TRABALLO REALIZADO POR ÁNXELA VÁZQUEZ DOPICO.2º E DE BACHARELATO.

Olga e Luca: as miñas queridas avoas. Non sei que sería de min sen elas …

Dende que nacín elas estiveron aí. Para ambalasdúas son a súa segunda neta, a pequena.

A miña irmá Esperanza leva o nome da miña bisavoa paterna, a nai de Olga, e eu chámome Ánxela, como a miña bisavoa materna, nai do meu avó e home de Luca.

Para os meus pais foi unha decisión importante…

escoller os nosos nomes. Querían rendir unha homenaxe moi especial ás matriarcas da familia e pareceulles unha boa maneira de facelo chamarnos coma elas.

Pero agora é o momento de agradecerlle ás miñas avoas todo o que fixeron e fan por min.

Ningunha tivo unha vida fácil…

Luca naceu e se criou na parroquia de San Xoan de Filgueira, pertencente ao antigo concello de Serantes, absorbido posteriormente polo municipio de Ferrol.

estivo emigrado en Cuba, na Habana, pero non fixo fortuna e regresou a Galicia onde tivo a sorte de entrar a traballar nos asteleiros.

Casou ou pouco tempo coa miña bisavoa Xosefa e da súa relación naceron dúas fillas: Josefina e Amalia ( a miña avoa).

O seu pai Ramón…

Luca quedou orfa de pai con poucos anos…

e a súa nai pasou moitos traballos para sacar adiante ás súas fillas.

Traballaba na casa e tamén na horta; despois ía vender á praza a colleita e os ovos das súas galiñas.

duros e difíciles pero a miña avoa aprendeu a enfrontar os problemas e as necesidades e a saber saír adiante cos coidados e a axuda da súa famila.

Foron tempos…

no lugar de Chantada, na parroquia de Velouzás, no seo dunha familia moi numerosa de once fillos.

Pola contra, a miña avoa Olga naceu no Concello de Paderne…

con lavar e cociñar para todos eles se non que, ademais, ía polas casas dos veciños mercando patacas, rabizas, ovos, tomates…para despois podelo vender nas feiras de Betanzos ou Sada.

A miña avoa Olguita, como lle chama o meu pai, viviu no rural ata que a súa familia decidiu mudarse a Ferrol por motivos de traballo. Na cidade os mozos podían atopar unha ocupación con máis facilidade. Dende moi nova tivo que traballar no que aparecía: planchadora, costureira, cociñeira …

Non tiña pouco…

As dúas mocearon dende moi noviñas. Cando falo deste tema con elas, bótanse a rir e cada unha me conta a súa historia…

 “ Eu fun moza do teu avó dende os oito anos…

“Foron tempos marabillosos os que pasei co teu avó!

os nosos fillos foron sempre o máis importante. Démoslles moito agarimo, tentamos educalos como fixeran con nós os nosos pais e ofrecémoslles a oportunidade de poder estudar para ter un futuro. Fixémolo o mellor que puidemos. Coido que non estivo mal…”

“Para o teu avó e para min …

“Pasaron os anos e …

“Pero agora todo iso mudou…

Despois de falar coa miña avoa Luca…

Coa miña avoa Olga falei ao día seguinte. Preguntéille sobre a súa mocidade e como foi que coñeceu ao meu avó Ángel...

“Ao quedar viúva …

“Así que comecei a cociñar …

“Caro lle costou a Ángel conquistarme…

“ Aos poucos días de nacer …

“A vida tampouco me sorriu desta vez e …

“Anos máis tarde …

“ Cando érades pequenas…

O tempo que estivemos a falar …

Aproveito este traballo para facerlles unha homenaxe ás miñas avoas Luca e Olga. Quero agradecerlles todo o que se sacrificaron e traballaron ao longo da súa vida e todo o que fixeron e fan pola miña irmá e por min.

Non podo rematar sen dicirlles dende aquí o moito que as quero.