinarlle a mastigar ben porque favorece a articulación dos fonemas
-NON LEVAR CHUPETE (3 anos): Deforma a cavidade oral Dificulta a axeitada posición dentaria.
-HIXIENE RESPIRATORIA: Sonarse os mocos.Respiración nasal.
Desenvolvemento NORMAL da linguaxe:
-Respectaremos o ritmo individual de desenvolvemento.-Non falar por eles nin interpretalos en exceso-Ante momentos de bloqueo: tranquilidade-Evitaremos berrar, empregaremos un tono de voz normal-Empregaremos unha linguaxe axeitada á idade
Contribúe ao…
Est
rate
xias
par
a fa
vore
cer
o de
senv
olve
men
to d
a lin
guax
eAmpliar e reorganizar as expresións d@ nen@. Darlle un modelo correcto
Corrixir dun modo indirecto
Falarlle moito aos nen@s
Escoital@s cando falan
Darlles sempre tempo para que respondan
Fomentar o xogo simbólico
Cada nai/pai debe empregar unha soa lingua c@ nen@
Os zapatos
novos
-¡Ti tés a culpa da nosasituación! Se tiveras un traballo mellor!!¡Eres un mediocre,un conformista!
-A culpa tela ti, non paras de gastar, contigo cnonhai soldo que chegue!
-¡ O teu non chegapara nada!¡paganche unha miseria!...
O pequeño Andrés escoitaba todo o que seus pais se dicían un ao outro. ¡Cómo lle doía iso!Sempre pelexaban, pero esta vez, Andrés sentíase culpable destapelexa.
A súa mamá compraralle uns zapatos novoso día anterior..."Papá estáballe reclamando a mamá porque gasta moitos cartos, será polos meus zapatos…???
Eran uns bonitos zapatosE eran tan cómodos...¡pero para que os quería se eran causa de pleito entre papá e mamá!
Quiteinos, metinos dentro da caixa e puxen os meus tenis vellos, saín correndo
ansioso de acabar con aquelasituación.
- ¡Papito, papito, toma, devolveos. Eu xa non os quero!- exclamouextendendo a caixa cos zapatoscara seu pai.
- ¿Que é isto?- preguntou él
- Os meus zapatos novos.
- ¿Pero por qué non os queres?¿non che gustaron?
- Sí, si gustaronme
- ¿Lastimante?
- No me lastiman
-¿Pero entonces por qué queresdevolver os teus zapatos novos?
-para que non vos pelexedes, papá
Ao pai conmoveronlle as palabras do seufillo. Ao seu neno non lle importaba desfacerse dos seus bonitos zapatos novos con tal de non velos.
- ¡No papá, por favor...devuélvanlos para que lesden el dinero!...¡Yo no quiero que sepeleen!- suplicó el niñomientras las lágrimasempezaban a brotarde sus ojos.
- Fillo, quédate cos zapatos, son teus.
Non sabemos que responder. Mamá Se acerca ao papá.
-¿Qué lle estamos facendo ao nosofillo? Nin todo o diñeiro do mundo valeA pena, a costa dunha soa das súasBágoas.
Non vos entendo. Estabadespelexando polo diñeiro e agora non o queredes.
Perdonános. Non te preocupes, non volveremosa pelexar. Ponte os teus zapatos novos e tira xa esos tenisVellos.
-Non mamá, están bos aínda. Mellor regalollos a algún neno que non teña diñeiro para compralos.
Non vos esquezades que aprendo de vós
as máisimportantes leccións da
vida.
