Plan de Inspección 2019-2024 gal€¦ · Plan de Calidade ..... 110 9.5. Información...

PLAN PLAN

DE DE

INSPECCIÓNINSPECCIÓN

AMBIENTAL AMBIENTAL

2019-20242019-2024

Subdirección Xeral de Coordinación Ambiental

Dirección Xeral de Calidade Ambiental e Cambio Climático

SERVIZO DE INTERVENCIÓN AMBIENTAL Versión 0

PLAN DE INSPECCIÓN AMBIENTAL 2019-2024Data 26/12/2018

Páxina 2 de 150

INDICE

1. Introdución ............................................................................................. 7

2. Definicións .............................................................................................. 10

3. Conclusións do Plan de Inspección Ambiental 2013-2018 ......................... 13

4. Resumo executivo do Plan de Inspección Ambiental 2019-2024................. 25

5. Descrición do Contexo................................................................................ 30

5.1. Organización ........................................................................................30

5.2. Lexislación ........................................................................................... 40

5.3. Medio Ambiente en Galicia. Referentes de Calidade Ambiental............ 57

5.4. Valor Ambiental da Inspección ............................................................ 62

6. Alcance e Visión Extratéxica do Plan de Inspección...................................... 64

6.1. Ámbito de aplicación ........................................................................... 64

6.2. Principios do Plan ................................................................................ 66

6.3. Estratexias de actuación do Plan .......................................................... 67

6.4. Obxectivos do Plan ............................................................................... 71

6.5. Plans de Inspección Ambiental ............................................................ 73

7. Tipos de Inspección e Métodos de Priorización............................................ 82

7.1. Tipos de Inspección .............................................................................. 82

7.2. Priorización. Riscos Ambientais ............................................................ 87

8. Programas de Inspección Anuais ................................................................. 98

8.1. Elaboración de Programas .................................................................... 98

8.2. Execución do Programa ....................................................................... 100



Páxina 3 de 150

9. Avaliación do Plan de Inspección ...................................................... 101

9.1. Indicadores ................................................................................ 101

9.2. Sistemas de Avaliación .............................................................. 103

9.3. Memorias Anuais ....................................................................... 108

9.4. Plan de Calidade ........................................................................ 110

9.5. Información Medioambiental..................................................... 110

9.6. Mecanismos de Revisión do Plan de Inspección .......................... 112

Anexo I: Avaliación de Riscos para Actividades IPPC con AAI ........................ 114

Anexo II: Avaliación de Riscos para Actividades non IPPC............................... 133

Anexo III: Avaliación de Riscos para traslado transfronteirizo de residuos....... 138



Páxina 4 de 150



Páxina 5 de 150

LISTAXE DE ACRÓNIMOS

AAI: Autorización Ambiental Integrada.

CC.AA.: Comunidades Autónomas.

CLP: Clasificación, Etiquetaxe e Envasado de sustancias químicas e mesturas.

(Classification, Labelling and Packaging)

CMAOT: Consellería de Medio Ambiente e Ordenación do Territorio.

CMATV: Consellería de Medio Ambiente, Territorio e Vivenda.

DEI: Directiva de Emisións Industriais.

ICA: Índice de calidade do aire.

IMPEL: Rede de autoridades ambientais de inspección dos Estados Membros e

do Espazo Económico Europeo.

IPPC: Prevención e Control Integrada da Contaminación.

IRAM: Método integrado de avaliación de riscos ambientais.

LMAG: Laboratorio de Medio Ambiente de Galicia.

LRMA: Lei de Responsabilidade Ambiental.

MAPAMA: Ministerio de Agricultura e Pesca, Alimentación e Medio Ambiente.

MITECO: Ministerio de Transición Ecológica.

MTD: Mellores técnicas dispoñibles.

ONG´s: Organizacións non Gobernamentais.

PANER: Plan nacional de acción de enerxías renovables.

PRTR: Rexistro de emisións e fontes contaminantes.

RAEEs: Residuos de aparellos eléctricos e electrónicos.

RCDs: Residuos de construción e demolición.

REACH: Normativa de Rexistro, Avaliación, Autorización e Restrición de Químicos.

REDIA: Rede de Inspección Ambiental de España con participación de CCAA e MAPAMA.

REGADE: Rexistro galego de emisións.

REGADE-CAPCA: De actividades potencialmente contaminadoras á atmosfera.

REGADE-COVs: De compostos orgánicos volátiles.

RMCEI: Recommendation providing for minimum criteria for environmental inspections.



Páxina 6 de 150

SIRGA: Sistema de Información de residuos de Galicia.

RAPXI: Resultado da avaliación do Plan Xeral de Inspección Ambiental de Galicia.

RAPA: Resultado da Avaliación do Programa Anual de Inspección.

SGMA: Sistema de Xestión Medioambiental.

UPA: Unidade de Policía Autónoma adscrita a Comunidade Autónoma de Galicia

VFU: Vehículos fora de uso. (CAT: centros autorizados de tratamento de VFU)



Páxina 7 de 150

1.- INTRODUCIÓN

O concepto de Plan de Inspección ambiental, aparece recollido no artigo 23 do Real Decreto

815/2003, de 18 de outubro, polo que se aproba o Regulamento de emisións industriais e de

desenvolvemento da Lei 16/2002, de 1 de xullo, de prevención e control integrados da

contaminación, que o define como o “conxunto de obxectivos e actuacións definidas polas

autoridades de inspección, ao longo dun determinado período de tempo, co fin de garantir o

cumprimento das condicións ambientais establecidas pola lexislación ambiental aplicable”.

O presente Plan, configúrase como un documento marco de carácter plurianual 2019-2024, no que

se sinalan as orientacións estratéxicas e a metodoloxía a empregar no desenvolvemento das nosas

competencias en materia de inspección ambiental.

Ata o momento, estivo vixente o Plan de Inspección Ambiental de Galicia 2013-2018, aprobado pola

Resolución do 30 de decembro de 2016, da Dirección Xeral de Calidade Ambiental e Cambio

Climático. O deseño e execución do anterior plan, proporcionou aos profesionais da inspección

ambiental adicados a este sector, unha experiencia de gran valía que permitiu seguir madurando o

sistema de planificación e execución dunha inspección ambiental, que en Galicia xa se iniciara como

pioneira a nivel nacional no ano 1994.

Así pois, a redacción deste novo Plan da continuidade ao camiño xa iniciado e contrastado ao longo

dos anos, e responde a obriga legalmente establecida de dispoñer dun plan de inspección ambiental,

pero tamén ao propio convencemento da Administración Pública Galega da súa importancia e

necesidade, así como á forte demanda social de impulsar mecanismos que garantan a protección da

saúde humana e do medio ambiente, valores estes que se están a percibir polo conxunto da

poboación como en risco ou ameazados.



Páxina 8 de 150

A obriga de desenvolver un Plan de Inspección afecta a todos os países membros da UE, e aparece

recollida en diversos textos legais que forman parte do acervo comunitario:

• A Directiva 2010/75/UE do Parlamento Europeo e do Consello, do 24 de novembro de 2010,

sobre as emisións industriais (prevención e control integrados da contaminación), obriga aos

Estados membros a establecer un sistema de inspección ambiental que asegure que todas as

instalacións sometidas a autorización ambiental integrada estean cubertas por un plan de

inspección ambiental a escala nacional, rexional ou local, especificando ademais o contido

mínimo que deben ter, e establecendo a obrigación de elaborar periodicamente programas

de inspección, dentro dos plans referidos, e de notificar e publicar os informes das

inspeccións dentro duns determinados prazos.

• No mesmo sentido, a Recomendación do 4 de abril de 2001 sobre criterios mínimos das

inspeccións ambientais nos Estados Membros (2001/331/CE), establece os criterios mínimos

para o desenvolvemento das inspeccións ambientais en materia de organización, realización,

seguimento e publicación, e destaca a necesidade de elaborar programas de inspección que

verifiquen e impulsen o cumprimento da lexislación.

• De igual xeito, o Regulamento (UE) Nº 660/2014 do 15 de maio de 2014, polo que se

modifica o Regulamento (CE) Nº 1013/2006 relativo aos traslados de residuos, introduciu a

obriga para os Estados Membros de realizar, a partir do 1 de xaneiro de 2016, inspeccións

máis exhaustivas que permitisen detectar se se estaban levando a cabo traslados de residuos

contrarios á norma e de aprobar plans de inspección, non máis tarde do 1 de xaneiro de

2017. Esta modificación, supuxo novas obrigacións tanto para a Administración Xeral do

Estado como para as Comunidades Autónomas que, no ámbito das súas respectivas

competencias, víronse obrigadas a planificar adecuadamente as inspeccións dos traslados

transfronteirizos de residuos co fin de determinar os medios necesarios e de previr con

eficacia os traslados ilícitos. No caso de Galicia, o anterior Plan, actualizouse a través dos

Programas aunuais de inspección adaptándoo á nova realidade, e dando así resposta ao

requirimento de efectuar inspeccións máis exhaustivas e planificadas no ámbito do traslado

de residuos transfronteirizos.



Páxina 9 de 150

Fruto do convencemento e do compromiso da Administración Pública Galega co medio ambiente, xa

no deseño e desenvolvemento do anterior Plan de Inspección Ambiental de Galicia 2013-2018, foise

mais aló da obriga legal que afectaba ás actividades sometidas a Autorización Ambiental Integrada,

estendendose o dito Plan ao resto de instalacións e actividades tanto suxeitas a outro tipo de

autorizacións ambientais como a declaracións de impacto ambiental competencia da entón

Secretaría Xeral de Calidade e Avaliación Ambiental, de conformidade co establecido no Decreto

167/2015, do 19 de novembro, polo que se establece a estrutura orgánica da Consellería de Medio

Ambiente e Ordenación do Territorio. No novo Plan 2019-2024 manterase esta liña continuista de

maior autoesixencia no control de todo tipo de actividades que poidan ter unha repercusión

significativa sobre o medio ambiente.

De igual xeito, a participación activa da Inspección Ambiental de Galicia na rede IMPEL, foi

consolidando ao longo dos anos o compromiso da nosa Administración na adopción daqueles

acordos e metodoloxías que se foron desenvolvendo coa fin de profesionalizar e perfeccionar todavía

en maior grao a labor de planificación e execución da inspección; así por exemplo, no anterior plan

de inspección xa se empregou un novo modelo para determinar o Índice de Risco Ambiental das

actividades suxeitas a AAI, que foi a súa vez matizado no seo da Rede de Inspección Ambiental de

España (REDIA).

Baseándose no convencemento de que para acadar o alto grado de protección ambiental ao que

aspira Galicia, o feito de garantir o cumprimento da normativa resulta ser unha condición necesaria

pero non suficiente, neste novo Plan 2019-2024, procederase ademais a recabar e analizar

información relativa a consumo de recursos, xeración de residuos e emisións por parte das

instalación que operen nalgúns dos sectores mais representativos de Galicia, coa fin de obter valores

de referencia en cada sector analizado, que permitan posteriormente establecer a ecoeficiencia de

cada instalación. A experiencia que se obteña neste campo, poderá servir no futuro, se así se cree

conveniente, para potenciar dende a Administración que as industrias adopten mecanismos que lles

permitan modificar os seus procedementos e racionalizar en maior medidas o uso dos recursos, así

como adpotar no seu caso as MTD que lles permitan acadar uns niveis de ecoeficiencia comparables

a aquelas instalacións que teñan un maior índice de ecoeficiencia.



Páxina 10 de 150

2.- DEFINICIÓNS

- Manual de Inspección Ambiental: Documento elaborado pola Consellería de Medio Ambiente e

Ordenación do Territorio (hoxe Consellería de Medio Ambiente, Territorio e Vivenda), onde se

recompilan os procedementos elaborados ao longo dos anos en materia de inspección ambiental

así como os criterios adoptados no desenvolvemento das competencias propias desta consellería

no ámbito da inspección, co obxecto de servir de guía ou referente por parte de todos os

profesionais adscritos ao equipo de inspección ambiental, así como de establecer as bases para

articular unha axeitada coordinación con outros organismos que colaboran coa inspección.

- Plan de Inspección Ambiental: Documento marco de carácter plurianual que ofrece as

orientacións estratéxicas en relación coa inspección ambiental a realizar por parte dunha

administración pública.

- Programa de Inspección ambiental: Documento executivo que recolle toda a información

precisa para realizar as inspeccións ambientais que nel inclúense e priorizan así como a previsión

dos recursos necesarios para a súa execución. Terá periodicidade anual.

- Subprograma: Nivel de agregación no que se agrupan as actuacións contempladas no programa

de inspección. Distínguese pola súa permanencia ao longo do tempo e o carácter xeral do seu

contido. Un subprograma pode incluír unha ou varias campañas de inspección.

- Campaña: Nivel de agregación no que se agrupan as distintas actuacións contempladas dentro

dun mesmo subprograma. Distínguese polo carácter flexible da súa duración e a especificidade

en canto aos aspectos ambientais a considerar ou o tipo de instalación a inspeccionar.

- Inspección ambiental: Toda acción levada a cabo pola autoridade competente ou en nome desta

para comprobar, fomentar e asegurar a adecuación das instalacións ás condicións das

autorizacións de carácter ambiental que no seu caso se emitiran, e as prescricións establecidas

na normativa de carácter ambiental ás que estean suxeitas, controlando en caso necesario, a súa

repercusión ambiental. Inclúense nesta definición, entre outras accións: as visitas in situ, a

medición de emisións, a comprobación de informes internos e documentos de seguimento, a

verificación de autocontrois, a comprobación de técnicas usadas e a adecuación da xestión

ambiental da instalación.



Páxina 11 de 150

- Inspeccións rutineiras, prefixadas ou programadas: as realizadas como parte dun programa de

inspección previsto e que teñen por obxecto a revisión periódica do cumprimento ambiental de

instalacións e actividades controladas. Estas inspeccións están indicadas nos Programas anuais

como Subprogramas.

- Inspeccións non rutineiras, non prefixadas ou non programadas: son as inspeccións que non se

poden programar con antelación, como as realizadas con motivo de accidentes, incidentes e

denuncias, para a comprobación do cumprimento das condicións impostas nas autorizacións con

carácter previo ao comezo da actividade e as que teñen lugar para facer efectiva unha

autorización.

- Inspección documental: Son as inspeccións ambientais de instalacións e actividades controladas

que non se realizan in situ, e efectúanse solicitando a documentación necesaria a empresa, para

o efecto de comprobar o cumprimento dos requisitos ambientais establecidos na lexislación.

- Verificacións ambientais: son inspeccións programadas a actividades que contan con AAI e se

realizan cunha frecuencia que pode variar entre 1-3 anos establecida con base en un índice de

risco ambiental conforme se indica na normativa legal vixente. Estas inspeccións seguen un

procedemento especial que inclúe o control do seguimento da AAI, a realización dun “Check list”

específico para estas instalacións, a toma de mostras e a realización dos informes ambientais

previstos na normativa vixente.

- Instalacións e actividades controladas: considéranse instalacións e actividades obxecto de

inspección ambiental, ademais das definidas na Recomendación do Parlamento Europeo e do

Consello, do 4 de abril de 2001, calquera instalación ou actividade suxeita a autorización ou

condicionantes ambientais en aplicación da lexislación vixente en materias competencia da

Dirección Xeral de Calidade e Cambio Climático.

- Persoal de inspección: Funcionario público dunha administración pública que ten conferidas

labores de inspección ambiental.

- Inspector ambiental: persoal funcionario autonómico acreditado polo órgano competente en

materia de calidade ambiental para realizar inspeccións ambientais.

- Outro persoal: Persoal que non ten relación directa de emprego cunha administración pública

(persoal de entidades colaboradoras e similares) pero realiza actividades de comprobación do

cumprimento de normas ambientais.



Páxina 12 de 150

- Análise de riscos: Para os efectos deste documento considérase “análise de riscos” á análise

sistemática dos potenciais riscos ambientais das instalacións cubertas polo Plan e/ou o Programa

de Inspección correspondente, aplicándose o resultado do devandito análise á selección de

instalacións relevantes, á asignación de prioridades temporais para a realización de inspeccións

así como á selección de aspectos ambientais clave que serán obxecto de comprobación.

- Autorización ambiental integrada: resolución escrita do órgano competente, Dirección Xeral de

Calidade Ambiental e Cambio Climático, pola que se permite, para os efectos da protección do

medio ambiente e da saúde das persoas, explotar a totalidade ou parte dunha instalación baixo

determinadas condicións destinadas a garantir que a mesma cumpre o obxecto e as disposicións

do RDL 1/2016, de 16 de decembro, polo que se aproba o texto refundido da Lei 16/2002 de

Prevención e Control Integrados da Contaminación. Tal autorización poderá ser válida para unha

ou máis instalacións ou partes de instalacións que teñan a mesma localización.

- Contaminación: A introdución directa ou indirecta, mediante a actividade humana, de

substancias, vibracións, calor ou ruído na atmosfera, a auga ou o chan, que poidan ter efectos

prexudiciais para a saúde humana ou a calidade do medio ambiente, ou que poidan causar

danos aos bens materiais ou deteriorar ou prexudicar o goce ou outras utilizacións lexítimas do

medio ambiente.

- Emisión: A expulsión á atmosfera, á auga ou ao chan de substancias, vibracións, calor ou ruído

procedentes de forma directa ou indirecta de fontes puntuais ou difusas da instalación.

- Mellores técnicas dispoñibles (MTD)»: A fase máis eficaz e avanzada de desenvolvemento das

actividades e das súas modalidades de explotación, que demostren a capacidade práctica de

determinadas técnicas para constituír a base dos valores límite de emisión e outras condicións

da autorización destinadas a evitar ou, cando iso non sexa practicable, reducir as emisións e o

impacto no conxunto do medio ambiente e a saúde das persoas.

- Prevención: conxunto de medidas adoptadas na fase de concepción e deseño, de produción, de

distribución e de consumo dunha substancia, material ou produto, para reducir:



Páxina 13 de 150

1.º A cantidade de residuo, mesmo mediante a reutilización dos produtos ou o alongamento da

vida útil dos produtos.

2.º Os impactos adversos sobre o medio ambiente e a saúde humana dos residuos xerados,

incluíndo o aforro no uso de materiais ou enerxía.

3.º O contido de substancias nocivas en materiais e produtos.

- Solo contaminado: aquel cuxas características foron alteradas negativamente pola presenza de

compoñentes químicos de carácter perigoso procedentes da actividade humana, en

concentración tal que comporte un risco inaceptable para a saúde humana ou o medio

ambiente, de acordo cos criterios e estándares que se determinen polo Goberno, e así se declare

mediante resolución expresa.

- Ecoeficiencia: grado de eficiencia alcanzado por parte dunha empresa en relación coa utilización de

determinados recursos, e coas emisións efectuadas e residuos xerados para obter unha unidade de

produción ou para levar a cabo a súa actividade cando esta non ten como obxecto a fabricación.

3.- CONCLUSIÓNS DO PLAN DE INSPECCIÓN AMBIENTAL 2013-2018

É o primeiro Plan de Inspección ambiental de Galicia redactado e elaborado conforme a DEI

(Directiva de Emisións Industriais) e a normativa de España de desenvolvemento da mesma: Lei

5/2013, do 11 de xuño, pola que se modifican a Lei 16/2002, do 1 de xullo, de prevención e control

integrados da contaminación “ IPPC” e RD 815/2013, do 18 de outubro (Capítulo III: Inspección e

Control. Artigos 21 a 25 inclusive).

O Plan actualizouse en tres ocasións: decembro 2014, decembro 2016 e decembro do 2017,

actualizacións realizadas para adaptarse á normativa legal vixente.

O Plan está formado por 3 Plans de Inspección Ambiental:

• Plan de Inspección ambiental de actividades IPPC

• Plan de Inspección ambiental de actividades NON IPPC

• Plan de Inspección ambiental de traslados de residuos transfronteirizos.



Páxina 14 de 150

Tanto o Plan inicial como as seguintes actualizacións foron aprobados por a máxima autoridade en

materia de Calidade e Avaliación Ambiental (rango de Director/a ou Secretario/a xeral da Consellería

con competencias en materia de Medio Ambiente) e foron publicados na páxina web da Consellería.

Todos os anos elaboráronse os Programas de Inspección ambiental en base ao Plan de Inspección

Ambiental.

No primer trimestre do 2019 elaborarase un documento co Balance do Plan 2013-2018 onde se

indicará o realizado, os obxectivos acadados e conclusións.

Neste apartado vaise realizar un resumo do traballo realizado e os aspectos mais destacados.

3.1. Inspeccións realizadas

No periodo 2013-2018 realizáronse:

Inspeccións realizadas no periodo 2013-2018

Plan Programadas Non Programadas

Actividades IPPC 509 480

Actividades non IPPC 282 2.238

Trasfronteirizos 67 5

Neste periodo contouse coa colaboración da UPA e de OCAs para a realización de inspeccións a

actividades de produción e xestión de residuos. Neste periodo a UPA realizou un total de 15.617

inspeccións e as OCAs un total de 1.053 inspeccións. Esta colaboración facilitou que os inspectores

ambientais se centraran nas inspeccións a actividades IPPC, control de traslados de residuos e a

sectores de relevancia medioambiental.



Páxina 15 de 150

SECTORES INSPECCCIONADOS:

I. Actividades IPPC que dispoñen de AAI

Realizáronse as inspeccións en base ao IRAM (Índice de riscos ambientais). Cada actividade IPPC que

dispón dunha AAI inspeccionouse en base ao IRAM cada ano, cada dous ou cada tres. A inspección

que se denomina internamente “Verificación ambiental” consiste en comprobar o cumprimento da

AAI, o cumprimento do establecido no monitoring en todos os vectores ambientais que se indican

no permiso.

II. Vertedoiros de residuos

Inspecciónanse todos os vertedoiros de residuos xa sexan IPPC ou non IPPC unha vez ao ano.

Especial atención nos últimos nas inspeccións foi comprobar que levaban a cabo polos xestores do

vertedoiro a realización das probas de conformidade dos residuos e as caracterizacións básicas dos

mesmos.

III. Control de traslados de residuos transfronteirizos

Incrementáronse os controis tanto en carreta como nas actividades dende o ano 2017 no que se

estableceu a obrigatoriedade de dispoñer dun Plan plurianual e uns programas anuais para o control

dos residuos transfronteirizos.

IV. Xestores de residuos perigosos

Ao ser un dos sectores de maior risco das actividades NON IPPC realizáronse varios subprogramas

anuais en sectores específicos tales como baterías usadas fóra de uso; PCB´ s e PCT´s.

V. Xestores de RAEEs

Especial atención realizouse neste sector dende a aprobación no ano 2015 do RD 110/2015. A

complexidade desta nova normativa tanto para a Administración como para os operadores implicou

a realización cada ano dun subprograma específico de inspección ambiental neste sector.

VI. Xestores de RCD´s

Durante o tempo de vixencia do Plan tivo lugar a crise económica na que diminuíron as actividades

de produción de RCD´s. Pero incrementáronse as accións ilegais de verter estes residuos en lugares

non autorizados. Por iso dispuxéronse varios subprogramas de control e investigación policial para

tentar evitar estas verteduras ilegais no medio rural e en zonas non autorizadas.



Páxina 16 de 150

VII. Produtores e Xestores de Valorización de lodos

No ano 2012 a Xunta de Galicia aprobou o Decreto 125/2012 do 10 de maio. Nos dous anos

seguintes realizáronse inspeccións ambientais enmarcadas nun Subprograma específico para

comprobar a xestión correcta destes lodos orientados principalmente aos producidos nas EDAR

(Estacións depuradoras de augas residuais urbanas). Tamén se realizaron varios subprogramas

específicos a xestores de valorización de lodos principalmente os de compost, fertilizantes e

tecnosolos.

VIII. Talleres de automóbiles legais

Cumprimento da normativa vixente. Todos os anos realízase un subprograma de vixilancia policial

que o leva a cabo a UPA nos talleres de automóbiles orientado principalmente á correcta segregación

dos residuos perigosos e entrega a xestores autorizados. É de ámbito territorial nas 4 provincias

galegas. Cada ano contrólanse unha media de 200 talleres de automóbiles. Moi alto o grao de

cumprimento por parte dos talleres de automóbiles.

IX. Talleres de automóbiles ilegais

Levaron a cabo investigacións policiais (por parte da UPA) nos primeiros anos do Plan enmarcado

nun subprograma específico atopándose un número alto de talleres ilegais. O número diminuíu co

tempo sendo actualmente irrelevantes as investigacións policiais neste campo.

X. Talleres de despezamentos de Vehículos

Cada 2 anos leva a cabo un Subprograma específico neste sector. Coa aprobación recentemente do

RD 20/2017 do 20 de xaneiro, nos dous últimos anos de maneira continuada realizouse un

subprograma específico para comprobar que os máis 100 talleres de despezamentos de vehículos ao

final da súa vida útil (VFVU ou CAT) adaptáronse á nova normativa legal.

XI. Vertedoiros Ilegais

No medio rural galego son frecuentes. Todos os anos disponse dun Subprograma de investigación

policial específico nesta materia cun dobre obxectivo: identificar os causantes da vertedura ilegal de

residuos e comprobación da restauración do vertedoiro ilegal á súa situación inicial. Cada ano

realízanse unha media de 500 investigacións policiais neste subprograma nas catro provincias

galegas.



Páxina 17 de 150

XII. Vertedoiros de RSU clausurados

Conforme a normativa legal estes vertedoiros clausurados deben de ser obxectos de control e

vixilancia ambiental durante un período de 30 anos desde clausúraa do vertedoiro. O número de

vertedoiros clausurados antigos de residuos sólidos urbanos é superior a 300. Cada ano realízase un

subprograma específico para este sector de maneira que cada 6 anos poidan controlarse todos os

vertedoiros clausurados. É un subprograma de investigación policial realizado pola UPA.

3.2.- Os fitos máis sobresalientes da Inspección ambiental de Galicia:

� Estrutura sólida e consolidación da inspección ambiental de Galicia. Coa realización dos

Subprogramas realizados nestes 6 anos ademais do cumprimento da normativa ambiental por parte

das actividades inspeccionadas e do cumprimento das esixencias indicadas no Plan plurianual e nos

programas anuais, a actividade da Inspección ambiental avanzou no campo de prevención, asumindo

un papel de información aos industriais dos cambios normativos e nas mellores prácticas ambientais

que poden realizar no seu traballo diario.

� Elaboración do Manual de Inspección Ambiental de Galicia. Documento Básico de carácter

técnico no que se fundamentan todas as inspeccións ambientais de Galicia. Os obxectivos deste

manual son:

- Recompilar os documentos, guías e ferramentas elaboradas nos últimos anos e elaborar uns

procedementos e uns criterios claros de actuación co obxectivo de que sirvan de guía para o traballo

da inspección ambiental.

- Poder uniformar e coordinar o traballo dos diferentes servizos que comprende a Inspección

ambiental en Galicia e a súa coordinación con outros organismos colaboradores para evitar

duplicidades de actuación.

- Ser o documento nai para o inicio do procedemento para implantar un Sistema de Xestión

Ambiental da Inspección Ambiental de Galicia.

- Servir de base para elaborar os procedementos do Módulo de Inspección ambiental que se vai

incorporar á nova plataforma informática GAIA coa nova aplicación GAIAMA-INSPECCIÓN, que

fomentará a eficicacia, eficiencia e transparencia da Inspección Ambiental.



Páxina 18 de 150

� UNE-EN ISO 9001:2015 de Inspección Ambiental de Galicia. No ano 2017 iniciouse a

implantación do sistema de xestión de calidade. Acadouse a certificación para a Inspección

Ambiental de Galicia en decembro de 2018, sendo a primeira inspección ambiental de España e unha

das primeiras de Europa en acadalo.

� Nova aplicación GAIAMA-KMKEY para a xestión do Sistema de Calidade. A previsión é que a

finais do ano 2018 xa estean totalmente operativas o que permitirá unha maior calidade, eficacia e

eficiencia na inspección ambiental de Galicia.

� Nova aplicación GAIAMA-INSPECCIÓN: Iniciouse os trámites para unha nova aplicación para a

Inspección ambiental, co obxectivo final de fomentar a relación telemática tanto cos diferentes

servizos da Consellería como coas actividades a inspeccionar, procurando conseguir unha mellor

comunicación e unha maior eficiencia, celeridade e transparencia das actuacións desenvoltas en

materia de inspección ambiental e dirixidas á prevención ou minimización do impacto ambiental das

actividades. Está prevista que esta aplicación este operativa no primer semestre do 2019.

� Decreto de Inspección Ambiental de Galicia. No ano 2017 iniciouse a redacción dun proxecto

de borrador de decreto que culminou a finais do ano 2017. Todo o ano 2018 foi necesario para a súa

tramitación administrativa. O anterior Decreto de inspección estaba totalmente obsoleto (era do ano

1995 e estaba enfocado ao RAMINP derrogado xa hai bastantes anos).

� Actividade formativa: Formación de inspectores e dos axentes da UPA. Realizáronse neste

período: o I e II Curso Superior de Inspección Ambiental, de 300 e 50 horas respectivamente,

dirixidos aos Inspectores Ambientais nos anos 2013 e 2018. Tamén todos os anos realízase un curso

específico técnico dirixido aos inspectores ambientais. En relación a cursos da UPA todos os anos

para coordinar os diferentes subprogramas cos axentes da UPA. Para cada subprograma novo que

vaian realizar os axentes da UPA realízase previamente un curso específico de formación de carácter

teórico e práctico.

� Liderado en dous Twinning: R. de Macedonia (2014-2016) e de R. de Xeorxia (2017-2019). En

ambos a Inspección ambiental de Galicia foi Project Leader (Lider do proxecto). O primeiro foi o

consorcio Galicia e Holanda; o segundo o consorcio foi Galicia, Holanda e R. Checa.

� Memorias Anuais e memorias por sectores específicos. Realizáronse neste período de tempo as

memorias anuais de Inspección Ambiental e en cada ano realizáronse memorias específicas de

sectores inspeccionados nos que se detallan con maior exactitude os resultados obtidos.



Páxina 19 de 150

� IMPEL. A inspección ambiental de Galicia participou todos os anos en diversos grupos de

traballo de IMPEL. Tamén ten participación activa como asesores en temas específicos que precisa

IMPEL .

� REDIA. Forma parte da rede REDIA. No período de vixencia do Plan ostentou Galicia Presidencia

dúas veces. Actualmente preside REDIA.

� Equipamento para a Inspección ambiental. Durante este periodo adquirionse:

- Equipamento persoal. Realizáronse diversas compras de equipos para a inspección Ambiental.

Por unha banda vestimenta de todos os inspectores (inverno e verán); equipos EPI para todos os

inspectores; equipos portátiles como GPS; gravadoras; prismáticos; medidores de distancias por

láser entre outros. Tablets para a Inspección ambiental.

- Equipamento informático: Todos os inspectores dispoñen dun computador portátil con

impresora portátil coa que se pode facer informáticamente as Actas de inspección na inspección.

- No ano 2018 adquiríronse tablets para a inspección ambiental, tanto para os inspectores

ambientais como para os axentes da UPA. Permitirá axilizar as inspeccións ambientais, suprimir o

papel nas inspeccións (actualmente só o empregan os axentes da UPA).

-Vehículos. Cada Servizo Territorial para a inspección ambiental dispónse de vehículos para a

realización das visitas de inspección.

� Referencia: A Inspección ambiental de Galicia durante estes seis anos foi referente para outras

Comunidades de España e algunhas solicitaron colaboración para a súa inspección ambiental

fundamentalmente en áreas de formación. Estas foron: Asturias; Castela e León; Castela a Mancha e

Canarias.

3.3.-Resultados dos indicadores do Plan de Inspección ambiental

Non se dispuxo de indicadores específicos do mesmo xa que non se dispoñía da suficiente

experiencia para poder establecelos con rigor (agora no novo Plan se se van a establecer estes

Indicadores do novo Plan). Si se dispuxo de indicadores nos diferentes programas de Inspección

Ambiental que poden ser medidos obxectivamente grazas á aplicación informática de Inspeccións

Ambientais.

Inspeccións programadas ou rutineiras: realizáronse máis do 75% das programadas.



Páxina 20 de 150

Inspeccións non programadas ou non rutineiras: realizásense o 100% das solicitadas. En todos os

anos o número de inspeccións realizadas foi superior ás inicialmente previstas.

Tempo para a realización das inspeccións ambientais: Cumpríronse os diferentes tempos

establecidos. As urxentes o 100% e o resto superior ao 90%.

3.4.- Outras funcións que desenvolveu o Servizo de Intervención Ambiental

3.4.1.- Aplicación en Galicia da Lei de Responsabilidade Ambiental (RMA).

Participouse moi activamente en todos os grupos de traballo creados no seo da CTRPM (Comisión

Técnica de Prevención Ambiental da que se forma parte).Tamén se organizaron cursos de formación

nesta materia, tanto para os operadores como para os profesionais con competencia neste ámbito.

Deseñouse una páxina web co obxecto de informar e dar resposta ás preguntas que os operadores

puideran ter en relación coa responsabilidade ambiental en Galicia.

Durante o período 2013-2018, aconteceron en Galicia 37 accidentes ambientais, tratándose na maior

parte dos casos (30) de accidentes menores con nula ou escasa afección ao medio ambiente, e

cualificados como INCIDENCIA MENOR. Pero tamén ocorreron 7 accidentes con consecuencias

ambientais significativas, os cales foron cualificados como EMERXENCIAS AMBIENTAIS, e tramitados

de acordo coa lei de responsabilidade ambiental.



Páxina 21 de 150

O 31 de outubro de 2018, rematou o prazo para que os operadores das actividades cun “nivel de

prioridade I” presentasen as declaración responsables en relación coa constitución das garantías

Financeiras Obrigatorias (GFO). O número de instalacións afectadas por esta obriga presentes en

Galicia e o epígrafe normativo ao que pertencen indícase na táboa seguinte.

E o vindeiro 31 de outubro de 2019, rematará o prazo para que os operadores das actividades cun

“nivel de prioridade II” presenten as declaración responsables en relación coa constitución das

garantías Financeiras Obrigatorias (GFO). O número de instalacións afectadas no momento actual

por esta obriga presentes en Galicia e o epígrafe normativo ao que pertencen indícase na táboa

seguinte.

3.4.2.-Intervención en emerxencias ambientais.

Durante o tempo de duración do Plan de inspección ambiental 2013 - 2018, os inspectores

ambientais personáronse na totalidade das emerxencias ambientais no menor prazo de tempo



Páxina 22 de 150

posible ao obxecto de levantar Acta de Inspección para deixar constancia dos feitos acaecidos o do

impacto ambiental ocorrido.

A media de emerxencias ambientais é de unha ou dúas por trimestre.

Tamén os inspectores atenden ás incidencias ambientais de magnitude menor das emerxencias xa

sexa con visita " in situ" ou noutras ocasións telefonicamente.

3.4.3.- Autodiagnóstico Ambiental de Residuos (AAR).

O artigo 56 da Lei 10/2008, do 3 de novembro, de residuos de Galicia, establece que todas as

actividades industriais e/ou empresas que xeren residuos industriais deberán realizar

autodiagnósticos ambientais, que terán unha periodicidade anual.

Por a Resolución do 8 de abril de 2010, da Secretaría Xeral de Calidade e Avaliación Ambiental,

apróbase o documento de autodiagnóstico ambiental previsto na Lei 10/2008, do 3 de novembro, de

residuos de Galicia (Diario Oficial de Galicia número 224, do 18 de novembro), que terá unha

periodicidade anual e que se realizara telematicamente na páxina web da conselleira, na sección

SIRGA.

Durante o período 2013-2018, presentáronse por vía telemática arredor de 2500 autodiagnósticos

por ano, polo que se xestionaron máis de 15.000 AAR.



Páxina 23 de 150

3.4.4.- Plan CAMGAL

Durante o período do Plan de Inspección Ambiental 2013 – 2018 estiveron en vigor dúas normativas

galega en relación ao CAMGAL:

• No ano 2012 se publica o Decreto 155/2012, de 5 de xullo, polo que se regula a estrutura e

organización do Plan territorial de continxencias por contaminación mariña accidental da

Comunidade Autónoma de Galicia, e coa aprobación por acordo do Consello da Xunta de Galicia,

adoptado na súa reunión de 27 de setembro de 2012, do Plan territorial de continxencias por

contaminación mariña accidental da Comunidade Autónoma de Galicia, Plan Camgal, publicado

mediante Resolución de 28 de setembro de 2012.

• Por o Decreto 135/2016, de 6 de outubro, se adapta a estrutura organizativa do Plan

CAMGAL(Plan Territorial de Continxencias por contaminación marítima accidental en Galicia) ao

Sistema Nacional e Resposta (RD 1695/2012, de 21 de decembro) e aos Plans Nacionais que

regulan as actuacións no subsistema marítimo (Orden 1793/2014, de 22 de setembro) e costeiro

(Orden AAA/702/2014, de 28 de abril).

No Decreto 135/2016 se indica que a Consellería con competencias en materia de Medio Ambiente

lle corresponden, entre outras, a avaliación e control do incidente que sobre o medio ambiente

provoque a actividade humana, o fomento de sistemas e estratexias de corrección de dito incidente,

a participación no desenvolvemento de plans de continxencia fronte a catástrofes naturais ou

antrópicas, así como a autorización das obras e instalación de vertidos desde terra as augas do litoral

galego e o exercicio das funcións de policía sobre estes.

O Grupo Operativo de resposta en terra depende directamente da Subdirectora xeral de

Coordinación Ambiental. É o órgano encargado de desenvolver as operacións de contención,

limpeza, almacenamento, transporte e xestión de residuos. Nas ribeiras do mar e das rías e demais

zonas a súa misión é ser auxiliar.

O grupo está formado por:

✔ Unidades/s de vixilancia e seguimento.

✔ Unidades/s de contención, limpeza, almacenamento, transporte e xestión de residuos.

✔ Centro/s de mando avanzado

✔ Unidades de loxística



Páxina 24 de 150

No Capítulo V do CAMGAL e no seu apartado 4 se indican os procedementos a seguir de resposta en

terra:

➢ Supervisión por a Coordinadora de Operación en terra: Subdirectora Xeral de Coordinación

Ambiental que será a persoa responsable de escoller ás técnicas e os medios necesarios a

empregar na zona afectada.

➢ As funcións da inspección ambiental son as indicadas coas Unidades de vixilancia e

seguimento.

➢ O mando destas unidades corresponderalle ao/á xefe/a de Servizo de Intervención

Ambiental ou persoa que se designe. A súa función principal será a de realizar unha

avaliación inicial da contaminación na ribeira do mar e das rías, vixiar a súa evolución, e

posteriormente, realizar as observacións que permitan avaliar as consecuencias ambientais

do episodio contaminante.

Durante o tempo de vixencia do Plan de Inspección Ambiental 2013 – 2018 se realizaron dous

simulacros do Plan CAMGAL que implicaron as operacións do Equipo de terra coa participación da

Inspección Ambiental:

Ano 2013.Praia de Barrañán. Concello de Boiro. Activación do Plan Camgal: Conxunto

resposta operación en mar e en terra.

Ano 2014.Praias de Compostela en Vilagarcía de Arousa. Conxunto Plan Camgal e Plan

Estatal. Resposta en terra e en mar. Sistema de Coordinación.



Páxina 25 de 150

4.- RESUMO EXECUTIVO DO NOVO PLAN DE INSPECCIÓNAMBIENTAL 2019-2024

4.1.- ¿En que consiste o Plan Xeral de Inspección e cal é o seu intervalo temporal de aplicación?

O presente documento configúrase como un Plan Xeral de Inspección Ambiental, cuxa aplicación

estenderase durante o período comprendido entre os anos 2019 a 2024.

Como tal Plan, establece os obxectivos e as liñas estratéxicas a seguir para acadalos, sendo o seu

ámbito xeográfico de aplicación a Comunidade Autónoma de Galicia. Dado que é un Plan de

Inspección, contén o deseño das labores de vixilancia e control que como Administración Pública

estamos obrigados a exercer, e dado o seu carácter Ambiental, aplicarase sobre todas aquelas

actividades industriais dos diferentes sectores, que como consecuencia do seu desenvolvemento

teñen unha repercusión sobre o medio ambiente e/ou a saúde das persoas.

Tanto a Normativa Comunitaria como Estatal, establecen a obriga aos organismos competentes en

materia de medio ambiente, de elaborar plans de inspección ambiental que cubran todas as

actividades suxeitas a autorización ambiental integrada, así como plans de control e vixilancia dos

traslados transfronteirizos de residuos. Neste sentido, o Plan Xeral de Inspección Ambiental de

Galicia, non só asume a dita obriga ao incorporar e desenvolver os dous plans contemplados como

obrigatorios na normativa, senón que ademais incorpora un terceiro plan que é o referido ás

inspeccións sobre instalacións non suxeitas a AAI, conseguindo deste xeito unha ordenación

sistemática das nosas actuacións sobre a totalidade das actividades implantadas no noso territorio

que poidan ter repercusión, en maior ou menor grado, sobre o medio ambiente e a saúde das

persoas.

Establécense pois, os seguintes plans:

➢ Plan de Inspección de actividades sometidas ao RDL 1/2016, de 16 de decembro, polo que se

aproba o texto refundido da Lei de Prevención e Control Integrados da Contaminación

(IPPC). Aplícase sobre as instalacións nas que se desenvolven as categorías de actividades

industriais de maior impacto ambiental e que aparecen enumeradas no anexo I do citado

texto legal.



Páxina 26 de 150

➢ Plan de Inspección de actividades non IPPC. Desenvólvese sobre aquela categoría de

actividades que aínda que non están afectadas pola normativa citada anteriormente, o seu

exercicio si que pode implicar repercusións sobre o medio ambiente.

➢ Plan de Inspección sobre traslado transfronteirizo de residuos, desde ou cara a países

pertencentes á Unión Europea, ten como finalidades vixiar e controlar o traslado

transfronteirizo de residuos, comprobar o cumprimento dos requisitos establecidos nos

actos administrativos ditados na devandita materia, así como detectar traslados contrarios á

normativa aplicable, co fin de garantir o cumprimento da normativa reguladora do traslado

trasfronteirizo de residuos e deste modo a protección do medio ambiente e da saúde

humana.

A maiores do anterior, preténdese desenvolver un novo instrumento de futuro de cara a impulsar o

uso eficiente dos recursos por parte dos titulares daquelas actividades que teñen un maior impacto,

é dicir as suxeitas a AAI, sendo o noso obxectivo nesta primeira fase, traballar sobre un dos sectores

industrias de Galicia máis representativos e con maior repercusión ambiental, coa intención de

establecer un sistema que nos permita determinar a súa ecoeficiencia e que o mesmo sexa

extrapolable en canto a súa metodoloxía cara a outros sectores que no seu caso, se poidan abordar

no futuro.

No contido do Plan Xeral, tamén se recollen os diferentes tipos de inspección, a forma de

seguimento e avaliación do mesmo e o sistema empregado para determinar a frecuencia de

inspeccións a aplicar a cada instalación dependendo da categoría de actividade de que se trate,

asemade descríbese a metodoloxía utilizada que se basea na análise do risco ambiental.

4.2.- ¿Por que elaborar un Plan Xeral de Inspección?

• Permítenos deseñar o noso traballo cunha visión global, garantindo que imos actuar sobre os

distintos operadores que inflúen na calidade ambiental.

• A aplicación dunha metodoloxía concreta baseada na avaliación de riscos, garante que se

dirixirán os maiores esforzos cara a aquelas actividades cun maior risco potencial, ademais

de ter a constancia que se está a aplicar un criterio obxectivo na determinación da

frecuencia das inspeccións para cada instalación.



Páxina 27 de 150

• Posibilita deseñar os programas de inspección anuais, baixo criterios coñecidos e

determinados que garanten unha continuidade e coherencia entre eles durante o período de

vixencia do Plan Xeral.

• Establece as bases do seguimento do noso traballo, a través da autoavaliación do

cumprimento dos programas anuais en cada exercicio e do Plan Xeral ao final do mesmo.

4.3. ¿Cal é o noso obxectivo e que pretendemos conseguir?

A referencia do noso obxectivo ven marcada na propia “Carta Magna” onde se establece que os

poderes públicos velarán pola utilización racional de todos os recursos naturais, coa fin de protexer e

mellorar a calidade da vida e defender e restaurar o medio ambiente.

Aí pois tendo como obxectivo tanto contribuír a garantir o dereito de tódolos galegos a desfrutar dun

medio ambiente adecuado para o desenvolvemento da persoa como protexer o noso patrimonio

natural, centraremos os nosos esforzos en garantir o cumprimento das condicións ambientais

establecidas pola lexislación ambiental nos diferentes sectores industriais e en que os mesmos fagan

un uso eficiente dos recursos.

A vixilancia e control ambiental realizarase cun enfoque integral, de modo que se actúe sobre as

diferentes áreas e vectores ambientais, tales como os residuos perigosos e non perigosos xerados

nas instalacións, as emisións a atmosfera, os solos contaminados e as augas industriais.

Pretendemos:

• Promover a adopción por parte das empresas, de sistemas de autocontrol no ámbito

ambiental, especialmente por aquelas que teñen un maior impacto, impulsando a adopción

de sistemas de xestión ambiental, preferentemente EMAS.

• Exercer un control sobre o maior número de actividades que sexa posible atendendo a

criterios de risco ambiental e facendo especial fincapé sobre as instalacións ás que a

normativa lles esixe contar cunha autorización ambiental integrada.

• Estimular o comportamento adecuado e responsable dos operadores, de modo que por

unha banda fronte a unha incidencia actúen con rapidez sen necesidade previa de

requirimento e por outra e no caso de que a inspección detecte “desconformidades” ou



Páxina 28 de 150

incumprimentos, apliquen as medidas correctoras oportunas en tódolos casos e nos tempos

axeitados.

• Mellorar a rapidez de intervención da inspección ambiental nos suposto de accidentes ou

incidentes con posibles consecuencias graves ou moi graves para o medio ambiente e/ou a

saúde das persoas.

• Manter e incluso mellorar a liña xa consolidade de dotar dunha formación continuada e da

capacitación precisa ao persoal que conforma a inspección.

• Desenvolver unha sistema para determinar o grao de ecoeficiencia das instalacións

industriais, comenzando con algún dos sectores máis representativos de Galicia; isto

permitiralles ás empresas, coñecer valores de referencia propios do seu sector, relativos ao

consumo de determinados recursos e a xeración de residuos e emisións, que non deberían

sobrepasar para lograr os seus obxectivos de produción, debendo para elo racionalizar os

seus procesos e/ou adoptar determinadas tecnoloxías que as fagan máis ecoeficientes e

competitivas.

4.4.- ¿Quen o levará a cabo?

Este Plan será levado a cabo polo equipo de inspección constituído por funcionarios públicos

cualificados pertencentes a diferentes escalas do grupo A1 da Administración Especial da Xunta de

Galicia, dependentes da Dirección Xeral de Calidade e Cambio Climático da Consellería de Medio

Ambiente,Territorio e Vivenda, que se atopan distribuídos tanto nos servizos centrais (Santiago de

Compostela) como nos servizos provinciais (A Coruña, Lugo, Ourense e Pontevedra).

Na execución deste Plan, merece especial mención a implicación directa da Unidade da Policía

Autonómica, que participará de modo moi activo na execución dos programas de inspección, tal e

como ven facendo nos últimos anos; de feito a súa intervención resultou determinante para poder

estender a actuación de control a un amplo abano de actividades, chegando así a converterse este

equipo humano nun dos pilares sobre os que se asenta o Plan Xeral de Inspección Ambiental de

Galicia.

Ademais contarase coa colaboración do SEPRONA (Servizo de Protección da Natureza da Garda Civil)

e da Garda Civil de Tráfico.



Páxina 29 de 150

Puntualmente poderase contar coa participación de organismos de control acreditados, para exercer

actuacións de inspección que non estean reservadas a funcionarios públicos.

4.5.- ¿Por que cremos que terá éxito?

En canto á promoción dos sistemas de autocontrol da xestión ambiental por parte das empresas,

estamos a percibir que nos últimos anos ademais de haber unha maior concienciación e implicación,

as empresas percíbeno como unha ferramenta que mellora a súa imaxe fronte aos clientes e perante

a propia Administración, neste último caso aumentando o grao de confianza sobre elas, no que se

traduce nunha diminución da presión inspectora; ademais esta mellora na súa xestión, fai que estean

menos expostos á comisión de infraccións e polo tanto ás sancións administrativas correspondentes.

Estes mesmos motivos, estimulan a súa vez o comportamento adecuado e responsable dos

operadores á hora de actuar con rapidez fronte a unha incidencia e de aplicar medidas correctoras

para emendar deficiencias detectadas nas inspeccións.

No relativo ao control do maior número de actividades posibles atendendo a criterios de risco

ambiental, a dilatada experiencia acumulada, permítenos ter a confianza de que lograremos

inspeccionar un alto porcentaxe de actividades en relación aos recursos humanos dispoñibles, ao ser

capaces de determinar con bastante precisión os tempos necesarios de inspección e os obxectivos

particulares de cada unha delas; por outra banda a metodoloxía que empregamos para determinar o

risco ambiental, garántenos que a frecuencia de inspección ás instalacións sexa a adecuada.

No tocante ao tempo de resposta da inspección ambiental fronte a incidentes e/ou accidentes con

posibles consecuencias graves ou moi graves para o medio ambiente, consideramos que

actualmente é moi satisfactorio, dada a boa coordinación co Servizo de Emerxencias, polo que a

experiencia acumulada neste eido, permítenos pensar que lograremos manter a rapidez de

intervención en tales sucesos e incluso se é posible mellorala.

A formación continua e a capacitación do cadro de persoal que forma a inspección, vense facendo

dende moitos anos atrás, coa colaboración da Escola Galega de Administración Pública (EGAP), polo

que non temos dúbida de que seguirase facilitando a formación dos nosos recursos humanos. Por

outra banda, e dado que para o deseño das actividades de formación, tense en conta as opinións e

suxestións do persoal ao que van destinadas, pensamos que seguirán sendo efectivas e de interese.



Páxina 30 de 150

No tócante ao desenvolvemento por vez primeira dunha metodoloxía que mida a ecoeficiencia

industrial, estamos convencidos de que ás instalacións interesaríallles saber en que posición se

atopan en relación coas outras instalación do seu propio sector, ademais de servirlles de

“termómetro” para coñecer en que áreas son ou non eficientes e en que grado, posibilitando o dito

coñecemento a adopción de medidas que lles permitan aumentar a súa ecoeficiencia; ademais o

logro de melloras que aumenten a ecoeficiencia vai acompañada habitualmente dunha redución de

custes ben a curto, medio ou longo prazo, pois adoitan ser o resultado da racionalización de

procesos.

Finalmente, a introdución por primeira vez nun Plan Xeral, de indicadores e dunha metodoloxía

específica para poder avaliar cualitativa e cuantitativamente a consecución dos seus obxectivos no

ámbito da calidade ambiental (é dicir, ademais da avaliación do “desempeño” que xa se viña

efectuando), e que poderemos medir e valorar anualmente e tamén facer unha valoración ao final

do ciclo dos seis anos, achega un plus de seguridade no noso convencemento de que teremos éxito

na aplicación do Plan, ao permitirnos facer modificacións cando os valores dos distintos índices nolo

aconsellen.

5.- DESCRICIÓN DO CONTEXTO

5.1.-ORGANIZACIÓN

5.1.1. MARCO COMPETENCIAL

Segundo recolle o Decreto 106/2018, de 14 de outubro, modificado parcialmente polo Decreto

167/2015 de 13 de novembro, polo que se establece a estrutura orgánica da Consellería de Medio

Ambiente e Ordenación do territorio (modificada polo artigo 3 do Decreto 177/2016, de 15 de

decembro, polo que se fixa a estrutura orgánica da Vicepresidencia e das Consellerías da Xunta de

Galicia), corresponden a esta Consellería as competencias e funcións en materia de medio ambiente

conforme ao establecido no Estatuto de Autonomía para Galicia e nos termos sinalados na

Constitución Española.



Páxina 31 de 150

En materia específica de inspección ambiental, a Comunidade Autónoma de Galicia exerce

competencias no marco do disposto nos artigos 149.1.23ª e 148.1.9ª da Constitución e no artigo

27.30 do seu Estatuto de Autonomía, dando cumprimento á súa competencia exclusiva para ditar

normas adicionais sobre protección do medio ambiente e da paisaxe e na xestión en materia de

protección do medio ambiente.

No exercicio desta competencia ditouse a Lei 1/1995, do 2 de xaneiro, de protección ambiental de

Galicia, que no seu capítulo I recolle as liñas básicas do funcionamento da inspección ambiental,

establecendo así mesmo no artigo 32 que regulamentariamente se establecería o procedemento da

inspección, o seu alcance, contido e efectos. Foi así, que posteriormente ditouse o Decreto

156/1995 polo que se regula a inspección ambiental en Galicia e a Orde do 30 de maio de 1996, pola

que se regula o exercicio da inspección ambiental única e a tramitación das denuncias ambientais,

normativa que estará vixente ata que proximamente entre en vigor o novo Decreto de Inspección

Ambiental de Galicia, no que se desenvolve o réxime xurídico da inspección ambiental. Este novo

decreto estruturarase nun Título preliminar, un Título I relativo á Planificación das inspeccións

ambientais e un Título II referido ao exercicio da función inspectora, que conterá un capítulo I

dedicado ao persoal inspector, un capítulo II que tratará da organización das inspeccións ambientais

e un capítulo III que versará sobre o desenvolvemento da inspección ambiental.

Dentro da estrutura da CMATV, a Dirección Xeral de Calidade Ambiental e Cambio Climático exerce

as competencias e funcións en materia de avaliación e control da incidencia que sobre o ambiente

provoque a actividade humana, o fomento de sistemas e estratexias de corrección da dita

incidencia, a avaliación dos efectos de determinados plans e programas no ambiente, o impulso da

investigación ambiental, o desenvolvemento tecnolóxico e a súa posta en marcha para o logro da

adecuada protección ambiental así como o desenvolvemento de estudos e informes en materia de

ambiente.

A Subdirección Xeral de Coordinación Ambiental, dependente da Dirección Xeral de Calidade

Ambiental e Cambio Climático, ten entre as súas funcións a de realizar as actividades encamiñadas

ao control do cumprimento da normativa ambiental e, en particular, o seguimento e a inspección

ambiental. En concreto correspóndelle a coordinación da execución dos Plans de Inspección

Ambiental así como a coordinación da elaboración dos programas anuais de inspeccións que

desenvolvan os plans de inspección e a elaboración da memoria anual de resultados.



Páxina 32 de 150

Para iso conta co Servizo de Intervención Ambiental, ao que corresponde a execución das actividades

de inspección e vixilancia, e que centrará principalmente o seu labor inspector en:

- Actividades que están sometidas á normativa de prevención e control integrado da

contaminación e que precisan dunha autorización ambiental integrada.

- Xestores de residuos perigosos e non perigosos.

- Produtores de residuos perigosos e non perigosos.

- Actividades e proxectos sometidos a procedemento de Avaliación de Impacto ambiental.

- Emerxencias ambientais, accidentes e incidentes ambientais.

- Denuncias, queixas, incumprimento da normativa ambiental.

- Traslados transfronteirizos de residuos.

5.1.2 RECURSOS HUMANOS

A) Inspección Ambiental

Antes de enumerar os recursos humanos implicados na inspección, se indican as labores que

realizan, aínda que sexa de xeito resumido, para comprender a dimensión do traballo que se lles

encomenda. Así, a Inspección Ambiental entendida en sentido amplo, abrangue as labores de

deseño, execución, avaliación, información e participación en redes de traballo e proxectos de

IMPEL.

As labores de deseño lévanse a cabo tanto na elaboración do Plan Xeral de Inspección de carácter

plurianual, como na elaboración dos programas anuais de inspección que serven de instrumento

executivo do Plan Xeral.

A execución dos programas, materialízase mediante a realización de inspeccións in situ, a

comprobación de informes internos e documentos de seguimento, a verificación de autocontrois, a

comprobación de técnicas usadas e a adecuación da xestión ambiental das instalacións.

A avaliación de resultados da inspección, realízase anualmente sobre cada programa de inspección

co obxecto de determinar o cumprimento dos obxectivos establecidos, a idoneidade do propio plan,



Páxina 33 de 150

e as modificacións que no seu caso conveñan adoptar. Do mesmo xeito, ao final do ciclo avalíase a

execución do Plan Xeral de Inspección que abrangue un período de seis anos.

Na práctica diaria, a inspección facilita continuamente información aos seus interlocutores nas

instalacións industriais, resolvendo as dúbidas que lles presentan e comunicándolles os criterios

aplicados dende a Administración.

A participación activa en redes de traballo nacionais como REDIA e en proxectos europeos a través

de IMPEL, fai de Galicia unha rexión punteira neste ámbito, que ten participado en máis de doce

proxectos europeos nos últimos cinco anos e mesmo organizado proxectos que se desenvolveron na

nosa Comunidade Autónoma que actuou como anfitrioa. Ademais participouse recentemente en

dous Programas Twinning (programas da Comisión europea para que as Administracións Públicas dos

países beneficiarios traballen cos seus homólogos dos Estados Membros da Unión Europea), nos que

a Consellería de Medio Ambiente actuou como “Project Leader”, estes foron o Programa Twinning

coa República de Macedonia (2014-2018) e o Programa Twinning con Georgia (2017-2019)

Todas as funcións anteriormente descritas, lévanse a cabo por un equipo de inspección constituído

por funcionarios públicos cualificados e acreditados polo Órgano ambiental, pertencentes a

diferentes escalas do grupo A1 da Administración Especial da Xunta de Galicia, dependentes da

Dirección Xeral de Calidade e Cambio Climático da Consellería de Medio Ambiente, Territorio e

Vivenda, que se atopan distribuídos tanto nos servizos centrais (Santiago de Compostela) como nos

servizos provinciais (A Coruña, Lugo, Ourense e Pontevedra).

O número de efectivos dos que se dispoña en cada anualidade, concretaranse nos programas anuais

de inspección.

Este equipo centrarase prioritariamente nas inspeccións a instalacións IPPC e nas instalacións nas

que se levan a cabo actividades de xestión de residuos, sexan ou non IPPC. Efectuarán ademais

outras inspeccións a actividades non IPPC, que non se lles encomenden a UPA, tanto programadas

como non programadas (e entre estas principalmente as derivadas da tramitación de autorizacións

ou modificación substancial de instalacións produtoras ou xestoras de residuos).

Resulta conveniente destacar que os inspectores ambientais en Galicia, dedícanse plenamente as

actividades de inspección e control, non desenvolvendo outro tipo de actuacións administrativas que

diminuirían a súa dedicación neste ámbito, o que permitiu acadar un alto grao de especialización e

exercer a obrigada labor de inspección sobre un amplo número de instalacións.



Páxina 34 de 150

Se ben cuestións de natureza orzamentaria ou organizativa poden facer variar nalgunha medida o

cadro de persoal, o certo é que o mesmo ten un compoñente de estabilidade bastante alto; en todo

caso, nos programas anuais especificarase os recursos humanos dispoñibles en cada exercicio.

Débese ter en conta ademais, o persoal técnico do LMAG, que realiza as mostraxes e no seu caso

medición de emisións, a solicitude do Órgano Ambiental.

B) Colaboración da Unidade de Policia Autonómica de Galicia (UPA)

Ademais contase coa participación da UPA (Unidade da Policía Autonómica adscrita á Comunidade

Autónoma de Galicia), á cal nos programas de inspección ambiental se lle poderá asignar a execución

de determinadas inspeccións. Os sectores nos que a UPA leva a cabo normalmente inspeccións son:

puntos limpos; instalacións de tratamento de vehículos fóra de vida útil; vertedoiros clausurados de

residuos de orixe doméstico; residuos da construción e demolición; verteduras de residuos

incontrolados no medio rural; talleres de automóbiles entre outros e tamén denuncias ambientais.

A UPA divide a súa actividade en 6 sedes localizadas en: Santiago, A Coruña, Lugo, Ourense,

Pontevedra e Vigo.

No Manual de Inspección Ambiental atópase a distribución dos concellos por estas seis sedes.

C) Entidades acreditadas (OCA)

Ben Puntualmente ben con motivo de campañas específicas de inspección e dependendo das

dispoñibilidades orzamentarias, poderase contar coa participación de determinadas entidades para

exercer actuacións materiais de inspección que non estean reservadas a funcionarios públicos; estes

organismos de control e/ou inspección deberán ser entidades autorizadas pola Administración para a

realización de tarefas de inspección, verificacións ambientais e/ou ensaios e medidas nos campos

para os que estean acreditados pola Entidade Nacional de Acreditación (ENAC).

Con carácter ordinario, as inspeccións ambientais foron e van ser desenvoltas na súa meirande parte

polo equipo de inspección ambiental conformado por funcionarios públicos cualificados e

debidamente acreditados, dependentes da D.X de Calidade e Cambio Climático, garantíndose en

todo caso que será este equipo de profesionais os que inspeccionen as instalacións onde se

desenvolvan as actividades comprendidas no anexo I do RDL 1/2016, de 16 de decembro, polo que



Páxina 35 de 150

se aproba o texto refundido da Lei de Prevención e Control Integrados da Contaminación (IPPC), e os

que realicen as inspeccións previas ao outorgamento dunha autorización.

A Lei 22/2011, de 28 de xullo, de residuos e solos contaminados, de ámbito nacional e de carácter

básico, dispón que as funcións de inspección deberán ser levadas a cabo mediante os corpos de

inspección debidamente acreditados, non obstante tamén establece que as funcións de vixilancia,

inspección e control poderán ser levadas a cabo co apoio de entidades colaboradoras debidamente

recoñecidas. Disposicións similares figuran noutras normas como é o caso do Real Decreto 815/2013,

de 18 de outubro, polo que se aproba o Regulamento de emisións industriais e de desenvolvemento

da Lei 16/2002, de 1 de xullo, de prevención e control integrados da contaminación, onde se

determina que de conformidade co artigo 29.1 de la Lei 16/2002, 1 de xullo, as labores de inspección

ambiental nas instalacións onde se desenvolvan as actividades do anexo I, serán desempeñadas por

inspectores ambientais, e que as entidades designadas, de acordo co artigo 29.1 de la Lei 16/2002,

de 1 de xullo, poderán exercer actuacións materiais de inspección que non estean reservadas a

funcionarios públicos.

De xeito similar, no novo proxecto de Decreto de Inspección Ambiental de Galicia, recóllese que para

o exercicio das súas funcións, o persoal inspector poderá ser auxiliado e acompañado por asesores

ou outro persoal técnico debidamente identificado que, en ningún caso, terán a condición de

axentes da autoridade, nin gozarán das facultades propias deles e que gardarán segredo respecto

dos datos e informacións que coñeceran no exercicio destas funcións.

Aí pois, nalgúns casos poderase acudir a determinadas entidades para exercer actuacións materiais

de inspección que non estean reservadas a funcionarios públicos; estes organismos de control e/ou

inspección deberán ser entidades autorizadas pola Administración para a realización de tarefas de

inspección, verificacións ambientais e/ou ensaios e medidas nos campos para os que estean

acreditados pola Entidade Nacional de Acreditación (ENAC).

En calquera caso, este tipo de colaboracións serán contempladas no programa anual de inspección

correspondente.



Páxina 36 de 150

D) Cooperación con outras autoridades

Igualmente disponse dos sistemas necesarios de cooperación coas diferentes autoridades

responsables das autorizacións e con outras que dispoñen de competencias específicas en

inspección como son:

• Autoridades responsables en materia de augas (concas hidrográficas de competencia estatal e

concas de competencia da Xunta de Galicia a través do Organismo Autónomo Augas de

Galicia).

• Autoridades responsables en materia de conservación da natureza e incluídos os lugares de

especial interese comunitario: Lugares de Interese Comunitarios (LICs) ; Zona de Especial

Protección para as Aves (ZEPAS) e outros.

• AXEGA (Axencia galega de Emerxencias) nunha dobre vertente: Apoio en emerxencias e

incidencias ambientais e uso de DRONS.

• Autoridades responsables da Xunta de Galicia en diversas materias tales como: SEVESO;

Minas; Sanidade Ambiental e en Residuos Sandach ( residuos de produtos animais non

destinándose ao consumo humán).

• SEPRONA (Servicio de Protección da Naturaleza) e Guardia Civil de Tráfico ( Controles de

residuos en estradas galegas).

• Autoridades locais (Concellos) con competencia en actividades que dispoñen de autorizacións

de incidencia ambiental conforme a Lei 9/2013, do 19 de decembro, do emprendemento e da

competitividade económica de Galicia.

Co obxecto de que dende a inspección ambiental se poida dar o mellor aproveitamento posible a

información dispoñible noutros departamentos desta Consellería, neste novo Plan Xeral de

Inspección Ambiental, preténdese impulsar a celebración de reunións de coordinación con carácter

periódico, con Augas de Galicia, coa fin de intercambiar información, que posibilite dirixir os esforzos

de inspección cara a problemas ambientais que se estean a producir e que non poden ser

previamente planificados. Considérase que o departamento mencionado, integrados na mesma

Consellería que a Inspección Ambiental, pode proporcionar unha información relevante sobre a

calidade do medio en Galicia así como das posibles alteracións da mesma pola actividade humana,

información esta que será tomada en consideración polos Servizos de Inspección, para determinar a

posibilidade e/ou necesidade dunha intervención dende os corpos de inspección.



Páxina 37 de 150

A frecuencia das reunións a manter cos ditos departamentos, fixarase nos Programas anuais de

desenvolvemento.

Co fin de mellorar a efectividade das inspeccións no ámbito de traslados transfronteirizos de

residuos considérase imprescindible a cooperación entre as distintas autoridades con competencias

na materia.

Neste novo plan, seguirase intensificando a labor de cooperación e coordinación que xa se

desenvolveu tanto co actual Ministerio para a Transición Ecolóxica como coas autoridades

competentes en materia medioambiental de Portugal. A experiencia obtida nos últimos anos,

demostra que a colaboración cos citados organismos, multiplicou a eficacia da vixilancia e control no

traslado transfronteirizo de residuos, tanto na execución da inspección in situ, como no eido do

intercambio de información e boas prácticas.

Os dispositivos de cooperación entre as Comunidades Autónomas e o Ministerio competente en

materia de medio ambiente articularanse da forma que oficialmente se estableza para cada caso.

Dentro dos instrumentos de colaboración, seguirase participando activamente, como ata o de agora,

coa Rede de Inspección Ambiental (REDIA) deseñada para a cooperación e intercambio de

experiencia entre os responsables das inspeccións ambientais das Comunidades Autónomas

mediante un foro permanente de participación e intercambio de coñecementos e experiencias en

materia de inspección ambiental, así como a realización de proxectos de interese común.

Os mecanismos de cooperación entre as correspondentes autoridades administrativas

desenvolveranse en procedementos independentes ao presente Plan de Inspección podendo

incluílos nos Programas de inspección anuais, no caso de acadar acordos concretos e que así se

considere oportuno.

5.1.3 RECURSOS MATERIAIS

Para o desenvolvemento do seu traballo, a todos os inspectores provéuselles de vestimenta para o

seu uso segundo as circunstancias (anorak, chaleco, pantalón, botas,...), así como dun equipo de

protección individual (EPI), que inclúe protección cranial, ocular, auditiva, de pes,.... que lles permite

a realización do seu traballo con seguridade.



Páxina 38 de 150

Os inspectores contan con ordenadores, impresoras portátiles e tablets que lles posibilitan a toma de

datos e no seu caso a redacción das actas in situ. Por outra banda, instrumentos como GPS, medidor

de distancias, teléfonos móbiles,... permítenlles recoller datos de interese para a inspección.

Ademais hai vehículos propios da CMATV a disposición da inspección, para posibilitar os seus

traslados polo territorio.

Dende o ano 2018 cóntase cunha aplicación informática onde se inclúen todas as inspeccións

ambientais realizadas en Galicia. Esta aplicación informática é utilizada por a Inspección Ambiental e

por os Servizos da Dirección Xeral de Calidade Ambiental e Cambio Climático. A inspección ambiental

conta tamén cunha aplicación informática para as inspeccións programadas realizadas á instalacións

con AAI. Como xa se dixo anteriormente no ano 2019 prevése o uso de novas aplicacións

informáticas que simplifique o traballo a Inspección ambiental e que permita unha maior eficacia,

eficiencia e transparencia do traballo da Inspección ambiental.

Dende fai un par de anos en determinadas inspeccións ambientais se conta coa colaboración da

AXEGA que dispón dunha unidade específica de DRONES que son de gran axuda na inspección

ambiental.

En relación coa toma de mostras e análises o LMAG conta cun equipamento científico moderno e

adecuado ás análises nas diversas áreas ambientais. Estes medios materiais e os seus protocolos de

traballo permiten ao laboratorio estar acreditado por ENAC como laboratorio de ensaio na área de

augas, e de atmosfera de acordo cos requisitos da Norma UNE-EN-ISO/IEC 17025:2005. Por outra

banda o seu sistema de xestión da calidade para a prestación do servizo de avaliación de información

dos datos oficiais procedentes da rede galega de vixilancia da calidade do aire ambiente e, para o

mantemento das estacións da rede automática de vixilancia da calidade do aire propiedade da Xunta

de Galicia, está certificado de acordo á norma ISO 9001:2015.

5.1.4 MELLORA CONTINUA E CAPACIDADES

A mellora continua e a adquisición de capacidades son en definitiva ferramentas que deben servir a

un fin último que é a mellora da xestión.

Os cambios no enfoque da normativa ambiental acontecidos nos últimos anos e incluso na forma de

proceder dos operadores, dalgún xeito demanda a adquisición de novas capacidades por parte dos

profesionais públicos dedicados á protección do medio ambiente.



Páxina 39 de 150

Dentro deste proceso, a importancia da aprendizaxe para a incorporación de novos coñecementos

non é un concepto novo na nosa Organización que leva moitos anos deseñando e facilitando a

formación continua do persoal inspector; de feito, cunha frecuencia anual realízanse, para todos os

efectivos da inspección ambiental, cursos de actualización de carácter teórico-práctico tanto para

adaptarse ás últimas novidades e actualizacións normativas, como para intercambiar criterios con

outros profesionais do sector, desta ou doutras Comunidades Autónomas.

Non obstante e se ben a aprendizaxe resulta de gran importancia para a mellora continua, tamén

consideramos imprescindible facer fincapé na capacitación que permita adquirir habilidades para o

desempeño do traballo; neste sentido resulta de especial relevancia o intercambio de criterios, e

máis aínda, o traslado e contraste de experiencias entre profesionais do sector. Así, un dos sistemas

que mellores resultados acadou, e que se pretende reincorporar nesta nova etapa, é o chamado

“Método do caso”, no que un inspector ou grupo de inspectores expón ao resto de compañeiros

como desenvolveu unha inspección concreta nun sector determinado, describindo as situacións

vividas, as dificultades encontradas e as solucións finalmente adoptadas; este tipo de intervencións,

habitualmente crea un debate moi enriquecedor entre todos os asistentes, que permite identificar

problemas, brindar solucións a partir das experiencias de cada un, propoñer a adopción de criterios

comúns e o traslado dos mesmos aos superiores xerárquicos, mellorando incluso deste xeito a

comunicación interna na Organización.

A través deste tipo de iniciativas, ademais de mellorar a capacitación individual, mellórase a

capacitación da Organización no seu conxunto. Actuando nesa mesma dirección, tamén se

organizarán cursos de formación para o persoal que traballa na elaboración das autorizacións

ambientais, no que se intentará que formen parte do persoal docente os inspectores de maior

experiencia, para conseguir a maior relación posible entre a capacitación e o desempeño laboral.

Merece especial mención na aplicación deste modo de proceder, o feito de que cando se incorpora

novo persoal á inspección ambiental, recibe durante varios meses unha formación específica teórico-

práctica, que inclúe a participación na realización de inspeccións dirixidas por un inspector sénior,

coa fin de que ao final deste período o novo inspector resulte suficientemente capacitado para o

exercicio da inspección ambiental.



Páxina 40 de 150

A formación dos axentes da UPA realízase tamén con frecuencia anual e se deseña especificamente

para abordar os sectores concretos sobre os que se lles vai solicitar a súa colaboración. Trátase

dunha formación teórica-práctica, na que entre outras ferramentas se lles facilitan check list

específicos para cada tipo de inspección, o que garante a calidade e homoxeneidade da información

recollida que posteriormente transmiten ao Servizo de Intervención. Nos Programas anuais

recollerase a formación prevista para este Corpo.

5.2 LEXISLACIÓN

Para a elaboración deste Plan de Inspección Ambiental 2019-2024 tívose en conta a normativa en

materia de medio ambiente competencia da Dirección Xeral de Calidade Ambiental e Cambio

Climático.

5.2.1 NORMATIVA

Enumérase a normativa aplicada agrupada por vectores:

�AUGAS

Comunitario

· Directiva 2000/60/CE, do Parlamento Europeo e do Consello, do 23 de outubro de 2000, pola que

se establece un marco comunitario de actuación no ámbito da política de augas Estatal

Estatal

· Lei 1/2018, do 6 de marzo, pola que se adoptan medidas urxentes para paliar os efectos

producidos pola seca en determinadas cuncas hidrográficas e se modifica o texto refundido da

Lei de Augas

· Real Decreto 817/2015, do 11 de setembro, polo que se establecen os criterios de seguimento e

avaliación do estado das augas superficiais e as normas de calidade ambiental

· Real Decreto 1514/2009, do 2 de outubro, polo que se regula a protección das augas subterráneas

contra a contaminación e o deterioro

· Real Decreto 1341/2007, do 11 de outubro, sobre xestión da calidade das augas de baño



Páxina 41 de 150

· Real Decreto Lexislativo 1/2001, do 20 de xullo, polo que se aproba o texto refundido da Lei de

Augas

· Real Decreto 849/1986, do 11 de Abril, polo que se aproba o Regulamento do Dominio Público

Hidráulico, que desenvolve os Títulos Preliminar, I, IV,V, VI e VII da Lei 29/1985, do 2 de agosto,

de Augas

Autonómico

· Resolución do 5 de xullo de 2018 pola que se revisa a declaración de zonas sensibles no ámbito

territorial das cuncas hidrográficas de Galicia-Costa

· Decreto 15/2018, do 25 de xaneiro, polo que se crea e se regula o Observatorio Autonómico dos

Ríos de Galicia

· Decreto 1/2015, do 15 de xaneiro, polo que se aproba o Regulamento da planificación en materia

de augas de Galicia e se regulan determinadas cuestións en desenvolvemento da Lei 9/2010, do

4 de novembro, de augas de Galicia

· Decreto 141/2012, do 21 de xuño, polo que se aproba o Regulamento marco do Servizo Público de

Saneamento e Depuración de Augas Residuais de Galicia

· Lei 9/2010, do 4 de novembro, de augas de Galicia

· Decreto 127/2008, do 5 de xuño, polo que se desenvolve o réxime xurídico dos humedais

protexidos e se crea o Inventario de humedais de Galicia

· Lei 5/2006, do 30 de xuño, para a protección, a conservación e a mellora dos ríos galegos

· Decreto 455/1996, do 7 de novembro, de fianzas en materia ambiental

�ATMOSFERA

Comunitario

· Regulamento (UE) 2018/841 do Parlamento Europeo e do Consello, do 30 de maio de 2018, sobre

a inclusión das emisións e absorcións de gases de efecto invernadoiro resultantes do uso da terra

· Regulamento (UE) 2018/842 do Parlamento Europeo e do Consello, do 30 de maio de 2018, sobre

reducións anuais vinculantes das emisións de gases de efecto invernadoiro por parte dos Estados

membros entre 2021 e 2030



Páxina 42 de 150

· Decisión 2014/746/UE da Comisión, do 27 de outubro de 2014, que determina, a lista de sectores

e subsectores que se consideran expostos a un risco significativo de fuga de carbono durante o

período 2015-2019

· Regulamento (UE) nº 601/2012 da Comisión, do 21 de xuño de 2012, sobre o seguimento e a

notificación das emisións de gases de efecto invernadoiro en aplicación da Directiva 2003/87/CE

do Parlamento Europeo e do Consello

· Regulamento de Execución (UE) nº 725/2011 da Comisión, do 25 de xullo de 2011, polo que se

establece un procedemento de aprobación e certificación de tecnoloxías innovadoras para

reducir as emisións de CO2 dos turismos

· Directiva 2008/50/CE do Parlamento Europeo e do Consello do 21 de maio de 2008 relativa á

calidade do aire ambiente e a unha atmosfera máis limpa en Europa

· Directiva 2004/42/CE do Parlamento Europeo e do Consello, do 21 de abril de 2004, relativa á

limitación das emisións de compostos orgánicos volátiles (COV) debidas ao uso de disolventes

orgánicos en determinadas pinturas e vernices

· Directiva 2003/87/CE do Parlamento Europeo e do Consello, do 13 de outubro de 2003 pola que se

establece un réxime para o comercio de dereitos de emisión de gases de efecto invernadoiro na

Comunidade

Estatal

· Real Decreto 818/2018, do 6 de xullo, sobre medidas para a redución das emisións nacionais de

determinados contaminantes atmosféricos

· Real Decreto 1042/2017, do 22 de decembro, sobre a limitación das emisións á atmosfera de

determinados axentes contaminantes procedentes das instalacións de combustión medianas

· Orde PRA/321/2017, do 7 de abril, pola que se regulan os procedementos de determinación das

emisións dos contaminantes atmosféricos SO2, NOx, partículas e CO procedentes das grandes

instalacións de combustión

· Real Decreto 115/2017, do 17 de febreiro, polo que se regula a comercialización e manipulación de

gases fluorados e equipos baseados nos mesmos, así como a certificación dos profesionais que

os utilizan



Páxina 43 de 150

· Real Decreto 1055/2014, do 12 de decembro, polo que se crea un mecanismo de compensación de

custos de emisións indirectas de gases de efecto invernadoiro para empresas de determinados

sectores e subsectores industriais

· Orde AAA/351/2013, do 27 de febreiro, sobre tarifas da área española do Rexistro da Unión

Europea no marco da Lei 1/2005, do 9 de marzo, pola que se regula o réxime do comercio de

dereitos de emisión de gases de efecto invernadoiro

· Real Decreto 101/2011, do 28 de xaneiro, polo que se establecen as normas básicas que rexerán os

sistemas de acreditación e verificación das emisións de gases de efecto invernadoiro e os datos

toneladas-quilómetro dos operadores aéreos

· Real Decreto 102/2011, do 28 de xaneiro, relativo á mellora da calidade do aire

· Real Decreto 301/2011, do 4 de marzo, sobre medidas de mitigación equivalentes á participación

no réxime de comercio de dereitos de emisión a efectos da exclusión de instalacións de pequeno

tamaño

· Real Decreto 100/2011, do 28 de xaneiro, polo que se actualiza o catálogo de actividades

potencialmente contaminadoras da atmosfera e se establecen as disposicións básicas para a súa

aplicación

· Lei 40/2010, do 29 de decembro, de almacenamento xeolóxico de dióxido de carbono

· Lei 34/2007, do 15 de novembro, de calidade do aire e protección da atmosfera

· Real Decreto 508/2007, do 20 de abril, polo que se regula o suministro de información sobre

emisións do Regulamento E-PRTR e das autorizacións ambientais integradas

· Real Decreto 227/2006, do 24 de febreiro, polo que se complementa o réxime xurídico sobre a

limitación das emisións de compostos orgánicos volátiles en determinadas pinturas e vernices e

en produtos de renovación do acabado de vehículos

· Lei 1/2005, do 9 de marzo, pola que se regula o réxime do comercio de dereitos de emisión de

gases de efecto invernadoiro

· Real Decreto 1264/2005, do 21 de outubro, polo que se regula a organización e funcionamento do

Rexistro nacional de dereitos de emisión



Páxina 44 de 150

· Real Decreto 430/2004, do 12 de marzo, polo que se establecen novas normas sobre limitación de

emisións á atmosfera de determinados axentes contaminantes procedentes de grandes

instalacións de combustión

· Real Decreto 117/2003, do 31 de xaneiro, sobre limitación de emisións de compostos orgánicos

volátiles debidas ao uso de disolventes en determinadas actividades

· Decreto 833/1975, do 6 de febreiro, polo que se desenvolve a Lei 38/1972, do 22 de decembro, de

protección de medio ambiente atmosférico

Autonómico

· Orde do 29 de xaneiro de 2015 pola que se aproban as normas de aplicación do imposto sobre a

contaminación atmosférica

· Decreto 100/2011, do 19 de maio, polo que se regula a distribución de competencias en materia

de expedición de certificados para a comercialización e manipulación de gases fluorados e

equipos baseados nos mesmos.

· Orde do 3 de novembro de 2010 pola que se regula o outorgamento da autorización de emisión de

gases de efecto invernadoiro para o período 2013-2020

· Lei 8/2002, do 18 de decembro, de protección do ambiente atmosférico de Galicia 2002

· Decreto 29/2000, do 20 de xaneiro, polo que se aproba o Regulamento do imposto sobre a

contaminación atmosférica


· Lei 12/1995, do 29 de decembro, do imposto sobre a contaminación atmosférica

�Costas

Estatal

· Real Decreto 876/2014, do 10 de outubro, polo que se aproba o Regulamento Xeral de Costas

· Lei 41/2010, do 29 de decembro, de protección do medio mariño

· Real Decreto 258/1989, do 10 de marzo, sobre vertidos de sustancias perigosas dende terra ao mar

· Lei 22/1988, do 28 de xullo, de costas



Páxina 45 de 150

Autonómico

· Decreto 20/2011, do 10 de febreiro, polo que se aproba definitivamente o Plan de Ordenación do

Litoral de Galicia

· Lei 9/2010, do 4 de novembro, de augas de Galicia

�Espazos naturais e especies silvestres

Comunitario

· Directiva 2009/147/CE do Parlamento Europeo e do Consello, do 30 de novembro de 2009 relativa

á conservación das aves silvestres

· Directiva 92/43/CEE do Consello do 21 de maio de 1992 relativa á conservación dos hábitats

naturais e da fauna e flora silvestres

Estatal

· Real Decreto 7/2018, do 12 de xaneiro, polo que se establecen os requisitos de documentación,

tenza e marcado en materia de comercio de especies ameazadas de fauna e flora silvestres

· Resolución do 6 de marzo de 2017, da Dirección Xeral de Calidade e Avaliación Ambiental e Medio

Natural, pola que se publica o Acordo do Consello de Ministros do 24 de febreiro de 2017

· Real Decreto 124/2017, do 24 de febreiro, relativo ao acceso aos recursos xenéticos procedentes

de taxones silvestres e ao control da utilización

· Resolución do 17 de febreiro de 2017, da Secretaría de Estado de Medio Ambiente, pola que se

establecen tres listas patrón: a das especies terrestres, a das especies mariñas e a dos hábitats

terrestres, presentes en España

· Real Decreto 598/2016, do 5 de decembro, polo que se regula a composición, funcións e

funcionamento do Consello da Rede de Parques Nacionais

· Real Decreto 599/2016, do 5 de decembro, polo que se regula a licenza de uso da marca "Reservas

de la Biosfera Españolas"

· Real Decreto 389/2016, do 22 de outubro, polo que se aproba o Plan Director da Rede de Parques

Nacionais



Páxina 46 de 150

· Real Decreto 630/2013, do 2 de agosto, polo que se regula o Catálogo español de especies exóticas

invasoras

· Real Decreto 139/2011, do 4 de febreiro, para o desenvolvemento do Listado de Especies Silvestres

en Réxime de Protección Especial e do Catálogo Español de Especies Ameazadas

· Real Decreto 556/2011, do 20 de abril, para o desenvolvemento do Inventario Español do

Patrimonio Natural e a Biodiversidade

· Real Decreto 1274/2011, do 16 de setembro, polo que se aproba o Plan estratéxico do patrimonio

natural e da biodiversidade 2011-2017, en aplicación da Lei 42/2007, do 13 de decembro, do

Patrimonio Natural e da Biodiversidade

· Lei 42/2007, do 13 de decembro, do patrimonio natural e da biodiversidade

Autonómico

· Decreto 19/2018, do 1 de febreiro, polo que se crea e regula o Consello Asesor da Paisaxe de

Galicia

· Lei 4/2017, do 3 de outubro, de protección e benestar dos animais de compañía en Galicia

· Decreto 95/2017, do 21 de setembro, polo que se crea a Rede de reservas da biosfera de Galicia

· Decreto 69/2016, do 19 de maio, polo que se crea a Rede de parques naturais de Galicia

· Resolución do 5 de setembro de 2016 pola que se establece o cronograma de actuacións para a

adecuación dos establecementos de acuicultura que alberguen especies incluídas no Catálogo

español de especies exóticas invasoras

· Decreto 119/2016, do 28 de xullo, polo que se aproba o Catálogo das paisaxes de Galicia

· Decreto 37/2014, do 27 de marzo, polo que se declaran zonas especiais de conservación os lugares

de importancia comunitaria de Galicia e se aproba o Plan director da Rede Natura 2000 de

Galicia

· Decreto 20/2011, do 10 de febreiro, polo que se aproba definitivamente o Plan de Ordenación do

Litoral de Galicia

· Lei 7/2008, do 7 de xullo, de protección da paisaxe de Galicia



Páxina 47 de 150

· Decreto 127/2008, do 5 de xuño, polo que se desenvolve o réxime xurídico dos humedais

protexidos e se crea o Inventario de humedais de Galicia

· Decreto 67/2007, do 22 de marzo, polo que se regula o catálogo galego de árbores senlleiras

· Decreto 124/2005, do 6 de maio, polo que se regula a figura de espazo natural de interese local e a

figura do espazo privado de interese natural

· Decreto 72/2004, do 2 de abril, polo que se declaran determinados Espazos como Zonas de

Especial Protección dos Valores Naturais.

· Lei 9/2001, do 21 de agosto, de conservación da natureza

�Avaliación de Plans e Programas

Comunitario

· Directiva 2011/92/UE do Parlamento Europeo e do Consello, do 13 de decembro de 2011, relativa

á avaliación das repercusións de determinados proxectos públicos e privados sobre o medio

ambiente

· Directiva 2001/42/CE do Parlamento Europeo e do Consello do 27 de xuño de 2001, relativa á

avaliación dos efectos de determinados plans e programas no medio ambiente

Estatal

· Lei 21/2013, do 9 de decembro, de avaliación ambiental

Autonómico

· Lei 2/2016, do 10 de febreiro, do solo de Galicia

· Decreto 143/2016, do 22 de setembro, que aproba o Regulamento da Lei 2/2016, do 10 de

febreiro, do solo de Galicia

· Lei 6/2007, do 11 de maio, de medidas urxentes en materia de ordenación do territorio e do litoral

de Galicia



Páxina 48 de 150

�Avaliación de Impacto ambiental

Comunitario

· Directiva 2011/92/UE do Parlamento Europeo e do Consello, do 13 de decembro de 2011, relativa

á avaliación das repercusións de determinados proxectos públicos e privados sobre o medio

ambiente Estatal. Modificada por Directiva 2014/52/UE.

Estatal

· Lei 21/2013, do 9 de decembro, de avaliación ambiental e Lei 972018 de modificación da anterior.

Autonómico

· Orde do 15 de marzo de 2012, conxunta da CMATI e da Consellería de Medio Rural e do Mar, sobre

réxime de avaliación ambiental dos establecementos de acuicultura na parte litoral da zona

terrestre


· Lei 1/1995, do 2 de xaneiro, de protección ambiental de Galicia

�Avaliación de Incidencia ambiental

Autonómico

· Lei 9/2013, do 19 de decembro, do emprendemento e da competitividade económica de Galicia



�Información ambiental

Comunitario

· Directiva 2003/4/CE, do Parlamento Europeo e do Consello, do 28 de xaneiro de 2003, sobre o

acceso do público á información ambiental e pola que se derroga a Directiva 90/313/CEE, do

Consello



Páxina 49 de 150

· Directiva 2003/35/CE, do Parlamento Europeo e do Consello, do 26 de maio de 2003, pola que se

establecen medidas para a participación do público en determinados plans e programas

relacionados co medio ambiente

Estatal

· Lei 27/2006, do 18 de xullo, pola que se regulan os dereitos de acceso á información, de

participación pública e de acceso á xustiza en materia de medio ambiente

�Inspección ambiental

Comunitario

· Directiva 2010/75/UE do Parlamento Europeo e do Consello, do 24 de novembro de 2010, sobre as

emisións industriais (prevención e control integrados da contaminación)

· Recomendación 2001/331/CE do Parlamento Europeo e do Consello, do 4 de abril de 2001, sobre

criterios mínimos das inspeccións medioambientais nos Estados membros

Autonómico

· Orde do 30 de maio de 1996 pola que se regula o exercicio da inspección ambiental única e a

tramitación de denuncias ambientais


· Decreto 156/1995, do 3 de xuño, de inspección ambiental

�Pesca

Estatal

· Lei do 20 de febreiro de 1942, de regulación da pesca fluvial

Autonómico

· Lei 11/2008, do 3 de decembro, de pesca de Galicia

· Decreto 130/1997, do 14 de maio, polo que se aproba o Regulamento de ordenación da pesca

fluvial e dos ecosistemas acuáticos continentais



Páxina 50 de 150

�Prevención e control integrados da contaminación

Comunitario

· Decisión de execución (UE) 2018/1135 da Comisión do 10 de agosto de 2018 pola que se

establecen o tipo, o formato e a frecuencia da información que deben comunicar os Estados

membros sobre a aplicación da Directiva 2010/75/UE do Parlamento Europeo e do Consello,

sobre as emisións industriais

· Decisión 2012/795/UE de Execución da Comisión, do 12 de decembro de 2012, pola que se

establecen o tipo, o formato e a frecuencia da información que deben comunicar os Estados

membros sobre a aplicación da Directiva 2010/75/UE

· Directiva 2010/75/UE do Parlamento Europeo e do Consello, do 24 de novembro de 2010, sobre as

emisións industriais (prevención e control integrados da contaminación)

Estatal

· Real Decreto Lexislativo 1/2016, do 16 de decembro, polo que se aproba o texto refundido da Lei

de 2016 prevención e control integrados da contaminación

· Real Decreto 815/2013, do 18 de outubro, polo que se aproba o Regulamento de emisións

industriais e de desenvolvemento da Lei 16/2002, do 1 de xullo, de prevención e control

integrados da contaminación

· Real Decreto 508/2007, do 20 de abril, polo que se regula o subministro de información sobre

emisións do Regulamento E-PRTR e das autorizacións ambientais integradas

Autonómico


�Residuos

Comunitario

· Decisión de Execución (UE) 2018/896 da Comisión, do 19 de xuño de 2018, pola que se establece a

metodoloxía para o cálculo do consumo anual de bolsas de plástico lixeiras e se modifica a

Decisión 2005/270/CE



Páxina 51 de 150

· Directiva 2012/19/UE do Parlamento Europeo e do Consello, do 4 de xullo de 2012, sobre residuos

de aparatos eléctricos e electrónicos (RAEE)

· Directiva 2011/70/Euratom do Consello, do 19 de xullo de 2011, pola que se establece un marco

comunitario para a xestión responsable e segura do combustible nuclear gastado e dos residuos

radioactivos

· Regulamento 333/2011, do 31 de marzo de 2011, polo que se establecen criterios para determinar

cando determinados tipos de chatarra deixan de ser residuos consonte á Directiva 2008/98/CE,

do Parlamento Europeo e do Consello

· Directiva 2008/98/CE do Parlamento Europeo e do Consello, do 19 de novembro de 2008, sobre os

residuos e pola que se derrogan determinadas Directivas

· Directiva 2006/21/CE do Parlamento Europeo e do Consello, do 15 de marzo de 2006, sobre a

xestión dos residuos de industrias extractivas e pola que se modifica a Directiva 2004/35/CE

· Regulamento (CE) nº 1013/2006 do Parlamento Europeo e do Consello, do 14 de xuño de 2006,

relativo aos traslados de residuos

· Directiva 2006/66/CE do Parlamento Europeo e do Consello, do 6 de setembro de 2006, relativa ás

pilas e acumuladores e aos residuos de pilas e acumuladores e pola que se derroga a Directiva

91/157/CEE

· Directiva 2000/53/CE do Parlamento Europeo e do Consello, do 18 de setembro de 2000, relativa

aos vehículos ao final da súa vida útil

· Directiva 94/62/CE do Parlamento e do Consello, do 20 de decembro de 1994, relativa aos envases

e residuos de envases

Estatal

· Real Decreto 1400/2018, do 23 de novembro, polo que se aproba o Regulamento sobre seguridade

nuclear en instalacións nucleares

· Real Decreto 293/2018, do 18 de maio, sobre redución do consumo de bolsas de plástico e polo

que se crea o Rexistro de Produtores

· Orde APM/206/2018, do 22 de febreiro, pola que se establecen os criterios para determinar cando

o fuel recuperado procedente do tratamento de residuos MARPOL tipo c para o seu uso como

combustible en buques deixa de ser residuo



Páxina 52 de 150

· Orde APM/205/2018, do 22 de febreiro, pola que se establecen os criterios para determinar cando

o aceite usado procesado procedente do tratamento de aceites usados para o seu uso como

combustible deixa de ser residuo

· Orde APM/189/2018, do 20 de febreiro, pola que se determina cando os residuos de produción

procedentes da industria agroalimentaria destinados á alimentación animal, son subprodutos

· Orde APM/397/2018, do 9 de abril, pola que se determina cando os recortes de escuma de

poliuretano utilizados na fabricación de escuma composta, se consideran subprodutos

· Orde de ETU/1185/2017, do 21 de novembro, pola que se regula a desclasificación dos materiais

residuais xenerados en instalacións nucleares

· Orde APM/1007/2017, do 10 de outubro, sobre normas xerais de valorización de materiais naturais

escavados para a súa utilización en operacións de recheo e obras distintas a aquelas nas que se

xeneraron

· Real Decreto 656/2017, do 23 de xuño, polo que se aproba o Regulamento de Almacenamento de

Produtos Químicos e as súas Instrucións Técnicas Complementarias MIE APQ 0 a 10

· Real Decreto 20/2017, do 20 de xaneiro, sobre os vehículos ao final da súa vida útil

· Real Decreto 180/2015, do 13 de marzo, polo que se regula o traslado de residuos no interior do

territorio do Estado

· Real Decreto 110/2015, do 20 de febreiro, sobre residuos de aparatos eléctricos e electrónicos

· Real Decreto 102/2014, do 21 de febreiro, para a xestión responsable e segura do combustible

nuclear gastado e os residuos radioactivos

· Real Decreto 219/2013, do 22 de marzo, sobre restricións ao emprego de determinadas sustancias

perigosas en aparatos eléctricos e electrónicos

· Lei 22/2011, do 28 de xullo, de residuos e solos contaminados

· Real Decreto 975/2009, do 12 de xuño, sobre xestión dos residuos das industrias extractivas e de

protección e rehabilitación do espazo afectado por actividades mineiras

· Real Decreto 106/2008, do 1 de febreiro, sobre pilas e acumuladores e a xestión ambiental dos

seus residuos



Páxina 53 de 150

· Real Decreto 105/2008, do 1 de febreiro, polo que se regula a produción e xestión dos residuos de

construción e demolición

· Real Decreto 679/2006, do 2 de xuño, polo que se regula a xestión dos aceites industriais usados

· Real Decreto 1619/2005, do 30 de decembro, sobre a xestión de pneumáticos fora de uso

· Real Decreto 9/2005, do 14 de xaneiro, polo que se establece a relación de actividades

potencialmente contaminantes do solo e os criterios e estándares para a declaración de solos

contaminados

· Orde MAM/304/2002, do 8 de febreiro, pola que se publican as operacións de valorización e

eliminación de residuos e a lista europea de residuos

· Real Decreto 1481/2001, do 27 de decembro, polo que se regula a eliminación de residuos

mediante depósito en vertedoiro

· Real Decreto 1416/2001, do 14 de decembro, sobre envases de produtos fitosanitarios

· Real Decreto 782/1998, do 30 de abril, polo que se aproba o Regulamento para o

desenvolvemento e execución da Lei 11/1997, do 24 de abril, de envases e residuos de envases

· Lei 11/1997, do 24 de abril, de envases e residuos de envases

· Real Decreto 952/1997, do 20 de xuño, polo que se modifica o Regulamento para a execución da

Lei 20/1986, do 14 de maio, básica de residuos tóxicos e perigosos, aprobado mediante Real

Decreto 833/1988, do 20 de xullo

· Real Decreto 833/1988, do 20 de xullo, polo que se aproba o Regulamento para a execución da Lei

20/1986, básica de residuos tóxicos e perigosos

Autonómico

· Decreto 38/2015, do 26 de febreiro, de residuos sanitarios de Galicia

· Orde do 1 de abril de 2013 pola que se designa aos órganos desta consellería competentes para a

tramitación das comunicacións previas ao exercicio de actividades de produción e xestión de

residuos previstas pola Lei 22/2011

· Orde do 5 de decembro de 2011 pola que se establece o procedemento de expedición de

certificados das persoas que manipulen os gases fluorados e os equipos baseados neles



Páxina 54 de 150

· Resolución do 8 de abril de 2010, da Secretaría Xeral de Calidade e Avaliación Ambiental, pola que

se aproba o documento de autodiagnóstico ambiental previsto na Lei 10/2008, do 3 de

novembro, de residuos de Galicia

· Decreto 59/2009, do 26 de febreiro, polo que se regula a trazabilidade dos residuos

· Orde do 20 de xullo de 2009 pola que se regula a construción e a xestión dos vertedoiros no

ámbito da Comunidade Autónoma de Galicia

· Orde do 20 de xullo de 2009 pola que se regulan os contidos dos estudios de minimización da

produción de residuos que deben presentar os produtores de residuos de Galicia

· Decreto 60/2009, do 26 de febreiro, sobre solos potencialmente contaminados e procedemento

para a declaración de solos contaminados

· Lei 10/2008, do 3 de novembro, de residuos de Galicia

· Resolución do 23 de maio de 2008, da Dirección Xeral de Calidade e Avaliación Ambiental, pola que

se regula o procedemento de presentación telemática da documentación que controla o traslado

de residuos perigosos

· Orde do 16 de xaneiro de 2007 pola que se fixan os criterios de cálculo para a determinación da

fianza nas actividades determinadas no Decreto 174/2005, do 9 de xuño

· Decreto 174/2005, do 9 de xuño, polo que se regula o réxime xurídico da produción e xestión de

residuos e o Rexistro Xeral de Produtores e Xestores de Residuos de Galicia


�Responsabilidade medioambiental

Comunitario

· Directiva 2004/35/CE do Parlamento Europeo e do Consello do 21 de abril de 2004 sobre

responsabilidade medioambiental en relación coa prevención e reparación de danos

medioambientais

Estatal

· Orde APM/1040/2017, do 23 de outubro, pola que se establece a data a partir da cal será esixible a

constitución da garantía financeira obrigatoria para as actividades do anexo III da Lei 26/2007



Páxina 55 de 150

· Orde ARM/1783/2011, do 22 de xuño, pola que se establece a orde de prioridade e o calendario

para a aprobación das ordes ministeriais a partir das cales será esixible a constitución da garantía

financeira obrigatoria

· Real Decreto 2090/2008, do 22 de decembro, polo que se aproba o Regulamento de

desenvolvemento parcial da Lei 26/2007, do 23 de outubro, de responsabilidade

medioambiental

· Lei 26/2007, do 23 de outubro, de responsabilidade medioambiental

�Ruído

Comunitario

· Directiva (UE) 2015/996 da Comisión, do 19 de maio de 2015, pola que se establecen métodos

comúns de avaliación do ruído en virtude da Directiva 2002/49/CE do Parlamento Europeo e do

Consello

· Directiva 2002/49/CE do Parlamento Europeo e do Consello, sobre avaliación e xestión do ruído

ambiental

Estatal

· Orde PC1/1319/2048, do 17 de decembro, por o que se modifica anexo II del RD 1513/2015

· Real DeReal Decreto 1367/2007, do 19 de outubro, polo que se desenvolve a Lei 37/2003, do 17

de novembro, do ruído, no referente a zonificación acústica, obxectivos de calidade e emisións

acústicas

· Real Decreto 1513/2005, do 16 de decembro, polo que se desenvolve a Lei 37/2003, do 17 de

novembro, do ruído, no referente á avaliación e xestión do ruído ambiental

· Lei 37/2003, do 17 de novembro, do ruído

Autonómico

· Orde 26/11/2018 pola que se aproba a proposta de Ordenanza de protección contra a

contaminación acústica de Galicia

· Decreto 106/2015, do 9 de xullo, sobre contaminación acústica de Galicia



Páxina 56 de 150

�Solos contaminados

Estatal

· Lei 22/2011, do 28 de xullo, de residuos e solos contaminados

· Real Decreto 9/2005, do 14 de xaneiro, polo que se establece a relación de actividades

potencialmente contaminantes do solo e os criterios e estándares para a declaración de solos

contaminados

Autonómico

· Decreto 60/2009, do 26 de febreiro, sobre solos potencialmente contaminados e procedemento

para a declaración de solos contaminados

· Acordo do 29 de decembro de 2009, da Secretaría Xeral de Calidade e Avaliación Ambiental,

relativo ao prazo de presentación dos informes de situación de revisión de solos

5.2.2 REDES DE INSPECCIÓN AMBIENTAL

Para a redacción do presente plan tivéronse en conta os acordos acadados no seo das redes de

traballo de inspección ambiental das que forma parte activa a Administración Pública Galega,

incorporando a súa vez as novidades que se van producindo froito do traballo continuo que se fai nas

mesmas, e que dará lugar probablemente, a ter que introducir no futuro algunhas modificacións no

presente plan, ben sexa directamente ou indirectamente a través dos programas anuais de

desenvolvemento do Plan Xeral, coa fin de que permaneza continuamente actualizado.

As redes de referencia da inspección ambiental de Galicia, son:

- IMPEL (Implementation and Enforcement of Environmental Law) é unha rede de intercambio de

información na área de implantación e cumprimento da lexislación ambiental europea e de

desenvolvemento de estratexias prácticas comúns. Esta rede está constituída por autoridades



Páxina 57 de 150

ambientais da Unión Europea que desexan intercambiar información e pola Comisión Europea. A

Rede IMPEL promociona o intercambio de información e experiencias e o desenvolvemento

dunha maior consistencia no método para a implantación, aplicación e cumprimento da

lexislación ambiental, con especial énfase na lexislación ambiental comunitaria.

- REDIA, é a Rede de Inspección Ambiental de España; creouse como un instrumento de

cooperación en materia de inspección ambiental entre a Administración do Estado e as das

Comunidades Autónomas. O obxectivo do proxecto REDIA consiste no establecemento dunha

rede estatal en materia de inspección ambiental, orientada á creación dun instrumento

fundamentalmente técnico que permita compartir a ampla experiencia nas actividades de

inspección entre as distintas CCAA, establecer foros de participación, intercambiar información

técnica e articular a participación das diferentes CCAA na rede IMPEL.

REDIA está integrada polos responsables da inspección ambiental das Comunidades Autónomas

en razón da súa competencia neste campo. O MITECO participa en REDIA en calidade de

Secretaría.

Durante o período 2013 – 2018 Galicia presidiu en dúas ocasións REDIA.

5.3 Medio Ambiente en Galicia. Referentes da Calidade Ambiental

A calidade ambiental da que teñen dereito a gozar os cidadáns de Galicia e sobre a que a

Administración Pública Galega dirixe os seus esforzos para satisfacer tal demanda, pódese valorar a

través de diversos referentes, entre os cales figuran os que a continuación se sinalan:

� Calidade do aire:

Na actualidade xa se coñecen en gran medida os efectos perniciosos que ocasionan os

contaminantes atmosféricos sobre a saúde humana e os ecosistemas, esta circunstancia, xunto co

feito de que as persoas están en contacto permanente co atmosfera e que a súa exposición a estes

contaminantes está fóra do control persoal, fai imprescindible que as administracións se impliquen

no control e vixilancia da calidade do aire ambiente. Neste sentido, a Xunta de Galicia conta cunha

rede de vixilancia da calidade do aire, formada por estacións de medicións tanto fixas como móbiles

distribuídas por todo o territorio, nas que se miden os niveis dos contaminantes atmosféricos mais

significativos, tales como benceno, monóxido de carbono, fluoruro de hidróxeno, fluoruros,



Páxina 58 de 150

monóxido de nitróxeno, dióxido de nitróxeno, óxidos de nitróxeno totais, ozono, partículas en

suspensión, sulfuro de hidróxeno e dióxido de xofre.

Dos controis que se efectúan tanto sobre os focos de emisión directamente como sobre a calidade

do aire ambiente, poderíanse destacar de xeito resumido os seguintes aspectos:

Calidade do aire urbano: en xeral, no ano 2017, predominou a cualificación de Boa calidade do aire

urbano en Galicia. Desde a creación no ano 2005 da nosa rede de estacións urbanas de calidade do

aire, a tendencia deste índice foi favorable ao longo dos anos.

Calidade do aire no medio rural: no ano 2017, as estacións de referencia rexistraron preto do 97%

dos días un ICA "Bo" ou "Admisible”, e soamente un 0.2% de días con ICA "Malo”. Pódese dicir que

no ano 2017, por termo medio, a calidade do aire do rural galego foi boa.

Calidade do aire para a protección da vexetación: en 2017, os valores obtidos tanto para dióxido de

xofre (0,42 µg/m3 ) como para óxidos de nitróxeno ( 4,4 µg/m3 ) están moi por debaixo dos valores

límites aplicables para a protección da vexetación e os ecosistemas. En canto ao ozono, o valor

medio acumulado do estatístico AOT40 sitúase moi lonxe do valor obxectivo para a protección da

vexetación.

Emisións industriais de gases precursores do ozono troposférico: constatouse unha baixada

significativa destas emisións no período 2004-2017.

Emisións de gases de efecto invernadoiro: No ano 2016 estas emisións diminuíron un 4,2% con

respecto a 2015, quedando situadas en 27,9 millóns de toneladas de CO2 equivalente.

Emisións difusas per cápita de gases de efecto invernadoiro (G.E.I.): sitúanse en 2016 en 5,07

toneladas de CO2 equivalente por habitante, o cal representa un aumento do 0,4% respecto do ano

2015

� Produción e xestión de residuos:

En relación cos residuos domésticos, e segundo os datos manexados por SOGAMA (Sociedade Galega

do Medio Ambiente), no exercicio 2017, na xestión que se levou a cabo predominou

maioritariamente a valorización enerxética e a reciclaxe, fronte ao depósito en vertedoiro:

• Reciclaxe: 99.206 toneladas (11%)



Páxina 59 de 150

• Valorización enerxética: 550.278 toneladas (61,02%)

• Vertedoiro: 252.355 toneladas (27,98%)

A xeración de residuos domésticos e industriais e a recollida selectiva dos primeiros, responde aos

seguintes datos:

Produción anual de residuos de competencia municipal: no ano 2017, rexistrouse un incremento do

3,44%, respecto ao ano anterior, na xeración por habitante de residuos de competencia municipal

pasando dunha produción de 1,117 kg/habitante/día no ano 2016 a 1,128 kg/habitante/día no ano

2017. O valor alcanzado no ano 2017 atópase non obstante por debaixo da media de xeración

durante o período 2002-2017.

Recollida separada dos residuos de competencia municipal: os resultados da xestión nestes últimos

anos, indican un aumento gradual da recollida selectiva de envases lixeiros (bolsa amarela) e vidro,

acadando incluso o valor máximo de recollida do período 2009-2017 para o caso dos envases

lixeiros.

Produción de residuos perigosos industriais: No ano 2016 os residuos perigosos producidos en maior

cantidade alcanzaron as 130.578 toneladas, o que supón máis do 75% dos residuos perigosos

xerados nese ano en Galicia. En total, xerouse un 0,90% menos de residuos perigosos que durante o

2015.

� Calidade das Augas:

O Plan Hidrolóxico de Galicia Costa 2015-2021, elaborado polo ente público, “Augas de Galicia”, ten

como obxectivos fundamentais acadar o bo estado das masas de auga, promover o seu uso

sustentable, así como satisfacer as demandas de auga en equilibrio co medio ambiente. Entre outras

cuestións, neste plan valorouse o estado ecolóxico e o estado químico das masas de auga,

empregando indicadores biolóxicos, hidromorfolóxicos, físico-químicos, substancias preferentes,...

chegando ao resultado de que combinando os estados ou potenciais ecolóxicos das masas de auga

superficiais co estado químico das mesmas, o estado global era en un 77% bo ou mellor e nun 23%

peor que bo.



Páxina 60 de 150

� Consumo de Enerxía e as súas fontes:

Os indicadores de Enerxía modificáronse o ano pasado para adaptalos aos obxectivos que marca a

Directiva 2009/28/CE e o PANER para o ano 2020:

. Consumo de enerxía primaria de orixe renovable: A porcentaxe de enerxía primaria procedente de

fontes de enerxía renovable foi do 20,2 % en 2015, experimentando unha baixada do 15 % fronte ao

ano 2014 . Esta cifra supón, no marco do Plan de Acción Nacional de Enerxías Renovables 2011-

2020, que Galicia segue a cumprir co obxectivo que foi marcado para o ano 2020, cun consumo de

enerxía primaria procedente de fontes de enerxía renovables do 20 %.

. Consumo final bruto de electricidade xerada a partir de enerxías renovables: O consumo final

bruto de electricidade obtida a partir de fontes renovables, varía dun ano a outro xa que,

dependendo das condicións climatolóxicas, a xeración hidráulica e eólica pode variar moito. España

marca como obxectivo no PANER 2011-2020, que a porcentaxe do consumo final bruto de

electricidade procedente de fontes renovables sexa do 33,8% no ano 2015 e do 40% no ano 2020.

No ano 2015, en Galicia, a porcentaxe de consumo final bruto de electricidade renovable foi dun

76,4 %, dato moi superior ao valor obxectivo.

. Consumo de biocarburantes no transporte terrestre: en Galicia, incrementouse o seu consumo ata

o ano 2013, momento a partir do cal sofre unha forte baixada, debido ao cambio da lexislación

relativa aos obxectivos de consumo de biocarburantes.

. Consumo final bruto de enerxía renovable: O consumo de enerxía obtida a partir de fontes

renovables presenta unha tendencia crecente, e sempre é superior ao obxectivo do 20% para o ano

2020 (no ano 2015 Galicia acadou o 38,1%).

� Instalacións industriais certificadas con normas de medio ambiente:

A implantación por parte das empresas dun sistema de xestión medioambiental, supón un

compromiso de mellora continua que é verificado mediante auditorías independentes. Este sistema

implica o compromiso da dirección incorporando o factor medioambiental na súa estrutura, ademais

de facer un diagnóstico medioambiental e de definir unha política concreta neste eido. É por iso que

a adopción dun sistema de xestión ambiental por parte de cada vez un maior número de empresas,



Páxina 61 de 150

contribúe de maneira decisiva a un desenvolvemento sustentable e a unha mellor calidade

ambiental.

Destacan os seguintes datos:

• Empresas rexistradas no sistema de xestión ambiental EMAS: No ano 2017 figuran 329

empresas rexistradas no EMAS en Galicia, o que supón un aumento do 0,3% sobre o ano

2016.

• Empresas certificadas baixo a Norma ISO14001 en Galicia: En 2012 houbo en Galicia 1.783

empresas certificadas coa ISO 14001:2004, o que supuxo un incremento do 13,5% con

respecto ao ano 2011, mantendo así o crecemento constante que se está rexistrando nos

últimos anos.

• Empresas certificadas baixo a Norma ISO 9001 en Galicia : No ano 2012 houbo un descenso

do número de empresas certificadas coa ISO 9001 dun 2% con respecto ao ano 2011.

• Solos descontaminados:

Cómpre actuar sobre aqueles solos que foron declarados contaminados debido a presenza de

compoñentes de carácter perigoso de orixe humana, ben realizando unha actuación de

descontaminación sobre os mesmos, ou cando elo non fose posible, illalos de modo que se evite

a transferencia da contaminación cara a outros medios ou o seu impacto sobre a poboación

humana e/ou os ecosistemas.

Así pois, a redución das posibles áreas contaminadas, é un factor clave para a mellora da

calidade ambiental e para a redución do seu risco como futuro transmisor da contaminación.

� Estado saudable dos Espazos Naturais Protexidos:

A Rede Galega de Espazos Naturais Protexidos, representa máis do 12% da superficie da nosa

Comunidade; estes espazos naturais recollen os ecosistemas máis representativos do noso

territorio: costas e rías, lagoas, ecosistemas fluviais, serras do interior, fragas, etc. É

responsabilidade da Administración Pública Galega ademais do seu compromiso, o poñer os

medios precisos para o mantemento das condicións que permitan a conservación de tales

espazos, evitando as posibles agresión sobre aqueles valores que xustificaron a súa declaración

como espazo protexido.



Páxina 62 de 150

5.4 Valor Ambiental da Inspección

O exercicio da Inspección Ambiental ten unha repercusión directa sobre practicamente todos os

vectores ambientais así como sobre a forma de actuar dos operadores industriais implantados na

nosa Comunidade, conseguindo o sumatorio de todas estas cuestións mellorar substancialmente a

calidade ambiental no noso territorio.

Algunhas das áreas que claramente se ven e verán melloradas gracias á labor da inspección, son as

seguintes:

� Emisións a Atmosfera:

A labor de inspección que se vén realizando sobre as actividades potencialmente contaminadoras da

atmosfera tanto in situ como a través do Rexistro Galego de Emisións (REGADE), consegue un efecto

directo consistente nun maior control das súas emisións por parte das instalacións que contan con

focos de emisión e a adopción polas mesmas, segundo os casos, das MTD para conseguir a redución

das emisións de contaminantes. Ademais do control ordinario, campañas de inspección específicas

como as efectuadas sobre os compostos orgánicos volátiles (COV), conseguiron a redución das súas

emisións e a implantación de medidas para evitalas.

Loxicamente o control das emisións a atmosfera ten unha influencia directa sobre a mellora da

calidade do aire ambiente e polo tanto sobre a protección da saúde humana e dos ecosistemas, sen

esquecer ademais o seu efecto positivo ao evitar contribuír a alteración do clima.

� Produción e Xestión de Residuos Industriais perigosos e non perigosos:

A labor de control e inspección consegue nesta materia un dobre efecto, ao promover por un lado a

minimización na xeración de residuos por parte dos grandes produtores, e por outra a garantir a

xestión correcta da totalidade dos residuos xerados. O exercicio da labor de inspección, que abarca

os produtores de residuos, as instalacións de xestión dos mesmos e incluso o seu transporte, fai que

se exerza un control integral sobre o ciclo dos residuos industriais, evitando en gran medida unha

xestión ilegal ou incorrecta dos mesmos e por ende a súa chegada descontrolada ao medio o que

evita graves repercusións sobre o medio natural e a saúde da poboación.



Páxina 63 de 150

� Calidade dos solos:

A calidade dos solos, entendida esta como solos que non presentan alteración debido a

compoñentes de carácter perigoso de orixe humana, tamén se ve influída pola labor de inspección

ambiental desde dúas perspectivas; por unha banda dende a labor de prevención, pois un dos

aspectos que se comproban exhaustivamente nas inspección realizadas ás instalacións tanto de

produtores como de xestores, son as condicións de almacenamento dos residuos perigosos, de

modo que se eviten entre outras cuestións tanto a súa vertedura directa ao solo como a súa mestura

coa auga e a súa conseguinte infiltración ao terreo; por outra banda, a labor da inspección nas súas

intervencións inmediatas motivadas por accidentes ou incidentes graves que en moitas ocasións

provocan a contaminación dos solos, garante que se leven a cabo por parte do responsable, os

estudios do solo correspondentes así como a execución adecuada do plan de descontaminación que

teñen a obriga de presentar.

�Instalacións industriais certificadas con normas de medio ambiente:

A inspección ambiental busca garantir o cumprimento da normativa ambiental mediante a súa labor

de inspección e control que se fai mais intensa sobre aquelas instalacións que polas súas

características e/ou modo de xestión percíbese que presentan un maior risco de ocasionar un dano

ao medio ambiente. Por contra, as empresas que dispoñen dunha certificación medioambiental,

ofrecen en principio unha maior confianza na súa xestión, de feito é un dos factores considerados

pola inspección ambiental á hora de facer unha avaliación de riscos e de definir en función dos seus

resultados a frecuencia de inspección sobre unha determinada instalación, que será menor para

aquelas que conten cos ditos sistemas de xestión.

Desde a inspección ambiental, promóvese e anímase nas visitas in situ, a que as empresas se adhiran

a un sistema de xestión medioambiental, o que lles vai garantir un maior éxito na súa xestión cun

menor número de incidencias, é unha relación de maior confianza coa Administración, que permitirá

reducir o número de inspeccións.

� Estado saudable dos Espazos Naturais Protexidos:

Un dos factores que se consideran para efectuar a avaliación de riscos na inspección ambiental e que

ten unha consecuencia directa sobre a determinación da frecuencia de inspección, é a existencia

dunha zona protexida, pois neste caso o risco potencial aumenta, e tamén a frecuencia das



Páxina 64 de 150

inspeccións sobre aquelas actividades que a poden poñer en perigo. Así pois a inspección ambiental,

tamén inflúe dun xeito directo na preservación das condicións destes espazos.

Todas estas cuestións, que atañen a un desenvolvemento industrial menos agresivo co medio e a

unha utilización racional dos recursos, inflúen de maneira directa na saúde da poboación e no estado

dos ecosistemas.

6.- ALCANCE E VISIÓN EXTRATÉXICA DO PLAN

6.1.- Ámbito de aplicación

6.1.1 Ámbito territorial

A área xeográfica á que se aplicará o presente Plan de Inspección Ambiental, así como os programas

anuais que o desenvolvan, é o territorio da Comunidade Autónoma de Galicia, que ten unha

superficie de 29.574 Km2 e unha poboación de 2.708.339 habitantes (IGE, datos 2017).

A Comunidade Autónoma de Galicia está formada polas provincias de A Coruña, Lugo, Ourense e

Pontevedra; esta división administrativa, é a que servirá de base para elaborar os programas de

inspección anuais, asegurando deste xeito a cobertura sobre todo o territorio.

6.1.2 Ámbito material de aplicación

Este Plan céntrase fundamentalmente nas autorizacións, licenzas, permisos e demais requisitos

esixidos na normativa de carácter ambiental sobre cuxa aplicación ten competencia a Dirección Xeral

de Calidade Ambiental e Cambio Climático.

En concreto, as inspeccións poderán abarcar os seguintes aspectos:

Auga. A inspección limítase á comprobación da xestión das augas residuais xeradas no interior das

instalacións e os seus recintos, verificando a súa vez o cumprimento dos límites establecidos na

autorización.



Páxina 65 de 150

Aire. Control e inspección das condicións de autorización das emisións das actividades

potencialmente contaminadoras da atmosfera.

Residuos. Control e inspección sobre a produción e xestión de residuos perigosos e non perigosos.

En relación aos traslados transfronteirizos de residuos, as actuacións de inspección aplicaranse aos

traslados de residuos desde ou cara a países pertencentes á Unión Europea e poderán realizarse aos

establecementos, empresas, negociantes, axentes ou transportistas que participen no traslado, nos

seguintes supostos:

- Cando o punto de orixe ou de destino atópese dentro do ámbito territorial do plan.

- Durante o traslado no interior do ámbito territorial do plan, por estrada, ferrocarril ou transporte

marítimo.

Protección da calidade do solo. Control e Inspección sobre actividades potencialmente

contaminadoras do solo.

Ruídos e vibracións: exclusivamente en solo industrial.

Autorización ambiental integrada (AAI). Inspección de actividades sometidas ao ámbito de

aplicación do Real Decreto 815/2003, de 18 de outubro, polo que se aproba o Regulamento de

emisións industriais e de desenvolvemento da Lei 16/2002, de 1 de xullo, de prevención e control

integrados da contaminación.

Avaliación de impacto ambiental. Verificación, a petición do Órgano Substantivo, do cumprimento

das condicións ambientais establecidas para o desenvolvemento dos plans e programas nos seus

respectivos procedementos de avaliación ambiental.

6.1.3 Ámbito Temporal

Respondendo a súa condición de Plan Xeral, está configurado como un documento marco de

carácter plurianual, que será de aplicación no período comprendido entre os exercicios 2019 a 2024

ámbolos dous incluídos.



Páxina 66 de 150

6.2.- Principios que rexen o Plan

Os principios que rexerán o control e a inspección ambiental son os recollidos na Recomendación do

4 de abril de 2001 do Parlamento Europeo e do Consello sobre criterios mínimos de inspección e a

Norma UNE-NISO/IEC 17020:2012 sobre criterios relativos aos organismos de avaliación da

conformidade:

- Protección do medio ambiente: Terá como obxecto conseguir un nivel elevado de protección do

medio ambiente.

- Integración: Na medida do posible, os controis e inspeccións deben contemplar no mesmo

procedemento todos os sectores ou áreas ambientais (aire, auga, residuos, solos, etc.).

- Coordinación e información: Durante todo o proceso, desde a planificación á execución,

prestarase especial atención á coordinación con outras entidades con competencias na materia.

- Eficiencia e eficacia: Os obxectivos ambientais conseguiranse tendo en conta a optimización dos

recursos humanos e materiais dedicados.

- Información e transparencia: A planificación da xestión da información e a comunicación da

mesma tanto aos sectores interesados como á opinión pública debe axudar a respectar o dereito

á información, á transparencia administrativa e á comunicación entre as partes (administración –

xestores de actividades - sectores interesados – público).

- Capacidade técnica: As actividades técnicas de control e inspección deben realizarse coas

suficientes garantías de formación e cualificación das persoas implicadas e entidades.

- Calidade. As intervencións administrativas na área de inspección basearanse nos criterios e

normas de calidade da serie ISO 17020.

- Mellora ambiental: As actuacións deben ir acompañadas da avaliación da redución do risco

ambiental ou mellora ambiental co obxecto de que as medidas, coas súas posibles repercusións

nos sectores produtivos, sexan proporcionadas ao coñecemento técnico dispoñible.



Páxina 67 de 150

- Independencia: Os inspectores deben estar libres de presións que afecten os seus xuízos ou

resultados. Os procedementos utilizados deben asegurar que persoas ou organismos externos

non inflúan no resultado das inspeccións.

- Imparcialidade: O persoal das inspeccións non estará comprometido en actividades que supoña

conflito de independencia, de xuízo e integridade.

- Mellora continua. Implantarase un sistema de avaliación continua dos obxectivos e dos medios

para a súa consecución de forma que se poidan ir revisando en cada momento en función das

necesidades.

6.3.- Estratexias de actuación do Plan

O Plan Xeral de Inspección Ambiental, ten como finalidade implementar as actuacións e

metodoloxías necesarias para alcanzar en Galicia un alto grado de Calidade Ambiental, a través da

protección do medio ambiente e da saúde humana, mellorando para iso a calidade do aire, auga e

solos, previndo a xeración de residuos, garantindo a súa xestión e potenciando a súa valorización,

ademais de promover unha utilización racional dos nosos recursos.

Para acadar os anteriores obxectivos, seguiranse as seguintes estratexias:

1. Garantir o cumprimento da normativa ambiental por parte das empresas sometidas o Real

Decreto 815/2003, de 18 de outubro, polo que se aproba o Regulamento de emisións industriais

e de desenvolvemento da Lei 16/2002, de 1 de xullo, de prevención e control integrados da

contaminación.

A efectos deste Plan, as empresas de maior potencial contaminante identifícanse con aquelas

suxeitas a AAI e de maneira específica ao Real Decreto 815/2013, do 18 de outubro, polo que se

aproba o Regulamento de emisións industriais e de desenvolvemento da Lei 16/2002, do 1 de xullo,

de prevención e control integrados da contaminación.

Levarase a cabo o exercicio da función de inspección e control do cumprimento dos términos da

autorización das ditas empresas e se continuará, como xa se fixo no plan anterior, promovendo o



Páxina 68 de 150

autocontrol por parte dos operadores das mesmas, de xeito que asuman a responsabilidade de

garantir o cumprimento da normativa ambiental dun xeito continuado no tempo.

Asemade, o coñecemento e a experiencia obtida nos últimos anos polos inspectores sobre cada

unha das instalacións sometidas a esta norma aproveitarase para mellorar os términos das

autorizacións, nun “feed-back” cos departamentos responsables de emitir as mesmas, de modo que

se consiga incidir en detalle naqueles aspectos que afectan de modo significativo a unha instalación

concreta, emprazada nun lugar determinado. Lembrar que este modo de actuación va en liña co

recomendado por IMPEL, de modo que se ben hanse diferenciar claramente os órganos de

autorización dos de inspección, tamén debe existir unha interelación que permita mellorar en

enriquecer os termos das autorizacións. A estes efectos, o departamento de autorización, poderá

solicitar un informe á inspección ambiental cando deban ser renovadas as AAI emitidas, e de igual

xeito o departamento de inspección poderá propoñer motivadamente á revisión da autorización

cando o coñecemento de novas circunstancias así o aconsellen.

2. Garantir o cumprimento da normativa ambiental polas actividades non IPPC, centrando os

esforzos naqueles aspectos que poden ocasionar un dano ambiental significativo.

O terse realizado xa no plan anterior o diagnóstico dos sectores de actividade cun maior risco

ambiental e que xa se empregou para a planificación das inspeccións a realizar, neste novo Plan

darase continuidade ao xa avanzado anteriormente neste ámbito.

3. Garantir o cumprimento da normativa ambiental sobre traslado transfronteirizo de residuos,

así como detectar actuacións de traslados transfronteirizos de residuos contrarias á normativa

aplicable.

O Plan basearase no sistema de avaliación de riscos xa posto en marcha no plan anterior e terá, entre

outros, o obxectivo de determinar o número mínimo de inspeccións esixidas, incluídos os controis

físicos en establecementos, empresas, axentes, negociantes, xestores e traslados de residuos.

Verificarase ademais que o movemento e a xestión de residuos perigosos e non perigosos cumpran o

establecido na lexislación vixente e que a documentación recibida na Dirección Xeral de Calidade e

Cambio Climático é conforme coa realidade.

Asemade, potenciarase a colaboración con outros organismos para estendelas actuacións de control

e vixilancia a outras vías de chegada de residuos distintas ás estradas, tales como son os portos.



Páxina 69 de 150

4. Xestión de denuncias de incidencias e accidentes con afeccións ambientais.

Continuarase co protocolo de actuación que xa se está a aplicar con bos resultados, baseado na

confirmación da incidencia, e no posterior despregamento dunha resposta proporcionada á urxencia

e importancia de cada circunstancia.

En relación coas actuacións sobre denuncias ambientais o obxectivo é dar resposta ás demandas dos

cidadáns que formulan ben a título particular ou ben como asociacións. Dada a experiencia da

inspección ambiental nestas cuestións, o Servizo de Intervención Ambiental valorará a incidencia ou

relevancia de cada denuncia formulada, procurando atender directamente a mesma a través da

inspección ambiental ou ben por medio dos axentes colaboradoras, decisión que se tomará

baseándose nun criterio de racionalización dos recursos dispoñibles.

En canto ás actuacións sobre emerxencias ambientais, continuarase co “modus operandi” practicado

ata o momento, baseado na valoración previa do grado de incidencia ambiental do accidente ou

incidente producido, para determinar quen debe acudir ao lugar da incidencia, coordinando as

actuacións cos Servizos de Emerxencia e corpos e forzas de seguridade cando proceda. O obxectivo,

será como ata o de agora, lograr unha intervención rápida, obter un diagnóstico da situación a poder

ser nas primeiras horas do incidente, informar á autoridade ambiental e determinar que actuacións

posteriores procede realizar.

5. Instar ao cumprimento da normativa de produtos químicos (REACH e CLP) nos casos de maior

risco ambiental.

Inspeccionarase as condicións de almacenamento e manipulación recollidas na normativa de

produtos químicos (REACH e CLP) en coordinación cos Departamentos da Xunta de Galicia con

competencias na materia. As actuacións estarán orientadas á obtención de melloras ambientais e/ou

a redución do risco para a contorna.

6. Identificación e regularización das actividades non legalizadas.

Continuarase coa labor xa feita no anterior Plan, de modo que se siga reducindo o número de

actividades que non se atopan legalizadas dende o punto de vista ambiental. Empregarase o tipo de



Páxina 70 de 150

intervención administrativa máis apropiada para instar a súa regularización e establecerase a

prioridade das súas inspeccións sobre a base do risco ambiental asociado ás mesmas.

Xa que este tipo de intervencións vense practicando desde fai anos, o número de actividades que se

estima puidesen estar nesta situación a día de hoxe, é realmente baixo. Non obstante, continuarase

con este tipo de actuacións naqueles casos que se teña coñecemento de tal circunstancia, a partir da

información facilitada polos corpos e axentes colaboradores, así como a través de posibles

denuncias.

7. Incrementar a capacidade da inspección ambiental.

Ao longo deste período vaise continuar traballando na dotación á inspección de mellores

ferramentas, profundando na informatización dos procesos na medida do posible.

Seguirase mantendo a área da inspección na función pública e soamente empregaranse as entidades

acreditadas de control, como apoio ao labor inspector do funcionario.

8.- Colaborar no control do cumprimento da normativa que regula a xestión dos SANDACH

(subprodutos animais non destinados ao consumo humano), fertilizantes e tecnosolos.

Preténdese colaborar coa Consellería do Medio Rural, e practicar inspeccións conxuntas co obxecto

de garantir unha xestión e/ou utilización adecuada dos residuos neste ámbito.

Tamén extenderase esta colaboración con outros Departamentos da Xunta de Galicia en materias de

Seveso; Minas e canteiras e Sanidade Ambiental (REACH) levándo a cabo inspeccións conxuntas a

actividades e establecementos.

9.- Extensión do “Know how” do equipo de inspección máis aló da labor estrictamente inspectora.

Aproveitar en maior medida os coñecementos e as habilidades que a Inspección Ambiental adquiriu

ao longo dos anos, de modo que ademais de realizar as tarefas propias de control e inspección

inherentes as súas funcións, se aproveite o seu coñecemento implicándoa por unha banda nos

procedementos de mellora de autorizacións ambientais integradas para instalacións IPPC tal e como

se explicou no punto 1 deste apartado, e por outra banda, poidan colaborar naqueles casos que se

determine, no desenvolvemento do novo sistema para determinar a ecoeficiencia industrial.



Páxina 71 de 150

Considérase que o Sistema da inspección ambiental iniciado no ano 1994 é un sistema xa

suficientemente maduro e que durante todos estes anos se incidiu no control das actividades dunha

maneira intensa, polo que agora considérase útil, preciso e necesario, derivar cando menos unha

pequena parte do tempo de inspección, cara a colaboración activa para a mellora da calidade

ambiental a través de novos instrumentos de futuro que buscan a excelencia no eido da protección

ambiental para Galicia.

6.4.- Obxectivos do Plan de Inspección Ambiental

6.4.1.Obxectivo xeral

O obxectivo xeral do Plan de Inspección Ambiental é definir as liñas estratéxicas e o marco de

actuación que debe servir de guía para a elaboración posterior dos sucesivos Programas anuais de

Inspección, así como establecer a metodoloxía e os indicadores a empregar para determinar dun

modo sistemático e obxectivo as instalacións e actividades que serán obxecto de inspeccións e a

frecuencia das mesmas en función dos potenciais riscos; así mesmo, perséguese con este plan

establecer as bases que permitan seguir dotando dunha formación continua e axeitada ao equipo

humano que conforma a inspección ambiental de Galicia e que posibilitou que se alcanzase un alto

grado de profesionalización gracias a implicación persoal e colectiva.

Todo elo, no convencemento de dar cumprimento á obriga establecida no artigo 45 da Constitución,

segundo o cal os poderes públicos velarán pola utilización racional de todos os recursos naturais, coa

fin de protexer e mellorar a calidade da vida e defender e restaurar o medio ambiente. E iso co

obxectivo de garantir o dereito de tódolos galegos a desfrutar dun medio ambiente adecuado para o

desenvolvemento da persoa e de protexer o noso patrimonio natural.

6.4.2 Obxectivos específicos

� Lograr que un alto porcentaxe daquelas empresas que teñen un maior impacto ambiental se

impliquen en maior medida e adquiran o compromiso de integrar os aspectos ambientais nas súas

estruturas organizativas e procedementos de traballo, a través da implantación de sistemas de

autocontrol na súa xestión ambiental. Para iso, continuarase coa liña xa iniciada de promover a

certificación das empresas en sistemas de xestión medioambiental.



Páxina 72 de 150

� O fomento do enfoque preventivo que se destacou no punto anterior para ser aplicado por

parte das empresas co obxecto de reducir o impacto da actividades no medio ambiente, tamén se

pretende que se adopte na propia acción de inspección ambiental, de modo que o seu persoal

ademais de comprobar o cumprimento da normativa ambiental, poida instar aos responsables das

actividades a tomar medidas adicionais de prevención cando se atopen situacións ou condicións que

o inspector pola súa experiencia sabe que poderían derivar nun incidente que implicaría un dano

para a saúde das persoas e o medio ambiente. Este aspecto será potenciado coas inspeccións

“informativas” que se pretenden levar a cabo unha vez que se aprobe e entre en vigor o novo

Decreto de inspección ambiental que xa contempla no seu texto esta nova categoría de inspeccións.

� Impulsar mecanismos para que as empresas reduzan o tempo empregado para a corrección

daquelas situacións que supoñen un incumprimento das prescricións establecidas na normativa

ambiental e que ocasionen un dano ao medio ambiente. Para iso, neste novo Plan de Inspección,

darase prioridade en todo caso á realización de inspeccións de seguimento cando se produzan as

circunstancias anteriores, sobre as inspeccións ordinarias de carácter xeral, tendo en conta que o fin

último das inspeccións é evitar o dano ao medio ambiente e/ou impedir que este se prolongue

cando xa se produciu.

� Seguir cumprindo coa Recomendación do Parlamento Europeo e do Consello do 4 de abril de

2001, sobre criterios mínimos das inspeccións ambientais nos Estados Membros para o

desenvolvemento das inspeccións ambientais en materia de organización, realización, seguimento e

publicación, camiño este que ata o de agora vén garantindo unha ordenación e planificación axeitada

das nosas actuacións en materia de inspección.

� Promover a calidade, competencia técnica e mellora continua. No proceso de implantación do

plan, desenvólvense os indicadores que nos permitan valorar se “estamos a facer o correcto”

(eficiencia) e se “o estamos facendo correctamente” (eficacia).

� Mellorar o sistema de xestión de prioridades que xa se viña aplicando no plan anterior, para a

determinación das inspeccións a realizar, con tal fin revisaranse os criterios que se viñan

empregando para a avaliación de riscos, e nalgúns casos completaranse con outros novos. En canto á

carga das inspeccións, a elaboración dos Programas anuais, permitirá adecuala aos recursos

humanos, materiais e orzamentarios dispoñibles.



Páxina 73 de 150

� Conseguir determinar o grao de ecoeficiencia das instalacións industriais dun dos sectores máis

representativos de Galicia, para o cal se traballará na posta en marcha e desenvolvemento dunha

nova metodoloxía que permita obter valores de referencia relativos aos recursos consumidos,

emisións producidas e residuos xerados, por unidade de produción.

6.5.- Plans de Inspección Ambiental

O Plan de Inspección Ambiental de Galicia 2019-2024 divídese en Tres Plans: Plan de Actividades

IPPC, Plan de Actividades non IPPC e Plan de control de residuos Transfronteirizos.

A) PLAN DE ACTIVIDADES IPPC

O plan será aplicable ás instalacións de titularidade pública ou privada nas que se desenvolva

algunha das actividades industriais incluídas nas categorías enumeradas no anexo I do Real Decreto

815/2003, de 18 de outubro, polo que se aproba o Regulamento de emisións industriais e de

desenvolvemento da Lei 16/2002, de 1 de xullo, de prevención e control integrados da

contaminación, con excepción das instalacións ou partes das mesmas utilizadas para a investigación,

desenvolvemento e experimentación de novos produtos e procesos.

O obxecto do plan de inspección deseñado para estas instalacións é a comprobación do

cumprimento da AAI por parte das instalacións afectadas, de modo que centren os seus esforzos, e

de acordo cos términos da autorización, en evitar ou, cando iso non sexa posible, reducir e controlar

a contaminación da atmosfera, da auga e do chan, mediante o establecemento dun sistema de

prevención e control integrados da contaminación, co fin de alcanzar unha elevada protección do

medio ambiente.

Instalacións afectadas

En Galicia, a decembro de 2018, hai 284 actividades IPPC que dispoñen de AAI: 24 de risco alto; 55

de risco medio e o resto 205 de baixo risco.



Páxina 74 de 150

A distribución por provincias é as seguinte:

En canto á distribución por sectores, tendo en conta a actividade principal da instalación, o sector

maioritario na comunidade autónoma corresponde ao agropecuario co 38% do total de AAI.

Séguenlle o industrial (31%), alimentario (17%) e de xestión de residuos (14 %).



Páxina 75 de 150

A desagregación do número de instalacións de acordo cos epígrafes recolleitos no Real Decreto

815/2013 (tendo en conta as instalacións que están afectadas por máis dun epígrafe) é o seguinte:

ACTIVIDADES CON AAI

Epígrafe Descrición Nº instalacións

1.1 Instalacións de combustión ptn ≥ 50 MW 15

1.2 Refinarías de petróleo e gas 1

2.1 Calcinación ou sinterización de minerais metálicos 1

2.2 Fundición ou aceiros brutos 1

2.3 Transformación de metais ferrosos 5

2.5 Produción ou fusión de metais non ferrosos 5

2.6 Tratamento electroquímico ou químico de superficie de metais e

materiais plásticos

26

3.1 Produción de cemento, cal e óxido de magnesio 3

3.5 Fabricación de produtos cerámicos mediante enfornado 15

4.1 Química de produtos orgánicos 8

4.2 Química de produtos inorgánicos 5

4.5 Química de medicamentos 1

5.1 Valorización ou eliminación de RPs 12

5.2 Incineración de residuos municipais 1

5.4 Valorización ou mestura de valorización e Eliminación de RNPs 5

5.5 Vertedoiros de todo tipo de residuos 15

5.6 Almacenamento temporal de RPs 13

6.1 Industria madeireira 2

6.3 Instalacións industriais destinadas á fabricación de taboleiros

derivados da madeira.

1

9.1.a Matadoiros 5

9.1.b Fabricación de produtos alimenticios o pensos 21

9.1.c Tratamento e transformación do leite 16

9.2 Eliminación/aproveitamento de canles e désechos 8



Páxina 76 de 150

9.3.a. Explotacións avícolas 36

9.3.b/c Explotacións porcinas 71

10.1 Tratamento de superficie de materiais, de obxectos ou produtos

con disolventes orgánicos

4

11.1 Fabricación de carbono (carbón sintetizado) o 1



Páxina 77 de 150

B) PLAN DE ACTIVIDADES NON IPPC

O plan será aplicable ás instalacións de titularidade pública ou privada nas que se desenvolva

algunha das actividades que estando suxeitas á normativa ambiental, non estean incluídas nas

categorías enumeradas no anexo I do Real Decreto 815/2003, de 18 de outubro, polo que se aproba

o Regulamento de emisións industriais e de desenvolvemento da Lei 16/2002, de 1 de xullo, de

prevención e control integrados da contaminación.

Instalacións afectadas

Afecta a unha gran diversidade de instalacións, sendo principalmente obxecto de inspección aquelas

actividades relacionadas coa produción e xestión de residuos, se ben tamén se estenderá o control a

outro tipo de actividades ou instalación como son as potencialmente contaminadoras da atmosfera,

as incluídas no catálogo de actividades sometidas a incidencia ambiental (que a súa vez poden estar

afectadas polas cuestións citadas anteriormente), actividades que dispoñen dunha declaración de

impacto ambiental, outras rexistradas no inventario E-PRTR,...

No seguinte cadro reflíctense a diversidade de actividades en materia de produción e xestión de

residuos:



Páxina 78 de 150

O obxecto do plan de inspección deseñado para estas instalacións, centrarase na comprobación do

cumprimento da autorización ambiental da que dispoña no seu caso e/ou no control do

cumprimento da normativa ambiental que lles resulte de aplicación, de modo que centren os seus

esforzos en evitar ou, cando iso non sexa posible, reducir e controlar o posible impacto da actividade

sobre o medio ambiente.

C) PLAN DE CONTROL DE TRASLADO DE RESIDUOS TRANSFRONTEIRIZO

O obxecto deste Plan é vixiar e controlar o traslado transfronterizo de residuos e o cumprimento dos

requisitos establecidos nos actos administrativos ditados na devandita materia, así como detectar

traslados contrarios á normativa aplicable, co fin de garantir o cumprimento da normativa

reguladora do traslado trasfronteirizo de residuos e deste modo a protección do medio ambiente e

da saúde humana.

Para iso, o presente plan apoiarase na experiencia obtida no Plan anterior 2013-2018 no cal na

última etapa xa se definiu un marco de orientación estratéxica o que permitiu abordar unha

planificación das inspeccións de forma periódica e coherente desenvolvida a través de programas

anuais.

Os vindeiros programas anuais, basearanse ao igual cos anteriores, nunha avaliación de riscos

efectuada baixo os criterios recollidos no Anexo IV do presente Plan. Concretarase o réxime das

inspeccións, as súas prioridades, as inspeccións previstas, e os controis a realizar e cando proceda os

dispositivos concretos de cooperación entre as autoridades que participen nas inspeccións, así como

os recursos humanos, financeiros ou doutro tipo que se asignarán ao desenvolvemento do

correspondente programa anual.

Quérese ademais nesta ocasión, abordar outras cuestións, tales como:

• Proceder a un estudio dos datos recollidos nos últimos anos, analizando se os produtores de

residuos que “exportan residuos a Galicia” seguen sendo os mesmos ou variaron

aumentando ou decrecendo o número deles, así como se o volume e tipoloxía dos residuos

variou o longo destes anos e en que sentido, ao obxecto de, no seu caso, abordar a

posibilidade de implementar medidas para reducir ao mínimo posible o traslado de residuos

cara a nosa Comunidade, especialmente os de natureza perigosa.



Páxina 79 de 150

• Analizarase de igual xeito, cal é o volume e a tipoloxía dos residuos recibidos destinados a

eliminación para en función dos datos obtidos, estudar se é o caso a posible adopción de

medidas de oposición a tales traslados, baseándose nos principios de proximidade,

prioridade na valorización e autosuficiencia a nivel nacional.

• Definir se entre os residuos “importados” en Galicia, se atopan aqueles incluídos no anexo II

do Convenio de Basilea, co obxecto, no seu caso, de valorar a posible promoción de accións

para prohibir tal importación.

• No ámbito da “exportación” de residuos dende Galicia cara a outras Comunidades ou Países

da Unión Europea, comprobarase se as instalacións produtoras adoptaron políticas de

minimización de residuos.

Para a consecución de tales obxectivos o plan deberá contar cos medios persoais e materiais

adecuados e suficientes, que fagan posible realizar con eficacia os labores de control e inspección

nesta materia. En tal sentido, contribuirán tanto as accións encamiñadas a potenciar a formación do

persoal que desempeñe funcións de inspección, como aquelas outras que pretendan lograr a

colaboración e cooperación entre distintas autoridades con competencias en materia de inspección

de traslado transfronteirizo de residuos.

En relación co alcance deste Plan, dicir que o mesmo vén determinado a partir das competencias

atribuídas neste ámbito ás Comunidades Autónomas e que se atopan recollidas no artigo 12 da Lei

22/2011, do 28 de xullo, de residuos e solos contaminados, onde se establece que lles corresponde

autorizar os traslados de residuos desde ou cara a países pertencentes á Unión Europea, así como

exercer as funcións de inspección e sanción derivadas do citado réxime de traslados. Non obstante,

existe a previsión de que a finais deste ano 2018 se formalice un acordo ou encomenda de xestión

mediante o cal a nosa Consellería de Medio Ambiente exercería as funcións propias do “Ministerio

para la Transición Ecolóxica” no relativo aos traslados de residuos que se produzan desde ou cara a

Galicia a partir de países non pertencentes á Unión Europea.

Durante a vixencia do anterior Plan de Inspección ambiental de Galicia 2013-2018 xa se levaron a

cabo actuacións de vixilancia e control sobre os traslados de residuos así como das actividades de

valorización ou eliminación dos mesmos; labor esta que, na última etapa viuse potenciada coa

execución de inspeccións mais detalladas, logo da obriga introducida polo Regulamento (CE) Nº

1013/2006 de 14 de xuño de 2006 relativo aos traslados de residuos, de modo que a partir do 1 de



Páxina 80 de 150

xaneiro de 2017 debíanse realizar inspeccións en establecementos, empresas, axentes e negociantes,

conforme ao indicado no artigo 34 da Directiva 2008/98/CE de 19 de novembro de 2008.

No presente plan, seguirase avanzando nesta liña, simultaneando controis e inspeccións máis en

detalle, que abarquen, cando iso sexa posible, a tódolos actores que interveñen no traslado de

residuos.

O deseño dos sucesivos Programas de Inspección anuais que deben concretar este Plan Xeral de

Inspección, basearanse na metodoloxía de avaliación de riscos xa empregada no Plan de Inspección

Xeral anterior.

A estrutura do Plan de inspección de traslados de residuos transfronteirizos, desenvolverase a partir

da definición das seguintes áreas:

a) Obxectivos e prioridades das inspeccións, cunha descrición da forma en que se estableceron

ditas prioridades.

b) Zona xeográfica á que se aplica o plan de inspección.

c) Información sobre as as inspeccións previstas, incluídos os controis físicos.

d) Tarefas asignadas a cada unha das autoridades que participen nas inspeccións.

e) Dispositivos de cooperación entre as autoridades que participen nas inspeccións.

f) Información sobre a formación dos inspectores en aspectos relativos ás inspeccións.

g) Información sobre os recursos humanos, financeiros e doutro tipo destinados á execución do

plan de inspección.

As actuacións de inspección recaerán en términos xenéricos sobre:

• O traslado de residuos dende países da UE a nosa Comunidade Autónoma.

• O traslado de residuos dende Galicia cara a outros países da UE.

• Instalacións de xestores que están a recibir residuos doutros estados da UE ou doutras

Comunidades Autónomas.

• Establecementos, axentes e negociantes que interveñen nestes traslados.



Páxina 81 de 150

Obxectivos das inspeccións

As inspeccións de traslados transfronteirizos de residuos terán os seguintes obxectivos xerais, sen

prexuízo dos obxectivos específicos que, no seu caso, se concreten nos programas anuais:

• Impulsar a nivel autonómico o cumprimento dos obxectivos establecidos na normativa

europea en materia de traslados de residuos, en concreto, no Regulamento (CE)

1013/2006, do 13 de xuño de 2006, relativo aos traslados de residuos.

• Cumprir os obxectivos establecidos na Lei 22/2011, do 28 de xullo, de residuos e solos

contaminados, en materia de traslados transfronteirizos de residuos.

• Comprobar o grao de cumprimento da normativa aplicable nos traslados transfronteirizos de

residuos por parte de establecementos, empresas, axentes, negociantes e transportistas

de residuos ou na valorización ou eliminación correspondentes.

• Detectar e, no seu caso, controlar actuacións de traslados transfronteirizos de residuos

contrarias á norma, así como os traslados ilícitos de residuos, con especial énfase a

aqueles de maior risco ao medio ambiente tendo en conta as cantidades e perigo dos

residuos, os que supoñan un maior incumprimento da normativa ou os que se dispoña de

menor información.

• Lograr un óptimo grao de cumprimento da lexislación, especialmente, mediante a

prevención e a información.

O fin último é asegurar o cumprimento da normativa no territorio da Unión Europea e, en

consecuencia, garantir a protección do medio ambiente e da saúde humana.

Prevese que cada plan se revise, como mínimo, cada tres anos e actualizarase cando os datos obtidos

a partir da inspección aconsellen a súa actualización . Na revisión avaliarase a medida na que se

acadaron os obxectivos así como o grado de acerto na definición e/ou desenvolvemento nas

diferentes áreas do Plan.



Páxina 82 de 150

Dispositivos de cooperación entre autoridades

Co fin de mellorar a efectividade das inspeccións no ámbito de traslados transfronteirizos de

residuos considérase imprescindible a cooperación entre as distintas autoridades con competencias

na materia.

Neste sentido, identificarase ás diferentes administracións públicas con competencias en materia de

traslado transfronteirizos de residuos en relación cos operadores e instalacións obxecto de

inspección, coa finalidade de instrumentar as correspondentes relacións encamiñadas a garantir a

colaboración entre elas, tanto no desenvolvemento da inspección propiamente dita, como no

ámbito do intercambio de información e de boas prácticas. Todo iso, orientado a optimizar os

recursos materiais e humanos dispoñibles.

Os dispositivos de cooperación entre as Comunidades Autónomas e o Ministerio competente en

materia de medio ambiente articularanse da forma que oficialmente se estableza para cada caso.

Dentro dos instrumentos de colaboración, inclúese a Rede de Inspección Ambiental (REDIA). Esta

Rede é un instrumento para a cooperación e intercambio de experiencia entre os responsables das

inspeccións ambientais das Comunidades Autónomas mediante un foro permanente de participación

e intercambio de coñecementos e experiencias en materia de inspección ambiental, así como a

realización de proxectos de interese común.

Os mecanismos de cooperación entre as correspondentes autoridades administrativas

desenvolveranse en procedementos independentes ao presente Plan de Inspección, os cales, no seu

caso, poderán formar parte de leste.

7.- TIPOS DE INSPECCIÓN E MÉTODOS DE PRIORIZACIÓN

7.1. Tipos de Inspección

De acordo co indicado na Recomendación do 4 de abril de 2001 do Parlamento Europeo e do

Consello, sobre criterios mínimos das inspeccións ambientais nos Estados membros, no Plan hai que

ter en conta as seguintes inspeccións: Inspeccións Rutineiras ou Prefixadas e Inspeccións Non

Rutineiras ou Non Prefixadas.



Páxina 83 de 150

A) Inspeccións Programadas

Rutineiras ou Prefixadas: son as recollidas especificamente nun plan con carácter previo ao inicio da

súa execución e responden a unha planificación baseada en criterios razoados que se expoñen no

propio documento e teñen por obxecto a revisión periódica do cumprimento ambiental das

instalacións e actividades.

B) Inspeccións Non Programadas

Non Rutineiras ou Non programadas: Son aquelas que non se poden planificar con antelación pero

que hai que ter en conta dentro do Plan de inspección. Realízanse nos seguintes supostos:

� Previas ao outorgamento dunha autorización: teñen por obxecto comprobar a realidade

dos extremos achegados nos estudos ou proxectos en relación coa adopción dos

diferentes elementos preventivos que se reflectían en tales documentos.

� En virtude de denuncia: por feitos que puidesen ser constitutivos de delitos ambientais

ou infraccións administrativas por posible vulneración das disposicións vixentes en

materia de dereito ambiental. Dentro destas inspeccións inclúense aquelas

realizadas por denuncias ou queixas, a petición de órgano xudicial, do Valedor do

Pobo ou de órganos da UE.

� As que se poidan acordar de oficio durante o funcionamento dunha actividade, cando a

Administración teña coñecemento polos seus propios medios da existencia de feitos

que puidesen ser constitutivos de delito ambiental ou de infracción administrativa

por vulnerar a normativa ambiental. Dentro deste apartado atópanse as inspeccións

por accidentes graves ou incidentes ambientais.

� Por seguimento para comprobar a subsanación das deficiencias atopadas na inspección

anterior.

A investigación por parte da inspección ambiental dos accidentes graves, incidentes ambientais e dos

casos de incumprimento da lexislación ambiental, realízase coa finalidade de:

a) Determinar as causas do feito e a súa repercusión ambiental e, se procede, as

responsabilidades xurídicas e doutro tipo e as súas consecuencias.



Páxina 84 de 150

b) Mitigar e se é posible corrixir as repercusións ambientais do feito mediante o

establecemento das medidas adecuadas que deberá adoptar a entidade explotadora

das instalacións e as autoridades competentes.

c) Determinar as medidas que deben adoptarse para prever novos accidentes, incidentes ou

incumprimentos.

d) Aplicar medidas executivas, cando cumpra, e velar porque o operador tome as medidas de

seguimento adecuadas.

Os procedementos que se seguen varían segundo esteamos ante unha inspección prefixada ou non

prefixada.

A principal diferenza entre unhas e outras estriba en que nas primeiras pódese realizar unha

preparación previa coa información existente e unha planificación dos puntos que se revisarán con

máis detalle que nas segundas.

Ademais, mentres as primeiras teñen unha vocación máis clara de ser integradas, avaliando cada un

dos aspectos ambientais, nas segundas o obxecto da inspección adóitase circunscribir a aqueles

aspectos relacionados co problema ou incidente que motiva a actuación.

Tendo en conta esta situación, aínda que a base do procedemento de actuación e as ferramentas

utilizadas son as mesmas en ambos os tipos de inspeccións, no caso das derivadas de avisos, queixas

e denuncias realízase unha adaptación que permite unha maior flexibilidade de actuación.

No Manual de Inspección e nos documentos dos procedementos de cada tipo de inspección

indícase como se deben de realizar todas estas inspeccións.

No seguinte cadros reflíctense:

- os tipos de inspeccións a levar a cabo tendo en conta esta clasificación de inspeccións e os tres

Plans de inspección detallados anteriormente.

- Relación entre o tipo de inspección e a persoa encargada de realizar a inspección.



Páxina 85 de 150



Páxina 86 de 150



Páxina 87 de 150

7.2. Priorización. Riscos ambientais

A) ACTIVIDADES IPPC

Dada a complexidade das instalacións onde se desenvolven as actividades incluídas no ámbito da

IPPC e a necesidade dunha formación integral, será o corpo de inspección ambiental, o único que, do

mesmo modo que xa se fixo no plan anterior, leve a cabo as inspeccións a estas actividades, dando

ademais deste modo cumprimento ao establecido no artigo 22.1 do Real Decreto 815/2003, de 18

de outubro, polo que se aproba o Regulamento de emisións industriais e de desenvolvemento da Lei

16/2002, de 1 de xullo, de prevención e control integrados da contaminación.

Segundo o indicado na Directiva de emisións industriais e no Real Decreto 815/2013, de 18 de

outubro, polo que se aproba o Regulamento de emisións industriais e de desenvolvemento da Lei

16/2002, de 1 de xullo, de prevención e control integrados da contaminación, levaranse a cabo os

seguintes tipos de inspección:

� Inspeccións Prefixadas ou Programadas:

Son as inspeccións que se levarán a cabo dunha maneira predeterminada sobre unha relación de

empresas onde se desenvolvan actividades IPPC, e que serán recollidas especificamente en cada

programa de inspección anual que se desenvolva en execución deste Plan Xeral, tendo como

obxectivo comprobar se cumpran os condicionantes establecidos na súa AAI.

A determinación da frecuencia de inspección a levar a cabo sobre cada unha das instalacións IPPC

implantadas en Galicia, determinarase mediante un sistema de avaliación de riscos.

Dentro destas inspeccións prefixadas, conforme ao Real Decreto 815/2013 atópanse os seguintes

supostos:

- Conforme ao disposto no artigo 12.3 do Real Decreto 815/2013, unha vez outorgada a AAI e

iniciada a actividade, tense que realizar unha visita de inspección no prazo dun ano desde o

inicio da actividade.

- O período entre dúas visitas baséase nunha avaliación dos riscos ambientais das instalacións con

AAI e realizaranse cada 1, 2 ou 3 anos en función do resultado da dita avaliación.



Páxina 88 de 150

- Se unha inspección fai patente un grave incumprimento das condicións da AAI, nun prazo non

superior a seis meses realizarase unha visita adicional á instalación.

� Inspeccións Non Prefixadas ou Non Programadas:

Son as inspeccións que xorden como consecuencia de circunstancias ou acontecementos non

previsibles, polo que debe facerse unha estimación das mesmas nos programas anuais e telas en

conta para establecer as cargas de traballo do equipo de inspección. Prevese realizar inspeccións non

prefixadas ou non programadas a actividades IPPC nos seguintes supostos:

- Ao outorgar unha modificación substancial ou facer unha revisión dunha AAI.

- Denuncias graves sobres aspectos ambientais.

- Accidentes graves e incidentes ambientais.

- Incumprimento da AAI ou de normas ambientais.

A.1.- Risco Ambiental

No Plan de Inspección Ambiental 2013-2018 de Galicia e en base ao artigo 23.4 da Directiva

2010/75/UE estableceuse na Comunidade Autónoma de Galicia unha guía interna para a estimación

do Risco Ambiental de todos os centros sometidos a AAI. Esta estimación, permitiu ademais

establecer unha periodicidade (anual, bienal ou trienal) nas inspeccións asociadas a cada instalación.

IMPEL desenvolveu un método de avaliación integrada de Riscos (IRAM) no proxecto IMPEL

EasyTools, como instrumento para axudar aos Estados Membros a que cumpran os requisitos do

artigo 23 da DEI e asegurar a súa aplicación homoxénea en todos eles. Tamén se xerou unha

ferramenta informática vinculada co IRAM co obxectivo de apoiar o desenvolvemento dos programas

de inspección ambiental. A ferramenta é accesible desde a páxina web principal de IMPEL.

No IRAM a avaliación do risco dunha instalación, e por tanto a periodicidade da inspección

ambiental, vén determinada pola puntuación obtida no cálculo do risco baseado nuns criterios

establecidos. A metodoloxía así mesmo garante que se teñan en conta todos os aspectos que poidan

afectar o medio ambiente.

O método de cálculo do risco ambiental descríbese en profundidade no documento EasyTools - Risk

Assessment Guidance Book (Impel, Febreiro 2012).



Páxina 89 de 150

Desde a UE prevese ampliar a aplicación desta metodoloxía, que inicialmente está orientada para as

instalacións AAI, a outras instalacións afectadas por outras normas ambientais.

REDIA trasladou a metodoloxía desenvolvida en IMPEL á singularidade de España e, en particular,

das Comunidades Autónomas.

O presente apartado explica a metodoloxía, en base ao proxecto IRAM, que se aplicou na

Comunidade Autónoma de Galicia ás actividades AAI a partir do ano 2015.

A.2.-Definición de risco ambiental

O RISCO é a función da gravidade/severidade das consecuencias (efecto) e a probabilidade de que

estas consecuencias sucedan (probabilidade).

O efecto depende da fonte e do receptor (vulnerabilidade do medio). Represéntase polos criterios

de impacto (IC). Da valoración dos criterios de impacto dunha instalación establécese a

periodicidade da inspección. Esta periodicidade baseada nos criterios de impacto é a inicial (antes de

realizar a inspección ambiental) e baséase soamente en criterios da instalación e o medio ambiente

na súa contorna. Estes criterios son fixos e co tempo non varían fóra de que a instalación se

modifique substancialmente ou haxa variacións na contorna da mesma.

Os criterios de impacto utilizados para avaliar o risco ambiental en Galicia son os indicados no Anexo

I.

A probabilidade determínase considerando o cumprimento da AAI, a actitude do operador e os

posibles sistemas de xestión ambiental que puideran ter implantados. Represéntase polos criterios

de comportamento do operador (OPC) e avalíase unha vez realizada a inspección ambiental á

instalación.

Os criterios de comportamento do operador (OPC) utilizados para avaliar o risco ambiental en Galicia

son os indicados no Anexo II.



Páxina 90 de 150

A.3.- Método de Cálculo.

� Valoración dos criterios de impacto (IC)

O método de valoración dos riscos “IRAM” vincula para cada criterio de impacto (IC) unha categoría

do risco entre 0 e 5. A avaliación dos criterios de impacto realízase conforme o indicado no Anexo

I.1.

Unha vez aplicado o método IRAM, obteranse oito valores, entre 0 e 5, que corresponden a cada un

dos oito criterios de impacto empregados. Segundo o acordado en REDIA o valor do factor “efecto”

na fórmula do risco, será de entre os que se repitan, aquel de maior valor.

� Valoración dos criterios de comportamento do operador (OPC)

A periodicidade de inspección obtida a partir da valoración dos criterios de impacto pode variar tras

realizar unha inspección ambiental á instalación e avaliar os criterios de comportamento do

operador (OPC) conforme o indicado no Anexo I.2.

O papel dos OPC é poder cambiar a categoría do risco e por tanto a periodicidade das inspeccións.

Así, no caso de bo comportamento do operador, reducirase a frecuencia da inspección e no caso de

mal comportamento do operador, aumentarase a frecuencia. Deste xeito, a puntuación do impacto

transfórmase nunha puntuación de risco ambiental que pode ir variando cos resultados obtidos en

cada inspección ambiental realizada a unha instalación.

A valoración do OPC1 realízase a partir do resultado obtido no Informe de Inspección Ambiental,

tendo en conta as desviacións e o grao de cumprimento da AAI.

A.4.- Clasificación e valoración da relevancia das desviacións da AAI no informe de inspección

ambiental

Defínese desviación da AAI a todo incumprimento dos condicionantes da AAI (incluídos os referentes

á normativa ambiental que lle sexa de aplicación dentro da AAI).



Páxina 91 de 150

As desviacións detectadas nunha Verificación Ambiental clasifícanse no apartado (vector ambiental)

correspondente da AAI, que coincide cos apartados do Formulario de verificación ambiental

(denomínanse así as inspeccións ambientais realizadas ás actividades que dispoñen de AAI nas que

se segue un procedemento e cúbrese un formulario específico).

A inspección efectuarase sobre diversos aspectos ou áreas que abranguen as instalación, procesos,

condicións de funcionamento e medio físico afectado, respondendo concretamente aos seguintes

items que corresponden cos apartados da AAI:

-Condicións xerais da actividade

-Liñas produtivas e Consumos

-MTD

-Atmosfera

-Presión sonora

-Verteduras líquidas

-Solos e augas subterráneas

-Funcionamento anormal e condicións adicionais

A inspección pode incluír toma de mostras en un ou varios vectores ambientais.

En cada un dos apartados anteriores poden detectarse ningunha, unha ou máis desviacións

ambientais.

Cada desviación clasifícase, independentemente, nunha das categorías de relevancia que permite a

aplicación informática do formulario de verificacións ambientais: pouco relevante, relevante ou moi

relevante. Con esta etiqueta o inspector ambiental debe indicar o requirimento/actuación para

corrixir a desviación así como o prazo para a devandita corrección.

As desviacións da AAI atopadas na verificación ambiental recóllense no Informe de Inspección

Ambiental que se remite ao titular da instalación no prazo de 2 meses (informe provisional) e 4

meses (informe definitivo), no que se ten en conta as alegacións, se as houbo, por parte do titular da

instalación, desde a visita da inspección.



Páxina 92 de 150

O Informe de Inspección Ambiental, ademais de recoller só as desviacións non corrixidas, indica un

resumo do número de desviacións e a súa clasificación por vector ambiental.

En resumo, para cada vector ambiental podemos ter:

Para clasificar a relevancia dunha desviación nunha categoría ou outra se elaborou unha listaxe de

desviacións de AAI, así como da súa clasificación.

Os criterios de base para valorar os condicionantes da AAI e establecer as desviacións resúmense na

táboa seguinte:

SEN DESVIACIÓNSNon se atopan incumprimentos dos condicionantes do vector ambiental navisita de inspección.

POUCO RELEVANTEO incumprimento detectado non xera impacto negativo na contorna (medioambiente e saúde) e é fácil de restaurar e corrixir.

RELEVANTE

O incumprimento detectado pode supoñer ou supón un impacto á contorna(medio ambiente e saúde) e pode reducirse / corrixirse adoptando asmedidas correspondentes, volvéndose a cumprir os condicionantes da AAI enmenos de 6 meses.



Páxina 93 de 150

MOI RELEVANTE

O incumprimento detectado pode supoñer ou supón un impacto importantena contorna (medio ambiente e saúde) e as medidas para adoptar paracorrixir son complexas, non podéndose volver cumprir os condicionantes daAAI en menos de 6 meses.

Nesta categoría tamén se inclúen, independentemente dos posibles efectos ácontorna:

- O non cumprimento de requisitos expresos da autoridade ambientalao titular en relación coas condicións de funcionamento dainstalación.

- A modificación/ampliación da instalación sen o permisocorrespondente da autoridade ambiental. En particular, asmodificacións substanciales.

Ademais, se na verificación de seguimento, que se realiza para comprobar a situación das

desviacións da AAI detectadas nunha inspección de verificación ambiental anterior ou de oficio,

detéctase que o titular non adoptou as medidas no prazo indicado e/ou son precisas para a

corrección, aumentarase a relevancia da desviación.

A.5.- Valoración do grao de cumprimento da AAI

A Directiva de emisións industriais e o RD 815/2013 establecen que o Informe de Inspección

Ambiental derivado da inspección de comprobación da AAI debe incluír conclusións sobre o grao de

cumprimento do permiso (art. 23), así como calquera actuación ulterior necesaria.

Para realizar esta valoración do grao de cumprimento da AAI en Galicia, esta fundaméntase nas

desviacións da AAI recollidas no Informe de Inspección Ambiental definitivo derivado dunha

verificación ambiental.

Isto implica que as desviacións que foron corrixidas polo titular antes do envío do informe ambiental

definitivo (4 meses desde a visita da inspección ambiental) non se terán en conta para esta

valoración.

A clasificación obxectiva e sistemática das desviacións que se atopen nunha verificación ambiental

permite realizar unha valoración global do cumprimento das condicións da AAI, tal como esíxeo a

Directiva de Emisións. Esta valoración global do cumprimento utilízase como base para os criterios

de comportamento dos operadores OPC1 e OPC2.



Páxina 94 de 150

O criterio e proposta de valoración do grao de cumprimento da AAI indícase no seguinte cadro:

A valoración global vén marcada polas desviacións con peor valoración.

CONVERSIÓN DO GRAO DE CUMPRIMENTO: INFORME WEB

De acordo co indicado no RD 815/2013 sobre a publicación dos informes, na páxina web da

Consellería de Medio Ambiente,Territorio e Vivenda atópanse os informes resultantes das

inspeccións a actividades con AAI.

No informe web indícanse catro graos de cumprimento: total, alto, medio e baixo.

No seguinte esquema indícase a conversión destes graos en relación ao informe que se remite ao

titular.



Páxina 95 de 150

GRAO DE CUMPRIMENTO

CRITERIO

TOTALNon se atopan desviacións da AAI en ningún dosvectores ambientais ou as detectadas foron corrixidasdurante a inspección

MOI ALTO

Desviacións pouco relevantes: 1 – Desviacións relevantes: 0Desviacións moi relevantes: 0

ALTODesviacións pouco relevantes: 4 - 6Desviacións relevantes: 0Desviacións moi relevantes: 0

MEDIO

Desviacións pouco relevantes: 7 - Desviacións relevantes: 1 - 3Desviacións moi relevantes: 0

BAIXO

Desviacións pouco relevantes: 10 - 12Desviacións relevantes: 4 - 6Desviacións moi relevantes: 1 - 2

MOI BAIXO Desviacións pouco relevantes: >12

Desviacións relevantes: >Desviacións moi relevantes: >2

A.6.- Categoria do Risco e periodicidade de inspección

Aplicando o procedemento descrito para a avaliación de riscos ambientais das actividades con AAI

obtéñense unha clasificación en 5 categorías de risco. A cada categoría de risco asígnaselle unha

periodicidade de inspección.



Páxina 96 de 150

En Galicia aplícase a seguinte clasificación:

CATEGORÍA DO RISCO PERIORIDICIDAD DA INSPECCIÓN

1, 2 e 3 TRIENAL

4 BIENAL

5 ANUAL

As actividades incluídas no epígrafe 5.5 da Lei de AAI: “Vertedoiros de todo tipo de residuos que

reciban máis de 10 Tm por día ou que teñan unha capacidade total de máis de 25.000 Tm con

exclusión dos vertedoiros de residuos inertes”, exceptuando os vertedoiros de residuos de

construción e demolición, asígnaselles unha periodicidade de inspección ambiental anual.

B) ACTIVIDADES NON IPPC

Para estas actividades as inspeccións poden ser programadas ou non programadas.

As inspeccións non programadas son as que xa se indicaron anteriormente: oficio, preceptivas, por

denuncia ou por seguimento.

Nas inspeccións Programadas o sistema para determinar os operadores que, dentro deste Plan,

serán sometidos a inspección ambiental baséase nunha avaliación sistemática dos riscos ambientais

das instalacións, tendo en conta os criterios que se indican no Anexo II.

Dentro destes operadores terán prioridade as actividades xestoras de residuos, tanto perigosos

como non perigosos.

Nos programas anuais terase en conta estas prioridades para establecer as inspeccións programadas.



Páxina 97 de 150

C) TRASLADO DE RESIDUOS TRANSFRONTEIRIZOS

C.1. Tipos de Inspección

1. As inspeccións de traslados transfronteirizos de residuos poderán ser programadas e non

programadas, podendo incluír controis físicos e efectuaranse logo de aplicar a metodoloxía

de avaliación de riscos, a partir da información facilitada por:

• O Servizo de Residuos, a través das notificacións dos traslados recibidas, podéndose

contrastar nas inspeccións a información previamente facilitada polo operador, coa realidade

do traslado. A súa vez, tamén servirá para planificar as inspeccións aos xestores aos que van

destinados os residuos e que se identifican nas notificacións de traslados.

• Axentes e Corpos de Seguridade ou Aduaneiros, para a detección de posibles traslados

ilícitos.

• Os departamentos xurídicos, que darán coñecemento das resolucións firmes resultantes de

expedientes sancionadores incoados por infraccións en materia de traslados.

• Avisos dos departamentos de emerxencias.

O procedemento de inspección está establecido nun documento específico para este tipo de

inspeccións.

O número e tipoloxía das inspeccións indicaranse no programa anual.

C.2. Riscos e Periodicidade

Para establecer a orde de prioridades na execución dos Plans de Inspección de traslados de residuos

transfronteirizos, efectuarase con carácter previo unha avaliación de riscos, de acordo co disposto no

artigo 50 do Regulamento (CE) 1013/2006, relativo ao traslado de residuos.

Esta avaliación, terá como un dos seus obxectivos, determinar o número mínimo de inspeccións a

realizar, incluíndo os controis físicos en establecementos, empresas, axentes e negociantes, así como

os traslados de residuos e as actividades de valorización ou eliminación dos mesmos.



Páxina 98 de 150

Na avaliación de riscos terase en conta a información dispoñible sobre fluxos de residuos, puntos de

orixe de traslados ilícitos, e aquela outra información que nos poida ser proporcionada como

resultado das investigacións policiais e aduaneiras que se efectúen sobre actividades delituosas.

Ademais, terase en conta a análise dos datos recollidos nos últimos anos a través da inspección

ambiental e do Servizo de residuos en relación cos xestores que reciben os residuos na nosa

Comunidade Autónoma e os provedores dos mesmos.

A metodoloxía de avaliación de riscos que se ven aplicando e que se describe no Anexo III, inclúe os

conceptos e criterios recollidos no artigo 50.bis do Regulamento (CE) 1013/2006 relativos aos riscos

asociados aos traslados ilícitos así como á utilización da información dispoñible neste ámbito.

O establecemento das prioridades das inspeccións determinarase nos programas anuais, tendo en

conta, como mínimo, os traslados ilícitos, os fluxos de traslados e a natureza dos residuos.

8.- PROGRAMAS DE INSPECCIÓN ANUAIS

8.1. Elaboración de Programas anuais

A execución do Plan Xeral de Inspección ha de ser flexible aos cambios, adaptándose aos recursos

dispoñibles e á experiencia que se vai adquirindo mediante a súa implantación. Por iso, o plan

débese executar a través de programas anuais que o desenvolvan.

Cada ano elaborarase un programa de inspección que, como referencia, contemplará os seguintes

puntos:

1. Recursos dispoñibles para a súa execución.

2. Normativa aplicable, tendo en conta as modificacións que esta sufrise desde a

aprobación do Plan.

3. Obxectivos do programa de inspección.

4. Actuacións de inspección a desenvolver, diferenciando as prefixadas, non prefixadas e

documentais, no seu caso, indicando a quen corresponde a súa execución



Páxina 99 de 150

5. Actuacións a desenvolver no ámbito da ecoeficiencia industrial, comenzando coa

selección do sector a estudar, para o que se terá en conta a súa representatividade en

Galicia, o maior volume de recursos consumidos e cantidade de residuos e emisións

xeradas.

6. Actuacións de mellora continua a realizar durante o ano.

A orde de prioridade das actuacións no tócante á labor de inspección será a seguinte:

- Inspeccións sometidas ao Real Decreto 815/2003, de 18 de outubro, polo que se aproba

o Regulamento de emisións industriais e de desenvolvemento da Lei 16/2002, de 1 de

xullo, de prevención e control integrados da contaminación.

- Inspeccións a empresas xestoras de residuos perigosos e non perigosos.

- Inspeccións por traslados transfronteirizos de residuos.

- Inspeccións a actividades non sometidas á Lei 16/2002, do 1 de xullo, de prevención e

control integrados da contaminación.

- Inspección de empresas non regularizadas.

Hai que lembrar que tal e como se definiu no apartado de obxectivos estratéxicos, cando como

resultado da realización de calquera tipo de inspeccións se detectasen deficiencias ou

incumprimentos que provoquen un dano o medio ambiente ou ben que tal situación supoña un risco

nese sentido, darase prioridade á realización de inspeccións de seguimento sobre as inspeccións

ordinarias de carácter xeral, tendo en conta que o fin último das inspeccións é evitar o dano ao

medio ambiente e/ou impedir que este se prolongue cando xa se produciu.

Partindo das prioridades de actuación mencionadas, o seguinte paso será establecer os criterios para

determinar os operadores que serán sometidos a inspección, o cal se baseará nunha avaliación

sistemática dos riscos ambientais das instalacións correspondentes.



Páxina 100 de 150

Os criterios da análise de riscos das actividades que dispoñen de AAI e a periodicidade das súas

inspeccións indícanse no Anexo I.

Os criterios da análise de riscos das actividades Non IPPC e a periodicidade das súas inspeccións

indícanse no Anexo II.

Os criterios da análise de riscos para o control do traslado transfronteirizo de residuos indícanse no

Anexo III.

8.1. Execución do Programa

A execución ou desenvolvemento material do previamente planificado efectuarase sobre o contido

establecido nos Programas de Inspección anuais que constitúen o instrumento executivo deste Plan

Xeral de Inspección.

Nos Programas de inspección anuais concretaranse as inspeccións rutineiras a realizar aos diferentes

tipos de actividade, diferenciando as suxeitas ao regulamento de emisións industriais (actividades

con AAI) das non incluídas no ámbito de aplicación desta norma, e en todo caso, determinándose as

instalacións concretas a inspeccionar así como a súa frecuencia, segundo o resultado obtido coa

aplicación do método baseado no risco ambiental exposto nos anexos deste documento. Así mesmo,

estableceranse as inspeccións a efectuar no tócante ao control do traslado transfronteirizo de

residuos. No relativo as inspeccións non rutineiras, dada a súa natureza, farase unicamente unha

previsión das posibles necesidades de actuación que poidan xurdir neste eido, como consecuencia

de sucesos tales como a ocorrencia de accidentes o incidentes con consecuencias graves para o

medioambiente e/ou a saúde das persoas, a necesidade de comprobación de instalacións con

carácter previo ao outorgamento dunha autorización ambiental ou modificación substancial da

mesma, comprobación de inversións para deducións fiscais, outorgamento de subvencións, etc

Cómpre ter en conta, que se ben a comprobación física das actividades levadas a cabo nas

instalacións demanda a maior parte do tempo do persoal que conforma o equipo de inspección, esta

non é a única labor que ten atribuída, pois como xa se subliñou en apartados precedentes, en

primeiro lugar e con carácter previo á execución, está o deseño do plan, dos programas anuais e das

campañas específicas, en segundo lugar débense executar os programas anuais, efectuándose

paralelamente tanto a labor de información aos diferentes actores, como a de formación e



Páxina 101 de 150

capacitación do equipo inspector, ademais particípase nas redes de traballo cando son convocadas;

finalmente precísase efectuar a avaliación do programa de inspección. Así pois, é o conxunto de

todas estas actividades o que supón a execución dun programa de inspección.

O alcance de cada programa de inspección anual, determinarase tendo en conta as funcións que é

necesario levar a cabo, así como os recursos humanos, materiais e orzamentarios dispoñibles en

cada anualidade.

9.- AVALIACIÓN DO PLAN DE INSPECCIÓN AMBIENTAL

9.1. Indicadores

Unha vez elaborado o Plan Xeral de Inspección e definidos os principios, as liñas estratéxicas e os

obxectivos do mesmo, considérase necesario contar con indicadores que faciliten información a

partir da cal sexa posible avaliar ou medir dalgún xeito en que grao se alcanzaron os fins últimos que

establece o plan.

Para iso, non se debe perder a perspectiva de que a razón última de ser de este Plan Xeral de

Inspección e incluso da propia existencia da inspección ambiental é garantir ou alámenos contribuír

de forma decisiva á consecución dun alto grado de calidade ambiental en Galicia, a través da

protección do medio ambiente e do control dun uso racional dos nosos recursos. Sendo isto así, non

é tarefa doada establecer indicadores a partir dos cales se poda medir os progresos acadados neste

sentido. En primeiro lugar se debe afastar a idea de que os indicadores e o sistema de avaliación que

se implante teña como finalidade medir os nosos logros ou erros como equipo de inspección ou a

nosa eficacia e eficiencia nas labores efectuadas; non se trata diso, pois tal orientación vai mais

encamiñada á actualmente denominada “avaliación do desempeño”, é dicir a unha autoavaliación do

traballo do inspector; esa formulación, que sen dúbida e útil para outras cuestións, non é a que se

empregará para realizar a avaliación do Plan Xeral, de modo que indicadores tales como o número de

inspeccións efectuadas en relación co número de inspectores dispoñibles, os tempos de execución

das inspeccións en relación cos inicialmente previstos, ou outros similares non se empregarán neste

caso, aínda que si se poden utilizar paralelamente na avaliación dos programas de inspección anuais

como indicativos da eficacia e eficiencia no emprego dos recursos dispoñibles na organización.



Páxina 102 de 150

A calidade ambiental é o referente da calidade ambiental, pero definir un grao de calidade ambiental

esixiría dispoñer de información precisa para todo o territorio sobre cada un dos vectores que en

conxunto concordásemos que constitúen a calidade ambiental, tales como por exemplo o estado das

augas interiores, augas costeiras, solos, aire ambiente, espazos naturais, flora, fauna, paisaxe,

patrimonio cultural e incluso outros como saúde, saneamento, espazos verdes, etc

Feitas estas reflexións, se recupera a conciencia de que se está a desenvolver un Plan de Inspección e

polo tanto dentro das competencias e capacidades atribuídas a inspección ambiental, así pois o que

se faí é definir indicadores sobre os que a inspección poda obter datos, e que os mesmos

representen feitos ou circunstancias que van influír directamente sobre a protección ambiental e en

consecuencia sobre a calidade ambiental.

A partir das anteriores premisas, establécense os seguintes indicadores, que se encadran

conceptualmente nas cinco áreas que se relacionan a continuación:

1. PREVENCIÓN:

Indicador: % de empresas con AAI certificadas en sistemas de xestión medioambiental.

2. XESTIÓN:

Indicadores:

2.1 Actividades IPPC: Media do Grao de Cumprimento da AAI nas empresas inspeccionadas.

2.2 Actividades non suxeitas a AAI: % expedientes sancionadores incoados en relación co

total das inspeccións efectuadas.

2.3 Transporte transfronteirizo de residuos: % expedientes sancionadores sobre o número de

intervencións efectuadas para controlar traslados contrarios á normativa.

3. SUBSANACIÓN

Indicador: % de desconformidades ou incumprimentos corrixidos verificados nas inspeccións

de seguimento.

4. CAPACIDADE DE RESPOSTA DA INSPECCIÓN

Rapidez de intervención en accidentes/incidentes con posibles consecuencias graves para o

medio ambiente.



Páxina 103 de 150

5. FORMACIÓN E CAPACITACIÓN DO EQUIPO INSPECTOR

Media da valoración efectuada polo cadro de persoal do equipo de inspección.

9.2. Sistemas de Avaliación

Como se comentou no apartado precedente, lembramos que con este novo sistema non se trata de

avaliar o traballo da inspección ambiental senón de medir e avaliar os logros conseguidos no ámbito

da protección ambiental no que os principais actores son as empresas que levan a cabo actividades

con repercusións no medio ambiente, e sobre as que a inspección ambiental dedica os seus esforzos

de control, sensibilización, fomento da autorresponsabilidade e incentivación na adopción de

sistemas que posibiliten que o desenvolvemento económico sexa sustentable, compatible e

responsable co medio e deste xeito que os cidadáns fagan efectivo o seu dereito a desfrutar dun

medioambiente axeitado.

Se ben os valores acadados pola maioría destes indicadores non dependen directamente da

inspección, senón das empresas, sen dúbida a actuación da inspección ten unha influencia

determinante sobre o seu comportamento, e ademais a análise de cada un dos indicadores,

revelarán a Administración en que sentido debe actuar para que se acaden mellores resultados.

Este sistema de avaliación aplicarase anualmente con cada programa de inspección ambiental

(ademais do que se faga en paralelo no relativo a avaliación do desempeño, e que xa se viña facendo

en anteriores anos), o que permitirá a súa vez facer unha avaliación continua do Plan, e unha

avaliación final de ciclo como media dos valores acadados nos últimos seis anos.

1.- PREVENCIÓN

% de empresas con AAI certificadas en Sistemas de Xestión medioambiental

Área: Prevención Peso do indicador: 10%

Intervalo 76-100% 51-75% 21-50% 11-20% 0-10%

Situación Moi Boa Boa Regular Mala Moia mala

Puntuación 5 4 3 2 1



Páxina 104 de 150

2.- XESTIÓN

A. Grao de cumprimento das actividades con AAI

Este indicador avalia o resultado das verificacións ambientais, de acordo coa valoración do grado de

cumprimento: Total, moi alto, medio, baixo e moi baixo.

Área: Xestión Peso do indicador: 25%

Grao de cumprimentoda AAI (*)

Total ou Moialto

Alto Medio Baixo Moi baixo


* De acordo cos criterios expresados no apartado de “Valoración do grao de cumprimento da AAI”

deste documento.

B. Cumprimento da normativa ambiental para actividades non IPPC

O indicador é o número de inspeccións que se mandaron ao servizo xurídico.

O grao de cumprimento é o cociente obtido do número de inspeccións enviada a xurídico polo total

de inspeccións realizadas.


% expedientes sancionadores non IPPC

<10% 10-25% 26-35% 36-50% >51%

Situación Boa Regular Mala Moia mala Non admisible


O obxectivo deste indicador é acadar a situación de boa ao remate do Plan de Inspección Ambiental

2019-2024.

En atención a tipificación da infracción, se a porcentaxe de expedientes sancionador incoados por

faltas graves ou moi graves fose superior a un 30% se lle aplicará á puntuación un coeficiente do 0,7.

C. Cumprimento da normativa ambiental para traslados de residuos

O indicador é o número de inspeccións que se mandaron ao servizo xurídico.



Páxina 105 de 150

O grao de cumprimento é o cociente obtido do número de inspeccións enviada a xurídico polo total

de inspeccións realizadas.


% expedientes sancionadores de traslado residuos

<10% 10-25% 26-35% 36-50% >51%

Situación Boa Regular Mala Moia mala Non admisible


O obxectivo deste indicador é acadar a situación de boa ao remate do Plan de Inspección Ambiental

2019-2024.

3.- SUBSANACIÓN

% de desconformidades ou incumprimentos corrixidos e verificados nas inspeccións de

seguimento

Área: Subsanación Peso do indicador: 15%

Intervalo 85-100% 56-85% 31-55% 16-30% 0-15%



4.- CAPACIDADE DE RESPOSTA DA INSPECCIÓN

Rapidez de intervención dende a comunicación dun accidente/incidente con posibles consecuencias

graves ou moi graves para o medio ambiente.

Área: Capacidade de resposta

Peso do indicador: 10%

Intervalo <12 horas 12-24 horas 24-48 horas 48-60 horas >60 horas





Páxina 106 de 150

5.- FORMACIÓN E CAPACITACIÓN DO CADRO DE PERSOAL DA INSPECCIÓN

Media da valoración efectuada polo cadro de persoal do equipo de inspección

Área: Formación e capacitación

Peso do indicador: 10%

Media de puntuación 5 4 3 2 1



Forma de Cálculo:

1º) A cada indicador asígnaselle unha puntuación do 0 ao 5 segundo corresponda ao intervalo, grao

de cumprimento ou situación na que se atope e de acordo cos valores expresados nos cadros

precedentes.

2º) Unha vez asignado o dito valor, aplicaráselle o factor de corrección que corresponda ao peso que

cada indicador ten asignado no sistema de avaliación, segundo se representa no seguinte cadro:

Área de avaliación Peso do indicador Coeficiente de correción

Prevención 10% 0,10

Xestión

AAI Grao cumprimento 25%

55%

0,25

0,55 % exped sancionador

Non AAI20% 0,2

% exped sancionadorTraslados

10% 0,1

Subsanación 15% 0,15

Rapidez Intervención 10% 0,10

Formación e capacitación 10% 0,10

Así pois a puntuación máxima posible para cada indicador, logo de aplicar o factor de corrección

sería:



Páxina 107 de 150

Área de avaliación Puntuación máxima posible

Prevención 0,5

Xestión

AAI Grao cumprimento 1,25

% exped sancionador Non AAI 1

% exped sancionador Traslados 0,5

Subsanación 0,75

Rapidez Intervención 0,5

Formación e capacitación 0,5

A puntuación máxima sera 5.

3º) Esta avaliación aplicada en cada Programa de inspección anual, ofrecerá un resultado que

procederá da suma da puntuación acadada por cada indicador logo de terlles aplicado o factor de

corrección:

Resultado Avaliación Programa de Inspección (RAPA)= puntuación correspondente ao% de empresas

con AAI certificadas en Sistemas de Xestión Medioambiental (SGMA) x 0,1 + puntuación

correspondente á Media do Grao de Cumprimento da AAI nas empresas inspeccionadas (CAAI) x

0,25 + puntuación correspondente ao % de expedientes sancionadores incoados sobre inspeccións

efectuadas a actividades non suxeitas a AAI (SNAAI) x 0,2 + puntuación correspondente ao % de

expedientes sancionadores sobre o número de intervencións efectuadas para o control de traslados

transfronteirizos de residuos contrarios á normativa (STR) x 0,1 + puntuación correspondente ao %

de desconformidades ou incumprimentos subsanados e verificados nas inspeccións de seguimento

(SS) x 0,15 + puntuación correspondente á Rapidez de intervención dende a comunicación dun

accidente/incidente con posibles consecuencias graves ou moi graves para o medio ambiente (RI) x

0,1 + puntuación correspondente á Media da valoración efectuada nas actividades de formación e

capacitación polo cadro de persoal do equipo de inspección (FC) x 0,1

RAPA = ∑ (SGMA) x 0,1 + (CAAI) x 0,25 + (SNAAI) x 0,2 + (STR) x 0,1 + (SS) x 0,15 + (RI) x 0,1 +

(FC) x 0,1



Páxina 108 de 150

O resultado así obtido interpretarase de acordo cos valores representados na seguinte táboa:

Resultado na execución do Programa Anual

Situación Moi Boa Boa Regular Mala Moi mala

Intervalo de valores 4,25-5 3,25-4,24 2-3,24 1-1,99 0-0,99

Deste feito, en cada programa anual obterase un resultado que nos permitirá comparar a evolución

do Plan Xeral nos diferentes exercicios e se é o caso, adoptar medidas ou modificar o deseño do

programa seguinte, naquelas áreas que se considere oportuno.

4º) A Avaliación final do ciclo, é dicir do Plan Xeral de Inspección Ambiental, virá dado polo valor

medio acadado nos programas de inspección anual que o compoñen:

RAPXI = RAPA 1+RAPA 2+ RAPA 3 + RAPA 4+ RAPA 5+ RAPA 6

6

O resultado así obtido interpretarase de acordo cos valores representados na mesma táboa que se

empregará para avaliar os programas anuais.

Resultado na execución do Plan Xeral de Inspección Ambiental

Situación Moi Boa Boa Regular Mala Moi mala

Intervalo de valores 4,25-5 3,25-4,24 2-3,24 1-1,99 0-0,99

9.3. Memorias Anuais

O seguimento e a avaliación do presente plan así como dos programas que o desenvolvan,

reflectirase nunha memoria anual, que será o documento onde quede recollido o grao de

cumprimento dos obxectivos do Plan e o nivel de eficacia obtido nas inspeccións realizadas. Para

obter a dita valoración, teranse en conta os resultados da cuantificación e análise das inspeccións

ambientais realizadas no período correspondente a cada un dos programas anuais de inspección.

As conclusións recollidas na memoria anual permitiranos coñecer en que grao logramos cumprir os

obxectivos establecidos, tanto cuantitativos como cualitativos, nos programas anuais e aplicar un



Páxina 109 de 150

sistema de mellora continua, reformulando, por unha banda, determinadas cuestións nas que non se

acadase o fin perseguido ou coa eficiencia previamente programada e por outra, afianzando o

modelo aplicado naqueloutras nas que si se logrou o obxectivo establecido co nivel de eficacia e

eficiencia predeterminadas.

Como se explicou nos apartados anteriores empregaranse unha serie de indicadores que se

encadran en cinco áreas diferentes: a de prevención, a de xestión, a de corrección de desviacións ou

incumprimentos, a de rapidez de intervención e finalmente a de formación e capacitación. Aplicarase

o sistema de cálculo xa explicado nos apartados citados anteriormente, co cal obteremos para cada

programa anual un valor que reflectirá o resultado sobre os obxectivos formulados, permitíndonos a

súa vez comparar a súa evolución nos diferentes exercicios e se é o caso, adoptar medidas ou

modificar o deseño do próximo programa naquelas áreas que se considere oportuno. A fin de ciclo, e

contando xa co resultado dos programas anuais, determinarase o resultado da execución do Plan

Xeral de Inspección.

En relación coa obriga de informar á Unión Europea sobre as actuacións realizadas polos estados

membros neste ámbito, levaranse a cabo as seguintes actuacións:

Antes de que finalice o terceiro trimestre do ano, a Comunidade Autónoma de Galicia enviará, á

Subdirección Xeral de Residuos do MITECO, un informe baseado no cuestionario adicional do anexo

IX do Regulamento (CE) 1013/2006 (modificado polo Regulamento (CE) 660/2014), para que dean

cumprimento ao establecido no artigo 50 do mencionado Regulamento.

Unha vez finalizado o ano, no prazo de un mes, a Comunidade Autónoma de Galicia fará pública,

entre outras formas, electronicamente a través da internet, a parte do Informe relativa ao artigo 24 e

50, apartados 1,2 e 2bis, incluído o cadro 5 do anexo IX, xunto coas explicacións que considere

oportunas.

Cada tres anos a Comunidade Autónoma de Galicia en relación ás inspeccións de actividades IPPC

enviará, ao MITECO, un informe baseado no cuestionario adicional do anexo I da Decisión de

execución da Comisión do 12 de decembro de 2012 pola que se establecen o tipo, o formato e a

frecuencia da información que deben comunicar os Estados membros sobre a aplicación da Directiva

2010/75/UE do Parlamento Europeo e do Consello, sobre as emisións industriais.



Páxina 110 de 150

9.4. Plan de Calidade

Lembrar que os principios que rexerán o control e a inspección ambiental son os recollidos na

Recomendación do 4 de abril de 2001 do Parlamento Europeo e do Consello sobre criterios mínimos

de inspección e a Norma UNE-NISO/IEC 17020:2012 sobre criterios relativos aos organismos de

avaliación da conformidade, e que entre eles figura o relativo á calidade, de modo que as

intervencións administrativas na área de inspección basearanse nos criterios e normas de calidade.

A busca continua da excelencia e da calidade nas Administracións Públicas ven ligada a súa

capacidade para prestar servizos que satisfagan as necesidades e expectativas dos cidadáns ao

menor custe posible. Isto levou á Inspección Ambiental de Galicia a implantar e certificar un sistema

de xestión de calidade en base á norma UNE-EN ISO 9001:2015 co seguinte alcance:

Xestión, control, coordinación e seguimento de inspeccións ambientais no marco dos plans e

programas establecidos por a administración autonómica de Galicia con competencias en materia

de medio ambiente.

Actuando en base aos principios establecidos na Política de Calidade da Inspección Ambiental,

ademais da elaboración das Memorias anuais, revirase os indicadores e obxectivos sinalados no

Sistema de Xestión de Calidade, co obxectivo dunha mellor actividade e resultados da Inspección

Ambiental.

9.5. Información Medioambiental

9.5.1. COOPERACIÓN AXENTES ECONÓMICOS

Sendo o fin último da inspección a protección do medio ambiente e a mellora da calidade ambiental,

parece lóxico que se realicen actuacións encamiñadas a fomentar a relación e a cooperación cos

actores sobre os que recae a inspección e a obriga de cumprir coa normativa ambiental. Esta

interlocución cos responsables das instalacións onde se levan a cabo actividades con impacto sobre

o medio ambiente, vese facilitada cando as mesmas están representadas mediante Asociacións, tal é

o caso por exemplo do sector dos talleres de automoción ou dos centros de descontaminación de

vehículos, cos que en exercicios anteriores mantivéronse reunións demandadas polo propio sector.



Páxina 111 de 150

Igualmente, dende a Administración, motu propio, ofrécense xornadas para trasladar os criterios de

actuación e reforzar a confianza cos sectores.

Ademais desta actuación colectiva, o persoal inspector no exercicio da súa función presta a súa

colaboración ás empresas inspeccionadas no esclarecemento dos criterios empregados e na

adopción de solucións por parte das empresas, en relación cos problemas detectados.

Tampouco se pode deixar de mencionar o desenvolvemento da páxina web da Consellería, onde a

través de diferentes portais ofrécese abundante información agrupada en bloques que pode ser

utilizada polos operadores, incluíndo o sistema de preguntas mais frecuentes, que pretende resolver

dun xeito sinxelo as dúbidas mais comúns. Así mesmo, ponse a súa disposición determinadas

ferramentas que facilitan a xestión dos operadores como son os libros de rexistro electrónicos.

A maiores, a implantación que se pretende do programa de ecoeficiencia, esixirá unha estreita

colaboración coas empresas do sectores que se determine, para a obtención de datos, a súa análise

e establecemento de valores de referencia.

9.5.2. INFORMACIÓN PÚBLICA

No relativo ao traslado de información cara a cidadanía e en atención ao dereito de que a mesma

reciba información ambientalmente relevante por parte das autoridades públicas sen necesidade de

que medie unha petición previa, segundo se recolle na Lei 27/2006, do 18 de xullo, pola que se

regulan os dereitos de acceso á información, de participación pública e de acceso á xustiza en

materia de medio ambiente, dende a Consellería competente en materia de medio ambiente,

publícase na súa páxina web, mediante a correspondente Resolución da Dirección Xeral de Calidade

Ambiental e Cambio Climático tanto o Plan Xeral de Inspección como os Programas de Inspección

anual. Subliñar que no contido dos programas de inspección anual, non só se recollen os obxectivos

e recursos dispoñibles para a anualidade correspondente, senón que tamén se inclúe unha memoria

de actuación do exercicio anterior, de modo que ao mesmo tempo se comparte coa cidadanía a

“conta de resultados” do traballo feito na campaña anterior. Nesta nova etapa preténdese achegar

nova información á páxina web, incluíndo entre outras cuestións, resumos anuais das actuacións

levadas a cabo, check list empregados pola inspección,...



Páxina 112 de 150

Por outra banda, e en cumprimento do establecido non artigo 24 do Real Decreto 815/2013, de 18

de outubro, polo que se aproba ou Regulamento de emisións industriais e de desenvolvemento da

Lei 16/2002, de 1 de xullo, de prevención e control integrados da contaminación, despois de cada

visita in situ ás instalacións onde se levan a cabo actividades suxeitas ao ámbito de aplicación desta

norma, elabórase un informe sobre a actuación realizada no que se inclúen as conclusións relativas

ao cumprimento das condicións da autorización ambiental integrada e se lle notifica ao titular nun

prazo máximo de dous meses a partir da data en que finalice a visita, para que realice as alegacións

que estimen convenientes. O informe final que se elabora ponse a disposición do público na páxina

web nun prazo máximo de catro meses.

Así mesmo está a disposición dos interesados a información máis relevante resultante da

participación da inspección ambiental de Galicia nos proxectos europeos a través dá IMPEL, así como

nas rede de traballo de ámbito nacional (REDIA) e nas actuacións conxuntas de Galicia con Portugal

especialmente non referido ao control do traslado transfronteirizo de residuos.

9.6. Mecanismos de Revisión do Plan

A vixencia deste plan abarca o período comprendido entre os anos 2019 e 2024.

O Plan Xeral de Inspección, está configurado como un documento marco onde se establecen os

principios e as liñas estratéxicas da inspección ambiental e incluso a metodoloxía a seguir na

determinación do nivel de risco das actividades e por ende a frecuencia de inspección das mesmas,

así como os sistemas e indicadores a empregar na avaliación.

Por tales motivos, é un documento que ten unha vocación de permanencia, aínda que non de

inmutabilidade, de feito, cada tres anos como mínimo, revisarase o o seu contido, ademais

determinados acontecementos poden facer aconsellable ou incluso necesario modificalo antes de

que transcorra o dito período.

Deste xeito, cambios normativos que supoñan novas obrigacións para os estados membros no caso

da normativa comunitaria, ou a adaptación ou cumprimento de determinadas cuestións polos

empresas nun período determinado, poderían facer necesario a modificación ou ampliación do

contido do Plan



Páxina 113 de 150

Do mesmo modo, outras circunstancias que poderían facer preciso a revisión do plan, derivarán da

análise e avaliación dos programas anuais de inspección de acordo co sistema e indicadores descritos

neste documento, que se converterán en auténticos termómetros que nos indicarán aqueles

aspectos que deban ser revisados no seguinte programa anual e/ou no propio Plan xeral de

Inspección.



Páxina 114 de 150

ANEXO I: AVALIACIÓN DE RISCOS PARA ACTIVIDADES IPPC CON

1.1. Criterios de Impacto de Actividades con AAI (IC)

• A .-IC1.TIPO DE INSTALACIÓN

• 1.- INDICADOR: Categoría de actividade/epígrafe AAI

En caso de instalacións afectadas por máis dun epígrafe, a puntuación seleccionada será a

máis desfavorable.

CLASIFICACIÓN 0 - 1 2 3 4 5

PUNTUACIÓN Moi baixa Baixa Media Alta Moi alta

Os epígrafes recolleitos no RD 815/2013 coas puntuacións asignadas son os seguintes:

1 INSTALACIÓNS DE COMBUSTIÓN Puntos

1.1 Instalacións de combustión cunha potencia térmica nominal totaligual ou superior a 50 MW

4

1.2. Refinerías de petróleo e de gas. 5

1.3 Coquerías 5

1.4 Instalacións de gasificación e licuefacción de: a) Carbón; b) Outroscombustibles, cando a instalación teña unha p.t.n. igual ou superiora 20 MW

5

2 PRODUCIÓN E TRANSFORMACIÓN DE METAIS Puntos

2.1 Instalacións de calcinación ou sinterización de minerais metálicosincluído o mineral sulfuroso

5



Páxina 115 de 150

2.2 Instalacións para a produción de fundición ou de aceiros brutos(fusión primaria ou secundaria), incluídas as correspondentesinstalacións de fundición continua de capacidade de máis de 2,5toneladas por hora

4

2.3 Instalacións para a transformación de metais ferrosos 4

2.4 Fundicións de metais ferrosos cunha capacidade de produción demáis de 20 toneladas por día.

4

2.5 Instalacións: a) Para a produción de metais en bruto non ferrosos apartir de minerais, de concentrados ou de materias primassecundarias mediante procedementos metalúrxicos, químicos ouelectrolíticos. b) Para a fusión de metais non ferrosos, inclusive aaliaxe, así como os produtos de recuperación e outros procesoscunha capacidade de fusión de máis de 4 toneladas para o chumboe o cadmio ou 20 toneladas para todos os demais metais por día.

4

2.6 Instalacións para o tratamento de superficie de metais e materiaisplásticos por procedemento electrolítico ou químico, cando ovolume das cubas ou das liñas completas destinadas ao tratamentoempregadas sexa superior a 30 m3.

3

3 INDUSTRIAS MINERAIS Puntos

3.1 Produción de cemento, cal e óxido de magnesio 4

3.2 Sen contido -

3.3 Fabricación de vidro incluída a fibra de vidro, cunha capacidade defusión superior a 20 toneladas por día

3

3.4 Fundición de materiais minerais, incluída a fabricación de fibrasminerais cunha capacidade de fundición superior a 20 toneladas pordía.

4

3.5 Fabricación de produtos cerámicos mediante enfornado, enparticular tellas, ladrillos, refractarios, azulexos, gres cerámico ouprodutos cerámicos ornamentais ou de uso doméstico, cunhacapacidade de produción superior a 75 toneladas por día, ou unhacapacidade de enfornado de máis de 4 m3 e de máis de 300 kg/m3de densidade de carga por forno.

3



Páxina 116 de 150

4 INDUSTRIAS QUÍMICAS Puntos

4.1 Fabricación de produtos químicos orgánicos 4

4.2 Fabricación de produtos químicos inorgánicos 4

4.3 Fabricación de fertilizantes a base de fósforo, de nitróxeno ou depotasio (fertilizantes simples ou compostos)

4

4.4 Fabricación de produtos fitosanitarios e de biocidas 4

4.5 Fabricación de medicamentos mediante procedemento químico oubiolóxico

4

4.6 Fabricación de explosivos 4

5 XESTIÓN DE RESIDUOS Puntos

5.1 Valorización ou eliminación (non en vertedoiro) de residuosperigosos, cunha capacidade de máis de 10 toneladas

4

5.2 Valorización ou eliminación de residuos en plantas de incineraciónou coincineración de residuos

5

5.3 Eliminación (non en vertedoiro) de residuos non perigosos cunhacapacidade de máis de 50 toneladas por día

4

5.4 Valorización, ou unha mestura de valorización e eliminación, deresiduos non perigosos cunha capacidade superior a 75 toneladaspor día

4

5.5 Vertedoiros de todo tipo de residuos que reciban máis de 10toneladas por día ou que teñan unha capacidade total de máis de25.000 toneladas con exclusión dous vertedoiros de residuos inertes

5

5.6 Almacenamento temporal dos residuos perigosos non incluídos noepígrafe 5.5 en espera dá aplicación dalgún dos tratamentosmencionados nos epígrafes 5.1, 5.2, 5.5 e 5.7, cunha capacidade

4



Páxina 117 de 150

total superior a 50 toneladas, excluíndo o almacenamento temporal,pendente de recollida, no lugar onde se xera o residuo

5.7 Almacenamento subterráneo de residuos perigosos cunhacapacidade total superior a 50 toneladas

5

6 INDUSTRIAS DERIVADAS DA MADEIRA Puntos

6.1 Fabricación de pasta papel e cartón 4

6.2 Produción de celulosa cunha capacidade de produción superior a 20toneladas diarias

3

6.3 Fabricación dun ou máis dos seguintes taboleiros derivados damadeira: taboleiros de labras de madeira orientadas, taboleirosaglomerados ou taboleiros de cartón comprimido, cunhacapacidade de produción superior a 600 m3 diarios

3

7 INDUSTRIA TÉXTIL Puntos

7.1 Tratamento previo (operacións de lavado, branqueo, mercerización)ou para ou tinguidura de fibras ou produtos téxtiles cando acapacidade de tratamento supere as 10 toneladas diarias

3

8 INDUSTRIA DO COIRO Puntos

8.1 Curtido de coiros cando a capacidade de tratamento supere as 12toneladas de produtos acabados por día

4



Páxina 118 de 150

9 INDUSTRIA AGROALIMENTARIA E EXPLOTACIÓNS GANDEIRAS Puntos

9.1

a) Matadoiros cunha capacidade de produción de canles > 50 t/día.

b) Tratamento e transformación das seguintes materias primasdestinadas á fabricación de produtos alimenticios ou pensos a partirde:

- Materia prima animal (que non sexa exclusivamente leite) dunhacapacidade de produción de produtos acabados superior a 75 t/día

- Materia prima vexetal dunha capacidade de produción deprodutos acabados superior a 300 t /día ou 600 t/día no caso de quea instalación funcione durante un período non superior a 90 díasconsecutivos nun ano calquera.

- Só materias primas animais e vexetais, tanto en produtoscombinados como por separado, cunha capacidade de produción deprodutos acabados en toneladas por día superior a:

. 75 se A éigual ou superior a 10 ou

. [300-(22,5xA)] en calquera outro caso,

Onde “A” é a porción de materia animal (en porcentaxe de peso) dacapacidade de produción de produtos acabados.

c) Tratamento e transformación soamente de leite, cunha cantidadede leite recibida superior a 200 toneladas por día (valor medioanual)

3

9.2 Instalacións para a eliminación ou aproveitamento de carcasas ouresiduos de animais cunha capacidade de tratamento > 10 t/día

2

9.3

Instalacións destinadas á cría intensiva de aves de corral ou deporcos que dispoñan de mais de:

a) 40.000 prazas se se trata de galiñas poñedoras ou do númeroequivalente de excreta de nitróxeno para outras orientaciónsprodutivas de aves de corral.

b) 2.000 prazas para porcos de cebo de mais de 30 Kg

c) 750 prazas para porcas reprodutoras.

2



Páxina 119 de 150

10 CONSUMO DE DISOLVENTES ORGÁNICOS Puntos

10.1 Tratamento de superficie de materiais, de obxectos ou produtos conutilización de disolventes orgánicos, en particular para aprestos,estampados, revestidos e desengrasalos, impermeabilizalos,pegalos, enlacalos, limpalos ou impregnalos, cunha capacidade deconsumo de disolventes orgánicos de máis de 150 kg de disolventepor hora ou máis de 200 toneladas/ano

4

11 INDUSTRIA DO CARBONO Puntos

11.1 Fabricación de carbono sinterizado ou electrografito por combustiónou grafitación

3

12 INDUSTRIA DE CONSERVACIÓN DA MADEIRA Puntos

12.1 Conservación da madeira e dos produtos derivados da madeirautilizando produtos químicos, cunha capacidade de produciónsuperior a 75 m3 diarios, distinta de tratamentos para combater aalbura exclusivamente

3

13 TRATAMENTO DE AUGAS Puntos

13.1 Tratamento independente das augas residuais, non contemplado nalexislación sobre augas residuais urbanas, e vertidas por unhainstalación contemplada no presente anexo

2

14 CAPTURA DE CO2 Puntos

14.1 Captura de fluxos de CO2 procedentes de instalacións incluídas nopresente anexo con fins de almacenamento xeolóxico conforme áLei 40/2010, do 29 de decembro, de almacenamento xeolóxico dedióxido de carbono

5



Páxina 120 de 150

2.- CATEGORÍA DE RISCO IC1.

A categoría de risco do CRITERIO DE IMPACTO 1 (Tipo de instalación) corresponde coa puntuación

obtida no único indicador asociado. Clasifícase o risco deste criterio de 1 a 5.

B.- IC2. EMISIÓNS Á ATMOSFERA

1.- INDICADOR:

1.1.- Regulamento E-PRTR.

DECLARACIÓN DE EMISIÓNS Á ATMOSFERA Puntos

Non se supera ningún limiar da columna A2 do anexo 2 do Regulamento E-PRTR, e non haioutras emisións ao aire

0

Non se supera ningún limiar da columna A2 do anexo 2 do Regulamento E-PRTR, pero haioutras emisións ao aire

2

O sumatorio das superacións dos limiares das sustancias que figuran no anexo 2, columnaA2 do Regulamento EPRTR é maior que 1

3


4


5

NOTA. As superacións exprésanse como o sumatorio do cociente entre as sustancias emitidas e os seus

correspondentes limiares que figuran no anexo 2 do Regulamento E-PRTR.

1.2.- Compostos orgánicos volátiles (COVs).

Actividade afectada polo RD 117/2003, do 31 de xaneiro, sobre limitación de emisións de COVs

debidas ao uso de disolventes en determinadas actividades: desenvolve algunha das actividades

do Anexo I superando os limiares de consumo do anexo II do referido Real Decreto.



Páxina 121 de 150

REAL DECRETO 117/2003 Puntos

a actividade non está afectada 0

A actividade está afectada 5

1.3.- Número de fontes de emisión canalizadas

Número de focos de emisión canalizados existentes na instalación.

FOCOS DE EMISIÓN CANALIZADOS Puntos

Non hai focos canalizados de emisión á atmosfera 0

O número de focos de emisión está entre 1-3 1



O l número de focos de emisión está entre 21-50 4

O número de focos de emisión é maior de 50 5

1.4.-Sistemas Automáticos de Medición (SAMs)

Obrigación na AAI de instalar equipo/s de medición en continuo.

SAM Puntos

Non se esixe na AAI a instalación de SAM 0

Esíxese na AAI a instalación de SAM 5

1.5.- Grandes Instalacións de Combustión (GICs)

Instalacións afectadas por normativa de GICs.

GICs Puntos

Non afectada por normativa de GICs 0

Afectada por normativa de GICs 5



Páxina 122 de 150

2.-CATEGORÍA DE RISCO IC2.

A partir do sumatorio das puntuacións obtidas en cada un dos INDICADORES de CRITERIO DE

IMPACTO 2 (Emisións á atmosfera), clasifícase o risco deste criterio de 0 a 5.

IC2. EMISIÓNS Ao AIRE

Clasificación Sumatorio indicadores

0 0

1 1 – 5

2 6 – 10

3 11 – 15

4 16 – 20

5 >20

C.- IC3. VERTEDURAS DE AUGAS RESIDUAIS

1.- INDICADOR:

1.1.- Regulamento E-PRTR

DECLARACIÓN DE EMISIÓNS Á AUGA Puntos

Non se supera ningún limiar da columna A3 do anexo 2 do Regulamento E-PRTR, e nonhai outras emisións á auga

0

Non se supera ningún limiar da columna A3 do anexo 2 do Regulamento E-PRTR, pero haioutras emisións á auga

2

O sumatorio das superacións dos limiares das sustancias que figuran no anexo 2, columnaA3 do Regulamento E-PRTR é maior que 1

3


4


5

NOTA. As superacións exprésanse como o sumatorio do cociente entre as sustancias emitidas e os seus

correspondentes limiares que figuran no anexo 2 do Regulamento E-PRTR.



Páxina 123 de 150

1.2.- Tipo de vertedura e sistema de tratamento

Tipo/s de vertedura/s que se producen na instalación, así como o feito de que exista ou non

sistema de depuración de augas residuais.

TIPO DE VERTIDO / SISTEMA DEPURACIÓN Puntos

Sen vertedura 0

Vertedura de augas residuais sanitarias e/ou pluviais 1

Vertedura de augas residuais de proceso ou sanitarias e/ou pluviais con sistema dedepuración

3

Vertedura de augas residuais de proceso ou sanitarias e/ou pluviais sen sistema dedepuración

5

1.3.- Número de puntos de vertedura

NÚMERO DE PUNTOS DE VERTEDURA Puntos

Sen vertedura 0

Un punto de vertedura 1

Dous puntos de vertedura 2

Tres puntos de vertedura 3

Puntos de vertedura >3 4

1.4.- Destino do vertido

DESTINO FINAL DA VERTEDURA Puntos

Sen vertedura 0

Sistema Integral de Saneamento (SIS) 2

Dominio Público Hidráulico (DPH) ou Dominio Marítimo Terrestre (DMT) 3

SIS e DPH ou DMT 4

Vertedura a Dominio Público Hidráulico (DPH) (zonas de especial protección) ou aDominio Marítimo Terrestre (DMT) con zona de baño e/ou zona de marisqueo.

5



Páxina 124 de 150

1.5.- Consumo de auga

Volume de consumo de auga pola instalación.

CONSUMO ANUAL DE AUGA Puntos

<3.500 m3/ano 1

Entre 3.500 e 22.000 m3/ano 2

>22.000 m3/ano 3

2.- CATEGORÍA DO RISCO IC3.A partir do sumatorio das puntuacións obtidas en cada un dos INDICADORES do CRITERIO DE

IMPACTO 3 (verteduras de augas residuais), clasifícase o risco deste criterio de 0 a 5.

IC3. VERTEDURAS DE AUGAS RESIDUAIS


0 0

1 1 – 4

2 5 – 8

3 9 – 12

4 13 – 16

5 >16

D.- IC4. EMISIÓNS AO SOLO

1. INDICADOR:

1.1.- Regulamento E-PRTR

DECLARACIÓN DE EMISIÓNS Ao SOLO Puntos

Non se supera ningún limiar da columna A4 do anexo 2 do Regulamento E-PRTR, e nonhai outras emisións ao solo.

0



Páxina 125 de 150

Non se supera ningún limiar da columna A4 do anexo 2 do Regulamento E-PRTR, perohai outras emisións ao solo.

2

O sumatorio das superacións dos limiares das sustancias que figuran no anexo 2,columna A4 do Regulamento EPRTR é maior que 1

3


4


5

1.2.- RD 9/2005, do 14 de xaneiro

Actividade incluída no ámbito de aplicación do RD 9/2005, do 14 de xaneiro polo que se

establece a relación de actividades potencialmente contaminantes do solo e os criterios e

estándares para a declaración de solos contaminados.

RD 9/2005 Puntos

Non afectada 0

Afectada 5

2. CATEGORÍA DE RISCO IC4.A partir do sumatorio das puntuacións obtidas en cada un dos INDICADORES do CRITERIO DE

IMPACTO 4 (Emisións ao solo), clasifícase o risco deste criterio de 0 a 5.

IC4. EMISIÓNS AO SOLO


0 0

1 1 – 2

2 3 – 4

3 5 – 6

4 7 – 8

5 >8



Páxina 126 de 150

E.- IC5. PRODUCIÓN DE RESIDUOS

1. INDICADOR:

1.1.- Produción de residuos perigosos (RPs)

En base á inscrición de produtor/pequeno produtor de residuos perigosos que conste na CMATI.

PRODUCIÓN RPs Puntos

Sen actividade específica de residuos perigosos 0

Produción de residuos perigosos <2 t/ano 1

Produción de residuos perigosos entre 2-10 t/ano 2



Produción de residuos perigosos >100 t/ano 5

1.2.- Produción de residuos non perigosos (RNPs)

En base á inscrición de produtor/pequeno produtor de residuos non perigosos que conste na

CMATI. Para este indicador incluirase a produción de lodos afectados polo Decreto 125/2012, do

10 de maio, polo que se regula a utilización de lodos de depuradora no ámbito do sector agrario

na Comunidade Autónoma de Galicia.

PRODUCIÓN RNPs Puntos

Sen actividade específica de residuos non perigosos 0

Produción de residuos non perigosos <200 t/ano 1

Produción de residuos non perigosos entre 200-1.000 t/ano 2

Produción de residuos non perigosos entre 1.000-2.000 t/ano 3

Produción de residuos non perigosos entre 2.000-10.000 t/ano 4



Páxina 127 de 150

Produción de residuos non perigosos >10.000 t/ano 5

2.- CATEGORÍA DO RISCO IC5.

A partir do sumatorio das puntuacións obtidas en cada un dos INDICADORES do CRITERIO DE

IMPACTO 5 (Produción de residuos), clasifícase o risco deste criterio de 0 a 5.

IC5. PRODUCIÓN DE RESIDUOS


0 0

1 1 – 2

2 3 – 4

3 5 – 6

4 7 – 8

5 >8

F.- IC6. XESTIÓN DE RESIDUOS

1. INDICADOR:

1.1.- Xestión de residuos perigosos (RPs)

En aquelas instalacións que teñan como actividade a xestión de residuos perigosos, se valorará a

cantidade autorizada.

XESTIÓN DE RPs Puntos

Sen actividade específica de xestión de RPs 0

Xestión RPs <10 t/día 2

Xestión RPs entre 10-20 t/día 3

Xestión RPs entre 20-100 t/día 4

Xestión RPs >100 t/día. 5



Páxina 128 de 150

1.2.- Xestión de residuos non perigosos (RNPs)

En aquelas instalacións que teñan como actividade a xestión de residuos non perigosos, se

valorará a cantidade autorizada.

XESTIÓN DE RNPs Puntos

Sen actividade específica de xestión de RNPs 0

Xestión RNPs <10 t/día 1

Xestión RNPs entre 10-20 t/día 2

Xestión RNPs entre 20-100 t/día 3

Xestión RNPs >100 t/día. 4

2.- CATEGORÍA DO RIESGO IC6.

A partir do sumatorio das puntuacións obtidas en cada un dos INDICADORES do CRITERIO DE

IMPACTO 6 (Xestión de residuos), se clasifica el risco de este criterio de 0 a 5.

IC6. XESTIÓN DE RESIDUOS


0 0

1 1 – 2

2 3 – 4

3 5 – 6

4 7 – 8

5 >8

G.- IC7. IMPACTOS SOBRE A SAÚDE E DO MEDIO AMBIENTE

1. INDICADOR:

1.1.- Sancionadores, incidentes e/ou accidentes



Páxina 129 de 150

2.CATEGORÍA DO RISCO IC7.

A categoría do risco do CRITERIO DE IMPACTO 7 (Impactos sobre a saúde e o medio ambiente)

corresponde coa puntuación obtida no único indicador asociado. Clasifícase o risco deste criterio de

0 a 5.

H.- IC8. SENSIBILIDADE DO MEDIO AMBIENTE LOCAL

1. INDICADOR: Localización

Distancia a zonas sensibles, entendendo por tales: zonas residenciais, escolas, garderías,

hospitais, residencias da terceira idade, zonas de captación de auga potable, zonas de inundación,

áreas de conservación da natureza ou FFH-áreas (rede Natura 2000) e programas de humidais.

En caso de máis dun obxecto/área terase en conta a distancia máis pequena.

LOCALIZACIÓN DA INSTALACIÓN Puntos

Distancia > 5 km dunha zona sensible 0

Distancia entre 2 – 5 km dunha zona sensible 1

Distancia entre 0.5 – 2 km dunha zona sensible 2

Distancia < 0.5 km dunha zona sensible 3

Zona sensible pero dentro dun polígono industrial 4

Zona sensible fose dun polígono industrial 5

SANCIONADORES, INCIDENTES E/OU ACCIDENTES Puntos

Ningún nos últimos 5 anos 0

Ao menos un nos últimos 5 anos 1

Dous nos últimos 5 anos 2

Tres nos últimos 5 anos 3

Catro nos últimos 5 anos 4

Máis de catro nos últimos 5 anos 5



Páxina 130 de 150


A categoría do risco do CRITERIO DE IMPACTO 8 (Sensibilidade do medio ambiente local)

corresponde coa puntuación obtida no único indicador asociado. Clasifícase o risco deste criterio

de 0 a 5.

I.- IC9. PRESIÓN SONORA

1. INDICADOR: Presión sonora

Afección ao entorno por presión sonora derivada da actividade.

AFECCIÓN POR PRESIÓN SONORA Puntos

A instalación provoca afección por presión sonora ao entorno: denuncias,expedientes sancionadores, evidencias nas inspeccións, etc.

5

A instalación non provoca afección por presión sonora ao entorno. 0


A categoría do risco do CRITERIO DE IMPACTO 9 (Presión sonora) corresponde coa puntuación


K.- IC10. RISCO DE ACCIDENTES

1. INDICADOR: SEVESO

Instalacións nas que estean presentes sustancias perigosas en cantidades iguais ou superiores ás

especificadas na normativa sobre accidentes graves (Regulamento SEVESO).

SEVESO Puntos

Non afectada 0

Afectada (nivel inferior) 3

Afectada (nivel superior) 5



Páxina 131 de 150


A categoría do risco do CRITERIO DE IMPACTO 10 (Risco de accidentes) corresponde coa puntuación


I.2. Criterios de Comportamento do Operador de Actividades con AAI (OPC)

A categoría do risco obtida a partir dos criterios de impacto pode modificarse en función do

resultado da puntuación sobre o comportamento do operador (que se obtén unha vez realizada a

inspección ambiental).

Esta modificación pode ser positiva, neutra ou negativa (-1, 0, +1). A corrección corresponde á media

das puntuacións dos Criterios de Comportamento do Operador (OPC1, OPC2 e OPC3) con redondeo

ao número enteiro máis próximo.

OPC1. CUMPRIMENTO DA NORMATIVA

CUMPRIMENTO DA NORMATIVA Puntos

Cumprimento alto da AAI -1

Cumprimento medio da AAI 0

Cumprimento baixo da AAI +1

Esta puntuación obtense tomando como base o último Informe de Inspección Ambiental realizado

da instalación, segundo o indicado na Directiva de Emisións Industriais.

Tomando como base os catro graos de cumprimento do informe web, a correlación seria:



Páxina 132 de 150

OPC2. ACTITUDE DO OPERADOR

ACTITUDE DO OPERADOR Puntos

O operador reacciona inmediatamente despois de detectarse un incumprimento relevante

-1

O operador reacciona ao recibir unha notificación da autoridade competente 0

O operador reacciona só despois de repetidas notificacións ou despois dunha resolución administrativa da autoridade competente

+1

OPC3. SISTEMAS DE XESTIÓN AMBIENTAL

SGMA Puntos

Instalación con Rexistro EMAS -1

Certificación ISO 14001 0

Sen SGMA +1



Páxina 133 de 150

ANEXO II. AVALIACIÓN DE RISCOS PARA ACTIVIDADES NON IPPC

No caso das instalación non incluídas no ámbito da IPPC, non se avaliará o risco usando o IRAM que

se emprega nas actividades que dispoñen de AAI, senón que se atenderá a un indicador, “Clase de

Instalación” sobre o cal establecemos cinco grandes grupos cuxa aplicación nos permitirá abarcar

todo o abano daquelas actividades que aínda que non estean suxeitas a AAI si teñen unha incidencia

ambiental significativa.

A puntuación asignada en cada caso, determinará a frecuencia de inspección que se aplicará a cada

instalación; loxicamente estarán exceptuadas da aplicación deste método as inspeccións que deban

realizarse con motivo de denuncia, accidente ou incidente e/ou cambio das condicións en que se

outorgou a autorización ambiental, anticipándose nese caso a actuación da inspección.

INDICADOR: CLASE DE INSTALACIÓN

A clase de instalación, virá determinada ben polo tipo de actividade que se exerce na mesma ou ben

pola produción de residuos e/ou emisións a atmosfera que xeren, establecéndose cinco grandes

grupos:

1. Xestores

2. Instalacións nas que se desenvolvan as actividades industriais que se relacionan no cadro e

que teñen unha potencia ou capacidade de produción que está por debaixo dos limiares

establecidos para ser consideradas “actividades IPPC”.

3. Produtores de Residuos Perigosos.

4. Produtores de Residuos Non Perigosos.

5. Actividades Potencialmente Contaminadoras da Atmosfera.

Tendo en conta esta clasificación, asígnase a seguinte puntuación para cada actividade:



Páxina 134 de 150

1.- Xestores

XESTORES Puntuación

Xestor de valorización de RP 5

Xestor de almacenamento de RP 4

Vertedoiros de residuos inertes e/ou de RCD`s 3

Xestor de valorización de RNP 3

Xestor de almacenamento de RNP 1

2. Instalacións nas que se desenvolvan as actividades industriais que se relacionan nocadro e que teñen unha potencia ou capacidade de produción que está por debaixo doslimiares establecidos para ser consideradas “actividades IPPC”.

INSTALACIÓNS DE COMBUSTIÓN Puntuación

Instalacións de combustión cunha potencia térmica nominal total inferior a 50MW

4

Instalacións de gasificación e licuefacción de Outros combustibles (que non sexacarbón), cando a instalación teña unha p.t.n. inferior a 20 MW

5

PRODUCIÓN E TRANSFORMACIÓN DE METAIS Puntuación

Instalacións para a produción de fundición ou de aceiros brutos (fusión primariaou secundaria), incluídas as correspondentes instalacións de fundición continuade capacidade de menos de 2,5 toneladas por hora

4

Fundicións de metais ferrosos cunha capacidade de produción de menos de 20toneladas por día.

4

Instalacións para a fusión de metais non ferrosos, inclusive a aliaxe, así como osprodutos de recuperación e outros procesos cunha capacidade de fusión demenos de 4 toneladas para o chumbo e o cadmio ou 20 toneladas para todos osdemais metais por día.

4

Instalacións para o tratamento de superficie de metais e materiais plásticos porprocedemento electrolítico ou químico, cando o volume das cubas ou das liñascompletas destinadas ao tratamento empregadas sexa inferior a 30 m3.

3



Páxina 135 de 150

INDUSTRIAS MINERAIS Puntuación

Fabricación de vidro incluída a fibra de vidro, cunha capacidade de fusión inferiora 20 toneladas por día

3

Fundición de materiais minerais, incluída a fabricación de fibras minerais cunhacapacidade de fundición inferior a 20 toneladas por día.

4

Fabricación de produtos cerámicos mediante enfornado, en particular tellas,ladrillos, refractarios, azulexos, gres cerámico ou produtos cerámicos ornamentaisou de uso doméstico, cunha capacidade de produción inferior a 75 toneladas pordía, ou unha capacidade de enfornado de menos de 4 m3 e de menos de 300kg/m3 de densidade de carga por forno.

3

INDUSTRIAS DERIVADAS DA MADEIRA Puntuación

Produción de celulosa cunha capacidade de produción inferior a 20 toneladasdiarias

3

Fabricación dun ou máis dos seguintes taboleiros derivados da madeira:taboleiros de labras de madeira orientadas, taboleiros aglomerados ou taboleirosde cartón comprimido, cunha capacidade de produción inferior a 600 m3 diarios

3

INDUSTRIA TÉXTIL Puntuación

Tratamento previo (operacións de lavado, branqueo, mercerización) ou para outinguidura de fibras ou produtos téxtiles cando a capacidade de tratamento nonsupere as 10 toneladas diarias

3

INDUSTRIA DO COIRO Puntuación

Curtido de coiros cando a capacidade de tratamento non supere as 12 toneladasde produtos acabados por día

4

9 INDUSTRIA AGROALIMENTARIA E EXPLOTACIÓNS GANDEIRAS Puntos

a) Matadoiros cunha capacidade de produción de canles < 50 t/día.

b) Tratamento e transformación das seguintes materias primasdestinadas á fabricación de produtos alimenticios ou pensos apartir de:

- Materia prima animal (que non sexa exclusivamente leite) dunha

3



Páxina 136 de 150

9.1

capacidade de produción de produtos acabados inferior a 75 t/día

- Materia prima vexetal dunha capacidade de produción deprodutos acabados inferior a 300 t /día ou 600 t/día no caso deque a instalación funcione durante un período non superior a 90días consecutivos nun ano calquera.

- Só materias primas animais e vexetais, tanto en produtoscombinados como por separado, cunha capacidade de produciónde produtos acabados en toneladas por día inferior a:

. 75 se A é inferior a 10 ou

. [300-(22,5xA)] en calquera outro caso,

Onde “A” é a porción de materia animal (en porcentaxe de peso)da capacidade de produción de produtos acabados.

c) Tratamento e transformación soamente de leite, cunhacantidade de leite recibida inferior a 200 toneladas por día (valormedio anual)

9.2 Instalacións para a eliminación ou aproveitamento de carcasas ouresiduos de animais cunha capacidade de tratamento < 10 t/día

2

9.3

Instalacións destinadas á cría intensiva de aves de corral ou deporcos que dispoñan de menos de:

a) 40.000 prazas se se trata de galiñas poñedoras ou do númeroequivalente de excreta de nitróxeno para outras orientaciónsprodutivas de aves de corral.

b) 2.000 prazas para porcos de cebo de mais de 30 Kg

c) 750 prazas para porcas reprodutoras.

2

CONSUMO DE DISOLVENTES ORGÁNICOS Puntuación

Tratamento de superficie de materiais, de obxectos ou produtos con utilización dedisolventes orgánicos, en particular para aprestalos, estampalos, revestilos,desengraxalos, impermeabilizalos, pegalos, enlacalos, limpalos ou impregnalos,cunha capacidade de consumo de disolventes orgánicos de menos de 150 kg dedisolvente por hora ou menos de 200 toneladas/ano

4



Páxina 137 de 150

INDUSTRIA DE CONSERVACIÓN DA MADEIRA Puntuación

Conservación da madeira e dos produtos derivados da madeira utilizandoprodutos químicos, cunha capacidade de produción inferior a 75 m3 diarios,distinta de tratamentos para combater a albura exclusivamente

3

3.- Produtores de Residuos Perigosos

3. ACTIVIDADES CON PRODUCIÓN DE RP,s Puntuación

Produción de residuos perigosos <2 t/ano1

Produción de residuos perigosos entre 2-10 t/ano2



Produción de residuos perigosos >100 t/ano5

4.- Produtores de Residuos Non Perigosos

4. ACTIVIDADES CON PRODUCIÓN DE RNP,s Puntuación

Produción de residuos perigosos <200 t/ano1

Produción de residuos perigosos entre 200-1.000 t/ano2

Produción de residuos perigosos entre 1.000-2.000 t/ano3

Produción de residuos perigosos entre 2.000-10.000 t/ano4

Produción de residuos non perigosos >10.000 t/ano5

5.- Actividades Potencialmente Contaminadoras da Atmosfera

5. ACTIVIDADES POTENCIALMENTE CONTAMINADORAS DA ATMOSFERA Puntuación

Grupo A5

Grupo B4

Grupo C2



Páxina 138 de 150

No caso de que unha mesma actividade se atope encadrada en máis dun epígrafe, asignaráselle o

valor máis alto.

Tendo en conta esta puntuación, a periodicidade das inspeccións a realizar será:

Puntuación 5: mínimo unha inspección cada 36 meses.





ANEXO III. AVALIACIÓN DE RISCOS NO TRASLADO TRANSFRONTEIRIZO DE RESIDUOS:

III.1 OBXECTO

O obxecto principal é consolidar a metodoloxía xa empregada na aplicación do anterior Plan de

Inspección Ambiental de Galicia 2013-2018, que con base na avaliación dos riscos (metodoloxía

IRAM) inherentes ao conxunto da actividade de traslado de residuos garanta o cumprimento das

obrigacións impostas no Regulamento (CE) 1013/2006, do 13 de xuño de 2016, relativo aos traslados

de residuos, (modificado polo Regulamento (CE) 660/2014). En concreto, a metodoloxía de

avaliación de riscos ten, entre outros, o obxectivo de determinar o número mínimo de inspeccións

esixidas, incluídos os controis físicos en establecementos, empresas, axentes, negociantes e traslados

de residuos ou na valorización ou eliminación correspondentes.

III.2 ÁMBITO DE APLICACIÓN E ALCANCE

O ámbito de aplicación ven definido polo Regulamento (CE) 1013/2006, do 13 de xuño de 2016,

relativo aos traslados de residuos e polo Regulamento (UE) Nº 660/2014 do Parlamento Europeo e

do Consello do 15 de maio de 2014 polo que se modifica o Regulamento (CE) nº 1013/2006 relativo

aos traslados de residuos.



Páxina 139 de 150

O alcance das labores de vixilancia e control nos traslados transfronteirizos, non se limita a actuación

sensu stricto sobre o movemento dos mesmos, senón que tamén se practican sobre os lugares de

orixe e destino, acadando deste modo unha visión máis integral da xestión deste tipo particular de

residuos que se moven entre fronteiras.

Así pois, a vixilancia e control levarase a cabo sobre:

a) Operadores e instalacións posuidoras dos residuos e dende onde se inicia o seu traslado

(punto de orixe).

b) O traslado propiamente dito, a través das diferentes vías: terrestre, por estrada e de

ferrocarril, marítima e aérea.

c) Operadores e instalacións que reciben os residuos trasladados (punto de destino).

III.3 CRITERIOS NOS QUE SE SUSTENTA O SISTEMA DE AVALIACIÓN DE RISCOS

- Ten en conta a diferente natureza dos residuos perigosos e non perigosos, identificando os

perigosos por remisión ás normas que os definen, en particular, Directiva 2008/98/CE do Parlamento

Europeo e do Consello, do 19 de novembro de 2008, sobre os residuos.

- Considera a cantidade de residuos anual que é obxecto de traslado transfronteirizo.

- Valora o número de traslados transfronteirizos de residuos que se efectuou nos últimos anos, así

como a vía de transporte, e polo tanto indirectamente, o medio de transporte que se utiliza.

- Ten en conta o impacto potencial e real das instalacións que importan ou exportan residuos sobre a

saúde humana e o medio ambiente, considerando o risco ambiental da empresa en función do tipo

de actividade que desenvolve.

- Considera a incidencia que sobre o risco ten o destino final dos residuos trasladados, en función de

que este sexa a valorización ou a eliminación.

- Analiza a participación do titular da actividade ou instalación nalgún sistema de xestión ambiental

tipo EMAS ou ISO 14000, considerándoa unha práctica positiva encamiñada a mellorar o

comportamento medio ambiental da actividade ou instalación.

- Valora o historial dos últimos anos no relativo ao comportamento do operador desde a perspectiva

dos posibles traslados ilícitos de residuos, en consecuencia, atende ao número dos expedientes



Páxina 140 de 150

sancionadores tramitados contra o titular da actividade ou instalación en relación coa incidencia e

efectos adversos que esta pode provocar no medio ambiente en sentido amplo.

- Toma en consideración a responsabilidade penal que se puido esixir ao operador en relación coa

protección do medio ambiente. A tales efectos, valora os delitos contra o medio ambiente que sexan

imputables ao operador da actividade ou instalación.

- Parte da información existente no momento, poñendo a disposición do órgano ambiental un

procedemento que facilita a súa análise.

III.4 METODOLOXÍA DE AVALIACIÓN DE RISCOS NO AMBITO DOS PLANS DE INSPECCIÓN DE

TRASLADOS TRANSFRONTEIRIZOS DE RESIDUOS

A metodoloxía da avaliación de riscos desenvolvida baséase no método IRAM (Integrated Risk

Assessment Method).

O risco defínese como a combinación da probabilidade de ocorrencia ou grao de certeza sobre un

acontecemento futuro e a magnitude do dano ou severidade do mesmo que pode sufrir un axente

vulnerable.

Por tanto, a magnitude do dano ou consecuencia represéntase mediante os Criterios de Impacto e a

probabilidade de ocorrencia, que está directamente ligada ao comportamento do operador,

represéntase mediante os Criterios de Operador.

Cabe destacar que tanto a selección dos Criterios de Impacto como a dos Criterios de Operador,

baséanse entre outros aspectos, non só en criterios técnicos senón tamén na dispoñibilidade de

datos.

A experiencia acumulada ata a presente data, aconsella continuar coa metodoloxía indicada pero

incorporando para a execución do vindeiro Plan 2019-2024 novos criterios que entendemos

melloran a valoración dos riscos potenciais nos traslados de residuos.



Páxina 141 de 150

a) CRITERIOS DE IMPACTO

A magnitude ou severidade do posible dano que se podería sufrir, vaise representar a través dos

seguintes Criterios de Impacto:

- Grado de perigosidade do residuo trasladado.

- Cantidade de residuos trasladados anualmente.

- Número de traslados anuais.

- Modo de transporte.

- Grao de incidencia ambiental da instalación.

- Destino final dos residuos.

- Estado físico no que se atopan os residuos trasladados.

Como novidades con respecto ao Plan anterior, cabe destacar que se inclúe un novo criterio de

impacto, que é o “Estado físico no que se atopan os residuos trasladados” o entender que o mesmo

inflúe dunha maneira decisiva tanto na posible difusión dos contaminantes, como no tempo de que

se dispón para intentar controlalos e minimizar os danos que pode causar sobre a saúde e/ou o

medio ambiente; así pois consideramos que é necesario ter en conta este criterio na avaliación do

risco. En canto ao criterio de impacto “Grao de incidencia ambiental da instalación” xa empregado

no Plan anterior, nesta ocasión subdivídese en dous subgrupos para definir con maior precisión o

nivel de risco, como se explicará no apartado correspondente.

A todos os Criterios de Impacto (CI) asígnaselles unha puntuación de 1 a 5 (representando 1 o valor

mínimo de perigo e 5 o máximo).

Estableceuse como término de ponderación (TP) = 0, polo que todos os Criterios de Impacto teñen o

mesmo peso inicial a efectos de cálculo.

As puntuacións dos Criterios de Impacto están directamente relacionadas co risco e, por iso, coas

frecuencias de inspección que se van determinar. Por tanto, canto maior sexan os valores dos

Criterios de Impacto, maior será a frecuencia coa que se inspeccionará.



Páxina 142 de 150

� GRADO DE PERIGOSIDADE DOS RESIDUOS E CANTIDADE TRASLADADA NOS ÚLTIMOS ANOS

Para asignar un valor de risco, considérase a cantidade dos residuos e o tipo dos mesmos segundo as

súas propiedades, diferenciando entre residuos perigosos e non perigosos.

Considerarase residuo perigoso aquel que presente unha ou varias das características perigosas

enumeradas no anexo III da Lei 22/2011, do 28 de xullo, de residuos e solos contaminados, e aquel

que poida aprobar o Goberno de conformidade co establecido na normativa europea ou nos

convenios internacionais dos que España sexa parte, así como os recipientes e envases que os

contiveran.

Para facilitar a identificación de residuos perigosos fronte aos residuos non perigosos, contrastarase

a información recollida no Documento de Acompañamento de Traslado (Anexo VII) do Regulamento

(CE) 1013/2006, do 13 de xuño de 2016, coa Lista Europea de Residuos recollida na Decisión

2000/532/CE, sobre a lista de residuos, de conformidade coa Directiva 2008/98/CE do Parlamento

Europeo e do Consello.

Na táboa 1 e na táboa 2 reflíctense os criterios adoptados.

Táboa 1. VALORACIÓN POR PERIGO DO RESIDUO TRASLADADO

PERIGO RESIDUO TRASLADADO VALORACIÓN

Residuo perigoso 5

Residuo non perigoso 1

Táboa 2. VALORACIÓN POR CANTIDADE DE RESIDUOS TRASLADADOS NOS ÚLTIMOS ANOS

CANTIDADE DE RESIDUOSTRASLADADOS ANUALMENTE (t)

VALORACIÓN

>3000 (*) 5

200-3000 (*) 4

1000-1999 (*) 3

500-999 (*) 2

<500 (*) 1

(*) Estas cifras deberán adaptarse aos movementos reais podendo modificarse os intervalos se seconsidera apropiado.



Páxina 143 de 150

� ESTADO FÍSICO DOS RESIDUOS

No caso de incidente ou accidente no traslado de residuos, considérase que o estado físico no que se

atopen vai ser un dos factores determinantes que definan tanto o grado de control que se pode

exercer sobre os mesmos, como o tempo de actuación do que poden dispoñer os servizos de

emerxencia para evitar ou minimizar tanto o seu impacto sobre o medio ambiente, a poboación e as

infraestruturas, así como a súa difusión a través da auga, atmosfera e o solo.

Estímase polo tanto, que este circunstancia garda relación directa co risco medioambiental no

traslado de residuos.

Táboa 2. VALORACIÓN SEGUNDO O ESTADO FÍSICO DOS RESIDUOS TRASLADADOS

ESTADO FÍSICO VALORACIÓN

GAS/LÍQUIDO/PULVURULENTO 5

SÓLIDO FACILMENTE SOLUBLE NA AUGA 4

SÓLIDO FÁCILMENTE DESAGREGABLE 3

SÓLIDO COMPACTO 1

� NÚMERO DE MOVEMENTOS NOS ÚLTIMOS ANOS

O método valora o número de movementos realizados anualmente, con base en que un maior

número de traslados aumenta proporcionalmente a probabilidade de ocorrencia de accidentes, así

como de posibles actuacións ilícitas.

Na táboa 3 reflíctese o criterio adoptado.

Táboa 3. VALORACIÓN POR NÚMERO DE TRASLADOS ANUAIS

NÚMERO TRASLADOS ANUAIS VALORACIÓN

> 301 (*) 5

201- 300 (*) 4

101-200 (*) 3

51-100 (*) 2

<50 (*) 1

(*) Estas cifras deberán adaptarse aos movementos reais podendo modificarse os intervalos se seconsidera apropiado.



Páxina 144 de 150

� MODO DE TRANSPORTE

Neste apartado preténdese cualificar o modo de transporte en función dos accidentes ou incidentes

rexistrados. Considerando que os índices de accidentes están en relación coa vía e o medio de

transporte que se utilice, así como coa frecuencia na utilización do medio de transporte concreto, a

probabilidade do número de accidentes estará en proporción con esa relación.

Consideraranse todos os modos de transporte: por estrada, por ferrocarril, por vías navegables e por

aire.

Na táboa 4 establécese o criterio adoptado.

Táboa 4.VALORACIÓN MODO TRANSPORTE

CUALIFICACIÓN DO MODODE TRANSPORTE

VALORACIÓN

Por ferrocarril 1

Por estrada 3

Por aire 4

Por vía navegable 4

Mixto 5

� GRAO DE INCIDENCIA AMBIENTAL DA INSTALACIÓN

Este apartado recolle a valoración do grao de incidencia ambiental das actividades ou instalacións do

operador que inicien ou finalicen o expediente de importación ou exportación.

Esta valoración mide o risco ambiental intrínseco da empresa, en función do tipo de actividade que

desenvolve, o cal garda relación co grao de protección ambiental esixido pola normativa para

permitir o exercicio da actividade ou o funcionamento da instalación.

O criterio adoptado desenvólvese na táboa 5.



Páxina 145 de 150

Táboa 5. VALORACIÓN GRAO DE INCIDENCIA AMBIENTAL

NIVEL DE AVALIACION AMBIENTAL DAINSTALACIÓN

VALORACIÓN

AAISegundo o establecido no IC-5 do Anexo I

deste documento.

Actividade clasificadaSegundo os valores establecidos no indicador

“Clase de instalación” do Anexo III destedocumento.

Outras. Comunicación ambiental 1

� DESTINO FINAL DOS RESIDUOS

Este criterio valora a incidencia do destino final dos residuos tendo en consideración a xerarquía na

xestión dos residuos establecida no artigo 8 da Lei 22/2011, do 28 de xullo, de residuos e solos

contaminados. Desta maneira se estima que se ocasionará unha maior incidencia e, por iso, un maior

risco, nos traslados trasfronteirizos de aqueles residuos que se destinen a eliminación, fronte aos

traslados daqueles que teñan como destino a valorización.

Na táboa 6 establécese o criterio adoptado.

Táboa 6. VALORACIÓN DESTINO FINAL DOS RESIDUOS

DESTINO FINAL VALORACIÓN

Valorización 1

Eliminación 5

b) CRITERIOS DO OPERADOR

Como se adiantou, a probabilidade de ocorrencia está en relación directa co comportamento do

operador, o cal se representa a través dos Criterios de Operador que se relacionan a continuación.

- Adopción de sistemas de xestión ambiental por parte do operador.

- Actitude do operador.

- Datos de posibles traslados ilícitos.

- Datos de posibles expedientes sancionadores de carácter ambiental.



Páxina 146 de 150

- Datos de posibles delitos contra o medio ambiente.

A totalidade de Criterios de Operador calcúlase mediante unha puntuación de: -1, 0, +1, sendo -1 =

bo, diminúe o nivel de risco, 0 = moderado e 1 = malo; aumenta o nivel de risco.

Estableceuse como factor de ponderación (FP) =1, polo que todos os Criterios de Operador teñen o

mesmo peso inicial a efectos de cálculo.

O resultado do comportamento do operador é a media dos criterios aplicados redondeando ao

número enteiro máis próximo a -1, 0 ó +1.

� ADOPCIÓN DE SISTEMAS DE XESTIÓN AMBIENTAL

Valórase a a aplicación voluntaria por parte da empresa dalgún sistema de xestión ambiental, tal

como EMAS ou ISO 14000. Estímase que a declaración ambiental ou a certificación dos sistemas de

xestión ambiental outorgada a unha actividade leva implícito o desenvolvemento de sistemas para o

control e xestión do risco ambiental. Así mesmo, considérase que poñen de manifesto unha actitude

responsable por parte do operador, comprometida na mellora do comportamento ambiental da

actividade ou instalación.

Na valoración darase prioridade ao Sistema comunitario de Xestión e Auditoría Ambientais (EMAS),

dado que resulta máis esixente desde o punto de vista ambiental. Recibindo a peor valoración

aquelas actividades ou instalacións que non conten con sistema ambiental algún.

Táboa 7. VALORACIÓN A diario DE XESTIÓN AMBIENTAL

SISTEMA DE XESTIÓNAMBIENTAL

VALORACIÓN

Inscrito en EMAS -1

ISO 14000 e outros 0

Non ten sistema ou seninformación

+1

� ACTITUDE DO OPERADOR

Este apartado valora a reacción do operador ante calquera desviación, incidencia, requirimento.

Na táboa 8 establécense os criterios adoptados



Páxina 147 de 150

Táboa 8. VALORACIÓN ACTITUDE DO OPERADOR

ACTITUDE DO OPERADOR VALORACIÓN

Reacción proactiva. Reacción inmediata do operadorante calquera desviación ou incidencia interna;notificación inmediata ao órgano ambiental dasdevanditas incidencias, anticipándose a que aAdministración lle requira que actúe.Reacción correcta. Resposta en prazo aosrequirimentos ou chamadas do órgano ambiental. Reacción lenta ou negativa. Resposta aosrequirimentos ou chamadas do órgano ambientalfóra de prazo. Actitude de non colaboración duranteas inspeccións.

-1

0

+1

� DATOS DE TRASLADOS ILÍCITOS

Este Criterio de Operador valora o número de interceptacións de traslados ilícitos de residuos. Na

táboa 9 establécense os criterios adoptados.

Serán considerados traslados ilícitos os recollidos no artigo 2.35 Definicións, do Regulamento (CE)

1013/2006 do Parlamento Europeo e do Consello do 14 de xuño de 2006, relativo aos traslados de

residuos. En concreto, os que se efectúen:

- sen ser notificado a todas as autoridades competentes afectadas de conformidade co

presente Regulamento.

- Sen a autorización das autoridades competentes afectadas de conformidade co presente

Regulamento.

- obtendo a autorización das autoridades competentes afectadas mediante falsificación,

terxiversación ou fraude.

- Dun modo que non apareza especificado materialmente nos documentos de notificación ou

de movemento.

- Dun modo que dea lugar a unha valorización ou unha eliminación que infrinxa a normativa

comunitaria ou internacional.

- De modo contrario aos artigos 34, 36, 39, 40, 41 e 43 do citado Regulamento (CE) 1013/2006

[1].



Páxina 148 de 150

- de forma que, en relación cos traslados de residuos a que se refire o artigo 3, apartados 2 e

4:

i) se comprobe que os residuos non figuran nos anexos III, IIIA ou IIIB

ii) non se cumpriu co artigo 3, apartado 4,

iii) o traslado se efectúe dun modo diferente ao especificado no documento que figura

no anexo VII.

Táboa 9. VALORACIÓN TRASLADOS ILICITOS

INTERCEPCIONES VALORACIÓN

Ningunha intercepción -1

1 ou máis intercepcións +1

III.5 APLICACIÓN DA METODOLOXÍA. INDICE DE RISCO E FRECUENCIA DE INSPECCIÓN

Neste apartado defínense as operacións que procede realizar para obter o Índice de Risco desde os

Criterios de Impacto e os Criterios de Operador.

Así, o Índice de Risco vén determinado polo valor da puntuación máxima dos Criterios de Impacto

despois da súa ponderación cos Criterios de Operador.

A partir do Índice de Risco obtido establécese a Categoría de Risco, que se concreta en tres tipos:

risco baixo (3), risco medio (2) e risco alto (1), e esta asóciase directamente coa frecuencia das

inspeccións a realizar, que se fixan en trienal, ienal e anual.

De acordo co exposto, unha vez determinados os Criterios de Impacto e os Criterios de Operador

segundo os apartados anteriores, realizaranse as operacións que se indican a continuación, para

determinar a frecuencia das inspeccións aos operadores de traslados transfronteirizos de residuos.

III.6 INDICE DE RISCO E FRECUENCIA DE INSPECCIÓN

O método para obter o Índice de Risco e a frecuencia de inspeccións, a partir dos Criterios de

Impacto e dos Criterios de Operador, é o seguinte:



Páxina 149 de 150

1º. En primeiro lugar, o comportamento do operador determínase realizando a media aritmética dos

resultados obtidos dos Criterios de Operador.

O resultado de realizar a media aritmética dos Criterios de Operador redondéase pola súa

proximidade aos valores: -1, 0 e +1.

2º.- En segundo lugar, o valor obtido (-1, 0 e +1) é aplicado a cada Criterio de Impacto para corrixilo,

isto é, os Criterios de Impacto diminúense un nivel no caso de obter o valor -1, mantéñense igual no

caso de obter un 0 e auméntanse un nivel no caso de obter un 1.

Unha vez corrixidos os Criterios de Impacto de acordo co indicado, determínase o Índice de Risco

Inicial. Para iso, selecciónase o Criterio de Impacto que maior valor absoluto teña. (Pode ocorrer que

haxa varios Criterios de Impacto nos que coincida o maior valor).

A continuación, aplícase a regra = 2, actuando da seguinte maneira:

i) Se só hai un Criterio de Impacto corrixido con maior valor absoluto, volven corrixir todos os

Criterios de Impacto diminuíndoos un nivel.

ii) Se hai dous ou máis Criterios de Impacto corrixidos con maior valor absoluto, mantéñense os

valores dos Criterios de Impacto orixinais unha vez corrixidos cos Criterios de Operador.

Unha vez realizadas as operacións anteriores, obtense o Índice de Risco seleccionando o valor

absoluto máximo correspondente dos Criterios de Impacto.

3º.- Obtido o Índice de Risco, aplícase a táboa 10 para determinar a frecuencia das inspeccións que

se realizarán ao operador nos traslados transfronteirizos de residuos.

Táboa 10. DETERMINACIÓN FRECUENCIA INSPECCIÓNS

INDICE DE RISCO. CATEGORÍA DE RISCO PERIODICIDADE INSPECCIÓN

1 3 BAIXO TRIENAL

2 3 BAIXO TRIENAL

3 2 MEDIO BIENAL

4 1 ALTO ANUAL

5 1 ALTO ANUAL



Páxina 150 de 150

Plan de Inspección 2019-2024 gal€¦ · Plan de Calidade ..... 110 9.5. Información...

Documents

Transcript of Plan de Inspección 2019-2024 gal€¦ · Plan de Calidade ..... 110 9.5. Información...